just running around

Een grote groene draak rende behendige en met een flinke vaart door de bossen. Ze was nou net 6 maanden en was alleen en zonder andere draken op gegroeid. Nou niet helemaal alleen in het begin was er een draak geweest maar die was nou weg. Wat ze wel jammer vond ze was best aardige voor haar geweest en haar opgevoed. Maar ze voelde zich nooit echt eenzaam ze had haar bos die haar gezelschap leek te houden. Het groene draakje leek eigenlijk totaal niet op een draak meer op een grote leguaan een hele grote. Ze had geen vleugels alleen scherpe tanden en krachtige klauwen. En twee hoorntjes staken boven haar hoofdje uit. In plaats van vliegen kon ze onwijs goed in bomen klimmen en was heel behendige en lening en ontzettend snel. Soms dacht ze wel dat ze de snelste draak was die leefde, maar ze kende bijna geen andere draken, op een na. Of en toe kwam ze wel eens een mens tegen maar ze durfde daar niet echt conctact mee te maken. Ze snapte niks van die rare wezens, ze leefde in huizen maar hadden weinige respect voor elkaar. Dat vond ze dan niet zo erg, het ergste was dat de meeste geen respect hadden voor het bos en voor moeder natuur. Yassia schudde haar kop, het waren rare en gekken wezens vond ze. Maar stiekem was ze toch wel benieuwd naar ze maar ze durfde gewoon niet naar een mens te gaan en dan een praatje te maken. Met een flinke vaart sprong ze op een grote rots en zette zich meteen af. Behendige lande ze op een tak van een boom en zo sprong ze van tak naar tak. Dit was een goede training. Je trainde je kracht hiermee je behendige, snelheid en je evenwicht. Natuurlijk was ze in het begin vaak gevallen maar ze had veel geoefend en getraind en na een tijd ging het foutloos en met vlotten en soepel bewegingen. Af en toe hoorde ze wat bladeren ritselen en kleineren takjes zachtjes breken als ze zich afzette om naar een andere tak te springen. Toen ze het water van de rivier hoorde stromen sprong ze met een krachtige af zet tussen de takken en bladeren vandaan en lande behendige en soepel op haar vier poten. Haar staart zwaaide tevreden heen en weer en er was een vrolijke twinkeling in haar blauwe ogen. Rustige liep ze naar het water en boog haar hoofd richting de oppervlakte van het water. De weerspiegel van haar lichaam was duidelijke in het water te zien. ze had het altijd al zelf gevonden dat ze niet op een draak leek maar meer op een grote Leguaan. Rustige lepelde ze met haar tong wat fris en lekker koel water binnen dat kon ze na die ren en klim party altijd wel gebruiken. Toen ze klaar was bekeek ze haar spiegelbeeld nog even in het water. en ging daarna rustige aan de kant liggen afwachten op iets.

De wind waaide door haar haren. Ze fluisterde verschillende talen, verhalen, geheimen. Die zelden vertaald konden worden. Spirit snoof de frisse lucht in, en Lua liet hem eventjes in galop rennen. Ze vonden het beide fijn met elkaar, en om altijd door de weide werled te trekken in plaats van steeds in een hutje te wonen rondom een kasteel, en steeds op het platte land te hoeven werken. Ze hielden beide van de vrijheid. Dat aantoonde dat ze reizigers waren. Die de hele wereld wildden ontdekken. Ookal wist Lua zelf dat dit op een gegeven moment onmogelijk zou worden. Hadden ze maar het eeuwige leven. Of konden ze zo oud worden als de oudste draken hier in Dw. Het was haar eens gelukt. Een draak te temmen. Maar ze vroeg zich af, waar die is gebleven de laatste tijd. Thunder. Lua had hem beloofd om altijd aan zijn zijde te staan. Ookal zagen ze elkaar niet altijd. De wereld was groot genoeg. Lua merktte dat Spirit lichtjes begon te hijgen. Ze zouden beter eens wat uitrusten. Lua liet de teugels los, en deed het halster van Spirit's hoofd af. Zodat ze gemakkelijk kon eten. Lua haaldde wat eten voor haar uit, en snoepjes voor Spirit, uit haar zadel-buidel. Zodra alles op was haf Lua enkele paardensnoepjes aan Spirit, en staptte terug in de stijgbeugels. Ze haf Spirit terug de sporen, en draafdde wat tot aan een riviertje, waar ze wat konden drinken. Lua staptte terug uit het zadel, en liet Spirit wat drinken van het water van de rivier. Lua hoordde in de verte een grote knal. Ze bond spirit vast aan de stam van een boom, en gebruiktte haar zweep, om van tak tot tak te springen. Lua keek rond zich, en zag links van haar een groene leguaan achtige draak op een steen in de rivier. Lua liet zich geruisloos uit de boom zakken, en bespiedde de draak van uit de struiken. Maar net toen ze wat dichterbij wildde komen staptte ze op een takje, die kraaktte. Betrapt.

