Plotselinge aanval

Lex was met Protect verder van het kasteel gereist. Momenteel heeft hij werkelijk veel gevaar in het oog. Maar hij vond het niet erg om verder te reizen. Hij leerde steeds meer draken kennen en dat is het waard. De grond onder de hoeven van Protect was niet zo'n prettig gevoel. Aangezien Protect elke keer struikelde of bijna niet meer verder kon lopen. Zijn ogen gleden even rond. Enkele hongerige krokodillen bekeken hem aan. Hij keek ze aan. Hij liet Protect wat sneller stapen. Ineens hoorde hij de hoorn. De soldaten en ridders hadden hem al opgemerkt. Maar het klonk nog ver. Hij keek even rond om te zien of hij diegene kon vinden die op de hoorn blies. Maar zonder succes. Hij had er geen tijd voor en liet Protect galoperen. Gelukkig had hij in de buurt een hele hoge boomhut gemaakt. Maar die was toch nog ver.

een geluid van een hoorn weer klonk over het waterige moeras. zijn vleugelslagen waren gestaagd, maar rustig. een valse grijns sierde zijn kop. "eindelijk ik begon net honger te krijgen!" dacht Darko en dook naar beneden. een mens te paard schoot tussen de half met mos begroeide boompjes door. 'veel te mager!' mompelde Darko en keek over het moeras naar andere mensen. een kilometer verder op voor de ruiter kwamen grote aantallen zijn kant op gegalopeerd. Darko brulde luid en versnelde zijn slagen. de opmars werdt gestaakt en ze keken alle kanten op een helle vuur verraste de soldaten en de ridders, ze werden omringt door het helse heten vuur. Darko landen vlak voor hen en gromde geamuseerd. met snelle halen schoot zijn kop meerdere malen naar voren en slokte hij ruiter en rijdier op. luid keels schreeuwde de mannen ontzet, want ze konden niet vluchten of ze zouden levend verbranden.

Hij had nog niet echt door dat er een draak in de buurt was. Zijn hengst maakte vurige passen totdat ie sinialen doorgeeft dat er een draak in de buurt was. Lex zocht echter niet naar het beest. Totdat hij wanhopige kreten hoorde. Hij liet zijn paard snel draaien en keek even goed waar het was. Maar lang zoeken moest hij niet. Want een grote rode draak was al in het zicht. En het was duidelijk dat hij de mensen als voer gebruikte. Hij trok zijn wenkbrouw op. Het waren natuurlijk vijanden maar toch. Het draak zal het zeker niet voor goed bedoelen. Hij zag aan het gedrag dat ie slecht was. Hij liet zijn paard toch maar omdraaien. Hij wilde er niets mee te maken hebben. Hij zou alleen voor de goede mensen opkomen.

toen Darko vol zat liet hij de resterende mensen achter en zijn blik viel op de eenzame ruiter die er vandoor reed. met een duistere vronds dacht Darko aan het vuur achter zich. een valse grijns speelde op zijn lippen. een vreemde draai van zijn staart zorgde ervoor dat het helle vuur in een vuurzuil veranderde en zich naast Darko rolde. Darko zetten zich af en vloog achter Lex en zijn hengst aanen de vuurzuil volgde hem. Darko zwiepte nog eens met zijn staart en de zuil veranderde in een soort vuurdier dat zich in grote haast op de ruiter af stormde.

Hij had wel door dat het wezem hem achter volgde. "Vlieg toch weg, je hebt al een snak gehad." Zei Lex droog. Protect begon zijn passen sneller te nemen en bleef rustig. Hij was het al gewoon met drakengevallen. Lex had geen zin om te vechten en liet zijn paard in de bossen lopen waar hele hoge sterke bomen waren. Hij trok enkele onbreekbare ketingen uit zijn zak. Ze waren speciaal gemaak voor draken en kon dus niet kapot gaan. Als de draak hem toch probeert aan te vallen zou hij het vangen en verdoven. Zodat hij weg kan gaan.

