Zin in een gevecht?

"Eieren? Je vond me toch zo lelijk?! Als je eieren gaat eten ga je eruit zien zoals ik!" Hij vond het geweldig deze draak zo te fitten. Maar zijn grijns vervaagde bij de volgende gebeurtenis. Het plotselinge gevoel dat hij kreeg toen de draak verdween zodra hij contact met hem gemaakt had maakte hem aan het grommen. Dat mormel was zijn lichaam binnen gegaan. Curse was sterk zowel fysiek als mentaal. Dit compenseerde met zijn grootte. "Oke jij uit te klauwen gegroeid mormel!" dacht hij, wetend dat deze draak het kon horen "Als we het zo gaan spelen weet ik er nog een!" hij brulde. Bliksem schoot naar beneden en sloeg in de knots aan zijn staart. De lucht begon op te klaren en de electriciteit bleef maar uit de wolken trekken. De energie die hem door de aderen begon te stromen maakte hem fysiek en metaal ongelofelijk krachtig voor een korte tijd. Nu de lucht weer zo goed als helder was was hij opgeladen. Met een onmogelijke kracht stootte hij de tweede ziel uit zijn lichaam. "Waag dat niet nog eens!" brulde hij terwijl zijn enegiepijl weer normaal werd en de stekelige knots aan zijn staart ophield met gloeien. Nu was het menis, dit was niet alleen Shakeys gevecht. Deze draak bevond zich tenslotte op Night Warrior gebied. "Shakey, we gaan dit mormel uitdreiven!" riep hij naar zijn 'leerling' hij schoot op de grijze draak af en probeerde hem een knal te verkopen met de stekelige knots aan zijn staart. Hij mikte voornamelijk op de schouders, heupen en vleugelgewrichten. Omdat hij van dichtbij aanviel en hij niet zo vreselijk groot was was het moeilijk hem te ontwijken.

Laisve wist niks meer van wat er na het deel dat hij eruit werd getrokken. Het had vreselijk geweest. De pijn! alsof je doormidde werd gezaagd door een veroeste zaag. Vanaf dat hij de lucht voelde was hij weg. Niks meer...
Waarschijnlijk viel hij, hij wou klapperen met de vleugels aan zijn zij maar er kwam niks meer tot leven. Niks voelde hij, hij voelde niet hoe de staart tegen hem bokste en zijn ribbe brak. Hij voelde niet hoe hij terpletter sloeg en zijn poot brak. Hij bleef liggen, hij kon toch niks meer. Is dit doodgaan? Raar dan zou hij zich toch nergens meer bewust van zijn. Nu ja ik ben me ok van niks bewust. Ik denk gewoon nog. Wat zou er gebeuren nu hij voor hun ogen dood was? Hij voelde zijn hard nog. Maar het sloeg maar 1 keer in een halve minuut. Dodelijk. Waarschijnlijk ging hij dood. Alsof die twee hem nu gingen verzorgen, waarschijnlij zou Curse hem gewoon opeten. Hé, ik wou ook nog eens drakenvlees proeven. Nu hij lag daar, in een hoop verfrommeld, wat er ging gebeuren wist hij niet. Horen lukte niet, zien evenmin, ruiken? Ach ja laat dat ook maar achterwegen. Maar hij taste rond, ja dat werkte nog. Hij kon de gedachten en emoties nog voelen. Teminste 1 ding dat nog werkt. Dus deed hij zich genoegen aan hun gedachten.

