A rest

Slinno bleef met een flinke vaart rennen die rot draak had hem goed te pakken. De schrik zat er ook goed in, dit had hij niet verwacht. Toen Slinno vleugels slagen hoorde keek hij met een ruk achter zich om maar het was de vervloekte draak die richting de bergen vertrok. Slinnno haalde wat opgelucht adem nou kon hij hier wat rusen en wachten tot zijn wonden genezen waren. Even bekeek hij zijn vleugels die er niet uit zagen en onder het bloed zaten en voor een groot deel open waren. Er rolde een paar tranen van zijn wangen af en Slinno snikte een paar keer. Er moest een wonder gebeuren om zijn vleugels volledige te laten genezen, wat zoals het er nou uit zag zou hij niet meer kunnen vliegen. Of het voor altijd was of voor gewoon een lange tijd wist Slinno nog niet maar het zag er niet goed uit. En waar had hij dit aan verdient, Slinno schudde woedend zijn kop en gromde een paar keer nijdige. De rest van zijn lichaam en wonden zagen er niet beter uit. Het was een wonder dat hij dat stuk nog had kunnen rennen. Slinno liep naar de oever van het meer toe en nam wat slonken water. En liet zich langzaam door zijn poten zakken. Hij zou die draak nog wel eens te grazen nemen en dan zal ze spijt hebben van wat ze hem heeft aangedaan. Het begon al goed hier in dit nieuwe gebied eerst kwam hij wel twee redelijke draken tegen die hem wel oke leken en vervolgens word hij zonder reden bijna van het leven beroofd. Slinno schudde zijn kop gromde wat geirritereed en nam nog een slok water waarna hij zijn lichaam weer omhoog dwong en richten de water val liep. Het bloed droop van zijn wonden en lichaam af, Slinno bekeek de waterval goed in de hoop een gehieme grot te vinden. Gelukkige was die er en liep hij door de waterval heen langs een kleine smal padje. Toen het water langs zijn lichaam spoelde en zij het bloed van zijn lichaam afwaste. Liet Slinno even een opgelucht zuchtje horen. Het koude water voelde wel lekker zou en het had een beetje een soort verzachtende werking. Slinno nestelde zich tegen een rotswand aan en sloot zijn ogen en viel in een lichte slaap.

Solo vloog zomaar rond. Kort geleden had hij gevochten. Het was de eerste keer in zijn leven dat hij had gevochten met een andere draak. Hij voelde zich misselijk. Hoe had hij met een draak kunnen vechten? Alle draken waren goed, alle mensen waren slecht. Dat was zo geweest in zijn oude land. Hier niet. Hier was alles anders en vreemd. Solo haatte zichzelf. Was hij wel beter dan die andere draak? Hij had zelf teruggevochten. Hij had de ander geraakt, maar hij had het uit zelfverdediging gedaan. Bovendien, de draak zou Solo gedood hebben als hij de kans had gehad, Solo hem niet. Maar hij vond het geen goed excuus. Hij had de ander pijn geprobeerd te doen. Daar was geen excuus voor.
Zijn gedachten werden overstemd door het geruis van watervallen. Ies later zag hij ze, en zag hij ook de draak die daar lag. Hij was zwaargewond. Solo was bang dad het weer een slechte draak zou zijn. Een vechter. Maar hij kon zijn eigen soort toch wel vertrouwen? Hij landde bij de vreemde draak. 'Hallo,' begon hij zacht 'gaat het een beetje?' Hij vouwde zijn vleugels op zijn rug en liep met een bezorgde blik naar de slapende draak. Zijn eigen poot voelde ook nog een beetje brandend aan, maar dat was al bijna over. Solo ging zitten en wachtte geduldig op een reactie.

