The arrival of a new dragon!

Op een dag toen een bruine meteoor draak zich op hielt tussen de sterren vloog er opeens een gouden vonk aan hem voorbij. Niet begrijpend keek hij om en zetten zijn poten stevig op een komeet die voorbij dreef in de gewichtloze ruimte. Even bleef hij het na staren, maar al snel werd zijn aandacht getrokken door de aarde vanwaar de gouden vonk vandaan was gekomen. Venmore verandering van richting die hij eigenlijk op had willen gaan en zetten koers van de komeet regelrecht naar de aarde en zo ook regelrecht naar DW. De komeet vanwaar de bruine draak was op gesprongen dreef weg van de aarde en hij beschermde zich met een aanval van zichzelf om de ondragelijke hitte tijdens zijn reis door de dampkring te gaan zonder gedood te worden en zo landen hij midden in de hete lava van de vulkaan die niet veel heter was dan de beschermlaag die rond hem heen zat en de vulkaan reageerde impulsief op de klap die daar mee gepaart ging en spuwde zo Venmore met de lava uit. Gelukkig boog de hete stroom lava af richting de zee. In een van de scherpe bochten die de lava maakte rolde een grote met lava omringde bol uit de stroom lava en rolde tot het tot stilstand kwam tussen twee grote rotsblokken. Lange tentakels van vuur verankerde de bol om zo rustig in de vrieskou van de winter af te koelen. Maar nog voor de lava afgekoelt was liep er een draak langs en werdt gegrepen door de tentakels van Lava die zijn slachtofer omwikkelde en mee trok en later de bol in getrokken werdt. Doordat de lava nog heet was verteerde de draak meteen bij aanraking, maar doordat de speciale beschermlaag Venmore nog beschermde nam deze alle vaardigheden van de draak over, waaronder de bouw van de draak een paar van zijn krachten en de kleur van zijn schubben! Toen de lava bol helemaal afgekoeld was begon best koel te worden en Venmore begon druk uit te oefenen op de stenen laag die nu rond om hem heen zat. Wat wel een wat een eeuw leek voor Venmore was in werkelijkheid maar een paar uur. Het lavagesteente kraakte onder de druk die hij erop zetten. Gelukkig was het gesteente niet dik en kon de bruine draak het na een flinke inspanning de steneschaal doorbreken. Met een luide knal die door het kale bos galmde en het weg schietende steen kwam Venmore vrij in een nieuwe wereld en in een nieuw leven! Het enige wat hier anders was dan dat Venmore gewent was dat hier nu weinig dieren te zien waren en dat alles onder het vreemde witte spul lag dat Venmore nog nooit gezien had? Met langzame passen en op zijn achterpoten slenterde Venmore in de richting van een beekje om zijn dorst te lessen. Een geluid trok de aandacht van Venmore nog voor hij zijn kop gebogen had om het heldere water naar binnen te slurpen draaide de bruine draak zijn kop om en zocht naar een andere die mogelijk in de buurt rond hing? 'Wie is daar!' vroeg Venmore scherp en zijn Geel/groene ogen boorden zich tussen de kale takken van de struiken door en ontdekte een schepsel in de schaduwen van de bomen. Venmore draaide zich naar de schim toe en bleef rustig staan wachten tot wie het ook was zich kenbaar zou maken?

Zila was lekker aan het zweven terwijl het winterse zonnetje haar goude schubben verwarmde. H<EM>eerlijk, </EM>dacht ze verlekkerd. Opeens schot er iets vlak voor haar en ze moest scherp afbuigen naar rechts. Afkeurend vloekend hees ze haar terug in een goede windvlaag en keek nieuwschierig naar beneden in zee. WAt was er net gevallen. Met een soepele duikvlucht ging ze richting wateroppervlakte en bleef daar zweven. Doordat het water helder was zag ze een grote steen. Met volle nieuwschierigheid vloog ze dichterbij. Door haar gewicht van goud kon ze niet zwemmen. Een klein uurtje bleef ze daar zweven voor ze het opgaf en naar land vloog. Daar aangekomen strekte ze zich uit als een gouden beeld dat verwarmde in de zon. Opeens brak er iets uit het water en koerste naar land. <EM>De steen?</EM> Nog steets nieuwschieriog ging ze het achterna.&nbsp;Met haar grote had ze geen moeite met de sneeuw maar verbergen was iets anders. Daardoor trapte ze op een boom die omgevallen was. Ze kwam overeind en de zon liet haar puur goude schubben weerkaatsen waardoor eht leek alsof ze helemaal schijnde. <FONT color=yellow>Wel ik ben hier. </FONT>En ze keek zacht glilachend naar de bruine draak.

