After a long journey

Na een lange reis vloog een jongen draak over de grens van Dragon world hij had veel over deze gebied gehoord. Goede dingen maar ook vooral dingen waar hij zich toch wel zorgen over maakte. Met rustige vleugels slagen vloog hij over de uitgestrekte velden van het onbekende maar toch ook wel bekende gebied. Met een kalme en rustige blik keek hij naar beneden terwijl hij over het land vloog. Hier zal hij zijn droom waar maken een groep starten. Hij wist al precies wat voor groep het wordt een goede groep maar ook zal hij neutrale draken en mensen toe laten tot zijn groep. Falkor was special hier naar toe gegaan om zijn doel en droom waar te maken omdat hij wist dat hier maar een groep was. en dat was de ergste groep ooit de Night warriors. Een kwaadaardige maar ook slechte groep. Die een hekel hadden een goedzakjes zoals hij en een nog grotere hekel aan mensen. Falkor had de laatste tijd gehoord dat de aanvallen op dropen en op mensen hier de laatste tijd echt erg was geweest. Waardoor Falkor wist dat er een groep nodige was die de dropen en de mensen niet alleen bescherming bood maar ook een kans om ze ergens bij te laten horen. Falkor wou geen oorlog starten maar binnen kort zouden de Night warriors weten dat ze niet meer langer de baas in Dragon world zijn. En dat ze zich maar moeten gedragen zolang ze niet meer in hun gebied zijn. Met die gedachte kwam er een glimlach op zijn gezicht en vloog rustige over de velden en de broerderijen. Dat was zijn droom een groep starten waar draken en mensen in konden en samen moesten werken om dingen te bereiken. Falkor sloeg een paar keer krachtige met zijn vleugels. Maar voor het zo ver is moet hij hard er aan werken en er even hard aan moeten trekken. Het zal zeker zwaar worden, maar hopelijke waren er draken die er aan wouden mee werken. Falkor schudde zijn kop even en richten zijn aandacht weer op de omgeving. Hij vloog nou over een mooi en uit gestrekt bos waar een rivier door heen liep. En in de verte kon hij de waterval al zien en horen. Falkor sloeg nog een paar keer met zijn vleugels en schoot richting de waterval. Falkor strekte zijn klauwen en lande boven op de waterval. Falkor sloeg zijn vleugels netjes naast zijn lichaam en liep rustige over de rand van de waterval. Met een glimlach op zijn gezicht genoot hij even van het uitzicht en de rest waarna hij zijn longen vulde met lucht en een luide brul los liet voor wat gezelschap.

De brul galmde niet alleen voor de jonge rode draak uit maar liet ook geluid klinken achter hem waar de grote, koude rivier wild tussen de bergen naar beneden stroomde. De bergen waren haar thuis. De enige plek waar ze zich niet zo reuzachtig voelde als ze werkelijk was. Ze lag op het plateau dat zich voor de ingang van haar grot een eind uitstrekte. Er stond een eenzame, grote boom op die beschutting en schaduw bood. De wortels van de oude boom verspreidde zich als een nest dikke, kronkelende slngen over het stuk uitstekend rots dat enkel te beijken was als je kon vliegen. De grote witte draak keek uit over een vallei met groen gras en een klein meet waar enkele vissen in zwommen. Een groepje schroefhoorngeiten graasden aan de rand van het bergmeertje dat als een gladde spiegel in het gras lag. Het was een vredig gezicht. In de vrte klonk een brul die de hoefdieren deed opkijken, alert voor gevaar. Maar het was geen vijandige brul. Het was een brul voor gezelschap. De reuzachtige witte draak stond op en spreidde haar leerachtige, witte vleugels met enorme spanweidte. Ze hief haar kop, opende haar bek en liet een krachtige brul horen die tot in de zonnige velden te horen zou zijn. "Ik ben onderweg" was de boodschap. De witte draak liep naa de rand van het plateau voor haar grot en dook ervanaf. Enkele momenten lang suisde ze met haar kop naar de grond gericht naar beneden voor ze haar vleugels in de volle breedte spreidde en hoogte maakte. Ze volgde met rustige vleugelslagen ee dun riviertje dat naar de wilde rivier leidde die haar uiteindelijk naar de waterval zou brengen. Haar vlucht was geruisloos en kalm.
Haar enorme schaduwgleed over de rode draak heen. Het was een jong exemplaar en voor zijn leeftijd indrukwekkend om te zien. De witte draak had een spanwijdte die die van hem ruimschoots overschreidde, maar dit weerhield haar er niet va een vriendelijk gesprek te voeren. Ze richtte een van de punten van haar vleugels op het meer beneden haar zodat ze een ronde bocht maakte en recht op de jonge draak af vloog. Ze vloog echter over hem heen en landde zonder enig geluid achter hem. Nadat ze haar vleugels tegen haar geschubde flanken had gevouwen draakde ze zich om. Ze torende boven de jonge draak uit, maar ondanks dat ze op hem neerkeek kwam ze niet dreigend noch overheersen over. In haar kalme grijze blik lag iets rustgevends, alsof haar ogen op zichzelf leefden en de wind in de weerspiegeling ervan speelde. Ze glimlachte vriendelijk "Welkom" srak ze met een kalme stem die duidde op wijsheid. De geur die de jonge draak met zich meedroeg vertelde haar dat hij van ver gekomen was en nog niet zo lang in deze omgeving verbleef. Ze liep naar de jonge draak toe en ging naasthem staan om net als hij van het uitzicht te genieten. Hoe vaak ze hier ook kwam, het was iedere keer anders en telkens weer genoot ze van de diversiteit die DW te bieden had.

