The animal thats inside of you.

Een vrolijke en nog jonge meisje liep opgewekt door de bossen ze was vandaag 14 jaar geworden. Ze vond het wel bijzondere, met een vrolijke pos liep ze door de bossen van Dragon world waar ze woonden en opgroeide. Iluna blik bleef even op een paar prachtige bloemen hangen. Ze hadden een mooi blauwe achtige kleur die ook wel veel op paars leek. Die zou Moon vast mooi vinden, dacht Iluna. Ze vond het ook best wel een wondere dat die nog groeide in de herfst. Iluna knielde neer en plukte ze, die zal ze dalijke een moon geven. Vrolijke liep ze verder terwijl langzaam kwam er een vervallen en oud gebouw tevoorschijn die bedekt was met verschillende planten en bloemen die tegen de muren waren op gegroeid. Iluna wist niet waarom maar om een of andere manier kwam deze plek haar heel bekend en vertrouwd voor. Ze had de afgelopen jaren en vooral de laatste paar dagen een rare droom gehad. Dat ze in een kamer was waar het prachtige versierd was met bloemen en waar een groot altar stond. In de kamer kwamen twee personen voor, maar Iluna herkende ze niet. Een stond naast de prachtige versierde altar en de andere stond voor de onbekende vrouw voor het altar. Die daarna in een prachtige zwarte panter veranderd. Het was altijd de zelfde droom, Iluna bleef even voor de ingang van de oude tempel staan waarna ze langzaam naar binnen liep. Ze wist niet precies wat zoe hier kon vinden maar iets zij ze dat ze de tempel in moest gaan. Iluna liep voorzichtige verder terwijl ze haar ogen goed de tijd liet nemen om alles te bestuderen. Naarmate ze de tempel verder in ging dacht ze een belende stem te horen die eerste heel zachtjes klonk als de wind die over ween grasveld ging. Maar de stem werd steeds duidelijker hoorbaar Iluna . langzaam kwam een altar inzicht die bedekt was met verschillende bloemen en de kamer was ook prachtige versierd er was een groot gat in het plafond waar zonlicht door heen kon schijnen zodat de kamer goed verlicht werd. Iluna bleef wat geschrokken en verbaast staan toen ze de stem leek te herkennen. Ze schudde even haar hoofd nee dat kon niet haar moeder was dood. Maar toen de stem weer sprak keek ze verschik op even was er een fel licht valk naast het altar. Iluna sloeg snel har handen voor haar ogen om niet verblind te worden. Het licht was verblinden maar verdwijn net zo snel als het gekomen was. Iluna liet haar handen wat zakken en keek met verbaasde ogen naar de vrouw die ineens voor haar stond. ‘Moe….moe…moeder.’ Stotterde ze er met een verbaasde stem uit. De gedaante knikte alleen maar waarna ze naar een klein poeltje water liep en neer streek langs de kant waarna ze naar Ilune gebaarde dat ze naast haar moest gaan zitten. Even twijfelden ze maar ging daarna met een zwijgende houding naast haar zitten. ‘Mijn dochter wat ben je gegroeide . ‘ zei ze waarna ze met een glimlach naar Iluna keek. Iluna knikte alleen ze vond het raar ineens haar moeder zou weer te zijn. Hoewel ze prachtige was ze had een mooie witte jurk aan en mooi lang zwart haar. Dochter, je weet dat ik je veel heb vertelt over de magische krachten die draken en sommige mensen kunne beschikken.’ Iluna knikte ze wist dat nog heel goed. ‘Ja moeder.’
