Verloren

Stil vloog ze over DW,na die aanvaring met die draak was ze echt beter na gaan denken.Eerst moest ze voedsel leren vangen,de rest kwam later wel.Dus vloog ze naar het dichtsbijzijnde meer om vis proberen te vangen.Rustig ging ze aan de kant zitten eerst moest ze nog een ''taktiek'' verzinnen voor dat ze een vis ging vangen.Want -al kwam ze vaak dom over-ze was best slim.Ze bedacht een kort plan dat mogelijk zou kunnen helpen.Ze voerde het uit maar er kwam niks van.Dus ging ze het maar op een makkelijkere manier proberen;er gewoon opduiken.Na een paar keer had ze eindelijk een paar vissen gevangen en daar was ze best trots op.Nu ze had gegeten ging ze proberen wat voor soort aanvallen ze had.Maar hoe moest je vuurspuwen op gif uit je tanden laten komen ofzo??Dat wist ze dus niet omdat haar soort tot hun 2e bij hun ouders blijft en alles van hun leert.Eerst probeerde ze zo hoog mogelijk pieptonen te maken maar dat liep niet erg goed af...al had ze daarna wel een lekkere maaltijd.Want een hert dat zo geschrokken was had blijkbaar een schok omdat het gelijk doodviel.Na de maaltijd ging ze nog een paar dingen proberen,maar alles leip fout af.Uiteindlijk ging ze maar een dutje doen-omdat ze uitgeput was van al die pogingen-Niet merkend dat er een draak in de buurt was.Vredig ging ze slapen.

Het is fijner als je de laatste zin gewoon aan elkaar laat en er geen enter bij zet. Het is goed als je smileys als die draak wilt gebruiken maar doe dat nie in je Rpg verhaal, het voegt niks toe. Probeer bij de volgende post je handelingen meer te beschrijven (Hoe smaakt de vis, hoe heb je hem gevangen, hoe verliepen de pogingen.) en voorbeelden te geven bij de opmerking dat ze slim was bijvoorbeeld. Ik hoop dat je er wat mee kan voor de rest geen slechte post ;D

Shakey klapte dit keer niet met zijn vleugels om vooruit te komen. Nee dit keer liep hij. Nou ja, lopen was een groot woord. Zijn zwarte poten met sterke schubben bedekt waren te kort om snel mee te rennen of te sprinten maar een draf ging nog aardig goed. Bij elke stap hoorde je een harde "baf" door zijn grote gewicht en de grond trilde hard op zijn grondvesten. De aarden voelde lekker koel en zacht onder zijn poten, zonder er erg in te hebben maakte hij enorme pootafdrukken en haalde kluiten aarde uit de grond door zijn wit ivoren nagels die stukken grond omhoog haalde nadat die zich erin hadden geboord. Het lopen bij Shakey zag er in een woord, maf, uit. Het was net alsof je een leeuw zag lopen, maar dan met een grote zwarte massieve kop met twee felgele ogen erin. Een dik lichaam, niet dat hij zoveel vet had, bedekt met een stevige laag zwarte schubben die gezond glansten in de zon. Aan het einde van zijn lichaam zat er een dikke staart die bij het uiteinde was dunner was dan de rest van zijn lijf. Op zijn rug en hals waren er fikse zwarte scherpe stekels geplakt en zijn bek was goed voorzien van scherpe en krachtige witten tanden.
De geur van bloed prikkelde de zintuigen in zijn neus en gaven een seintje naar zijn hersenen. Zonder er erg in te hebben stopten hij en keek om zich heen. Zijn neus trilde lichtjes en zijn ogen flitste van links naar rechts. De wind waaide over zijn egale schubben heen en hadden een nog sterkeren geur dan eerst. Het kwam van het westen. Op een draf liep hij tegen de wind in de geur achterna. Hij vroeg zich af of hij een kudde vond van een stel dikke herten hier in het stukje beboste gebied. Een hert zou goed in de smaak vallen bij Toxic dat moest haast wel. In de plaats daarvan zagen zijn gele ogen een felle kleur rood die niet in de natuur thuis hoorden. Langzaam kwam Shakey dichterbij de rode draak, ze lag te slapen en had een donkerrode vlek van bloed op haar bek die ze was vergeten weg te halen. Hij grijnsde vals. De domme draak van de krater. Hij kwam haar ook overal tegen. Zonder wat te doen stommelde hij naar achteren en wachtte tot ze wakker zou worden.

Ze wist dat er een draak in de buurt was omdat ze van verre al harde ''boem''s hoorde.Langzaam deed ze een oog een klein beetje open.Ze keek naar de draak,de draak van De Krater.Wat deed hij nou hier??Opeens rook ze bloed,maar het kwam van haarzelf.Ze had nog een rode bloedvlek op haar mond zitten van het hert.Daar moest hij dus op af gekomen zijn.Stil ging ze nog wat vissen ''bespringen''.Ze at er een paar op en legde er een paar in de buurt van de draak.Mischien had hij honger?

