A rest in the shadow

Yassia rende nog altijd stevig door hoewel ze dat donkere en enge bos al ver achterzich had gelaten. Ze was en een stuk kalmer en mindere bang nou. ze was nou gelukkige en het prachtige long valley lekker op de mooie velden. Dat kalmeerde haar voor een groot deel hoewel de schrik er nog wel in zat. Ze vroeg zich af wie die grijze draak precies was geweest en welke groep ze bedoelde. voor zo ver Yassia wist waren er geen groepen in Dragon world. Yassia verminderen haar pas en ging over tot lopen haar poten en lichaam voelde pijnlijk en zwaar aan door al dat rennen ze had ook best dorst gekregen door al dat rennen. Met een kalme blik keek ze tevreden rond ze zag haar bos in de verte zo hoort een bos er uit te zien niet waar ze net was. een bos hoort leven te hebben en vol leven te zitten de grond voelde ook een stuk fijner het zachte gras voelde als kussen onder haar poten. En de energie die ze nou voelde leek haar wat op te laden en de pijn wat te verminderen. Met een vrolijke blik liep ze verder totaal vergeten dat ze een paar minuten gleden zo bang was geweest en even voor haar leven had gevreesd. De velden stonde vol met bloemen in allerlei verschillende kleuren en maten de vlinders fladderden vrolijke rond en je kon de vogels horen zingen en de bijen horen zoemen. Toen ze een grootte boom zag liep ze er rustige naar toe en ging tevreden in de schaduw liggen waarna ze al snel in slaap viel.

Saffya sidderde nog steeds van woede, haar kraag op haar nek recht overijnd waarin de adertjes rood kleurden.
Vogeltjes vlogen vrolijk om haar heen, maar na een luide brul vlogen ze hoog piepend weg.
Saffya zag een kudde herten op de groene weides, en versnelde.
De herten stoven uitzinnig uiteen toen haar schaduw over hen heen viel, maar Saffya wist een flinke bok en een hinde te pakken, en liet haar nagels stevig in hun schouders verdwijnen. Zonder ze gelijk te doden, wat ze normaal wel deed, lande ze bij het water.
Saffya maakte een eind aan de 2 luidruchtige pijn-kreten door de herten hun nek om te draaien.
Ze plofte neer bij het water, en at als eerst de bok op.
De hinde sleepte ze mee naar een grote boom niet ver bij haar vandaan.
Toen ze dichterbij kwam zag ze een groene bult met stekels, en herkende het kleine groene draakje.
'Hoi' Mompelde Saffya vermoeid en geïrriteerd.
Ze Sleepte de hinde de boom in en ging op een brede overhangende tak liggen, op de hinde knagend. Haar woede bleef als een donkere wolk om haar heen hangen.

Yassia schrok op van de luidde pijn kreten en gebrul die in de verte te horen was waardoor ze even wat bang om zich heen keek. Wie of wat veroorzaakte dat geluid. Even dacht ze dat die draken haar gevolgd hadden. Hoewel die grijze draak haar niet echt een type leek om haar te vlogen ze was weg uit haar gebied. wat die draak wou dus ze hoefde niet bang te zien. Als snel drong er een verse geur van gedode dieren in haar neus. Yassia rekte zich langzaam uit en keek wat nieuwsgierige rond. Maar ook wat behoedzaam. 'Hoi' Hoorde ze een vermoeide stem zeggen die ook geïrriteerd klonk maar hij klonk bekend. Ze had die stem nog geen paar minuten in dat donkere bos gehoord. Die was haar gevolgde zo leek het. Yassia richten haar kop richting de draak die op een hinde knaagde. 'Hoi daar je was net toch in dat andere bos?'