‘Ook weet je dat iedere persoon die geboren word een dier die bij zijn persoonlijkheid krijg toegewezen. ‘ Iluna knikte zwijgzaam terwijl ze haar moeder aankeek. ‘Vandaag is de dag dat je te weten komt dat je net zoals je moeder een wikka bent. En je krachten en innerlijke dier te weten komt mijn kind.’ Iluna keek haar even aan, dat had haar moeder nog nooit verteld. Ze wilde iets zeggen maar ze had geen idee wat. ‘Sloot je ogen en consenteert je. het zal even duren maar met veel oefening en geduld zal je te weten komen wat je dier is.’ klonk de stem van har moeder Iluna deed wat ze vroeg. ‘Haal diep en rustige adem consenteert je en laat je gedachten de vrije loop denk nergens aan.’ Iluna consenteerde zich diep en zette al haar gedachten uit. Iluna merkte iedere geluid ineens op en kon iedere geur ruiken die in de tempel maar ook een paar meter van de tempel vandaan hing. Het was raar alsof haar zintuigen ineens een stuk beter waren. Iluna concerteerde zich nog beter en bande haar laatste gedachten uit wat toch een stuk moeilijker was dan ze had gedacht. Ze had geen idee hoe lang ze hier nou al zat, maar het voelde fijn en rust gevende aan. ‘Concentreer je mijn kind.’ Hoorde ze haar moeder nog eens zeggen. Langzaam kwam er een soort tintelende gevoel in haar lichaam omhoog eerste merkte ze er weinig van maar het werd steeds heviger. Iluna was net in de fase gekomen waarin haar dier zich aan haar zou laten zien. Iluna probeerde het gevoel dat daar haar lichaam verspreide te negeerden. Ineens was alles duidelijk ze was die andere persoon in haar droom geweest. Het gevoel in haar lichaam weer steeds heviger en het leek wel of ze in brand stond. Iluna kon het niet langer negeerden en opende haar ogen maar toen ze die open deed zag ze haar moeder nergens meer. En leek haar lichaam wel te ontploffen, Iluna wilde het uit gillen maar in plaats van een gil liet ze een harde en duidelijke brul los. Langzaam werd alles zwart voor haar ogen en viel ze bewusteloos op de grond neer.
Langzaam opende Iluna haar ogen ze kon een paar vogels horen zingen even keek ze om haar heen om te zien waar ze was of wat ze gisteren had gedaan. Maar alles was zwart alsof ze gisteren niks gedaan had of dat die dag uit haar geheugen gewist was. Iluna schudde even haar kop die zwaar aan voelde. Ze voelde zich vandaag ook niet helemaal zichzelf waarom wist ze nog niet. Langzaam liep ze naar de poel toe, maar toen ze met haar handen wat water in haar gezicht wou gooien en wat drinken. keek ze verschrik naar haar handen wat nou klauwen waren. En naar haar spiegelbeeld. In plaats van een jong meisje te zien, stond er nou een zwarte panter in het water te staren. Iluna schudde wild haar kop dit moest een droom zijn. Ze sloot haar ogen in de hoop dat ze dalijke haar handen weer zou zien en haar normale zelf. Maar toen ze die weer stond de zwarte panterin er nog steeds. Nee, dit kan niet ze schudde wild haar kop waarna ze met haar klauw wanhopige in het water sloeg.


