Hallo...?

Daar waar de lucht op zijn puurst was, daar waar de wolken zich splijten en daar waar de sneeuw nog onaangetast is door het menselijk ras vloog zij. De jonge draak nog vol van levenslust doordat zij in had gezien dat het haar niet goed deed om in te zitten over haar verleden. Eindelijk had zij de kans weer om rustig in te ademen zonder een druk op haar leven te voelen, nu had ze een toekomst. Een goede toekomst wat betreft haar kring van draken om haar heen, draken als Toxic en Sombra. Cloud was erg blij met haar nieuwe en zelfs eerste vriendin Sombra. De schrale wind die door de bergen raasde sneed langs haar wangen die net zoals de rest van haar lichaam beter verpakt zaten in een dikke warme pels. Door de winter was haar vacht achtige huid dikker geworden om tegen de winter te kunnen. Ze had nu eigenlijk geen idee van hoe ze er nu uit zag, het enige waarvan ze wist dat het was gegroeid was, waren haar lange lokken en haar gewei. Cloud wist dat het tijd was voor een jacht dus maakte ze een scherpe bocht richting de bossen van het Night Warrior gebied. Daar waar het net nog zo puur was was het nu donker en aangetast door de giftige gassen in het donkere gebied. Toen ze neer streek op een kleine open plek keek ze om zich heen om mogelijke plekken voor voedsel te spotten. Met een lichte draf liep ze behendig tussen de bomen en kleine struikjes door. Toen ze achter zich opeens een geluid hoorde bleef ze meteen stijf staan. Haar lichaam stond op aanvallen en haar ogen hadden de kleur van de dood. Toen ze merkte dat het geluid dichterbij kwam bromde ze zo diep dat het bijna geluidloos was. Op een een of andere manier was haar houding angstaanjagend ookal was ze dan klein. Toen ze opeens een zwoele stem haar hoorde groeten verdween haar "NW attitude" en leek ze bijna blij om de stem van een mannelijke draak te horen...

(Soort van op zoek naar een mannelijke draak, Sombra misschien ook?)

De dag van te voren had het weer heerlijk gesneeuw op de toendra en daar werd een donker blauwe draak wakker van. Hij opende zijn rode ogen en keek naar buiten, waar net een rode draak voorbij vloog door de lucht. Viper had niet graag dat vreemde draken door zijn gebied kwamen, maar daar kon hij vrij weinig aan doen ook al kwamen hier maar zelden vreemde draken die goed tegen de ijzige kou konden. Viper stond op en geeuwde luid voor hij naar buiten liep en zijn vleugels strekten. De rode draak vloog recht op het NW gebied af dat hij eerder nog betreden had en samen met Laisve tegen Solstice gevochten had. Viper zetten zich af en vloog de draak achterna om zijn neiuwschierigheid te bevredigen. Ze schoot snel over het land, maar Viper kon de rode draak met gemak bij houden en landen niet ver van de draak af die duidelijk hem al had opgemerkt en begon te grommen die snel wegzonk tot een geluidloze grom. Viper stapte de struiken uit en keek de rode draak met een kille blik aan, maar hielt nog genoeg respect in zijn blik omdat hij rook dat ze de geur van de NW droeg om niet brutaal over te komen. 'Wees gerust ik heb je over zien vliegen en je leek me wel een slechte draak waar een gesprek niet weg mee is, je vloog eerder nog over mijn terretorium op de toendra en zou willen weten wie je was.' zei Viper en hielt zijn ogen op de rode draak gericht, maar bleef alert op andere draken, omdat Viper wist dat hij nog een test te gaan had van de NW en wilde daarom dus ook niet al te veel op hun terrein komen voor een onderonsje met de NW leden. Zijn blik bleef op de rode draak gericht, maar hielt zijn oren wijd open op verdachte geluiden waar hij voor moet oppassen. Vooral voor Toxic die was dan wel de baas over de NW maar alleen haar vertoning al zei genoeg over wat ze met een draak zou kunnen doen die haar niet aan zou staan. Viper bleef half over de grenslijn staan voor het geval hij snel weg zou moeten springen als de rode draak toch een uitval zou doen?