Slinno hoorde in de verte vleugel slagen meteen schoten zijn ogen open en keek hij met een ruk omhoog. Dalijk was het die draak weer en kwam hij het afmaken wat hij begonnen was. Slinno kroop angstige wat dichter tegen de wand aan en wachten met een gespannen en doodsbange blik af. Maar toen hij de stem en de geur oppikte van de draak die zie niet veel later liet zien. Haalde Slinno meteen opgelucht adem en ging weer rustige liggen. Slinno rolde geïrriteerd met zijn ogen toen hij vreog of het met hem ging. Hij ligt hier zo wat dood te gaan en dan vraagt een of andere sufferd of het gaat wat denk je zelf, dacht Slinno wat geërgerd. Slinno sloot zijn ogen weer en probeerde wat slaap te pakken en bromde wat nijdige en kortal. ‘Nee.’ Die draak zag er niet echt uit alsof hij veel met andere draken vocht echt een goedzakje was het. Zo indruk gaf hij wel. ‘Als je het niet erg vind gaan ik nou wat proberen te rusten.’ Slinno rolde zich wat om en ging nog wat better liggen. En gromde wat geïrriteerd door de pijn en vouwde zijn half kapotte vleugels netjes tegen zijn lichaam. Dat werd echt een tijde niet meer vliegen hopelijke gesneesde het nog wel zodat hij ooit weer zo kunnen vliegen.

De andere draak rolde met zijn ogen. 'Nee.' zei hij kortaf. 'Als je het niet erg vind ga ik nou wat proberen te rusten.' Hij klonk geirriteerd. Waarom was hij zo boos? vroeg Solo zich af. Hij wilde alleen maar helpen. Had hij iets verkeerds gezegd? 'Ik probeer alleen te helpen, hoor.' zei hij een beetje boos. Hij liep een eindje weg en ging dichtbij de bulderende waterval zitten. Hij was al niet vrolijk, nu ook dit nog. Toch wou hij dat hij de draak kon helpen. Maar hij had geen geneeskrachten of zoiets. Wel had hij van zijn zus iets van kruiden geleerd. Nee, niet aan zijn zus denken. Hij schudde boos zijn hoofd. Alles deed hem aan vroeger denken. Solo besloot wat te eten. Hij was ook moe, maar slapen kon hij toch niet. Hij vloog rond tot hij wat kleine geiten zag grazen. Hij greep er een waarvan hij dacht dat hij niet te groot en niet te klein was en droeg hem met moeite naar de plek waar de andere draak lag te slapen. Hij at een deel van de geit op en liet de rest liggen voor de ander. Hij wilde hem niet wakker maken en zweeg. Maar omdat hij niets deed, begon hij weer te denken, en waar hij ook aan dacht, zijn gedachten gingen altijd terug naar die warme avond. De avond dat hij alles verloor. Hij liet het water op zich plenzen. Het was ijskoud, maar het spoelde zijn gedachten weg. Even kwam hij eronder vandaan om te kijken of de andere draak wakker werd.

Voordat Slinno helemaal in slaap veil hoorde hij de andere draak nog met een boze stem zeggen. 'Ik probeer alleen te helpen, hoor.' Slinno ging er verder niet op in en wist dat die andere draak het wel goed bedoelde maar hij was nou even niet in een goede bui. Langzaam viel Slinno in een lichte slaap. Maar werd snel al weer wakker even keek hij met zijn kop rond om te zien of die andere draak er was maar die was er niet meer. Slinno sloot zijn ogen en luisterde aandachtig naar de omgeving. Toen de qeur van verse bloed zijn neus binnen drong keek hij even op en zag de witte draak weer die een paar geiten had gevangen. Slinno likte zijn lippen af hij had wel honger en hij zou een tijde moeite hebben met jagen. Snel sloot hij zijn ogen weer en negeerde even zijn honger hij wou nog even blijven liggen. Toen hij voetstappen die van hem vandaan hoorde gaan en daarna het geplons en gespetter van water naast het geruis van de waterval. Keek Slinno verbaasd op om te kijken wat de draak aan het doen was. Slinno zag de geiten liggen wat er verleidelijke en lekker uit zag en keek even naar de draak en trok toen een geit naar zicht toen en begon met grotte happen te eten. Slinno rukte grote stukken vlees van het lichaam af en sloot even genieten zijn ogen. Dit zal hem wel goed doen, nadat hij gegeten had leek zijn humor al wat beter. En likte tevreden zijn tanden af, Slinno tilde zijn lichaam omhoog en liep wat stijf en met een wat make pas richting het water. Toen Slinno bij de oever aan kwam gromde hij wat boos toen hij zijn spiegelbeeld zag, je kon duidelijk de wonden over zijn vleugels zien. Slinno boog zijn kop wat en nam een paar grote slokken water waarna hij zijn blik op de witte draak richten die een douch aan het nemen was. En vanaf de waterval waar hij onder stond naar hem aan het kijken was. 'Heey, sorry van net maar ik ben vandaag niet in een al te beste bui.' Besloot Slinno maar te zeggen om het ijs wat te breken.

