martelen is mijn lust en mijn leven.

een mooie dag groeide langzaam op. en de ochtend zonnestralen gleden over het open grasvelden. langzaam opende een grote rode draak zijn ogen en hij gaapte hard grondig. zijn blik gleed over de kale velden. de reis was lang geweest, maar eindelijk was hij er DW. de plaats die Darko wilde leren kennen. op andere plaatsen had hij dood en verderf gezaait tussen de mensen. het was iets waar je hem iedere keer voor kon wakker maken. een luid gerommel klonk opeens en Darko keek naar zijn buik. Darko had honger en hij had trek in mensenvlees. rustig duwde hij zich op en strekte zich uit voor Darko het luchtruim koos. eenmaal in de lucht gleed zijn blik over de grasvelden tot hij een boerderij net aan het begin van een stad ontdekten. met een geweldige duik landen Darko zwaar op het dak van de boerderij. de kinderen krijsde van angst en renden het huis uit net als het hele gezin. de boer kwam met een hooivork naar buiten en zocht naar de indringer. luid brullend landen Darko boven op de boer en beet de man dood, slokte hem op en liep met snelle rustige passen naar de rest van het gezin. de boerin blies op de noodhoorn, maar Darko sloeg met zijn staart en haalden haar onderuit, slokte haar op en liep naar de 5 overgebleven gezins leden die op zijn menu stonden.

Fry had van veraf veel gegil en geschreeuw gehoort, ze zat verderop verveeld in een boom. Opeens hoorde ze ook een brul.. Een draak? Hier? Ze duwde zich even van de boomtak en liep richting het geluid, ze zag hoe de draak al 2 mensne naar binnen had geslokt en keek op de kinderen, al waren de kinderen een stuk ouder als zij was, deze kinderen waren doods benauwt voor draken. Fry niet.. Fry was nognooit bang geweest voor draken, al hadden de gigantische beesten al veel mensen vermoord. Ze was zelfs niet bang voor deze draak, al had ze gezien hoe hij twee andere mensen had opgegeten. Voorzichtig stapte Fry uit de schaduw en liep ze zonder angst op de draak af. ,,Het spijt me dat ik u bezigheden verstoor.." zei ze beleeft terwijl ze binnen de draak zijn zichtveld ging staan ,,Maar mag ik u vragen waarom u deze mensen heeft opgegeten?"

een kindenstem vulde zijn oor, darko keek naar beneden en hij keek haar kil aan. een valse grijns verscheen op zijn kop toen hij haar vraag beantwoorden. 'omdat ik mensenvlees lakker vindt!' zei de rode draak en zijn staart zwiepte gevaarlijk Fry's kant op. de boerenkinderen waren niet buiten zijn bereik en een snelle vuurstraal verbranden hun benen, waardoor ze ter aarden vielen en gilde van de pijn. niet op Fry lettend liep Darko met rustige passen naar het eerste kind dat hij met een klauw berwerkte. het tweede kind slokte hij heel op zonder het te doden, het derde kind mepte hij door de lucht met zijn staart waar scherpe stekels aan zaten die vreselijke wonden maakten. het vierde kind been Darko dood. en de vijfde pakte hij op en gooide het de lucht in, waarna het dood viel toen het lichaam de grond raakte. het gekraak van botten klonk als muziek in Darko's oren. zijn aandacht ging weer uit naar Fry. 'waarom ban jij niet bang voor mij weg gerend?' vroeg Darko met een vals lachje en zijn ogen doorboorde die van Fry.

Edit Sky: Wat onreal Darko: Mensen rennen echt wel weg als een draak ze wil opeten

'Omdat ik mensenvlees lakker vindt!' had de draak haar met een grijnsje geantwoord, Fry bleef dan ook gewoon staan en keek de draak even bestuderend aan. ,,Een draak met een voorkeur voor mensen vlees.." dacht ze hardop, alsof ze het op die manier in haar hoofd stampte. Ze keek toe hoe de kinderen op afschuwelijke wijze waren vermoord. Ja, eigenlijk wouw ze inspringen, maar het was al gebeurt voordat Fry er goed bij nakon denken en dus had ze nu 5 dode kinderen een paar meter van haar af liggen. Fry zuchtte even gefrustreerd, de draak draaide zich na een tijdje pas weer om en keek haar met een vals lachje aan. 'Waarom ben jij niet bang voor mij weg gerend?' vroeg de draak, Fry haalde haar schouders op ,,Het is niet logisch om bang voor iemand wegte rennen als je niet ban bent.." antwoordde ze vaagjes ,,Ik ben nog nooit bang voor draken geweest.." ze keek de draak zonder angst aan, maar glimlachen kon ze niet naar deze draak. Ze kon slechts emotieloos naar hem kijken.

Darko Snoof luid toen hij het antwoord van Fry hoorde. 'dat is nieuw voor me een mens dat niet bang is!' lachte Darko vals en hij ging er gemakkelijk bij liggen. 'die tandenstoker die je vast hebt is zeker het enige wat je bij je draagd?' zei de draak en hij wees met een klauw zo lang als Fry zelf was naar de kling. zijn aandacht was gewekt, maar niet voor niets. het was niet normaal dat een mens geen angst voor hem bezat. hij nam haar nog eens goed op en wachten haar antwoord af.

'Dat is nieuw voor me een mens dat niet bang is!' lachte de gigantische draak vals, een klein glimlachje sierde Fry's schattige gezicht en ze keek toen hoe de draak ging liggen. 'Die tandenstoker die je vast hebt is zeker het enige wat je bij je draagd?' vroeg de draak terwijl die naar haar zwaard wees. ,,Dat en een paar goudstukken.." antwoordde Fry en ze keek de draak even besturderend aan. ,,Ik vraag me af of ik u naam mag weten.." zei Fry na een tijdje, met dezelfde onschuldige glimlach ,,Mijn naam is Fry.."

'Darko, maar dat goud is niet meer dan een last die de mensen met zich mee dragen.' zei Darko terwijl hij naar de andere boerderijen keek die een eindje verder op stonden. een mens die niet bang was voor hem was niet leuk om te doden of te martelen. 'het was even leuk om met je gesproken te hebben, maar ik moet verder!' zei Darko en hij stond op zetten zich af en steeg hoger en hoger de lucht in.

'Darko.' stelde de draak zichzelf voor, Fry glimlachte even naar hem 'maar dat goud is niet meer dan een last die de mensen met zich mee dragen.' die woorden drongen goed tot haar door en ze schoof even met haar voet over de grond. 'het was even leuk om met je gesproken te hebben, maar ik moet verder!' zei Darko nadat hij een tijdje naar de boerderijen verderop had gekeken. Hij stond op en zette zich af, hoog de lucht in. ,,Doei!!" riep Fry hem na nog net voordat hij wegvloog en richting andere boerderijen zweefde. Ze grijnsde even, waarna ze zich omdraaide en langzaam weg liep.

[Topic uit]