Awakening after a thousand years!

Het was te voor zien dat Laisve gemakkelijk een van die beesten kon pletten en Viper ergende zich daar dan ook om toen de witte draak dat ook deed en dan gespeelt met zijn stem sprak alsof hij het zonde vond dat het nu al voorbij was. Viper hielt zich rustig en keek Laisve alleen maar geergerd aan. Toen uit het niets schoot hij op Viper af en dook net weg voor Viper te te dichtbij vond worden en sprak op een manier die hem juist nog meer ergerde. 'Jochie, Jochie!' bulderde Viper boos en zijn rode ogen begonnen langzaam aan wit weg te trekken en zijn houding veranderde ook meteen. Viper planten een van zijn poten diep in de met grond bezaaide botten en meteen bevroor er een groot deel van die meteen van Viper wegschoot zonder zich op Laisve te storten, maar dook onder een grote stapel botten. Viper zag Laisve weer op hem afkomen en sprok weg en ontweek net de uitgestrekte klauwen van de grote draak. Viper sprong de lucht in en draaide zich meteen naar Laisve toe en brulde net zo uitdagend als Laisve had gedaan en planten zich op diens rug met zijn vreemde weerhaak klauwen boorde hij ze tusen de schubben en trok er hard aan voor hij zijn vleugels weer opende en weg zeilde van Laisve en spuwde een grote ijsstraal naar de rechtervleugel van de draak.

Solstice was de draken gevolgd naar een plek die bezaaid was met botten. Ze zag dat de draken elk een mistschorpioen doodde en Solstice grinkte toen ze zach hoe een gevecht ontstond tussen de 2 draken. Voor zijn groote was Viper sterk en het verbaasde Solstice wel. Ze bleef kijken naar het schouwspel, maar ze was minder geconcentreerd en langzaam verdween haar illusie (dat ze ontzichtbaar was door illusion). Ze lette er niet op en opeens raaakte er iets haar buik en Solstice kromp ineen. Ze kreeg een klap en ze viel op de grond, alles draaide en een schim kwam op haar af ze spuwde zwart vuur naar de draak. Ze kon niet zien wie het was of ze de draak geraakt had. Haar Black fire versprijde zich snel en het leken wezens op zichzelf die de draak grepen en de andere die nog in de lucht ging. Alles voor haar ogen draaide van de klap en ze probeerde terug recht te komen. Ze was nog niet bekomen en een zwart/roode vloeistof sijpelde langzaam uit een wonde in haar gizcht vlak naast haar oog. Ze zag niet of het vuur zijn werk had gedaan. Maar ze sloeg voor de zekerheid in. Ze voeldde dat ze langs een lichaam gleed en ze plantte haar klauwen erin zodat het verlamde gif zijn werk zou doen. Het zwarte vuur hield de draak in een soort van kooi, maar Solstice (die nu niet goed kon zien) zag de andere draak nergens of was hij er wel? Ze wist het niet. Ze trok haar klauw uit de huod en een vloeistof hing aan haar klauwen. Ze keek rond en bleef alert. Ze stapte wat vooruit maar haar linkervoorpoot was gebroken en ze zakte in inelkaar. Het vuur werd heviger, Solstice wist dat het vuur slim was en dat het een eigen wil had. Het bloed van haar oog drupte op de grond. Ze liep terug naar de vuurkooi en keek goed maar voor ze het wist zag ze de andere draak in de mist. Gromend keek ze naar de schim, terwijl het gif die Solstice begon te werken op de opgesloten draak.

(Ik gebruik draak omdat ik niemand kies. Als het Laisve is die in de kooi zit heeft het gif geen efect, als het Viper is wel. Laisve is het zo beter, een betje realistiser. )

