Het huis van Mudly

Het was al donker aan het worden toen Maylin en Mudly het huis bereikte. Hij liep met Maylin naar binnen. Ze was de eerste persoon, op hemzelf na dan, die het huis ooit had betreden. Hij keek rond. Het zag er nog steeds zo uit toen hij vertrok. Soms lijkt het hier ook zo tijdloos. In het midden van de kamer stond een soort van rond zwembad. Het zwemmen voelt net als in een meer. Maar dit was veel zuiverder water. Hij liep de trap op. Op de helft van de treden draaide hij zich om en vroeg: 'Kom je mee?.' Een glimlach verscheen over zijn gezicht. Hij wist niet goed wat hij moest doen, hij had dit nog nooit meegemaakt.

" Natuurlijk gekkie" en Maylin liep achter hem aan. Ze pakte stevig zijn hand vast, en toen ze boven waren zag ze een prachtige eetkamer. " Wat is er op de 2de verdieping?" vroeg ze nieuw schierig. Maar ze wachte niet op antwoord. " kom we gaan zwemmen!" en ze was hardstikke anthousiast, Dit was de eerste keer dat ze met een jongen in zijn huis was. Ze deed wat nerveus, en keek hem aan. Ze speelde wat met haar haar, en frummelde aan haar T-shirt. Ze wist niet wat ze moest doen. Toen hij glimlachte, glimlachte zij liefjes terug.



( alleen Mudly en ik)

'Daar bevind zich de slaapkamer.' zei Mudly. Het maakte Mudly niet uit dat ze dit wist, hij had toch niets geheim te houden. Hij liep de trap af richting het water dat zich op de begaande grond bevond. Deed zijn t-shirt uit en sprong in het water. Hij kwam boven een keek wachtend naar het trappengat.

Maylin rende na de harde plons van beneden, ook naar het water toe. Ze trok haar shirt en broek uit. Ze had alleen nog een topje en onderbroek aan, Ze sprong in het water. Lachend wkam ze boven. " Dit is inderdaad, lekker water" glimlachte ze. Ze trok hem naaer beneden. Lachend kwam ze weer boven. Ze drukte hem tegen zichaan, en sloot haar ogen. Ze voelde zijn hart langzaam kloppen, zachtjes legde ze haar hoofd op zijn schouder. Ze ging weer naar achteren glimlachte, met en lachje dast je wist dat het niet veel goeds was. Ze sprong op Mudly en soppte hem. Lachend keek ze hoe hij proestend omhoog kwam. Snel knuffelde zee hem weer.


( Sorry van dat maar als je het niet geod vind haal ik het wel weer weg...)

(Maakt niet uit)

Mudly kwam proestend omhoog. Hij moest er zelf ook om lachen. Hij kreeg een warm gevoel toen ze hem een knuffel gaf. Hij gaf haar ook een knuffel terug. Hij keek haar in haar ogen en glimlachte. Hij vond haar leuk dat was zeker. Hij dook onder water en zwom naar de bodem. Daar plukte hij een bloem. Zwom weer naar boven en gaf de bloem aan Maylin. Het was een mooie rode bloem die in bloei stond. Rustig wachtte hij af op haar reactie.

Mudly zag dat Maylin de bloem mooi vond. Op het moment dat ze hem zacht naar zich toe trok bedacht hij zich geen moment. Hij gaf haar een kus op de mond. Een lange tedere kus.

Milo kwam geeuwend naar beneden. Hij had net een uiltje geknapt en was nog niet helemaal wakker. Langzaam liep hij richting het water om wakker te worden. Hij sprong erin en kwam boven. Pas toen viel het hem op dat Maylin en Mudly ook in het water zaten. Milo rolde met zijn ogen. Sprong er weer uit en liep mopperend naar de 1e verdieping.

Mudly genoot van de avond. Haar hoofd op zijn schouder, Milo die er niet eens aan dacht om het te verpesten en een romantisch sfeertje. Niets kon meer fout gaan. Mudly had moeite om een geeuw te bedwingen. Hij verveelde zich niet, dat was zeker. Hij was alleen erg moe van de reis en had wat slaap nodig. Maar wat zou Maylin daar van vinden? Hij hield haar vast en hoopte dat ze het niet zou merken. Hij had geen zin om het nu te verpesten.

Mudly had inderdaad wel behoefte aan wat slaap. Hij pakte haar hand vast en ging haar voor op de trap. Dat de vloer nat werd kon hem niet schelen. Het zou de boom alleen maar goed doen. Eenmaal in de slaapkamer aangekomen zag hij dat Milo weer in zijn nestje aan het slapen was. Die zal ook wel vermoeid zijn geweest. Hij pakte uit de kast een paar doeken, een daarvan wierp hij richting Maylin. 'Hiermee kun je je wat afdrogen.' zei hij en begon zichzelf af te drogen.

Mudly was ook klaar met het afdrogen. Hij lachtte toen ze zei dat het bed zacht was. Hij ging op het bed liggen en keek naar het plafond. Hij hoopte niet dat hij weer zo'n soort droom kreeg als hij laatst had. Hij ging op zijn zij liggen en keek Maylin aan. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Over zijn slechte kant hoefde hij geen zorgen te maken. Die was toch, voor 2 of 3 dagen, niet in staat om naar buiten te komen. Zijn ogen fonkelde. Nu kwam er nog een geeuw maar deze kon hij niet tegenhouden. God, wat was hij moe.

