Genieten van de herfst

Een klein draakje kwam blij bij het zonnige veld aan. Natas was weer op onderzoek uit en had dus dit veld gevonden. Blij met korte slagen vloog ze over het veld heen. Het maakte haar wel zeer kwetsbaar dit veld omdat er weinig schaduwen waren maar ze zag nog geen grote draak dus was er waarscheinlijk ook niet veel nut bij verborgen zijn. Natas draaide zich om en vloog met haar hoofd naar boven door de lucht. Haar witte schubben weer kaatste de lichstralen waardoor ze net een minidiscobal leek. Natas zelf lette er niet op. Ook al was het herfst de zon scheen hier nog steeds goed. Meestal houdt Natas eerder van donkerheid maar een keer in het licht was niet erg.
Na een paar minuten rustig gevlogen hebben op haar rug botste ze ergens tegen aan. Verbaast keek ze om naar wat of wie ze tegen aan was gebotst. Vol verbazing zag ze een paard. Alleen had Natas nog niet vaak paarden gezien dus wist ze ook niet wat ze konden. Met grote ogen keek ze naar het paard die ook om keek naar het wezen die tegen haar was aan gebotst. Natas slikte even en dook daarna vol op de grond onder het paard. Daar was het enigste grote schaduw waar ze bij kon. Ze verdween dus in de schaduw en kwam pas een stukje verder bij een mens haar schaduw eruit. Bang verstopte Natas zich achter een hoofd die op de grond lag. Ze was niet bang voor mistschorpioenen en grote draken maar paarden kendeze niet dus was ze daar wel bang voor.

Natas keek naar het mensen wezen die haar krabbelde op haar hoofd. Het voelde best fijn aan en Natas begon weer te glimlachen. Ze kende weinig mensen wezens alleen Fry. Maar deze leek ook wel aardig. Natas begon haar kleine vleugels weer te bewegen zodat ze nu op oog hoogte van het mensen wezen zat. ´´Het gaat wel hoor´´ zei Natas op recht. Ze had ook echt niks alleen was de schrik het ergste. ´´Alleen geschrokken van dat beest´´ zei Natas terwijl ze wees naar het paard. Het klonk nog steeds raar dat ze bang voor een paard was en niet bang voor andere grotere wezens maar die kende ze tenminste. De enigste andere keer dat ze paarden zag was toen haar moeder werd vermoord. Natas schudde haar hoofd omdat ze daar niet aan wou denken. Daarna keek ze weer naar het mensen wezen. ´´Ik ben Natas´´ zei ze blij. Ze kende geen gevaar in haar naam achter houden. Waarscheinlijk omdat ze nog maar weinig kende. ´´Wat is jou naam´´ vroeg Natas zo lief als ze kon.

Natas keek weer naar het paard terwijl ze luisterde naar het mensen wezen. ´´Het doet dus geen vlieg kwaad´´ herhaalde Natas terwijl ze nog een keer het hele paard bekeek. Uiteindelijk besloot Natas dat er waarscheinlijk niks engs eraan was dus kalmeerde ze een beetje. Het was niet vaak dat ze zo bang was in haar leven dus dat zou ze onthouden voor de volgende keer. De volgende keer als ze een nieuw wezen tegen komt dan zal ze hem net als andere draken recht in de ogen kijken en niet bang zijn. Toen het mensen wezen zei dat ze Jenaly heette glimlachde Natas. Dus het Jenaly zag er ook geen kwaad in om haar naam te zeggen. Dat was zelde dacht Natas maar ze had ook niet veel wezens gesproken. Toen Natas de volgende vraag hoorde moest ze even na denken hoe ze het zou zeggen. Uiteindelijk bedacht Natas de juiste woorden en ze zei dus ´´papa weet ik niet maar mama is dood op het kerkhof´´. Ze glimlachde nog steeds omdat ze niet wist wat dood in hield. Daar was ze gewoon veel te jong voor om te snappen en hoe moest ze dat zelf weten. Natas keek naar Jenaly hoe haar reactie zou zijn.

Natas keek behoedzaam naar het paard dat dichterbij kwam. Ze was er niet meer bang voor maar opletten zal ze wel nog doen. Toen het paard stopte en begon te staren staarde Natas terug. Maar na een tijdje keek ze maar weer naar Jenaly omdat het staren te saai werd vond Natas. Natas zag ook de schrik reactie van Jenaly. Dat deden wel meer draken en mensen als Natas het vertelde. Zelf snapte ze niet waarom maar dat ging ze ook niet vragen. Ze was dus al blij toen Jenaly weer begon te glimlachen en ze begon zelf ook weer te glimlachen. Aandachtig luisterde Natas naar de vraag van Jenaly. Het leek wel of ze steeds meer ging vragen maar dat vond Natas helemaal niet erg. ´´Ik eet´´ mompelde Natas terwijl ze na dacht. ´´Ik eet beesjes´´ zei ze daarna opgewekt. ´´En grotere beesjes en nog grotere beesjes´´ vervolgde Natas. Het was niet echt een duidelijk antwoord maar zo dacht Natas nu eenmaal. Daarna keek Natas Jenaly weer aan. ´´En jij waar zijn jouw ouders´´ vroeg Natas nieuwschierig. Ze kwam best laat met de vraag maar toch stelde Natas het. Ze zag er geen kwaad in om het te stellen.

(ajj heel kort flut post)