Waar ben ik nu weer in beland?

Een gifgroen draakje slenterde over een vlak stuk land en Piosen keek rustig naar de gebouwen die voor haar opdoemde. "Waar ben ik nu?" dacht Piosen en bleef even stil staan. De boerderijen rond de stad lagen er rustig bij en Piosen keek naar de vreemde beesten die ze voorbij liep en langzaam aan kwam Piosen dichterbij de stad. De mensen keken niet op of om Wanneer zij voorbij liep en sommige keken haar angstig na toen Piosen dichterbij kwam. Het was haar vreemd die hoge gebouwen en hoe verder ze liep zag Piosen dat de stad nog hoger was dan de boerderijen? De poort kwam ze zonder problemen door en de mannen die daar stonden lieten zelfs grote draken binnen. Toen Piosen binnen de stadsmuren was keek ze haar oogjes uit. Omdat Piosen nog maar net een paar dagen oud was klapperde ze met haar vleugels om op de kramen te kunnen kijken en op ooghoogte van de mensen. Een man zag haar vliegen en grinkkite zacht omdat een klein draakje zich binnen de muren van de stad waagde. Een vrouw glimlachte alleen maar naar Piosen die terug glimlachte en verder vloog. De mannen bij de fontijn op de markt. Een van hen keek op en zag Piosen voorbij een fruitkraam en keek net de andere kant op. De man stoten zijn leider aan en die keek eerst kwaad naar zijn collega. ´Wat!´snauwde hij naar hem die naar Piosen wees. De blik van de leider ging naar Piosen en deze grijnsde breed. ´Pak een zak en volg mij.´ zei de leider en liep alvast naar Piosen toe. Deze wist nog van niks en vloog rustig verder, Tot ze bij een rustig hoekje kwam en een zak over haar heen gegooid kreeg. Schril piepend probeerde Piosen vrij te komen, maar ze werdt hard-handig tegen de grond gewerkt. Een stevige hand greep Piosen net achter haar kop zodat ze niet kon bijten en ze voelde een andere hand een groote stevige en dikke lus om haar kop geduwt kreeg. Toen die lus vast zat werdt Piosen los gelaten en werden haar vleugels vast gebonden zodat ze nergens heen kon vliegen. Zichzelf uit de zat wurmend keek Piosen eerst naar de touwen die rond haar borst en buik zaten en toen naar de lus. Haar scherpe tanden werden ontbloot en Piosen greep de touwen vast en probeerde deze los te bijten, maar het lukte niet de touwen waren te dik voor haar en ze keek boos naar de drakenjagers die haar grijnsend aankeken. Trekkend werd Piosen naar de markt van de stad getrokken en ze verzetten zich hevig, maar de mannen waren net te sterk voor haar en het touw van de lus werdt vast gebonden aan een dikke houten paal. Piosen wilde weg rennen, maar trok zichzelf onderste boven en ze slenterde weer terug naar de paal en ging liggen. De leider van de drakenjagers ging op een houtenkist staan en verhief zijn stem. ´Beste mensen ik heb hier voor jullie een mooi drakenjong die te koop is. wie wil er een bod doen op het diertje!´ riep de man en wachten op enige reactie?

Erg graag kwam ze niet in de stad. Maar soms moest ze wel, al dagen had ze geen beest kunnen vangen en van alleen de winterbesjes kon ze niet leven. Er waren winkels verderop, maar eerst moest ze langs de omliggende huizen. Verderop begonnen al wat kraampjes. Ze trok de cape nog wat verder over haar gezicht. Het zwarte ding kwam helemaal tot op de grond, waardoor het was alsof ze zweefde. Haar gezicht kon je niet zien, door de grote kap. Onder de cape had ze wat vachten om zich heen, waardoor ze het niet koud had. Alleen ontbraken haar schoenen. De kou vanaf de stenen kon zo door haar voeten omhoog kruipen. Ze rilde. Ineens stond ze stil. Een aantal mensen stonden ergens geïnteresseerd naar te kijken. Net toen ze zich om wilde de draaien schoot er een klein gifgroen draakje voorbij. Hij of zijn was nog heel jong. Ze schudde haar hoofd toen ze zag hoe het beestje recht in de val van een paar drakenjagers vloog. Zag hij dat dan niet? Het was toch duidelijk dat die mensen drakenjagers waren? Binnen een paar tellen was de draak gevangen. Duidelijk geen ervaring, dacht ze. 'Beste mensen, ik heb hier een mooi drakenjong die te koop is...' begon de man te vertellen. Ze luisterde niet meer naar zijn verkooppraatjes en liep naar het diertje toe.