Laisve grijnsde gelukzalig. O, wat hield hij van vechten. Hij voelde dat Viper woedend werd. Waarschijnlijk gaf de woede hem een extra woest want de blauwe draak wist op zijn rug te komen. Hij voelde prikjes en wist dat zijn schubben doorboord waren. Hij slaakt een kreet die leek opeen aanvalskreet maar voor hij kon aanvallen vloog Viper weg en raakte zijn vleugel met een ijsstraal.
De aarde rommelde wat en hij zei: 'Goed geprobeerd.' Vervolgens strekte zijn zijn vleugel waardoor het ijs kraakte. In zijn ooghoek zag hij iets verschijnen en hij brulde even. Die weet ook niet van ophouden. Solsctice was weer verschenen. Laisve katapulteerde het ijs op zijn vleugels naar de donkere draak. Hij raakte hem op zijn buik en een klein straaltje bloed liep over de flank. Zijn borst zwol op toen hij diep inademde. Het mechanisme dat zijn windkrachten veroorzaakte raakte opgewonden. Hij vuurde en brulde de wind tegelijk met wel een kracht van 12 beaufort. Solctise werd recht op zijn hoofd erdoor geraakt en zonk even weg in bewusteloosheid. Laisve rende op hem af maar voor hij zijn doel bereikte werd de donkere draak wakker en bestookte hem met zwart vuur. Even kon hij niet verder en daarvan maakte Solstice gebruik door zijn klauwen in hem te zetten. Het was een stevige dosis gif dat in hem terecht kwam. En hij had even de tijd nodig om ervan te herstellen. Zijn bloed ging direct in de tegenaanval maar kon niet ale sporen wissen maar zijn instinct genas hem zonder nadenken.
Hij keek rond, geen uitweg. Hij grinnikte en versmolt daarna met de grond. Even later kwam hij weer aan der andere kant van het vuur eruit. Zijn kop spleet in tweeen door een grijns, ook zijn tanden vertoonde zich. O wat hou ik van dit trukje! Hij vond het geweldig om de koppen van anderen te zien als hij opeens verscheen.

Het ijs kraakte toen laisve zijn vleugel bewoog, maar diens woorden deden hem weinig doordat Viper kwaad was. Niemand mocht hem jochie, kleintje of nestkuiken noemen, omdat hij daar een gruwelijke hekel aan had, maar nog voor de grote draak op hem afkwam ontdekte hij iets waardoor het ijs op de donkere draak Solstice terecht kwam. Viper gromde uitdagen, maar Laisve had hem goed weten te raken en de draak werd vast gezet in zwart vuur. Hij ko zijn ogen niet geloven toen Laisve zomaar met de grond versmolt en er weer buiten omhoog kwam, maar die verbazing wist Viper zeek goed te verbergen. Viper gebruikte het weggeschoten ijs zonder enige geluid te maken en het levende ijs voeden hij met een sgrote ijsstraal waar door de berg botten bevroren werd. Dit ijs was niet zomaar weg te smelten als het andere gewone ijs. Nee dit was een levenvorm die zich prima thuis voelde in de koudste gebieden van de aarde en kon zonder problemen een draak van welke grote dan ook vernietigen als het de kans kreeg. De berg bevroren botten begon langzaam in beweging te komen en de overige botten vielen langs het ijslijf op de grond. Het schepsel van ijs zou naar Viper luisteren zolang hij zelf niet aangevallen zou worden. Viper brulde luid en de ijsdraak die veel groter dan de blauwe draak was ook, maar met dubbele stem. Dit schepsel had geen wil om te leven en daarom ook niet onder controlle door gedachten aanvallen te vernietigen. Alleen aanvallen van puur vuur konden hem tot water doen versmelten, maar ook niet meteen, maar pas na een aanval of 20, want waar het ijs weggesmolten werd groeide het weer net zo hard terug tot hij geen ijs meer kon vinden om zich mee te voeden. Op de toendra en waar genoeg sneeuw en ijs te vinden was zouden er meerdere aanvallen nodig zijn om hem tot water te doen maken. Het ijsschepsel dat zich gesterkt had met botten van verschillende dode draken en panserplaten van Schorpioenen kon hij gemakkelijk zonder te veel schade op te nemen zijn aanvallen uitvoeren. Viper schoot omhoog om ruimte te hebben en stuurde het ijswezen van leven ijs op Solstice af. Het beest was net zo groot als Laisve en hapte naar de nek van de donkere draak en hielt hem vast. Laisve zou kunnen aanvallen als hij wilde, maar dan zou hij op moeten schieten, Want het ijs wezen zou korte metten kunnen maken met deze draak. De klauwen van ijsdrongen zich diep door de geschubte huid door en kleurde al snel rood. De ijsdraak bleef gemakkelijk hangen en sloeg zo nu en dan even met zijn vleugels om goed zicht te houden op het tavereel.

