Nieuw..

Zacht gerommel klonk door de lucht terwijl Storm licht gehumeurd rond cirkelde in de lucht. Hij spuwde af en toe vuur en hij maakte wat grommende geluiden. Hij had een dreigende houding in de lucht en keek af en toe naar beneden. Bij de rivier ging hij naar beneden. Vlak boven de rivier tolde hij 360 graden en lande naast de rivier. De grote mannelijke draak zag er stoer uit, maar ook gevaarlijk. Dat was mooi, want zo werd hij minder snel bedreigd door sukkels die hem niks deden. Storm was liever alleen, zonder iemand bij zich. Maar nu wilde hij wel wolven leren kennen.

Scatty liep met ferme tred door naar de rivier. Haar paard was weer eens moe, ze bleef die beesten maar uitputten. Ze wilde weer eens een draak, die bleef tenminste vliegen. Stomme paarden ook. Ze maakte haar haar los en gooide wat verkoelend water in haar gezicht. Ze zorgde dat haar wapens niet nat werden, dan moest ze daar ook weer voor zorgen. Niet dat ze wapens nodig had natuurlijk. Er landde een gigantische vervaarlijk uitziende draak aan de andere kant van de rivier. Ze was niet bang, ze was opgegroeid met de draken van de koning. "Hallo." Zei ze kalm terwijl ze de draak in zich opnam.

Storm bromde zacht toen hij de temmer zag. Hij had een hekel aan temmers maar liet zich nog niet gaan. De reis had al lang genoeg geduurd en hij wilde zich niet druk maken. Temmers konden toch niet veel doen.
"Hoi" zei hij rustig, maar vragend. Hij wilde toch haast vuurspuwen maar moest nog even wachten.

Lichtelijk gromde de draak toen hij haar zag. Ze keek inschattend naar de draak. Mooie gewrichten, lichte maar toch redelijk grote vleugels en een goed zicht op kleinere dingen dan hijzelf. Al met al een redelijke draak. Hij was nog jong, hij had al ervaring gehad met mens en draak. Rondom om de draak leek het weer donkerder te zijn dan verderop. Dat leek dus zijn gave. "Een goede gift heeft u verkregen." Zei ze beleefd.

Omdat Storm zo weinig contact met mensen had gehad snapte hij niet helemaal wat de temmer zei. Met het resultaat dat hij dus verbaasd keek, de donkere wolken werden geleidelijk aan minder donker en even later was er niks meer te zien.
"Hoe?" zei hij niet begrijpend.

De taal die vroeger in de oude tijd werd gesproken werd tegenwoordig niet meer gebruikt, merkte ze grinnikend. Vroeger was de taal mooier en werd zij mooier en beter gehandhaafd dan vandaag de dag. Ze wendde zich lichtjes glimlachend tot de draak. "Uw gift." Zei ze en ze knikte naar de grauwe lucht om hem heen. "Een mooi geschenk." Probeerde ze de zin die ze voorheen had gezegd te vertalen.

Storm snapte het en lachte, zijn grote tanden waren nu goed te zien. Maar vrij snel keek hij weer op een normale manier.
"Dat is mijn woede, dus mooi voor temmers is dat niet" zei hij een tikje dreigend, duidelijk dat hij het echt tegen haar zei. Deze temmer was zo gek nog niet, misschien kon hij hier nog wat dingen van leren die nu in de andere wereld voorkwamen. Zijn gele ogen hadden geen pupil zodat ze niet kon zien waar hij naar keek, hij had namelijk bijna geen blinde vlek. Het was zo alleen wel moeilijk vliegen tegen de zon in, omdat hij zijn pupil niet kleiner kon maken. Maar dat deerde hem niet. Zijn blik gleed terug naar de, in verhouding tot hem kleine temmer.

