Zin in een gevecht?

Hij zat al een halve dag aan de rand van het NW teretorium en verveelde zich dood. Hij blaasde wat voor zich uit een tikte verveeld met zijn klauw tegen de zwarte aarde. Nu hij er over nadacht hij had al 2 dagen niet meer gevochten! Wat een schande! Dat laatste keer dat ik zo lang niet gevochten heb was op mijn 2jaar. Hij besloot om zich zoals altijd maar eens in de problemen te brengen, en waar ging dat beter dan in de Night Warriors territory!! Hij stond op en liep dieper het bos in. Om zich heen voelde hij vele kwade emotie's en af en toe zelf een flard van gedachte, dat wees erop dat hier ook een paar zwakke draken huishoude. Beter voor mij. Altijd leuk om te winnen. Laisve was van plan om vanaf dat hij het beu was om gewoon wat rond te hangen zich aan te sluiten bij de NW. Nu ja zijn vrijheid kon hij niet opgeven en als hij bij de groep mocht dan konden ze hem toch niks opleggen, hij was nu eensmaal een vrije geest.
Hij liep verder, een beetje sneu vond hij dat hij hier niet kon opstijgen met zijn grote. Het bladerdak was te dik. Hij ging even op zijn achterpoten staan zodat hij met gemak boven de bomen uittorende, tot zijn vleugelgewricht kon hij door de bomen heen maar vanaf dat hij zijn vleugels er door wou steken om op te stijgen blokkeerde de bomen hem. Ach ja, het zou moeilijk worden om te vechten met zijn grote tussen de bomen maar misschien als hij geluk had kwam hij een nog grotere draak tegen. Altijd de fun erin zien, dat had hij zichzelf wijsgemaakt en dus was hij altijd in een happy bui. Hij liet zich weer zakken en sloop verder door de bomen. Opeens uit het niets kwam een krachtige emotie naar hem toe, alsof het gegooid was. Dat gevoel had hij alleen als de maker ervan recht naar hem toe kwam. "Yes hier komt mijn eerste candidaat." Rommelde hij voor zichzelf. Hij spande zijn kolossale spieren en wachte af terwijl hij elke keer dat hij uitademde een krachtige windstoot uitademde van de adrenaline.

Verveeld zwom Shakey door het meer dat binnen het NW-gebied lag. Hij verveelde zich enorm, er was niks te doen. Hij kon niet alleen trainen en Curse was nergens. Rake was zelf al aan het trainen, waarschijnlijk met zijn familie. Wat een rot dag, de zon scheen hier gelukkig niet maar het was alsnog erg warm. Zijn zwarte schubben glansden door het frisse water dat hem bekoelde. In zijn hoofd doemde steeds zijn vader door zijn kop. Hij was dood, hij kwam niet meer terug. Zu had hem eigenhandig vermoord en zijn hart eruit gerukt. Als trofee aan Toxic geschonken, het was wel erg cru maar hij kon niks doen. Het was een hard feit geworden, net zoals dat hij nu een Jaris was. Hij kon zich beter met andere dingen bezig houden dan zijn vader. Hoe moest hij Zu en Toxic laten zien dat hij het waard was om in de Night Warriors te zitten. Ze hadden moeten kiezen tussen hem, en zijn broer en zus. Nou zijn broer was niet komen opdagen en zijn zus had wat levenloos voor zich uit gestaard. De keuze was dan ook makkelijk gemaakt. Maar nu, hij voelde zich niet op zijn gemak. Hij moest zich gewoon bewijzen, zij het niet in een keer dan maar in beetjes. Misschien moest hij de wanted-list maar is gaan bekijken. Shadow had ook op het lijstje gestaan van, graag dood. Misschien dat hij een waardige tegenstander vond en dan zou hij die verslaan. Dan werd hij niet alleen erkend als een waardig lid maar dan kon hij ook meteen laten zien dat hij geen zoon was van een lafaard en een verrader. Hij zuchtte diep. Hij kon niet in een dieptepunt blijven liggen.
Shakey liep het meer uit en schudde het water van zich af dat over zijn zwarte schubben liep. Een geur die de wind meebracht deed hem opkijken. Een gemene valse grijns viel over zijn gezicht. Dit was misschien een van zijn kansen. Hij klapte zijn vleugels uit en vloog op. Zijn vleugels waren speciaal, ze waren bedekt met een laag schubben waardoor hij ze kon inklappen. Hierdoor was het net alsof hij vleugelloos was. Terwijl ze gewoon goed gecamoufleerd waren en tegelijkertijd goed beschermd voor aanvallen. Er was een indringer in het Nw-gebied, en hij, Shakey ging hem verdrijven. Klaar voor de strijd vloog hij op en vloog snel richting de geur. Voor de bosrand stopte hij. Waarschijnlijk zat zijn tegenstander daar ergens in verstopt. Jammer, dan konden ze niet vliegen. Ach ja, hij had genoeg aanvallen die niet in de lucht waren. Hij had zelfs als twee krachten, die kon hij wel gebruiken als hij niet anders meer kon. Op zijn dooie gemakje liep hij richting de draak en zag een redelijk grote draak voor zich. De draak voor hem was iets groter maar dat was ook niet zo gek, in drakenmaatstaven was hij nog een jong. 'Ik hoop dat je een goede reden hebt om hier te komen, draak.' Siste hij ijzig kalm. 'Ik heb toestemming om je aan stukken te reten, je staat op verkeerd gebied.' Kil keek hij naar de draak. Hopelijk konden ze een gevecht beginnen, dat was meteen een goede training voor hem.

