The world is bright....

Met een warme blik keek Mudly naar de omgeving. Het bleef prachtig hier en hoe vaker hij vertrok en terug kwam des te mooier het hier bleek te zijn in vergelijking tot de rest van de wereld. Een van zijn favoriete plekken samen met de elvengebieden. Met een kalme blik ging zijn blik rond de omgeving. Er kwam een lied in hem naar boven. Een lied dat altijd werd gezongen op het moment dat er kruistocht of oorlog op het punt stond te beginnen. Destijds werd zijn koninkrijk geregeerd door 7 koningen. Ook dat kwam in het liedje naar boven. "Outside on a winter's night as the rain begins to fall" klonken de eerste woorden. Mudly sloot zijn ogen en zong kalm verder. Het was een mooi nummer vond hij en hij zong het vaker op avonden wanneer hij alleen was. Ook nu was hij alleen. Althans dat dacht hij. Op het moment dat hij het nummer ten einde bracht hoorde hij een geritsel in de bosjes. Mudly greep zijn zwaard en keek nadenkend naar de bosjes waar het geluid vandaan was gekomen. "Laat je gezicht zien..." beval hij de persoon die naar hem zat te kijken.

(Klik hier om het volledige nummer te horen)

Een lage grom klonk vanuit de struiken toen de jongen zijn zwaard hat getrokken. Twee blauwe ogen opende in de schaduwen van de bomen. Cloud had daar liggen slapen en was net wakker geworden. Ze had door de struik gekeken en een jongen had zijn zwaard getrokken. "Weet je zeker dat je mijn gezicht wil zien?" zei Cloud en werd een beetje zenuwachtig van de aanwezigheid van een mensenman! Cloud had nog nooit een mens gezien dus wist ze niet echt hoe ze moest reageren. Cloud voelde dat de jongen geen kwaad in de zin had maar zichzelf gewoon wilde verdedigen. Cloud begreep hem wel want zij zelf had vaak dingen meegemaakt waarin ze zichzelf moest verdedigen. Zoals met White... Ze had net een andere draak leren kennen. "Niet schrikken" zei ze met een zachte stem en keek de jongen strak aan. "Ik wil je niet bang maken" zei ze en glimlachte. De jongen kod dit waarscheinlijk niet zien maar als hij een beetje aan ogen kon zien wat voor emoties iemadn bij zich droeg dan zou hij vast wel weten dat ze lachte...

Een heldere hemel zonder wolken was altijd al prachtig dan werdt je niet belet op het uitzicht van uit de lucht. Trage vleugel slagen vulde de lucht met doffe dreunen van het op en neer slaag van de grote vleugels van een grote rode draak. zijn blik op de grond gericht opzoek naar een prooi dier zetten Darko er op aan om wat lager te gaan vliegen. Een vertrouwde stem die een andere dreigde te voorschijn te komen herkende Darko meteen. Mudly was weer in DW en hij zetten de landing in om hem te begroeten, maar een tweede stem die hem niet bekent was weerklonk net toen Darko zijn poten op de aarde planten en naar Mudly wilde toe lopen. Een stel fel blauwe ogen keken vanuit de struiken naar Mudly en Darko was wat vrienden erg beschermend. Toen RAinbow in de problemen zat had Darko zonder enige emotie een drakenjager gedood terwijl Kami, Bid'daum en Leona geaarzeld hadden. Een zwaar gegrom kwam uit Darko's keel nog voor hij er erg in had. 'Speel geen spelletje laat je zien!' gromde Darko dreigend en hij zetten zijn vleugels zo uit dat hij nog groter leek dan hij al was. Mudly kwam maar net bij het eerste gewricht van zijn voorpoten en dat wilde over zijn grote toch wel het een en ander zeggen, maar Darko wist zelf ook wel dat grote niks te maken had met de gaven waar de draken mee begiftigd waren, want hij rook duidelijk dat het een draak was die zich achter de struiken schuil hielt. Zijn ogen doorboorden de struiken, maar konden niet zien wat voor soort draak het was?