"Ik denk niet dat het weer een bedreiging voor mij zal vormen, maar ik ben ervan overtuigd dat het een machtig wapen is heer." Zei ze. Ze weigerde nog steeds stellig om te spreken in de spraak die tegenwoordig werd gebruikt, het was niet fatsoenlijk voor een begiftigde. Zijn weer zou geen vat op haar hebben, omdat ze niet ziek kon worden of wat dan ook. En zelfs al zou hij kwaad worden zou ze het redden, ze had al eerder draken vermoord. Maar daar was ze niet op uit, en het zou haar spijten dat te moeten doen. "Bent u vrij of in diensten van koningen?" Vroeg ze. Ze bette haar gezicht af met een doek die in haar reistas zat. Haar paard stond doosangsten uit bij de boom waar ze hem vastgebonden had achtergelaten. Ze had zin om een pijl door het hoofd van het edele dier te schieten.

Storm grijnsde toen hij hoorde dat hij geen bedreiging zou zijn voor haar. Om dat eens te laten zien spuwde hij een kleine vuurbal, vlak naast haar kwam hij neer.
"Vuur is een machtig wapen. Je kunt het zo groot mogelijk maken, zolang je controle houd en niet te moe word" hij zei niet dat hij zelf nog niet echt grote kon maken, het grootste wat hij maakte was net iets kleiner dan zijn omvang, en in verhouding was dat niet veel.
"Ik ben vrij als de wind, zonder iemand bij mij reis ik de wereld rond" hij keek haar aan en keek van haar naar haar paard.
"Je hebt nou niet echt een groot vervoersmiddel" hij lachte haar even uit, maar zag dat ze zelf ook niet al te tevreden leek met het dier.

"Dat is het zeker." Zei ze en ze keek naar het brandgat dat hij had gemaakt in een struikje dat langs de waterkant groeide. De bloesems rookte een beetje na. Ze lachtte met de draak mee. "Nee dat is waar, en mijn ergernis is daar groots om." Zei ze lachend. Het paard was compleet nutteloos in vergelijking met een draak natuurlijk. "Mag ik naar uwer naam vragen?" Vroeg ze en ze keek naar de ogen zonder pupillen.

Storm keek nog steeds naar haar. Het was best interessant om eens met een temmer te praten in plaats van een draak.
"Als ik de uwe mag weten zeker. Je kunt me Storm noemen." hij wende zich naar het water en zakte naar het water toe, hij liet het water in zijn bek stromen wat makkelijk ging door de stroming.
"Een paard haalt uw charmes omlaag." hij tilde zijn hoofd op en grijnsde breed.

Storm, dat was een zeer toepasselijke naam, dacht ze grinnikend. Ze keek naar Storm terwijl hij dronk. Ze was verbaast dat het waterpeil niet zakte met de enorme hoeveelheden die hij tegelijk dronk. "Mijn naam is Scathach, (Uitspraak: Skètuch) aangenaam Storm." Zei ze glimlachend. Ze lachtte om zijn laatste opmerking. "Dat deert me niet want ik heb niets aan mijn charmes." Zei ze grinnikend.

Storm keek naar het paard en grinnikte. Hij schudde met zijn kop en hoopte dat zijn bek schoon genoeg was. Hij concentreerde zich en maakte weer een kleine vuurbal. Dit keer lande de vuurbal achter het paard, geschrokken begon het dier te steigeren, nog zonder door te hebben dat het gevaar alweer geweken was.
"Intelligentie van niks die dieren, een draak is veel beter. Je hebt er toevallig niet één?" zei hij een tikje plagerig.

Het paard schrok en steigerde. Maar ze kon toch niets zijn en na een tijdje ging ze gewoon weer liggen en sliep ze gewoon weer verder. Ze lachtte om Storm. "Als ik een draak had zou ik niet een paard berijden Storm." Ze had wel een draak gehad, ooit. Maar die draak was aangewezen door koning Randa, wie ze toentertijd diende. De draak moest haar in de gaten houden en op de nacht dat ze wilde ontsnappen van de diensten van de koning, de nacht dat ze genoeg had van het vermoorden van mensen wilde de draak haar verraaden. Dat was de eerste keer dat ze een draak had vermoord.

Storm grijnsde als een boer met kiespijn.
"Ojah, vergeten." zei hij best dom.
"Zoek je er één?" informeerde hij, Storm wist niet wat hij met haar moest. Maar misschien was ze goed genoeg voor hem. Hij zwaaide met zijn staart en schudde met zijn kop.