De jonge Falkor wachten gedulde op wie er zou komen en genoot van het uitzicht die de top van de waterval te bieden had na veel later krijg hij een antwoord op zijn brul van een andere draak die zei dat ze er aan kwam. Falkor grijnsde even en draaide zich om de brul was van de bergen die achter hem stonden afkomstige. Die draak moest een goed gehoord hebben de bergen leken hem nogal verweg te liggen. Hij kon alleen de besneeuwde bergtippen zien. Waar het eeuwige sneeuw lag. En de vulkaan natuurlijk die er als een soort van schoorsteen uitstak. Falkor brulde luid terug om te laten weten dat hij haar boodschap had ontvangen. En wachten geduldige op de draak die hem welkom ging hete hier. Falkor had nog geen idee dat het de legend darsche en machtige draak Sky was. Hij had toen hij nog een hatchling was veel verhalen over haar gehoord in zijn thuis land zelfs de mensen kenden de verhalen over haar.
Met een rustige en afwachten blik Keek Falkor rustige grond en genoot van de rust die de waterval te bieden had. Toen hij het geluid van zachte en kalme vleugelslagen hoorde keek hij met een benieuwde blik op. De enorme schaduw die over hem hen viel toen de machtige en wijze sky over hem heen vloog. Zei al meer dan genoeg voor hem dat het Sky was met een vereede blik keek rustige toe hoe de witte draak de landing in zetten. Ze lande zonder geluid achter hem Met een vereerde b lik en gevoel draaide hij zicht om. Falkor meteen boog zijn hoofd en maakte een respect volle buiging voor haar. ‘Sky.’ Mompelde hij zachtjes met een vereerde ondertoon in zijn stem die duidelijke te horen was. Hij voelde echt vereerd dat ze hier nou was om hem welkom te heten in dragon world. Falkor tilde zijn hoofd weer op en ontving de vriendelijke en warme glimlach van haar toen ze hem welkom hete. ‘Dank u Sky. Ik ben…’Even zweeg hij. ‘Nee ik voel me vereerd dat u me welkom heet. Ik heb veel verhalen over u gehoord toen ik nog klein was.’ Zei hij beleefd. Falkor keek met een vriendelijke blik naar sky die boven hem uittorende. ‘Ik ben Falkor. Aangenaam kennis te maken.’ Zei hij met een kalme stem en boog nog eens waarna hij weer vriendelijke naar Sky keek.