Solo kwam onder de waterval vandaan toen de andere draak op hem af strompelde. De draak bood zijn excuses aan. Solo glimlachte 'Het is niet erg hoor.' Hij keek weer ernstig naar de wonden van de draak. 'Wie heeft dat gedaan?' vroeg hij, wijzend naar de vleugels en wonden van de draak. Dit kwam niet door een val of zoiets. Er liepen hier overal slechte draken, leek het, dacht Solo. Hij miste zijn thuisland.
Hij zag dat de andere draak de rest van de geiten had opgegeten, mooi, dat zou hem goeddoen. Meer kon Solo niet doen. Hij had geen geneeskrachten en er groeiden in de winter weinig planten die dat wel hadden. Solo zweeg verder. Hij wist niks om te zeggen.

(weinig inspi)

Slinno wist niet precies wat hij van deze draak moest verwachten. Gelukkige hadt deze draak hij hem niet meteen aangevallen. Toen hij zei dat het niet zo erg was knikte Slinno even en volgde de draak zijn blik die over zijn lichaam en wonden ging. Toen hij vroeg wie dit gedaan had werd Slinno toch weer een beetje nijdige en geïrriteerd toen hij er aan terug dacht. Slinno schudde zijn kop hij kon alleen maar zeggen dat het een zwarte draak was geweest verder niks. ‘Ik weet niet het was een zwarte draak maar verder zou ik het ook niet weten waarom ze me aanviel. Waarschijnlijke vond ze het gewoon leuk maar ik krijg haar nog wel.’ Slinno had verder geen zin om er over te praten en vroeg een beetje bot. ‘Wat is jou naam?’ En keek even om zich heen waarna hij zijn blik weer op de witte draak richten.

Laisve had zich laten meedobberen op het water dat richting de watervalen stroomde. De stenige ondergrond schuurde zijn oude schubben af en gaf hem een lekkere massage. Spijitg was hij met zijn +35 meter veel te groot op zich volledig op de stroom te laten dobberen en hij moest een beetje mee kruipen stroomafwaarts. Tegen de tijd dat hij aan de eerste stroomversnelling kwam voelde hij dat kruipen niet nodig meer was en draaide zich op zijn rug. Dat gevecht met Rage was vlotjes verlopen en zonder doden, allesinds aan hun kant, maar wel gewonden. En hij als Ceratos moest ze natuurlijk allemaal genezen samen met Sombra. En wat werd hij daar moe van! Soms wou hij dat hij geen genezende krachten had. Dan kon hij lekker Naran worden en misschien wel opklimmen tot Oviran en de andere van eten voorzien. Maar hij mocht niet klagen, het was een goede status. Opeens viel hij van een waterval die hij niet had zien aankomen. Door zijn grote was het meer alsof je af een drempeltje struikelde. Direct werd hij naar de volgende stroomversnelling getrokken en hij zette zijn poten net optijd klem op te voorkomen dat hij viel. Grinnikend om zijn stomiteit draaide hij zich op zijn buik en liet het water achter zich opstromen als een dam zodat er niks meer van de waterval viel.
Opeens hiel hij zijn hoofd schijn. Onder zich hoorde hij stemmen. Snel nam hij de omgeving in zich op, door de treurwilgen aan weerszijd van de rivier was zijn grote lijf lichtjes verborgen maar het water dat opeens gestopt met vallen moest wel opvallen. Onder zich zag hij 2 draken, kleine irritante spelbrekers. Zijn kop spleet doormidden in een breede grijns. Hij peste zo graag kleinere draken. Hij zag en voelde dat ze bijde licht tot zwaar gewond. Zou ik het doen? Hmm, neii. Aluwel, waarom ook niet. Hij legde zich dwars over de waterval en water stroomde lichtjes over zijn rug. nog steets grijnzend legde Laisve zijn kop op zijn poten en keek alsof hij daar al jaren lag te kijken. Is het plezand? Vroeg hij grinnikend.

