Burning down a farm, is still not enough

Cloud werd omhoog getild en werd meegesleurd door de draak. Zijzelf kwam niet op de grond terecht maar toch werd ze vastgegrepen. Een rare soort klauw kwam op haar af en verdween in haar huid. Ze brulde en werd toen in haar nek gegrepen. Ze voelde hitte uit de bek van de draak komen. De draak zou aanvallen door in haar nek te schieten met een of andere kracht en voordat de draak dat zou kunnen doen kwam er uit Cloud haar mond een hoge bijna onhoorbare toon. Zo hoog dat het de lucht deed golven. Een schokgolf ging door het gebied waar ze waren. De vogels vlogen weg en ze wrikte zich los. Cloud opende haar bek om deze golf nog een keer uit te voeren. De toon deed de bomen om haar heen in vlammen opgaan. Cloud grijnsde terwijl het bloed uit haar mond liep. Zwart bloed sijpelde langs haar nek op de grond. Cloud hoorde het meisje gillen. Ze brulde moordlustig en schoot op de draak af. Beuken en krakende botten waren te horen. Zijzelf voelde de pijn niet dus zou het de andere draak moeten zijn. Haar ogen lichtte op en ze was klaar voor het begin!

(Heb op zijn minst nog een beetje pijn! Dit is gewoon vervelend Escure! Leer gewoon eerlijk te RPG'en!)

(Cloud heeft wel gelijk, je moet niet onoverwinnelijk zijn ofzow. Lees de regels anders maar even. . Oké, sorry. ik gedroeg me weer zeurderigg. XD)

Maylin vond Cloud wel intressant, Cloud was een typisch voorbeeld van klein, slim én sterk. En de rode kleur, van bloed, sprak Maylin ook wel aan. Maylin dacht de laatste tijd veel na, dacht ze na. Iets téveel, ze keek naar de grond. De score was gelijk, maar iets zei tegen haar dat de draken nog lang zouden doorvechten, nouja lang? De draken zouden vechten totdat eentje opgang van uitputting, of als eentje stierf. Stilletjes in gedachte kerfte Maylin nog een punt bij Cloud, de kleine draak stond nu voor. Ergens diep in Maylin had ze wel respect voor Cloud, Maylin was ook niet zo snel bang, ookal wist ze dat die andere groter en ouder was. Maylin zou ook het gevecht ingaan, ookal wist ze dat ze het misschien niet zou na kunnen vertellen. Maar Maylin wist bijna zeker dat dit niet het geval was voor Cloud, nee, de draken hadden allebei wel iets waarvan Maylin niet zeker wist wie er zou winnen. Maar haar voorkeur ging iets uit naar Cloud, omdat ze Cloud op haar zelf vond lijken. En Maylin vond zich zelf niet bepaald 'onaardig'.

(haha, sorry capsones. :3)

Escure liet los door een schokgolf. Ze keek met naar de draak. Die maakte nog een schokgolf. Daarna kwam de draak op haar af. Ze voelde een felle pijn aan de voorkant van haar borst. Waarschijnlijk was er iets gebroken want er was ook wat gekraak te horen. Een rip of twee drie. Maar dat zou haar niet tegen te houden om te vechten. Dit kon nog altijd genezen. Ze liet donkere rook uit haar neusgaten en mond ontsnappen. Rond om haar werd ze helemaal bedekt met rook. Langzaam spreidde de rook zich verder. Zij was de enige die hier doorheen kon kijken. Haar blik bleef rustig op de draak staan, terwijl de rook steeds verder uitbreiden. Ze liep geruisloos naar een andere plek. Haar klauwen begonnen weer zwart te worden. Ze sprintte naar de draak toe. Ze richtte op het hoofd. Maar door een steek in haar borst week haar klauw uit naar een poot van de draak. Ze haalde haar klauw terug en liep naar een andere plek. Daar bleef ze staan. Met een geïrriteerde blik keek ze naar haar borst. De draak had haar daar goed geraakt.
Rustig bleef ze op haar plek staan. Kijken of de draak een manier wist om door de rook heen te zien. Ze vond het altijd leuk om te zien hoe een tegenstander zich zou redden in haar smog. Nu kon ze ook even naar haar vleugel kijken. Die begon ook pijn te doen. Toen ze er naar keek zag ze daar er een stuk huid van af was en dat er zwart bloed van af droop. De draak had waarschijnlijk extra sterke klauwen.

