Raar geluid!

Hij had net weer eens gejaagd en had net zijn buit op geslokt. Mudly kon wel even zonder hem en hoopte dat zijn bezeten kant even rustig aan deed? Darko zag iets verder op een jonge draak liggen die sliep, maar een tak brak onder zijn achterpoot en liet de jonge draak wakker schrikken. Darko ging zitten en bleef nog even in de schaduwen van de bomen, hoewel de lichtgevende plekken op zijn lichaam verrieden waar hij zich bevond! Darko was niet van plan zich meteen aan een andere draak te tonen, maar hij hielt ervan om andere vooral jongere draken zijn macht te laten zien net zoals hij dat bij Leona had gedaan. Darko stond op en liep het maanlicht in dat schaars schijnde, want de maan was bijna op en moest zich weer herladen voor een volgdende maand. 'Een eenvouwdige draak net als jij!'was Darko antwoord en hij bleef voor de jonge draak staan en nam haar op. Haar zwarte schubben glansde in het licht en deed hem aan een andere draak denken die hij ooit gezien had 'Zu.'

Kliennie liep door de groene bossen met twee herten over zijn rug. Het was al nacht en de moon stond al hoog in de lucht. Kliennie was veel te lang op jacht geweest, alleen hij had vandaag geen geluk gehadt met het jagen vandaar dat hij tot laat in de nacht was goor gegaan. Kliennie gaapte een paar keer luid en liep met moeizaam en trage passen verder richting het dorp. Ineens hoorde hij een luid stem zeggen, 'Een eenvouwdige draak net als jij!' Kliennies blik gleed langs de bomen en struiken en zag toen twee draken staan. Kliennie had nog niet zoveel draken ontmoet of andere mensen dan firechild, Rainbow, Gyfow en Aiwendill. En was wel benieuwe naar deze twee. Voorzichting liep Kliennie er naar toe niet alle draken waren even vriendelijk tegenover mensen. En bleef in de shadow van een gote eikenboom staan kijken. Een draak was allemaal zwart en de andere was een mooie rode draak met een soort van gouden tekens er door die licht gaven. Erg mooi om te zien dat moest kliennie meteen toegeven. Dat moest vast een machtige draak zijn dacht kliennie. Maar hoe machtiger hoe gevaarlijkere ze konden zijn.

Haar ogen, nu zwart als de nacht, namen in eerste instantie alleen de grote gestaltes waar. De warmte vlekken, de afmetingen; alles maakte het duidelijk dat het andere draken waren. Met het idee in haar achterhoofd om socialer te worden liep ze door. Als ze misschien even had opgelet had ze misschien het kleinere gestalten opgemerkt, die van de mens. Maar zodra ze in het gezeldschap kwam spande haar spieren. Hierbij kwam haar kop wat lager te hangen en flitste haar ogen terug naar hun oorspronkelijke wit met inktblauwe iris. Diep vanuit haar keel kwam een zacht geluid, iets wat je als een zwakke grom kon beschouwen. Het rode gestalte kwam haar nog bekend voor, evenals de geur. Darko, de draak met een te grote ego dan hij aankon. Dacht dat hij stoer was met zijn praatjes en zijn houding, maar ze kon hem niet uitstaan. Ze had de woorden van de andere draak gemist, over het mens, had maar een seconden een blik op haar geworpen. 'Goh, deze keer niet grommend en springend in het midden gekomen?' bromde ze bijna nijdig in Darko's richting. Haar vleugels sidderde lichtjes, haar kop kwam wat omhoog. In haar blik was duidelijk te zien wat ze van hem vond. Ze snoof, waarna haar blik naar de plek van de verstopte mens schoot, even afgeleid door zijn geur. Ze krulde haar nek, waarbij haar kop hogen kwam te staan. Zachtjes snoof ze, even schoot haar blik nijdig naar Darko, waarna ze zich verder naar het mens toe draaide. Er hing een geur bij de mens, niet van het zelf, maar eentje die haar bekend voorkwam.