Cloud zag een jonge draak voor haar vershijnen. Ze wist dat dit geen lid was van haar groep dus bleef ze strak gefocust op de draak die er jonger uit zag dan zij was ookal was zij dan ook nog heel jong. De diepe brom was nog steeds te horen, Cloud wist dat dit dus geen lid was maar er hing toch een duidelijke geur van de groep om hem heen. 'Wees gerust ik heb je over zien vliegen en je leek me wel een slechte draak waar een gesprek niet weg mee is, je vloog eerder nog over mijn territorium op de toendra en zou willen weten wie je was.' Zei deze draak. Cloud keek hem aan en snoof 'Ik ben niet de gene die ongerust zou moeten zijn' Zei ze kil en keek hem strak aan. Cloud ademde rustig in 'Ik ben Cloud, de Naran van de Night Warriors' zei ze terwijl ze langzaam rondjes rond de draak liep. haar lange spitse staart zwiepte langzaam heen en weer. "En nu wil ik weten wie je bent en wat je hier doet" zei ze dwingend en bleef meteen stil staan.

(Mijn god! Ik heb echt geen inspiratie dus sorry voor de flutpost)

De jonge rode draak heten dus Cloud. Ze liep langzaam rondjes om hem heen terwijl Viper bleef stil staan. Ze vroeg wie hij was en waarom hij hier heen gekomen was. 'Mijn naam is Viper en ik ben hier omdat ik je wilde ontmoeten verder niks.' zei Viper op neutrale toon en keek Cloud ondertussen met en blik aan die zowel respectvol was als speels-uitdagend. Hij had niet veel jonge draken tegen gekomen en vooral niet zulke vrouwelijke drakinen als deze. De markeringen vielen hem erg op die veel donkerder rood leken dan de rest van haar lichaam. Viper was tegover haar juist diep blauw dat tegen het paarse aan liep. Haar ijzige blik deed hem aan zware rijp denken, maar Viper hielt zijn kop der bij wanneer ze zei dat zij niet de gene was die ongerust moest zijn. Zijn gevoel gaf iets plezierigs door dat hem goed stemde tegeover deze draak. Ze was dodelijk schoon, maar leek ook iets te hebben wat hem wel zou bevallen. Hoewel ze dwingend gesproken had was het zijn gevoel die zei dat hij best met haar zou kunnen opschieten als en dan bedoelde Viper ook als hij toe gelaten zou worden na de aanval op het mensenlijke steden en dorpen. Viper likte zijn lippen al af bij die gedachten en knikte kort bij haar woorden die ze daarna nog zei.

Eindelijk had ze weer met Radamanth kunnen praten, hij praatte dan wel niet zo veel terug maar ze was zo blij geweest hem weer te zien. Maar toen was ace opgedoken en had hij alles verpest, ze stond nota bene op het punt Rhadamanth te overtuigen dat hij wél kon praten al was het mentaal. Dit maakte dat ze zich rot voelde, ze had duidelijk wat opvrolijking nodig. Dit kreeg ze ten ze de geur van een vriendin oppikte; Cloud. Ze hief haar kop en snoof, ja ze wist het zeker, het was Coud. Sombra schudde zich uit en spreidde tegelijk haar vleugels waardoor het leek asof ze haar vleugels uitgeschud had. De grote haken aan haar vleugels glansden in het weinige licht. Toen ze opsteeg schoon dat enkele puntje licht over de vele scherpe stekeld op haar rug. Ze was te groot geworden om tussen de bomen door te zigzaggen dus vloog ze laag over de boomtoppen. Ze ging niet te snel omdat ze Cloud's geur niet wilde verliezen. Helaas gebeurde dit wel. Ze vloog een tijdje doelloos rondjes tot ze de geur weer oppikte maar nu rook ze ook een andere draak. Sombra grijnsde, ze wilde graag weer eens vechten. Ze maakte hoogte en zag een rood puntje rondom een blauwig puntje bewegen. Zo t zien had Cloud de indringer al te pakken. Sombra haalde diep adem, sloot haar ogen en vauwde vervolgens haar vleugels. Even gebeurde er niets, toen begon ze te vallen. Ze draaide om haar as en spreidde haar vleugels vlak boven de boomtoppen weer. Nu had ze snelheid en vloog ze razendsnel over het bos. Z ontdekte een gat in het dichte takkendak niet ver van waar Cloud en de indringer waren, ze vauwde haar vleugels en dook erin. Zodra ze onder de bomen was spreidde ze haar vleugels een beetje, ze vertraagde hierdoor enorm. Ze bewoon haar achterlichaam naar voren, ging op haar achterpoten staan en liet zich vervolgens op haar voorpoten zakken. Ze vouwde haar vleugels netjes tegen haar flanken, krulde haar staart en liep op Cloud en de draak die zichzelf zojuist had vorgesteld als Viper af. Een grijns spleet haar spitse, met scherpe stekels omrande kop in tweeën "Cloud, heb je er een te pakken?" vroeg ze plagend. Ze lachte zachtjes, bijna duivels. Alsof ze iets van plan was. Ze ging met haar tong langs haar tanden, zwiepte met haar staart en krulde deze vervolgens opnieuw. Het was iets dat ze al sinds haar geboorte deed, waarom was onduidelijk gebleven maar het krullen van haar staart maakte haar een soort van uniek.

