Zu's arrival.

Een luide brul klonk over het mistige meer. Niet veel later gleed er een pikzwarte schim , met hier en daar wat vurig rood en oranje tussendoor over het wateroppervlak. Als een slang kronkelde Zu door de lucht. Een ijselijk gebrul klonk nog een keer over het meer. Zu's gele ogen flitsten naar een grote boom aan de rand van het meer en een valse grijns stond op zijn snuit. Hij opende zijn bek en een vuurstraal ging recht op de boom af , die vrijwel meteen in brand stond. Zu hield er van om dingen tot as te laten vergaan. Hij vloog verder en landde even later aan de rand van het meer. Zijn gele ogen scandde het hele gebied af , maar niemand was te zien. Zu maakte een cirkel van zwart vuur rond zich heen , met maar een kleine opening, voor toevallige voorbijgangers die té nieuwsgierig waren zodat Zu hen kon opeten. Hij liet nog een brul horen en tuurde toen door zijn cirkel van zwart vuur. Zijn ogen vernauwde hij tot spleetjes , toen hij wat hoorde.

Door de lucht scheerde een pikzwarte schaduw, haar gifgroene ogen gleden over het land onder haar. Heer stekels lagen plat op haar rug, met rustige slagen sneed ze de wolken open boven haar gebied: Het duistere gebied. Een brul klonk, een brul vanaf het mistige meer. Haar scherpe gehoor leidde haar naar een draak die in een cirkel van vuur stond. Ze grijnsde vals, even bleef ze boven de draak rondjes cirkelen voor ze landde.
Een eindje weg van het vuur landde een middelgrote, zwarte draak met gifgroene ogen. Haar lichaam was sterk gebouwd en erg lenig. Toxic sloeg de draak gade door de kleine opening in de kring. De cirkel was haar part nutteloos, ze kon van bovenaf haar brandende zuur makkelijk op de draak neer laten dalen. Maar iets aan de draak maakte dat ze dat niet deed. Ze wachtte gewoon tot de draak de cirkel uit zou komen.

Zu's aandacht werd getrokken naar een schaduw die over en rond hem gleed. Met een ruk van zijn kop keek hij naar boven en zag daar een zwarte draak vliegen. Rook ontsnapte uit zijn neus en hij ging wat rechter staan. De sneeuw onder en rond zijn lichaam smolt vrijwel meteen. Toen Zu zag dat de draak door de opening keek zag hij dat hij of zij gif groene ogen had. Hijzelf had er gele. Traag liet hij de cirkel verdwijnen , en hij bleef de onbekende draak aankijken. Zu klapte even met zijn vleugels en plooide ze toen dicht.
Hij had een lange reis achter de rug en hij had maar éen keer gerust. Zijn aandacht werd even naar een of ander dier getrokken , en hij spuwde er een vuurstraal opaf waarna hij weer naar de draak keek.

Ze vouwde haar vleugels en merkte dat de vuurcirkel langzaam doofde. De draak viel haar niet meteen aan, dat was mooi: ze had het niet zo op aggersieve draken... Ze keek zonder enige emotie toe hoe de "vurige" draak het ree verbrandde. Hij was dus slecht dat was duidelijk, rustig zonder de draak aan de raken liep ze een rondje om de draak heen. Terwijl ze liep bekeek ze hem goed, er was niets van haar snuit af te lezen over wat ze van de draak vond. Ze stond stil toen ze weer op de plek was waar ze was geland 'Toxic is de naam' zei ze.
Deze draak leek haar geschikt voor de Night Warriors, als er nou meer slechte draken waren...

Zu keek even naar het as van de ree en hij grinnikte kort waarna hij weer naar de draak keek. Deze liep om hem heen en Zu hield de draak nauwlettend in de gaten. Nu Zu de draak beter had geïnspecteerd , merkte hij dat het een wijfje was. Ze zag er niet bepaald uit als een goedzakje en dat bevalde hem wel. Toen de draak weer op de plek stond waar ze was geland keek Zu haar recht in de ogen aan. Hij hoorde hoe ze zich voorstelde en Zu knikte. "Ik ben Zu." stelde hij zich daarna voor. Nog een rookwolk ontsnapte uit zijn neus en hij keek ernaar. Zu's lichaam was nog heter dan de zon , en iedereen die hem aanraakte zou vrijwel meteen verbranden. Zu kon deze eigenschap uitschakelen want anders zou hij nooit een partner of vrienden kunnen hebben. Hij grinnikte even bij die gedachten en keek Toxic weer aan.