Mudly glimlachte. Maylin was blijkbaar ook moe. Hij legde zijn hoofd op zijn kussen en viel ook in slaap.

even later:
Mudly... Mudly... vermoord haar. Nee. Nee? waarom niet? Ze vind me leuk. leuk? Haha laat me niet lachen niemand vind jou leuk. per slot van rekening zit IK in jou. Dat heeft er niets mee te maken. Dat heeft er alles mee te maken. Ik kom over een aantal dagen weer te voorschijn en ik zal haar wel uit de weg ruimen. Mooi niet. Ik hou je tegen. Jij, Met wel leger? Ik heb geen leger nodig om jou tegen te houden. Je bent tenslotte toch hetzelfde als mij. Niet helemaal. Ik ben slimmer. En ik zie dat ze je gewoon inpalmt en daarna je gaat vermoorden, want dan ben Ik er ook niet meer. Ze wil jou messchien wel kwijt maar mij niet. Laat me niet lachen. Ga weg. Wat? Ga uit mijn hoofd! NU!!!.

Ineens zat Mudly recht overeind in bed. Hij zweette en hij moest even zijn adem onder controle krijgen. Hij keek naar Maylin. Ze lag nog te slapen. Hij kleedde zich aan pakte uit de kast een duo zwaard en liep rustig naar beneden. Hij wou Maylin noch Milo wakker maken. Moe voelde hij zich niet meer. Hij liep naar buiten. Toen begon hij te trainen. Hij moest er alles aan doen om die slechte vorm zo snel mogelijk tegen te houden wanneer hij tevoorschijn komt.

(dikgedrukt = Mudly. dun =Slechte Mudly.)

Maylin sliep rustig als een roos, en ze woelde in de dekens. Ze merkte niet dat Mudly weg was, En sliep gewoon verder. " Oh... Mudly" Mompelde ze in haar slaap. Ze glimlachte in haar slaap en omhelsde een kussen. Ze boog zich helemaal in een bolletje op, onder de dekens.



( Sorry geen idee wat ik moest schrijven maakt Milo of iets anders me wakker? of moet ik blijven slapen)

Mudly pakte nu zijn boog inplaats van zijn zwaarden en schoot een paar pijlen tegen een schietschijf. Hij was kwaad. Waarom hij? waarom moest dat monster nou net in hem zitten. Hij pakte zijn duo zwaarden weer en begon weer te slaan tegen het niets. Hij moest zijn energie kwijt, hij moest zich zelf even afreageren.

Hijgend kwam Mudly weer uit de bosjes. Hij vroeg zich af of Maylin nog zou slapen. Een glimlach verscheen op zijn gezicht. Hij was zijn boosheid kwijt en hij had wat getraind. Die combinatie deed hem goed. Maar toen hoorde hij Maylin schreeuwen. Hij borg zijn duo zwaard snel op en richting het geschreeuw. Hij kon niet horen wat ze schreeuwde maar wel dat ze schreeuwde. Hij zag haar staan. Ze leek geschrokken. Hij pakte haar vast. 'Het is goed' zei hij. 'Het spijt me dat ik je zo heb laten schrikken' vervolgde hij.

Mudly volgde haar. Hij ging ook zitten aan de eettafel. 'Hij komt de komende dagen niet naar buiten.' stelde hij haar gerust. Althans dat probeerde hij. 'En als die slechte vorm eruit is zou ik hem niet proberen te zoeken. Hij zou jou namelijk....' Mudly stopte. 'doden.'
Mudly stond op en pakte 2 glazen. Vulde ze met wat sap en gaf er een aan haar.
Hij had haar goed laten schrikken dat had hij gemerkt. En hij zou er alles aan doen om het niet nog een keer te laten gebeuren. Hij schoof dichter bij haar, haalde het haar voor haar ogen weg. 'Wees niet bang. Ik zou je zo nooit meer achterlaten. De volgde keek zal ik een briefje achterlaten.' Hij omhelzde haar om haar gerust te stellen.

Mudly lachte toen ze om nog een glasje vroeg. 'Natuurlijk mag je dat.' Hij schonk nog een keer het sapje in het glas. Hij zal er ooit wel eens een keer uitkomen dacht hij. Maar de komende dagen niet. Mudly genoot. Hij dronk ook zijn glas leeg. Hij haalde uit de verkoeling. Een stuk vlees. Konijn met wat peper. Dat was zijn favoriet. Hij legde het op een metale plaat die verwarmd werd. Koken daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken, dat was niet moeilijk. Maar of de andere het lekker vonden was een andere vraag. Toen de konijn gaar was zette hij het op een bord midden op tafel. Hij keek naar Maylin. 'Pak maar zo veel je wilt.' zei hij. Hij wist niet of ze honger had. Maar het zou haar messchien helpen te vergeten wat er is gebeurd.

Mudly glimlachte. 'ik heb gewoon wat geexperimenteerd. En het is goed uitgewerkt' zei hij. 'en inderdaad is het godenvoer. Jij bent toch een mooie godin' zei Mudly. Hij dacht dat het wel een compliment was die totaal niet zou uitpakken. Hij pakte zelf een stukje van het konijn en at het op. Hij stond op, want hij zag Milo naar beneden komen. Pakte uit de koeling een stukje rauw vlees en gooide het richting Milo die het gulzig op at. Hij liep terug en zag dat Maylin's medalion nog steeds gescheurd was. Ineens herrinerde hij zich iets. Hij liep naar boven. En kwam terug met een doosje dat nog dicht was. In het doosje zat een medalion, die net als haar medalion van kleur veranderde. Het zag er alleen wat anders uit. Met uitgestrekte armen gaf hij het doosje aan Maylin. En wachtte op haar reachtie.