(sorry voor het lang niet reageren had een paar verjaardagen en is dit zo goed?)

(perfect. . en het geeft niet, cloud heeft ook niet gereageerd. 8D)

Maylin had het gevecht aan dachtig gevolgd, maar door een enorme zwarte wolk kon zij in ieder geval niet doorheen kijken. Met haar oren probeerde ze een beetje te luisteren, maar ze gaf het op. Deze punten zou ze maar even niet meerekenen. Rustig ging ze achterover leunen en keek ze naar onintresante dingen om zich heen, zoals een vogel of een boom(pje). Maylin kuchtte van de rook die nu haar kant op ging en deed haar deed een stukje van haar kleding voor haar mond. Dit zou de lucht een beetje kunnen zuiveren, Maylin bleef ondanks haar mondkapje kuchen. Na een paar tellen merkte ze bijna niks meer van de rook, ze kon nogsteeds niks zien. Maar het begon weg te trekken, Maylin nam haar rustige houding weer aan en keek naar de score. Helaas was die ook in de rook verhuld, geïrriteerd keek Maylin voor zich uit. Met haar hand op haar wapen voor als de draken zich zouden vergissen. Ze wist niet of zij wel konden zien.

(YAY! Ik ben moderator! :3)

Cloud zag dat de draak duidelijk verzwakt was dus dat werkte in haar voordeel. Er verscheen een zwarte wolk om de draak heen. De wolk kwam op haar af en het werd donker. De dikke rook blokkeerde haar zicht dus kon ze alleen nog maar vertrouwen op hara reuk, gehoor en tast. Cloud had geen zin in onverwachte aanvallen dus steeg ze voorzichtig en geruisloos op. Ze richtte zich op de draak en probeerde zich op te laden voor één van haar krachtigste aanvallen te gebruiken. Ze wilde wachten totdat de rook zou verdwijnen dus had ze genoeg tijd om zich op te laden. Ze deed nog ene krachtige schokgolf en vloog nog verder omhoog zodat de draak haar ook niet onverwachts van onderen aan kon vallen. Cloud zuchtte en dacht ondertussen aan wat er allemaal was gebeurd. Ze dacht terug aan de ruzie met haar moeder en dat maakt haar alleen maar bozer. Cloud greep haar amulet vast -wat ze van haar vader had gekregen- en keek ernaar. Ze wilde van deze ketting niet alleen een aandenken maken maar ook een soort token van de gevechten die ze had gehad. Ze zou de grootste tanden van de verliezer uit de bek rukken en die aan haar ketting hangen zodat iedereen haar een beetje meer respect zou tonen. Ze was dan wel klein maar ze was niet zwak zoals haar moeder -die nu overigens de vijand van de groep was-.

Escure voelde weer een schok golf. Ze bleef zich in haar eigen rook verschuilen. Waarom zou ze uit de rook gaan. Laat die draak maar in de rook komen. Rustig ging ze liggen en liet nog een lading rook ontsnappen. Zo kon ze ook haar pijn een beetje laten weg trekken. Maar na een tijdje raakte ze verveeld. Ze stopte met het uit ademen van rook en begon met haar vleugels te slaan om de rook weg te halen, zodat de draak haar weer kon zien. Zij zelf had de draak aandachtig van af haar plekje bekeken. Het leek erop dat die zich klaar maakte voor een sterke aanval. Rustig stond ze op en voelde een lichte pijn steek door haar borst heen gaan. Het zou nog wel even duren voordat het geheeld zou zijn. Ze zou hoe dan ook niet verliezen. Met een uitdagende blik keek ze de draak aan, van kom maar op.