De jonge draak was uitermate kalm, een goede eigenschap. De draak tegenover haar had blijkbaar vaker over haar gehoord want hij kende haar naam en wist haar te herkennen. Zodra hij haar naam genoemd had knikte ze vriendelijk. 'Dank u Sky, ik ben...' Sky keek hem geduldig aan 'Nee ik voel me vereerd dat u me welkom heet. Ik heb veel verhalen over u gehoord toen ik nog klein was.' Sky glimlachte, het was altijd een genoegen om te horen dat er over haar gesproken werd op een positieve manier. De jonge, rode draak stelde zich voor als Falkor. Hij was beleeft en vriendelijk waardoor hij aangenaamgezelschap was. Zijn ogen vonkten van levendigheid en er lag een vriendeljke glans in. Iemand ogen konden boekdelen spreken, in het speciaal die van draken. "Het genoegen is geheel aan mijn kant" antwoordde ze zonder de moeite te nemen de vriendelijkheid in haar stem te verbergen.
Het was voor haar nooit moeilijk geweest iemand vertrouwen te winnen, in tegenstelling tot de draken uit het verdorde deel van DW maakte zij hier géén misbruik van. Het was niet vreemd dat deze draak gezelschap zocht, veel draken waren eenzaam vooral omdat de meeste pelgrims waren. DW was vaak een eindbestemming omdat er veel draken te vinden waren. Zij was ooit een van die draken geweest; op zek naar een verblijfplaats met voldoende voedsel, soortgenoten en rustplaasen. Helaas was ze er al heel lang geleden achter gekomen dat zij de laaste va hara soort was. Met haar zou de grootste drakensoort allertijden van de aardboden verdwijnen. Ze zou niet sterven zolang ze niet ziek werd of vermoord werd. Maar haar grootte maakte dat ze weinig vijanden had. Haar thuis speelde daarbij ook een rol: de grot waarin ze leefde was voor mensen niet te berijken waardoor ze gemakkelijk aan hen kon ontkomen zonder zich uit te hoeven putten met het afleggen van grote afstanden.
Sky keek weer naar het landschap, haar gedachtes dwaalden vak af bij het zien van een landschap als dat wat zich nu voor haar uitstrekte. Ze glimlachte en luisterde naar het geluid van de enorme waterval "U zult nog vele dingen meemaken in dit gebied..." begon ze "dit gebied bezit een grote diversiteit die u zal blijven verbazen" ze keek opzij naar Falkor "Ik kwam u niet alleen welkom heten, ik kon ook een waarschuwing brengen: Als u naar de horizon kijkt, achter het bos en voorbij de velden ziet u een schroeiplek in het landschap, daarachter ligt een gevaarlijk gebied. Het is opgeeisd door een groep slechte draken die niet van indringers houden en maar al te graag een leven nemen. haar stem was serieus en doordringend "Het is een slecht iedee om dat gebied te betreden"