Cloud voelde een lichte spanning tussen haar en de draak die zich zojuist voor had gesteld als Viper. De spanning kwam niet van haar af maar van hem, ze wist niet wat ze ermee aan moest dus bromde ze nog maar een keer. Op dat moment kwam Haar vriendin Sombra aanzetten met een duivelse grijns op haar gezicht getoverd. Cloud grijnsde toen Sombra vroeg of ze er weer een te pakken had. "Nou Sombra ik denk eerder dat hij mij straks te pakken heeft!" zei ze en grijnsde naar Viper die daar zo dromerig naar haar had zitten kijken. Cloud keek altijd recht door iemand heen waardoor ze vaak wist of er iets aan de hand was of niet en wat het dan was. Ze werd weer wat serieuzer en keek Sombra aan " Ik eet niet wat het is maar deze draak lijkt mee geen vijand, hij draagt de geur van een Night Warrior" zei ze terwijl ze zijn geur nog een keer op snoof. Cloud bekeek de draak goed en zag eigenlijk niks speciaals. Hij was breed, behoorlijk gespierd en had een vage kleur blauw. Ze kon de kleur niet helemaal thuis brengen. Toen Cloud hem grondig had geïnspecteerd draaide ze zich langzaam om en liep met een verleidelijk pasje naar Sombra toe. Cloud keek over haar schouder en grijnsde waarna ze zachtjes gniffelend verder naar Sombra liep. Cloud wilde Viper gewoon even een beetje stangen met zijn gevoelens want ze had altijd wel zin in een lolletje. Toen ze naat Sombra stond draaide ze zich weer langzaam om en ging zitten waarna ze haar panter achtige lange staart elegant om zich heen sloeg. He uiteinde lag voor haar en bewoog langzaam op en neer. Cloud keek Sombra duivels grijnzend aan en grinnikte. "Dit is echt lachen" fluisterde ze Sombra in waarna ze de jonge draak weer aan keek.

Een andere draak kwam aan gelopen en was duidelijk groter dan hen allebij. Viper keek de donkere draak even met een speelse blik aan die hij altijd gebruikte als er een derde persoon bij kwam die hij nog niet kende, maar trok die blik al snel terug toen ze aan Cloud vroeg of ze een indringer te pakken had. Viper schudden zijn kop en keek even naar de rode draak die ook wat zei wat hem wat anders stemde, maar de toon verried dat ze aan het dolle was. Viper kon dat goed hebben en deed net alsof hij ervoor viel zonder te laten merken dat hij haar spelletje door had. Ze liep verleidelijk naar de andere draak die Cloud Sombra noemde. Viper knikte begroetend naar deze Sombra en behielt zijn respectvolle blik in zijn ogen. De woorden die Cloud tegen Sombra fluisterde ontgingen hem, maar de manier waarop ze was gaan zitten deed hem een prikkelend gevoel van binnen geven, maar Viper hielt zijn blik uit drukkingsloos op de respectvolle erin. Zijn blik gleed weer naar Sombra en liet zijn blik over hem gaan. 'Die geur hem ik waarschijnlijk op gepikt toen ik samen met Laisve gevochten hem tegen ene Solstice die zich tegen hem opgezet had, maar we hebben haar samen kunnen verjagen van jullie gebied.' vertelde Viper op zijn gebruiktelijke kille toon, maar hij liet het niet brutaal klinken, zodat het niet zou klinken alsof het een bedreigeng voor de twee NW leden zou kunnen vormen. Viper had nooit een andere toon in zijn stem gehad zo ver hij wist. Zijn blik bleef tussen Cloud en Sombra gaan die alert en respectvol bleef.

Viper schreef:

Zijn blik gleed weer naar Sombra en liet zijn blik over hem gaan.