De emotie's die naar hem op weg waren waren heel duidelijk: agressie en blijheid in de kwade zin. Opees kwam de draak waar hij zich op had geficseerd uit de schaduw tevoorschijn. Zwarte glanzende schubbe en felle ogen, groot maar net niet zo groot als hem, alsof dat veel uitmaakte, je zag gewoon dat hij gewent was om te winnen. 'Ik hoop dat je een goede reden hebt om hier te komen, draak. Ik heb toestemming om je aan stukken te reten, je staat op verkeerd gebied.' Hij siste het tegen hem alsof hij de koning van het bos was. Ja hij was goed, dat stond vast.
'Ha maar misschien doe ik het wel expres.' Laisve keek hoogdravend naar de andere draak, opscheppen, op de andere partij indruk maken. Hij probeerde de gedachte te berijken en kon de harde duw niet ontwijken. Heel even maar gingen zijn achterpoten iets je naar beneden. Hij duuwde terug en kwam tegen de muur, de kracht die hem weggeduuwd had trok hem er vandaan maar hij terok terug en kraste op de muur. Er brokkelde stukjes af, een klein miniscuul gaatje kwam erin toen de kracht hem weg kon sleuren en hij nog een laatste kluiw gaf. Die laatste attac moest de draak gevoeld hebben want hij had het niet zachtjes gedaan, hij had voelbaar laten merken dat hij in gedachten kon kijken. Het geluk was aan zijn kant want ookal voelde je deze steek je wist niet of hij nu in je gedachten zat of niet. Laisve blies zijn borstkast op zodat zijn borstspieren zichbaar waren onder zijn schubben, de vijand inponeren dat was zijn doel. Want winnen kon toch niet van een draak zoasl over hem. Hij spande zijn achterhand en kwam omhoog, een brul vergezelde zijn actie en hij was klaar voor de aanval.

Shakey bestudeerde de draak voor hem is goed. Hij zag er sterk uit, of kwam dat doordat hij zo groot was. Hij wist het niet en hij hoefde het niet te weten. Hij zou het vanzelf wel merken als hij tegen de draak vocht want het zag er niet uit dat de draak weg wou gaan. Nee, sterker nog, de de draak daagde hem uit en beweerde het expres gedaan te hebben. Waarschijnlijk een draak die lid wild worden en zijn bestaan te laten merken aan Toxic en Zu. Jammer voor hem dat hij er was en niet zijn leiders. Tot zijn verbazing zag hij de draak zijn achterpoten verschuiven. Hij had nog niet eens een aanval ingezet, iets verbouwereerd maar hij verdoezelde dat door kil en strak te blijven kijken voelde hij een steek door zijn lichaam trekken. Pissig liet hij een lage grom horen. Wat deed die draak met hem, gebruikte hij een van zijn krachten.. Shakey wist het niet maar dat deerde ook niet meer. Zijn woede nam de overhand. De draak gaf namelijk een luide brul en aan de strakke spieren kon hij zien dat er een aanval zou aankomen. Zonder er echt bij na te denken liet hij zijn ogen een felle witte flits weergeven dat dieren in een omtrek van ongeveer vijf kilometer zou verblinden. Het zal even duren voordat hun zicht weer optimaal zou worden, bij Curse had de flits ook gewerkt, Shakey vernam dat het bij zijn tegenstander ook wel zou lukken. Stevig zette hij zich af met zijn achterpoten en sloeg met zijn staart om de poten van de draak en dacht dat hij er eentje te pakken had. Hij zetten stevig zijn tanden in de draak zijn schubben. Zijn tanden waren sterk en groot, waarschijnlijk gingen ze door de schubben. Hij wist dat hij niet te lang mocht blijven hand dus liet zijn beet weer los en haalde met zijn staart de poot, die hij dacht vast te hebben, onderuit. Snel deed hij een sprong naar achteren en keek of hij de draak te pakken had.

[Ik neem aan dat Laisve niet dood mag ]

(liever niet )

Laisve was verast door de flist een zag alleen wit niks anders dan wit. Hij kwam terug neer en gromde boos omdat hij de triomf van de andere draak voelde. Opeens voelde hij een scherpe stekende pijn aan het begin van zijn staart. Pot vol klauwepis, hij heeft me te pakke. Van de staart dat zijn poot omwikkeld hat merkte hij niets het was dus ook een grote suprise dat hij opeens onderuit werd getrokken. Door de schok bulderde hij een wind op van 12beaufort en met een temperatuur van wel -30°C, all het water in een straal van een halve km was steen hard bevroren. Wat hij niet wist was dat Shakey net uit het water was gekomen, hij zou het dus heel koud krijgen. Terwijl hij op zijn zicht wachte tase hij weer naar de gedachten, nu dat de draak afgelijd was was de barrieire van zijn geest zwakker. Hij ontweek de krachtaanval en beukte op de muur in die instabiel was en met donderend geraast te pletter viel. Opeens kwamen de zwarte gedachte van de draak zijn geest binnen en even schokte zijn die hij net wou zetten op de schoft die hij dacht te zien. Het was gelukt, nu eens zien wie er onvoorberijd was. Laisve zag perfect door de draak zijn ogen en zag tot zijn schrik dat er een donekerrode plas aan zijn staart lach. Die heeft me goed te pakken zo te zien. Nu wist hij ook waar de zwarte tegenaanvaller zich bevond. Hij sprong op recht naar de onderkant van de nek en ging mee met de draak zijn beweging om hem te ontwijken. Zijn tanden kwamen net boven het borstbeen en hij duwwde zijn tanden zo diep mogelijk. De grote borstschubbe weerhielde hem ervan om dieper te gaan dan net door de schubben en hij trok zich terug.
Ondertussen was zijn zicht teruggekeerd en hij keek met zijn eeuwige happy blik naar de draak terwijl hij zijn reactie afwachte, want op dit moment was het nog niet duidelijk wat de draak voor hem ging besluiten. Zijn gedachten waar zeer warrig.