. De zwarte draak had hem meteen op gemerkt leek het wel en zei tegen de rode draak. 'Er is hier een mens bij ons in de buurt, de geur komt me bekend voor! maar het is een mens zo ie zo!' Kliennie keek even verbaast op toen de zwarte draak dat zei, Kliennie herkende hem niet echt maar het wasl ook al donker. Misschien als hij wat dichter bij de draak in de buurt kwam dat hij haar herkende. De draak liet een lage gegrom horen en zei toen, 'Kom maar te voorschijn hoor, mens!' Kliennie bleef aarzelend staan hij vertrouwde die draak niet van de rode kon hij nog maar weninge zeggen. Opeens kwam er nog een draak bij een heel donkerblauw vond Kliennie, de draken waren ook een stuk groter dan de draken die hij tot nu toe had gezien. De donkerblauwe draak veranderde van houding toen ze bij het groep kwam het was niet echt vijandige maar ze liet duidelijk merken dat ze een van de draken niet mocht. Kliennie zuchten en dacht ,tuurlijke besloot ik eens wat meer draken te leren kennen kom ik bij een stel uit die elkaar niet mogen en dan nog ook alle drie groter zijn dan mij zelf, Kliennie hield ze goed in de gaten en keek met wat wantrouw in zijn ogen ook de draak die er bij gekomen was leek hem meteen op gemerkt te hebben Ze leek hem zelfs aan te kijken wat haar blik en ogen stonden precies op hem gericht. Kliennie zuchtte even en kwam toen met zijn twee herten over zijn schouder tevoorschijn en zij met wat aarzeling in zijn stem. ‘Hoi allemaal.’ Zei kliennie vriendelijk en met respect. Hij bleef een paar meter voor de draken staan en legde zijn twee herten op de grond. Het was moeilijke praten en beweging met die dingen over je schouders. Kliennie maakte daarna een kleine buiging maar zei verder niks. Langzaam liet hij zijn blik over de drie draken glijden het waren stuk voor stuk prachtige en machtige wezens. Maar ze haalde het belangen na niet bij Rainbow. ze was dan niet groot, maar ze straald ook een soort macht uit en ze was een pracht draak.

De zwate draak leek eerst verbaasd en stelde zich later voor als Starnight. Darko knikte en richten zijn blik op de plek waar de ogen van Starnight opgericht waren. Nog voor Darko zich voor kon stellen kwam Leona aan gelopen en je kon zien dat ze niet echt blij was om hem te zien. 'Ah nog even blauw zo te zien?' vroeg Darko plagend en zijn ogen gingen in een vloeiende beweging naar Leona en hij grijnsde breed. Het mens kwam aan gelopen en boog even voor hen. Darko had Mudly zijn vertrouwen gegeven en hem daarom ook als rijder gekozen. Dit mens leek even groot als Mudly te zijn, alleen was zijn kleding anders en hij had een bekende geur met zich mee. 'Hm kennelijk heeft Rainbow ook iemand gevonden tussen de mensen?' zei Darko en hij boog zijn kop naar voren en hielt een van zijn ogen voor het gezicht van de jongen die geen angst leek te hebben voor hun drie?
Darko blies een lange teug lucht naar buiten die de kleinste haartjes van de mensen zou kunnen schroeien. De hete lucht stroom zocht zich een weg en loste op in de koelere lucht.

Haar inktblauwe ogen schoten weer naar Darko, nijdig en bijna boos toen ze zijn plagende woorden hoorde. Het klonk bijna alsof hij een grapje maakte, alsof hij áárdig wilde doen. Weer klonk er een gerommel diep vanuit haar keel, een grom die deze keer harder weerklonk en waarbij haar bovenlip eventjes trilde. In dat zelfde moment waren even een paar van haar witte, en vlijmscherpe tanden te zien. Demonstratief richtte ze haar blik weer op de mens, die nu in het gezeldschap was gekomen. In een verlaten reactie verzachte haar blik, nog steeds wantrouwig terwijl hij hun begroette. Bij Darko's woorden schoot haar blik even naar hem, verdwaasd deze keer waarbij ze de vraag van de zwarte draak miste. 'Rainbow?' haar blik schoot weer even snel terug, deze keer met een klein verwrongen glimlachje, duidelijk geforceerd. 'Kliennie, is het dan zeker?' vroeg ze wat twijfelend, waarbij ze haar kop dicht bij zij ngezicht bracht. 'Dus dit is een aantrekkelijk hoofd, volgens mensen maten?' mompelde ze bedachtzaam, waarbij de woorden van Rainbow over Kliennie zich in haar hoofd herhaalde. Ze gromde zwaar naar Darko, toen hij zijn warme lucht naar het mens toe blies. 'Hou je heethoofdtichheid bij je,' sisde ze geïrriteerd, waarna haar blik weer naar de mens gleed.

Langzaam kwam er aandacht op hem gericht eerste van de rode draak met gouden tekens . Die nog een plagende opmerking maakte naar de donkerblauw draak. Die een grom liet ontsnappen en haar tanden liet zijn die spierwit waren en mes scherp. Toen richtte hij zijn aandacht op Kliennie en zei als of mensen een soort product waren. 'Hm kennelijk heeft Rainbow ook iemand gevonden tussen de mensen?' Hij boog zijn hoofd wat en hielt zijn oog voor hem, Dus deze draak kende Rainbow dus, dan zal hij vast wel mee vallen en aan zijn opmerking te horen had hij ook een temmer. Hij vond alleen het gegrom niet zo fijn, die ze naar elkaar maakte. De donkerblauwe draak had iets tegen de rode draak. Die bij de rode draaks zijn woorden haar kop had omgedraaid en met een wat verzachte blik naar hem keek. Voordat hij antwoord kon geven vroeg ze met een twijfelende stem. 'Kliennie, is het dan zeker?' Kliennie keek even verbaast op naar de Donkerblauw draak die haar kop nog dichterbij bracht en zei. 'Dus dit is een aantrekkelijk hoofd, volgens mensen maten?' Kliennie werd een beetje rood door die opmerking en wist niet zo goed of het als beledigen of als compliment bedoelt was. Kliennie vond zichzelf niet bepaald knap maar ook niet lelijk, het kon er mee door. Toen de rode draak een hete lucht zijn kant op blies siste de donkerblauwe draak. 'Hou je heethoofdtichheid bij je,' En richte haar blik weer op hem. Kliennie had nog geen woord gezegd en alleen maar geknikte op iedere vraag. ‘Dat klopt ik ben Kliennie en ik ben inderdaad Rainbows temmer.’ Hij was er nog steeds trots op en je kon dat duidelijk horen. Meteen vriendelijke stem vroeg Kliennie. ‘Hoe wist u dat? En hoe heten jullie.’Kliennie voelde zich al wat meer op zijn gemak aangezien ze Rainbow kennen.

