Hallo?

Beer klouterde voorzichtig over de rotsen terwijl hij zijn stok voor zich hield... eindelijk was hij er; DW. Iedereen had gezecht dat het daar niet veilig was vanwege de vele draken, maar dat deed Beer niets. Zonder ook maar iets te hebben gezegd was hij van huis weggelopen met zijn vaders zwaart die in middels al dood was. Toen Beer eindelijk aan was gekomen in DW was hij bij een bloemenveldje beland. Hij kon niet zien hoe het eruit zag maar de geuren deden hem zien. Toen Beer voldaan tegen een boompje midden in het veld was gaan zitten pakte hij een brood uit zijn zak en scheurde er een stuk af. Het stuk brood was al snel op omdat Beer heel erg hongerig was geweest. Na een tijdje besloot beer weer verder te gaan dus pakte hij zijn stok vast en stond op. De bloemenvelden leken eindeloos te zijn dus liep hij stevig door op weg naar het bos. Toen hij na een lange tijd gelopen te hebben bij het bos was gekomen rook hij dat er dichtbij een vuurtje aan was gestoken. Zijn neus lijdde hem naar een steen achtige, ruwe grond waar hij nouwelijks grip kon krijgen. Beer's stok had nu veel werk te doen met al die brokstukken vermijden. Enkele minuten later stak er een sevige wind op. Beer had het zwaar te voor duren met die wind en de rotsen. De lucht van vuur werd wel sterker maar daar had hij nu niets aan. Eindelijk was hij bij een ingang gekomen waar de wind niet meer langs hem zou sndijden. Toen Beer binnen was rook hij het vuurtje sterk. 'hallo?' klonk zijn ruwe stem terwijl de eggo van zijn geluiden vervaagde 'is daar iemand?' vroeg hij weer met zijn ruwe stem terwijl hij zijn stok naar voren prikte.

Beer schoot overijnd terwijl hij zijn zwaart uit zijn riep greep. Trillend met zijn zwaart in zijn handen bedacht hij zich dat dit de laatste keer zou kunnen zijn dat dit het laatste geluid was dat hij ooit zou horen 'ik wil je niets doen' zei Beer met zijn rouwe stem terwijl hij zijn zwaart liet zakken en zijn stok daarvoor in de plaats nam. Gedachteloos prikte hij met zijn stok vooruit. Opeens stuitte zijn stok op een harde ruwe grond dat is vast die draak dacht hij terwijl hij zijns tok gouw weer terug trok 'het spijt me' zij hij en hijld zijn stok naast zijn heupen. De warmte van het vuur deden hem ontspannen en de zachte stralen streken langs zijn gezicht. Beer stak zijn zwaart weer terug in zijn riem. Terwijl Beer een stap naar voren deed stak hij zijn handen vooruit. 'mag ik voelen wat je bent en hoe groot je bent?' vroeg hij aarzelend. 'Ik wil je echt niets doen' zei beer kalm terwijl hij weer een beetje naarachteren schuifelde.

Beer hoorde dat de draak zich inhield. 'Dank je' zei beer aarzelend terwijl hij zijn handen vooruit stak om te voelen. Ber voelde dat de draak groot was en ruwe schubben had. Beer had een zenuwachtig gevoel in zijn buik omdat een draak natuurlijk veel en veel sterker was en aangezien Beer blind was was hij ook kwetsbaarder dan een normaal iemand. Beer pakte zijn stok weer toen hij klaar was met het "bekijken" van de draak pakte hij zijn stok weer. 'Kan ik bij het vuur komen zitten?' vroeg hij terwijl hij een beetje huiverig een stap naar achteren deed. Even dacht Beer aan het ongeluk van zijn vader maar die herinnering schudde hij snel weerweg. De warmte van het vuur deed hem weer ontspannen. Opeens herrinnerde Beer zich dat hij nog een groot stuk brood in zijn tas had zitten. Beer haalde het brood uit zijn tas en rijkte een stuk naar waar de draak volgens hem stond. 'Hoe je van brrod?' vroeg hij terwijl zhij zijn ztok stevig op de grond hield.

Beer voelde hoe hij naar het vuur werd geduwd. 'Ik leen mijn stok liever niet uit snap je...' zei beer kalmpjes en zakte door zijn knieën om te gaan zitten. Beer grinnikte van de vage grap van de draak. Hij stak zijn handen uit naar het vuur waar hij ze opwaarmde. Toen beer zijn handen wat warmer waren geworden scheurde hij een stuk van het brood af en at het gulzig op. De geur van bloed en vlees drong opeens zijn neus binnen 'ligt hiet vlees?'vroeg hij terwijl hij zijn handen weer naar het vuur uitstak. Langzaam werden de oogleden van Beer zwaarder en probeerde hij wakker te blijven. 'Ik moet maar eens een slaapplek gaan zoeken' zei Beer en stond op, liep naar de uitgang en voelde de snijdende wind weer langs zijn lichaam gaan. Snel draaide Beer zich om naar de draak 'kan ik hier blijven?'

'Waarom had je mijn stok eigenlijk nodig?' vroeg Beer terwijl hij zocht naar zijn tas. Toen Beer zijn tas had gevonden haalde hij er zijn jas uit, Beer legde de jas over zich heen. Door het vuur werd het warm dus haalde beer zijn jas al gouw weer van zich af en gebruikte hem als kussen. De geur van het vlees drong weer door zijn neus... .Beer ging liggen en legde zijn stok naast hem neer. 'Slaap lekker' zei hij zagt en sloot zijn ogen. Aangezien de draak nog niet had geantwoord op zijn vraag opende hij snel zijn ogen weer.

(geen inspiratie)

'Ik ben weggelopen van huis' zei beer kort terwijl hij de staart van de draak om zich heen voelde. 'Ik had geen vlees gehoeven hoor' zei hij met zijn ruwe stem terwijl hij zijn hoofd weer neerlegde op zijn tas. Beer sloot zijn ogen weer aangezien beer niets kon zien maakte het ook niets uit of hij zijn ogen open of dicht had. Langzaam viel beer in slaap. De duisternis was bij hem normaal maar bij sommige mensen was het juist een soort nacht merrie. Voor beer was het ook normaal dat hij niet kon zien maar bij normale mensen was het net zo griezelig als de dood...

(totaal geen inspiratie)

Na een lange nacht aaide de zon met haar schrale stralen over Beer zijn gezicht. Langzaam werd Beer gewekt. De zon was opgewarmd en Beer ging rechtop zitten. Hij gaapte en pakte zijn stok waarna hij opstond. Behoedzaam prikte beer met de stok vooruit om te voelen wat er allemaal voor hem was. Toen beer een grote berg voelde wist hij dat dat de draak was. 'Goedemorgen'zei hij en grinnikte terwijl Beer de draak een klopje gaf. Beer zocht naar zijn tas en uiteindelijk vond hij hem. Beer pakte de tas op en haalde het uitgedroogde brood eruit. Gulzig begon Beer van het droge brood te eten. En langzaam verdween het brood in zijn maag...