'Hoi daar je was net toch in dat andere bos?' Vroeg de kleine groene draak.
Saffya keek naar beneden. 'Ja, dat klopt.. Maar ik keer daar niet terug, voorlopig..' Gromde ze.
De ruimte in zich opnemend werd ze iets kalmer, maar de woede smeulde nog na.
Ze was niet echt sociaal ingesteld, want naast de grijze en de groene draak en nog 2 draken, die ze nouwelijks heeft gesproken, heeft ze alleen Fable gezien, die haar alles leerde..
En mensen.. Mensen begon ze te verafschuwen nadat ze haar pijn hadden gedaan.
Soms had ze voordelen van het jong zijn, zoals in bomen kunnen klimmen wat ze graag deed.
Maar op momenten als daarnet wou ze dat ze volwassen was, zodat ze een kans maakte.
Alhoewel ze niet heel veel kleiner was dan de grijze draak van daarnet, was ze wel slanker gebouwd en kwam qua gewicht nog niet in de buurt.
De Divine Wind werd al wel krachtiger, en dat zou later nog wel eens goed van pas komen als ze zich weer moest verdedigen.
De vernietigende brul kwam vanuit haar 4 longen, waarmee ze objecten kon vernietigen en vijanden tijdelijk mee uit kon schakelen.
Ze at langzaam van het hert terwijl ze in gedachten was verzonken, toen ze de hert half op had, rukte ze er een poot af waar nog veel vlees op zat.
'Honger?' Vroeg Saffya aan het groene draakje beneden haar.

'Ja, dat klopt.. Maar ik keer daar niet terug, voorlopig..' Zei ze, het kwam er niet vriendelijk uit en je kon duidelijke merken dat ze nog boos was. Yassia vroeg zich af waarom ze niet door mochten komen van die draak of waardoor ze zo hekel had aan hun. Ze vond het maar een beetje raar helemaal Yassia schudde haar kop even en richten haar aandacht weer op de andere draak. En keek haar vriendelijke en rustige aan. Ze had daar ook nog wat te doen, maar voordat ze terug ging naar die plek. Zou ze eerste trainen en moest ze sterker worden. De andere draak ate rustig haar hert op. En vroeg toen of ze honger had. Ze heb best wel trek en dorste maar ze kon prima voor zichzelf zorgen en ze was een stuk ouder dan deze draak. 'Ja best wel, maar ik kan prima zelf jagen hoor. Ik ben al zes maanden oud hoor.' Zei ze op een wat boze, Yassia voelde zich wat beledigende door die vraag en omdat ze een stuk jongere was. Yassia sloot even haar ogen en schudde haar kop ze probeerde alleen maar aardige te doen. 'Ik heet Yassia en jij.' Vroeg ze vriendelijk en keek haar weer aan ze hadden elkaars namen nog niet verteld. En ze had ook geen ouders dat had ze al bot tegen die grijze draak gezegd zezelf wist ook niks van haar ouders af dus ze was wel nieuwsgierigere naar haar.

'Ja best wel, maar ik kan prima zelf jagen hoor. Ik ben al zes maanden oud hoor.' Antwoorde de groene draak wat boos toen Saffya vroeg of te honger had.
Saffya snoof alleen maar, en at de poot geïrriteerd zelf op.
'Ik heet Yassia en jij.' Vroeg de groene draak, dit keer vriendelijker.
'Saffya' Mompelde Saffya, het laatste stuk vlees wegwerkend, waarna ze de restanten ver weg smeet voor de roofdieren.
Verzadigd rekte Saffya zich uit, gromde tevreden, en vloog uit de boom.
'Kun je zwemmen?' Vroeg Saffya, die naar het water enkele meters naast de boom sprintte.
Saffya rende het water in, dat schoon en helder was.
Proberend met wat plezier haar woede opzij te duwen, peddelde ze door het water
Door haar extra longen bleef ze makkelijk drijven.
De zon scheen aangenaam op haar, en vogels scheerden over het water, maar waagden zich niet in haar buurt.
Ze hoorde gebrul uit het duistere bos komen, maar bestede er geen aandacht aan.

