Eerste Indruk.

Met zijn tas en pijlenhouder over zijn schouder en boog in de aanslag met een pijl er op sloop kliennie langs en geluidloos langs de bosjes. Het was weer een mooie dag de zon schijn licht over het besneeuwde land. Kliennie probeerde sporen van prooien te vinden maar vandaag het hij geen geluk. Het was ook winter de meeste dieren waren weg naar het zuiden getrokken of heilden een winterslaap. Kliennie was nou zo beetje de hele dag aan het zoeken geweest, in de bossen en bij het meer. Zijn aandacht werd getrokken door een persoon die helemaal in en roos en paars gehuld was, ze stond bij het meer in het water te kijken tot ze met een rek zich omdraaide, wat zou ze gezien hebben dacht kliennie. want ze keek niet naar hem. Kliennie zat aan de anderkant van het meer. nieuwsierge bekeek hij de vreemde en mysterse persoon. Ze legde haar knapzak neer en deed haar sluier van haar gezicht weg. Het was een meisje van ongeveer 18 jaar ze had zwart haar. ze dronk wat water en waste haar gezicht en ging toen weer rechtop zitten. En begon te mediteren, kliennie haalde de pijl van zijn boog en deedt die in de houder en kwam toen het zijn schuilplaats en liep rustige langs het meer naar het meisje. Toen hij valkbij haar was, legde hij zijn tas neer en ging hij zo stil mogelijk zitten met zijn boog op zijn kneeien. Hij wou haar niet storen tijdens haar medetitie en wachten rustige af.

Het meisje slaakte een zucht en ze hapte naar adam ze opende langzaam haar ogen. Ze keek nogal geïrriteerd voor zicht uit maar ze kleurde hem geen blik waardige, daar kan Kliennie zich soms matteloos aan ergere. ’Wat moet je?’ Vroeg ze op een kille toon, Kliennie zag dat een van haar handen langzaam naar een dolk gleed. En de andere hand zocht naar de sluier, toen ze die vond deedt ze hem weer snel voor haar gezicht. Alleen haar ogen waren nog zichtbaar en een deel van haar donkerbruin haar. Kliennie zuchte en haalde zijn schouders op en pakte voorzichigt een pijl uit voorzorg. En zei neutral. 'Ik wou alleen maar een praatje maken madam.' Het laaste kwam er wat spottend uit, hij had een hekel aan mensen die dachten dat ze beter waren of ander geen blikwaardige toonde. Het meisje zat nog steed met de rug naar hem toe. Blijkbaar geen vriendelijke type dus.

oke :) sorrys

Het meisje begon op een bitter manier te lachen en ze keek Kliennie strak aan. Haar hand ging langzaam weg van de dolk en zei kill. ’Ik ben niet het type voor praatje,’ Kliennie haalde zijn schouders op moest hij nou onderde indruk zijn van dit. Ze pakte haar knapzak en haalde er een appel uit en nam een hap wat hij hoorde gekraak en het smakkende geluid van eten. Ook al kon je dat neit zien door de sluier, ’Plande je erop om me aan te vallen?’ vroeg ze op een vrij serieuze toon. Er kwam een glimlachje op zijn gezicht en zei. 'Voor jou een vraag en voor mij een weet.' Hij vond het nogal een stomme vraag als iemand zeg dat hij een praatje kwam maken hij deedt zijn pijl in zijn houder en keek achterdochting naar het meisje. Kliennie vroeg vriendelijk, 'Met wie heb ik het genoegen.' Hij was niet uit op een gevecht en ze kende elkaar niet eens dus ook elkaars vecht technieken niet en style. Kliennie was meer een boogschutter en jager geen man van het zwaard, maar met zijn twee dolken kon hij toch redeljk overweg.