Cloud had een tijd toegekeken wat de draak zou gaan doen. Uiteindelijk verdween de rook en voelde ze de scherpe blik van de draak door zich heen gaan. Met een ruk keek ze naar beneden en zag vanuit de verte dat de draak grijnsde. Cloud kon er niet tegen dat deze zo keek dus gromde ze luid. De lucht werd donker en het begon te regenen. Onweer klonk en de lucht brak open. Het geluid van de regen was oorverdovend, maar Cloud kon ertegen. Ze maakte een duikvlucht op de draak en kwam met een luid gekraak neer. Ze liet los en liep een stukje weg van de draak. "Wat zijn je laatste woorden voordat ik een einde aan je leven maak?" vroeg ze kil terwijl ze grijnsde en nog verder naar achteren liep. Het onweer veranderde in bliksem en zij waren op een open plek. Cloud wist dit en liep naar een plek waar veel beschutting stond. Ze ging daar zitten en sloot haar ogen. Haar spieren spande zich aan en een felle flits schoot van de lucht. Even gebeurde er niets maar toen opeens schoot er een bliksemstraal van de lucht op Cloud. Ze grijnsde en keek naar boven hoe de flits op haar af kwam. Cloud sprong omhoog en bleef in de lucht hangen, de straal trof haar en zij grijsde vals naar de draak. "Nog een laatste wens voordat ik je mooiste tand uit je mond trek en je elektrocuteer?" zei ze en lachde luidkeels...

De draak kwam met een duikvlucht op haar af en duwde haar hard tegen de grond. Ze voelde een bot in haar nek breken. Waar door ze veel pijn voelde. Ze probeerde weer op haar poten te staan maar niks bewoog. Was haar zenuwstelsel beschadigd? Ze probeerde haar poot die voor haar neus lach te bewegen maar er gebeurde niks. Ze was helemaal verlamd. Het enige wat ze nog kon was praten. 'Wat zijn je laatste worden voordat ik een einde aan je leven maak?'vroeg de draak kil. Ze gaf de draak alleen maar een kille blik terug. Het enige wat ze kon was de draak aankijken. Terwijl ze wachtte tot ze werd dood gemaakt. Misschien was het wel haar verdiende loon omdat ze haar eigen familie had vermoord. Maar ze was niet bang om dood te gaan. Aangezien ze niks meer kon was dit het enige. 'Nog een laatste wens voordat ik je mooiste tand uit je mond trek en je elektrocuteer?'zei de draak en lachte luidkeels. 'Ja, nog een ding. Het is geen wens maar een opmerking. Mijn tanden zijn lekker rot dus ga je gang.'zei ze met een grijns en sloot haar ogen wachtend op de genade klap. Toen die kwam was ze blij dat ze niks voelde. Alles om haar heen was zwart. Maar toen zag ze in de verte een wit licht. Naarmate ze dichterbij kwam zag ze haar eigen familie. Ze keken eerder met een glimlach naar haar dan dat ze boos waren. Haar familie had haar vergeven voor wat ze had gedaan. Nu leefde ze te minste rustig met haar familie. Geen enkele mens in de buurt of vijand. Alleen maar rust.
Nadat Escure niet meer leefde zat er nog wel een grote gemene grijns op haar gezicht. Maar je kon ook zien dat ze gelukkig was en niet verdrietig.