Yassia zat wat met haar staart in het water te spelen toen ze opeens een takje hoorde breken. Met een ruk keek ze om en te kijken wat of wie het was. Yassia stond nel op en liep richting de struiken waar het geluid vandaan kwam. ‘Is daar iemand?’ Vroeg ze in drakentaal ze kende nog niet de taal van de mensen. Met haar kop bleef ze nieuwsgierige naar de struiken kijken. ‘Kom maar hoor.’ Haar gezicht stond vriendelijk en rustige stak ze haar kop door de struiken om vervolgens oog in oog te staan met een vrouwelijke mens. Even knipperde Yassia met haar ogen om te kijken of het echt was. Maar de vrouw zat er nog steeds met haar kop gebaarde dat ze uit de struiken moest komen. En toen trok toen haar hoofd zelf ook uit de struiken. En wachten wat ongeduldige tot ze ook tevoorschijn kwam. ‘Wie ben jij.’ Vroeg Yassia zonder er bij na te denken dat deze mens misschien helemaal geen draaks kon spreken.

' Is daar iemand?' De grote draak-leguaan stak haar hoofd de struiken in, en Lua werd gezien. De draak mocht dan wel in haar eigen taal spreken, Lua kendde enkele zinnen, die ze had geleerd toen ze Thunder leerdde kennen. Maar ze sprak wel niet de hele taal.' Kom maar hoor.' Lua stond rustig recht, en kwam de struiken uit. De draak; alhoewel, draak; Zag er rustig en vriendelijk uit. Dus Lua vrtrouwdde ook op haar gevoel.' Wie ben jij.' Deze zin verstond ze niet helemaal, ze verstond misschien één of twee woorden, maar dat was genoeg.' Ik ben Lua, en wie mag jij zijn? Leguaan-achtige" Vroeg ze haar. Beide talen waren zeer verschillend van elkaar, maar Lua wist wel dat de dieren de mensen begrijpen, maar de mensen hen niet. Lua vond het maar vreemd, dat deze draak helemaal alleen was. En al die truckjes, kon ze moeilijk uit zichzelf geleerd hebben. Deze draak zag er ook maar zeer jong uit." Zou ik mogen vragen, waar je opvoeders zijn?" Vroeg Lua vriendelijk aan haar.

De vrouw kwam rustige de struiken uit en zag er aardige en vriendelijke uit. Met een vriendelijke blik en glimlachje keek ze naar de vrouw. Yassia was een beetje verbaast dat ze haar toch kon verstaan en haar taal spark voor een deel. En het ging niet helemaal foutloos en sommige woordjes sprak ze verkeerd uit. Maar Yassia begreep wat ze bedoelde en snuffelde even aan haar lichaam en liep nieuwsgierigen een rondje om haar heen. En ging toen rustige voor haar zitten. ‘Ik ben Yassia.’ Toen ze vroeg waar haar ouders of opvoeder was schudde ze haar kop en keek wat neerslachtige naar de grond. ‘Ik weet niet waar me opvoeder is, als je me ouders bedoel die heb ik nooit ontmoet of gezien. Alleen een rode draak met de naam Firechild, die even voor me gezorgd heeft nadat ik uitgekomen was. Maar die ging ook al snel weg toen ik me eigen eten bij elkaar kon verzamelen en jagen.’ Yassia keek haar wat sombere aan. Yassia schudde haar kop en keek waar naar Lua zou wou meer weten over haar en haar ras. En zou wou het ook niet daar over hebben, Yassia wou er niet teveel over denken. Ze kon prima voor zichzelf zorgen en ze had altijd haar krachten nog die ze al ontdekt had alleen moest ze daar nog wel een beetje mee oefenen. ‘En jij? Vertel eens wat over jou ras. Ik heb nog nooit een mens ontmoet.’ Ze werd al helemaal opgewonden en vrolijke van binnen ze was wel nieuwsgierig naar wat ze allemaal te vertellen had.