Toestemming alleen.

"Jaja, ik weet het, de tempel is niet iets waar je zomaar heen moet gaan..." sprak een geirriteerde stem. Je moet er met een offer komen sprak een andere stem. Even zuchtte de andere man weer. Zijn hoofd bedekt door een cape die met een grote kap over zijn gezicht viel en zijn ogen verschaduwde. "Dan wat zou ik kunnen offeren aan de tempel? Een schaaltje met hete chili zullen de goden niet op zitten te wachten..." sprak hij met een grote sarcasme en zijn hand langs de hemel te gaan om zijn sarcasme alleen maar krachtiger te maken. De man schoof een donker vreemduitziende ei naar hem. Dit sprak de man. Zuchtend sloeg de jongen een zakje op tafel gevuld met wat dukaten. "Als u het zegt..." sprak hij geërgerd. Hij pakte het ei en stopte het met de nodige zorgvuldigheid in zijn tas. Hij zuchtte en liep toen met zijn tas over zijn schouder, nou ja tas, het was eerder een leren doek die door wat leren reepjes in elkaar was gebonden. Zijn reis liep voorspoedig. Geen last van enkele rovers of draken.
Zijn blik ging langs de oude rotswand. Misschien kon hij hier wel een rustplek voor de nacht vinden. Het was namelijk door zijn blauwe haar niet de meest geliefde persoon in het dorp. Hij ontvlucht het regelmatig. Van onder de kap gleden de ogen langs de fijne details van de gesteente. Dat mensen die überhaupt ooit in elkaar heeft gezet. Hoeveel mensenlevens zouden eigenlijk wel niet gekost hebben om dit in elkaar te zetten. Ongetwijfeld was het weer een gigantische doolhof met een grote hoeveelheid vallen om een grote schat voor rovers haast onmogelijk te maken. Cliché natuurlijk.
Wonderbaarlijk was de ingang al niet vol vallen. Zwijgzaam liep Mitt door de gangen, die eveneens wonderbaarlijk weinig bochten en splitsingen bevatten. Hij zuchtte. Gelukkig had deze reis misschien wat makkelijks voor hem in petto. De details in de tempel waren nog mooier en fijner dan die buiten de tempel. Het enige wat nadelig was wat de planten en mossen die hun plek op de details vonden. De tempel was kennelijk ook niet de jongsten want sommige blokken waren gescheurd.
Zwijgzaam kwam ook Mitt in de ruimte. Viel de panter niet echt op. De zwarte vlek werd weggezogen door de grote hoeveelheid licht in de zon. Zwijgzaam liep Mitt het altaar op en legde het ei er neer. Waarom kon zo'n ei in hemelsnaam nietbestaande personen blij maken. Lulkoek, vond hij het. Hij kon beter dat ei zelf opvoeden dat dat hij het hier moederziel alleen liet liggen. De zon scheen lekker warm in de tempel, desondanks de herfst. Zwijgzaam ging Mitt liggen op de harde steen die het altaar vormde met het ei in de tas hem. Hij dutte langzaam in, vergat even alle zorgen.
Een luidde brul maakte hem niet veel later wakker. Zijn ogen schoten open en hij rolde met zijn tas het altaar af in een behendige beweging om zich te verbergen voor de mogelijke draak. Zijn hoofd spiekte over de rand. Geen draak te zien, maar wat was het dan? Een panter? Hij zag het zwarte gedaante met gele ogen naar zichzelf in het water staren. Het was alsof het menselijke trekjes had. Nee dat kon niet. Het was een panter. Zwijgzaam stond hij op en probeerde achter de rug van de panter de ruimte uit te lopen. Echter lette hij niet op en stond hij op een tak die nogal luid kraakte. Zijn ogen sloten zich verbitterd. Waarom nou juist op dit moment! Zijn ogen opende zich langzaam en keken naar het zwarte gedaante dat er stond. Wachtend op een mogelijke reactie waar hij niet echt op zat te wachten.