De draak voor hem bleek dus toch verblind te zijn. Vals grijnsde hij van leedvermaak. Opeens brulde de draak weer, maar dit keer een ander soort brul dan hij gewend was. Opeens kreeg hij het ijskoud. Licht rilde hij en zag dat op zijn lijf stukjes ijs gevormd was. Ontevreden gromde hij, later zou hij het er weer af smelten met zijn vuur maar nu had hij daar geen tijd voor. Hij prijsde zichzelf gelukkig dat hij zich een beetje had uitgeschud anders was hij nu een ijsklomp geworden. Shakey voelde een nieuwe steek door zijn lichaam trekken en kromp lichtjes ineen. Wat was die steek toch! Woedend, geïrriteerd en pissig sloeg hij met zijn staart maar miste. De draak beet in zijn nek, woest gromde hij. Shakey voelde een goede pijnlijke steek in zijn nek en kon het bloed eruit voelen sijpelen, gelukkig kon de draak niet geheel doorbijten door zijn harde schubben. De tanden lieten weer los en Shakey's gele felle ogen staarden vol woede naar de draak, aan zijn ogen te zien kon hij weer goed kijken. In een flits dacht hij aan Shadow, hij moest gewoon zijn woede en haat op deze draak zegevieren. Zijn vader was dood, deze draak was een goede vervanging. Al zou hij hem niet doden, hij wist niet of Toxic dat op prijs zal stellen. Hem goed verwonden en het gebied uit jagen zou een stuk beter zijn. In zijn borst borrelde de woede en haat op en met zijn rijke verbeelding kon hij zijn vader prima inbeelden. Zijn ogen werden een witte waas vol woede en zonder enige waarschuwing of brul zette hij zich af en zetten zijn rug richting de draak. Op zijn rug zaten namelijk een stel lange pijnlijke stekels die aan het uiteinde haast scherper waren dan zijn tanden. Zijn beuk met zijn rug gaf zijn stekels goed de kans om zich door te boren. Met zijn bek spuwde hij een grote constante zwarte vlam tegen de onderkin dat omhoog schoot richting het gezicht omdat hij anders niet uitkwam in zijn positie. Benieuwd liet hij zijn vuur aanhouden, er kwamen zwarte rookwalmen af die giftig waren voor veel wezens. Hij vroeg zich af wat voor effect dit had op de draak. Zijn rook had bij de ene draak een heel schadelijk effect maar bij de andere geen een alleen een moeilijk zicht omdat je in een zwarte wolk keek. Snel trok hij zich terug en manoeuvreerde om de draak heen en keek nieuwsgierig en afwachtend naar Laisve. Had het rook iets tegen hem gedaan of niet?

Hij was geschokt door de gecomplimenteerde gedachte van de draak, hij was wel heel boos op zijn vader. Hij zag ook eindelijk de naam van de draak in zijn gedachte. Shakey, die naam ging hij onthouden. Nog net zag hij de beslissing van de zwarte Shakey maar was te laat om de stekesl te ontwijken. Ook het vuur zag hij te laat en het kwam vlak in zijn gezicht. Zo snel zijn hersene aankonden realiseerde hij dat het geen gewoon vuur was. Hij vuurde zelf zijn ijsige wind tegen eht vuur om het zo veel mogelijk tegen te houden maar toch voelde hij zich soesig worden. Al snel wist hij uit de draak zijn gedachte te halen dat het door de giftige dampen van het vuur kwam. Hij blaasde snel het ijs in zijn longe aan zodat het gif bevroor. Al snel werd hij weer helder en hij kreeg opeens een plannetje in zijn hoofd. 'Shakey, ik ben je vader niet. Hou die woede voor iemand anders.' Hij wachte op het antwoord en ademde wat warme lucht uit van genot. Hij vond het leuk om iemand anders verstomd te laten staan. Hij zocht verder tussen de gedachten om verder te gaan om de draak in de war te brengen.

Zijn ademhaling ging snel en gehaast. Hij voelde de adrenaline door zijn aderen schieten. Door de adem van de draak was het gif van condens veranderd in ijsdruppels. Licht gromde hij, hij had al zijn krachten al een keer gebruikt, alleen de variaties nog niet, maar of hij de ruimte ervoor had wist hij zo net nog niet. Opeens begon de draak te praten. Hij vertelde over zijn vader, en zijn naam. Woest gromde hij als een waarschuwing. Hoe wist die draak in vredesnaam zijn naam. Zo ver hij zich kon bedenken kende hij hem niet. Shadow was ook niet bepaald een draak die hield van veel gezelschap om zich heen. Nee, zo ver hij wist kon hij het alleen goed vinden met zijn temmer Geisha. 'Hou je mond draak! Je weet niks over mij!' Grauwde hij woedend en tegelijkertijd gefrustreerd. Dit werd hem te gek. Hij was hier niet om te praten met een vreemde draak die toevallig zijn naam kenden. Hij moest hem het gebied uit jagen, dat moest hij. Niet meer en niet minder. De draak gaf hem ook de kriebels, hij kende dingen die hij niet hoort te weten. Het stond hem niet aan, de draak was toch volwassen. Het kon niet anders dan dat hij ook krachten had, maar waarom gebruikte hij die niet. Waren het helerskrachten waardoor hij er niks aan had. Hij had er genoeg van. Hij nam weer de aanval in. Hij beet naar zijn nek om zich vast te pinnen en diep door zijn huid te dringen. Die draak moest weg of hij zal lelijke wonden eraan overhouden.