Piosen had geen ervaring in de kunst met de vijandelijke mensen, want ze had nog maar net een paar ontmoet en ze zag een meisje van 13 naar haar toe komen en nog veel meer mensen die intressen in haar hadden. Boos legde Piosen haar kop tegen haar buik een en sloot haar ogen. Een enkele traan rolde langs haar wang en ze dacht aan haar vrienden die ze misschien nooit meer zou zien? Er kwamen steeds meer mensen naar de drakenjagers toe, zelfs de wachters van de stad hadden hun ogen op de fontijn gericht. Piosen richten haar kopje op en zag dat een van de mannen te dichtbij stond en ze stond op, waarna Piosen de man in haar enkel beet met haar kleine messcherpe tanden. Deze zonken diep in de huid van de man die gillend weg sprong en Piosen net op tijd haar bek weer opende om niet mee getrokken te worden. Al grommend zetten Piosen haar rug op tegen iedereen die naar haar keek, maar Piosen hielt haar blik op de leider van de drakenjagers gericht.

Naarmate ze dichterbij de kleine draak kwam, kwamen er steeds meer mensen op af. Wanneer een van de mannen te dichtbij kwam, zette ze haar tanden in zijn enkel. Shetani grijnsde. Ze mocht haar wel. Ze zette haar rug op, waardoor ze er wat groter uit zag. Een aantal mensen gingen weer weg, 'Die is vals, dat hoef ik niet!' riep een man, 'Richt hem eerst af, dan praten we verder..' mompelde een ander. Shetani was even blijven staan om naar het tafereel te kijken en liep nu weer verder. 'Wat kost ze?' vroeg ze aan de man, die duidelijk de leider was. De vent keek spottend op haar neer en noemde het bedrag. Ze zuchtte, te veel. Haar hand liet ze langs haar been omhoog glijden. Daar, aan de rand van haar broek, hing een mes. Pas gekocht. Nooit gedacht dat het al zo snel van pas zou komen. Een geheimzinnige grijns verscheen op haar gezicht. Ze ging heel dichtbij het draakje staan. 'Rustig maar.' fluisterde ze, 'Ik kom je redden.' ze hurkte voor het beestje neer en haalde haar mes tevoorschijn. Voordat iemand het ook maar door zou hebben, sneed ze het touw razendsnel door en tilde het groene beestje op. Zo snel als haar benen konden, rende ze weg. Met de draak in haar handen. Voor een pasgeborene, was ze toch best zwaar. Elk zijstraatje dat ze tegenkwam, rende ze in, in de hoop de mannen zo kwijt te raken. Met succes. Ook al wist ze dat de mannen weg waren, ze rende nog even door. Toen ze uiteindelijk zeker wist dat ze weg waren, stopte ze en leunde ze tegen de muur aan en zakte naar beneden. Toen begon ze te lachen. 'Eindelijk!' riep ze uit. Ze zette de draak op de grond en lachte. 'Eindelijk, eindelijk!' riep ze weer. Daarna zuchtte ze en keek met een tevreden glimlach naar het draakje.

het meisje kwam naar de leider van de drakenjagers en vroeg wat ze voor Piosen wilde hebben, maar het was te duur voor haar. Shetani kwam ongemerkt dihterbij en sneed het toe los met een klein mes dat ze bij zich had. Met snelle bewegongen pakte het meisje Piosen op en rende een zijstraat in, na een tijdje door gerend te hebben liet ze Piosen los op de grond en deze wist even niet wat ze moest doen en nam het meisje met haar lichte blauwe ogen op. De drakenjagers hadden boze woorden naar Shetani geslingerd en achter haar aangerend. Toen ze haar in een zijstraat zagen verdwijnen hadden de mannen zich verspreid om Piosen en Shetani te omgingelen. Snelle voetstappen kwamen dichterbij en Piosen bedacht zich geen moment en sprong in de armen van Shetani en gebruikte Camouflage om niet alleen haar zelf te laten verdwijnen voor het oog van die om haar heen stonden, maar ook iedereen die ze aanraakte. De drakenjager die Piosen had gebeten renden vlakvoor hen langs en Piosen slaakte een zucht van verlichting en sprong weer uit de armen van het meisje en glimlachte naar haar en begon weg te lopen naar de poort die het dichterbij was en Piosen keek even om of het meisje met haar mee zou komen?