'Ik heet Solo.' antwoordde Solo. De andere draak wilde duidelijk niet verder praten over wat er was gebeurd. 'Hoe heet jij?' Opeens hoorde hij een stem, en het was niet de draak aan wie zijn vraag was gericht. 'Is het plezand?' vroeg de stem grinnikend. Solo sprong weg van de plotselinge stem en kon een kreet niet onderdrukken. Maar hij kwam snel weer tot rust. Het was een andere draak. 'Wil je me niet zo laten schrikken alsjeblieft?' vroeg hij. 'Hoe heet je?' Het leek of de draak daar al een tijdje lag, maar dan zouden ze hem toch wel opgemerkt hebben? Anderzijds, hij had zo'n enorme draak ook wel aan horen komen, toch?

Slinno keek wat behoedzaam om zich je en je kon nog duidelijke merken dat hij geïrriteerd was. De draak zei dat hij Solo hete en vroeg meteen hoe hij hete. Slinno knikte maar voordat hij antwoord kon geven hoorde hij een andere stem vragen of het plezant was. Solo schrok er zelfs van. Slinno kon een kleine grinnike niet onderdrukken en kwaad met een geïrriteerde blik zoekend rond. Waarom had hij dat niet gemerkt dat er nog een draak was of bij gekomen was. De draak lag lang uit op een rots. Die had hij toch zeker moeten zien aankomen of gehoord hadden ook al was hij er net bij gekomen. Slinno wist zeker dat die draak er net nog niet was. Solo vroeg nog een hoe hij hete of het was voor de nieuwkomer. Slinno richten zijn blik even op Solo en gaf kort af antwoord. ‘Slinno.’ Waarna hij zijn blik meteen weer op de andere draak richten en meteen vroeg. ‘Wat moet er zou plezand zijn?’ Er was hier niks plezand en die grijns beviel hem ook al niet.

Zijn grijns werd nog breder toen de 2 draken schrokken. Hij negeerde de vragen van de draken en kwam redelijk vloeiend overeind waardoor het water weer vrijlijk kon stromen. Zijn oranje ogen glansde vervaarlijk en hij stapte van de waterval naar beneden. Het was niet eens de moeite om af de waterval te springen. Laisve liep naar de licht en donkere draak toe en zijn grijns zwakte af tot één omhooggetrokken mondhoek. Omdat hij niet voor verassingen wou staan bedacht hij dat hij maar beter hun gedachten ging breken. Met een priemende blik keek hij naar de donkere draak die volgens hem het meeste problemen zou geven en streek langs het bewustzijn van Slinno. Opeens haalde hij met zijn geest uit naar de muur rond de gedachten van de draak. De gedachten en gevoelens van Slinno stroomde binnen, terwijl hij ze wat uitpluizde voor informatie hield hij de 2 bezig.
Wie ik ben maakt niet echt uit, wat meer uitmaakt is wat ik doe. Laisve speelde graag met andermans poten en hield het dus lekker mysterieus. Wat hij in Slinno's hoofd vond was wel leuk maar niet echt intressant. Hij richte zijn blik op het witte draakje. Die wondes hier zijn er erg profecioneel uit. Te goede tegenstanders gekozen. Zijn ogen richte zich weer op de donkere draak en hij grijnsde zijn tanden weer bloot.