De draak snoof wat geïmiteerd maar Yassia trok zich er weinig van aan toen ze zichzelf voorstelde mompelde ze dat ze Saffya hete. Yassia knikte even en toen ze vroeg of ze kon zwemmen kon ze een grijns niet onderdrukken weer een vraag die ze een beetje onnodige vond natuurlijke kon ze zwemmen maar ze ging eerste eten en drinken voordat ze weer druk ging bewegen. Ze had zo gevoel dat Saffya dat toch niet zo erg vond. Yassia keek met een grijnsje toe hoe ze het water in rende en op het water bleef drijven genieten van de zon die aangenaam scheen. Rustige liep Yassia naar het water toe en nam rustige wat slokken water tot zich waarna ze even rond keek en rustige de geur opsnoof. Ze rook de bloemen die op de velden groeide maar ook wat herten die redelijke dichtbij waren. door haar groene kleur viel kan ze zich goed verstoppen en goed naar de herten toe sluipen zonder dat ze haar op zouden merken. Yassia keek even naar Saffya maar draaide zich toen om en ging haar neus achterna. Yassia moest toch een eindje rennen toen ze bij de kudde aankwam die rustige stond te grazen geluidloos en zo snel als de wind duik ze een paar bosjes in. rustige gleed haar blik over de kudde herten er zatten een paar jonge tussen maar ook een gewonde hert die liep mank aan haar been. Yassia sloop voorzichtig verder het hert kwam precies haar kant op. Yassia zette zicht scharp en met een krachtige afzet sprong ze uit de bosjes het hert keek verschrik op en wou het op het lopen zette maar Yassia lande precies boven op het beest waardoor het met een smak op de grond viel. De andere herten keken verschrik op door de pijn kreten en hulp kreten die het hert sloeg. Yassia beet meteen in de keel van het beest zodat het niet verder hoefde te lijden en brulde een paar keer luid. De andere herten hadden al voor het hazenpad gekozen en met een tevreden grijns en blik sleepte ze het terug naar Saffya en de boom waarna ze rustige ging liggen en aan de hert begon. Ze trok het vlees van de buik weg waardoor de buik helemaal open schuurde. Met een genieten blik kauwde Yassia op het vlees.

Saffya kreeg geen antwoord, maar zag de kleinere draak een beetje grijnzen.
De kleine draak sloop weg, en Saffya herkende de geur van herten.
Blijkbaar wou Yassia eerst wat eten.
Nieuwschierig naar wat er op de bodem van het water lag, zoog Saffya haar longen vol, en dook onder water.
Het was helder, en grotse vissen zwommen onder haar.
In de verte zag ze zelfs een enorme zeeslang met een drakenkop, die DW uit zwom naar de grote wateren die erbuiten lagen.
Nu pas besefte ze hoe gevaarlijk de wereld kon zijn.
Ondanks dat bleef ze brutaal en nieuwschierig, dat bij haar leeftijd paste, en waagde zich in momenten waar ze beter niet kon zijn, dat ze snel af moest leren voordat het haar nek zou kosten.
Ze besloot na een halfuur in de diepte naar boven te zwemmen, en liet het restrerende lucht in haar longen ontsnappen.
Ze peddelde naar de oever, en klom op de kant om te kijken of het groene draakje al terugkwam, terwijl ze zacht neuriënd in de zon ging liggen.

Het gedender van snelle pootstappen klonk op van uit de verte. Een raptor achtige draak stoof over het gebied dat Long valley heten. De draak was op weg naar de zonnige velden waar hij lekker in de zon zou willen uitrusten. Een scherpe geur van prooi drong zijn reukorgaan binnen en een valse grijns speelde over diens lippen. Hij zetten zijn poten nog steviger neer en gebruikte zijn snelheid om de dieren te verrassen. De kudde die al eerder door een draak was bejaagd schrokk op van het geluid dat zijn poten maakten, maar een van hen kon niet snel genoeg reageren en de hals van een oudere bok werd omklemt door sterke kaken en meteen brak diens nek waardoor het dier slap achter de draak aanbengelde. Toen hij een bekende geru rook stopte de roestbruine draak meteen en keek rond. Daar onder een grote boom in de schaduw lag een heel bekent draakje. Venmore liep er heen met zijn prooi nog in zijn muil en liet die vallen waarna hij dichtbij genoeg was. 'Het is me een genoegen om je weer te treffen Yassia.' zei Venmore en keek naar het andere draakje dat bij haar scheen te zijn en knikte vriendelijk naar haar voor Venmore zich door zijn poten liet zakken en van zijn prooi begon te eten.