[sorry voor de late rea]

Ze keek even vreemd op toen de groene in haar schoot sprong om zichzelf te laten verdwijnen. Daarna keek ze naar zichzelf. Zij was ook weg! 'Wauw..' fluisterde ze. Toen begreep ze haar actie. Vlak voor hen rende een van de jagers langs. Toen deze weg was sprong het draakje weer op de grond en zuchtte. Langzaam stond Shetani weer op. Het draakje was richting de poort gaan lopen en keek even om. Shetani glimlachte en liep mee. Eindelijk, dacht ze, eindelijk eens wat spanning in mijn leven!
Snel liep ze achter haar aan richting de poort. 'Mijn naam is Shetani.' zei ze toen ze naast de kleine draak liep. Vragend liet ze haar blik naar haar toe glijden. Misschien konden ze samen leuke dingen doen? Mensen bang maken. Dat soort dingen, lol trappen. Een grijnsje lag op haar gezicht.

[korte post... Inspilus en ik moet weg..]

Piosen keek op naar Shetani en grijnsde naar het meisje en knikte begrijpend. 'Ik... Ben... Piosen!' zei Piosen, ze kon nog niet zo goed praten, maar ze probeerde het wel, want de taal van de mensen was best moeilijk en Piosen kon net als ieder andere draak het beste in de draken taal spreken. Ze leip samen met Shetani door de poort en keek rond de jagers warewn druk doende in de stad en hadden geen oog voor wie door de poorten heen liep. Een ondeugend grapje kwam in haar koppie en Piosen klom op een lage boom en stapte over op de schouders van Shetani en krulde haar staartje rond de hals van het meisje en ze werden weer ontzichtbaar en ze liepen rustig verder. Piosen keek naar een boerderij die dichtbij was en ze fluisterde in het oor van Shetani. 'Laten... we... de... kippen... op... stang... jagen?' vroeg Piosen fluisterend en wachten tot Shetani.

Ze keek naast zich. Shetani kon zien dat Piosen heel jong was. Had ze geen moeder nodig? Net toen ze het wilde vragen, was ze in een lage boom geklommen om vanaf daar op haar schouder te stappen. Shetani glimlachte. Ze mocht de groene wel. Haar staartje had ze om Shetani's hals geslagen en ze waren weer weg. Dat constateerde ze met een snelle blik op haar lichaam. Dit was leuk! Terwijl ze verder liepen, was Shetani haar vraag alweer vergeten. Toen ze dichtbij een boerderij aankwamen, fluisterde Piosen iets in haar oor. De kippen? Dacht Shetani, 'Ik weet iets veel beters..' fluisterde ze met een gemene grijns op haar gezicht terug. Met snelle passen liep ze op de boerderij af. 'We laten de mensen schrikken.' zei ze toen met een vastberaden stem. 'Zorg dat we onzichtbaar blijven.' zei ze tegen Piosen, 'Het gaat hier zometeen spoken.' de grijns werd groter en ze keek de groene draak aan. Ze hoopte dat zij haar idee leuk zou vinden. Zonder eigenlijk iets af te wachten, liep ze richting de deur, die open was. Door een kier kon ze zien dat er een gezin in de keuken zat te eten, het was ook etenstijd. Met een harde duw, duwde ze de houten deur open. Iedereen keek geschrokken richting de deur, maar ze konden niets zien, Piosen en Shetani waren immers onzichtbaar. Weer een grote grijns op haar gezicht. Ze liep richting de tafel, waar wat dingen lagen. De boer mompelde iets over de wind. Ohnee, meneertje, dit is geen wind, dacht ze, terwijl ze een van de spullen op de tafel oppakte en deze richting de grond gooide.