Solstice keek om en zag een wezen gemaakt van botten en ijs. Het vloog op haar af en beet in haar nek terwijl zijn klauwen zich in haar schubben zetten. Ze brulde van pijn en woedde en het zwarte vuur vormde nu ook een wezn en het storte zich op het monster dat op Solstice lichaam lag. Het vuur was warmer dan normaal vuur en het was slim. Het vuurmonster duwde het ijsmonster van Solstice en het spuwde een rood mengsel die bij aanraking van de grond, de grond wegsmelte. Het gevecht tussen de monster was geweledig. Solstice zag dat Laisve uit de kooi was ontsnapt, nu werd ze razend. Ze opende haar vleugels die een tandige vorm kregen, Duizende horens schoten uit haar nek en haar klauwen groeide tot 1 meter. Haar tanden staken puntig uit haar bek en het zwarte bloed leek op te gaan in rook. Ze liep naar Laisve en zette haar klauwen in de draak. Ze trok ze er terug uit, maar ze kreeg een klap. Ze schoof wat achteruit, maar ze vloog direct terug op een paar duizende draken die leken op Solstice kwamen tevoorschijn. Ze lachtte haar tanden bloot en riep :"Aanvallen!". Deze draken waren niet van stof maar van de geesten die hier ronddwaalden. Ze sloegen naar Laisve, de ene spugde gif de andere vuur, enz.. Ze keek op en zag Viper. Ze wou zelf met deze draak afreken, ze vloog op en plantte haar klauwen in de draak. Ze veranderde in een witte draak. En ze stak haar klauwen nog dieper in de schubben van de draak. Ze sloop binnen in de gedachten van Viper, langzaam tekende zich wonde's op Viper's huid. De gebroken poot van Solstice was net verdwenen. Maar de poot van Viper toonde dat hij gebroken was. Bloedplekken werden zichtbaar op Viper's lichaam, Solstice lostte de draak. Ze gaf hem een harde klap met haar staart, daarna spuwde haar 'Black fire' die zich wikkelde als een touw rond Viper's lichaam en vleugels. De draak viel met een harde klap op de grond net als het ijsmonster. Het vuurmonster vloog op Laisve af en maakte opnieuw een kooi rond de draak. Deze keer tilde de drakengeesten die Solstice in een illusie lichaam had gestopt de grote kooi met de draak erin op. Ze vloog op en veranderde haar terug in de zwarte draak. Haar ogen gloeiden en ze keek naar de 2 draken ze knikte en de illusiedraken verdwenen net als het vuur. Laisve viel met een klap op de grond. Viper was bijna helemaal rood van de wonde's die Solstice had overgebracht. "Willen jullie nog meer?" Zei ze op een sissende maar toch ook op een respectvolle toon. "Viper jij bent een sterke draak voor je grote. Laisve jij bent ook sterk, maar ik ben onder de indruk van Viper." Zei ze vervolgens nog respectvoller. Ze landde en buigde, ze keek terug op naar de 2 draken. "Kom, zullen we wat mensen opjagen en opeten. Mischien hun huizen afbrandden. Ik heb er zin in." Zei Solstice lachend. Ze vloog op en keek naar de draken. Ze wachtte tot ze gingen reageren.