Ookal had Laisve de kracht van gedaantelezen, je kon zo zien wat de draak ging doen. Door zijn woede werd hij voorspelbaar en hij ontweek Shakey. 'Shakey, ik begrijp dat je wraak wilt maar doe dat dan op Zu*. Hij blaasde een grote windkracht tegen de zwarte aanvaller en sprong achter een boom. Hij keek grijnzend vanachter de stam vandaan om het rezeltaat van zijn woorde te zien. Hij wou de boom vastpakken met zijn klauw zodat hij zich als het nodig was kon afstoten maar het ging niet, zijn poot ging er dwars door heen! Wat te hel moest dit wezen, das toch niet normaal. Dacht hij terwijl hij afgeleid werd door de poot die in de grote dikke stam zat. Zijn schubbe liepen door tot het opeens over ging in hout! Hij trok snel zijn poot in en keek verbouwereerd naar de nu normale stam. Wat was dit? Iets nieuws? Hij zette zijn poot weer tegen de stam maar niks gebeurde... Shakey helemaal vergeten duuwde hij harder wat als rezeltaat was dat hij gewoon geknars van brekend hout hoorde. Met verwonderd gezicht wou hij tegen de stam duwen met zijn neus maar werd ruw wakker geschud door een pijn scheut.


*Klopt dit, heb wat rond gezocht en denk dat dit juist is...

[Misschien een snelle typfout maar het is resultaat, niet rezeltaat ]

Vervloekt, mis! Ik ben te zorgeloos geweest. Realiseerde Shakey zich toen hij in de lucht beet en zijn tanden hard op elkaar hoorde klappen. Kringetjes rook steeg op vanuit zijn neusgaten. De rook zelf bevatte hetzelfde gif als dat van het vuur, maar hij was dit keer niet van plan om de draak te vergiftigen. De draak bleek toch een stuk sterker, en slimmer, te zijn dan hij op het eerste gezicht dacht. Hij was vergeten dat je altijd controle moest houden, zelfs tijdens een gevecht tegen je aartsrivaal. Altijd kalm blijven en stappen vooruit denken, als je dat niet deed was je verloren. Gefrustreerd dat hij zo'n stomme fout had begaan kauwde hij op zijn tong maar stopte er snel mee. Een stevige ijskoude wind woei hem een meter weg van de draak tot hij zich met zijn nagels aan de grond pinden. De draak verstopte achter een boom. Kil en scherp begon hij te lachen. 'Denk je nou echt dat je je kan verstoppen achter een boom.' Zei vol vermaak. Hij haalde zijn nagels weer uit de grond en rende richting de draak die met iets bezig was. Hij wist niet wat het was maar het deerde niet. Hij zag een opening bij de rug en hij haalde flink uit met zijn nagels en zetten ze diep in het vlees van de draak. Hij boorde net onder de ruggengraat zijn nagels door de schubben. Zo, nu ging het gevecht pas echt beginnen.

Hij keek om en zag zijn tegenstander diep in mijn rug bijten. Hij krijste even van de pijn en voelde de voldoening van de andere draak. Opeens viel hij door de boom waar hij tegenleunde om niet omtevallen van het gewicht an de andere draak. Shakey daar integen volgde hem niet. Hij keek weer even verwonderd en schude dan zijn kop. Bij de les blijven Laisve. Hij schreeuwde een ijskoude wind met een geweldige beaufort dat de boom uit de grond sleurde. Hij keek weer blij omdat dat precies het effect had dat hij wou. Hij zette de aanval in recht door het rondvliegend zand van de uitgetrokken boom. Hij beet in iets heel zacht een probeerde door te duwen maar het lukte niet. Hij liet los en bekeek zichzelf, onder het plakkerig bloed vol zand. Zijn witte schubben waren precies bedekt met as en wijn en de mengeling ervan. Door het bloedverlies was hij zwak. Hij zette met zijn laatste krachten de spieren in zijn achterhand op en kwam omhoog, wachtend tot het stof zou gaan liggen en zijn vijand tevoorschijn kwam.
Laise moest zijn hoofd horizontaal tegen het bladerdak houden om recht te kunnen staan. En hij wachte.


(haha, 1 boom gesneuveld. Om de hoeveel bomene vragen we er een kerkhof voor aan )

[Nog snel 3 bomen omkappen en daarna kunnen we een privekerkhof aanvragen ;D ]

Shakey prikte zijn nagels nog wat dieper in de huid al ging dat verdraaid lastig. De huid van een draak was taai, hun tanden en klauwen waren altijd scherper om door de schubben heen te dringen en sterk genoeg om niet af te buigen of te breken. Toch bleef het een moeilijk iets tijdens een gevecht waarin ze niet optimaal hun krachten gebruikten. Shakey wou ook niet het risico lopen op onverwachte bijwerkingen. Hij gebruikte zijn kracht niet vaak, hierdoor had hij geen idee of hij een handicap kreeg tijden het gevecht waarin je alleen je krachten gebruikten. Straks werd hij heel vermoeid of kon niet meer lopen, misschien stortte hij zelfs in zoals Sobra nadat ze haar broer had geheeld. Nee dat wat hij niet hebben in een gevecht. Zelfs bij het vriendschappelijke gevechten met Rake gebruikte hij geen krachten. Alleen om het interessant te houden voor hun beide. Een verschuiving vond plaats en het maakte Shakey weer alert. Tot zijn verbazing zag hij de draak door de boom heen schuiven. Snel haalde hij zijn klauw terug om niet tegen de boom om te vallen. Was dat de kracht van de witte draak? Door dingen heen vallen.. Het was een beetje raar en de draak leek het niet echt onder controle te hebben. De zwarte draak dacht er niet lang overna. De draak gooide zijn ijswind weer in de strijd, dit keer zo hard dat de boom waardoor hij net tien seconden geleden doorheen was gevallen, uit zijn wortels schoot en omviel. Fijne korreltjes zand en stof vertroebelde zijn zicht en zijn tegenstander was verdwenen in een zand en stofwolk. Shakey liet zijn ogen wat feller schijnen maar hij kon niet door de dikke wolk heenkijken. Op zijn hoede deed hij een stap achteruit. Zou de draak wachten tot de wolk weg was of ging hij in de aanval. Zijn antwoord kwam snel genoeg. Een fikse pijn in zijn flank waar de schubben kleiner waren begon hevig te steken en te branden. Woest van pijn brulde hij luid en sloeg met zijn staart. Hij voelde dat hij niks had geraakt. Lichtjes vloekend hield hij zijn mond. De lucht begon weer wat te betrekken, een vage schim die leek zijn tegenstander maakte hem extra alert. Zijn staart wikkelde zich om een jong boompje en rukte hem uit de grond. Een luid gekraak van de boom en geplof van de kluiten aarde die op de grond vielen hield Shakey het boompje vast. Hij voelde zich minder geconcentreerd en hij was wat slomer geworden gedurende strijd maar hij was vastberaden om te gaan winnen. Hij slingerde het boompje richting de drakenschim en wachtte hoopvol op een harde krijs. Ondertussen stond hij klaar voor een aanval.