Kliennie zag de irrietatie in haar beweging ze nam nog wat enkele happen van haar appel en zei op een ongeïnteresseerde toon. ’Huong Li. En wat is jouw naam?’ Kliennie vond dat ze wel wat aardige kon doen en normaal, gefrustreerd nam ze nog een hap van de appel.
'Ik ben kliennie.' Hij probeerde zo vriendelijk mogelijke over te komen. Ze heild iets achter maar wat was het. Ze liet haar emoties goed verborgen iets wat hij niet echt kon. Ze snoof en nam nog een hap.

Geen inspiratie vandaag

Huong luisterde maar half, ze nam nog een hap van haar appel. Kliennie leiet een zucht ontsnappen en dacht, waarom naar me naam vragen als het je toch niet interseerd. Toen alleen nog het klokhuis over was, bekeek hem even en staarde er daarna gooide ze hem met een seirlijke boog in het water. Daar bleef de appel even drijven maar werd daarna door een beest in een hap opgegeten. Kliennie keek even verbaast naar de plek waar de appel gedreven had, haalde toen zijn schouders op. Het meisje had weining interessen voor een gesprek, Kliennie had het gevoeld dat hij ongewenst was. Dat had hij al aan haar houding en opmerking, gemerkt. Van haar, Huong bleef naar het water staren en volgde iets met haar ogen, Kliennie keek weer naar het water maar kon niks vinden of zien. Ze schoot een werpmesje naar het water en trok aan een dunne touwtje dat aan het werpmesje vast zat, al snel kwam het beest naar boven, en kon hij zien wat het was. Alleen Kliennie had geen idee wat het was, een soort van hagidis leek het wel. Met haar andere hand pakte ze ook het draadje vast en gaf en nog een laatste ruk er aan.

Het dier schoot een klien stukje in de lucht, en kwam met een doffe klap op de grond terecht. Het spartelde wild en wanhopig. Snel trok Huong haar dolk en gooide ze zich op het beest. Zonder verder nog te aarzelen sneed ze zijn keel door. Kliennie stond met bewondering te kijken, Huong keek achterom om zijn reactie te zien en zei toen. ’Als je wilt, kun je mee eten… Het is nogal veel.' Kliennie haalde zijn schouders op en dacht, nou wel aardige doen, en liet een zucht ontsnappen. Ze had het wel met tegenzin en met veel moeite gezegd. Kliennie liep naar wat bomen en pakten wat grote en kliene takken om een vuur aan te leggen. Hij liep terug naar zijn tas en haalde zijn twee vuurstenen er uit, hij pakte wat kliene takjes en bladeren en legde het netjes bij elkaar. Hij sloeg hard met zijn stenen langs elkaar zodat de vonken, de droge bladeren vlam konden laten vatten. Na een paar keer was er een klien vlammetje, Kliennie legde wat meer takjes er op. En blaasde zachtjes zodat het langzaam groter werdt en er een lekker en warm vuurtje ontstond.