Het geluid van knappend hout was duidelijk hoorbaar en Venmore opende dreigend zijn vleugels, maar een gouden draak zei met een zachte glimlach dat ze er was. Venmore vouwde zijn vleugels op en nam deze draak op. Ze leek niet vijandig, maar ze was wel erg groot. Zo bleef hij een tijdje stil staan tot de dorst hem dwong om te gaan drinken. Venmore draaide zich om en dronk een paar liter water naar binnen. Ik tegenstelling tot aardse draken kon Venmore tegen veel meer dingen dan je zou verwachten. Zo kon hij gemakkelijk zeewater drinken zonder meer dorst te krijgen of er ziek van te worden. Ook kon Venmore tegen alle giffen, ook zuur bloed was geen probleem voor hem het zou de bruine draak hooguit wat vertragen, maar echt actief zouden die dingen niet bij hem gaan werken! Na een paar grote slokken op te hebben draaide Venmore zich weer naar de gouden draak en hervouwde zijn vleugels. 'Niet dat het veel uit zal maken, maar mag ik wat info van je?' vroeg Venmore op rustige toon en hij leek zo rustig te zijn en zijn vertrouwen gelijk bloot te leggen, maar Venmore bleef op zijn hoede en gaf de ander een valse gedachten over hem. Zijn vertrouwen was niet zo gemakkelijk te krijgen, maar dat zouden wel meerdere draken hebben? 'Waar ben ik en mag ik weten hoe jij heet?' vroeg Venmore met een vriendelijke uitdrukking op zijn kop en zijn staart zwiepte zich naast hem voor een ontspannen houding.

<P>Hij nam haar goed op en ze liet het begaan, ze had een ijzersterk geduld. Uieindelijk draaide de andere zich als eerste om en vroeg haar toen wat. Ondanks zijn vriendelijke uitdrukking liet ze zich niet beetpakken. Haar vroegere partner was een innerdraak geweest en niet zomaar een, hij was de beste. Tot zijn dood natuurlijk, maar hij had haar veel geleerd. <FONT color=yellow>Wel ik ben Zila Zelta en je bent hier in Dragon World. Thuishave van draken en mensen. Aluwel je mensen minder tegenkomt buiten hun district. </FONT>Ze liep recht op hem af omdat de&nbsp; bomen net iets te dicht opeens stonden om bochten te nemen. Ze nam een hupje en sprong met gemak over de andere draak die amper tot haar knieën kwam. Nu stond ze vlak voor het water en ze liet zich zakken, ontspannen maar op haar hoede. De bruine draak zijn uitdrukking waren moeilijk om te traceren. Ze wist niet waarom maar hij zag er... anders uit. Met een grote slok dronk ze het ijskoude winterwater op en genoot toen het door haar slokdarm gleed. Voorlopig had ze haar lange staart langs zich gelegd. Met felblauwe katekwaat oogjes liet ze haar behaarde staart naar achter zwieren recht tegen de ander aan. Ze had niet doorgeklopt want anders kon ze hem verwonde met het staalharde zweephaar maar ze had het toch zo krachtig gedaan. Zelf draken die tot haar schouder kwamen hadden problemen met haar klappen. </P>
<P>Zogezegt geschrokken keek ze naar achter om haar rezultaat te bekijken. Haar partner had het haar altijd geleerd om er achter te komen hoe een ander in elkaar zat. Ze wist nu al goed hoe goede en slechte draken reageerden. Zelf had ze het niet zo op slechte draken, ze vond er helemaal niks aan! Af en toe kwam ze natuurlijk in gevecht met een slechte maar die draken kwamen het er altijd zwaargewond vanaf en soms, heel soms zelf dodelijk gewond vanaf.</P>