(En nog 1)

Hij had het de boom in gedachten aan zien komen en kon het met gemak ontwijken. Ondertussen was het zicht weer volledig helder en konden ze elkaar goed zien. Waarom spuw je niet nog wat van je zwart vuur Shakey? Ik moet toegeven het had even effect. Nu hij over krachten nadacht was dat een nieuwe kracht, dat hij daarnet deed. Hij zal het eens moeten testen.Maar nu eerst even dit gevecht afronden. Hij vuurde nog een orkaan op hem af en sloeg daarbij met zijn vleugels die zo krachtig waren dat ze de bomen die in de weg stond uit de grond sloegen of lieten afkraken. Hij maakte zich zo groot mogenlijk en wou zich op Shakey storten. Met open bek en een muil vol grote scherpe tanden ging hij ten aanval naar zijn flank waar al een grote wond gaapte.

Curse was zijn 'Leerling' gevolgt en had hem in een gecht zien komen. Geamuseert zat hij te kijken op een veilige afstand. Hij zat uit de wind en in de schaudw, onzichtbaar voor de twee vechtende draken. Hij moest toegeven dat Shakey het goed deed maar die andere draak leek het ook goed te doen en een soort vechtverslaving te hebben. Curse had hem op het begin van de dag al langs de rand van het Night Warrior gebied gezien. Hij had gegrijnsd toen de niet-warrior tegen Shakey had gezecht dat hij zich moest gaan afreageren op Zu. Shakey kon vechten maar zou geen kans maken tegen Zu. Zelfs Curse maakte weinig kans een een draak-op-draak gevecht met Zu. Zijn enige vaardigheid was zijn wendbaarheid. Met dat én een rake klap van zijn staart zou hij misschien wel overwinnen maar daarvoor had hij geluk nodig. En hij was er ondertussen wel achter dat het geluk niet aan zijn kant stond. Shakey en de grijze draak leken diep in een gevecht en hij dacht dat ze het nog wel even vol zouden houden. Wat zou Toxic van deze draak vinden? Hij besloot haar op te zoeken en haar te vertellen wat de nieuwe 'recuut' aan het doen was. Misschien zou deze draak wel haar interesse hebben... Hij haalde zijn schouders op en stond op. Even rekte hij zich uit voor hij een beetje onhandig tussen de bomen door liep tot hij ongezien weg kon vliegen om Toxic te waarschuwen. Normaal was hij er wel opaf gegaan en had hij de indringer ingemaakt maar omdat Shakey goed bezig was en een gelijke tegenstander had - wat hem verbaasde omdat deze draak véél ouder was dan Shakey - leek dit hem een betere keuze.

(als je doorgaat tot je 50 posts hebt kun je misschien bij de NW)

Midde in zijn sprong stokte hij en ging terug achteruit en ging verdwaast zitten. 'Hoorde je dat?' Even de rivalieit tussen hun twee vergeten. 'Ach ja, jij bent geen lezer. Ik leg het wel uit, ik heb het daarnet niet gemerkt maar er was nog een 3de persoon hier. Hij gaat nu weg.' Hij praten tegen Shakey alsof het een oude vriend was, maar zo was hij nu eenmaal. 'Nu goed, kies jij maar. We gaan achter hem aan of we vechten verder. Voor mij maakt het niet uit maar ik wil wel weten wie ons spioneerde. Dan zetten we het gevecht een andere keer voor.' Opgewekt maar verzwakt door het bloedverlies stond hij terug op. Keek met een scheef hoofd naar Shakey en liet een uitdrukking zien dat zei: Wel?