de bomen werden steeds groter en dikker, maar darko vloog rustig over ze heen met zijn blik op Lex gericht. het vuurbeest haalde de ruiter al aardig in en de valse grijns werd breeder bij het zien dat er nu nog maar weinig afstand was tussen Lex het het hellevuur. de bomen deden het vuurschepsel niets, maar de bomen vlogen wel in brand. het lag nu eenmaal in zijn aard om te martelen tot zijn prooi of slachtoffer stierf. het hoefde niet zo te zijn dat hij honger had, maar Darko deed het gewoon voor de lol. 'ik heb gewoon zin en een pleziertje!' riep Darko naar Lex en daalde iets of wat om nog beter en dichterbij het spektakel te zijn. soms verborgen de bladeren het zicht, maar dat deed Darko niets, want hij voelde hoe het vuur zijn weg koos en de angst die van eventuele slachtoffers uitstraalde.

Hij liet de hengst nog wat sneller lopen toen hij een hitte achter zich voelde. Nou het was wel nog duidelijker dat dit een soort van vuurtype was. Zijn hengst was al sneller aan het gaan. Protect kon wel wat sneller lopen. Het was een snel dier en heeft veel bij de oorlog geholpen. Hij hief zijn hoofd omhoog. Toen hij de draak antwoord hoorde geven keek hij een beetje droog. "Haha, wat leuk ik vebrand help.. Echt dit is zoooo stom als jij dit lache vind ben je vast wel een saaie gedoe." Hij pakte zijn ijzere ketting en hangd ewat haken er aan. Daarna begon hij het rond zich te draaien als een laso. Hij liet zijn hengst naar de draak keren en gooide het tegen het beest aan. De haken maakten zich vast aan de schubben en het ijzer wikkelde zich aan de hals. 'Gambre suma' Riep hij uit. Het ijzer gaf een blauw licht en begon nog straker aan het lichaam te spannen. "Oeps, heb ik je niet verteld dat ik een soort van drakentemmer bent? Je hebt geluk want jou hoef ik niet." Meestal had hij respect voor draken. Maar voor slechte draken had hij eerder een hekel aan.

Darko voelde hoe een ijzereketting rond zijn lichaam draaide en het een blauwlicht gaf. 'ha, dacht je dat je mij op deze manier kon vangen?' riep Darko en steeg hoog op boven de boomtoppen. en hij steeg hoger waar de lucht dunner werd. zijn blik gleed van de lucht naar Lex en brulde luid naar hem. 'drakentemmer of niet je gaat er aan!' brulde Darko en hij vuurde een lichtschacht op Lex af. de lichtschacht was zo'n 5 meter breed en verblinden Darko's tegenstander, maar het zou ook zijn kracht halveren. Darko grijnsde vals naar Lex die nu midden in de lichtschacht. Darko was benieuwd naar wat de drakentemmer nog meer zou doen.

In een rustig tempo gleed Leona over het moeras achtige gebied. Ze zette zich af en toe af op een betrouwbaar stukje met haar poten, om zo weer een meter of 20 door te zweven, zoekend naar het volgende stuk droogte. Wat het doel ervan was wist ze niet. Ze had even niets te doen. Een klein uurtje geleden was ze wezen jagen en de rest van de tijd had ze geweid aan het schoonmaken van haar klauwen en haar tanden. He, je moest je zelf wel een beetje in goeie conditie houden. Toen was ze maar gaan vliegen, meer opzoek naar een nieuw gebied om te ontdekken. Zo was ze hier gekomen. Het moeras, het was een raar stuk van de natuur. Niets klopte hier. Het was allemaal zo tegenstrijdig, alsof de natuur even niet wist wat ze deed. Maar dit maakte het gebied een stuk interesanter. Haar bezigheid nam toch wel zijn nodige energie en ze was wel blij toen ze wat meer harde grond onder haar poten voelde telkens als ze 'sprong'. Op ten duur zag ze zelfs wat bomen. Met een laatste krachtige sprong spreide ze haar vleugels en gleed de laatste 200 meter naar de bomen. Terwijl ze lande hoorde ze een verdacht geluid. Ze hief haar kop op en luisterde ingespannen. Ze rook vuur, en geen gewoon geur. Een zacht gegrauw, nauwelijks hoorbaar voor normale oren, kwam uit haar bek. Dit was draken vuur. Ze rook de sterke zwafel geur, het was niet ver weg. Toen hoorde ze de geluiden die bij de geur hoorde. Er was een gevecht bezig. Toch schok ze een beetje. Echte gevechten, nee daar was ze nog nooit in geweest. Toch won haar aangeboren nieuschierigheid die haar al in verschillende gevaren had gebracht het van haar natuurlijke instict. Ze spreide haar vleugels weer en vervloekte haarzelf omdat ze net had gegeten en nu al weer zo in actie kwam. Terwijl ze boven de bomen kwam zag ze een velrode draak in de verte. Hij spuwde vuur naar iets onder hem. Nieuschierig bleef ze op haar plek zweven.