Op de een of andere manier bezorgde de nieuwkomer Solo de rillingen. Hij besefte dat hij niet meer in zijn oude land was. Niet alle draken waren goed. Misschien zelfs wel heel veel niet. Het drong nu pas tot hem door, hij zou geen draak meer zomaar kunnen vertrouwen. Slinno beantwoordde zijn vraag kort. De nieuwkomer begon te praten: 'Wie ik ben maakt niet echt uit, wat meer uitmaakt is wat ik doe.' zei hij. 'Wat doe je dan?' vroeg Solo. De draak keek hem even aan en Solo voelde zich niet helemaal op zijn gemak. Hij was blij toen de draak zijn blik weer op Slinno richtte. 'Die wondes hier zien er erg professioneel uit. Te goede tegenstanders gekozen.' zei hij en grijnsde zijn tanden bloot. Solo had geen haartjes in zijn nek, anders stonden ze nu overeind. Hij bleef rustig, maar het puntje van zijn staart zwiepte nerveus heen en weer. Hij vertrouwde de draak niet en hij wist niet wat hij ermee moest. Dit was nieuw voor hem, op de paarse draak in dat kale bos na.

De grijze draak kwam overeind en leek geen antwoord te gaan geven op de vragen die hem werden gesteld. Slinno schrapte wat onrustige met zijn poot over de grond en zijn staart ging onrustige heen en weer. Deze draak beviel hem niet en werkten hem nogal op zijn zenuwen. Even richten Slinno zijn blik op solo die de komst van deze draak ook niet zo kon waarderen en er ook wat onrustige van werd. Toen de grijze draak hem aan keek deed Slinno wat onrustige een paar stappen achteruit. en richten meteen zijn blik weer op hem. Slo stelde hem nog een vraag nadat hij antwoord gaf. Het antwoord die hij gaf maakte Slinno nog zenuwachtigere. Hij kon zichzelf onmogelijke verdedigen in deze toestand en deze draak leek hem aardige gespierd hij kon zelfs een paar flinke littekens zien van wat waarschijnlijke hevige gevechten moeten zijn. En deze draak was ook een stuk groter das waarschijnlijk ook al was hij dan niet gewond maakte hij nog weininge kans. 'Die wondes hier zien er erg professioneel uit. Te goede tegenstanders gekozen.' zei de grijze draak en grijnsde zijn tanden bloot. Slinno keek hem kill aan maar diep van binnen was hij doods nerveus. ‘Dat gaat jou niks aan geef eerste maar eens gewoon antwoord op onze vragen voordat je in iemand anders zaken gaat steken.’ Het was waarschijnlijke niet het slimste wat je in zijn toestand kon zeggen maar. Slinno liet zich niet meer zomaar door een onbekende kleineren.

<P>Laisve kon emotie heel scherp aanvoelen en voelde dat ze allebij de kribels van hem kregen.Het antwoord van Solo bracht hem aan het lachen waardoor de grond wat beefde. Ik doe slechte dingen Hij keek duidelijk gespeeld duister naar de witte draak. Slinno onderbrak zijn grijns door brut uit te vliegen naar hem. De grijns verdween af zijn gezicht en hij keek rechtvooruit voor hij zich met een grom omdraaide naar Slinno en hem vervaarlijk aankeek. Opeens grijnsde hij zijn tanden weer bloot en gaf Slinno een duw met zijn vleugelpunt, goed oplettend dat hij zijn vleugelklauw introk.
Opeens zonder waarschuwing schoot hij uit. Hij sprong recht op Slinno en duuwde hem tegen de grond. Niet leuk hé, wondes? Wel ik heb een verassing voor je... Fluisterde hij tegen de donkere draak toe. De klauw waarmee hij Slinno vasthield versmolt met de draak onder hem en hij pompte wat energie over terwijl hij de spieren, schubben, bloedvaten en anderen dwong om versnelt te genezen. Met voldaan gezicht stapte hij van Slinno af en bekeek het resultaat. Ik word hier elke keer beter in. Normaal moest hij nogal moeite doen om te genezen, nu ging het heel vlotjes. Slinno was nu weer volledig genezen. Met een goedkeurende smile keerde hij zich naar Solo. En jij? Moet jij ook genezen worden?

