Just Running

Tate liep kalm door het bos toen hij iets hoorde. Hij fronste en liep iets harder door. Hij keek omhoog en voelde de regen op zijn gezicht neerstrijken. Hij mompelde wat onverstaanbaars en liep door. In veegde zijn natte haar uit z'n gezicht en zag in de verte een meisje en een grote, zwarte draak. Hij fronste en bleef op een afstandje kijken terwijl hij zijn armen om zichzelf heensloeg. Hij keek weer omhoog naar de boom de hem overdekte. Hij ging in de vieze modder zitten en staarde nog steeds naar het meisje en die zwarte draak. Hij zat ver genoeg dat ze hem waarschijnlijk niet zouden opmerken, hij was niet zo'n heldhaftig type, geen zin, om mensen enzo te redden, hij verdiende de roem niet. Hij zuchtte onverschillig en staarde naar zijn vieze, bemodderde schonen. Hij veegde er even met zijn duim overheen en keek toen weer voor zich uit. Hij legde zijn hoofd tegen de boom en sloot zijn oog.

Tate volgde angstig en verbaast de draak die met een enorme boomstam de lucht in vloog. Hij sprong op en keek rond. Strak kreeg hij dat ding op z'n kop. Hij keek nog steeds vluchtig rond en werpte toen een blik op het meisje. Straks kreeg zij het op haar hoofd. Hij bleef even besluit loos staan en sprong toen in de boom die hem net overdekte en klom zo hoog mogelijk erin. Hij ging gemakkelijk zitten en keek even naar de draak. Zo'n geweldig leven had Tate niet, maar hij had nog geen zin om dood de gaan, hij haalde diep adem en keek naar de draak. De draak had de boomstam laten vallen, hij zuchtte opgelucht maar bleef toch nog in de boom zitten.

Kliennie zat rustige te vissen met een vishengel die hij zelf in elkaar hadt gemaakt toen hij ineens een paar meter van hem vandaan een hoop lawaai hoorden, en vroeg zich af wat er aan de handt was hij stond langzaam op en rekte zich even uit. hij pakten zijn boog en pijlenhouder en liep voorzichting naar het lawaai. Hij stak zijn hoofd door de bosjes en zag een zwarte draak met een boomstam de lucht in vliegen en volges hem zat er nog ieamnd in de boom toen de draak een paar meter de lucht in was liet hij de boom los en die kwam met een luide knal op de grond. even keek hij de omgeving af en zag een witte paard staan maar waar was de eigenaar?. Hij kwam uit zijn schuilplek en liep voorzichting naar de plek waar de boom stond.

Tate sprong behendigd uit de boom en landde naast een jongen, hij schrok zich dood en keek naar hem. Hij hield zijn lippen stijf op elkaar en merkte toen ook de mooie witte merrie staan. Hij staarde er even naar. Hij pakte zijn zwaard vast en hield hem een tijdje vast. Hij wierp weer een blik op de jongen en zette toen een stap richting het paard. Hij keek even naar de lucht. Hij zag de draak niet meer, het kon ook aan hem liggen. Hij snoof en rook de verse geur van bladeren en hout.

Ineens sprong er een jongen naast hem in de bosjes even schrok klienne maar lachte toen zachtjes en zei zachtjes 'heey daar wat is hier aan de hand.' ondertussen hadt hij een pijl gespannen klaar om af te vuren en liep voorzichting uit de bossjes en keek even of die ander jongen hem volgde die hadt ondertussen een zwaard gepakt en liep naar het paard kliennie stond bij de boom je kon duidelijk de verse guer van hout en bladeren ruiken en keek toen in de lucht maar de draak was nergens meer en vroeg toen 'is die paard van jou?'

Tate schudde zijn hoofd. ''Nee,'' antwoordde hij zangerig. Hij volgde hem en bleef met zijn ogen gericht op de lucht. Hij knipperde wild en hield zijn zwaard in de aanslag. Hij liep voorzichtig naar het paard en stak zijn hand uit, hij aaide haar voorzichtig over haar neus en bleef omhoog kijken om te kijken of de draak niet opeens naar beneden zou stormen en hun vastgrijpen en vermoorden. Sommige draken waren heel waaks over hun terratorium, dit was er blijkbaar een van, en nogal een hele aggerssiefe.

