Eenzame tocht

Rustig ontwaakte een regenboog kleurige draak uit haar slaap de gekleurde bladeren wiegde van de boomtakken op de wind naar de bosgrond. Een van de eikenboombladeren viel boven op haar kop, even keek Rainbow er naar en blies die toen van haar hoofd en keek het blad na dat nu op de grond in het gras viel. De herfst was aan volle zet en Rainbow voelde aan haar pootkussen's dat de grond al kouder aan het worden was. Een wild zwijn trok haar aandacht. Het beest stond een paar meter van haar af en groef met zijn snuit in de donkere aarde. Rainbow was zo gebouwt dat ze zonder te veel moeite al rennend tussen de bomen kon, zonder dat ze te veel angst voor botsingen had. Rainbow zetten een sprint in en stoof achter het zwijn aan dat voor haar schrok en weg renden. Het duurde even voor Rainbow het wilde dier een pad op dreef waar op dat moment een jongen stevig door liep. nog voor het zwijn de jongen uit de weg zou rammen greep Rainbow het dier in zijn vel en doorboorde haar klauwen diep in de huid van haar prooi. Het wilde zwijn brulde van de pijn en wilde naar Rainbow's voorpoten grijpen, maar Rainbow was hem voor door haar grote bek om de kop heen te pakken en het dier de hals te breken. Het duurden even voor Rainbow door had dat de jongen nog op de weg stond en misschien naar haar keek?

Rainbow keek de jongen aan, maar waar kwam dat rare geluid vandaan? De regenboog draak hielt haar kop even schuin, waarna ze die schudden en de tweebeners weer aan keek. 'Sorry als ik ja heb laten schrikken, maar ik was gewoon achtermijn prooi aan gegaan toen die weg renden. Je hoeft niet bang te zijn hoor, mensen als jij doe ik niets.' zei Rainbow verontschuldigend en ging zitten en keek de jongen nog even aan, maar ze had honger en begon van haar prooi te eten en liet haar woorden nog even in werken. Het duurde niet lang voor Rainbow klaar was met eten en gooide het karkas weg, zodat de aaseters ook hun buikjes vol konden eten. Rainbow keek Isamu weer aan en wachten op zijn reactie?

Rainbow dacht even na en knikte. 'Ja hier komen best veel mensen, het pad hier is wat de tweebeners het noemen een handelsweg of route? zei Rainbow als antwoord op de vraag van de jongen. 'Je ziet er niet als een handels-man uit? De meeste zien eruit alsof ze ik weet niet wat met zich meedragen of slepen op de rare dingen die de mensen wagens noemen?' zei Rainbow vragend en ze bekeek de jongen eens wat beter, stond op en liep rustig een rondje om hem heen en ging weer zitten op de plek waar ze eerst zat. Haar ogen hadden tweekleuren blauw en groen, maar niet als bij sommige een kleur in ieder oog, maar in beide ogen speelde de groene en blauwe kleuren met het zonlicht. Rainbow was vroeger altijd bang voor mensen geweest doordat ze door hen toedoen haar ouders uit het oog was verloren, maar na maten ze met vriendelijke mensen gesproken had of tegen was gekomen had ze een heel ander beeld van de mensen gekregen? Niet dat ze nooit op haar hoeden was, maar ze zag steeds sneller of het goede mensen waren of niet en deze knaap leek niet slechts in de zin te hebben?

'Ik zie hier vaak mensen over het pad gaan, vooral in de lente en zomer, maar in de herfst en de winter zie ik hier maar zelden iemand over gaan. Maar dat heeft vast met de kou te maken, wij draken hebben daar weinig last van al voelen wij dat het wel kouder is geworden?! zei Rainbow en keek ook even naar het dorp dat toch dichterbij leek dat hij uit eindelijk was, want het duurde nog wel een halve dag als een mens het te voet wilde berijken. Haar blik ging weer naar de jongen en zijn licht bruine tot bijna witte mantel hing zachtjes in de wind en soms waaide het zelfs een beetje mee. De rode kruisen die erop waren gemaakt trokken haar aandacht. 'Ben jij gelovig zo als ik wel eens gehoord heb? Ik weet niet wat het inhoud, maar het lijkt belangrijk?' Vroeg de draak en keek van de kruisen naar Isamu en wachten op zijn reactie. Soms konden de mensen vreemd reageren als ze wat grvraagd werdt dus bleef Rainbow rustig zitten en bleef hem aankijken.