Yassia zat tevreden in de schaduw te eten van haar hert en met een glimlach en een stuk vlees in haar bek keek ze toe hoe Saffya op het water dreef en zachtjes zat te zingen. Rustige kauwde ze op het tuk vlees dat ze in haar bek had. En slikte het toen door waarna ze weer een stuk vlees afscheuren en er goed en rustige op kauwde wat verbaast keek ze op toen ze een bekende en vertrouwde stem hoorde zeggen. 'Het is me een genoegen om je weer te treffen Yassia.' Ze slikte het stuk vlees door en richten haar blik op de raptor achtige draak. Die haar een beetje aan de grijze draak van dat donkere bos moest denken. Er ging een rilling over haar lichaam toen ze er aan terug dacht. Yassia schudde even haar kop en met een glimlach en een knikte vriendelijke. ‘Venmore ik ben ook blij jou weer eens te zien.’ Zei ze tegen de bruinachtige draak. Ze schoof wat op zodat hij ook in de schaduw kon zitten en van zijn vangst kon genieten. ‘Alles goed met je.’ vroeg ze waarna ze een stukje vlees van haar hert afscheurde en haar blik weer op Venmore richten.

Saffya zag de kleine vleugelloze draak met een hert aan komen waggelen, en grinnikte. Het zag er grappig uit.
Saffya rekte zich uit, en krulde zich tevreden grommend op in de hete zon. Het liep nu tegen de middag.
Ze hoorde gedender, en nieuwschierig hief Saffya haar kop.
Een roestbruine draak kwam op hen afgerend, met een enorme vaart.
Zacht sissend stond Saffya op, haar nekkraag recht overeind en haar bovenlip iets opkrullend zodat haar nog korte, maar scherpe tanden, zichtbaar werden.
De nieuwkomer leek wel een beetje op de grijze draak, zijd het zonder veren en een andere kleur. Saffya dacht dat deze 1 van hen was, en ademde al diep in om de Divine Wind over het veld op hem te lazen razen. Ze zag dat hij een bok in zijn bek had, die hij liet vallen toen hij vlakbij kwam. Net toen Saffya haar 4 longen vol had gezogen, en de Divine Wind op hem los wou laten, zei hij; 'Het is me een genoegen om je weer te treffen Yassia.'
Saffya wist dat het groene draakje haar niks deed, en zou ze hem wel kennen want er zat geen spot in zijn stem.
Sissend liet Saffya haar adem ontsnappen, en ging zitten, haar lange staart om zich heen wikkelend.
Haar kraag liet ze zakken en ze ontspande een beetje, maar altijd klaar om aan te vallen.
Hij had blijkbaar niet door dat ze gespannen was, want hij knikte vriendelijk naar haar.
Ze knikte terug.
De draak begon van zijn prooi te eten.
'Venmore ik ben ook blij jou weer eens te zien.’ Zei Yassia, na een glimlach en een knikje met haar kleine kop.
'Alles goed met je' Vroeg Yassia aan de draak die blijkbaar Venmore hete.
Saffya krulde zich op, nog verzadigd van de 2 herten, en luisterde naar het gemompel van de 2 draken.

Het andere draken jong leek zich gespannen te voelen door zijn aanwezigheid, maar Venmore trok zih weinig van haar aan en ging door hem het op eten van zijn prooi. Yassia schoof wat op en Venmore ging naast haar liggen. 'Met mij gaat het goed, maar jij lijkt me van niet Yassia wat is er gebeurt?' zei Venmore en keek Yassia vragend aan. Haar schubben hadden een klein beetje overeind gestaan en dat gaf vaak aan dat een draak geschrokken was. Na het laatste stukje vlees van de hertenbotten af te hebben getrokken boog Venmore zijn kop naar het kleine groene draakje toe en wreef even met zijn snuit over die van haar om een troostend gebaar te maken. Het andere draakje trok zijn aandacht en Venmore keek op van Yassia en keek haar aan. 'En hoe heet jij?' vroeg Venmore vriendelijk om het ijs te breken want ze leek hem niet te mogen, maar waarom begreep Venmore nog niet. Hij wist niet wat het stel had meegemaakt op het NW gebied, maar daar zou hij snel genoeg achter komen.