Tate keek op. Een meisje lag hijgend op de grond. Hij gooide zijn haar uit zijn gezicht en keek omhoog. De draak vloog er nog steeds. Hij beet op zijn lip en keek naar de jongen naast zich. Hij wist nooit op dit soort momenten wat hij moest doen, het meisje helpen, of wegrennen. Hij hield zijn zwaard gereed, haalde diep adem en rende naar het meisje toe. Hij knielde bij haar neer en keek steeds even omhoog naar de draak.

Kliennie keek naar de jongen die antwoorde zangerig een nee vast een dichter dacht hij. en keek ondertussen goed naar de lucht maar de draak was nergens te bekenne en vroeg toen nog eens 'Wat is er nou gebuert of weet je dat ook niet.'
ondertussen hadt hij niet door dat er achter hem een meisje stond die net van de doodt was ontsnapt en hijgde vermoeit. De jongen keek nog steeds bang in de lucht en blijkbaar met een goede reden want de draak kwam er al weer aan. Kliennie roepte 'Snel pak die paard en dat meisje, we praten wel ergens waar het veillige is' hij rende naar de paardt en trok het mee maar het paard werkte niet echt mee ondertussen kwam de draak steeds dichter bij kom 'Op paardje' zei kliennie, en gaf nog een ruk aan de teugels.

Tate keek twijfelend naar het meisje. Hij stopte zijn zwaard weg en tilde haar voorzichtig op. Hij keek omhoog naar de draak en stond op. Hij wankelde op zijn benen en probeerde zo snel mogelijk naar het paard te lopen. Hij legde haar op het paard en keek weer even naar boven. ''Snel, voordat de draak neerstrijkt en ons zal ombrengen,'' mompelde hij. Hij keek even naar de jongen en toen naar het meisje. ''Rennen,'' hij sloeg op de kont van het paard die begon te rennen, hij rende mee.

Tate keek omhoog en stopte met rennen, de merrie stopte ook. ''Wij zijn geen Drakendoders,'' antwoordde hij met dezelfde zangerige stem. Hij keek even naar de jongen, misschien was hij wel een drakenjager en toen weer omhoog naar de draak. Hij haalde diep adem en keek strak naar de draak. Ze moesten het meisje in veiligheid brengen, ze was moe en misschien ookwel gewond, hij keek even naar haar.

--
Geez, ik moet gaan, kunnen jullie op mij wachten? Ik ben er morgen gewoon weer... *puppyeyes*

Kliennie zat op het paard samen met het meisje en die ander jongen volgde hun op te voet maar kliennie hadt geen idee hoe je een paard moest besturen zo goed was hij er niet in ineens lande de zwarte draak voor hun en het paard stegerde van de schrik waardoor kliennie de macht verloor en van het paard af veil samen met het meisje het paard rende snel een paar meter van de draak vandaan en die sloeg boos zijn staart op de grond. Kliennie stond snel op en zei 'We zijn geen drakenjagers.' meer wist hij niet uit te brengen en keek recht in de ogen van de draak. maar liep langzaam achteruit.

Kliennie Voelde hoe het meisje op haar landen maar ze sprong meteen op haar voeten. Kliennie volgde haar voorbeeld en zei toen. 'Hoi daar' maar blijkbaar was ze een beetje geiriteerd over de behandelingen van net en zei 'Sorry van net maar kan je vertellen wat er nou precies aan de hand is.' ondertussen heild hij de draak goed in de gaten en wachten op een reactie van hem of het meisje of de ander jongen. kliennie spanned alvast een pijl voor het geval dat niet dat het zou helpen tegen een draak hij hadt better kunne blijven vissen, maar nee zijn Nieuwsierigheid was hem weer de baas. De draak stapte nog een paar keer dreigend en keek fel.

Ik reageer nog even en dan moet ik naar bed, ik ben morgen denkik de hele dag online, want ik ga met m'n vader mee naar kantoor
--
Tate staarde naar het meisje zonder een woord uit te brengen. Hij dacht dat ze moe, en gewond was, maar blijkbaar was ze zo eigenwijs dat ze zei van niet. Tate veegde zijn haar uit zijn gezicht en keek weer naar de draak. Hij keek afwachtend naar het meisje wat haar antwoord zou luiden. Hij keek haar met een groot starend oog aan. Wat zou de draak zo ver hebben gekregen haar aan te vallen? Waarschijnlijk was het gewoon bewaken van zijn terratorium.