Galmend geluid van botten

De schedel verbrijzelde toen ze hem aanraakte, niet echt wat ze zocht. Tussen de karkassen en geraamtes was altijd wel iets te vinden dat indringers op afstand hield. Ookal wist ze heel goed dat sommige draken hier waren om de stoffelijke resten van hun ouders, partner of nageslacht te bewaken snuffelde ze rond als een mens op de markt zou doen: Kijken, oppakken, terugzetten. Alleen iets anders: Kijken, oppakken, tegen een steen aan kloppen, wegsmijten. De grijs zwarte draak met de gifgroene tekeningen leek geen angst te hebben voor wat dan ook, met hoog geheven kop en triompfatelijk zwiepende staart liep ze tussen karkassen door die vele malen groter waren dan zij. Doordat ze op haar achterpoten liep had ze haar voorpoten vrij om dingen op te pakken of te graven. Ze siste boos toen ze haar poot ergens tegenaan stootte. Met een ruk keekze om en zag een schedel liggen. Spierwit was het ding. De meeste botten en schedels waren grijs of geelig... Ze pakte de schedel op en bekeek hem: De naar boven gekrulde horens zaten er nog aan, de onderkaak niet meer. De tanden stonden schuin naar achteren net zoals bij haarzelf, alleen liep de snuit veel spitser toe dan die van haar en er zat een extra horen tussen de neusgaten ook had ze zelf geen horens. Ze was ver het kerkhof ingedwaald, merkte ze. Met de schedeldie ongeveer net zo groot was als de hare in een klauw zette ze een drafje in, terug naar haar eigen gebied. Ze stopte met lopen toen er achter haar het geluid van vallende botten klonk. Ze keek met een ruk achterom naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Ze zag hopen botten en geheel compleet geraamte aan haar linkerzijde, het geluid kwam van rechts waar een gigantish nog niet zo oud carkas lag.

De botten kraakten onder zijn grote poten. Zijn hals had hij dreigend geheven bij het ruiken van de vreemde. Bid'Daum gromde zacht, wie stoorde hem nu weer? De geur werd sterker en zijn gegrom welde aan. Nergens vond hij waar hij naar zocht en daardoor raakte de inmens grote, gitzwarte draak nog geïrriteerder van. Links van hem hoorde hij het toch echt goed, een andere draak. Hij besteede er nog geen aandacht aan, niet nu hij net een prachtig gigantisch karkas had gevonden dat nog niet zo oud was. Weer hoorde hij de ander dichterbij komen, met zijn klauw sloeg hij een hoop botten weg dat veel lawaai veroorzaakte. Hij hield meteen op met zoeken en draaide zich om, een hard brul kwam uit zijn keel die de grond deed trillen. Hopen met botten vielen uiteen. Met krachtige passen liep hij naar de vreemde toe, in de verte zag hij die al staan. Een grijs/zwarte draak. Zijn ogen namen haar geïrriteerd op, hij sloeg hard met zijn staart op de grond en verbrijzelde zo een karkas.

Terwijl ze haar gifgroene ogen op de plek gericht hield zag ze haar vermoedens verschijnen en haar karige voorspelling uitkomen. Zoals gedacht verscheen er een draak, over uiterlijk en grootte had ze niet echt nagedacht. De schaduwachtige draak leek nogal... boos. Wow, who crapt in your cornflakes? Ze grijnsde en hief haar kop hoog op zodat ze de gehele gedaante van de schaduwgrijze draak kon zien. Droogjes zette ze een stap opzij vlak voor een middelgroot bot naast haar neerkwam en stof deed opwaaien. Zacht gesis rees op in de lucht toen ze de draak hoorde grommen. Ze was dan wel niet zo freselijk groot maar zeker niet bang. Als ze ergens een hekel aan had was het het gevoel van gekleineerd worden en dat -als leider van de Night Warriors- tolereerde ze niet. De stekels en veren op haar rug en nek gingen omhoog en ze sprijdde haar vleugels wat door deze twee dingen te koppelen met haar dominante houding zag ze er groter en dreigender uit. Dit was als waarschuwing; waag het niet me aan te vallen. Haar gesis zwol aan, het was geheel anders dan dat van slangen, het leek meer op het blazen van een kat alleen dreigender en nu ook harder. Ze hield de schedel gewoon in haar poot terwijl ze zonder enige angst of eerbied zich richting de dreigende draak bewoog. Niemand daagde haar uit.

twee gifgroene ogen keken in de zijne. Haar stekels en veren op haar rug en nek gingen omhoog en ze spreidde haar vleugels. Een gesis weerklonk uit haar keel. Het was iets tussen het sissen van een slang en het blazen van een kat. Geamuseerd schudde de grote draak zijn kop. Ging op zijn achterpoten staan en spreidde zijn vleugels even en klapperde ermee. Daarna vouwde hij ze weer makkelijk langs zijn lichaam. Hij boog lichtjes zijn gespierde hals. "Gegroet" zei hij kalm. Hij was duidelijk niet onder de indruk maar toonde wel respect naar een mede-draak die het waard was. Zijn ogen gleden over de draak heen. Apart met die veren. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Inmiddels had hij zijn blik weer afgewend. Wist hij veel wie hier de leiders waren. Hij had zo wel dingen opgevangen over de Night Warriors enzo maar verder ook niet veel. En iets over een grijs zwarte draak. Achja. Hij haalde zijn schouders op en keek even naar zijn voorpoot. Daarna richtte hij zijn aandacht weer op de andere draak. Zijn zwarte schubben blonken net zoals zijn zilverkleurige klauwen en zijn spierwitte tanden. Zijn tanden hadden de omvang van een been van een volwassen man. Ze mocht dan wel kleiner zijn, dat maakte haar niet minder gevaarlijk. Ze rook sterk naar gif. Nee hij hield haar nog steeds strak in de gaten. Zijn irritatie had inmiddels plaats gemaakt voor een lichte interesse. Ze was immers de eerste draak die hij hier tegen kwam.

Toen de draak een minder dreigende houding aannam leek ze zijn gedrag te kopiëren: Ze vauwde haar vleugels en het sissende geluid nam af terwijl ze de grijs zilveren draak in zich opnam. Ze snoof toen hij zijn hoofd omlaag bracht om haar te groeten "hetzelfde" zei ze. Ze was niet onder de indruk van de verscheining voor haar maar hij leek slecht te zijn en misschien wel geschikt voor haar groep maar dat zou ze pas later vaststellen. De stekels bleven gerezen ondanks het tot nu toe aanvaartbare gedrag van de draak tegenover haar. Ze hoefde de lucht niet te bevuilen met woorden die een tegenaanval vormden tegen de zijne. Ze stelden wat feiten vast: Uiterlijk, geslacht en een lichte karakterschets. Donker gekleurde draken waren meestal slecht of dachten dat ze slecht waren. Ze gaf hem nog geen vertrouwen en hield hem nauwlettend in de gaten "Je zult vast wel eens van me gehoord hebben" haar stem doorbrak de stilte "Mijn naam is Toxic, ik ben de leider van de Night Warriors" in haar stem klonk een lichte sis ondanks dat ze niet sliste.