Houng krijg niet een duidelijk antwoord wat ze wou, ze trok geïrriteerd een wenkbrauw op. Als het aan haar lag zou hij waarschijnlijk nou op de grond liggen, Ze richtie zich weer op de vis hagedis ding, en spitste het aan een tak. Huong leek in gedachten te zijn verzonken, een beetje in de war en verdrieting zelfs. Ze stond met de rug naar hem toe verstard naar de grond te kijken. Wat zou er zijn, dacht kliennie, hij hoorde haar zachtjes zuchten en naar adem happen. Langzaam draaiede ze zich om en keek nogal verbaast naar het vuur. Kliennie glimlachte alleen even, en keek naar de rode,gele en oranje vlamen die ritmisch heen en weer gaan. Als je goed keek kon je er ook wat andere kleuren zien, het vuur knetterde zachtjes. Huong keek even naar hem, maar ze richte al snel haar blik weer weg. Kliennie kon nog net de bewondering in haar ogen zien. Ze ging naast het vuur zitten, legde de tak met haar prooi er op. Naast zich neer en verwarmde haar handen. Ze haalde weer diep adem en zei met een trillende stem. ’Het is een mooi vuur…’ Kliennie kon er alleen een vriendelijke glimlach van af brengen. Ze slikte even en liep naar een boom toe en zich wat dikke takken bij elkaar , en ging weer terug naar het vuur en Kliennie. Ze sneed de kliene zij takjes er af met haar dolk, en hing de vis er aan. En ging weer zitten, in een kleermakerszit, ze draaider er langzaam mee zodat de vis of wat het nou ook precies was aan alle kanten mooi en even bruin zou zijn. Kliennie kon duidelijk zien dat ze uit haar doen was, de felle opmerkingen en dominante houding was totaal weg. Ze maakte weer een luide zucht, Kliennei zei vriendelijk. 'Je moet wel een goed vuurtje kunnen maken als je vaak in het bos bent, eigelijk ben ik meer hier in het bos dan in het drop.' Kliennie keek geduldige naar Huong, en vroeg zich af wat haar hier naar toe had gebracht en wat haar verhaal was. Kliennie wist eigelijk niet wat hij verder moest zeggen, en dat was een zeldzaam en raar geval bij hem. Normaal kan hij moeilijk zijn mond houden.

Het was een beet akelige stil en huong staarde wat wazige voor zich uit. Kliennie staarde maar wat, naar het vuur dat vrolijk heen en weer bewoog. Hij wist niks te zeggen en dat was echt voor het eerst. Hij zuchte even en keek toen weer naar Huong, die met een rare blik naar hem keek en zei op een vragende toon. ’Een dorp?’ Kliennie knikte en zei vriendelijk. 'Ja niet ver van hier je kan er wapens, voedsel, kleding en nog veel meer kopen. Al je het geld er voor heb, het meeste is best duur, ik jaag voornamelijk daar verdien ik me geld mee. Niet dat ik ook veel uitgeef. Meestal vang ik genoeg om aan de slager te verkopen, en mezelf te voeden.' Hij kon er een flauwe glimlach van af brengen, huong richte haar aandacht weer op het eten en er was weer een stilte. Ze tilde de tak op met het eten er aan. En legde het op de grond, en sneed toen met haar dolk zachtjes in het vlees. Toen ze klaar was deed ze haar dolk weer in de schede en vroeg iest vriendelijker. ’Kop of staart?’ Kliennie keek even naar het beest, het maakte hemeigelijk niet zo veel uit. 'doe maar de staart.' zei hij een beetje onverschillige en rijkte zijn hand uit om de staart te pakken. Huong had hem liever weg dat was nog steed te merken mischien dat hij daarom niks wist uit te brengen. Kliennie nam een hap van de staart, het vlees smake verrassend lekker, en hij mompelde zachtjes. 'MMMMmmmm.... Best lekker.' En keek even naar huong maar richte al snel zijn blik weer naar het vuur.

(sorrys voor de lange wachttijd en voor de flutposte:P )

Huong leek erg weinig interensen te tonen voor zijn verhaal, en zelf zie ze ook niks. Of heel weininge, Kliennie zuchten even en nam nog een hap van de staart. Toen hij had gemompeld, had hij even opgekeken naar Huong, toen kruiste hun ogen elkaar voor heel even waarna Huong meteen snoof. En hij weer naar het vuur staarde. Zwijgzaam aten ze hun eten op en Huong gooide met een krachtig worp de rest in het water. Kliennie gooide de rest van zijn eten op het vuur en keek weer zwijgend naar het vuur en ze toen. ‘Niet echt een prater ben je.’ Huong keek even naar het water en Kliennie richte zijn blik ook op het water. Weer kwam er wat naar de oppervlakte om het te verslinden. Waarschijnlijk zo beest wat ze net op hadden gegeten. Huong staarde afwezig naar het vuur en Kliennie ook. En nou ging er door zijn hoofd, even keek hij weer naar Huong die zich waarschijnlijk het zelfde afvroeg. Hij wou haar wel leren kennen, maar ze was best moeilijk met omgang, dat was wel meteen te merken. Een stuk moeilijker dan Aiwendill, maar ja iedereen is anders.

