Genieten

Dar lag op zijn rug in het hoge gras. Een koel briesje waaide over het grasland. De kleine rode en gele bloemetjes deinde zachtjes mee, paardenbloemen lieten hun zaden meevoeren op de wind. Alles was rustig en vredig. Dar ademde diep in en ontspande. Hij deed zijn ogen dicht en voelde de zon zijn lichaam verwarmen. Een paar vogels zongen vrolijk, alsof ze geen zorgen hadden.
Opeens was het warme gevoel weg. Dar deed zijn ogen open. Een kleine wolk zat voor de zon, en hield de zonnenstralen tegen. 'oh' mompelde Dar. En wachtte tot de zon zich weer zou laten zien.

Twilight liet haar vleugels rustig naar beneden gaan en terug naar boven. Op den duur liet ze ze horizontaal staan en zweefde, ze begon te dalen en streek neer. Ze zag opeens een andere draak en sprong terug de lucht in. Ze vloog rustig tot net boven hem maar hoog in de lucht, in zijn zon. "Hallo, ik ben Twilight en jij bent?" Ze glimlachte en lichtblauwe vlammen golfde over haar fonkelende schubben. De schubben waren voor een deel van diamant dus het fonkelen was normaal. Haar vleugels lieten altijd een hele windvlaag dalen als ze ze naar beneden sloeg.

Dar kneep zijn ogen tot spleetjes. 'oh, dus jij zat voor mijn zon' zei Dar lachend. Hij keek naar het blauwe gedaante wat zich voorstelde. 'ah, hallo' zei hij en kwam sierlijk overeind. 'Ik ben Dar, aangenaam'. Hij maakt een buiging en glimlachte. Zijn korte groene haar wapperde in de wind. Hij pakte een klein opgevouwen pakketje op wat naast hem lag. Hij streek het wol en leer glad met zijn klauw. Hij zette de muts, wat wat weghad van een oude vliegtuig muts, op zijn hoofd; zijn hoorns paste precies door de geknipte gaten.

Twilight begon te grinniken. "Mijn gestalte gaat door voor een wolk? Nou dat is pas interesant." Ze moest nog harder lachen toen ze merkte dat de draak een muts had. Gierend van het lachen streek ze neer en rulde op haar rug, de stekels drongen diep in de grond. "Jij hebt een muts? Niet gemeen bedoelt maar ik heb nog nooit een draak met een muts gezien." De blauwe draak beheerste zich weer een beetje maar ze moest soms nog een beetje lachen.

Dar keek verbaast en een beetje gekwetst naar Twilight. 'Hmm, dan heb je vast nog niet veel draken gezien' zei hij en volgde met zijn ogen Twilight, die over de grond rolde. Met een treurig gezicht keek hij naar de bloemetjes die geplet werden. 'Als je het zo storend vind, wil ik hem gerust wel afdoen hoor' zei hij, en lachte een beetje om Twilight die het feit dat hij een muts op had, leuk vond. 'Maar wat brengt jou hier? De warme van de zon?' zei hij grinnikend. De 'wolk' was weer weg, dus de zon scheen volop over het veld.

Twilight grinnikte. "Nee hoor, ik heb er al een heel aantal ontmoet." Ze stond op. "Nee, hou hem maar op." Ze beheerste zich nu volkomen, haar blauwe schubben fonkelde nog altijd vrolijk. Lichtblauw vuur golfde over de schubben. "Nee ik heb mijn verwarming, eigenlijk was ik gaan jagen maar ik merkte je op en kwam naar je toe. Als je me nu heel even exuseerd." Ze opende haar grote blauwe vleugels en sloeg ermee. Een windvlaag raasde over het gras maar Twilight was al in de lucht. Ze vloog snel weg en kwam ook snel terug met een hertje tussen haar kaken. Ze legde het heel voorzichtig neer. "Arm ding, ze was doodziek dus heb ik deze meegenomen." Ze nam het diertje in haar kaken en slikte het in een keer door.

Dar keek hoe Twilight wegvloog. 'hmm' mompelde hij en ging weer op z'n rug liggen. Langzaamerhand werd het avond. De zon was bijna bij de horizon, en de hemel was roze paars gekleurd. Twilight kwam terug met een hertje en at het op. 'eet smakelijk' zei Dar iets te laat en grijnsde. Het begon te schemeren en Dar stond weer op. Hij zuchtte en sloeg zijn vleugels even uit. Hij plukte met zijn klauwen voorzichtig de losse veren eruit, zodat als de volgende keer hij zou gaan vliegen, de veren niet overal zouden rond fladderen, en de hele grond bezaait zou liggen.