Darko hoorde het gesis van Leona die hem weer eens de les wilde lezen en hij trok zijn kop terug, waarna hij Leona een waarschuwende tik gaf met zijn staart. De rode draak luisterde naar de jongen die kennelijk Kliennie heten. 'Stom van me door die haren aan je kin leek je op een ander mens. Jij hebt Rainbow naar White of een van de beta's laten roepen, maar helaas deed White de groep ontbinden voor je haar leerde kennen.' zei Darko en schudden zijn kop even en richte zijn aandacht weer op Kliennie. 'Hoe vergaat het Rainbow en jouw zo?' vroeg Darko en ging verstaan.

Kliennie grinnikte om zijn opmerking en dacht ,die heb ik vaker gehoord, Hij gaf de donkerblauw een tik met zijn staart en Kliennie zei met een grijns. 'Die opmerking heb ik al vaker gehoord van bekenden ik vind het wel wat hebben. Zijn julie altijd zo bezig met elkaar?' En keek even vragen naar de rode draak en toen naar de donkerblauw draak. Kliennie knikte een paar keer bij het verhaal van de rode draak en dachte even na dan moest hij darko zijn als Kliennie het zich nog goed herinnerde. 'Dat betekende dat u toch Darko bent?' En keek nog eens goed naar de rode draak maar hij herkende hem helemaal niet meer. Hij was flink veranderde dan maar dat was Rainbow ook nadat hij zijn temmer was geworden. Kliennie vond het jammer van de groep maar het was niet anders. Hij had er graag een deel van uitgemaakt. 'Met Rainbow gaat het goed en met mij ook. Ze is een prachtige en wijze draak, we zijn bijna altijd wel bijelkaar.'

Een woeste grauw kwam vanuit haar keel, waarbij ze haar bek opende en waarschuwend naar Darko hapte. De lichte irritatie in haar blik jegens hem was overgesprongen naar woede. Hij moest nu niet gaan doen alsof hij wijzer en slimmer was, door zo'n actie met zijn staart. Het gegrom zwakte af, maar bleef nog steeds hoorbaar terwijl ze Darko woedend aankeek. Langzaam richtte ze haar aandacht weer op de mens, waarbij ze Darko's woorden geheel negeerde. Hoewel de argwanende blik wat was afgezwakt toen Kliennie bevestigde wie hij was bleef hij lichtelijk aanwezig. Leona had niet voor niets een soort van hekel aan tweebenen, zelfs Laurens kon dat niet geheel weghalen. Met een lichte glimlach knipperde ze een paar keer voordat ze Kliennie antwoorde. 'Je draagt haar geur met je mee, als een soort van lichte vacht vervlochten met je eigen... menselijke geur,' probeerde ze het in begrijpeljke woorden voor zijn kleine brein te vertalen, waarna ze haar kop weer terug trok. 'Ik ben Leona,' antwoorde ze zijn vraag. Haar blik verharde bij de mens zijn vraag, bleef hem kil aankijken. 'Ik kan niet tegen draken met een te grote ego die ze niet aankunnen,' was haar simpele verklaring, beantwoorde hierbij niet geheel zijn vraag. Het was waarschijnlijk al duidelijk. Met veel moeite verzwakte ze haar blik weer. 'Ik kwam Rainbow nog laatst tegen, haar idee was het om Laurens en jou te laten ontmoeten. Ik weet niet of je haar al gesproken hebt daarover,' sprak ze bedenkelijk waarbij ze haar rug wat naar Darko toe richtte door wat te verstappen. Dit deed ze meer onbewust, maar het zei genoeg.

Kliennie herkende Darko ookal was hij flink veranderd door de transformatie die hij laatst was ondergaan en richten zijn kop even grommend naar Leona die naar hem hapte. En daarna wat woorden in het rond slingerde. Darko schudden zijn kop en aapte Leona even na voor ze er erg in had. 'Goed te horen dat het met Rainbow goed gaat en wijs is ze zeker. Hoewel ik me vaak afvraag hoe zij het zo rustig kan uit houden?' vroeg Darko op het laatste en zag dat Leona haar rug naar hem toe draaide. Darko vond het niet erg, maar zijn gedrag was al een heel eind verbeterd zins hij Mudly als zijn rijder aangenomen had. Een verdacht geluid weerklonk vanuit de struiken en Darko kek om en zag dikke touwen op hen afkomen. Darko blies een grote steekvlam uit en zag hoe een mega grote groep van drakenjagers hen omsingelde. Een gloeiend rood ei rolde uit Darko's bek en rolde naar de mannen toe tot het tot stilstand kwam te liggen. De drakenjagers grapte en begonnen te lachen, maar het lachen verging hen spontaan toen het ei explodeerde. 'Nu valt er niets meer te lachen he stelletje geldwolven!' brulde Darko en strooide met nog meer eieren van lava in het rond die allemaal een voor een explodeerden.

