Wake up little dragon

Valkbij de tempel van het woud waar een klein draak, later haar leven in zou beginnen. Lag ze vredige in haar ei, te wachten op de dag waar ze uit mag komen. Maar het liep anders een stel drakenjagers hadden de ouders gedood en de eiren voorzichzelf mee genomen om in een drop te verkopen. Toen het kleine draakje ruw en wakker schrok door de geluiden die buiten haar ei klonken piepte ze angstige. er was iets raar en geks aan de hand, het vertrouwde geluid die ze normaal altijd hoorde. Klonk nou ineens boos, het draakje werdt er zelf een beetje bang van maar al snel hoord ze die niet meer. Toen ze werd op getild en in een tas word gedaan schudde het ei en het draakje er in flink heen en waar en boste ze af en toe tegen de wand aan. Hierdoor werd ze nog banger en piepte angsige naar dat vertrouwde geluid die ze gewend was. Maar die gaf geen antwoord ze hoorde alleen rare stemmen en geluiden die ze totaal niet kenden. In de hebzucht die ze hadden en haast met hun buit verloren ze onderweg een ei. Het ei rolde eerste langzaam op de grond en kwam met een zacht plofje op de grond, die alleen voor de tempel achterbleef. het draak piepte zachtjes en probeerde met zijn kopje en hoorntje de eierschaal te doorbreken. Zou wou weten waar en wie er waren, en wat dat rare geluid zo net veroorzaakt had. Ze bukte nog harder tegen het ei aan toen ze een het ei zachtjes hoorde breken probeerde ze het nog een keer. Van buiten kon je duidelijk zien dat er in het ei barstjes zaten, het kleine draakje begon langzaam moei te worden en haar ogen werden zwaar. ze kroop zich op en sloeg haar potens en staart omzich heen. Het was een stuk kouder ineens geworden. Wat een raar gevoel was maar ze vond het niet fijn, langzaam veil het draakje in slaap. Het draakje schrok na een tijde weer wakker toen ze weer geluid hoorden. Ze draaide haar kopje en zocht naar een zwakke plek in het ei, waar ze makkelijk met haar kop en hoorntjes door heen kon breken. Het draakje vond al snel de vorige plek waar ze eerder een keer met haar hoofd tegen aan had gebukt. ze ramde twee keer hard met haar hoofd tegen de schaal aan en de schaal brak. Met haar pootjes duwde ze ze tegen de randen van de opening om het wat groter te maken, daarna stak ze eerste haar kopje door het gat heen. Meteen deed ze haar oogjes dicht dat felle licht was ze niet gewend, langzaam deed ze haar oogjes open tot ze helemaal aan het licht gewend was en keek met een nieuwsgierige blik rond. Haar blik veranderde een beetje in een verdrietige. Toen ze ontdekte dat niemand er voor haar was, waar was dat geluid wat ze altijd hoorde. Die was er altijd ze wist dat het haar moeder was, maar nou was het nergens te bekeken. Het draakje wurmelde zijn twee poten door het gat en maakte het gat nog wat groter. Het ei kantelde wat door het gewicht en het draake rolde ze haar ei uit. Met een plofje viel ze op de grond en wat duizelige keek ze hoopvol rond, ze piepte hard naar haar moeder. Maar die komt niet meer net zoals de vader, die waren gedood.wat onwennige zette ze haar eerste stapje en ging tegen een boom en liggen en rolde zich op. Ze rilde een beetje van de kou en piepte hard.