Eerst viel het vuur zijn ijsmonster aan, maar bleef op de goede hand totdat Solstice hem aan viel en bewerkte hem. Viper was kleiner, maar kon zich prima redden door Solstice zelf ook vreselijke bijt en krab wonden maakten nog voor ze hem los liet en zijn vleugels waren zo beschadigt dat die hem niet meer konden dragen en viel in een hoop botten die zijn val brak, maar al snel was hij een een soort van kooi terecht gekomen. Viper smokkelde een nieuw ijsmonster die niet langer meer onder zijn controlle stond uit de kooi toen die oplosten en tussen de stapels botten door schoot en zich hernieuwt als een monster van botten en ijs oprees achter Solstice. Het shepsel was net als voor heen, maar trok alle sneeuw en ijs naar zich toe zonder te stoppen. Viper wist dat hij dit schepsel zelf ook zou kunnen, maar eerst zouden zijn wonden genezen moeten zijn. Zelfs ongewoon vuur zou hier nog moeite bij hebben. Viper voelde hoe zijn poot terug schoot zonder dat hij wat deed en keek er even vreemd naar, maar voelde zich al sneller beter worden maar de reden wist hij nog niet. Viper dacht dat hij sneller genas dan andere, maar dat had hij aan het amulet te danken zonder dat hij dat wist. Het ijsschepel sloeg bruut met zijn staart naar Solstice en raakte de draak hard met een luid gekraak die niks met het ijsschepsel te maken had. Viper schoot en ijsstraal naar en andere berg botten die naar het ijsmonster toe getrokken werden, maar de blauwe draak zorgde ook oor een hevige sneeuwstorm die het schepsel zou helpen overleven. Viper's ogen waren niet langer rood en hij iel weg tegen de achtergrond van waar ze stonden. Viper gromde kort als teken dat hij er klaar voor was en schoot de lucht in. Het gif dat aan Solstice klauwen zat zou bij hem een vertragende werking hebben doordat zijn bloed net zo koud was als ijzig water uit het noordpool gebied vertraagde zijn bloed het gif. Viper voelde wel wat er gebeurde in zijn lichaam, maar besteden er geen aandacht aan voor hij klaar zou zijn met deze draak. Hij zou zich niet klein krijgen hoe ze hem ook verwonden. Viper maakte de storm nog erger dat zelf voor de meer gedreven gedachten aanvallen bemoeilijken zou. De blauwe draak keek naar beneden en zijn zicht was perfect. Viper brulde uitdagend en dook naar een andere plek zodat het de aanvallers zou erwarren.

Hij begon het meer en meer interessant te vinden. Viper popte zich uit tot een regelrecht moordmachine en die Solstice dacht nog steeds dat hij hun te boven kon. Weer viel de donkere draak aan, of om het anders te zeggen donkere draken. Opeens waren er wel tientallen van die blaaskaken. Ze probeerde hem te raken en meestal lukte dat ook wel. Onder hem werd Viper één bloederig monster maar genas sneller dan Laisve hem voor mogelijk had gehouden. Dat zou hij wel uitzoeken na dit partijtje. Weer werd hij in een kooi gesloten. Hij werd opgeteld en Laisve hoorde de gedachten van Solstice. Daar komt niks van in huis... Hij versmolt met het vocht in de lucht en kwam aan de andere kant van de kooi er terug uit. Onder zich zag hij de andere vechten. Hij lande vlakbij en op dat moment maakte Solstice duidelijk dat hij meer respect had voor Viper dan voor Laisve.
Dat kon hij niet hebben.
Hij brulde oorverdovend en de grond beefde mee door de tonen die hij produceerde. Doordat hij zo hard brulde trad het windmechanisme ook in werking waardoor hij orkaankracht uitstootte. Al de botten van de dode draken werden weggeblazen en Laisve sloot zijn bek met een harde knal. 'Jij moet weten wat je plaats is Solstice!' De aangesproken maakte een grapje over samen lekker gaan jagen maar Laisve had nog niet gedaan. Hij keerde zich snel even om naar Viper en zijn blik viel op de amulet en voelde hij meteen de krachten ervan. Hij keek weer naar de uitslover en vloog op. Nu zou het een luchtgevecht worden! Daar was hij goed in, wind was zijn terrein! Hij stootte een windvlaag uit waardoor de ander werd weggeblazen uit zijn baan. Nog voor dat Solstice gedaan had met tollen had hij hem bereikt waarna hij zijn machtige klauwen van wel twee meter diep in de ander zijn rug liet zinken. Hij wist dat hij iets had geraak dat van vitaal belang was en trok zich terug. Niks was zo effectief als brute kracht maar desondanks wou hij wel eens duidelijk maken dat hij geen poesi was. Met zijn gespierde staart beukte hij op de flanke van Solctise en hij hoorde iets knappen. Hij grijnsde angstwekkend en trok zich terug terwijl hij zich groot maakte. Zijn lange scherpe vleugels uitgespreid en zijn borst opgeblaast in een volgende windattack. 'Zeg nooit meer dat een Night Warrior onder doet voor een wannabe! We zijn niet voor niets de enige groep in DW!' Bulderde hij.