Darko en Loena hadden een soort van haat relatie wat een grappige gezicht was op zich, maar kliennie liet dat niet blijken en keek rustige naar de twee kibbelde draken. De donkerblauw draak stelde zich voor als Leona, liet een woeste grauw uit haar keel komen waarna ze naar Darko hapte. Die naar haar gromde, hij schudde zijn kop en begon Leona na te doen. Kliennie kon met moeie zijn lach binnen houden. En met moeite richte hij zijn blik naar Leona, Leona had niks in de gaten en richte langzaam haar aandacht op kliennie.

Kliennie ging rustige op de grond zitten, en keek expres even niet meer naar Darko. Bang om dalijk in lachen uit te barsten. Leona had een lichte glimlach op haar gezicht en vertelde hoe ze wist wie hij was, Kliennie knikte begrepen. Ze trok haar kop weer op en haar blik verharde wat toen hij zijn opmerking maakte, keek Leona hem even kil aan. Was haar verklaringe, Kliennie knikte alleen maar. Toen ze vertelde over Laurens en dat Rainbow van plan is hem aan haar voor te stellen. Keek Kliennie even verbaast op dat had ze nog niet verteld maar ze hadden de laatste dagen wat andere dingen mee gemaakt. Misschien dat ze het vergeten was. ‘Nee nog niet om eerlijk te zijn, we hadden het een tijdje samen druk misschien dat ze het vergeten was om het me te zeggen.’ Zei Kliennie met een vriendelijke stem. Kliennie liet zijn blik weer even op Darko Vallen. Die zat Leona nog steeds na te doen en Kliennie hield het niet meer en barsten in lachen uit. Leona had haar rug naar Darko gekeerd en dat zei al meer den genoeg wat ze over hem dacht. Maar hield snel op en luisterde naar Darko die vroeg . 'Goed te horen dat het met Rainbow goed gaat en wijs is ze zeker. Hoewel ik me vaak afvraag hoe zij het zo rustig kan uit houden?' Kliennie keek even verbaast naar Darko, wat bedoelde hij precies met rustige uit kan houden. ‘Wat bedoel je Darko met zo rustige uit kan houden?’ Ineens klonk er een geluid tussen de struiken en bosjes en vloog er een net uit.

Kliennie wist gelijk wat er aan de hand was en sprong op. Darko wist met een vuurstraal de net te verbranden en liet een ei uit zijn bek rollen. Kliennie keek even niet begrepend naar Darko en de drakenjagers lachten en maakte wat grappen over het ei. Het ei explodeerde en Darko brulde, 'Nu valt er niets meer te lachen he stelletje geldwolven!' en strooide met nog meer eirenen rond. Darko leek het allemaal alleen af te kunnen en de drakenjagers wisten niet wat hen overkwam. Kliennie had een brede grijns op zijn gezicht. Drakenjagers waren soms echt stom bezig. 'Nog hulp nodige of kan je het wel alleen af?' Kliennie hoopt dat hij even mocht helpen en wachten eigelijk niet op antwoord. Hij zag twee drakenjagers weer een net spannen op een soort van katapult. Snel pakte kliennie zijn boog en schoot snel twee pijlen af. Met pijl door hun handen keken de mannen woeden zijn kant op. En gilde van de pijn, ze trokken woedend de pijl uit hun hand. En slaakte even waar een gil uit. Daarna rende hij naar de het geval toe en pakte een dolk en sneed snel de touwen door en sloeg de twee mannen bewusteloos.