[Wow, een dag geen inspiratie en ik mag een half boek lezen xD]

De draak beet zich vast aan zijn staart, slim dat moest hij toegeven maar niet zonder pijn. De draak begon flink te schudden om hem uit balans te krijgen maar hij was niet zo makkelijk te vangen. Hij sloeg hard met zijn vleugels en hij werd losgelaten. Een paar meter boven de draak bleef hij hangen. De draak scheerde langs hem omhoog. Kort aarzelde hij en gaf zichzelf een kort moment om naar zichzelf te kijken. Van zijn staart droop er een straaltje bloed waar de tanden van de draak hadden geboord, hier en daar zag hij nog stukjes ijs van zijn zwemtocht waarvan de druppels bevroren waren door de ijswinden van Laisve. Over de rest van zijn lichaam kon je schrammetjes en wondjes zien, zelfs een breuk in een van zijn schubplaten. Als hij de draak zou achtervolgen had hij geen voordeel meer in het gevecht, ze waren al redelijk hoog en nog hoger betekende nog kouder en een rustige wind. Opeens kwam Curse opgedoken en vloog achter de draak aan. De net nog witte wolken werden donker en flitsende lichflitsen van bliksem schoten door de lucht. Grijnzend bleef hij kort hangen om te kijken naar de twee draken. Nog een nieuwe kracht van Curse gezien. Die draak moest hij echt niet meer onderschatten. zijn hardst, misschien had hij zo nog al zijn kracht nodig. Trouwens, Curse gunde hij wel een paar minuten lol, voor nu dan. Die witte draak was namelijk zijn tegenstander.
Kort zag hij dat de witte draak verslapte Curse brulde en hij kwam naast hen vliegen. Curse gaf een geweldige slag met zijn knotsstaart en hij vuurde een zwarte vuurbal op hem af. De draak viel neer en een stofwolk doemde op door het zware gewiht van de draak. Op zijn hoede volgde hij de draak maar dan langzamer en hij storte niet neer als een baksteen. Hij keek kort naar Curse en nam toen een landing. Op een veilige afstand keek hij naar de draak. Zou hij dood zijn.. 'Als hij dood is mag jij hem wel opeten, ik heb niet zo'n honger.' Melde hij droogjes en zwaaide kort met zijn staart waardoor een paar zwarte druppels bloed door de lucht vlogen.

[goed dan als Curse niet antwoord doe ik het wel:p, ik wil mijn 40berichten behalen!]


Laisve vond het niet zo een goed idee om opgegeten te worden en probeerde uit alle macht uit de sluimering weg te komen. Opeens werd hij zich weer bewust van al het geluid en de geuren van de omgeving. Hij snoof grinnikend in en kwam duizelig weer omhoog. "Phh, ik moet toegeven dat dat heftig was. Hij kreunde even en zei toen op een klagende toon:Je hebt men ribben gebroken! Hmm, eens zien ken ik iemand met genezende krachten..." Dat laatste was eerder tegen zichzelf en hij keek bedenkelijk voor zich uit.


[Flut post maar het is mijn 40ste post!!]

Curse grijnsde "Hij is nog niet dood hoor, hoewel ik leven voedsel altijd lekkerder vindt" antwoordde hij Shakey. Hij dook naar beneden door zijn vleugels te vouwen. Vlak boven het lichaam van de grijze draak spreidde hij ze weer maar te laat om een zachte landing te maken waardoor hij hard op de grijze draak terecht kwam. "Je ribben? Ik zou me ergens anders zorgen om maken als ik jou was!" grinnikte hij terwijl hij zijn staart met knots en al op de schubben van de grijze draak liet neerkomen. Hij liep over de schouders naar de keel terwijl hij zijn stekelige knots achter zich aantrok "Je wilt zeker bij een goedzakje aankloppen om je au te helen of niet soms?" Plots haalde hij uit met zijn staart en liet de knots vlak naast de kop van de grijze draak op de grond knallen "Ik wil je ook wel verlossen hoor" grinnikte hij. Hij sprong van het lichaam af en steeg weer op. Hij ging hem niet de kans geven plannetjes te maken: Hij keek even naar Shakey "Laten we hem even braden!" riep hij hem toe. Hij haalde diep adem en schoot een krachtige vuurstraal op de grijze draak af. Hij lette erop dat zijn staart uit de buurt bleef zodat de vuurstraal niet afgebogen werd.