(Sombra is een zij -.-)

Ze had de blik van Viper opgemerkt maar negeerde hem. In de tijd dat ze weg was had ze verschillende dingen over mannetjes geleerd. Een van die dingen was dat je niet meteen moest happen 'hard to get' zoals ze dat noemde. Sombra wilde dit graag eens proberen en deed dus asof ze niet heel erg op de blauwe draak lette. Natuurlijk hield ze hem scherp in het oog, ze kon hem natuurlijk niet zomaar vertrouwen maar dit deed ze wel heel subtiel.Samen met Laisve gevochten? Sombra keek Viper aan, met haar vurige ogen leek ze dwars door hem heen te kijken. "Het lijkt erop dat je mijn moeder hebt ontmoet" zei Sombra tegen hem. Het was van buiten niet ech goed te zien maar Sombra was een dochter van Toxic, ze leek alleen veel meer op haar vader, evenals haar broertjes die allen niet zo veel weg hadden van het gevederde, raptor-achtige uiterlijk van Toxic. "Ze heeft je zeker gezegt te komen helpen met de aanval?", haar stem klonk vals maar was niet lelijk, ze had het nooit geprobeerd maar ze zou een goede zangstem kunnen hebben. Natuurlijk wist Sombra van de aanval en ze had ook al gehoord dat Toxic indringers die bij de groep wilde liet meedoen als een soort test. Ook sombra ging zitten, uiterst gracieus natuurlijk. Net als Cloud krulde ze haar met vlijmscherpe stekels getooide staart rond haar poten. Zij en Cloud hadden qua uiterlijk weinig gemeen; Cloud had haren, een gewei en een vacht, Sombra had daarentegen juist harde schubben, stekels en horens. Ze had haar horens al meerdere malen gebruikt om te doden. Helaas was bloed moeilijk van de stekels te klijgen en was ze na een gevecht minstends een uur bezig met zichzelf goed schoon krijgen. Een iedee sloop Sombra's kop in, geniepig als een adder. De grijns die wat was vewaterd bloeide op en liet bijna haar volledige gebit zien. Ze stond op en gaf Cloud een duuwtje met haar achterste om haar te laten opstaan en haar aandacht te trekken. Ze keek haar aan en knipoogde waarna ze richting Viper liep. Ze leek eerst dwars door hem heen te willen lopen maar op het laatst moment boog ze af naar rechts. Ze liet de stekels van haar rug en staart zachtjes langs Viper's onderkaak gaan zonder hem te verwonden. Z begon om hem heen te lopen, haar pas was rustig en ze zette haar poten heel behoudzaam neer terwijl ze zachtjes met haar heupen wiegde. "Vertel eens, Viper, wat ga je doen als je eemaal een Night Warrior bent?" vroeg ze met een verleidelijke ondertoon. Ze vond dit écht geweldig; Cloud en Sombra, de hartenbrekers van de Night Warriors. Zij waren echt de mannenpesters. Oh, wat wilde ze die naam graag inbrengen.

Sombra deed vreemd, maar Viper hielt zich rustig en kon de geur van verleiding bijna ruiken, maar ze hielden hem aan het lijntje. Viper had een keer eerder een vrouwtje het hof willen maken, maar ze had hem alleen maar laten denken dat hij toen een kans bij haar maakte en dus zag hij voor een groot deel dezelfde dingen gebeuren als toen. Toen Sombra over Toxic begon knikte hij bevestigend en bleef van Sombra naar Cloud kijken en weer terug. 'Voor Laisve en ik Solstice verjoegen kwam Toxic even aan voor ze Laisve het bevel gaf om Solstice te verjagen. Ze had totaal geen respect voor de leider van de NW, want ze siste net zo hard terug toen Toxic dreigend de schaduwen uit kwam gestapt.' zei Viper en zag hoe Sombra Cloud's aandacht trok door op te staan en haar aanstoten met haar achterhand. 'Toxic heeft het inderdaad gehad over de aanal op de menselijke steden, wat ik alleen maar goed kan keuren. Ze zijn lastig en luidruchtig, maar de enige schepsel die ik voornamelijk eet. Hun vlees is veel malser dan die van wel levend wezen dan ook.' Viper zag hoe Sombra op hem afkwam, maar hij bleef zitten waar hij zat en zag dat de draakin op het laatste moment afweek en haar stekels op haar rug en staart langs zijn kaak op gaan zonder hem te verwonden. Viper voelde een bepaalde rilling door zich heen gaan telkens als een vrouwtjes draak dat deed. Haar vraag was suptiel, maar zeer rechtstreeks en Viper keek haar aan voor hij antwoord zou geven. 'Ik zal verder gaan waar ik nu mee bezig ben. Goede en neutrale draken dwar zitten en mensen vermoorden voor mijn lol of om mijn maag ermee te vullen.' zei Viper met zijn nog steeds gebruikelijke kille toon, net zo als hij daarvoor gesproken had en de respect bleef in zijn stem door klinken.