Zonder veel onder de indruk van Darko's grom te zijn keek ze hem even sceptisch aan. Met moeite bleef ze rustig toen Kliennie Darko een vraag stelde. Als het aan haar had gelegen zou iedereen hem moeten negeren, gewoon omdat meneer zo vol van zichzelf was. Bedenkelijk keek ze de mens aan. 'Ach, dat kan altijd,' glimlachte ze wat zwakjes naar hem, nog steeds moeite mee hebben echt aardig te doen naar een tweebeen. Haar kop schoot om toen Kliennie in de lach schoot, en zag nog net de belachelijke dingen van Darko. 'Denken we weer grappig te zijn, rooie?' gromde ze nijdig naar hem, duidelijk makend dat ze totaal niet onder de indruk van hem was. Het werkte alleen maar op haar irritatie, wat waarschijnlijk ook zijn bedoeling was. Haar vleugels kwamen dreigend omhoog, haar staart zwiepte hierbij krachtig heen en weer en ze ontblote in een grom haar rij scherpe tanden toen de geluiden hoorbaar werden die zich niet in hun groepje bevonden. Het was wel opmerkelijk dat áls ze in aanraking kwam met jagers, meneer Darko hier altijd erbij was. Hoewel dit wel een mooi moment was om haar irritatie te uiten, en straks niet los te barsten op die Rooie. Met woeste halen schoot ze naar voren, nam een van de mannen tussen haar kaken en brak zijn ruggengraat, om hem vervolgens als een slappe lappenpop weg te slingeren. Deels ontvouwde ze haar vleugels richting de hemel, haar gehele ogen weer zo zwart als de nacht. Rond haar vleugels begonnen de blauwige schichten van de bliksem te vormen. 'Stellte dwazen,' gromde ze geïrriteerd. Dachten ze nou echt drie draken en een mens die duidelijk zijn wapens kende te overmeesteren. Woest sprong ze naar voren, waarbij de blauwe schichten zich via haar nek naar haar kop bewogen om in samenhang met een vlammenzee uit haar bek richting de jagers te schieten. Grommend plette ze nog twee lichamen onder haar voorklauwen, om zich met een ruk om te draaien toen ze een pijnlijke steek in haar staart voelde. Ze ontblote haar tanden en haalde met haar staart, om de oorzaker - een jager met een scherp geval - weg te zwaaien tegen een boom.

Darko gromde nog naar Leona, ze was er niet van onder de indruk. Toen Leona door krijg dat Darko gekke bekken aan het maken was, draaide Leona meteen haar kop om en gromde nijjdige naar hem. ‘Sorry Leona.’ Mompelde Kliennie wat schuldige, maar hij kon er eigenljk niks aan doen. Ze had een hekel aan hem en was ook totaal niet onderen de indruk, dat was wel duidelijk en wel komische. Toen ze ook de geluiden hoorde maakte ze zich groot en dreigend wat een beangstige gezicht was, gelukkige stond hij aan haar kant. Dus hij was wel veilige voor Darkos en Leonas aanvallen. Al snel mengde ze zich ook in het gevecht en Kliennie schoot nog een paar drakenjagers neer die angstige wegrenden. Leona pleten een paar mensen en gooide er een krachtige tegen een boom aan. Die zwarte draak was nergens te bekenen. Ineens hoorde kliennie weer een grom die zei. 'Dan zijn mensen al niet geliefd bij mij.. En jagers dus al hele maal niet!' Kliennie keek even op en zag de zwarte draak die woedend was. Kliennie voelde ineens een paar pijnlijke steken in zijn zij en zakte op de grond. en voelde een trap in zijn rug met een ruk draaide Kliennie zich om en zag een nogal gespierde man voor hem staan met een bebloede zwaard in zijn handen. Kliennie pakte snel zijn dolk en hield de slag van de man met veel moeite tegen en gaf hem een flinke trap in zijn kruis. Hij liet meteen zijn zwaard vallen en zakte op de grond, met moeite kroop Kliennie van hem vandaan en stond daarna met trillende benen en met een hand bij zijn wond op. De steken hadden een groot deel van zijn zij open gehaald en heel zijn hand was rood toen hij die terug trok van zijn wond. De man stond ook al weer en had zijn zwaard snel opgepakt en liep dreigen op hem af. Kliennie zakte langzaam weer naar de grond en kreunde een paar keer van de pijn in zijn zij.

Darko stormde op de laatste jager af en pletten die onder zijn voorpoot. alles werd weer rustig. Starnight was geraakt door vreemde pijlen die Darko niet herkende en kliennie wasgewond geraakt. 'He he eindelijk rust die lui weten echt niet van ophouden!' zei Darko en ging zitten, waarna hij even naar Leona keek. Opeens klonk er hoorngeschal en Darko herkende die als de hoorn die hij aan Mudly gegeven had. 'Het spijt me maar er wordn naar me geroepen!' zei Darko stond op en sprong de lucht in, waarna hij weg vloog op weg naar Mudly.

Snuivend, meer uit irritatie, keek ze om zich heen en schopte doodleuk een slap lichaam van een van de jagers bij het gezeldschap weg. De menselijke geur, vermengt met de ijzerachtige geur van bloed, was sterkt te ruiken; iets wat Leona niet echt aanstond. Haar kop schoot om toen ze de schreeuw hoorde, zag de zwartkleurige draak bestookt worden met pijlen. Haar inktblauwe ogen gleden door, zag de toestand van Kliennie en gromde van binnen. Mensen, konden zichzelf amper beschermen tegen hun eigen soort. Norst, en nogal panisch bleef haar blik heen en weer gaan terwijl de zwartige draak wat zwakjes gromde. Haar blik schoot naar Darko toen ze zijn woorden hoorde, keek hem alleen maar even nors aan toen hun blikken elkaar kruiste. Bij de hoorngeschal voelde ze haar lichaam automatisch weer spannen, liet haar blik zoekend tussen het bladerdek doorgaan. Toen Darko hem op het vliegen zette keek ze hem grommend na. 'Ga maar pleite zodra er hulp nodig is,' gromde ze geërgerd waarna haar blik over KLiennie en de zwarte draak ging. Wat moest ze nou doen, wat wílde ze dat ze deed. 'Kliennie? Zwarte... alles goed?' vroeg ze wat kleintjes, en nogal overbodig. Misschien, als Rainbow hier was met haar kristal hadden ze een kans van overleven. Gefrustreerd bleef Leona's blik van de mens naar de draak gaan, waarbij ze doodstil op haar plek bleef staan. 'Rainbow, waar ben je als we je nodig hebben,' kreunde ze zachtjes en gefrustreerd, waarbij ze haar kop liet hangen en demonstratief haar blik op de grond voor haar klauwen richtte.