Solo was niet echt blij met het antwoord 'Ik doe slechte dingen'. Maar hij keek er nogal nepduister bij. Hij gaf Slinno een duwtje met zijn vleugelpunt, maar het was niet bedoeld om hem pijn te doen, want hij had zijn vleugelklauw ingetrokken. Toen sprong hij opeens op Slinno af. Solo schrok zich dood, maar toen zag hij dat Slinno's wonden zomaar ineens weg waren! Solo keek verwonderd naar de enorme draak. Die vroeg of hij ook genezen moest worden. Solo schudde zijn hoofd. De vervaagde schroeiplek op zijn poot deed al nauwlijks pijn meer.

(geen inspi)

Met een geïrriteerd blik keek Slinno naar de grijze draak die er met een grijns bij stond. Wat dacht die draak wel niet. Na de opmerking van Solo lachte de draak even en begon de grond even te trillen. Slinno raakte er alleen maar geïrriteerd van kon die draak niet normaal doen. ’Ik doe slechte dingen.’ Hij keek duidelijk gespeeld duister naar Solo. Wen Slinno grinnikte zachtjes om die opmerking. Maar als snel verdween de grijns op zijn gezicht en draaide hij zich met een ruk en een grom om. Slinno schrok en deed ui schrik snel een paar stappen naar achter waardoor hij bijna overzijn eigen poten viel. Met een geschrokken blik keek Slinno naar de grijze draak die hem een flinke duw gaf waardoor hij nog op de grond zakte. Slinno hapte naar ademde toen de draak op hem sprong. ‘Ga van me af.’ Roepte Slinno boos, terwijl de grijze draak wat in zijn oor fluisterde. Zijn ogenv versmalde wat en met een vragende en benauwde blik keek hij recht in de ogen van de grijze draak. ‘wat voor verrassing?’ Vroeg Slinno met een zenuwachtige en benauwde stem. Eigenlijk wou hij het niet weten. Slinno probeerde onder de poot vandaan te kwam. Maar toen hij iets in zijn lichaam voelde wat een raar en gek gevoel gaf alsof hij sterker leek te worden. Schudde slinno zijn kop mar voordat hij wat kon zeggen of doen. Verdween het gevoel net zo snel als dat het gekomen was. Toen de draak zijn klauw waar optilde en met een smile op zijn gezicht zich weer omdraaide haalde Slinno opgelucht adem. Even bleef hij verbaast naar zijn lichaam kijken naar hoe die genezen was. ´Bedankt denk ik.´ zei Slinno wat onzekere en met achterdochtige. Nou verwachten die draak vast iets van hem.

Nu met een doodserieuze blik keek hij Slinno aan. Zijn ogen glinsterde maar het was niet duidelijk waarom. Een rilling ging door zijn rugkam en zijn klauwen trokken foren in de bevroren aarde. Laisve had nog steets een directe link naar Slinno's gedachten en een mondhoek trok lichtjes naar boven toen hij hoorde dat de draak voor hem verwachte dat hij iets terug wou. Bedankt me nog niet, Slinno. Straks heb je er spijt van. Eindelijk kon hij zijn aardigheid laten vallen en met een grauw toonde hij zijn hoektanden. Denk jij dat je slecht bent? Want ik vind dat je een zwak lammetje bent, net als die grondlikker naast je. Zijn stem klonk opeens venijnig en helemaal niet zoals hij daarstraks klonk. Weet je waarom ik je genezen heb? Omdat ik niet graag tegen gewonde draken vecht. Met een vuile blik keek hij Solo aan. Zijn spieren bolden als kabels onder zijn schubben op en hij sprong met een grauw naar voren terwijl hij uithaalde naar de 2 draken.

