Honger

Evita zag een draak vee pakken, Hij had vast erge honger. Ze liep voorzichtig naar hem toe, en knielde naast hem neer. Uit een buideltje pakte ze, wat brood en gezouten vlees. Zachtjes legde ze het naast hem neer, Ook pakte ze een zak. Je hoorde het water ietsje klotsen. Het was gemaakt van schapen darm, zodat het water er niet uit kon. Zachtjes legde ze dat er oook naast. Ze begon een slaap liedje te neurieren. Met haar hoofd op haar knieen, viel ze ook langzaam in slaap.

Toen Evita even later wakker werd, was het brood en vlees verdwenen. Ze glimlachte, en keek om zich heen. De draak was gaan slapen. Ze vond het eigenlijk raar, dat ze die draak zomaar vertrouwde. Ze was heel aardig en altijd beleeft, maar ze bleeef altijd op haar hoede. Maar bij deze draak voelde het vertrouwd, alsof je bij je familie zit, je vader en moeder. Ze glimlachte, maar eigenlijk wist ze niet goed wat ze moest doen. Ze was een klein meisje van 7, helemaal alleeen. Een grote traan liep over haar wang. Maar die veegde ze weg, met haar mouw. Alsnel keek ze weer naar de slapende draak.

Evita schok een beetje toen Isooth gromde, maar lachte al snel toen hij weer ging liggen. " Wil je nog wat?" vroeg ze lachend, Opeens zag ze een blauw ei in het gras liggen. Ze liep ernaar toe, en tilde het op. Het was zwaar en een beetje koud. Ze droeg het naar de plek waar ze eerst had gezeten. En liet het aan ZIsooth zien, Ze zette het tussen haar warme cape mantell die ze aanhad. Zo hield ze het warm genoeg, het was winddicht, en toch ruim en zacht, vanbinnen was het gevult met zachtje dons veertjes. Ze nam het ei in de cape, tussen haar benen in. En knuffelde het, Ze zou het warm houden en beschermen. Maar dat zou ze voor ieder levend wezen doen. Ook Isooth nu hij erge honger had, Ze legde nog wat brood neer, en wat vlees. Dat was haar ena laatste broodje, en laatste stuk vlees.
Maar Evita vond het niet erg, ze deelde graag met de draken en dieren.
Zachtjes begon ze weer te neurieren.

Evita zag een draak vliegen, maar lette er niet zo op. Toen het ei uitkwam was ze geschokt, verast, en blij geweest. Ze omarmde het kleine blauwe beestje, en gaf het een kusje op de voorhoofd. toen het kleintje iets zei, glimlachte ze. Ze keek even naar Isooth, een mooie blauwe draak. Maar hij gromde iets te veel. " Hij is nog klein, lief zijn, He" Evita glimlachte terwijl ze het zei, dus het was niet zo erg. Het was eerder lach wekkend. " Het is goed kleintje" Zei ze liefkozend, het was voor beide blauwe draken bedoelt. Ze pakte het brood dat Isooth niet wou opeten, Ze brak er een stukje van af. En gaf het aan het kleine draakje, " Hier kleine, Spyro!" Ze had de naam net gekozen. Ze vond het wel bij hem passen, Zachtjes wiegde ze hem heen en weer in haar armen. Terwijl ze weer begon te neurieen, Als het kleine draakje meer wilde eten liet hij dat wel merken. Dacht ze...

Evita keek vrolijk toe, toen het kleine draakje het opat. Haar cape was nat geworden, maar het kleine draakje droog. Ze gaf het beestje nog een kussie, en maakte een bedje van al haar zachtje spullen naast zig. Daar zette ze Spyro op, Ze begon te neurieren. Eeen slaap liedje, Ze boog haar knieen weer omhoog. En legde haar hoofd erop, Zo viel ze in slaap. En het laatste neurie deuntje, verdween en veranderde in stilte.

Evita genoot van haar droom en haar middag met de draken. Maar op een gegeven moment werd het nacht, en ze moest optijd thuis zijn. Er waren rare mensen snachts op straat. Evita stond op, en keek even naar de slapende Spyro. Toen pakte ze hem op. En wiegde hem, in haar armen. ZO kon hij verders slapen. Evita keek naar Isooth. " Hou je taai" Zei ze, en ze glimlachte naar hem. Toen liep ze stilletjes en geruisloos weg, met Spyro in haar armen op weg naar huis.

Evita trok het draakje ook diep tegen haar aan. " Ze zou hem beschermen wat dan ook" Samen liepen ze weg, door de ijzige koude wintere nacht. OP weg naar haar warme knusse huis. `met vuur.




( Maak jij even bericht aan, moet gaaan)

Evita glimlachte bij nhet gapen van Isooth, en daarna liep ze helemaal weg naar haar huis. Met nog wat lachbuien ertussendoor. Maar niet hard, zodat Spyro wakker werd.