Net optiijd kon hij zijn longen volblazen en een windstroom tegen het vuur te geven. Het rilde even van de pijnscheuten die door zijn zij gingen van de gebroken ribben. Een paar likjes vuur kwamen tot hem maar die hadden geen effect. Nu toch wel een beetje pissig wordend kwam hij overeind en hinkte even omdat hij toen pas zijn gebroken poot opmerkte. Hij rolde met zijn ogen en sprijden zijn gigantische vleugels. "Ik dacht dat je het eerlijk zou laten, vermoord ik die Shakey dan vermoord jij mij Curse! Niet echt een leuke overwinningsprijs." Lichtjes grijnzend vloog hij omhoog, alleen nog gehinderd door de wondes. Door de rust die hij even had gehad was zijn uitputting helemaal verdwenen. En de verdoofdheid ook. Nu pas voelde hij hoe erg hij er aan toe was. Moest hij nu voorbij andere draken komen zullen die ook denken wat heeft die uitgestoken.
Het probleem is dat ik hier niet weggeraak tot ik dood ben. Misschien... Er vormde zich een plan in zijn hoofd, had hij genoeg controle over zijn nieuwe kracht? Anders kon het wel eens fout aflopen. Hij maakte hoogte en wachte tot zijn 2 tegenstanders hem volgde.

Zijn bek wou zich net openen om zijn zwarte vuur aan dat van Curse toe te voegen die blauw en rode vlammen bevatte. Een ijskoude wind van Laisve kwam weer opzetten en hij hield zijn vuur binnen. Het zou toch geen effect hebben met zulke wind. Strak staarde hij naar de witte draak, het was hem tijdens het gevecht wel duidelijk geworden dat deze draak vol met trucjes zat. Zelfs tijdens het gevecht ontdekte hij krachten, wat hem gevaarlijk maakte omdat je niet wist waarmee hij nu weer kwam. Zo nu ook hield hij hem strak in het oog. In zijn bek begon zich een bal te vormen. Hij hield hem in zijn bek gevangen en wachtte op het juiste moment, de vorige keer branden de helft van zijn staart af, misschien kon hij nu een fataal punt raken. Dood of levend, Curse zou het vast wel lusten. Zeker als de witte draak bruin en knapperig zou worden. Zoals gedacht kwam de draak met iets onverwachts. Het beest stoof op en maakte opnieuw hoogte in de lucht. Achterdochtig bleef hij vanaf de grond hem nastaren. Wachtend tot de draak ongeveer in het bereik vloog van zijn vuurbal. Toen liet hij een grote bal die breder was dan hem varen, met een grote snelheid vloog de vuurbal op Laisve af. Shakey vloog achter de bal aan, gecamoufleerd door de grote vuurbal zou Laisve hem niet zien. Boven zou hij risico's lopen maar hij was met Curse. De vermoeidheid speelde echter wel met hem, al liet hij er weinig van merken.

Met gemak kon hij door de veradelijke gedachten van Shakey de bal ontwijken, snel dook hij even naar onder om dan achter de zwarte draak terug op de komen. Pak me dan, als je kan. Hij vond het leuk om te zeggen en zeker in de zin van wat hij nu ging doen, als het werkte natuurlijk. Hij blaasde weer een windstoot naar Shakey en hield Curse met zijn geest in de gaten. Misschien ging die draak er iets voorsteken. Hij zat in de weg. Dan moest die uit de weg! Dacht hij gichelend. Eens zien... Hoe kan ik die daar wegkrijgen. De grond moet vrij zijn, ik wil niet dat ik iemand toevallig meeneem of zo iets, als da al kan teminsten... Hij vloog pesterig boven Curse en was even Shakey vergeten.