De gouden draak stelde zichzelf voor als Zila zelta en ze vertelde Venmore dat ze in DW waren de thuishave van draken en mensen. Venmore knikte begrijpend, maar liet zijn gelaat uitdrukkingsloos zodat geen andere zijn gedachten kon lezen van zijn gezicht en ogen die diepe poelen waren van wijsheid. 'Aangenaam Zila zelta ik ben Venmore, normaal verblijf ik niet op de grond, maar zo nu en dan verken ik plekken om informatie te vergaren.' stelde Venmore zichzelf voor en vertelde een deel van zijn gewoonte, maar niet al te veel om meteen duidelijk te maken dat hij geen aards wezen was. Zijn blik gleed van Zila naar de staart die ze met halve kracht naar achteren zwiepte en verschillende bomen stuk sloeg. Zijn intressen in deze draak was niet ongegrond. Hoewel Venmore wist dat groote niet altijd de doorslag gaf gold dat voor deze draak niet! Venmore bekeek de ravase van een afstand en zakte door zijn achterpoten in een halve zittende houding. Hij voelde dat deze draak ook niet snel van vertrouwen was en dat was ook aan haar houding te zien net zoals bij de zijne. Een geluid trok zijn aandacht en Venmore draaide zijn kop naar de kant waar het geluid vandaan was gekomen. Zijn geel/groene ogen zochten naar de schim die het geluid had gemaakt en zijn ogen vernauwde zich tot hij een beweging ontdekte die niet van een mens nog een draak af kwam. Venmore bleef kijken en vergat Zila zelta niet, maar die bleef in zijn zichtveld vanuit zijn ooghoek. Totdat de bruine draak zag dat het een hinde was die het geluid had veroorzaakt. Met een blikzemsnelle reactie schoot Venmore weg en zigzagde tussen de bomen door en de hinde ontdekte pas dat ze in gevaar was toen zijn kaken rond de hals van het dier sloten. Met een krachtige beet doden hij het dier snel en renden weer terug naar de plek waar Venmore eerder nog had gezeten. In de tussentijd had Venmore de hinde in tweeén gescheurt en liet de achterhand voor Zila zelta vallen. Venmore wachten niet op haar reactie en begon meteen zijn fijne tanden in het vlees van zijn deel te zetten. 'Weinig mensen had je net nog gezegd? Mag ik vragen hoe dat komt?'vroeg Venmore tussen twee happen door en zijn ogen bleven op de gouden draak gericht alsof zij de volgende zou zijn die zijn honger zou gaan stillen wanneer hij klaar zou zijn met zijn deel? Maar de bruine draak was alleen hongerig naar informatie die kon hij later weer gebruiken wanneer hij dat zou kunnen. 'Is er een virus geweest die hen voor een deel uitgeroeit heeft?' vroeg Venmore na zijn deel op te hebben gegeten. Hij ging liggen en sloeg zijn staart langs zijn poten en begon zijn klauwen schoon te likken van het bloed dat er nog aankleefde. De ogen van Venmore stonden niet langer meer hongerig, maar nieuwschierig die over zijn hele gelaat was verspreid.