Twilight keek benieuwd naar de draak. "Heb jij veren?" Haar kop stond een beetje scheef en ze brande van nieuwsgierigheid. "Veren?" Twilight zei het nog een keer. Het was dus wel een heel, heel, heel, heel erg orginele draak. Heel uniek. Ze opende haar vleugels een deel en glimlachte. "Ik heb diamanten schubben, vraag maar niet hoe ik van de grond afkom." Eerlijk gezegd wist ze het zelf niet eens. Dat was een raadsel voor Twilight, hoe kan een draak met diamanten schubben van de grond afkomen? Toch een lekker sappig raadsel en daar was Twilight dol op!

'Jep, veren' antwoorde Dar en knikte. Hij sloeg nog een keer met z'n vleugels en vouwde ze keurig langs zijn lichaam. Hij keek geinteresseert naar Twilight's diamant fonkelende vleugels. 'Hmm, interessante vraag.' zei hij en kwam overeind. 'Mag ik je vleugels eens van wat dichterbij bekijken?' vroeg Dar en liep langzaam naar haar toe. Hij bekeek de aparte structuur en mompelde wat in zichzelf. 'Als je het niet wilt begrijp ik het hoor' zei hij en keek naar Twilight, die een stuk groter was dan hij.

Twilight grinnikte en stak een vleugel uit. De schubben fonkelde en schitterde, ze waren van verschillende lagen. Ze wist dat er diamanten en saffieren in verwerkt waren. Maar het zag er gewoon uit als blauwe schubben. "Nou ik zou het toch graag weten, ik weeg heel heel veel en diamanten zijn best wel zwaar. Daar bovenop heb ik ivoren klauwen, horens en tanden. Ik heb stekels van een structuur die ik niet ken en ik heb dan ook nog mijn vleugels. Toch best wel interesant met mijn gewicht. Er geraakt ook amper iets door mijn schubben, klauwen, tanden, horens en stekels geraken niet door de 3 lagen. Maar stekels met gif of andere krachten wel. Zwaarden, speren en pijlen ook al niet. Erg handig maar het jeukt vreselijk als ze door de eerste laag geraken." Ze grimaste bij de herrinering.

Dar bekeek de vleugels nauwkeurig. Twilight's vleugels zagen er inderdaad zeer gewapend uit. 'Dat is zeker erg handig in een gevecht. Bij mij gaan pijlen, zwaarden etc. er dwars door heen.' grinnikte hij. 'Maar gelukkig kan ik goed ontwijken... soms dan.' zei hij en zijn gezicht betrok. Hij streek even langs het litteken op z'n linker arm, die bijna genezen was. Hij had het een paar dagen geleden opgelopen, toen zonder reden iemand hem aanviel. 'En meestal genees ik snel.' mompelde hij.
'Maar aangezien de afmeting van je vleugels, en de kracht die je hebt. Kan het aardig kloppen dat je van de grond af kan komen' zei Dar en glimlachte.

Twilight glimlachte. "Ik kan ook genezen maar ik heb liever de tijd die wonden heelt omdat als er iets door mijn schubben heen gaat het heel veel kracht kost om dat te genezen." Ze sloot haar vleugel rustig en leek helemaal ontspannen. "Ach, dat zou kunnen helpen maar ik denk dat het een onopgelost raadsel zal blijven todat iemand zo vriendelijk is om het te onderzoeken." Ze keek rustig naar Dar. Haar ogen waren lichtblauw met donkerblauwe spikkeltjes.

'Tja, gelukkig is er nog nooit iets door jóuw vleugels heen gegaan' zei dar met een lachje. 'hoop ik...' voegde hij eraan toe en keek weer serieus. Hij rilde even bij de herinnering. 'Hmm, dan moet je iemand vinden die de tijd heeft om het te onderzoeken.' zei Dar en grijnsde. Het was inmiddels al donker geworden. Langzaam kon je de heldere sterren aan de horizon zien verschijnen. Dar zuchtte en keek naar boven. De sterren stonden in een aparte volgorde aan de hemel. Dar had zich nog niet zo vaak in de sterrenkunde verdiept.