{omg.O.O is Escure nu dood?!}

Maylin had alles alert gevolgd en was het hele bij houden van de score vergeten. Na een tijdje toen Cloud Escure had geraakt en het gevecht afgelopen was, stond Maylin op. Er was vandaag iemand dood gegaan, ze had geweldig vermaak gehad en ze had zich weer is een paar minuten niet verveeld. Een hele top prestatie. Maar toch vond ze het een beetje zielig voor Escure, het ene moment babbel je gewoon met iemand en het andere moment is die 'iemand' dood. Morsdood. "Zo, voel je je triomfantelijk nu, Cloud?" zei Maylin een beetje plagend, en ze liep richting Escure af. Ze pakte wat vlees van het dijbeen en wat haar van de kop met haar mes. Het was makkelijk om te snijden om een of andere manier, misschien omdat Escure dood was. Ook pakte ze wat van de hoorns, zo kon ze wapens maken van echt sterk drakenivoor. Maylin pakte haar spullen en liep weg, ze draaide zich nog even om en maakte een of ander gebaar met haar vingers vanaf haar hoofd. Een soort afscheid. "Veel plezier nog!" schreeuwe Maylin naar Cloud, daarna verdween ze. Ze ging zodra ze een schuilplaats had gevonden spullen maken van Escure. Ze zou ook een ketting maken van de hoorn van Escure. Misschien was dit een manier van Maylin om haar een fijn leven na de dood te wensen. Wie weet. Maylin kon alleen een ding niet vergeten, Escure had op het laatste moment niet terug gevochten met de pit die ze eerst had. Nee, ze had afgewacht en had daar met een domme glimlach gelegen. Misschien ahd ze iets gezien, Maylin zou het nu toch nooit meer weten. "Het ga je goed, Escure" zei Maylin nog zachtjes en ze keek omhoog, "het ga je goed daar." Maylin glimlachte en vervolgde haar weg, ze vroeg zich af wat Cloud nu zou doen.


{sorry, inspiloos.
en ik heb geschreven alsof Escure echt dood is, maar als het niet goed is meld je maar dan verander ik het wel.}

Cloud hoorde de woorden van de dreaak maar trok zich er niets van aan, ondertussen had ze beseft datze de draak had gedood. Ze ademde diep in en zuchtte. Verveeld maar toch met wat woede in zich ging ze zitten. Mayling kwam op de draak af en keek haar eerst aan. Cloud had gezien hoe het leven uit de ogen van Escure vloeide en had de woorden van Maylin gehoord. Ze had er nu genoeg van en snoof terwijl ze opstond. De jonge vrouw haalde vlees van de dode en stal de hoorns van de kop Cloud gromde luidkeels en kwam dreigend op Maylin af. "IK heb deze draak gedood dus het is niet aan jou om de belangrijke resten van de dode af te halen, begrepen?!" riep ze boos terwijl ze de hoorns van de draak uit de handen van Maylin sloeg. Cloud hief haar poot en wilde de arrogante vrouw omver duwen zodat deze kon beseffen hoe vervelend ze bezig was. "Je bent brutaal mens!" gromde ze terwijl ze haar tanden ontblootte. "Je denkt dat je heel wat bent, maar dat ben je niet Maylin. Je bent gewoon een mens, een vervelend, arrogant en brutaal mens!" Gromde ze luid en gaf Mayling een klap in haar gezicht met haar staart. Even was het stil "Je bent een vijand van de Night Warriors Maylin" zei ze kil voordat ze de vrouw de rug toe keerde de hoorn oppakte en naar het lijk liep. Een luide brul galmde door het dal gericht naar Curse die -als kannibaal- misschien wel zin had in een hapje Escure. Ze hief haar poot weer en vormde hem als vuist. Cloud opende de bek van de draak en zocht naar een mooie tand. Een hoektand trok haar aandacht en ze keek er naar. Ze stompte tegen de kop van het lijk en de tand vloog eruit. Ze maakte er een gat in en reeg hem aan haar halsketting naast het amulet van haar vader. Ze deed een paar stappen naar achteren en bekeek het lichaam. Helmaal bebloed en onder de grote wonden en botbreuken. Alles wat ze zou kunnen gebruiken zou ze meenemen voor Toxic of haarzelf.