Als je een . hebt gezet moet je eerst een spatie doen voordat je begint met een nieuwe zin
Probeer je handelingen nog meer te beschrijven.
Voorbeeld: Stil stond ze op en liep naar de vissen. Zonder iets te zeggen begon ze te vissen (Beschrijf dan hoe je het doet.) Nadat ze een stuk of vijf vissen gevangen had begon ze eraan te eten. Ze waren nogal glibberig maar ze waren goed te doen. Enzovoorts..
Ik hoop dat je snapt wat ik bedoel Zo kom je een stuk verder in je post.

Shakey staarde naar de Rode draak en zijn blik bleef hangen bij het oranje rondje op haar voorhoofd en haar borst. Zijn oren die niet zichtbaar waren luisterde naar de vogels en de andere geluiden van het stukje bos. Van ver hoorde hij getrappel van, wat hij gokte, wilde paarden. Het geluid was niet erg hard dus het was of een kleine kudden, of de kudden was heel erg ver weg. De gedachten aan de dikke paarden, lekker dik door het vele gras dat er nu in overvloed was en misschien zelfs jongen die nog in de buik van hun moeder lagen of al naast hun moeder dartelde. Hem maakte het geen zier uit, de gedachten aan zoveel vlees maakte hem hongerig en deed hem watertanden. Toen de rode draak weer wakker werd kwam er geen echte reactie. Ze liep stilletjes naar de vissen en begon ze een voor een uit het water te halen en at een deel zelf op. Een deel bleef liggen, het leek erop alsof ze die aan hem gunde maar Shakey bewoog zich niet naar de vissen toe. Hij kon zelf wel eten vangen daar had hij haar niet voor nodig. Hij hield er niet om hulp aan te nemen van anderen. Zeker niet van haar.

Toen ze zag dat hij de vissen niet aan nam pakte ze de vissen terug enging ze ze bij het meer opeten. Alleen nu had ze wel genoeg van die glibberige dingen,ze gleden in een keer naar binnen.En na nog een paar vissen van het hoopje opgegeten te hebben kreeg ze een misselijk gevoel. Alsof een van de vissen weer vrolijk in haar maag aan het rondzwemmen was. Ze kon nog net een vlaag verteerde vissen tegenhouden. Met haar poot voor haar mond vroeg ze''Waarom neem je de vissen niet aan? Ik bedoel het alleen maar goed''. Ze snapte niet waarom,al kon ze zelf geen vis meer naar binnen krijgen. Ze had liever weer zo'n lekker vet hert dat als je erin beet het bloed eruit druppelde. Ze begon er al bijna van te watertanden. Ze stond op bij het meer en vloog naar de dichtsbijzijnde hoge boom,noordoost van het meer en ging op een tak die haar stevig genoeg leek zitten. Omdat zij ook hoefgetrappel en ze keek of ze de kudde paarden zag. Ze probeerde ze te ruiken,en ja ze kreeg een sterke geur binnen. Iets wat rook naar paardenmest en bloed. Maar waar kwam het bloed vandaan? Was er een paard aan het veulenen? Dat ging ze onderzoeken,zo's klein veulentje is makkelijk te pakken te krijgen. En het zal vast goed smaken. Stil vloog ze met rustige vleugelslagen terug naar de plaats wara het glibberige hoopje snoek had gelegen. Ze ging voor hem staan en zei''Ik weet waar het hoefgetrappel vandaan komt,maar ik ruik ook bloed. Heb je zin in paard?''vroeg ze daarna en ze vloog al een stukje de lucht in.Ze kon de lucht van de paarden nu nog beter ruiken omdat de wind goed stond. Het kwam uit het oosten. Ze wachtte op een andtwoord van hem. Al zal dat mischien niet erg aardig zijn.

Mooie post! Hier en daar een klein foutje maar dat maakt niet uit ^^ Ik zeg alleen: Ga zo door ;D