Toxic merkte de blik van Zu op, haar gifgroene ogen keken in de ogfen van de andere draak die zichzelf als "Zu" voorstelde. Toxic knikte goedkeurend. Haar lichaam was zwart genoeg om in de schaduwen op te gaan, ook 's nachts vliegen ging goed: Ongezien kon ze zich door bossen en moerassen van haar gebied verplaatsen.

(moe gaan, sorrie voor de korte post)

Zu daarintegen was ook zwart , alleen zijn rode en oranje aftekeningen op zijn lichaam verraadde hem soms. Als hij dan 's nachts ging vliegen , dan zag je alleen maar rode strepen in de lucht. De draken en mensen, temmers en elfen in zijn vorig gebied, waren allemaal bang van hem. Meestal vernietigde Zu alles en iedereen op zijn weg wat hem niet aanstond. Zu kronkelde een keer met zijn staart en keek toen even naar de lucht, waarna hij zijn blik weer op Toxic richtte.

De stekels op de rug van Toxic stonden overijnd, haar vleugels waren een beetje gesprijd. Het enige wat haar verraadde in het donker waren haar gifgroene ogen die s'nachts leken op de lichten bij het licht van de maan. Toxic bekeek Zu nog eens 'Ik heb een slechte groep die een groot gebied in DW bezit, misschien vind je het wat om erbij te komen?' Toxic liet haar staart op de grond rusten.

Zu hoorde Toxic's vraag en een vals grijnsje verscheen op zijn snuit. Zu hield wel van slechte wezens. Die goedzakjes waren voor hem veel te vrolijk, en ze hielden van alles en iedereen. Zu daarintegen was altijd nors,kortaf of slechtgehumeurd en haatte bijna alles en iedereen. Hij boog zijn nek zodat zijn kop lager kwam te staan dan die van Toxic. Hij deed dit aangezien zij de lijder was van die slechte groep waarover zij het had. "Het zou een eer zijn , als ik deel mocht uitmaken van je groep." zei hij op een kalme toon , waarna hij Toxic weer aankeek.

Toxic knikte goedkeuren, ze had haar kop hoog in de lucht en haar nek een beetje in een S-vorm. Een grijns speelde om haar ene mondhoek 'Je word een gewoon lid, een Naran. Tot ik een geschikte rang voor je heb gevonden' misschien zou ze hem over een tijdje betaros maken, maar daar wachtte ze nog even mee. Voorlopig moest ze het even aankijken: Zijn karakter, kracht en uithoudingsvermogen...

Zu knikte en hield zijn kop weer op normale hoogte , maar toch iets lager dan Toxic's kop. "Bedankt." zei hij kalm terwijl hij even wat rook uit zijn neus liet ontsnappen. De rook steeg naar de donkere lucht boven de twee draken , en Zu volgde het met zijn ogen. De rode strepen op zijn rug leken net lavastralen. Zu spreidde even zijn vleugels die wat stijfjes waren geworden van het lange stilhouden en plots leek hij imens. Het was niet zijn bedoelling om Toxic te intimideren, helemaal niet. Maar Zu hield er niet van als hij lang moest stilzitten, het liefst vloog hij rond om dingen te vernietigen.

'Ik zal je laten zien wat ons gebied is' zei Toxic, ze merkte dat Zu nogal stijfjes werd van stilzitten dus bedacht ze het nieuwe lid eens een rondleiding te geven. Ze sprijdde haar vleugels en sloeg er soepel mee zodat ze opsteeg. Met rustige slagen vloog ze voor Zu uit naar haar gebied dat aan de mistgebieden grensde. Eemaal uit de mist verscheen er een duister en onheilspellend gebied voor hen 'Alles wat in schaduwen gehuld is is ons gebied' zei Toxic terwijl ze in een zweefvlucht met haar poot naar het gebied gebaarde.

Zu grijnsde. "Klinkt goed." zei hij met een grinnik waarna hij met zijn vleugels sloeg. Het kostte hem geen moeite om op te steigen. Door zijn krachtige slagen , vloog hij net achter Toxic aan. Zu's lichaam sneed door de mist heen. Toen ze eenmaal uit de mist verschenen , doemde er een duister gebied op. Zu hoorde haar woorden en grijnsde. "Geweldig , het bevalt me nu al. Zo lekker donker." zei hij enthousiast. Zu vloog nooit kaarsrecht in de lucht. Hij kronkelde altijd als een slang, soms langzaam soms snel, en liet zo een spoor van zwarte rook achter zich. De wezens uit zijn vorig gebied renden hun huizen en holen in als ze hem en zijn vuurstraal zagen aankomen , en Zu genoot er elke seconden van. Hij scande het hele gebied dat gehuld was in schaduws terwijl hij eroverheen vloog.