Rainbow trok even een wenkbrauw op en wilde graag weten wat hij geloofden. 'Wat is gelovig eigenlijk wat bedoelen de mensen ermee?' vroeg Rainbow en ging even verzitten om lekkerder te zitten. Het was niet gewoon dat ze zoveel over de mensen wilde weten, maar het was nu even niet anders en Rainbow was van aard gewoon nieuwschierig. Waar geloven jullie dan in?' deze vragen regen bleef komen, maar Rainbow wilde graag altijd weten hoe de vork in de steel zat?

De gedachten dat er een grotere macht bestond dan de draken kwam voor het eerst bij Rainbow op. 'Ik heb nog nooit een god gezien of er van gehoort? En dat alle levende wezens een geest en ziel hebben dat is toch niks ongewoons? vroeg Rainbow en zag hoe de jongen ging zitten. 'Maar heb jij wel eens een god gezien of er van gehoord?' Rainbow was een en al een vragen magneet en ze stopte pas als ze antwoord op haar vragen had. 'mag ik vragen hoe je heet? Mij naam is Rainbow. stelde de regenboog draak zich voor en keek de jongen vragend aan. Ze kenden bijna iedereen die hier rond liep, zelfs een paar mensen uit het dorp die veel rond trokken?

De ogen bewogen rustig heen en weer, alsof het een dier in een kooi was, maar Rainbow hoorde de vraag van Isamu niet eens doordat ze haar aandacht op de ogen hielt. Opeens bestormde een vreemde draak de struiken uit die een kop groter dan Rainbow was, maar desondanks deed Rainbow zich daarvoor niet onder. Ze kende de jongen dan wel nog maar net, maar ze wilde niet dat hem wat over kwam en zetten zich schrap om de meeste van de klap op te vangen. Rainbow kwam met een rot gang omhoog en greep de aanvallende draak bij zijn hals en beet door tot het dier bloeden. De draak brulde en wilde Rainbow bij haar vleugel grijpen, maar die trok ze net weg toen hij toe hapte. Wel gaf hij haar een flinke lange snee in haar dijbeen en dit keer was het Rainbow de beurd om van de pijn te brullen. Dew vreemde draak zetten zijn bek rond haar voorpoot en beet. Rainbow bloeden net als de vreemde draak. Rainbow greep het dier nog eens bij zijn hals, maar nu bij de keel en hielt vast tot de draak stikte en dood neer viel. Zwaar hijgend liet Rainbow de draak los en ze ging naast hem zitten en keek even naar Isamu? Het was een hele strijd geweest en ze wist niet of hij schade er van geleden had?

Rainbow voelde een stuk stof rond haar dijbeen en deed een stap opzij zodat Isamu het nog in zijn handen hielt en keek hem glimlachend aan. 'Dat hoef je niet te doen ik heb helende gaven.' zei Rainbow en reikte in haar buidel en pakte haar bergkristallen bol eruit en hielt die voor haar uit en begon zacht te zingen in de taal der draken. de bol begon op te lichten en witte linten van licht gingen al kronkelend naar de wond op haar dijbeen en voor de ogen van Isamu sloot de wond zich en kwamen de schubben weer terug op hun plek te zitten. Toen de wond nergens meer te zien was stopte Rainbow met zingen en gloeide de bol niet meer. Hoewel Rainbow de bol niet meteen weg stopte keek ze naar Isamu en zag aan hem dat hij ook niet okay was. 'Als je wilt kan ik jouw ook genezen van wat je ook hebt, alleen de ervelijke ziektes en ziektes die niet te genezen zijn kan ik ook niet genezen.' stelde Rainbow voor en vertelde meteen wat ze zoals kon genezen en wat niet. Ze wachten rustig af en haar ademhaling werdt langzaam aan minder tot ze haar normale ademhaling had bereikt.