Onbewogen staarde hij naar de rode draak en zag hoe ze de vis opat. Hij grimaste en trok zijn neus ervoor op. Hij had liever die paarden die een paar vleugelslagen verderop zouden rennen over de open plekken. Hij wou het bloed drinken dat eruit sijpelde in plaats water. De zoutige smaak, de geur van roest en zout gemengd, heerlijk was het. Shakey at eigenlijk alleen een of twee vissen als snack, lekker snel als tussendoortje en hij ging verder met de dagelijkse routine. Maar dit, de rode draak at de vissen alsof ze een hele maaltijd ervan maakte. Ongetwijfeld zou ze het getrappel wel horen net zoals hij deed, waarom ze de vissen niet roosterde om de glibberigheid te minderen en de vis lekkerder te laten smaken wist hij niet maar hij ging het niet doen. Hij bewaarde zijn krachten en brute kracht voor het vlees iets verderop.
De draak begon weer te praten en verveeld luisterde hij naar haar woorden. "Daarom juist, ik haat goed." Zijn stem was vol walging en afgunst. "Ik kan voor mijn eigen voedsel zorgen en heb daar niemand voor nodig." Bromde hij en ging wat rechter op staan. De houding deed zijn benen tintelen en dat was zwaar irritant. Toen hij net weg wou gaan om een lekkere bonk vlees te scoren stelde ze voor om op paarden te gaan jagen. Ze was snel naar een boom gevlogen en was op een tak gaan zitten, dat de tak niet gelijk doorbrak was hem een raadsel, en ze vertelde dat ze wist waar ze zich bevonden. Zijn mond vertrok tot een bittere streep. Ze had ook gewoon omhoog kunnen vliegen en ze had vanzelf de kudde gezien. De draak ging alvast de lucht in, met tegenzin klapte hij zijn vleugels uit. Voor vreemde was het alsof hij geen vleugels had. Slechts een drak op vier poten die rennend door het leven ging. Nee hij had een goede camouflage daarvoor. Op zijn vleugels zat een laag schubben die gelijk was aan zijn lichaam en vielen zo niet op. Hij leek dan vleugelloos maar dat was hij niet. Met een stevige klap van zijn vleugels stoof hij omhoog en ging als een snelvaart achter de draak aan. Zijn bewgingen gingen snel en soepeltjes en hij zag van ver de kudde al rennen die bezig waren met hun trektocht naar nieuwe bronnen. Het was niet moeilijk om de rode draak bij te houden, voor zijn gevoel ging het het ook sloom. Daarom zette hij hun vlucht een tandje hoger. Het zou nog even duren voordat ze echt konden jagen maar hij kon zien dat de kudde bestond uit een stuk of 15 paarden. Jongen en ouderen niet meegerekend. Straks zou de groep nog maar bestaan uit vijf, of als hun pech hadden.. Nul.

Ze merkte dat hij haar inhaalde,en ging sneller vliegen. Ze kon hem met gemak inhalen maar deed het niet. Waarom zou ze ? Haar energie aan een nutteloze race verspillen? Ze dacht er niet aan. verderop zag ze al een paar paarden staan. Maar ze waren erg alert. Wat zou het zijn. Stil vloog ze op de paarden af. Ze lette niet meer op de andere draak. Ze zag dat een paard aan het veulenen was. Stil vloog ze er op af. Ze zal het te pakken krijgen hoe dan ook. Ze vloog zo snel als ze kon en kreeg de moeder te pakken,met het veulen er half uithangend. De moeder was op slag dood na de greep van de sterke klauwen van Nagada. Het veulen kon ze nog net te pakken krijgen voor dat het viel. Een kwartier later kwam ze bij een open plek. Ze zag dat de andere draak weg was. Zou hij haar achterna gegaan zijn? Ze wist het niet,maar een ding wist ze zeker. Het paard ging op hoe dan ook. En niemand zal aan haar prooi komen. Haar eerste echte prooi. Stil at ze de paarden op. Het was heerlijk,sowieso heerlijker dan glibberige snoek. Dit hoefde niet geroosterd te worden,en ze hoefde het niet te proberen want ze kon niet vuurspuwen. Ze had haar krachten nog niet ontdekt. Maar ze hoopte dat het snel zou gebeuren. Stil at ze verder. Ze hoopte dat de draak niet terug kwam. Na haar maaltijd vloog ze weg. Ze zag wel waar ze aankwam. Maar een ding wist ze zeker;dit was een nieuw begin.

Eenmaal boven de paarden was zijn aandacht allang niet meer bij de rode draak. Hongerig en strak staarde hij naar de kudde. Zijn aandacht werd getrokken door een stevige hengst die voorop in de kudde liep. Duidelijk de leider van de kudde. De leiders waren vaak de sterkste maar niet alleen dat, ze bevatte flink wat spieren en vet. Een leider moest sterk genoeg zijn om zijn onderdanen, in dit geval leden te beschermen en te voeden. Helemaal tevreden met zijn nieuwe prooi begon hij te dalen. Ergens had hij zin om er een grote spectaculaire duikvlucht te nemen om zo de hengst te vangen. De jonge draak wist niet waar dit vandaan kwam maar hij besloot het niet te doen. Waarom zou hij zoveel moeite en energie besteden aan slechts een hengst die toevallig de kudde leiden, of dat er nou toevallig een andere draak ergens naast hem vloog. Hij nam een simpele snelle duikvlucht en spuwde een dunne straal vuur. Het duurde wellicht even toen het zwarte vuur begon te roken en een cirkel branden in het dorre gras maar al snel hoorde hij tot zijn genoegen angstig gehinnik en gebalk. Kort gaf hij een cynisch lachje en daalde neer. Tevreden staarde hij naar de vlammenzee die van een cirkel uit begon te lopen richting een vreemde ovale vorm met aanhangsels. Tot zijn spijt moest hij het vuur temperen en laten doven om niet de hele kudden uit te moorden, al zou hij dat maar al te graag willen, maar misschien had hij hier later nog plezier van. Ruw liep hij naar zijn prooi. Het waren er meer dan verwacht, drie in totaal. Waaronder, tot zijn vreugde, de hengst. Allemaal leken ze gestorven te zijn aan de giftige rookwolken die van zijn vuur afkwamen. In zijn achterpoten nam hij de twee overige herten en in zijn voorpoten de hengst, als een soort trofee. Bij een poeltje daalde hij neer en begon te eten. Gelukkig was hij de draak kwijt geraakt. Wat een lastig geval.