Falkor knikte vriendelijke bij haar welkomst woorden. Sky straalde wijsheid en macht uit maar ook een zekere kalmte die perfect bij de wijsheid paste. Ze behoorde ook tot een van de grootste draken soort. Falkor had gehoord dat ze zelfs de laatste van haar soort scheen te zijn. Falkor kon zich niet indenken hoe dat zou moetne zijn. Falkor schudde even zijn kop en keek Sky vriendelijke aan. ‘Het genoegen is geheel aan mijn kant.’ Falkor begon een beetje blozen bij die woorden gelukkige had hij een rode kleur wat anders kon Sky het vast zien. Falkor kon een vriendelijke grijnsje niet achterwege laten. Even keek Falkor over het gebied en de landschappen van zijn nieuwe thuis en weer hij een groep op zou starten. Hij was benieuw wat hij allemaal zou gaan bleven en mee ging maken hier. En of er intersen was voor zijn groep van de draken en mensen die hier woonden. Als hij er allemaal aan dacht krijg hij al een opgewonden gevoel en het gevoel om er op uit te gaan. Om leden te zoeken en andere draken te ontmoeten. maar hij moest nog even wachten een ontmoeting met Sky had je niet iedere dag. En hij had nog genoeg tijd om de dingen te doen die Falkor wilt gaan doen. ‘U zult nog vele dingen meemaken in dit gebied..’ Hoorde Falkor, Sky wijs zeggen en keek opzij naar Sky. ’dit gebied bezit een grote diversiteit die u zal blijven verbazen.’ Dat klonk goed in zijn oren, Falkor knikte even waarna Sky verder vertelde. ’Ik kwam u niet alleen welkom heten, ik kon ook een waarschuwing brengen: Als u naar de horizon kijkt, achter het bos en voorbij de velden ziet u een schroeiplek in het landschap, daarachter ligt een gevaarlijk gebied. Het is opgeëist door een groep slechte draken die niet van indringers houden en maar al te graag een leven nemen.’ Haar stem was serieus en doordringend geworden en Falkor knikte dankbaar bij haar advies. Maar was toch een beetje verbaast over de waarschuwing het leek alsof ze al wist dat hij een groep ging starten hier. ‘Het is een slecht idee om dat gebied te betreden.’ Was het laatste wat ze zei, Falkor was ook niet van plan om hun gebied te betreden. Hij had verhalen over de Night warriors en hun leider gehoord. Ene Toxic de leider van de groep, die een hekel had een mensen en goedzakjes. Een draak waar voor je uit moest kijken en niet mee moest spotten. Waarschijnlijke heeft hun gebied hem toch niks te bieden op wat draken die dachten dat ze alles waren na dan. ‘Dank u voor de waarschuwing.’ Zei Falkor kalm waanra hij zijn lichaam wat draaide zodat en even met zijn vleugels klapperde en die daarna netjes naast zijn lichaam vouwde. 'Ik kan ook eigelijke niet wachten om verder rond te kijken hier en andere draken te ontmoeten voor me groep.' Zei Falkor wat opgewonden en keek met een twinkeling in zijn ogen naar Sky. Waarna hij weer met een wat seriuereze stem verder ging. Hij wist dat ze die groep bedoel wat het was de enigste groep in DW.’De Night Warriors zijn een machtige en sterke groep. Ik was ook niet van plan hun gebied te betreden. Maar ik wil een groep starten hier die de het gebied beschermt tegen indringers die kwaad willen doen en er voor zorg dat de aanvallen op de mensen eens op houdt.’ Zei falkor met een vastbesloten stem en keek met een vastbesloten blik Sky aan. ‘Toxic schijnt een draak te zijn waar je niet mee moet spotten heb ik gehoord.’ Het laatste kwam er een beetje vragen uit, Misschien dat Sky wat meer kan vertellen over de leidster van de Night warriors. Falkor hadhet gevoeld dat hij haar nog wel eens tegen ging komen.

Nadat Falkor haar bedankt had knikte ze vriendelijk alsof ze wild zeggen 'Geen dank'. Ze glimlachte toen ze zijn enthousiastme hoorde: 'De Night Warriors zijn een machtige en sterke groep. Ik was ook niet van plan hun gebied te betreden. Maar ik wil een groep starten hier die de het gebied beschermt tegen indringers die kwaad willen doen en er voor zorg dat de aanvallen op de mensen eens op houdt.' Sky's uitdrukking werd geïnteresseerd "Dat klinkt als een erg goed iedee" zei ze bemoedigend. 'Toxic schijnt een draak te zijn waar je niet mee moet spotten heb ik gehoord.' het klonk vragend waaruit Sky opmaakte dat hij wilde weten of ze meer wist over deze Toxic. De grote witte draak keek naar het landschap, naar het punt op de horizon waar het Night Warrior gebied zich bevond. Ze wist zeker wel over haar, Toxic was haar tegenpool bijna exact het tegnovergestelde van haar: Klein, vals, gemeen, sluw en een erg goede leidster. Ze knikte langzaam terwijl ze besloot wat ze wel en niet zou vertellen. "Toxic is nog niet zo erg lang leidster van de Night Warriors, maar sinds zij de leiding heeft is de groep uitgebreid. Niemand twijfelt aan haar leiderschap en kracht. Als iemand haar onderschat zal diegene daar de rest van zijn leven spijt van hebben, áls hij nog een leven heeft" ze kneep haar ogen tot spleetjes "Ze heeft een hekel aan mensen maar spreekt de taal van de mensen vreemd genoeg vloeiend. Ze beheerst gifkrachten, men zegt dat ze álle vergiftigingen kan genezen..." Sky zuchtte. De gedachte aan de kleine maar machtige gifdraak met de raptorachtige bouw gaf haar een knagend gevoel alsof ze wíst dat deze draak haar dood zou gaan veroorzaken ofzoiets. Ze schudde haar kop, dat was een absurde gedachte! Toxic wist niet waar ze woonde en was zeker niet dom. De leidster van de Night Warriors zou niet zonder goede reden haar om zeep willen helpen... Toch? Ze had er al n's eerder over nagedacht en was toen tot de conclusie gekomen dat als Toxic haar zou doden ze de unltime macht zou krijgen: Niemand zou het dan maar in zijn kop halen met de moordenaar van de grootste draak ter wereld te sollen. Dit baarde haar zorgen ondanks dat ze Toxic nog nooit had gesproken. Sky wist niet over de zoons en dochter van Toxic, er was zo veel dat ze niet wist. Haar weisheid kwam voort uit ervaring en leeftijd, niet uit nieuwsgierigheid. De witte draak keek weer naar de jonge draak naast haar, deze zat zo vol levenslust en was bijna onbezorgt. Het deed haar altijd goed een draak zoals hij te zien.