Kliennie hoorde de woorden van Leona en was er een beetje mee eens, Leona schopte een lijk van een mens weg. De zwarte draak was bestoken met pijlen en leed er zwaar onder, Kliennie kroop met wat moeite naar de zwarte draak die hulpeloos rondkeek en schreeuwde om hulp. Kliennie pakte een van de pijlen die op de grond lag en rook er voorzichtige aan. De pijl rook naar een zware slaapmiddel, genoeg om een mens voor eeuwige te laten slapen als die er door getroffen werd. 'Rotzakken.' mompelde kliennie en keek wat hulploos naar de zwarte draak. Kliennie had geen idee wat voor effect het had op draken, aangezien hij die troep nooit gebruikte. Leona vroeg of het met hun ging en Kliennie draaide even zijn hoofd haar richting in. ' Het gaat wel met me, maar ik weet niet of het met onze zwarte draak gaat. Die pijlen waren besprenkel met een zware slaapmiddel. als een mens er door geraakt word zou die voor eeuwig in slaap vallen. Maar ik weet niet wat voor effect het op draken heeft.' Kliennie keek weer naar de zwarte draak, en pakte toe nzijn kristal van Rainbow die meteen begon te gloeien. 'Rainbow, ik heb je nodige. En waarom heb je me niks over Leona verteld.' Zei kliennie in zijn gedachten. Kliennie ging tegen een rots liggen en keek vriendelijk maar ook moei naar Leona. 'Ik heb Rainbow geroepen, ze zou er snel zijn.' Kliennie probeerde te glimlachen en keek even met een gemoedelijke blik naar de zwartte draak.

Het leek een heerlijke dag te worden en rainbow had liggen slapen totdat ze een felle pijnscheut door haar lichaam voelde gaan. uit brullend van de pijn keek ze haar lichaam na, maar zij zelf had geen wonden en de kristallen rond haar hals begonnen sterk te gloeien. "Kliennie!" dacht Rainbow geschrokken en brulde luid van vrustratie. Daarna steeg ze op en zetten een zoektocht in om haar rijder te vinden. Met een zoekende blik zocht ze de grond af tot ze een blauwe flikkering tussen de bomen zag. "Leona wat doe jij hier?" dacht Rainbow en ze zakte iets of wat en zag tussen de bomen een witte draak en Kliennie die gewond was. Vol bezorgdheid daalde Rainbow met grote snelheid en de hulp riep schalde via haar kristallen in haar oren. Rainbow brulde luid en landen met een dreigende houding tegen over de andere twee draken. Rainbow wist van Leona dat ze mensen niet bijzonder mocht, maar als zij hem zou hebben aangevallen dan zou Rainbow hem verdedigen, maar om valse uitingen te vermijden zou ze een vraag stellen voor ze iets zou doen. 'Wat is hier gaande!' vroeg rainbow scherp en haar houding werder niet minder op. Haar vleugels waren hoog op geheven en haar was dreigend laag bij haar poten. De staart van rainbow zwiepte over kliennie heen, maar was hoog genoeg om hem niet te raken.

Er kwam niet meteen antwoord en er begeurde iets dat Normaal niet bij Rainbow gebeurden. Haar ogen werden verloren haar kleur en werden helemaal zwart, zo zwart dat het al het licht leek op te zuigen. Niets reflecteerde er meer in haar ogen en de kristallen rond haar hals begonnen zo hard te gloeien dat er een lichtkring van kleuren rond haar hals leek te hangen. De grond begon te trillen en dikke bomen van kristal begonne uit de grond te groeien en omringde Starnight, Leona, Kliennie en haar zelf. De bomen van kristal begonnen ook te gloeien en zonden een ontzichtbare stroom van pijngolven af net als de kristallen die rond Rainbow hals groeide. Alle geluiden van het bos kwamen vaag door haar gehoorgang die ze nergeerde. Haar nauwe contact met Kliennie maakte dat zij zich zorgen om hem maakte net zo als ze dat had gedaan toen haar famillie door mensen aangevallen werd, maar toen kon ze nog niets terug doen. Haar houding bleef zoals ze stond en alleen Kliennie zou haar uit deze trans kunnen halen. Rainbow wist niet wat ze deed. De pijn die eerder nog door haar heen gierde voelde ze niet langer en dat maakte haar aanval nog gevaarlijker.