De lijn rond Shakey's staart verstrakte zich, de draak met de witte schubben die nu bruin en rood waren van het zand en het stof probeerde hem uit te dagen. Een van zijn zwakke punten waar de jonge draak nu achter was gekomen, hij werd te snel boos of kreeg een driftbui, en dan verloor hij alle inzicht die hij had en viel blindelings aan op zijn tegenstander. Misschien kon Curse of Rake hem daarmee helpen, maar dat was latere zorg. Die draak wou vuur, dan kreeg hij vuur. Zijn gele ogen vernauwde zich en keken met een vuile blik naar de witte draak. Het werd tijd dat dit gevecht was afgelopen. Nu, hier en snel. Hij verspilde zijn tijd hier, hierna zou hij terug naar de grot vliegen en kijken hoe erg de schade was. Al dacht de zwarte draak er geen moment aan om Sombra om hulp te vragen, ze zou misschien een heler worden voor de Night Warriors maar de laatste keer dat ze had geheeld viel ze half dood neer. Zijn wonden waren misschien niet zo erg maar de kans dat ze volledig uitgeput raakte wou hij niet lopen. Een geluid van een tak die terugsprong in zijn oorspronkelijke houding deed hem opkijken. In zijn bek begon zich al een hoop vuur te verzamelen. De draak begon weer praten, over het volgen van het geluid. Zijn bek begon aardig vol te raken met het vuur, gewoonlijk spuwde hij alles al meteen uit maar dit keer zou het een gigantische vuurbal worden zo groot als Zu. De draak begon rustig uit te leggen over zijn krachten en in gedachten lachte hij hem uit. Vandaar dat hij soms die steken voelde en dat de draak hem wist aan te vallen in de rook. Hij had via zijn kop gekeken waar hij stond. Eerlijk was eerlijk, het was een behoorlijk slimme zet. Maar hij zou de draak niet laten gaan, de drakenmuggen die in dit gebied woonde en naar Toxic luisterden zouden het afremmen en misschien zelfs vermoorden. In plaats daarvan liet hij hij de bal met een harde brul varen. De bol die groter was dan de draak voor hem en zeker anderhalf keer zo breed vuurde hij af. De boomtoppen begonnen af te schroeien en bomen vielen om die in het vuur kwamen. De zwarte vuurbol flitste erheen. De kans dat hij raak zou gaan was groot vanwege de omvang en omdat de draak een opening had opengelaten, maar dood zal hij er niet van worden. Iets wankelend stapte hij achteruit. Zijn bek en tong waren half verschroeid door het vuur dat erger branden dan de hel. Misschien toch maar naar Sombra gaan.

Op het moment dat hij weer iets wou zeggen merkte hij dat dr draak hem alleen uitlachte. Hij had hem zien aankomen maar wist dat er deze keer geen weg uit was. Het enigste dat hij kon doen was de grote borstschubben laten zien, deze zouden het meeste bescherming bieden. Maar doordat hij zich zo groot wou maken kwam hij weer tegen het bladerdak en hij kon niet volledig zich uitrekken. Een lichte glimlach ging over zijn gezicht. Dit ging een lekker warm bad worden. Optimist tot in de kist, zelf aan het einde. Dat hij een gigantische draak ooit eens over hem horen vertellen. Hij zag het vuur dichterbij komen en opeens gebeurde het weer. Hij schoot door de takken heen. Verwoed vladderde hij even met zijn vleugels van verwardheid en stote prongelijk een windvlaag uit. En toen merkte hij dat hij vloog. Hij was door het ondringbaar bladerdak van het donkere woud gegaan. Hij bulderde van het lachen en vloog cirkeltjes rond de splaats waar Shakey stond. Het vuur had een groot gat in het bos gebrand en hij kon hem nu goed zien. Deze kracht moest hij echt eens uitvogelen.
Had je niet gedacht hé? Ha! Pak me dan, als je kan... En hij vloog pesterig over en dweer.

Ingenomen met zijn vuurbal wachtte hij relaxed af om een ijzige gil, hij zou die koele draak is lekker opwarmen. Maar de gil bleef uit, net zoals een brul of ander teken van helse pijn. Zijn bol branden zich een weg uit het bos en snel dimde Shakey zijn vuur tot er nog maar een pasar nasmeulende restjes overbleven. Boven hoorde hij de treiterige stem van de draak. Hij vloog rondjes om hem heen als een arend voor zijn prooi. Zijn vuurbal had gewoon een opening gebrand in het dikke bladerdak. Of hij er problemen mee kreeg wist hij niet, maar dat boeiden hem nu niet zo. Het was duidelijk, het gevecht ging door in de lucht.. Leuk aangezien zijn tegenstander vast had gedacht dat hij vleugelloos was. Schijn bedriegt want hij had ze wel degelijk. Shakey was snel uitgekeken op de draak maar nu ze in de lucht doorgingen wou hij nog wel even wachten met wegjagen. Hij en de draak waren goed tegen elkaar opgewassen, of het was omdat hij een uit de kluiten gewassen jong was en talent had voor vechten of dat de draak niet alles gaf of gewoon laks was met trainen en lui was wist hij niet. Hij had er in ieder geval lol in en het was een perfecte test voor hem om zijn trainingen in praktijk brengen. Je kon wel jaren trainen maar de druk van het gevecht en de elementen erin kon je niet simuleren met en schijngevechtje. Dit was menens en hij hield ervan. Zijn vleugels klapte zich uit en spreidde zich breed uit. Kalm klapperde hij even en steeg toen als een afgeschoten pijl omhoog. "Dit begint nog interessant te worden draak." Brulde hij en zijn ogen schenen vervaarlijk. Op zelfde hoogte bleef hij in de lucht hangen en wachtte op een aanval. Stom of niet het was zijn beurt. Nu Shakey wist dat de draak gevoelens was hij voorzichtig in zijn denken en emoties.

Hij had eigenlijk gehoopt dat de draak geen veugels had maar als snel merkte hij het tegengestelde. Ze vlogen nu ongeveer een goeie 100 meter boven de verwoeste bomen er was dus plek genoeg. Laisve had het voordeel dat hij een leker windje kon laten waaien en als je vloog was het moeilijker om stand te houden dan als je vast op de grond stond. Hij grijnste als een kwajonge en zoog al een fikse teug koele lucht in. Dit zou een kil windje worden. Op het moment dat hij zijn hoogtepunt berijkte liet hij alles hoortend ontsnappen zonder er een aanval van te maken. De pijn in zijn staart had hem afgeleid. Hij keek naar achteren en zag dat zijn staart niet meer wit zag maar zwart! Die onnozel draak had zijn staartwaaier half afgebrand. Zijn staart eindigde op een halve waaier die leuk was om mee te slaan maar nu was nog maar de helf ervan intakt! Boos ademde hij weer in en liet zijn volle kracht, die nog over was, los in de windvlaag die met gemak de top van een berg eraf kon krijgen. De wind stond in zijn rug dus hij kreeg ook nog eens wind mee. Gniffelend blaasde hij er nog een klein golfje hete lucht achteraan. Het had hem serieus verzwakt en hij zakte een paar meters.