"Een draak zoek je niet. Als je heel veel geluk hebt komt die op je pad." Zei ze glimlachend. Natuurlijk zocht ze een draak, wie niet? Wie zou er zo'n machtig dier niet willen berijden? Ja de bangerikken, die zouden niet durven. Maar Scatty was nog nooit bang geweest. "Of als je zwak bent, heb je erge pech als je een draak tegenkomt." Merkte ze er grinnikend aan toe.

"En heb jij pech, of niet" vroeg hij door. Voor nu had ze geluk, want een ander die hem niet interesseerde was er nu wel geweest. Storm gaapte luid, er kwam een stank van zwavel in zijn bek maar hij was nog steeds niet heel actief na die reis. Een beetje zoals het paard, maar hij moest er niet naar kijken. Straks sliep hij zelf nog.

"Absoluut niet." Zei ze beslist. Zij was gewend aan draken, ze was gewend aan gevaar. Ze wist dat de draak voor haar erg sterk was, maar ze was behendig en sneller als hij omdat hij simpelweg te groot was om haar bewegingen goed te detecteren.

Storm twijfelde en keek naar haar.
"Ik zoek een drakentemmer die moedig is, een beetje bij mijn karakter past en vurig is. That's it" zei hij rustig, hij keek naar beneden naar zijn nagels en kraste ze zacht over elkaar heen. Hij was benieuwd of deze temmer aan zijn eisen voldeed, anders was ze misschien zometeen gebraden..

"Er zijn weinigen die aan je beschrijving voldoen." Zei ze glimlachend. Zij voldeed daaraan, ze wist het zeker. Maar draken hadden wel geduld, maar ze hadden een erg vurig temperament en waren erg lichtgeraakt als het over dingen zoals temmen ging. Ze wilde het dier niet provoceren.

Storm ging liggen en gebaarde lichtjes, maar toch twijfelend naar zijn rug. Hij wist niet of ze het zou accepteren, vandaar dat hij het niet opvallend deed. Hij bromde een beetje, ze had echt geluk. Veel geluk zelfs, normaal waren mensen namelijk wel een lekker tussendoortje.

Ze glimlachtte lichtjes en stond langzaam op. Hij impliceerde dat ze op zijn rug moest klimmen, of zag ze dat nou verkeerd? Hij deed het brommend en heel lichtjes, maar het was zeker weten een uitnodiging. Ze knikte dankbaar en liep naar een boomstronk die over de rivier lag. Ze balanceerde en liep moeiteloos naar de overkant. Ze liep naar hem toe en bleef naast hem staan. Ze raakte hem lichtjes aan met haar voeten op zijn flank en sprong zachtjes op zijn rug.

Storm voelde niet veel, maar wist zeker dat ze er op zat.
"En je peerd?" hij knikte lichtjes naar het paard die nog steeds aan de boom vast zat. Het voelde wel raar om nu een mens mee te nemen, maar ja. Het viel nog wel mee, ze was niet zwaar.


(Ga naar mijn eigen peerd toe, dus ben weg. Tot vanaaf :))

"Ik ben al vast vooruit gegaan. Binnen een dag komen er vrienden van me die me eerst zouden vergezellen. Tot dan heeft het beest genoeg te eten." Legde ze uit. Bann en Raffin zouden het wel begrijpen, ze zouden de sporen van Storm wel zien. De gladde schubben van de draak streken tegen haar huid. Het voelde heerlijk om weer een draak te berijden. Nee berijden was niet het goede woord bij Storm. Met hem mee rijden, want ze waren gelijken in tegenstelling tot haar oude draak die van de koning was geweest.

(Veel plezier! Doe de groeten aan het peerd. Byee.)

Als een soort vreugdekreet spuwde Storm veel vuur de lucht in. Zo werd hij zelf nog iets warmer. Hij maakte zich gereed voor opstijgen en klapperde een beetje met zijn vleugels. Even later gleed hij rustig door de wind, het maakte hem niet uit of hij een mens mee had, hij merkte het toch nauwelijks.