Solo hoorde de draak praten en zijn stem klonk steeds minder aardig. Hij sprong opzij toen de draak hen aanviel en vloog de lucht in. Daar voelde hij zich fijner. Hij maakte een windschild om zich heen om zich iets veiliger te voelen, al wist hij dat het alleen zwakkere aanvallen helemaal ou afweren, en Solo betwijfelde of die draak ze wel had. Hij wilde niet vechten, maar al helemaal niet vluchten. Hij was heel snel, dat hoorde bij zijn windkrachten, dus misschien kon hij de meeste aanvallen ontwijken.
Solo omhulde zichzelf en het gebied vijf meter rondom hem in dichte mist, zo was het voor die draak moeilijker hem te raken, en voor Solo makkelijker te ontwijken.

Met een wat achterdochtige blik keek Slinno naar de grijze draak die een doodserieuze blik had. Maar de glinstering in zijn ogen vertrouwde hij niet zo. Zijn mond hoeken trokken wat op toen hij hem bedankten. ‘Bedankt me nog niet, Slinno. Straks heb je er spijt van.’ Zei de draak en Slinno keek hem wat vragend aan, maar kreeg een slecht gevoel hier over. Nou die had hij al maar het werd nou nog sterker. ’Denk jij dat je slecht bent? Want ik vind dat je een zwak lammetje bent, net als die grondlikker naast je.’ Slinno keek hem eerste wat verbaasd aan. Maar gromde nijdige naar hem zijn stem klonk opeens heel anders. Weet je waarom ik je genezen heb? Omdat ik niet graag tegen gewonde draken vecht. ‘Weet je waarom ik je genezen heb? Omdat ik niet graag tegen gewonde draken vecht.’ Slinno snoof nou kom dan maar op dacht hij bij zichzelf. Slinno ontweek zijn aanval en sprong snel opzij. Meteen schoot Slinno een Mark of Fire op de grijze draak af en koos daarna ook voor het luchtruim net zoals Solo. ‘Kom maar op dan als je wilt vechten.’ Brulde Slinno uitdagend naar hem.

Verveeld leunde hij opzij waardoor de vuurbal langs hem schoot en een boom raakte achter hem. Boven hem was de witte draak bezig mist te vormen en dat intrigeerde Laisve, meestal wees dta op windkrachten, of water. Nieuwschierig brak hij in de gedachten van Solo en vond inderdaat wat hij al dacht. Een winddraak. Net als hem, voor de helft dan. Waarcshijnlijk waren zijn ouders wind en geneestypes. Hij was een mengeling van hun 2.
De bruine draak daagde hem uit en hij keek sceptisch terug. Natuurlijk wisten zij niet dat hij oo windkrachten had, anders konden ze misschien beter op de grondblijven waar hij minder bewegingsruimte had. Met bulderende lachen antwoorde hij op zijn uitdaging. Zeker weten? Oke dan. Hij sprong op en sloeg zijn vleugels open waarna hij zich omhoog heiste. De mist vond hij irritant maar zijn windvlaag sprijde uit en zou dus meer oppervlakte meegrijpen.
Hij ademde diep in waardoor het meganisme voor zijn stormwind geactiveerd werd en brulde een wind uit van wel 12beaufort. In de lucht was dat moeilijk te ontwijken omdat je jezelf aan niets kon vastgrijpen. Met een afwachtende blik keek hij naar de gevolgen

De grijze draak ontweek zijn vuurbal die een boom in vuur en vlam zette. Slinno rolde geergert met zijn ogen. De draak begon brulderend te lachen waarna hij antwoord gaf. En opsteeg, Slinno wou meteen in de aanval gaan. Maar een flinke windvlaag stak daar een stukje voor. Met moeite kon hij nog in de lucht blijven en was noodgedwonen te landen toen de draak een stromwind oproepte. Waardoor zijn landing niet echt slaagde. En Slinno even languit over de grond rolde. Slinno krabbele weer snel op zijn poten. En schudde wat verward zijn kop, een winddraak was het dus. Slinno richten zijn aandacht weer op de draak. En haalde diep ademde waarna hij 6 grote vuurballen op de draak afschoot. Hij moest die draak op de grond zie te krijgen en dan nog houden. Maar hij had geen idee hoe hij dat voor elkaar moest krijgen. Gelukkige had hij dan nog die Solo. Zolang hij met hem samen zo werken konden ze hem wel aan. Maar het zou vast geen makkelijke strijd worden. De grijze draak zag eruit alsof hij dit vaker deed, en had zich vast goed getraind.