'Ik zal je de komende tijd in de gaten houden om je rang te kunnen bepalen, goedzakjes mogen niet in het gebied komen dat begrijp je wel he?' haar stem klonk wat spottend. Een nieuwe mistwolk doemde op, deze hing laag en je kon eroverheen vliegen 'Daar is het meer' zei Toxic terwijl ze over de mistwolk heen vloog. Vaak was er mist bij het meer, alsof het water de mist vasthield en pas rond de avond pas weer losliet. 's Nachts ontstond er dan weer nieuwe mist...

"Tuurlijk , dat begrijp ik volkomen." zei hij kalm waarna hij nog eens met zijn vleugels sloeg , zodat zodat hij zijn snelheid een beetje opvoerde. Zu's kop zat nu op bijna dezelfde lengte als Toxic's kop. Zu's gele ogen tuurden door de mist , en zag wel degelijk water. Hij huiverde even , water , daar hield hij echt niet van. Toxic legde uit dat daar het meer lag en hij knikte. Zu ging wat lager vliegen , zodat hij nét boven de mist vloog , en met zijn staart scheurde hij de wolk zowat open. Hij liet een grommend , maar toch geen dreigend geluid uit zijn bek komen , en vloog toen weer wat hoger , zodat hij weer op gelijke hoogte zat met zijn leider.

Toxic merkte de reactie van Zu op water enknikte inzichzelf "Water dus" dacht ze alleen. Ze sloeg met haar vleugels, in de verte verschenen de duistere bergen waar de grot van de Night Warriors zich bevond. Zelieten het bos achter zich en vlogen nu over het moeras 'Ik hoef je waarschijnlijk niet te vertellen wat dit is' zei Toxic droogjes.

Zu kronkelde verder door de lucht terwijl hij over de donkere bladerdak vloog. Zijn schaduw was nauwelijks te zien. Hij keek op , toen er in de verte duistere bergen verschenen, en gokte dat daar ergens de grot van zijn groep zou zijn. Plots werd zijn aandacht getrokken door een geur die hem maar al te goed bekend was. Moerasgeur. In zijn jeugdige jaren hing hij altijd rond in een moeras. Hij was altijd wel alleen , maar dat boeide hem niet. Als hij alleen was dan kon hij nadenken. Hij werd uit zijn gedachten wakker geschud door Toxic, die wat zei. "Een moeras neem ik aan?" grinnikte hij. Grote bubbels verschenen uit het donkere water , en uit die bubbels ontsnapte moerasgas. Zu snoof even en grijnsde. "Heerlijk." zei hij droogjes waarna hij lachte.

Toxic leek geen enkele last van de moerasgassen te hebben, dat was ook zo. De giftige dampen die uit sommige drapputten kwam was als gewone lucht voor haar. Ze was geboren én opgegroeid in een van de gifstigste plekken in het moeras. Toxic grijnsde 'Fijn dat je deze plek zo aanstaat' zei ze 'Eens kijken of je kunt vliegen' Oppeens dook ze opzei, met gevouwen vleugels wentelde ze tussen de bomen waar ze met haar vleugels sloeg en behendig tussen de vele dode takken, giftige stekels en dampen schoot. Met een scherpe U-bocht schoot ze om een dikke met stekels bedekte boom heen vloog en ging ze recht op Zu af. Op het laatste moment draaide ze haar vleugels en schoot ze vertikaal de lucht in waar ze vlak onder de wolken bleef hangen.

"Ik ben zowat opgegroeid in een moeras." zei hij terwijl hij naar het moeras keek. Zu hoorde haar woorden en grinnikte. "Tuurlijk kan ik dat." grinnikte hij waarna hij naar beneden dook en behendig elke boom ontweek. Zijn vleugels hield hij een beetje opgevouwen. Zu vloog onder en over de dode takken , ontweek soepel de giftige stekels en vloog als een mes in boter , tussen de dampen door. Hij was niet veel meters verwijderd van Toxic en hij lachte. Plots stopte hij en hij zag Toxic niet meer. Hij keek even rond, en toen hij weer recht voor zich uit keek , zag hij dat ze recht op hem afvloog. Een vals grijnsje stond op zijn snuit. Toen Toxic plots naar boven schoot , schudde Zu lachend zijn kop waarna hij pijlsnel de lucht in vloog , en vlak voor haar bleef hangen.