Firechild keek om zich heen. Ze was hier te lang niet meer geweest.. Ze had het hier gemist. De Groene Bossen, de Long Forest Temple.. Alles deed nog zo vertrouwd aan, al was het minstens een jaar geleden dat ze hier poot aan de grond had gezet zodra ze haar vleugels ingeklapt had. Na een lange vliegreis zagen de Groene Bossen eruit als een aanlokkelijke plaats om te rusten. Firechild zuchtte; nu had ze niet zo'n lange reis achter zich, eerder een lange voor zich. Toch wilde ze hier even landen. Gewoon, om te zien of er stiekem iets veranderd was, of de begroeiing die de tempel teisterde een stuk van de pilaren afgebroken had of een instorting veroorzaakt hadden.. De rode draak voelde zich op haar gemak in het bos, al viel ze natuurlijk ontzettend op door haar felrode kleur. Nee, Firechild was absoluut geen bosdraak. Haar ouders waren eerder te classificeren als vulkaandraken. Firechild's thuis was dan ook bij de geisers, waar de hitte condens veroorzaakte en op haar schubben kon branden zonder dat ze het voelde. Ze was namelijk immuun voor grote hitte. Anders had ze ergens anders geleefd, niet zo dicht bij de heetwaterbronnen die onoplettende zielen het leven konden kosten. Firechild begon te lopen, richting de tempel. Haar staart zwiepte achter haar heen en weer. Was er dan echt niets veranderd? Slechts de plantengroei had een andere vorm aangenomen: het was dan ook een ander seizoen, in een ander jaar met andere betekenissen. Voor een nog redelijk jonge draak kon er nog zoveel veranderen.. Firechild richtte haar kop op en keek naar de tempel voor haar. Nee.. alles leek nog bij het oude. Een paar minuten bleef ze stil zitten, alsof ze ieder deeltje, zelfs het minuscuulste partikeltje van de tempel in haar herinnering op wilde nemen, om het nooit meer te vergeten. Na een tijdje draaide ze zich om, nogmaals met een zucht. Nu moest ze weer gaan.. Een hard gepiep trok haar aandacht. Nieuwsgierig draaide de draak haar kop rond, op zoek naar de oorzaak ervan. Firechild spitste haar oren en begon in de richting van het plotse geluid te lopen. Wat was er? Na een tijdje zag ze een groen draakje liggen, bij een boom. Het diertje was overduidelijk nog niet zo oud.. Firechild was nog niet zo groot, dus ging ze naast het diertje zitten en keek neer op het tere schepseltje. 'Waar zijn je vader en moeder?' vroeg ze nieuwsgierig.

Daar lag het draakje dan tegen een boom aan niet wetend wat ze moest doen en trillend van de kou en ze merkte dat ze aan rare en knorrend gevoel in haar maag kreeg. Het draakje piepte nog een paar keer wanhopige naar iemand maar vooral naar haar ouders. Ze had nog niet door dat die gedood waren door drakenjagers en dat ze van haar nest was weg geroofd. Met bange oogjes keek ze om zich heen. Ze had iets gehoord ze wist niet wat het was, maar het was valkbij. Misschien waren het haar ouders ze piepte nog een paar keer hard zodat het ding wist waar ze was. Of haar ouders, langzaam hoorde ze de voetstappen van het onbekende ding haar kant op komen. Ze begon al een stukje minder bang te worden en keek met hoopvolle ogen naar een rode grote draak. Ze zag er aardige en vriendelijk uit. En ze ging naast haar zitten ze vroeg iets maar aan de geur die ze mee droeg. Wist ze zeker dat die draak niet een van haar ouders was. Ze vroeg waar haar ouders waren, het groene draakje schudde haar kopje en stotterde. ’Dat weet ik niet, waar ben ik. Weet u wie mijn ouders zijn of waar ze zijn.’ Iets te laat beseffend ze haar vragen de draak had net zelf gevraag waar haar ouders waren, dus zij kon het onmogelijke weten. Ze probeerde zich te herinneren wat er was gebeurt toen ze nog in haar ei zat ze had haar ouders gehoord en andere rare geluiden die ze nog niet kende en nog nooit had gehoord. ‘Toen ik nog in me eitje zat hoorde ik rare geluiden en daarna werd ik heen en weer geschud alsof iemand me verplaatsen. Ik dacht dat het me ouders waren maar ze maakte alleen maar rare geluiden die ik niet kon verstaan.’ Dat was het enigste wat ze kon herinneren ze zat nog in haar ei toen het allemaal gebeurde. Met een hoopvolle blik keek ze naar de rode draak in de hoop dat ze wat antwoorden voor haar had. Met wat aarzelden stapje ging ze wat dichter bij de rode draak zitten.