Saffya begon meteen te sissend toen Venmore er bij kwam wat vragend keek ze naar haar ze vond Saffya een beetje raar en ze voelde ze ook niet zo op haar gemak bij haar. Ze wist alleen niet waarom ze dat was. Gelukkige was Venmore hier die was aardige, Saffy ging wat gespannen liggen en leek zich te irriteren aan Venmore en an hun gesprek waar Yassia zich wat aan ergerde. ‘Saffya wat heb je kan je een beetje normaal doen.’ Zei ze wat bot en keek haar even kill aan. 'Met mij gaat het goed, maar jij lijkt me van niet Yassia wat is er gebeurt?' Hoorde ze Venmore zeggen waardoor ze wat kalmeerde en even haar blik op hem richten en toen naar de grond. Toen Venmore zijn hoofd boog en even over haar snuit wreef vergat ze de uitval naar Saffya met een blij en gerustgesteld gevoel gaf ze een kleine likje over Venmore wang. ‘Ik was een beetje aan het rondrennen en aan het rond kijken ik had besloten eens bij de waterbronnen te kijken. Ik word trouwens steeds sneller en kan steeds langer rennen.‘ Het laatste zei ze met een wat trotse stem en keek Venmore blij aan. ‘Nadat ik bij de heet water bronnen was geweest kwam in een donker bos tegen die wel dood leek en enge en griezelige was. Ik was even gaan kijken en wou weten waarom het bos zou geworden was.’ Even stopte ze en keek Venmore even aan of hij het nog kon volgen waarna ze weer verder ging. ’Misschien dat ik het terug kan draaien dan hebben we twee grote mooie bossen vol met leven.’ Yassia zelf werd al helemaal blij van het idee. ‘maar nadat ik een stuk had gelopen kwam in een draak tegen die grijze en witte kleuren had en gif groene ogen en meteen wou dat ik weg moest. Zei ze dat het bos van haar was en haar groep, maar er zijn toch helemaal geen draken groepen hier?’ Yassia kreeg de rilling toen ze er weer aan terug dacht aan het hele gedoe daar.

De roestbruine draak vroeg hoe ze hete, en ze opende een oog.
‘Saffya wat heb je kan je een beetje normaal doen.’ Zei Yassia voordat Saffya kon antwoorden, waarna ze haar een kille blik toe wierp.
Saffya knipperde even verbaast met haar ogen over de boze uitval van het groene draakje.
Ze stond op en liep naar hen toe.
'Sorry' Mompelde Saffya.
'Ik heet Saffya, zoals je misschien hebt gehoord' Zei ze met een klein lachje tegen de nieuwkomer, die aan zijn uiterlijk te zien velen malen ouder was.
Ze ging bij hen zitten, en Yassia vertelde de nieuwkomer over wat ze daarstraks had meegemaakt in het bos.
Saffya snoof zacht toen ze was uitgepraat.
'Een groep of niet, ik vind het on-draakwaardig om iemand weg te sturen die alleen even uit wil rusten. Ik kwam behalve Yassia, die 3 overmaatse vliegende kakkerlakken en dat grijze draak niemand anders tegen.'
Ze was wel nieuwschierig geworden naar wat de roestbruine draak te vertellen had, want misschien wist hij meer van die groep.