Toxic knikte tevrede 'Mooi' zei ze, sterke en wendbare draken waren erg belangrijk voor de groep. 'Probeer me maar te volgen' Ze sloeg met haar vleugels en verdween tussen de donkere wolken, ze maakte goed veel snelheid terwijl er zacht gerommel in de verte klonk. Even later begon het te regenen en onweerde het. Boven de wolken zouden ze veilig zijn maar dit was een goede test voor het nieuwe lid. Een flits verlichtte alles voor een halve seconde voor het weer donkerer werd, vrijwel meteen na de flits klonk de rollende donder. Toxic was niet te zien door haar donkere schubben, alleen als de bliksem alles even verlichtte werd ze zwart afgetekend tegen de donkergrijze wolken.

Zu grijnsde bij het horen van haar woorden. "Geen probleem." zei hij en hij smeet er een vals grijnsje achteraan. Zu sloeg met zijn vleugels en achtervolgde Toxic, maar plots was hij haar kwijt. Logisch , want een gitzwarte draak is niet makkelijk te vinden in de donkere wolken. Zu concentreerde zich op haar geur en zijn ogen scande elke millimeter van het wolkendek af. Hij schrok niet van de bliksem, maar zag wel plots een zwarte schim tegen dewolken verschijnen. "Daar zit je dus." dacht hij waarna hij nog wat snelheid maakte. Het gerommel van de donder klonk als muziek in zijn oren. Zu zelf was ook niet goed te zien , alleen zijn knalgele ogen lichtten soms op uit het donker. Zu kronkelde door de donkergrijze wolken en sloot zijn ogen. Zu snoof even en Toxic's geur werd sterker naarmate hij zijn snelheid opvoerde.

Toxic zag over haar schouder tijdens een flits de ogen van Zu oplichten en zijn schim haar achtervolgen. Ze grijnsde, toen het weer donker werd vouwde ze haar vleugels, de rollende donder klonk oorverdovend. Toxic wentelde ongeveer tweehonderd meter naar links en sprijdde toen haar vleugels weer, met een scherpe bocht vloog ze vlak onder Zu door. Ze maakte een salto achterover draaide tijdens de vertikale bocht en vloog zo vlak achter Zu. De bliksem verlichtte alles voor een korte tijd en niet veel later klonk de donder. De regen vervaagde het zicht en het werd moeilijker geuren op te pikken. Toxic sloeg met haar vleugels toen het weer donker werd en veerde omhoog. Even kwam ze boven de wolken uit, waar alles oppeens heel rustig leek. Ze liet zich een paar seconde met gevouwen vleugels omhoog drijven voor de zwaartekracht het overnam. Met een soepel bochtje stuurde Toxic haar kop naar beneden en dook ze met een noodvaart door de wolken. Op het moment dat ze tussen de wolken omlaag dook verlichtte een nieuwe flits de wolken en werd Toxic even zichtbaar. Terwijl de donder klonk schoot ze naar beneden en ze landde voor een grot waar ze wachtte tot Zu kwam.

(ik maak de topic voor de groepsgrot ff)

Zu vloog nog niet op topsnelheid , maar meer op zijn dooie gemakje tussen de wolken door. Een flits verlichtte voor even de omgeving waarin ze zich bevonden , en Zu zag Toxic op een groot aantal meter voor zich vliegen. Net toen hij zijn snelheid wou versnellen , verdween ze weer in het donker. Zu keek in het rond, maar zag haar nergens. De rollende donder klonk nu harder dan ooit omdat Zu door een dikke wolk vloog. Zu liet even een brul horen omdat hij daar zin in had. Zu had niet door dat Toxic eerst onder hem vloog , en daarna achter hem. Een bliksemschicht kwam net naast Zu uit een wolk tevoorschijn , maar hij gaf geen kik.
Plots voelde hij een druppel op zijn kop en hij kneep een van zijn ogen dicht , waarna hij met het andere geïrriteerd naar boven keek. Regen , hij haatte het. Toxic's geur vervaagde wat en Zu rolde met zijn ogen. Zu zigzagde dreigend door de wolken heen , en liet af en toe een brullend geluid horen om aan te tonen aan de wezens onder hem , dat hij ergens boven hen rondhing. Uit Zu's neus kwam er weer een rookpluim omdat hij zuchtte. Plots verlichtte een flits weer de omgeving en Zu zag Toxic's schim. Hij grijnsde en dook met zijn kop omlaag , waarna hij met zijn lichaam volgde. Met hoge snelheid achtervolgde hij haar en zijn ogen waren vernauwd tot spleetjes. Toen hij zag dat ze voor een grot landde, vloog hij nog een cirkel waarna hij zelf ook landde. "ik moet zeggen , je bent moeilijk te vinden tussen die wolken." zei hij met een glimlach waarna hij naar de wolken knikte.

[ oke : ) ]