Firechild keek neer op het groene draakje dat blijkbaar ook niet wist wat het moest doen. Het kleine draakje was zo te zien helemaal alleen, wist niet waar haar ouders waren en had geen idee waar ze was. Firechild boog zich wat meer voorover, om wat dichterbij het draakje te komen. De stem die ze hoorde was erg zacht. De bladeren boven hun hoofden ruisten zachtjes, maar Firechild lette al niet meer op dat fenomeen. Wat er nu toe deed was het draakje, moederziel alleen in een groot woud. Hadden de drakenjagers hier iets mee te maken? 'Sorry.. ik weet ook niet waar ze zijn,' verontschuldigde Firechild zich zacht, met een schuldige blik in haar ogen. Wat wilde ze dit draakje graag helpen! Ze merkte dat het diertje rilde van de kou. 'Maar ik kan wel wat voor je doen. Wil je hier even blijven, alsjeblieft?' vroeg Firechild, die om zich heen keek. Ze moest wat hout gaan verzamelen en er was vast wel wat prooi in de buurt, niet? De rode draak stond op. 'Ik ben zo terug, beloofd,' zei ze, waarna ze tussen de struiken verdween.
Oké.. zo moeilijk was een hert toch niet te vinden? Firechild had al wat takken gevonden, genoeg voor een bescheiden vuurtje. Nu nog een prooi.. Ah! De draak draaide zich razendsnel om. Ze had een geur te pakken. Zachtjes klapwiekend met haar vleugels steeg ze op, zodat ze alles wat meer kon overzien. De draak bewoog een beetje naar het zuiden. Al snel kreeg ze, zoals ze gehoopt had, prooi in beeld. Misschien waren het er maar twee, maar één was sowieso genoeg. Ze concentreerde zich diep terwijl ze zachtjes naar beneden vloog, tot op een stuk of tien meter boven het hert. Mooi zo, het had niets door. Ze haalde diep adem en.. liet zich vallen. Net voor ze bij de grond was trok ze op. Firechild voelde haar klauwen in het vlees van het angstige hert boren. Geslaagd! Tevreden trok ze het op en probeerde de weg weer terug te vinden. Wacht, eerst het hout nog ophalen! Dat had ze zomaar ergens neer gegooid.. Ze kon het terugvinden, iets wat haar best verbaasde. Na nog enige tijd zoeken had ze de boom weer gevonden waar het kleine draakje moest liggen. 'Eet maar wat,' zei Firechild, erop vertrouwend dat de tandjes van het draakje genoeg ontwikkeld waren om wat vlees af te scheuren. Ze gooide de takken op een hoop en blies er zacht wat vuur in, zodat er een knapperend vuurtje ontstond. Nu pas merkte ze dat het inderdaad wel koud was. 'Zo..' mompelde Firechild. Nu had ze toch iets gedaan! 'Mag ik vragen hoe je heet? Ik ben Firechild,' stelde ze zichzelf voor.

Toen de grote rode draak haar hoofd wat dichterbij bracht zette het groende draak je haar pootjes op haar snuit. Met een wat onzeker indruk keek ze naar de grote draak die met een zachte stem begon te praten. Het kleine groende draakje hoorde de bladeren zachtjes ritselen en ze keek wat verschrikt op. Ze wist nog niet niks van deze wereld en de gevaren die er waren, de rode draak leek het niet te horen of trok zicht er niks van aan. Toen ze zij dat ze hier moest blijven richten zij haar blik weer op de rode draak. Ze ging wat voor haar doen maar dat kon toch ook waar ze gewoon bij is. Ze wou niet dat ze weg ging met een smekende blik keek ze de draak na die beloofde terug te komen. Ze verdwijn tussen de struiken en de groende draak piepte even hard. Ze vond die rare geluiden en de kou maar niks en wou dat ze snel terug kom haar maag begon weer te knorren. Ze wist dat ze honger had al kende ze het woord nog niet. Het draak rilde nog eens van de kou en rolde zich weer op als een balletje en wachten maar.