Toen Yaasia even uitviel tegen over het kleine draakje naast haar keek Venmore even vreemd op. Zo had hij haar nog niet mee gemaakt, maar ze bedaarde snel en gaf Venmore een likje over zijn wang. Toen kwam het andere draakje genaamt Safya en verontschuldigde zich. Venmore luisterde geduldig naar hun verhalen en schudden zijn kop. Hij had deze draak nog niet ontmoet, maar wat hij van haar gehoort had was schokwekkend. Venmore draaide zijn lichaam zo dat de jonge draken hem goed konden zien en legde zijn staart languit naar achteren. 'Wat ik zo hoor is dat jullie beiden de leider van de Night warriors hebt ontmoet!' zei Venmore mysterieus en keek beide draken even aan. 'ik heb ze nog niet ontmoet, maar wel van ze gehoort in de eerste dagen dat ik op de aarde ben geland. Het schijnt een grote groep slechte draken te zijn die hun gebied het liefste alleen voor zichzelf houden. Draken die waardig genoeg volegns de leider zijn mogen deel nemen aan hun groep, maar dan moet je of goed kunnen vechten of puur slecht zijn van hart.' vervolgde Venmore zijn verhaal en stopte even om het goed tot de twee jongen door te laten dringen. 'Jullie zullen er goed aan doen daar nooit meer te komen of je zou je bij hun willen voegen? Het zijn geen draken die zich met draken zoals wij ophouden, want dan noemen ze je goedzakjes of doetjes, maar ik ben nog goed of slecht. Ik kies mijn eigen pad en als daar soms andere draken of mensen voor moeten sleuvelen dan is dat zo. Maar over het algemeen kan ik met elke draken type goed overweg.' vertelde Venmore verder en krabte zich met zijn achterpoot achter een van zijn grote hoorns voor hij zijn blik weer op Saffya en Yassia richten.

Yassia knikte even toen Saffya zich verontschuldigde maar richten meteen haar blik op Venmore dien iet echt blij leek te zijn met wat ze gedaan hadden. Hij stond op en richte zijn lichaam zo op dat Yassia hem goed kon zien. Yassia richten even haar blik op de grond. 'Wat ik zo hoor is dat jullie beiden de leider van de Night warriors hebt ontmoet!' zei Venmore mysterieus waarn hij verder ging. 'ik heb ze nog niet ontmoet, maar wel van ze gehoort in de eerste dagen dat ik op de aarde ben geland. Het schijnt een grote groep slechte draken te zijn die hun gebied het liefste alleen voor zichzelf houden. Draken die waardig genoeg volgens de leider zijn mogen deel nemen aan hun groep, maar dan moet je of goed kunnen vechten of puur slecht zijn van hart.' Yassia ogen werden wat groot van schrik en keek met een geschrokken blik naar Venmore die even gestopt was met zijn verhaal hoewel Yassia zo gevoeld had dat er nog meer aankwam. 'Jullie zullen er goed aan doen daar nooit meer te komen of je zou je bij hun willen voegen? Het zijn geen draken die zich met draken zoals wij ophouden, want dan noemen ze je goedzakjes of doetjes, maar ik ben nog goed of slecht. Ik kies mijn eigen pad en als daar soms andere draken of mensen voor moeten sleuvelen dan is dat zo. Maar over het algemeen kan ik met elke draken type goed overweg.' Zei hij nog en Yassia knikte even en keek met een wat geschrokken blik naar Venmore die met zijn poot achter zijn haar krabbe waarna hij zijn blik weer op haar en Saffya richten. Yassia zweeg even en richten haar blik weer naar de grond en zei toen zachtjes. ‘Ik beloofd dat ik er niet meer naar toe ga, Venmore.’ Waarna ze weer haar blik op hem richten en toen naar Saffya keek.

Saffya dacht na over de woorden van Venmore.
Yassia richtte haar blik even op de grond en zei zacht; 'Ik beloofd dat ik er niet meer naar toe ga, Venmore.’ Waarna ze weer haar blik op hem richten en toen naar Saffya keek.
Saffya haalde haar vleugels iets op als een schouderophaal.
'Ik kan niets beloven.. Ik vlieg graag rond en wil staan en gaan waar ik wil..' Mompelde ze.
'Al wil ik eerst ouder en groter zijn voor ik me weer in dat soort oorden waag, maar ik ben benieuwd hoeveel draken er dan in zo'n groep zouden zitten.
Ik heb een behoorlijk stuk over dat gebied gevlogen zonder een levend wezen tegen te komen'
Ze pulkte wat aan een steen op de grond, die ze vervolgens oppakte en naar het onberoerde water gooide.
De steen kaatste een aantal keren over het wateroppervlakte, waarna het naar de diepte zonk.
Een lange vin kwam boven de wateroppervlakte, ongeveer zo'een als Saffya op haar nek had, maar dan vele malen groter.
'De wateren zitten ook vol gevaren' Zei Saffya zacht.
'En ook die gebieden waar de mensen leven, want ik heb alleen maar slechte aanvaringen met hen gehad, ondanks dat ik net 2 week ben.'