Net toen ze weer op redelijke hoogte zweefden en beide een aanval konden beginnen wist hij dat hij iets belangrijks was vergeten. Nog voordat hij er iets aan kon doen krijg hij een krachtige ijsvlaag die hem achteruit dwong. Zijn klauw balde zich tot een vuist, hij had wind tegen en door de ijzige wind werd hij nog verder achteruit te blazen. Een soort van mini-hittegolf kwam op hem af en gaf een barst in een van zijn schubben. Zijn schubben die vast zat aan zijn huid deed hem gepijnigd grommen. Hij had nog nooit een scheur gehad in zijn schubben, niet eens schrammetje! Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan, dat hij zoiets was vergeten. Die draak had een sterk windelement, zo'n fout met een oudere misschien sterkere draak zou hem zijn dood betekenen. Hij haalde diep adem en zag dat de draak in wat meter was gezakt. Zijn blik viel op de half afgebrande staart. In gedachten grijnsden hij maar in werkelijkheid zag je een strakke serieuze streep om zijn mond. Dit was menens geworden, geen leuk spelletje maar echt. Shakey wist zich met enige moeite meer hoogte te winnen en vuurde een vlam op zijn eigen staart die meteen vlam vatten tot een grotere vlam. Een nieuwe grijns gleed over zijn gezicht, hoe zou de draak reageren op een behendigheidsspelletje. Zijn staart ging naar achteren en gaf een geweldige zwiep. Door de wind werd het vuur nog meer gevoed en als een vlammende klauw kwam die op Laisve af. Ondertussen spuwde hij snel achter elkaar kleine en gemiddelde vuurballetjes af zodat de draak niet zou kunnen ontsnappen. Door lucht kon hij niet vallen deze keer.

Hij wist meteen dat Shakey iets vanplan was maar kon niet vinden wat. Net toen hij zijn staart in brand stak wist hij het. Hij wou nog naar boven schieten om het te ontwijken maar hij zat vast de vuurballen die langs hem vlogen. De starat kwam op hem af en hij zetten zijn muil open. Dat gaat pijn doen, minstens een hele week niks smaken volgens mij. De staart kwam op hem af en hij pakte hem met zijn tanden. Zijn mond schroeide en hij voelde niks, wat als gevolg had dat hij niet wist of hij de draak nu pijn deed of niet. Verwoed blaasde hij koude lucht in zijn mond om het brandend gevoel te kunnen uitsluiten.
Hij sloeg met zijn hoofd op en neer met een poging om de zwarte draak uit balans te krijgen maar moest loslaten door de vermoeidheid. Waw, dit is het beste gevecht dat ik ooit al heb gehad. Mijn complimenten. Hij glimlachte gelukzalig naar Shakey en zuchte nog eens goed. Misschien dat de draak niet zo snel was als hem. Hij sprijde zijn lange vleugels en draaide zich zo snel ogelijk m als zijn speiren toelieten. De wondes hadden hun tol geeis.
Hij vloog zo snel mogelijk en zocht een goede luchtlaag op. Hij keek achterom om te zien of zijn tegenstander hem achtervolgde.

Goed, Toxic was niet geïnetereseerd in nóg een jonge draak voor in de groep dus had Curse bedacht dat het wel een mooi tijdstip was voor zijn lunch. Hij had niet zo'n zin in drakenei en de draak waartegen Shakey misschien nog aan het vechten was leek hem een geweldig plan. Hij kon niet stoppen met grijnzen, zeker niet toen hij de draak zo snel mogelijk zag wegvliegen. Deze draak was sloom voor zijn doen: Curse was snel, erg snel. Zodra hij in een rustige gang naast Shakey kwam vliegen zei hij: "Zie dit als een training, ik ga het even laten onweren!" Hij brulde toen hij tussen Shakey en de andere draak vloog. Het lage rommelende geluid leek de lucht te doen trillen. Als bij een lawine pakten wolken zich samen in de lucht boven hen zonder terug te wijken van de wind. De eerste donderslag was al meteen oorverdovend. De kleine eierkraker met de naar onderen gekrulde horens had ondertussen een noodvaart ingezet en schoot onder de grijze draak door. Hij maakte een beina perfecte hoek van negentig graden en vloog ineens vlak voor de grijze draak. "Zocht je mij?" hij grijnsde, spreidde zijn nagels uit en klauwde zich vast in de kop van de draak met allevier zijn poten. Hij hield zijn vleugels gespreid waardoor hij ontsettend afremde ondanks dat hij niet zulke grote vleugels had. Juist om die reden was hij zo snel en wendbaar. Een bliksemflits leek de wolken voor een fractie van een seconde te braken. De rollende donderslag die volgde deed je botten rammelen. "Lekker weertje vindt je niet?!" gromde hij in het oog van de draak die hij vasthad. Hij trok zijn kop zo ver mogelijk naar achter en opende zijn bek. Rode vlammen golvden naar buiten. Hij lette wel op of hij zijn eigen poten niet verschroeide. Hij zou deze draak eens even laten zien was een Naran van de Night Warriors kon uithalen! Het zou niet lang duren voor Shakey er was en dan zou Curse deze draak weer overdragen. Voordat hij dat zou moeten doen draaide hij zich zonder echt los te laten om en sloeg hij met de stekelige knots aan het uiteinde van zijn staart in de richting van de schouder van de grijze draak.

[mag het eigenlijk om nog voor de ander te plaatsen?]