Er ging een redelijke lange tijd voorbij en toen ze een angstige kreet hoorde van iets of wat keek ze verschrikt op en sprong op haar pootjes. Verschrikt keek ze om zich heen wat was dat geluid en nog belangrijker waar was de rode draak nou. Die was nog steeds niet terug angstige begon ze naar de rode draak te piepen en te roepen. Bij haar was ze zeker veilige voor dat monster die dat angstige en harde geluid had gemaakt. Toen ze een rode gedaante tussen de bomen op haar afzag komen kroop ze eerst bang ineen. Maar toen het tussen de bomen en struiken vandaan kwam wist ze meteen wie het was. De rode draak was weer terug ze liet een tevreden piepje horen en rende snel naar haar toe. ze had een paar dingen bij die ze niet kende. Maar toen de geur van de dode hert haar neus binnen drong begon haar maag weer te knorren en ze wist gelijk dat het eten voor haar was. toen ze eindelijk het eten op de grond het gelegd en de andere rare dingen veil ze het meteen aan. Ze probeerde wat stukjes los te rukken en ate met genoeg de stukjes eten op die ze los krijg met haar tandjes. De rode draak deed iets met de rare lange dingen en er kwam een soort van licht dat warmte uitstraalde. Verbaast keek ze naar het wonder en liep er langzaam naar toe, toen ze een van haar poot op het branden hout legde piepte ze even van de pijn en trok geschrokken haar poot meteen terug. Met een zielige blik in haar ogen keek ze naar de rode draak die zich voorstelde als Firechild. Ze vroeg hoe ze hete ze keek even met een zielige blik naar Firechild ze wist nog niet hoe ze hete. Ze kroop dicht tegen Firechild aan en likte met haar tong over haar pootje en keek daarna weer naar Firechild. ‘Ik heb nog geen heet.’ Misschien dat Firechild, haar een heet kon geven met een vragende blik keek ze naar haar.

*Met heet bedoel ik naam maar laat ik het nog even wat kinderlijk houden*

De kleine draak had het gelukkig volgehouden. Firechild had het zichzelf niet vergeven als haar wat overkomen was. Zo klein en kwetsbaar.. het kleine angstkreetje zei genoeg. Firechild zorgde dat ze sneller bij het draakje was. Dat bleek een gezonde eetlust te hebben; iets wat Firechild weer geruststelde. Het vuur moest ze echter niet aanraken, zo bleek. Firechild keek even raar op. Kon ze dat niet? Zij was een draak die tegen extreem hoge temperaturen kon en dus gemakkelijk haar poot door dit vuur kon halen. De zware schubben maakten haar misschien wel wat langzamer dan de lichtste onder hen, maar ze kon prima bij de geisers leven. Dat moest ze dit draakje maar niet aan doen, dat zou haar nog tere huid niet overleven. Firechild besloot dat ze voorlopig maar even bij het draakje in de buurt moest blijven, om te zorgen dat haar niets overkwam. Er volgde een zielige blik als reactie op haar vraag. Firechild wilde haar kop schudden; zij kon toch geen naam voor haar verzinnen? Dat moesten haar ouders doen, maar.. waar waren die? Die waren overduidelijk niet in de buurt. Firechild moest iets verzinnen, gewoon denken. Om het gesprek verder te laten gaan vroeg ze; 'Weet je hoe je hier gekomen bent?' Haar gedachten raasden ondertussen verder. Firechild voelde het kinderlijke verdriet van het draakje aan en wilde haar graag een 'heet' geven.. maar hoe? Zo creatief was ze nooit geweest.. Nieuwsgierig keek ze echter naar het draakje, zich afvragend wat haar antwoord zou zijn.

(Weet ik jou naam, of verzin je die zelf?)