Piosen hoorde wat Shetani zei en grinnikte vrolijk. Toen ze door de deur waren gegaan en het gezin vreemd op had gekeken liep Shetani naar de tafel en gooide iets op de grond. De boer keek verbaasd op en wilde net het op pakken toen Piosen met haar staart tegen het oor van de boer sloeg. Deze sprong geschrokken achteruit en keek naar de plek waar Piosen samen met Shetani stonden, maar er leek niemand anders aanwezig te zijn dan zijn eigen gezin. De jongste kinderen begonnen bang te kijken en Piosen grijnsde gemeen. Ze hielt haar puntje van haar staart tegen Shetani en haalde zonder klauwen uit naar het achterhoofd van de oudste zoon van het gezin. Deze stoten zijn broertje tegen zijn zij en keek hem boos aan. 'Au waarom deed je dat?' vroeg zijn broertje en wreef over zijn ribben. 'Omdat jij me sloeg!' zei de oudste broer. De moedersusde het stel, maar Piosen nog Shetani was klaar met het gezin. Piosen grijnzde tegen Shetani en wachten af wat zij nog zou gaan doen, maar voor de zekerheid kroop Piosen weer op haar schouders.

Shetani keek naar de moeder, die net de ruzie van de twee broers probeerde te sussen. Ze grijnsde weer en gaf het mens een duw. Heerlijk! Geweldig was dit, eindelijk kon ze iets beleven en het was nog leuk ook! Met nog steeds de gemene grijns op haar gezicht trok ze de stoel, waar de vrouw net van was opgestaan, een stuk naar achter. De vrouw keek verbaasd achterom. Bewoog die stoel nou zomaar? Nee, nu stond 'ie stil. De blik van de vrouw ging weer naar de jongens, die nog steeds aan het kibbelen waren. Weer trok Shetani de stoel een eind naar achteren. De boer was zich intussen ook met de ruzie van de broers gaan bemoeien en merkte niets. Weer keek de vrouw naar achter toen ze merkte dat de stoel bewoog. Maar weer stond hij stil zodra ze keek. Zo ging Shetani nog een tijdje door, tot ze er op een gegeven moment genoeg van kreeg en de stoel door bleef schuiven, waardoor de vrouw het eindelijk wel zag. Meteen begon het mens afgrijselijk te gillen. Vanbinnen gierde Shetani het uit, maar omdat ze niet zeker wist of ze haar ook konden horen, bleef ze stil. Haar hersenen groeven, op zoek naar nog iets leuks om uit te halen.

De boer keek naar de stoel en zag opeens twee rode ogen en greep een bord van de tafel en gooide die naar Piosen's ogen. Piosen kon niet anders dan reageren en gooide de ontzichtbaarheid overboord en sloeg met haar staart het bord in stukken, waarna ze op de tafel landen. Haar grote rode ogen waren nu duidelijk zichtbaar net als haar groene lijfje. Shetani was nu ook niet langer ontzichtbaar, maar gelukkig stond ze dichtbij de deur. De boer begon boos te schreeuwen. Piosen draaide zich met een ruk om en sprong weer naar Shetani en ze werden weer ontzichtbaar. 'Vlug naar buiten!' zei Piosen zacht in het oor van Shetani en ze wikkelde haar staart weer om de hals van het meisje.

Ineens ging alles snel. De boer gooide iets naar Piosen, waarop zij reageerde en zij en Shetani niet langer meer onzichtbaar waren. Shetani's grijns stond nog altijd op haar gezicht en met die gemene uitdrukking keek ze alle aanwezigen in de kamer om de beurt aan. 'Vlug naar buiten!' hoorde ze Piosen nu in haar oor fluisteren. Meteen draaide ze zich om en rende weg. De boer boos achter zich aan. Hij schreeuwde een aantal dingen, maar ze hoorde het al niet meer. Met een aardige snelheid was ze richting de poorten gerend, terug de vrijheid in, maar wel met een grote glimlach op haar gezicht.

Toen ze een eindje buiten de poorten waren, hield ze stil. 'Was dat leuk, of was dat leuk?' vroeg ze lachend aan de kleine groene draak. 'Oohh, hier leef ik op.' grijnsde ze. Voorzichtig liet ze zich zakken. Vragen kwamen in haar op. Moest die groene met haar mee? Kon Piosen voor zichzelf zorgen? Wat wilde Piosen zelf? Ze besloot het in een simpele vraag te vragen; 'Wat nu?' en ze keek Piosen voorzichtig aan. Wilde Piosen met haar mee? Ook slecht zijn? Shetani had gehoord dat er een slechte groep was in DW. De Night Warriors. Maar ze had ook horen zeggen dat de leider geen mensen toeliet. Nu was haar doel om haar eigen groep op te richten als ze groter was. Op het moment was ze op weg naar het NW-gebied om deze leider te ontmoeten. Misschien kon ze met haar praten. Stiekem hoopte ze dat de leider haar aardig zou vinden. Shetani's fantasie ging soms ver, maar sommige dingen was ze echt van plan om uit te voeren. Terwijl ze hier aan dacht, kwam er een glimlach op haar gezicht. Al een tijdje had ze in haar hoofd plannen gemaakt voor haar eigen slechte groep. Als ze groter was, zou ze die echt uit gaan voeren.