Uit Leona's keel klonk een zwaar, dreigend gegrom bij de woorden van Kliennie. Dit, het feit dat het een sterk soort slaapmiddel was wat de draak aantaste, had ze nooit kunnen weten. Geërgerd schudde ze haar kop, waarbij haar blik van Kliennie naar de draak bleef schieten. Heen en weer, niet wetend wat ze moest doen en of ze uberhaupt iets moest doen. Haar inktblauwe ogen bleven op de mens hangen toen ze zijn stem hoorde, en met een geforceerd glimlachje knikte ze hem toe, blij dat Rainbow eraan kwam. Zenuwachtig, met haar blik strak op de grond voor haarklauwen gericht wachtte ze af. Haar gehoor tot het uiterste gespitst om elke vleugelslag te kunnen herkennen, hopend Rainbow te vinden. Haar kop schoot om, haar lichaam volgde hier een stukje bij en ze richtte haar blik op het bladerdek toen het veel gewilde geluid eindelijk hoorbaar werd. Een opgeluchte glimlach speelde op Leona's lippen toen Rainbow in volle haast zich in het gezeldschap voegde. In automatisme bracht ze haar vleugels iets op, in een verdedigende houding en deed een paar stappen achteruit toen ze de houding van Leona zag. Met een uiterst verbaasde blik, waarbij haar ogen wat verwijd waren keek ze naar haar vriendin, die in een grom haar vraag stelde. 'Rain, doe rustig,' bromde Leona wat geschrokken, waarna ze demonstratief haar vleugels weer tegen haar lijf drukte en een stap in de richting van de gekleurde draak zette. 'Een stelletje jagers kwamen eraan zetten. En meneer Darko besloot op het uiterste moment dat zijn hulp nodig was er weer vandoor te gaan,' het laatste kwam er grommend uit, zwaar geïrriteerd. Met een gefronste blik en gespannen lichaam bleef ze Rainbow aankijken, zag langzaam de veranderingen. Leona's blik schoot geschrokken heen en weer toen Moeder Natuur besloten had haar innerlijke magie te tonen. Haar blik schoot naar Rainbow, zag de velle lichtring om haar hals en fronste diep. 'Rainbow!' schreeuwde ze streng naar de draak, waarbij ze nog een stap in de richting van haar vriendin deed. Hoewel de schrik nog steeds door haar lichaam gierde, aangezien ze niets wist te doen op een moment als dit, was het enige wat ze kon doen Rainbow terug halen. Met haar vleugels opgeheven, nog half ingevouwen bleef ze de naam van de draak herhalen. 'Kliennie, doe iets,' gromde ze geërgerd naar de mens, meer geërgerd omdat niets van haar handelingen hielpen.

Als snel was Rainbow er bij en keek eerst bezorgd en vroeg meteen aan Leona wat er aan de hand was. In haar gedachten, vroeg ze dat maar haar bezorgde blik nam al snel plaats voor woede en een boze blik. Rainbow brulde luid en landen met een dreigende houding tegen over de andere twee draken, Rainbow vatte het allemaal verkeerd op en haar boosheid was overweldigende. ‘Wat is hier gaande!' vroeg rainbow scherp en haar houding wat er niet minder op en haar vleugels warren hoog opgeheven. Rainbow ging over Kliennie heen staan en haar staart zwiepte over hem heen. Net hoog genoeg om hem niet te raken. Rainbow werd steeds bozer en Leona probeerde haar te sussen wat niet werkte. De kristallen om haar hals begonnen te gloeien en er kwamen kristallen uit de grond in de vorm van bomen. Kliennie keek recht in Rainbows ogen die zwart waren geworden. En geen kleur meer bevatten, Kliennie hoorde nog net wat Leona zei. Maar had verder nergens anders meer aandacht voor. Rainbow leek nou een andere draak. ‘Rainbow, Leona spreekt de waarheid drakenjagers vielen ons aan, daardoor ben ik nou gewond niet door Leona of de witte draak.’ Kliennie legde voorzichtige zijn hand op haar hals niet weten wat hij verder moest zeggen of doen. haar woede was beangstigen en de pijn die rainbow voelde toen ze haar famillie werd aangevallen door andere drakenjagers snapte kliennie. Hij had ook precies die pijn gevoeld. Toen Kliennie zijn familie verloren door plunderaars en zei zachtjes zodat alleen Rainbow het hoorde. ‘Rainbow het is al goed, ik ben er nog en ik zal je nooit alleen laten.’ Met een glimlachje en vriendelijk blik keek hij diep in Rainbows ogen, je kon zeggen dat Rainbow en kliennie het zelfde lot waren ondergaan.

De worden van Leona en de witte draak waren te zacht om ze goed te kunnen horen, maar op de een of ander manier brak kliennie door de werveling van woede heen en zijn stem klonk helder. Toen zijn hand op haar hals werdt gelegd ging er een rilling door haar lichaam heen en de werveling aan kleuren kwam weer terug in haar ogen. Vermoeit liet Rainbow zich op haar achterwerk vallen en keek even verward rond. 'Wat... Wat is er gebeurd? Ik voelde de pijn via kliennie en toen werd alles zwart?!' zei Rainbow en schudden haar kop voor ze naar Kliennie keek en hem een likje over zijn wang gaf. 'Leona vreemdeling het spijt me sorry voor mijn gedrag, maar zins die dag bij die tempel...?' verontschuldigde Rainbow.