Mudly hield zijn zwaard vast. Stevig vast zelfs. Aan de grom te horen was het een draak. Dit was dus des te meer reden om zijn zwaard vast te blijven houden. De woorden hoorde Mudly duidelijk maar hij zweeg. De laatste woorden deden hem grinniken. "Bang? Voor een draak?" zei hij kalm. "Ook draken hebben zwaktes..." zei hij kalm. Ineens voelde hij een dreun en als een reflex sloeg Mudly zijn zwaard opzij naar de draak die naast hem was geland. Maar het blad hield stil vlak voor de 'scheenbeen' van de draak. Mudly had gezien dat het Darko was en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. De reflexen van Mudly waren ook erger geworden.
Hij had bij een wat oudere leermeester gezeten en die had hem verteld dat je als verzorger snel moest handelen. Op de meest onverwachte momenten sprong hij tevoorschijn met een stok en sloeg Mudly. In het begin werd Mudly goed boos maar later zag hij het nut er van in. Muldy was op een moment aan het eten en opnieuw sprong de oude man de bosjes uit. Met een opgewekte schreeuw naderde hij Mudly razendsnel. Mudly at rustig verder in kleermakerszit. Ineens schoot de stok naar zijn hoofd. Voor Mudly het doorhad had hij de stok vastgepakt en de oude, en bovendien erg kleine, man het water ingeslingerd. De rivier was diepgenoeg dus de man bezeerde zich niet. Mudly glimlachte. De oude man kwam boven en lachtte luid. Dat was een van zijn voltooide lessen. De andere waren misschien minder ruw en hard maar het was nog altijd een harde weg geweest.
Mudly glimlachte en keek Darko aan. Hij hoorde de woorden en slikte. Die was serieus. Maar Mudly kon het hebben en stak zijn zwaard weg. Hij legde zijn hand op de voorpoot van Darko en streek er over. "Rustig maar. Je opwinden voor dit is nergens voor nodig..." zei hij kalm tegen Darko en knikte kort naar hem.

Cloud snoof bij de reactie van de andere draak, "Stel je niet aan ik deo niets zoalng jij ook niets doet" zei Cloud strak. Langzaam stond ze op en aangezien de struik behoorlijk groot was paste ze er mooi achter. Een rode draak kwam tevoroschijn en bleek net iets kleiner te zijn dan de andere draak. Cloud hoorde de woorden van de jongen en glimlachte even. Cloud knikte en kwam achter de struik vandaan, hhet was een gespierde maar slanke draak. "Ik lag daar rustig te slapen totdat jij kwam jongen..." zei ze en lachte. De jongen had een kalme blik en dat wekte bij Cloud altijd wel vertrouwen op. Meer daan zo'n hysterische blik in ieder geval. De avond was gevallen en langzaam rijsde de maan naar het hoogste punt. De maan had de zon vervangen en de sterren hadden de wolken vervangen. De heldere lucht liet de sterren goed zien, het zag er mooi uit hoe de ruimte haar sluier van sterren over de wereld deed glijden...

Mudly sprak kalmerende woorden, maar Darko bleef met een peizende blik naar de slankte draak kijken die de struiken uit kwam. Ze zag er jong uit en Darko paste meteen zijn gedrag aan de situatie. 'Misschien heb ik wat over reageerd, maar in Dw kun je niet voorzichtig genoeg zijn zins de geruchten gaande zijn dat de NW leden aan het binnen halen zijn.' zei Darko en trok een wat vrienderlijker gezicht. De maan scheen helder aan de hemel en de sterren fonkelde prachtig naast haar. de grote rode draak ging zitten en boog zijn kop naar Mudly en snoof het in zijn gezicht. 'Je bent lang weg geweest Mudly?' zei Darko vragend en hielt een groot geel-oranje oog op de jongen gericht en bekeen hem van top tot teen, daarna trok hij zijn kop weer terug en bekeek de slanke rode draak die gevederde vleugels had net als Rainbow.