Hij keek naar de draak en glimlachte niet meer. Blijbaar negeerde die hem voor een deel. Hij betrok een wenkbrouw. "Je speel een gevaarlijk spelletje. Dit was nog maar het begin." Hij liet zijn hengst enkele cirkels rond lopen en zag vuur op hen af komen. Lex liet zijn hengst naar voren springen en kon gelukig de vuurbal ontwijken. Hij hief zijn hand. 'Seb e tonre dé gamle.' riep hij met een strenge stem. Het ijzer dat aan de draak zat liet een stuk of dertig touwen aan de sterkste bomen wikelen. Ook de vleugels werden er in gewikeld. Elke vringende beweging liet de draak steeds meer stikken. "Geef het toch op en vlieg weg! Als je je nu verzet ben je dood! Zelfs de sterkste en slechtste draak is daardoor dood gegaan!" Hij waarschuwde het. Aangezien het niet echt de slimste draken zijn. Dat beest is zo raar. Hij keek op wat ie nu doen zal.

Darko hoorde de woorden, maar gaf Lex nog niet zijn zin. de vuurbal keerde om en vloog recht op Darko zelf af en trof het vol, maar zijn eigen aanvallen deden hem niets. het bijtende zuur dat in het Vuur vermengt was vrat aan de touwen en toen die te zwak waren brak Darko de touwen. nu Darko weer vrij was steeg hij hoger en voelden het touw trekken maar stopte niet en trok door. de haken die zich aan zijn schubben gehecht hadden verschuven van hun plek en lieten diepe krassen achter op zijn diamantharde schubben. sommige schubben werden eraf getrokken, maar die groeide wel weer aan dacht Darko. hij zag hoe de ketingen ter aarde storten en hij zag al in gedachten hoe die op de Temmer terecht zouden kunnen komen. Darko dook naar de boomtoppen van het moeras en week op het laatste uit en raakte de soppende grond net met een klauw aan. opeens begon de grond onbeheert te schudden en te beven. sommige bomen vielen om andere bleven staan. tussen de boomstammen door zigzagend dook Darko weer de lucht in en bleef buiten bereik van Lex's ketting.

Hij schudde zijn hoofd. Hij heeft er mooi genoeg van. Hij maakte een teken en alle ijzere ketingen vlogen naar hem toe. Hij kon niet toveren. Je moest bepaalde dingen zegen en de ijzere keting doet wat er gevraagd word. Het is erg veel geld waard en zeldzaam. Hij liet het weer helemaal weer maken. Hij liet de hengst weer geloperen. "Waag het niet om me weer lastig te vallen! Ik stuur ze terug naar je." Hij keek de draak nog even waarschuwend aan. Daarna galopeerde hij met zijn paard uit het gebied.


(topic uit)

Darko grijnsde alleen maar en keek Lex na. 'de volgende keer kom je er niet zo goed van af!' brulde Darko en liet de aarde op houden met schudden. zijn blik gleed naar de horizon en hij vloog in een andere richting die de temmer op reed. zijn humeur was niet helemaal bedorven, want er waren nog zat die hij het leven zuur kon maken.

(topic uit)