Isamu had niet ergs en Rainbow geloofde hem daarop Ze stak de bol weer in haar buidel en ging weer met haar gezicht naar de jongen toe zitten. 'Waar kon je vandaan als ik vragen mag?' vroeg Rainbow nieuwschierig alsof er niks gebeurd was. En ze keek de dode draak niet eens meer aan en wachten op zijn reactie. De dag begon al ten einde te lopen en de Schemmering begon in te zetten. "Hadden we hier de hele dag zitten praten?" dacht Rainbow en keek even naar de hemel die langzaam een rood oranje kleur begon te krijgen, na een tijdje keek Rainbow weer naar Isamu en bleef op zijn wantwoord wachten.

'Ik weet niet hoe het met jouw zit, maar ik heb voor vannacht een slaapplek en jij?' vroeg Rainbow en keek Isamu even aan voor ze op stond en haar vleugels even uitrekte en weer tegen haar lichaam vouwden. Ze hoorde zijn woorden van waar hij vandaan was gekomen. De regenboog draak voelde aan haar rechterpoot het karkas van de draak die ze net niet lang geleden gedood had en ze keek even voor het eerst even naar het beest. Zijn lichaam zat onder de littekens en zijn vleugels zaten onder de wondtjes van waar ooit pijlen in hadden gezeten. Een rilling liep over haar lichaam en Rainbow keek weer naar Isamu en wachten op zijn reactie?

( je moet eigenlijk met het karakter reageren die je hier in de topic hebt, maar dat moet je maar bij Sky vragen.)
Rainbow hoorde dat Isamu in een boom wilde gaan slapen en merkte dat hem iets dwars zat, maar ging er niet verder op in en keek hem rustig aan. 'Zoals je wilt, maar als jij je bedenkt kun je me altijd oproepen en ik zal je de weg wijzen.' zei Rainbow en begon rustig het bos in te lopen en verdween in de schaduwen die de bomen maakte dankzij de zon die bijna onder was gegaan en de regenboog draak liep rustig naar een kleine grot die ze op weg gezien had toen ze achter haar prooi aan was gerend. Ze leit expres een spoor achter met haar staart door die over de grond te slepen tot de grot en ging rustig liggen ver van de ingang en keek even naar buiten voor ze haar kop neer legde en haar ogen sloot, maar ze hielt haar oren open om te horen of er iemand aan kwam?

Rainbow merkte een bekende stem op en ze keek Isamu recht en vriendelijk aan. "Die is snel over?"Dacht ze even, maar verwierf de gedachten weer en knikte als antwoord.'Er is genoeg plek voor je om erbij tekomen.' zei Rainbow en tilde haar staart op om Isamu door te laten, want achter haar was nog genoeg ruimte over voor de jongen om te kunnen overnachten. Het begon eerst zachtjes te regen en na maten goot het als een waterval die over de aarde gleed zo sterk viel de regen naar beneden. Alle dieren slopen in hun schuilplaatsten om droog de volgende dag wakker te worden. ook reeën die geen plek konden vinden bleven even voor de kleine grot staan en Rainbow sprak ze toe in de taal der dieren en de herten liepe onder haar staart door om te kunnen slapen en legden zich neer, maar het mannetje hielt toch de wacht wat voor het dier gewoon was. Rainbow keek even naar de dieren en haar blik gleed weer naar Isamu en wachten tot ook hij naar binnen kwam?

Rainbow wist dat deze vraag ooit zou komen, maar ze zou het gewoon beantwoorden met een eerlijk antwoord. 'Of mijn ouder voor ik met mijn broertjes en zusters geboren werd mensen gedood hebben weet ik niet dat hebben ze ons nooit verteld, maar toen wij samen in de grot leefde hebben we geen mensen pijn gedaan, alleen maar verjaagde mijn ouders ze als ze te dicht bij ons kwamen.'zei Raimbow naar een eerlijk antwoord en ze keek Isamu rustig aan. De dieren gingen weer rustig verder met hun eigen bezigheden en het weer buiten werdt steeds slechter. Rainbow keek weer naar buiten en keek naar de verte die ergens in de regen buiten lag, maar ze keek nergens bijzonders naar. 'En jouw famillie of jij zelf hebben die draken gedood?' vroeg Rainbow en ze draaide haar kop weer naar binnen en zag dat Isamu achter een hert was gaan zitten.