-Maakt dit het goed ^^?-

Iluna staarde met een wanhopige blik in het water, langzaam begon het te zeker tot haar door te dringen ze was in een panter veranderen in een zwarte panter. De meer het tot haar door drong de groter het paniek gevoel toe nam. Hoe moest ze ooit weer terug veranderen, iluna probeerde haar zelf wat te kalmeren maar ze had geen idee hoe ze was in een beest veranderen in een panter. Hier was geen kalmeren aan, Iluna liet een ergere zucht uit haar bek ontsnapte en probeerde weer wat te kalmeren. Maar toen ze achter haar een tak hoorde breken draaide ze verschrikt haar kop om. leit ze van schrik even een felle grom uit haar bek gaan en stond meteen op. Om te kijken wie het was, roepte ze luid en duidelijke. ‘Wie is daar.’ Maar voor de jongen zou het niet anders dan een luid en fel gegrom en gebrul zijn. Iluna draaide langzaam om. Ze moest even wennen aan haar nieuwe lichaam en de vier poten die ze nou had. Behoedzaam liep ze op het geluid af. Langzaam kwam ze dichterbij van waar het geluid vandaan kwam. Langzaam kwam er een jongen van ongeveer 18 jaar in zicht natuurlijk had ze het aan de geur die hij verspreide eerder kunnen ontdekken maar ze moest nog sterk wennen aan het feit dat ze een panter was. De jongen was in het blauwe gehuld en had zijn ogen gesloten. Wat maar goed ook was Iluna twijfelde geen moment en schoot langs de jongen heen en rende er vandoor. Bang dat het een jager was, ineens kwam er een idee in haar hoofd. Moon kon haar vast helpen, Iluna knikte even tevreden met het idee maar bedacht zich al snel als Moon haar niet herkende en aanzag voor een prooi dan was ze er geweest. Iluna schudde haar kop en bande die gedachten uit haar hoofd. Even keek ze achter zich om te zien of die jongen haar niet volgde. Wat hopelijke het geval was, ze vroeg ze eigenlijk af wat hoe hier kwam doen. Iluna lette even niet op waar ze loopte en struikelde over een paar takken waardoor ze over de grond rolde en tegen een boom aan knalde. Een harde en pijnlijke brul was het gevolg waarna ze versufd op de grond bleef liggen.

Zwijgzaam had hij gelegen. Hij had niets gemerkt van de panter. Maar de brul was hem toch niet ontgaan. Hij was bewust van het altaar gerold en keek kort over de rand om te zien of de panter hem niet opgemerkt had. Zijn geur had de neus kennelijk ook niet geprikkeld aangezien hij namelijk nog niet opgemerkt was. Hij wilde achter de rug door wegsluipen en lette niet echt goed op zijn omgeving waardoor hij op een doodde tak stapte die met luid gekraak brak. Hij boog wat door zijn knieën om niet al te groot voor de panter over te komen. Door die beweging viel de cape van zijn hoofd en werd zijn blauwe haren zichtbaar. Zijn ogen waren gesloten en knepen zich kort samen toen de panter nog eens goed hard brulde ook. Niet wetend dat de panter eigenlijk een vraag stelde. Toen hij zijn ogen opende merkte hij enkel nog dat ze weg rende en haalde opgelucht adem. Gelukkig. De panter vormde geen bedreiging meer. Hij zuchtte. Hij hield niet van geweld maar als het moest. Zwijgzaam liep hij verder de ruimte uit, met het mogelijke idee dat dit het terrein van het dier was. Hij wilde hem liever met rust laten. Zwijgzaam met zijn tas over zijn schouder waar het ei nog steeds warm in zat liep hij verder. Niet wetend dat de panter dezelfde richting in was gegaan. Hij wilde de uitgang weer vinden maar iets werd hem getrokken. Een pijnlijke brul. Het was die panter, ongetwijfeld. En het lag niets in Mitt's straatje om hem zomaar te laten liggen. Hij zuchtte en rende richting het geluid. En ja hoor, bewusteloos lag het beestje tegen de boom aan. Hij zuchtte. Zijn leven riskeren was niet iets wat hij graag deed maar het moest maar. Hij legde zijn tas neer en bestudeerde de panter. Hij zuchtte. Hij was niet zo van het medische gebeuren dus hij kon onmogelijk de panter echt helpen. Het enige wat hij kon doen was er bij blijven tot dat deze weer bijkwam. Hoe riskant het ook was. Hij kon het beestje niet achterlaten. Hij zeeg neer en maakte een klein vuurtje. Op deze zette hij een konijn die hij langzaam gaarde voor zichzelf. Hij moest immers ook eten. Een tweede konijn, die ook bij zijn maaltijd had gehoord, hield hij naast zich. Mocht de panter honger krijgen kon hij immers ook nog wat eten. Zwijgzaam draaide hij de stevige stok om zodat ook de andere kant van het konijn kon garen. Zijn blik op de panter gericht, kijkend of hij niet bij kwam.

