verkenning

kleine drakenvoetsporen volgden de schaduw van Lobo. Hij mocht dan wel nogmaar een jonge draak zijn waarvan z'n krachten onbekend waren, toch wist hij goed genoeg om te overleven in het wild. Hij steeg op en vloog over het rustige meer op verkenning. Hij keek overal in het rond of hij niet iemand zag, maar jammer genoeg was dat dus niet zo. Daarom landde hij terug met z'n vier poten op de grond. In de verte zag hij een kudde buffels drinken, dus zocht hij vanuit de struiken het zwakste dier uit. Eenmaal hij die gevonden had steeg hij terug op, draaide een circeltje boven hen uit en viel te pletter op het zwakste dier. Hij beet het dier inb de keel, en liet het terug los om te zien of het nog leefde of niet. Toen hij dat levenloze lichaam zag liggen paktte hij het terug mee naar een rustig plekje, en at het dier daar op.

rustige vleugel-slagen weer klonken over het vlakke gebied dat rond het rustige meer lag. een fel gekleurde draak vloog laag over de boomtoppen en ze leek nog het meest op een levende regenboog, al waren de kleuren om gedraait. Rainbow zag het meer in de verte en ze landen in het water om haar warme lichaam af te koelen. een snelle beweging ving haar aandacht op en ze zag nog net een klein gekleurd draakje iets tussende struiken trekken. eerst dronk Rainbow een paar grote slokken en daarna liep ze het water uit naar het draakje toe. 'hallo...? riep ze behoedzaam en Rainbow bleef op veilige afstand van de draak staan, dat als het zich bedreigd voelde nog genoeg ruimte had voor het bij Rainbow zou komen. Rainbow wachten op het antwoord, maar was niet zeker of de draak haar zou antwoorden.

Geschrokt draaide Lobo zich met een ruk om toen hij een nog heel onbekende stem achter zich hoorde. Achter hem stond nu plots een enorme felgekleurde regenboogachtige draak, een beetje zo als hijzelf een beetje, maar dan veel groter en veel kleurrijker." H...hoi, mijn naam is Lobo, weet jij mijn ouders soms zijn als ik vragen mag? Ik ben ze een tijdje geleden kwijtgeraakt buiten dit gebied, en heb ze sinds dien nooit meer terug gezien."

Rainbow hoorde het draakje zijn naam noemen en de vraag of zij zijn ouders had gezien, meteen speelde haar eigen gevoelens voor haar ouders en broers en zusters op. 'nee sorry, ik heb je ouders niet gezien net zoals ik ben de mijne jaren terug uit het oog verloren en heb ze ook nog niet gevonden' antwoorden Rainbow de vraag van Lobo. 'mijn naam is Rainbow leuk je te ontmoeten!' zei Rainbow iets vrolijker en ze deed een paar passen dichter naar Lobo. ze rook het verse bloed dat uit de wonden van het karkas stroomden en ze snoof de lucht even op. zelf had ze ook honger, maar ze wilde het gesprek nog niet beeindigen en ging zitten en keek Lobo aan. 'je hebt hier wel een mooi plekje uit gezocht.' zei Rainbow en ze keek even rond en het uitzicht was prachtig, daarna keek ze Lobo weer aan.

Meteen toen Lobo gedaan had met eten schoof hij met zijn snuit de buffel naar de poten van Rainbow en vroeg:" Ook honger?" Hij keek de kleurrijke draak aan en zuchtte. Het was erg lang geleden dat hij zijn familie zag, en die wou hij gerust nog eens terugzien. Na een tijdje gehurkt te zitten stond hij op zijn vier poten en strektte ze eens. Daarna liep hij naar het kleine meertje en begon er van te drinken. Daarna sprong hij in het water en speelde een beetje met de rond zwemmende school vissen. Toen hij dat beu gespeeld was staptte hij uit het water schudde zich terug uit en keerde terug naar zijn plekje.

(inspiratieloos)

Rainbow zag dat het draakje haar wat te eten aanbood en ze had zelf nog niets gegeten die dag. 'graag bedankt.' zei Rainbow en ging bij het karkas liggen en begon te eten, intussen zag ze Lobo naar het water toe lopen en er even in spelen. meteen dacht ze terug aan Hanura die ze had gered van een vreselijke verkoper en haar een goed leven wilde geven. gelukkig vertrouwde het kleine draakje haar en waren ze best goede vrienden. toen Lobo weer terug kwam was Rainbow net klaar met haar late ontbijt. 'hoe ben jij je ouders kwijt geraakt?' vroeg Rainbow en ze wachten op wat Lobo zou antwoorden.

" Hoe ik m'n ouders kwijtgeraakt ben? Ik weet er niet meer zo heel erg veel over, maar weet wel dat we weggejaagd werden door hunters. Sinds dien heb ik m'n ouders nooit meer gezien, en m'n broertjes en zusjes evenmin." Hij keek Rainbow aan, en dacht direct terug naar hoe hij hier terecht was gekomen. Het was een prachtige dag buiten, het zonnetje scheen op het bruisende transparante water dat verlicht werd. Een arend vloog mooi; met de zon een beetje op zijn vleugels heel sierlijke rondjes boven het water, een konijn huppelde met haar 3kleine kindertjes door het groene gras. Lobo keek in de verte en zag de grote uitgestrektte bergen met nog een klein beetje sneeuw op de toppen. Hij kwam hier altijd zo rustig van.