(Inspiloos en Ja, Escure is nu dood)

Maylin had gemerkt dat Cloud er het niet mee eens was dat ze de spullen nam, "Cloud." zei Maylin zuchtend. "Heb jij er wat aan? Het enige wat jij wilt is een paar tanden." ze keek naar Escure. "En trouwens. Ik denk niet dat ik veel ben, ik pak gewoon, zoals ieder ander mens, dingen om te overleven. Jij daarin tegen, jij gaat nu opscheppen bij Toxic of wie dan ook 'ik heb een draakgedood' BLABLA BLA!" Maylin keek Cloud aan. Cloud was irritant en verwend. "Cloud. Ik zal maar nadenken waarom jouw dit allemaal gebeurt, want zelf ben je ook niet de liefste." Maylin keek zelfgenoegzaam. "Ja, ik geef toe dat ik irritant, brutaal en ik ben soms vervelend. Maar ik heb nog wel trots, iets wat ik niet van jouw kan zeggen." Woedend keek Maylin Cloud aan, pakte de horens terug en pikte de klap in het gezicht nog net. Ze voelde het bloeden, maar dat maakte haar niet uit. Ze had haar punt gemaakt. Nu liep Maylin met de hoorns, het vlees en alles wat ze had gepakt weg. De rest liet ze aan Cloud over, het maakte haar niet uit wat ze deed. Dat rot beest. Maylin was een beetje op haar teentjes getrapt, maar ze liet niks merken. Dat gunde ze Cloud niet. Al snel was Maylin verdwenen, nog even hoorde je haar stem die riep; "Ik weet dat ik een vijand ben! Het boeit me eigenlijk ook helemaal niet!" daarna zei ze nog met een iets rustigere stem, en meer gemeenachtig. "Toxic zal blij zijn om te horen dat ik er nog ben. Zeg het haar maar, ik wil haar graag...." Maylin stopte met zeggen, ze kon het namelijk ook beter niet zeggen. Maylin verdween en keek nog even triomfantelijk naar de spullen die ze net van Escure's lichaam had weggenomen. Toen verdween ze, weg van hier naar haar eigen plek. Na een tijdje was ze niet meer te zien. Maylin was weg.


{ook inspiloos. maar ja, Maylin is nu uit het topic.}

Hij had de geur van drakenbloed al lang voor Clouds brul geroken maar hij was ver weg en de reis naar de boerderijen - waar de geur en de brul vandaan kwamen - was lang. Curse had een geweldig reukvermogen, vooral als het ging om drakenbloed of de geur van een geboorte. Hij vloog zo hoog mogelijk omdat hij niet vertreegd wilde worden. Drakenvlees was des te lekkerder als het vers was. Omdat hij zo snel vloog kon hij moeilijker ontwijken of controle houden maar Curse was een ervaren vlieger en zou niet gouw ten gronde gaan. Hij had veel vijanden vanwege zijn moeilijke dieet, een van die vijhanden zat sinds kort bij de Night Warriors. Dit was dus geen vijhand meer. Curse vond dat vreemd omdat hij Laisve nog niet zo lang geleden levend had proberen op te eten. Eindelijk hield al het grijs een beetje op en loog hij over de vurige bossen van de vallei, nu was het niet ver meer naar het mensen gebied en de boerderijen. Hij begon bijna te kwijlen, zo sterk was de geur en het vooruitzicht naar een gevulde maag. Plots zag hij Cloud en een grotere draak. Wat een maaltijd! Ht kon hem nit eens schelen dat er wat stukken van het karkas misde. Curse dook naar beneden en landde bij Cloud voor het karkas. "Heb je een goede reden me zo te verwennen?" grinnikte hij naar haar. Nog voor ze kon antwoorden kwam hij dichterbij de geveilde draak. Voor de grap pookte hij even in diens oog toter een bloederige traan uit rolde. 'hb je niet geleerd niet mer je eten te spelen?' hoorde hij zichzelf denken, hij antwoordde zichzelf in gedachte 'nope' met een grijns zette hij beide voorpoten op het karkas waarna hij zijn tanden in het vlees zette. De draak was goed gespiert en erg mals. Binnen de kortst mogelijke keren zaten zijn poten en kop onder het bloed. Zijn maag was veranderd in een zwart gat en hij leek eeuwig te kunnen blijven eten. Hij had maar heel wenig dat hij zijn maag tot op de nok kon vullen en deze kans liet hij niet aan zich voorbij gaan. Hij zou eten tot hij niet meer kon vliegen. Helaas was het karkas te groot om mee te nemen, anders had hij een voorraad tot de volgende zomer.