Falkor keek met een rustige blik naar Sky die knikte en glimlachte. Sky was een aangenaam gezelschap ze was vriendelijk beleefd en Falkor vond dat ze een zekere kalmte en wijsheid uitstraalde. Na zijn verhaal zag hij de geïnteresseerds uitdrukking van sky. Misschien dat ze wel bij zijn groep wou alleen durfde hij et niet te vragen. "Dat klinkt als een erg goed iedee" Zei ze bemoedigend. Waardoor Falkor nou toch even hoopvol naar Sky keek. Haar complete gaf om nog maar reden om door te zetten en stemde om ook hoopvol. Falkor keek even rusige over het landschap hij was blij dat hij hier naar toe was gekomen het uitzicht was prachtige. Falkor liet een tevreden zuchte ontsnappen en zei met een tevreden stem. ‘Prachtige is het niet?’ waarna hij zijn blik weer op Sky richten. Falkor luisterde met een aandachtig houding naar de woorden van sky. toen ze over Toxic vertelde en knikte toen ze was uitgepraat. Toen Sky een zuchtje liet ontsnappen keek Falkor haar belangstellend aan. Sky leek ergens mee te zitten, Falkor wist de sommige wezen het niet beleefd vonden als je vroeg of er iets was. Falkor kon zijn nieuwsgierigheid niet echt bedwingen en zei met een beleefde stem. ‘Als er iets is, Sky of ergens me zit. Ben ik er voor je, Sky.’ Zei Falkor in plaats om meteen te vragen wat er aan de hand was. Falkor keek Sky vriendelijk aan.

Zijn hoopvolle blik vertelde haar veel, misschien verwachtte hij nu dat ze zich wilde aansluiten bij zijn groep. 'Prachtig is het niet?' hoorde ze Falkor zeggen. Sky knikte "Dat is het zeker" gaf ze toe.Toen ze haar verhaal had afgerond merkte ze dat ze zich zichtbaar zorgen maakte. Haar gezichtsuitdrukking verdween als sneeuw voor de zon maar het was al te laat. De jonge draak had haar bezorgde uitdrukking gezien en zei haar dat hij er altijd voor haar was. Sky glimlachte maar zonder hoop "Dat is erg vriendelijk van u, Falkor". Ze wilde hem niet opschepen met haar zorgen en kwalen hij zou er weinig aan kunnen doen en het zou enkel als gevolg hebben dat hij zich er óók de kop over brak. Dat wilde ze voorkomen, Falkor was nog jong, te jong voor haar soort zorgen. Sky richtte haar blik geleidelijk naar beneden, naar het glinsternde meer waar de waterval zich met veel geraas in stortte. Sky voelde de vochtige lucht tegen haar schubben en sloot haar ogen voor een moment terwijl ze van het gevoel genoot en haar zorgen voor eventjes weg liet drijven. Toen ze haar ogen opende zag ze een donkere wolk aan de horizon. Er zat een grote bui aan te komen en aangezien de wolk flitsen produccerde kon ze er van uitgaan dat de bui vergezeld zou zijn met zowel bliksem als donder. Het zou de eerste najaarsstorm van dit jaar zijn. "De herfst is aangebroken en vanavond zal deze haar eerste storm over het land brengen" ze keek opzij naar Falkor "U kunt maar beter een goede overnachtingsplaats vinden anders kan het nog eens een zware nacht worden." ze glimlachte warm "Eventueel kan ik u wel een tijdelijke overnachtingsplaats aanbieden" zei ze vriendelijk.