Met een rustige blik keek hij de twee draakjes aan terwijl ze spraken. Yassia zei dat ze daar nooit meer heen wilde gaan, maar Saffya zei dat ze eerst nog wat groter wilde worden voor ze weer naar de gevaarlijke gebieden zou gaan, maar ze mompelde ook over dat de wateren gevaarlijk konden zijn. Venmore knikte en begreep heel goed waar ze het over had. Eigenlijk was er overal gevaar, maar met de Night warriors was gewoon weg niet te spotten dat had hij tenminste gehoord! Venmore legde zijn kop neer en dacht na, misschien was het hier nog niet zo gek op aarde? Alleen maar in het heelal verblijven ging soms ook vervelen en Venmore had hier misschien nog eens actie? Hij was moe en sloot zijn ogen, maar sliep niet en zijn oren bleven waakzaam op alle geluiden die rond om hem heen te horen waren zelf zo er weg dat alleen Venmore ze horen kon. Want door het heelal reizen had zo ook zijn gehoor verscherpt waardoor Venmore heel goed kon horen, maar tot nu toe was alles lekker rustig.

( Een beetje een flut post.)

yassia knikte even bij saffya's woorden hoewel ze niet er helemaal mee eens was. Over sommige dingen maar ze ging er maar niet op in. Ze vond de mensen wel grappige en aardige. En je kon ze leuk voor de gek houden wat ze helemaal leuk vond aan die rare mensen. Maar Saffya zette haar toch een beetje aan het denken over het bos war ze net was. Yassia schudde haar kopje en liet haar blik even over Venmore gleden. Die zijn kop op de gronde legde en zijn ogen sloot. 'Venmore? is er iets.' Vroeg ze wat bezorg en een kleine beetje nieuwsgiriege, en keek hem even aan. Maar richten snel haar blik weer op Saffya. 'Ik heb tot nu toe alleen maar leuke dingen met mensen mee gemaakt. Ze zijn vooral makkelijke om voor de grap te houden vooral als je hun planten of bloemen extra groot laat groeien of hun rare spullen verzet. Of hun dieren een beetje laat schrikken en wat bang maakt.' Yassia grinnikte al weer bij de gedachten en de gezichten die ze dan trokken. dat was zou leuk om te zien en ze zag het al weer voor zich. 'Dat is echt grappige en leuk, Saffya. Misschien kunnen we dat dalijke met zijn drietjes gaan doen.' Met een hopevolle blik keek ze naar Venmore en naar Saffye. Daar had ze echt zin in nou hopelijk wouden ze mee met haar. Ze had al een brede glimlach op haar gezicht bij de gedachten om dalijke de mensjes weer te plagen.

(geeft niet)

Yassia was bezorgd om Venmore, die gewoon lag te dutten. Saffya keek alleen maar strak voor zich uit, in de richting waar ze vandaan waren gekomen. Met haar staart maakte ze onbewust diepe geulen in de grond. Toen Yassia over de mensen begon, keek Saffya haar aan met een koude blik. 'Ik wil best mee, maar ik kan je niet garanderen dat er iets overeind blijft' Zei ze met een lichte trilling van woede in haar stem toen Yassia was uitgepraat. 'Dit is wat me eraan herinnert elk mens te doden die ik tegen kom' Siste ze zacht, en strekte haar been met de nog niet helemaal geheelde wond, die een boer had veroorzaakt door een hooivork naar haar te gooien toen ze pas uit het ei was. De boer kwam er niet levend vanaf. 'Mensen zijn slecht, voorzover ik heb gezien.. en gevoeld' vervolgde ze grimmig. Saffya stond na die woorden op en ging bij het water zitten, haar staart om zich heen krullend. De zon scheen over het water op haar, en de amulet op haar voorhoofd ving het op. Saffya spreidde haar vleugels een beetje en de kleine gouden vlekjes wierpen lichtbolletjes op het gras in de schaduw achter haar. De wond op haar been prikkelde wat, ten teken dat het genas. Ze was de afgelopen 2 week gegroeid als kool, en nieuwe schubben groeiden al over de wond heen. Saffya zuchtte diep.