Twilight grinnikte. "Nee er is nog nooit iets door mijn vleugels heen gegaan, het helpt ook dat ik graag manipuleer. Kijk maar." Ze zag een hert dat snel wegrende, zonder enige moeite drong binnen in het hert haar gedachten en liet haar volledig ontspannen. Rustig stapte het hertje naar haar toe en bleef recht voor haar staan. Ze liep toen wat dichter en ging dicht tegen Twilight aan staan. Na even daar te hebben gestaan liep het terug naar het bos en Twilight liet haar los. "Zie je?" Ze zat nu ook in Dars gedachten maar ze had een muur zodat hij niet in haar gedachten zou verdwalen. Twilight ging ook niet verder als in zijn gedachten spreken. Ze had vaak gehad dat draken in haar gedachten woelde en verdwenen. De lichamen waren levenloos terwijl hun geesten verdwaalde in de jaren en gebeurtenissen.

'Dat dacht ik al ja' zei Dar glimlachend. 'Ik heb wel eens eerder draken ontmoet die zoiets konden.....' zei hij en keek daarna zwijgend naar het hertje wat naar Twilight toe liep, en vervolgens dicht naast haar ging staan. 'Indrukwekkend.' mompelde hij. 'Zo is de lol om een prooi te vangen wel minde-.... ' Dar hield op met praten toen hij opeens Twilight's stem in zijn hoofd hoorde. Hij schudde even met zijn kop en glimlachte verward. 'Wow, wil je dat alsjeblieft niet vaker doen?' zei hij en keek op naar Twilight.

Twilight grinnikte. "Wie weet. Het is erg gemakkelijk." Ze woelde rond in de gedachten van Dar. "Jou gedachten klinken als een mooie maar tegelijkertijd genietende melodie. Je geniet erg van het leven is het niet?" Ze praate met haar gedachten. "Luister maar eens naar die van mij." De muziek spoelde door de gedachten van Dar. Hij was prachtig. Fluweelzacht maar tegelijkertijd hartverscheurend. "Hij speelt levensverhalen af, daarom luister ik graag naar gedachtes. Er speelt in ieder zijn hoofd een muziek. Maar weinig lezers kunnen hem horen maar als je goed luistert..." Ze glimlachte, de muziek was fijn om naar te luisteren. Mooier gevormd als ieder instrument en toch zo mooi, hoe treurig of hoe grappig het ook was. De melodie was altijd wondermooi.

(De melodie van Twilight: https://www.youtube.com/watch?v=4W4CPQFoF8A. Zoek er zelf ook maar eentje.)

Dar keek met een afgedwaalde glimlach naar de grond. Z'n kop hing leveloos naar beneden. 'wow.... ' stamelde hij in zijn gedachten toen hij Twilight hoorde praten. Hij hoorde de wonderschone muziek. De melodie raakte hem tot op het bot. Hij had nog bijna nooit zo'n prachtige combinatie van noten gehoord. 'Heel.... indrukwekkend... ' zei hij zachtjes tegen Twilight. 'Heeft iedereen zo'n compositie?' vroeg Dar. 'Grappig... maar toch.... ' Dar zocht naar woorden. Het was lastig te beschrijven.

Twilight grinnikte. "Iedereen, bij mensen en draken zijn ze het mooist. Een muis is best wel saai om aan te horen. Ze verschillen niet zoveel van mekaar." Ze glimlachte vriendelijk, rustig richte ze zich op de melodie. De noten speelde door haar hoofd, Twilight kende haar melodie zo goed dat ze mee kon zingen. Ze sloot haar ogen en glimlachte. "Jou melodie is in ieder geval ook niet mis hoor!" De beelden vermengde zich met het geluid. "Ik zou je eens iets kunnen laten zien wat jij nog nooit hebt gezien, in ieder geval 800 van de 801 draken hadden het nog nooit gezien." Ze opende haar ogen langzaam, met een betoverend effect. "Dat is toch heerlijk om naar te luisteren, wil je je eigen melodie is horen?"

'Aha, zo... ' fluisterde Dar. Hij stond nogsteeds met zijn hoofd gebogen. Zijn ogen wijd open, te luisteren naar de gesprekken in zijn hoofd. 'Fascinerend... Dat iedereen zo'n melodie heeft... ' mompelde Dar veder. Dar boog zijn hoofd wat omhoog. Zodat hij Twilight in de ogen keek. Hij werd gevangen genomen in haar blik. 'Zou je dat kunnen doen?' vroeg hij. Hij vond het feit dat iedereen zo'n melodie had erg interessant. Hij wilde dolgraag horen wat hij voor melodie zou hebben. 'Je hebt geluk met zo'n prachtige gave' zei hij tegen Twilight, die hij nogsteeds diep in haar ogen keek.