Ze voelde de zelfde paniek als die van de vreemde draak bijna door haar adere heen gaan, maar ze hield zichzelf bij elkaar. Ongeduldig schoot haar blik van Kliennie naar Rainbow, wanneer kwam die lompige tweebener nou in beweging. Een gespannen volgde ze Kliennie vanuit haar ooghoeken toen hij in beweging kwam, Rainbow probeerde te kalmeren met zijn woorden en een zachte aanraking. Meteen was het effect zichtbaar, iets wat Leona's houding deed ontspannen en waarbij ze een zachte zucht slaakte. Met gesloten ogen liet ze even haar kop hangen, waarna ze haar inktblauwe ogen weer op Rainbow richtte. Met een geamuseerde grijns bekeek ze Rainbow, die er nu als een uit de klauwen gewassen hondje bij zat. 'Het was niets joh,' grijnsde ze naar haar vriendin, waarbij haar staart heen en weer zwiepte wat als het waren de geamuseerde blik in haar ogen versterkte. 'Ik bedoel, je had ons bijna vermoord met je nieuwe krachtjes, leek mij gehéél te negeren en hebt eigenhandig het gehele ecosysteem in dit stukje bos naar de fillesteinen geholpen,' de nonchalante toon in haar stem deed het lijken alsof ze dit soort dingen dagelijk mee maakte. Ze was al lang blij dat er verder niets ernstigs was gebeurd. Maar met andere woorden wilde ze duidelijk maken dat Rainbow zich verder niet druk moest maken. 'Dus, we hebben je eigenlijk soort van nodig,' kwam ze serieus ter zaken. Misschien was het aanblik van een bebloede Kliennie en een verzwakte draak met pijlen uit haar lichaam wel genoeg voor Rainbow om te laten beseffen wat er precies van haar verwacht werd.

"Toch spijt het me, ik weet niet wat me bezielde maar.... verder kwam Rainbow niet en ze pakte haar bol uit haar buidel en begon te zingen tot alle wonden geheelt waren, daarna stak Rainbow de bol weer in de buidel en duwde haar snuit even ter verontschuldingend tegen die van Leona en daarna tegen de snuit van Starnight. kliennie lag nog half onder haar. Rainbow stond op en ging naast Kliennie liggen, waarna ze haar met haar snuit Kliennie begon te kietelen. 'Toen ik voelde dat je pijn had was ik zo ongerust dat mijn gevoelens zo vreemd speelde dat ik niet meer wist wat ik deed denk ik.' zei Rainbow en likte kliennie's wang opnieuw, waarna ze naar de andere keek..

Rainbow leek weer bij zinnen te komen en ging vermoeit op de grond zitten en keek verward rond. Kliennie streeld haar hals en glimlacht vriendelijk. Rainbow verontschuldigende zich tegenover Leona en Starnight, Kliennie ging voorzichtige zitten en keek alleen maar naar Rainbow. En volgde het gesprek van de drie draken. Klienne begrijp precies wat Rainbow bedoelde hij was ook nog niet helemaal zichzelf sinds die dag in de tempel. Kliennie grinnikte toen hij de tong van Rainbow over zijn wang voelde gaan. Toen Rainbow weer haar bol pakte die ze vaak gebruiken om andermans wonden te genezen, wat heel handige was ook als je zelf gewond was. Voelde Kliennie zich langzaam weer sterker worden en voelde hij hoe de wond langzaam dicht ging en genas. Rainbow kon ook mooi zinngen ook al verstond hij er geen woord van het was meestal in haar eigen taal, maar het was mooi om naar te luisteren en het had en kalmerende werking vond Kliennie. Rainbow drukte haar snuit nog ter verontschuldigend tegen die van Leona en die van Starnight. Rainbow stond op en ging liggen waarnaar kliennie de snuit van Rainbow tegen zijn lichaam aan gedrukt en ze begon te kietelen. Kliennie kon daar niet tegen en rolde om van het liggen en zei vrolijke. ‘Rainbow ik kan daar niet tegen, hou op.’ Rainbow gaf hem nog een lik op zijn wang, en Kliennie greep speelse naar haar hals. Nog na grinnikte van het kietelen.
'Toen ik voelde dat je pijn had was ik zo ongerust dat mijn gevoelens zo vreemd speelde dat ik niet meer wist wat ik deed denk ik.' Zei Rainbow, Kliennie stopte meteen waar hij mee bezig was. Haalde even rustige adem om te rust te komen en keek toen sussend naar Rainbow. ‘Het is al goed er is niemand gewond geraakt.’ Kliennie streeld nog eens haar hals en ging toen rustige tegen een rots zitten en keek even naar alle drie de draken.