[Nog 1 bericht ]

Curse was echter niet van Lotje getikt. Hij had heus wel door dat Laisve hem uitdaagde. Hij kon veel doen maar moest zo min mogelijk met zijn gedachte werken. Plots grijnsde hij: Gedachte! Hij begon te denken: 'Blahblahblahblah... Pieppieppiep! Ververlend he? Grijsje?! Nou. nou nou nou?!' hij bleef vele dingen herhalen en cirkelde rondjes onder de grijze draak. Plots schoot hij op hem af en haalde hij naar hem uit met zijn knots. Hij bleef dit heel onregelmatig doen: Vliegen, aanvallen, denken en meer vliegen. Hij zou hem eens gaan verslaan met zijn eigen spel! 'Ben je me al zat? Grijsje?! Je denkt te veel na, of misschien wel te weinig!' sommige gedachtes zei hij ook hardop zodat ook Shakey zijn bedoelingen hoorde en de grijze draak hem niet alleen uit zijn gedachtes kon bannen. Curse schoot af en toe vuurstralen naar de grijze draak vanaf verschillende punten zodat hij werkelijk aan alle kanten werd aangevallen door zowel vuur als Curse zijn knots, tanden en klauwen. Hij was in tegenstelling tot Shakey en de grijze draak nog lang niet uitgeput: Hij begon net! Omdat de grijze draak op 't moment hoger vloog dan Shakey en Curse schoot er plots een bliksemstraal naar beneden uit de wolken op de grijze draak af. Als Curse geluk had werd de grijze draak geveild en geroosterd. Hij hield niet echt van doorbakken vlees maar een knapperig korstje was nooit verkeert! Hij bleef alert en zorgde dat de bliksem niet op hem zou inslaan. Zowel Toxic als Shakey konden hem geroosterd niet goed gebruiken! En omdat ze niet in contact met de grond waren zouden ze de volle laag krijgen als ze door de bliksem getroffen werden. Om die reden lette hij ook een beetje op Shakey.

Euuh Curse... Ik kan ook stoppen met in je gedachten te neuzen hoor... Net alsof je uit een huis stapt waar een irritant liedje word gezongen. Hij schudde glimlachend zijn hoofd zoals je bij een peuter deed. Maar het irritante was dat hij nu niet kon horen wat de draak ging doen. Af en toe schamte de knots tegen hem en pakte een paar oude schubben mee in de vlucht. Opeens moest hij uitwijken voor een bliksem. Alle mensen op een stokje! Die draak wilt me roosteren. Nu ja, dichter naar Shakey dan. Hij croste naar de zwarte draak en ging daar boven vliegen, klaar voor een aanval moest die zich omdraaien.

Dit was waar Curse op gehoopt had: De grijze draak wist nu niet wat hij ging doen. Hij behield nu alleen de gedachtes en praatte niet meer hardop. Hij zag de grijze draak op Shakey afgaan en gromde zachtjes dat hij dat niet zou laten gebeuren. Hij vloog achter hem aan, maakte een bocht en beukte de grijze draak tegen de flank. "Ga toch weg, je bent vergeten waarom we met je vechten: Verdwijn uit dit gebied als je wilt leven want ik kan nog wel even door en anders een andereNight Warrior wel!" riep hij tegen de grijze draak terwijl Curse met zijn nagels in de flank van de grijze draak klauwde zoals een kat dat doet als hij een lekker plekje heeft gevonden en zachter probeert te maken. Hij zette zich hard af en liet zich met gevauwen vleugels vallen om een eindje lager in de lucht te blijve hangen door zijn vleugels weer te spreiden. Hij wou Shakey wel toeropen dat hij wel weer eens iets kon doen maar hij kreeg honger en wou hier snel een einde aan maken: Deze draak moest weg óf dood! Hij brulde. Het lage rommelde geluid leek de bomen te doen sidderen. Het was niets vergeleken met de rillingen die over je rug gingen als Toxic brulde maar dit geluid was voor iedere moederdraak vreselijk beangstigend.

Laisve keek bedenkelijk naar zijn wenkbrauwen terwijl het geluid wegstierf. Dat was zeer indrukwekkend, was het voor iemand bedoeld? Of was het gewoon om te imponeren want dat kan ik ook. Hij zoog zijn longen weer vol en brulde zo hard hij kon, doordat hij wind mee liet ontsnappen klonk het nog lager en harder en het bleef langer in de lucht hangen dan die van Curse. Zijn lage rommelende brul stier weg als de laatste slag van de donder. Met een opgetrokken wenkbrauw keek hij Curse en Shakey aan alsof hij grote complimenten verwachte en zuchte toen gespeeld gepikeerd toen die niet kwamen. Weet je dat je je vijand gerust een complimentje mag geven? Het kan of in je voordeel werken of je nadeel. 1 het kan je tegenstander onvoorzichtig maken of 2 net meer kracht geven. Hij hield zijn klauw omhoog alsof hij les gaf en liet hem weer zakken toen hij besefte dat dat een alweer nieuwe wond aantrok. Hij keek onder zijn poot door en zag de klauw indrukken die Curse net gemaakt had.