Solo voelde een zachte bries. Even later kwam daar een enorme windvlaag achteraan. Je kon wind niet echt zien, dus Solo probeerde het niet te ontwijken. In plaats daarvan maakte hij een schild van lucht om zich heen die de windvlaag liet afbuigen. Hij werd een eindje achteruit geblazen, maar er was niks ergs.
Solo breidde zijn mist uit. Hij zorgde dat Slinno er niet in terechtkwam, want hij kon er niet doorheen kijken. Solo wilde niet aanvallen. Hij wilde draken geen pijn doen, zelfs niet als zij dat wel bij hem wilden. Het was nu eenmaal een gewoonte die hij niet kon of wilde verbreken. Het was het enige wat hij nog had sinds zijn familie was vermoord door de mensen. Hij besloot te proberen aanvallen te ontwijken en af te buigen. De herrinnering aan de avond dat de drakendoders kwamen dreef weer op in zijn geachten. Solo duwde het weg. Hij moest daar nu niet aan denken.

Met pret oogjes zag hij Slinno vallen, Solo daarintegen was niet zo aangevallen door zijn aanval. Dat had je met 2 winddraken, ze konden elkaars wind beïnvloeden, zien aankomen of gewoon een tegenaanval zette die de ander wegblaasde en het zo op gelijk stand bracht. Zijn aandacht was afgeleid door de mist die dikker werd en nu wat nevels rond hem vormde. Laisve sloog met zijn waaier om de nevelslierten weg te krijgen en merkte dus niet dat Slinno onder hem de aanval inzetten tot er opeens een vuurbal kort langs zijn vleugels langskwam gevolgt door andere die hij net kon ontwijken. Met een grom draaide hij zich om en keek de donkere draak woedend aan. Laisve had het niet zo op vuur na zijn eerste confrotatie met de NW, namelijk met Shakey die zijn halve staart en zijn muil helemaal had verschroeid. Hij dook naar bedenden in een duikvlucht en trok op waarbij hij zijn klauwen van de achterpoten naar voren strekte als een valk die zijn prooi wou vangen. En net zoals een valk met een konijn kon Laisve Slinno gemakkelijk tussen zijn poten nemen, hij was echter van plan om de ander te verwonden.
Zijn klauwen schoten uit en Laisve hoopte dat hij ze ver genoeg had gestrekt om Slinno te verwonden, het was heel moeilijk voor een draak als hij om perfecte controle van afstand te hebben.

Eclipse was nu al een tijde bij een waterval het uitzicht was prachtig maar het geluid is verschrikkelijk.
Gelukkig is Eclipse het gewend en hoort ze het niet echt meer , het is net als het tikken van een klok op en gegeven moment hoor je dat ook niet meer.
Ze Spreidt haar vleugels uit een vliegt met de waterval mee naar beneden.
Het gevoel was heerlijk helaas kwam het meer al snel dichterbij en moest Eclipse wel weer omhoog.
Met stevige vleugelslagen vliegt ze over het waterval meer naar de kant.

Solo was blij dat zijn verdediging van mist werkte. Slinno raakte de grote draak met een vuurbal. De grote haalde uit naar Slinno, maar Solo zag niet of hij hem raakte, want hij werd afgeleid door vleugelslagen. Hij keek omhoog en zag nog een draak aan komen vliegen. Even verdunde Solo's windschild en mist, waardoor hij weer te zien was, maar hij herstelde zich en maakte de mistwolk om hem heen weer dikker. Ook begon hij een wolk te vormen rond de kop van de grote grijze draak. Die wolk was best weg te blazen, maar hij zou even niks zien.
Hij keek weer even naar de grote draak. Hij bleef een beetje heen en weer kijken tussen hem en de nieuwe en wachtte af wat ze zouden doen.