' Ik ben Yassia.' Yassia heette ze dus. De draak keek neerslachtig naar de grond toen Lua wat vroeg over haar ouders.' Ik weet niet waar me opvoeder is, als je me ouders bedoel die heb ik nooit ontmoet of gezien. Alleen een rode draak met de naam Firechild, die even voor me gezorgd heeft nadat ik uitgekomen was. Maar die ging ook al snel weg toen ik me eigen eten bij elkaar kon verzamelen en jagen.' Lua verstond er nu niet veel van, maar ze verstond wel enkele woorden. Zo probeerde ze te achterhalen wat Yassia bedoeldde. Niet, ouders, draak,naam, gezorgd,weg,jagen. Lua probeerde zo een zin te maken met deze woorden, wat de draak bedoeldde.Opeens schoten zich enkele woorden haar te binnen. Daarom was deze draak hier alleen. Ze kende haar ouders niet, had iets met een andere draak, een vriendschap of zoiets. Deze zorgdde voor haar, totdat ze alleen kon jagen.Lua dacht dat ze de kleine draak haar geschiedenis een beetje had ontdekt, en had er best wel medelijden mee.' En jij? vertel eens wat over jou ras. Ik heb nog nooit een mens ontmoet." Mijn ras. Bedoel je mijn leven, dat is niet zo heel spannend. Vind ikzelf toch. Ik ben geboren bij de rijkste familie van het land, dus ja, ik was van adel. Maar het leventje boeidde me niet zo. Ik was veel te veel beschermd door anderen, ik mocht haast nooit buiten, en de keren dat ik buiten mocht was het enkel in de tuin van ons kasteeltje. Maar ik wildde meer avontuur in m'n leven, en dus nam ik de teugels en m'n paard, en zo ben ik gevlucht. De wildernis in. Misschien denk je wel dat ik zo'n saai mens ben, zoals alle anderen. Maar dat is absoluut niet zo. Ik woon nergens. Ik ben een beetje het 'zwervende' type zeg maar." Lua lachte een beetje naar de kleine draak. Misschien kon ze wel haar draak komen. Kan Thunder haar dan misschien opvoeden. Wie weet. Het kon allemaal." Als je je misschien eenzaam voelt alleen, of problemen hebt om te overleven, brul gewoon naar me, en ik zal je wel komen helpen. Trouwens ik heb zelf nog een draak, die je eventueel zou kunnen opvoeden als je wilt. Maar je weet het, ik dwing je niet." Zei Lua betrouwbaar. Ze zou eigenlijk moeten vertrekken nu, voor Spirit. Maar die zou ze wel horen hinnikken als er iets fout was.

Yassia zag dat ze wat moeite met haar verhaal af om het allemaal te begrepen. De draken taal was ook een stuk moeilijker te leren dan de taal van de mensen die een stuk makkelijker was. Dat had firechild haar ooit gezegd. Yassia had gehoopt voordat ze weg ging haar die taal wou leren maar dat ging helaas niet door. Dus ze was wel blij dat deze mens een beetje draaks kon. Yassia sloeg wat ongeduldige met haar staart heen en weer. Misschien dat ze het opnieuw moest vertellen maar dan wat rustigere. Net toen ze het weer wou uitleggen leek ze het te begrijpen n gaf antwoord. Yassia knikte vriendelijk bij haar eerste woorden toen ze wat verbaasd vroeg naar wat ze bedoelde. Ze zie dat haar leven niet zo spannend was en dat ze van adel was. Yassia keek een beetje vragend naar haar. Rijk… adel?? Wat is dat precies dacht ze. Het klonk wel belangrijk en groots ‘Wat is adel?’ ze snapte er nou al niks van, Yassia luisterde goed terwijl ze verder vertelde maar het meeste kon begreep ze wel. Even knikte Yassia en dacht bij haar zelf, ze vond haar leven dus saai en ze waren veel ste beschermen. Ze snapte dat woordje ook niet ze goed of wat ze er precies mee bedoelde. even dacht ze na over die uitspraak, beshermd maar als snel snapte Yassia wat ze bedoelde. ze vond het wel een beetje raar hoe iemand te beschermend kan zijn. En wat was een kasteeltje, Yassia grinnikte ene beetje ze was net zoals haar gewoon een beetje aan het rondzwerven. Ze had nou al weer meer vragen voor haar. ‘Wat is een kasteeltje Lua? En kan ik eens jou kasteel zien? En wat is rijk?’ Yassia vond Lua helemaal niet saai, ze vond haar Just leuk en interessant. Naar haar gevoel was Yassia de saaie hier, ze scheen ook nog een andere draak te kennen die wou ze ook wel ontmoeten. Yassia voelde zich wel een beetje beledige toen ze haar een andere verzorger voorstelde. Yassia schudde even haar kopje ze vond dat nou niet echt nodige. ‘Ik kan wel voor mezelf zorgen hoor Lua. Maar bedankt voor het aanbod maar ik wil hem wel graag ontmoeten misschien dat die draak me nog wat kan leren.’ Gaf Yassia als antwoord en glimlachte even ze zou zeker naar Lua brullen. ‘Ik zal zeker naar je brullen Lua.’