Shakey was zeker niet interessant genoeg meer want Laisve ging richting Curse. Laag gromde hij, die witte draak was zijn kans. Hij gromde nog een keer ontevreden en besloot toen Curse ook zijn momentjes te geven. Ondertussen schoot hij iets omhoog zodat hij niet meteen in het bereik van Laisve zat en bekeek zijn verwondingen. Zijn ademhaling ging wat zwaarder en elke beweging die hij maakte voelde hij wel een van zijn wonden kermen. Hij hoopte dat hij snel zou herstellen. Shakey liet zijn gedachten weer naar de twee vechtende draken gaan, zijn ademhaling mocht met geen moment verslapen. Geconcentreerd volgde zijn ogen de witte draak. Lang beleef hij stilletjes in de lucht hangen. Zijn ogen vastgeplakt aan de witte schubbe van de draak. Automatische ging zijn kop wat naar links of naar rechts om Laisve in het zicht te houden. De rest van de omgeving vervaagde alleen de vijand zag hij nog scherp voor ogen, hij hoorde op de achtergrond de gesprekken maar hij schonk er totaal geen aandacht aan. Het leek wel alsof alleen de witte draak er nog bestond en hij. Niemand anders, half in trance zag hij niet wat de draken aan het doen waren. Opeens zag hij zilvere draden lopen door Laisve heen. Ze leken nog doorzichtig, maar hoe langer hij er naar keek hoe, duidelijker de draden zilver werden. De draden leken een soort omhulsel te zijn want het binnenste bewoog. Allemaal zilvere draden liepen naar het middelpunt van de witte draak, ze stopte in een ovaal. Daar zag hij een kolkende massa zilver die omhoog schoot. Al zag het er niet heel veel uit. Een flinterdun straaltje zilver schoot op hem af. Geschrokken deinsde hij weg en de draden zilver verdwenen. Als laaft voelde hij het flinterdunne straaltje nog in zijn borst lopen. Heel even voelde hij zich weer krachtig en sterk maar dat verdween al snel. Wat niet zag was dat een kleine schram zich heelde.

- Let nog niet op Shakey's leeftijd, dat geldt pas na dit topic.
Shakey kan nu energiedraden zien die door een wezen loop en het absorberen (voor details zie krachten bij profiel) je kan deze aanval verweren door hem uit zijn trance te brengen. Dat dunne straaltje heeft nog geen effect op je Laisve

Laisve voelde dat de zwarte draak een beetje te geconsentreerd naar hem keek volgens zijn normen. Hij stopte met Curse te treiteren en keek de zwarte draak aan. Een beetje nieuwschierig keek hij via Shakeys ogen naar zijn lichaam die met zilvere slierten bedekt was. Vreemd, maar wel cool. Hij doorvoelde Shakeys gevoelens goed en voelde ookal was het niet veel dat hij eerst angst en daarna opluchting voelde door het zilvere straaltje dat van hemzelf afliep. Zelf voelde hij niks maar hij vond het geen prettig idee dat iets van hem (ookal kon hij zelf versmeltenn) ongecontroleerd naar de zwarte draak ging. Hij liet een koude windgolf Shakey achteruit duwen en keek met opgetrokken wenkbrauw naar hem.
Kan je wel eens stoppen met dat? Snel keek hij even naar Curse om te zien of die niks bedrijgend deed.