Mudly keek naar Darko. "De NW nieuwe leden aan het werven?" herhaalde hij nadenkend. Dat was niet echt handig. Als die groep te groot werd zou de Magic Dreams in gevaar komen. Mudly sloot kort zijn ogen maar keek weer naar de lucht toen hij merkte dat het nacht was. Hij glimlachte. Ineens kwam de kop van Darko dichtbij en keek een groot oog hem aan. "Ik heb een training gevolgd. Om meer ervaring te krijgen als het gaat om verzorging..." zei hij kalm en streek met zijn hand over de 'wang' van Darko. Met een kalme blik keek hij naar de andere draak. "Maar ik ben terug. En zal mijn best doen de gewonden van de groep te genezen..." zei hij kalm en grinnikte. Daarna ging zijn blik naar de draak die de bosjes uit gekomen was en bestudeerde hem even.

Met een geamuseerde blik keek Darko naar Mudly en grijnsde breed naar de jongen. 'Goed van je, dan komen we niet zonder verzorging te zitten!' zei Darko plagerig en duwde speels met zijn snuit tegen de schouder van Mudly aan met een vriendschappelijke bedoeling, maar draken waren altijd sterker dat het menselijke ras en het kon vaak anders uitpakken. Vaak konden de tweebeners de druk van een draken aanraking niet verdragen en zakten soms door hun benen of vielen op de grond? De lucht begon te betrekken en donkere donderwolken pakten samen en de eerste regendruppels vielen an ter aarde. Darko hielt zijn linkervleugel op en schermde Mudly af voor de regen. Zelf had hij er geen moeite mee nat te worden die druppels vielen toch wel van zijn schubben af als hij zich uit schudden.

"Darko, ik zal mijn best doen om iedere wond te verzorgen..." zei hij kalm en glimlachte vriendelijk. Hij merkte dat de snuit nar zijn schouder kwam en zette zich al schrap. Draken hadden en enorme kracht. Hij merkte dat Darko goed hard duwde en glimlachte. Maar hij viel wel achter over. Echter was Mudly als goed voorbereid aangezien hij zijn hand naar achter zette en zich in een boog verder duwde. Hij lande weer op twee voeten. Ineens schoten zijn blik naar de lucht. Hij merkte dat het donkerder was geworden en de vochtigheid licht was gestegen. Niet dat Mudly dat enorm goed op kon merken maar hij had het licht gevoeld. Hij wilde naar de bosjes rennen om te schuilen maar het was al te laat. Het begon te regenen. Het goot er uit. Maar nat werd Mudly niet. Hij keek omhoog en zag de vleugel van de draak over hem heen. Mudly glimlachte. Hij zette zijn hand tegen de vel die de vleugels vormde en streek er rustig over het beschubte vel. Rustig ging Mudly door zijn knieën en ging zitten. "En nog veel gebeurt in de tijd dat ik weg was?" vroeg hij aan Drako. "Nog nieuwe leden? Een meisjes-draak?" zei hij plagend tegen Darko. Hij glimlachte en keek naar de andere draak. En glimlachte.

De rode draak Voelde de koele vingers van Mudly over zijn vleugelvlies gaan en het kriebelde een beetje. 'Een blauwe vrouwtjes draak Abelone ze is nieuw in onze groep, maar een vriendin heb ik nog niet.' zei Darko scherp, want hij had er een hekel aan dat iemand hem al een vriendin toe zei als hij die nog niet had, maar zijn blik werd al weer snel normaal en hij volgde de blik van Mudly en keek ook naar de slanke rode draak. 'Hoe vergaat het jouw slanke rode?' vroeg Darko vriendelijk aan Cloud en hij bleef haar rustig aan kijken.

Mudly hoorde de woorden van Drako en kon wat gegrinnik niet onderdrukken. Hij ging kalm zitten en keek omhoog. "Ik heb ook niet gezegd dat je een vriendin hebt..." zei hij kalm en legde zijn handen achter zijn hoofd en ging op de grond liggen. "Ik was gewoon wat aan het plagen..." zei hij kalm. "Maar je ziet niets in Abalone?" zei hij plagend en gaf Darko een knipoog. Hij stond weer op en klopte met vlakke hand op de 'bovenarm' van Darko. Ineens merkte hij dat Darko een vraag stelde aan de draak en keek even naar de slanke rode draak. Hij zweeg verder en leunde tegen Darko's poot aan. Hij zou wel merken als Darko er last van had.