Niks te doen hebben..

Een grote schaduw gleed over de resten van een of ander kasteel, dat lang geleden werd gebruikt door mensen. Een kasteel , een eindje verderop , was nog redelijk goed intact en imens groot. De binnenplaats was groot genoeg voor een draak of vier. Zu brulde en dook naar beneden, recht in de binnenplaats. Het leek erop, dat het kasteel ooit was geboud door een belangrijke drakentemmer-familie. Zu zwiepte met zijn staart en lied nog een luide brul horen, zomaar , voor de fun. Hij stak zijn kop door de grote poort en keek rond. De gangen waren ruim en hoog. Jup dit was duidelijk ook voor draken bedoelt. Hij liet zijn grote lichaam verder door de ingang glijden en liep door de gangen. Zijn vleugels had hij netjes opgeplooid tegen zijn lichaam aangedrukt en hij keek rond. Niet echt veel bijzonders. Gordijnen waren kapot door de tand des tijds en grote brokstukken lagen op de grond. Een mens zou zeker moeite hebben met het ontwijken van de grote stenen op de grond, maar Zu moest er gewoon op staan en ze zakten al door. Zijn staart raakte perongeluk een nog intacte vaas en deze knalde met veel kabaal op de grond. Zu negeerde het en liep gewoon verder. Plots kwam hij bij een groot raam, met versierd glas. Hij bleef even stilstaan en nam het grote stuk glas in zich op. Allerlei figuurtjes waren erop afgebeeld, alleen kon Zu ze niet echt goed plaatsen. Kleuren waren vervaagd, of er zaten gaten in. Verveeld zuchtte hij en ging hij in een zittende houding zitten.