(lol ja erg het Schaamt zich diep:( )

KLiennie keek weeer naar Huong die een takje pakte, waarna ze hem in kleine stukjes of braak en die in het vuur gooide. Het vuur beweeg seirlijk meem et de wind alsof het danste zo vrij bewoog het. Ze leek wel in een soort stijrd met haar zelf te zitten, ook al kon je een grooot deel van haar gezicht niet zien. Maar je houding kon soms al veel verraden. Huong schrok op toen Kliennie zijn opmerking had gedaan. ’Ik vind het al moeilijk om een lange tijd bij gezelschap te zijn,’ Gaf ze fel toe en mishcien moest hij dit als een hint opvatte. Kliennie keek haar zwijgend aan en vroeg toen. 'Waar door komt dat. Als ik vragen mag.' Hij keek strak naar Huong die hem afwachtend aankeek, er kwam nou een beetje vooruit gang in.

Kliennie hoorde haar zachtjes vloeken en haar uitdrukking bleef neutraal. Houng leek in een diepe zelfmedelijden te zitten wat haar kwaad en verdrietige maakte. ’Waarom zou ik je dat zeggen? Mensen zoals jij, die niet weten hoe het voelt om toch allang dood te zijn, kunnen dat niet snappen,’ Zei ze,Kliennie keek verbaast maar ook boos voorzich uit. Ze dacht dat hij nog niks had mee gemaakt. Huong had het mis hij heeft al veel mee gemaakt, zo leven was ook niet bepaald makkelijk geweest. Houng leek ook erg in haar verleden te blijven steken, iets wat ze niet los kon laten en overheen kon. Kliennie had het ook een tijd moeilijk toen hij op de dag alles verloor door plunderlaars. Maar hij moest verdere leven en zichzelf er overheen zetten. Wat na een tijd uiteindelijk gelukt was, hij heeft daarna een reis van 5 jaar gemaakt om ergens anders een nieuwe start te maken. Uiteindelijk kwam hij hier in Dragon World. Houng zou het zelfde moeten doen, Kliennie keek afwachten naar het vuur en zuchtte.

Huong stond op en gooide haar knapzak over haar schouder, en keek naar de hemel die gevuld was met de sterren. Haar ogen werden nogal dof en ze staarde afwezige naar de sterren. Met moeite richte ze haar blik weer op Kliennie toen hij zuchte, ze had nou de uittraling van een strenge leraar. Die op het punt stond om een van zijn leerlinge starf te geven. Kliennie keek wat verveeld naar haar en geiireteerd, ze mocht best normaal doen maar zeker wat aardiger. Uiteindelijk begon ze te spreken en kliennie luisterde zwijgend er naar. ’Ik weet dat ik niet verstandig overkom, maar ik weet wat ik doe.’ Begong ze, ’Maar dit werkt zo niet. Misschien ligt het wel allemaal aan mij; maar als ik me niet zou inhouden waren we allang elkaar de haren ingevlogen. Dat weet je,’ ging ze verder, met een kalme heldere stem. ’Je kijkt maar wat je doet, je mag hier blijven of zo… Het maakt me eigenlijk niet uit. Maar ik ga een andere slaapplek zoeken.’ Kliennie keek haar geiireteeerd na en haalde een paar keer diep adem om te rust te komen. Hij haalde zijn schouders op brak nog wat takken door midden, zodat het vuur niet uit ging en gooide ze er snel op. Hij bleef nog even naar de sterren staren, en wist even niet wat hij nou moest denken van haar. Met zou houding zou ze nog wel eens problemen kunnen krijgen, vooral als ze de verkeerde personen tegen zou komen. Maar ze leek ook wel weer uitstekend voor zichzelf te kunnen zorgen, Ach wat maakte hem het nou uit.