Falkor genoot van de rust en het uitzicht dat de watervallen bood. even sloot hij zijn ogen en luisterde rustige naar het water die stroomde en met een hoop geruis en geknetter naar beneden het meer in viel. Er stond een warme en uitnodigen glimlach op zijn gezicht en rustige opende falkor zijn ogen weer. En richten zijn blik weer op de machtige en wijze draak Sky die glimlachte. 'Dat is erg vriendelijk van u, Falkor.' Zei ze, Falkor knikte beleefd naar Sky en glimlachte wat verlegen naar haar. Hoe oud zou ze echt zijn, Falkor veorg zich af maar hij ging het niet vragen. Hij hoefde het niet echt te weten maar was toch wel een beetje benieuw naar. Zou ze het zelf wel weten of is ze het vergeten of heeft ze het gewoon niet meer bij gehouden. Falkor wachtte rustige af op Sky die even in haar gedachten verzonken leek te zijn en liet zijn blik even op de donkere wolken vallen die in de verte tevoorschijn en te zien waren. er kwam een strom aan, Falkor liet even een teleur gesteld zuchtje ontsnappen. 'De herfst is aangebroken en vanavond zal deze haar eerste storm over het land brengen. 'Hoorde Falkor haar zeggen terwijl ze keek opzij naar hem. Falkor knikte instemmend. 'U kunt maar beter een goede overnachtingsplaats vinden anders kan het nog eens een zware nacht worden.' Falkor was het daar helemaal mee eens. Falkor strekte zijn vleugels en keek nog even naar Sky die warm glimlachte naar hem. Hij stond net op het punt om afschied te nemen en op te stegen toen hij Sky hoorde zeggen. 'Eventueel kan ik u wel een tijdelijke overnachtingsplaats aanbieden.'' Zei ze vriendelijk. 'Dat zo ik erg fijn vinden Sky en zeg maar gewoon Falkor. Dat u hoeft voor mij niet.' Zei Falkor vriendelijke en slag een paar keer krachtige met zijn vleugels. Falkor nodige Sky uit om samen met hem te vertrekken naar de schuilplaats.

Falkor maakte zich klaar om op te stijgen en Sk gaf hem de ruimte. Op dat moment zei hij dat hij het fijn zou vinden als hij bij haar zou kunnen overnachten. Ze knikte "Ik vind beleeftheid een belangrijk iets en ik tutoyeer enkel als mij dat gevraagd word of als iemand het niet verdient met u aangesproken te worden" legde ze uit. Ze spreidde haar enorme vleugels "We kunnen maar beter gaan" zei ze vriendelijk. Ze ging Falkor voor en sloeg met haar vleugels om vervolgens geruisloos op te stijgen. Ze vloog in een brede cirkel rond het meer en de waterval om vervolgens richting de bergen te koersen. Met behulp van luchtsturing bleef ze op een plek hangen en wachtte ze tot ook Falkor was opgestegen en haar voorbeeld gevolgd had. Zodra Falkor binnen gehoorafstand was zei Sky: "Het is niet heel ver hiervandaan". Zorgvuldig koos ze de juiste kloof uit waarna ze deze volgde tot de eerste kleine rivier. Hier maakte ze een ruime bocht waarbij ze goed oplette of Falkor zag waar ze heen ging en of hij niet te ver achterop raakte. Ze passeerde meerdere dalen voor ze een dal van gemiddelde grootte met een spiegelglad meer, gras en enkele struikjes. Er stonden wat berggeiten te grazen die opkeken zodra Sky in het zicht kwam. Toen Valkor verscheen gingen de hoefdieren bij elkaar staan en zochten ze de beschutting van een kleine grot bij het meer op. Sky negeerde de dieren en maakte een flauw bochtje. Een grot met een groot plateau ervoor kwam nu in het gezichtsveld, de boom die zijn wortels over het plateau uitspreidde had goudkleurige bladeren die bij iedere windvlaag door het dal dwarrelden. Sky glimlachte bij het zien van haar vertrouwde thuis. Ze landde op het plateau, vauwde haar vleugels en draaide zich om. Ze wachtte tot Falkor was gland voor ze hem welkom heette.

(ik zal de topic voortzetten bij Sky's grot)