Zila vond hem raar op een, nu ja, rare manier. Toen hij zich voorstelde kwamen er natuurlijk nieuwschierige vragen in haar op maar ze slikte ze in. Hij schoot weg achter een hinde en ze bekeek hem keurend. <I>Jep, hij heeft skills.</I> Hoe hij dingen deed maakte dat ze hem nog vreemder vond, alsof hij hier niet hoorde. Hij kwam terug en gaf haar de helft van zijn maaltijd. Vriendelijk, vond ze. De achterkant van de hinde konze zonder te kauwen doorslikken en was niet meer dan een hapje. Maar desondanks vond ze het heel vriendelijk. Ondertussen vroeg Venmore hoe het kwam dat er weinig mensen waren. Even dacht ze na. <FONT color=yellow>Wel je kan het een soort 'virus' noemen, als je slechte draken zo wilt noemen. Het grote probleem is dat er veel geplunderd en gemoord word door slechte draken. Vooral door de Night Warriors.</FONT> Met een barse stem eindigde ze haar zin en porde in de aarde. Ze hate de NW, altijd maar moord en geweld brengen. Overal waar ze kwamen kleurde de aarde rood. Ze kon het niet laten en barste toch uit. <FONT color=yellow>Die gore draken! Weet je dat zelf sommige hun eigen soortgenoten opeten! Zorg dat je je nooit met die beetse inlaat. Waneer ik maar aan hun denk schaam ik me omdat ik ook een draak ben. </FONT>Met trillende neusvleugels eindigde ze haar troonie. Ze verondschuldigde haar beschaamd en keek de andere kant op.

Zila zelta vertelde eerst rustig over dat je slechte draken als een virus aan kon zien. Venmore knikte rustg, maar toen de gouden draak woest begon te spreken over dat deze draken alleen maar dood en verderf zaaide keek Venmore even verbaads naar deze draak die zich schaamde om een draak te zijn? Zijn ogen zagen haar de andee kant op kijken, maar hij begreep er niks van, maar wie deze draken ook waren die zouden weinig goeds hebben wanneer hij ooit met hen in aanraking zou komen. Venmore stond op en krabte zich achter een van zijn hoorns die in een vloeide beweging naar achterkrulde. Hij wilde nog meer weten en zijn ogen glommen van nieuwschierigheid. Hij liep naar de andere kant van de draak en hij ging daar weer zitten. 'Zo te horen zijn zij de rotte plek op deze wereld! Wat kan je me nog meer vertellen over DW?' vroeg Venmore op het laatste en zijn stem daalde in een rustige toon die zelfs de meest onrustige wezens kon geruststellen? Zijn blik was gevestigt op een plek die Zila niet kon zien, maar zijn oren waren bij haar!

<P>Hij liep haar gezichtveld binnen en had haar aandacht weer. Venmore wou meer weten maar ze wist niet goed wat ze allemaal moest zeggen over DW. Ze krabde nadenkend in de aarde en het puntje van haar tong stak uit de zijkant van haar mond. <FONT color=yellow>Wel ik kan je ook nog zeggen dat sommige mensen zo bevriend dat ze de mensen op hun rug toelaten en ermee vliegen. Zelf heb ik het nog nooit toegelaten ondanks dat ik goed met mensen om kan gaan. Naar het schijnt is het geweldig met iemand vliegen. </FONT>Even in gedachten verzonken probeerde ze zich voortestellen hoe het zou zijn om een mens op je rug te hebben, zij zou het toch niet voelen zo groot ze was. Ze schudden haar hoofd even alsof ze de gedachten eruit wou schudden en keek weer naar Venmore. Ze sloeg met haar staart naar haar neus waar vroege lentemuggen rondzwermde.&nbsp;</P>
<P>&nbsp;</P>
<P>(omg, echt geen inspiratie!)</P>

Zila begon weer te spreken en Venmore keek aandachtig naar haar en zijn honger naar informatie werdt steeds meer gestilt. Hij stond op en knikte dankbaar naar haar. 'Je hebt me zeer geholpen Zila zelta, maar ik moet nu gaan en mijn eigen zaken onderzoeken die mogelijk hier ergens rond lopen.' zei Venmore en hij spreiden zijn vleugels en zetten zich krachtig af voor hij al klapwiekend naar de hemel op steeg. Zijn blik ging nog even naar Zila en hij glimlachte vriendelijk naar haar nog voor hij over de boomtoppen verdween en hij over een zee van kale bomenkruinen scheerde.

( Topic uit )

Ze knikte Venmore toe en zag hem wegvliegen. Met een zucht stond ze op en sprong omhoog terwijl ze snel haar vleugels sprijde, tussen de bomen kon ze haar vleugels niet strekken. Ze vloog omhoog en begon landinwaarts te vliegen, schuinweg van de richting die de bruine draak had gekozen.

[Voor mij ook topic uit]