Laisve had helemaal niet door dat het weer veranderde en er emotie's naar hem toe gegooid werden. Het was al te laat toen de andere draak zich vastgreep aan hem. En hij was al helemaal niet voorbereid op de vuurstroom. Hij schrreuwde even en viel toen. Snel flapperde hij met zijn vleugels, was het nu weer gebeurd. Blijkbaar kon hij niet alleen door bomen maar ook door vlees en bloed glijden. Nu ja hij was los geraakt en dat <was het punt. Snel blies hij zijn longen vol en blaasde een zo hard mogelijke wind naar de rare draak. Zijn wind was al afgezwakt tot max. 10 beaufort, te danken aan de uitputing. Hij wou eens zien of hij door het gedachtenscherm kon en taste rond. Natuurlijk werd hij weggeslingerd niet alleen zijn geest maar zijn lichaam reageerde nu ook. Terwijl hij achteruit wiekte probeerde hij de muur te berijken en kraste met het puntje van zijn geest tegen de muur. Een paar korreltjes vielen af maar meer niet. Hij hijgde zwaar en ondertussen hing hij al 50 meter lager dan waar ij begonnen was. Vind je dit eerlijk leelijke Night Warrior? O fis het nu al mode in jullie groep om laf te zijn en 2 tegen 1 te vechten. En vertel eens waarom Schadow vermoord is. Ook voor een laffe daad of wat!? Hij pakte het onderwerp Shadow weer op, hij had gemerkt dat het een grote verward bracht bij Shakey, misschien ook bij deze draak.

(nergens staat dat het niet mag)

Curse miste zijn slag maar het vuur had vol doel gestroffen. De wind was gemakkelijk te ontwijken door recht tegen de stroming in te vliegen. Daardoor bleef hij op dezelfde plek in de lucht. "Fris briesje heb je daar jongkie!" De draak probeerde hem nu met woorden iets te doen. Ha! Woorden doen geen pijn. Curse was heel anders dan Shakey: Hij was ervaren met vechten. Zijn met littekens bedekte lichaam was hier het bewijs van. "Je kent Shadow niet eens, wat gaat jou dat aan!" riep hij in de Taal der Draken naar de grijze draak. De woorden deden hem absoluut niets, echt niets. Hij was veel erger gewend. "Zolang Shakey er niet is vechten we één op één. Zie je nu al dubbel?!" riep hij terwijl hij zijn schepe tanden bloot grijnsde. Hij wou eens zien hoe deze draak omging met emoties als het ging om die van hemzelf. Hij vond het op 't moment best wel jammer dat hij niet meer krachten had maar wat hij had was genoeg om iemand flink pijn te doen. Opnieuw brak een bliksemflits de wolken. Ondanks al het onweer regende het niet: Curse kon het laten onweren. Hij was geen regengod ofzoiets dergelijks! Hij zag dat de draak nu lager vloog. Even keek hij of Shakey er al was. Toen Curse hem niet in de buurt zag vauwde hij zijn vleugels en dook hij vergezeld door het rommelen van de donder naar beneden. Dit keer greep hij zich vast aan de nek van de draak en klauwde hij zich goed vast. "Ik kom je opeten, eens kijken of je dan nog zo veel praatjes hebt!" Hij zette zijn tanden in het vlees van de draak en begon hard te trekken alsof hij hem werkelijk levend wou opeten. En hij kon niet zeggen dat hij loog aangezien hij dan zou liegen.

Laisve krijste en vloekte uitbundig terwijl hij probeerde los te komen. Hij draaide zich zo ver hij kon om en beet ook in de nek van zijn aanvaller. Nu de draak afgeleid was probeerde hij weer in zijn gedachten te komen en dat ging zonder moeite. Dit verbaasde hem aangezien deze draak zo te zien sterker was dan hem. Een eiereter, leuk dat heb ik nog niet geprobeerd. Hij rukte zich los en bleef zwaar hijgend boven de boomtoppen hangen. Ze waren flink gedaald. Hoe smaakt een ei eigenlijk, zel fheb ik het nog niet geprobeerd. Mensen oke maar misschien eens wat groter proberen. Heb je al eens een draak opgegeten.? Laisve vond het intressant. Zelf had hij nog niet aan draken opeten gedacht. Hij zal het wel eesn uitproberen. Maar eerst hier weggeraken. Nu hij de gedachten van de ander binnen was gekomen kon hij de moves zien die de draak wou doen. Hij ontweek ze nu zo goed mogelijk. Die scherpe tanden wou hij niet nog eens voelen. Nu eens een aanval. Hij koerste op de draak af en maakte zich klaar om erop te botsen met zijn klauwen vooruit. Op het moment dat hij er normaal tegen moest zijn geweest ging hij een leegt in. Wat is dit in godsnaam? Het voelde alsof hij iemand anders was. Hij was zich lichtjes bewust van horens die langs zijn kaak stonden, van zijn, ? , korte wendbare vleugels. [i]Mijn God! Ik zit in Curse! Wat moest dit in godsnaam betekenen? Waarom zat hij opeens in een andere draak?



(Dit is mijn nieuwe kracht, ik heb contact opggepakt met Sky en van haar mocht het. Wat houd het in?: Ik versmeld met andere draken en kan dingen in hun hoofd fluisteren, alsof het hun eige gedachten zijn. Meestal gebreurd of doe ik dit aleen als het echt nodig is en als laatste redmiddel. Je kan hier iets aan doe, (anders zou het niet mogen) namelijk vechten met je geest. Voor mij is het heel pijnlijk om eruit gerukt te worden maar voor de tegenstander is het zalig, alsof je opeens heel veel energie hebt. Dat komt omdat je mijn energie genomen hebt. Meestal bekamp ik het met bewusteloosheid, een lichte coma of als ik er bereidwillig uit ben gegaan alleen met veel vermoeidheid en slaapgebrek.
Dus de boodschap, vechten met je geest! )