' Wat is adel?' Lua keek Yassia aan, en bedacht toen pas, dat ze nog jong was, en vast niet zoveel hier over kende." Adel, tsjah, adel, denk ik, is iets, je hebt arme mensen, mensen die in houten hutjes wonen, en die zeer weinig geld verdienen, door te werken, op het land, op boerderijen enzo. En je hebt dan de rijkere mensen, die in grote, heeel erg grote kastelen, huizen wonen, en die erg rijk zijn. Dat zijn dan de mensen van adel. Zij kunnen bijna alles betalen, als er een gewonde is, kopen ze een middeltje tege de ziekte, die direct geneest, en de arme mensen, zonder geld, kunnen dit bijvoorbeeld niet betalen." Lua keek op de leguaan achtige neer, en luisterde nog eventjes naar haar, voor ze terug naar Spirit liep.' ‘Wat is een kasteeltje Lua? En kan ik eens jou kasteel zien? En wat is rijk?' De draak overspoelde haar eventjes met vragen, maar dat was ze gewoon. Ze kwam het vaak genoeg voor, dat anderen zich vragen stelden over haar verleden." Een kasteeltje is een heeeel groot huis, met veel gangen enkamers binnenin, waar je soms gemakkelijk kan verdwalen. De koningen en koningen, de rijkste, machtigste mensen van het land, die ook veelal over het land regeren, wonen heel vaak in kastelen. Eigenlijk altijd zoals ik het me toch voorstel. Mijn kasteeltje zien?" Ze lachte bij de vraag van de jonge draak, het was best grappig hoe iemand dit kon vragen." Mijn kasteeltje, als je het ziet zitten tenminste om maanden naar andere landen te reizen, m'n kasteeltje ligt aan de andere kant van de wereld. Ik ben dus al m'n hele leven aan het 'zwerven' zoal ze het noemen. Ik heb sinds dien nooit meer in een huis of kasteeltje gewoond. Rijk is iemand, die heel erg veel geld bezit, die ronde, glimmende dingetjes die mensne vaak gebruiken om goederen te kopen. Iemand van adel bezit er daar veel meer van dan iemand die op boerderijen werkt van de koning." Lua lachte zachtjes. Wat voor vragen deze draak kon vragen. Lua haalde haar zweep weer terug boven, en sloeg hem zo een tak rond. Ze slingerde er eventjes aan, en sprong net op tijd op een dikke stevige tak die haar gewicht wel kon dragen." Het was fijn je te leren kennne Yassia, maar ik moet nu weg, m'n paard staat te wachten.' Ik kan wel voor mezelf zorgen hoor Lua. Maar bedankt voor het aanbod maar ik wil hem wel graag ontmoeten misschien dat die draak me nog wat kan leren.' Ik kan nu wel helaas niet zeggen waar hij zit, want ik heb hem al heel erg lang niet meer gezien, maar ik zal hem wel laten brullen naar je, als we elkaar weer terug gevnden hebben.‘ Ik zal zeker naar je brullen Lua.' Was het laatste wat ze nog hoorde van de jonge draak. Voor ze weer terug slingerde naar Spirit. Toen ze de laatste tak had bereikt, liet ze door middel van haar zweep, zich in het zadel van Spirit zakken, loste de teugels van de boomstam, en gebruikte haar fluitje, dat ze in het begin had gekregen van Thunder, wanneer ze haar nodig had. Op hoop van zegen dat ze zou komen.

[Weekendje weg, kon dus moeilijk reageren.]