Twilight glimlachte. "Maar natuurlijk. Maar kijk uit, probeer niet verder in mijn gedachten te dalen want je zou verdwijnen in de tijd." Ze liet de muur nog afbrokkelen en nu stond er geen barriere meer. Haar gedachten werden duidelijker en helder. De melodie veranderde, nu was het een heel ontspannende muziek. Kalm en rustgevend, maar toch tegelijkertijd levendig. Het was weer een soort melodie van waar je zou denken dat hij enkel in sprookjes zou woden beschreven. "Ah, je hebt een mooie melodie. Heel rustgevend." Ze glimlachte. Twilight grimaste. "Het kan soms een regelrechte vloek zijn om onbeschermde gedachten te horen. Zal ik je een voorbeeld geven of liever niet?"

Dar luisterde naar Twilights instructies. Hij voelde langzaam dat er een soort barriere werd afgebroken. De gedachten van Twilight werden langzaam duidelijker. Dar hief zijn hoofd omhoog en keek in Twilights ogen. Hij raakte in een soort trans. Hij hoorde langzaam een prachtige muziek. De zachte noten maakte sprongetjes op een rustig relaxt tempo. De muziek werd langzaam harder. De barriere verdween. En plotseling schoten Dar's ogen wijd open. De kleur van zijn ogen veranderde van gras groen, naar helder blauw. Zijn pupillen werden kleine rondjes. De gedachtes en herrineringen die Twilight allemaal had, kon hij nu toetreden. Het waren er zo veel.. Dar probeerde zijn hoofd af te wenden, uit Twilights blik. 'Ga.... weg... ' mompelde, fluisterde hij bijna, als een soort bezetende. Blijkbaar was Dar niet zo goed bestand tegen zo'n inspanning van kracht.

Twilight grinnikte. "Haha, verloren in de tijd geraakt mijn vriend?" Ze trok zich wat terug. "Je bent niet bepaald een oude draak he? Je bent niet erg bestand tegen de tijd." Ze glimlachte vriendelijk. Ze keek rustig toe, zijn ogen waren van kleur verandert en zijn puppilen van vorm. "Ach, je bent zoveel kracht waarschijlijk niet gewend." Ze grinnikte weer en glimlachte, ze opende haar vleugels even en schikte ze goed.

'Nee, inderdaad' mompelde Dar nogsteeds. Hij wendde zijn hoofd af. 'En het is vreselijk irritant.' Dar knipperde even met zijn ogen. Die weer naar gras groen veranderde. 'Als je mij excuseert' Dar draaide zich om zodat hij met zijn rug naar Twilight toe stond. Hij vouwde zijn vleugels uit en met een paar krachtige slagen hing hij in de lucht. Al snel vloog hij hoger en hoger, de velden onder hem werden steeds kleiner, en gingen als een waas voorbij. Dar slaakte een zucht. Waarschijnlijk zal Twilight hem volgen. Dacht hij.

Twilight grinnikte. "Haha, jij bent nog jong maar je zult begrijpen dat je steeds ouder wordt en meer herrineringen krijgt. Over een paar duizend jaar zal jij ool de kracht bezitten om niet in de herrineringen te verdwijnen." Ze glimlachte, ze vondt Dar erg schattig. Toen hij begon te vliegen keek ze verbaasd toe dat hij meerdere vleugelslagen nodig had om de lucht in te komen. Ze opende haar vleugels en sloeg één keer, ze was al direct in de lcuht en met nog een slag vloog ze -met een heel aantal meter er tussen- naast Dar. "Mag ik even met je mee vliegen?" Ze sloeg heel langzaam met haar vleugels, ze raakte Dar net niet met de uiteinde.

'Ik denk dat ik niet die kracht nodig zal hebben.' zei Dar kalmpjes. Toen Twilight 'naast' hem vloog, veranderde Dar zijn positie. Hij kantelde zijn lichaam en dook zo 40 meter naar beneden. 'Als je wilt' beantwoorde Dar op haar vraag. Dar was best klein, in vergelijking met Twilight. Maar door zijn bouw en lengte, was hij buiten gewoon wendbaar. Opnieuw liet Dar zich weer wat dalen, zodat hij ongeveer 5 meter boven de grond vloog. Hij ontweek zorgvuldig de bomen die zijn pad kruisde. De vogels die zich in de bomen bevonden, vlogen geirriteerd weg.