weer op onderzoek uit

Een klein draakje vloog met kleine slagen net boven het moeras. Natas was in dit deel nog maar amper geweest. Een keer was ze hier kort geweest maar toen ging ze al snel weer weg. Nu was ze dus nog een keer hier om wat meer uit te zoeken. Verbaasde keek ze rond terwijl ze obstakels ontweek. Natas was niet al te oud. Ze was nog maar een jaar op deze wereld. In dat jaar leefde ze alleen verstopt in schaduwen. Langzaam alles ontdekken. Nu was Natas blij dat ze al een paar vrienden had gemaakt. Met een brede grijns maakte ze een looping. Daarna stormde ze opeen boom af maar door haar krachten ging ze er gewoon door. De schaduwen waren de enisgte dingen die haar beschermde. Haar moeder lag dood op het ekerkhof dat ze nog steeds bewaakte. Natas dacht dat haar moeder ooit wel weer waker zou worden. Ze wist wel dat ze dood was maar Natas wist niet wat dat inhield. Maar Natas wou er ook niet over na denken.
Na een tijdje ging ze op een tak zitten. Ze had honger gekregen van al dat vliegen en ze kon hier niet zo maar op de grond gaan zitten. Ze pakte een muis die ze al eerder had gevangen. Het was een klein ding maar Natas zelf was ook niet zo groot. Blij smikelde ze het kleine doode lichaam naar binnen. Het smaakte goed vond Natas. Opeens hoorde Natas een geluid. Oplettend keek ze om zich heen. Wie/wat zou dat zijn ? Wat wil het ? Natas wist de antwoorde van de vragen niet die in haar hoofd rond suisde. Maar ze ging toch al vast klaar staan om zich te verdedigen. Wat waarscheinlijk amper zou lukken als het een erg sterke draak of mens was.