Curse rolde met zijn ogen. "Was dat het? Als dat je hardste was dan stel je weinig voor!" grinnikte hij. Hij luisterde niet naar de rest van de woorden van de grijze draak, ze gingen hem toch niet aan: Woorden doen geen pijn! {bij hem dan} Hij keek even toe hoe de grijze draak met Shakey in de weer was. Die brutale debiel moest nu echt opsodemieteren! Nu de grijze draak afgeleidt was liet hij plots zonder er van tevoren aan te denken een bliksemflits naar beneden schieten, expres mikkend op de draak. Hij moest nu maar eens wat effectiever te werk gaan: Deze draak moest weg! Hij schoot op de kop van de grijze draak af en greep deze opnieuw vast, nu klemde hij zijn kaken rond de onderkant van de schedel als een bankschoef en liet zijn onverwoestbare tanden in het vlees zinken. Meteen werd hij hongerig. "Luister eens, jij misbaksel, ik ga je opeten" hij beet voor een kort moment hard door in de kwetsbare plek vlak achter de kin om zijn woorden kracht bij te zetten "Ik geef je dus een keuze: Scheer je weg en kom nooit meer terug óf sterf!" omdat hij nog niet uitgeput was en nauwelijks gewond was lag hij nog steeds in het voordeel. Bovendien was hij in staat met de stekelige knots aan zijn staart te slaan en dat deed hij ook. Hij probeerde zo veel mogelijk tegen de nek en keel van de rijze draak te slaan met de krachtige knots aan het uiteinde van zijn staart. De stekels zouden diep in het vlees achter de schubben doordringen en vervelende ziektes over kunnen brengen. De stekels werkten als de tanden van een comodo varaan: ze bevatte veel bacteriën die je soms dodelijk ziek konden maken.

De bliksmen die onverwacht naar hem ketste ging rakelings naast hem langs en op dat moment werd hij vastgepint door Curse. Hij brulde boos en wist even niks te doen dan zich te laten optenen. Oke nu heb ik er genoeg van, dan de kanonskogel techniek maar weer. Hij klapte zijn vleugels dicht en liet zich als een baksteen vallen. Doordat hij veel zwaarder was dan Curse kon die hem waarschijnlijk niet meer houden. En als hij zich toch bleef vasthaken dan ging er iets of niet pretig gebeuren of heel verwarend. Zelf wist hij het niet want hij had het nog nooit geprobeerd. De grond kwam met razende snelheid op hem af en hij maakte zich klaar voor de botenbrekende grond. Op het moment dat hij neer kwam gin hij het donker in en voelde overal rond zich vieze beestjes door hem gaan. Zat hij nu in de grond? Hij voelde alles dat rond in en op het stand. Van een armzalig wormpje tot een machtige boom van het zwarte woud. Hij was zo verbijsterd dat het gelukt was dat hij niet wist of Curse nu mee de grond in gegaan was of ertegen was gebeukt. Waarschijnlijk, zo dacht hij, was hj er half in gegraaft en kon hij er niet meer uit omdat de grond hier zo hard was. Hij bekwam even van het rare gevoel en ging toen eens kijken, voelen? ,wat er met Curse was gebeurd.

Curse klapte bijna tegelijk met de grijze draak zijn vleugels in. Hij was zowiezo niet aan het vliegen zodat hij zijn slachtoffer nog meer tot last was. Hij liet niet los en samen gingen ze ter aarde. Nou ja, samen: Curse liet vlak boven de grond los en spreidde zijn vleugels zodat hij ongedeerd in de lucht bleef hangen. De grijze draak daarentegen ging door de grond heen. Curse trok een wenkbrouw op maar grijnsde toen. Hij maakte hoogte en ging opzij. Opnieuw schoot de bliksem naar beneden vanuit de wolken. Deze boorde zich in de grond op de plek waar de grijze draak verdwenen was en electrocuteerde de aarde in een straal van veertig meter rondom de inslag. 'Eens kijken of hij kan branden' dacht hij vals als hij was. Hij maakte ruimte en vloog naar Shakey toe: "Jouw beurt Shakey, je hebt genoeg tijd gehad om bij te komen. We gaan hem uitputten door elkaar af te wisselen" zei hij in het voorbijgaan. Hij praatte niet te hard zodat de grijze draak hem hoe dan ook niet kon horen. Hij zogrde ook dat zijn gedachtes andere dingen zeiden dan de woorden uit zijn bek, op dezemanier zou de grijze draak geen iedee hebben van wat hij van plan was.