Laisve valde Solstice aan, het enigste wat ze voeldde was een klap en daarna niets meer. Ze hoorde dat Laisve iets brulde maar alles voor haar ogen werd zwart. Haar kop viel op de grond, ze hijgde maar plotseling kon ze niet meer ademen. Ze opende haar ogen die nog zwarter waren dan een nacht zonder maan of sterren. Nu haden ze razend gemaakt. Solstice brulde luid, haar pupil was verdwenen en ze leek wel een doode. Ze maakte haarzelf ontzichtbaar door de kracht 'illusion'. Ze spuwde vervolgens zwart vuur, maar deze keer had het een rode glans. Bij het aanraken van Laisve lichaam hoorde ze een verbrandend geluid, ze zag rook opstijgen van zijn lichaam. Dit mengsel was dodelijk, het kon aarde laten wegsmelten en zelfs metaal. Solstice spuwde de vloeistof op zijn borstkas. De draak moest wel weg van haar lichaam anders werd hij levend verbrand. Solstice vloog op en ze vloog in de richting van Viper. Ze verdween vlak voor hem en kwam achter hem weer tevoorschijn. Ze zag de amulet en spuwde dezelfde vloeistof die ze bij Laisve had gebruikt. Deze draak zou meer pijn en schade hebben. Ze pakte de amulet en ze rukte hem van Viper. Ze veranderde in de witte draak en drong zijn gedachten binnen, terwijl ze haar klauwen in zijn rug plantte. Deze keer bracht ze al haar wonde's over, Viper kon zich nu niet snel genezen. Ze klemde het amulet stevig in haar andere poot. Ze trok haar klauwen er terug uit en Viper viel op de grond. Nu moest ze nog afreken met Laisve, ze vloog op maar verdween al snel. Boven de wolken was ze terug veranderd in een zwarte draak. Ze hield haar poten in rond positie, terwijl ze haar 'Black fire' erin blies. De bol werd al snel te groot en Solstice trok haar poten weg, de bol werd wel 20 keer groter dan Laisve en ze stoote hem af naar de grond. Ze hoorde de luide klap en ze vloog naar beneden. Een krater wel 15 keer groter dan Laisve was te zien. Solstice keek ernaartoe, de bol was niet kapot maar het splitste zich. Er kwamen 10 grote draken even groot als Laisve uit de krater. Ze waren voledig zwart en ip het einde van hun staart zat een rode bol met stekels. Ze spuwde een rood goetje die nog warmer was dan 50000 graden. Er kwen ook 2 schorpieonen 2 keer groter dan Laisve. Zij waren volledig rood en bij iedere stap smolt de aarde. Hun angel was even groot als Viper en hun klauwen zo groot als Solstice. De klauwen waren zwart en het leek op vuur. Wat er ook opviel was dat ze vleugels hadden 2 keer groter dan Solstice. Solstice keek naar de krater en ze spuwde opnieuw haar 'Black fire'. O, wat had die Laisve er om gevraagd. De aarde trilde, er kwam eenreuzeschorpieon die wel 20 keer groter was dan Laisve uit de krater. Hij had 3 staarten elk een andere kleur (rood, zwart en 1 die constant van kleur veranderd). Zijn klauwen waren 5 keer groter dan Laisve en zijn angels waren 10 keer groter dan Solstice. Hij had ook vleugels maar die waren 5 keer groter dan Laisve. De schorpioen brulde en nu pas waren zijn groene stekels op zijn rug en vleugels te zien. Weznens van puure woedde en wraakzucht. De draken schoten op Laisve af, er zat gif in hun klauwen die zo sterk was dat een gifdraak er kon van sterven. Hun stekelige bol spuwde dezelfde warme vloeistof dat Solstice had gespuwd naar hem. Ze vielen hem aan en ze waren in de meerderheid iedere keer dat Laisve ze aanviel deed ze dat nieks. Solstice keek nog even naar het tafereel. Ze smeet de amulet naar de 2 schorpioenen en zei "Vernietig dit ding, ik wil het niet meer zien!". Ze verdween, weg van daar. De wezens waren slim en konden het zelf wel. Het laatste wat Solstice zag was dat 1 van de kleine schorpieonen het amulet besprenkelde met vuur van wel 50000 graden. Ze vloog weg en keek nog even om, ze zag hoe Laisve vocht tegen de draken. Maar ze waren niet te doden alleen als je ze besrijd met goedheid verdwijnen ze.