Langzaam kwam Iluna weer bij en langzaam opende ze haar ogen en licht prikte even fel in haar ogen. Wat geschokte en verward keek ze langzaam om zich heen in de hoop dat ze het allemaal gedroomd had. Het eerste wat er door haar gedachte ging was. Waar ben ik wat is er gebuert en hoe lang lig ik hier al. Maar toen ze in haar ogen probeerde tewrijven. Zag ze dat het geen droom was geweest, en liet ze van schrik een brul los en keek naar de vreemde man die voor haar zat. Ze had nog steeds klauwen. Die een vuur had gemaakt en een konijn voor zichzelf een het klaarmaken was. Langzaam drong de geur van vlees haar neus gaten binnen wat haar gek genoeg een beetje kalmeerde. Als snel merkte ze nog een konijn op die man voor haar had klaar gelegde. Voorzichtige en wat wantrouwige liep Iluna op de man af terwijl ze de konijn die de man een het braadde was in de gaten hield. Iluna had geen idee wat er met haar gebeurt was en wie deze man was. Maar volgens haar was het geen jager anders zat ze nou al vast in een kooi. Met rustige stappen liep ze dichter bij en snuffelde even aan het konijn die naast de man lag maar al snel trok ze haar neus op. Verwachte hij nou echt de ze een rauw stuk vlees ging eten, Iluna richten haar blik weer op het konijn die de man waarschijnlijke voor zichzelf aan het maken was en griste de tak van het vuur. Waarna ze zich snel uit de voeten maakten en zo tussen de struiken en bosjes verdwijn. Iluna rende zo snel als ze kon na een stuk gerend te hebben in de hoop de man te hebben afgeschud. Zette ze haar klauwen in een boom, en klom ze met niet al te veel moeite de boom in. Waarna ze van haar maaltijd begon te eten.

De zon prikte lichtjes door de rakken van de bomen in haar ogen. Bladeren zweefdden ritmisch van de bomen. Een grote slang-achtige gedaante opende haar ijsblauwe ogen. Ze stond terug recht op haar vier poten, rektte zich vervolgens uit en wandelde rustig de grot uit. Moon keek wat vermoeid in het rond. Het was een lastige nacht geweest. Ze zag de vogeltjes in de bomen fluiten, voelde de wind haar manen strelen. Zag enkele blaadjes van de bomen afdwarrelen. Maar zag nergens een spoor van Iluna. Moon sloeg haar ijs-kristallen vleugels op,en ging op zoek achter Iluna. Uren verstreken, en nog steeds vond ze geen spoor van Iluna of haar diertje. Moon lande voorzichtig in een open tempel in het bos. Blijkbaar was hier iemand haar voor geweest. Poot-en voetafdrukken stonden in de aarde gegrifd. Moon volgde de opvallende mensensporen, die haar meer het bos in bracht. In de verte zag Moon een klein vuurtje. Behoedzaam stapte ze op het vuurtje af, waarna ze het met wat windsturen liet doven. De pootafdrukken van één of andere katachtige leidde haar nog dieper het bos in. Moon zag wat afgekrabte boomschors op de grond liggen. Ze keek omhoog, de boom in, en zag een zwarte panter van een konijn smullen. Verbaasd keek Moon toe, hoe het dier het konijn aan stukken rijtte. Een klein plukje blauw haar aan de vacht van het dier deed haar terug opschrikken uit haar gedachte's. Iluna. Moon stapte zo geruisloosben voorzichtig mogelijk om het dier niet te laten schrikken terug weg. De wind droeg een bekende geur met zich mee. Moon draaide haar terug om, richting de panter, en keerde weer terug. Voorzichtig mogelijk stapte ze terug naar het dier, en onderzocht het vanaf een afstandje zo nauwkeurig mogelijk. Voorzichtig wandelde ze wat gebukt naar het dier toe, ze gaf het speels een por in haar zij, waarna een glimlachje rond haar mond speelde. Moon keek de panter nogmaals goed aan, waarna ze op enige interactie terug wachtte.

[Flut, moet er weer terug inkomen met Moon]