New in this world.

Vanuit een kleine overhangede bergketen lag Leona lui te wezen met haar kop op haar poten. Die nachtelijke avonturen moest ze niet èlke nacht gaan doen. Van ontspanning blies ze wat rookpluimpjes uit haar neusgaten en keek hoe ze omhoog kringelde. Ze was een en al rust, en luisterde scherp naar alle geluiden die buiten de grot aanwezig waren. Plotseling hoorde ze vleugelslagen, van een groot dier. Waarschijnlijk een andere draak. Verweelt tilde ze haar kop op en opende haar oren nog meer. Ja, ze wist het zeker, een andere draak. Toch won de nieuwschierigheid van de loomheid en ze stond behoedzaam op. Ze was niet veel in aanraking gekomen met de slechte kant van draken, maar ze bleef altijd voorzichtig. Half sluipend keek ze onder de overhangende rotsen omhoog en zag een andere draak zitten. Ze glimlachte, zal ze een praatje maken of gewoon weer terug gaan en nog wat verder slapen. Toen de draak op een bergtop ging zitten sloop Leona toch maar uit haar slaapplaats. 'Hallo daar,' en ze hief haar kop op, klaar voor alles.

Leona glimlachte terug en rechte haar rug tot de volle lengte die het gaf. Het was een erg jonge draak, dat zag ze wel. Hoewel zij voor haar soort ras nog jong was, wist ze zeker dat ze wel wat meer levens ervaring had dan deze Darkangel. 'Mijn naam is Leona. Welkom op de rotsen en mijn tijdelijke slaapplaats,' zegt ze grijnzend en maakt een zwaaiend gebaar met haar staart ter aanwijzing van de omgeving terwijl de andere draak dichterbij kwam. 'Volgens mij ben jij nog niet zo heel lang in dit gebied, DW? Waar kom je vandaag, als ik vragen mag,' vervolgt ze haar vragen. Ze kon niet veel opmaken aan het uiterlijk van de draak, dat verried wat voor ras ze was. Ze wende haar hoofd toen ze een klapwiekend geluid hoorde. Nog voordat de zwerm vogels overvloog was Leona opgestaan en verscherpte haar blik. Ze had die ochtend nog niet gegeten. Zodra de eerste vogels achter de bergwand kwamen voelde ze hoe de vogels de twee draken in de gaten kregen en versteende. Dat heb je goed gevoeld, kleine ongeluksvogel dacht ze gemeen. Ze sprong naar voren en opende haar vleugels en greep een paar vogels uit de lucht voordat die vol gekreis weg konden vliegen. Gecontroleerd lande ze op de rotsgrond en sloot haar kaken nog meer, totdat het gespartel van de vogels ophield. Voldaan draaide ze zich om en liep terug naar de draak. 'Heb je al ontbeten?' grijnsde ze naar Darkangel en legte de doode vogels tussen hun neer.