Edit Sky: Dit is powerplay, je krachten zijn te groot, te sterk (zeker vergeleken met je draak), ondanks dat het over draken gaat is dit heel onrealistisch, bovendien mag je niet zeggen wat er met anderen gebeurt/wat anderen doen. Je krijgt hiervoor een waarschuwing.

Laisve en Solstice vochten in de lucht en Viper bleef bezig met de sneeuwstorm die steeds hevier werd tot het niet harder meer kon dan dat het in de natuur ook zou gaan. Viper ontdekte dat Solstice op hem afkwam en rukte het amulet van zijn hals in haar vlucht toen ze voor zijn ogen verdween. Viper gromde kwaad niemand kwam aan de door zijn ouders gegeven spullen. Toen ze veranderde en planten haar klauwen weer in zijn vel om haar verwondingen op hem oer te brengen, maar Viper wist zich voortijdig los te rukken en zweefde naar de grond om te voorkomen dat hij voor de tweede keer hard zou landen. Solstice zorgde voor meer vechtbezigheden voor Laisve en smeet zijn amulet naar een stel schorpioenen die het besprenkelde met een smerig goedje, maar het ijs monster van iper stak daar een stokje voor en dook over het amulet heen en smeet het in een ruk weg van de schorpioenen en smolt weg door de ondragelijke hitte. Viper's bewiningen waren bemoeilijkt, maar hij stronpelde in de richting van het amulet en voelde alle over gebrachte wonden flink schrijnen. Nu wist hij waarom zijn wonden zo snel genazen en Viper pakte het amulet van de grond en trok zich terug van het gevecht om zich te herstellen en dacht na over hoe hij het amulet het beste met zich mee kon nemen, onder hem weer te verliezen. De brand plekken deden meer zeer dan de wonden, maar ze trokken al snel weg voor zijn gemoedsrust. Viper wist dat er maar een ding op zat en drukte het amulet tegen zijn borst en drukte zo hard dat zijn schubben aan de kant werden geduwt en zonk weg onder zijn huid. Viper voelde zich al snel weer beter en brulde luid en uitdagend, naar de wezens die kennelijk door meer gevecht alleen maar sterker leken te worden. Dan moest hij ze maar afkoelen. Bergen ijs ontstonden ton hij zich op het levende ijs consentreerde en de wezens van pure haat en woede koelde aanzienelijk af en konden niet langer meer zo veel schade met hun hete vloeistof schade toe brengen. Viper bleef door gaan en ijs pakten zich samen rond zijn lichaam zodat niemand gelijk door de honderde meters dikke ijslaag door konden breken zelf de heetste vloeistof zou nog tijd nodig hebben om daar door hem te kunnen berijken. Verschillende ijs monsters grepen de wezens van Solstice vast en koelde ze nog veel verder af. Nu zou het Laisve vast niet veel moeite schelen om zich van deze schepsel te ontdoen?

[Ik vind dit iets te ver gaan, ik kan zelf niet meer beslissen wat ik ga doen en Solstice heeft opeens weer veel te veel krachten sorry. Kunnen we dit topic afsluiten aub.]

[Sorry Sky, ik weet dta dit niet volgens de regels gaat maar ik weet niks meer te schrijven en ik voel me een marionet...]

EDIT @Cloud: Bedankt voor het melden van het probleem, Ik hoop dat we dit zo snel mogelijk af kunnen handelen.