Shakey was half in shock, wat was er nou net gebeurd. Hij wist het niet precies maar het gaf hem een ongemakkelijk gevoel, misschien een nieuwe kracht die zich aan het ontwikkelen was. Hij schudde zijn kop en probeerde zijn aandacht bij de zaken te houden, of een beter woord, het probleem. Die witte draak wist echt niet van ophouden. Hij wou niet weg uit het NW-gebied en hij leek maar niet uitgevochten te zijn. Curse had er handen vol aan maar die was er midden in gevallen. De jonge draak die nu van een afstandje toe kon kijken probeerde zichzelf weer snel te herstellen en zijn krachten bij elkaar schrapen. Zijn zware ademhaling ging al wat gemakkelijker, het zal niet lang duren of hij kon weer meedoen. Hopelijk bleef hij er lang genoeg in om de indringer weg te jagen om vervolgens even goed en welverdiend uit te kunnen rusten. Maar hij wou zich niet laten kennen, hij moest doorzetten. Hij haalde een paar keer diep adem terwijl hij hun tegenstander probeerde te analyseren, al was hij daar niet zo'n goed in. Er werden raken klappen uitgedeeld tijdens zijn rustpauze, toen Curse richting hem kwam en vertelde wat hij van plan was knikte hij. Alles was duidelijk. Zijn vleugels maakte een flinke slagen en de zwarte draak schoot naar voren. Uit zijn bek kwam een lange straal zwart vuur dat door de wind om hem heen kwam. Als een zwarte vuurpijl schoot de draak op de tegenstander aan. Met zijn staart en half opengeklapte vleugels stuurde hij zodat hij steeds dor zou kunnen vliegen.

Laisve vond het maar niks. Curse had zijn gedachten misschien goed verborgen maar Shakey was een open boek dat hij steets beter leerde te begrijpen en te herkennen. Het feit dat ze nu hadden besloten dat het genoeg was en dat ze alletwee het gevecht hielde maakt hem een beetje kwaad. Nu had hij er eens genoeg van! Hij sprong uit de aarde om de vlammen te ontwijken en spring zijdelings naar Shakey. Hij probeerde hem aan de zijhorens te pakken en naar beneden te sleuren de aarde in. Als het niet lukte dan zou hij gewoon zelf erin springen en wegglijden door het zand naar het einde van het nw teritorium. Hij ging die bekende leider van de NW eens gaan zoeken en hem zeggen dat ze laf waren dat ze met 2 tegen 1 vochten.

[Aangezien niemand nog wilt antwoorden zal ik het topic afronden... Wil graag een wat actie veroorzaken in het midden van het NW territorium...]

Laisve staakte zijn pogingen om Shakey mee te trekken en dook dan maar de grond in. Het gevoel overwelgde hem weer maar hij had er genoeg van, hij ging zijn wonden likken en te oefenen met zijn nieuwe krachten, dan zou hij een nieuwe confrontatie aangaan, en dan hopelijk tegen de leider.
Hij koerste weg van het plaats delict en voelde dat de bodem lichtjes aan zuiverder werd en minder ondoordringbaar. Hij gleed misschien door iets maar toch voelde het alsof je werd tegengehouden. Hij stak zijn hoofd even boven de aarde uit en stote het bijna tegen een boom die iets te dichtbij stond. Niemand te zien. Hij trok ziich uit de viezigheid en sloeg zijn vleugels dankbaar uit tussen de verder uiteenstaande bomen. Met zijn vleugels zocht hij wind om zich makkelijker het luchtruiml in te trekken en vloog weg na nog een keerover zijn schouder te hebben gekeken of zijn 2 belagers hem niet volgde.


[Topic gedaan (voor mij... mischien willen jullie nog verder doen)]