Toen ze buiten waren rende Shetani tot ver buiten de poort en liet zich toen zakken. 'Was dat leuk of was dat leuk?' riep Shetani en Piosen grinkkte vals en ze sprong van haar schouders en landen soepel op het gras. Piosen draaide zich om toen Shetani het uit riep van vreugde. Piosen was vrolijk en ging zitten. 'Wat nu? vroeg Shetani aan Piosen die haar kopje even scheef voor het na denken. 'Misschien kunnen we ergens anders de boel op stelte zetten?' vroeg Piosen en keek Shetani en ze was benieuwd naar wat het meisje zou gaan zeggen.
( geen inspiratie )

Piosen was van haar schouder afgesprongen en zat nu in het gras. Ze grinnikte vals als antwoord op haar vraag. Shetani glimlachte naar haar. Piosen hield haar kopje een beetje scheef omdat ze nadacht, Shetani vond het wel schattig. 'Misschien kunnen we ergens anders de boel op stelten zetten?' vroeg ze toen en keek haar aan. 'Ik bedoelde eigenlijk..' begon ze, 'over jou, waar jij heen moet. Kun je voor jezelf zorgen?' vroeg ze toen. Eigenlijk wilde ze niet dat het draakje weg zou gaan. Het was leuk om samen lol te trappen. 'Maar nu je dit voorstelt, ben ik eigenlijk wel voor.' zei ze er snel achteraan. Shetani had al weer een idee om iets uit te halen en stond op. De kap van haar cape trok ze ver over haar hoofd. 'Net doen of je heel zielig bent..' zei ze tegen Piosen. Dit was een van haar favorieten, maar haar beste hield ze nog even geheim. De beste haalde ze vaker uit. Ook in haar eentje. Eigenlijk kon het alleen maar in haar eentje, maar dat zag ze dan wel.

(mie toe :'])

Piosen keek toen hoe Shetani op haar vraag reageerde en keek haar vreemd aan toen ze bedoelde of Piosen ergens heen moest of dat ze voor zichzelf kon zorgen. 'Nu hoef ik nog nergens heen, maar ik kan prima voor mezelf prooien vangen als je dat bedoelt?'zei Piosen op vragende toon enn keek toe hoe het meisje opstond en de woorden "net doen of je zielig bent. " zei en Piosen grijnsde breed. 'Waar wil je heen dan?' vroeg Piosen en voelde al een beetje aankomen waar ze heen wilde.
( sorry voor de late reactie, maar ben even ziek geweest.)

[wow, wow, wow, sorry, sorry, sorry! Ik ben Shetani helemaal vergeten o.0]

Shetani bleef grijnzen en negeerde de vraag van Piosen. Ze deed de kap van haar cape over haar hoofd en gebaarde Piosen op haar schouder te komen zitten. Met grote passen liep ze richting het noorden en liep zo het dorp uit. Haar haren waaiden vanonder de kap vandaan en zweefden als bruine slierten achter haar aan. De grijns was verdwenen en ze keek nu serieuzer, zieliger. In haar ogen stonden tranen. Niemand die het niet zou merken dat ze alleen was, geen huis had, geen geld had, geen eten, enzovoorts. Vanuit haar ooghoeken keek ze naar Piosen en glimlachte eventjes, maar keek daarna meteen weer voor zich uit. Haar passen werden steeds groter. Ze nam een diepe teug adem en blies langzaam weer uit. De wind gaf als antwoord een licht briesje.

[Nieuw topic?]

Shetani gebaarde dat Piosen op haar schouder mocht gaan zitten, maar gebleef liever op de grond en liep met haar mee. Ze gingen het dorp uit en samen liepen ze met grote passen verder. Shetani had een droevig gezicht op gezet en glimlachte even naar piosen die zich weer ontzichtbaar had gemaakt, maar haar ogen bleef je zien. Hun eerste slachtoffer zou niet weten wat er gebeuren zou, maar die zou heel wat meemaken.

( sorry voor dat ik zo laat reageer. Jij mag een andere topic noemen.)