Sombra had Viper nog een vraag geseld met haar meest verleidelijke stem en had haar daarna langzaam Cloud aangetikt met haar achterwerk snapte de hint van Sombra meteen, toen Sombra klaar was met haar verlijdelijke pasje stond Cloud op en liep recht op Viper af. Toen ze bij hem gearriveerd was streek ze langzaam met haar flank langs zijn poot waarna ze langzaam met haar kop vanaf zijn nek naar zijn kop gleed. Cloud tilde haar poot op en deed het tegenovergestelde dan dat ze met haar kop had gedaan. Daarintegen droeg ze haar poot vanaf de onderkant van zijn kaak naar tussen zijn voorpoten. Cloud keek hem speels aan en grijnsde waarna zij grijnzend naar Sombra liep. Haar heupen wiegde langzaam heenen weer waardoor haar staart ook langzaam mee bewoog. Cloud had lol in het spelletje van Sombra, het idee alleen al dat zij de twee hartenbrekers van de NW zouden worden. Misschien zelfs wel van heel DW! Toch voelde Cloud een sterk verlangen naar echte romantiek, niet per sé de manenschijn en rozengeur uit elk sprookje maar meer van het ruige. Iedere avond samen dingen doen en jagen en zo veel vehten als het maar kan. Cloud wist dat liefde niet aan werd geboden op een zilveren plaatje maar toch had ze niet het idee dat het heel moeilijk zou worden. Aangezien het al eens eerder was gebeurd dat er drie mannelijke draken op haar af waren gekomen op hetzelfde moment. Ze merkte dat haar gedachten totaal af waren gedwaald en ze even geen oog meer had voor wat er om haar heen gebeurde.

Na even kwam Cloud er ook bij en Viper voelde zich even licht worden van binnen. De manier waarop die twee bezig waren deed toch wel iets met hem, maar Viper schudden zijn lichaam even uit en stond daarna recht, waarbij hij met zijn klauwen even de grond onder zich kneden. Viper sprong tussen hen uit en schudden zich opnieuw voor hij zich omdraaide en hen even peizend aankeek. Vrouwen die zou hij nooit begrijpen. Hun spelletje ging voor zijn gevoel veel te ver, maar hij gromde niet om zich geen last op zijn hals te halen. Hij stond nu buiten het NW terretorium en bedacht een idee om deze draken vrouwtjes wat beter te leren kennen dan door hun spelletje weer zijn kop op hol te laten brengen. 'We kunnen wat buiten jullie gebied jagen?' stelde Viper voor en zijn rode ogen bleven op Sombra en Cloud hangen. In Cloud zag hij wel iets, maar voor Sombra voelde hij niet meer dan een kennis.

Cloud had haar hint begrepen en volgde haar toen ze haar tweede ronde om Viper heen begon. Sombra lette goed op en merkte dat Viper niet alleen meer maar ook beter reageerde op Cloud. Voor een kort moment voelde ze een soort speldenprik in haar borst. Heel even stond ze stil maar het gevoel ebde alweer weg. Sombra liep door en ook Cloud begon weer rond Viper te cirkelen. Plots leek het Viper te veel te worden, hij schudde zich uit, sprong tussen hen vandaan en schudde zich nogmaals uit. Sombra had niet echt door gehad dat ze aan de rand van het territorium waren. De wind stond dan ook de andere kant op waardoor de rotende geur van het drakenkerkhof van hen weg geblazen werd. Sombra ging naast Cloud staan en keek naar de blauwe raak. Ze had al bedacht dat hij waarschijnlijk een ijs- of waterdraak was. De Night Warriors telden zover ze wist geen waterdraken. Dat zou verklaren waarom Toxic iets in hem gezien had. Viper vroeg of ze wat buiten het gebied konden gaan jagen. "Als je wilt jagen kun je dat toch al niet hier doen. Is het je niet opgevallen dat er hier helemaal niets leeft?" ze grijnsde en opende haar bek een beetje. Het was niet echt bedoeld als grap maar echt serieus was het ook niet. Ze zag Viper nou niet echt als iemand om mee te gaan jagen, ze kenden hem nauwelijks en ze had nog geen enkele vriendelijke bedoeling met hem gehad. "Waarom zouden we jou kunnen vertrouwen? Hoe weten we dat je er niet stiekem tussenuit knijpt tijdens de jacht?" snoof ze. Plots was haar stemming omgeslagen en klonk ze vals en beschuldigend. Verleidelijkheid zat er niet meer in, haar blik was nu vurig en haar hele houding was dreigender. Ze had haar vleugels deels gespreid, haar ogen enigszins samengeknepen en haar stekels recht overeind gezet. Ze kon haar stekels niet helemaal neerleggen maar ze kon ze wel een beetje bewegen om haar stemming weer e kunnen geven. Ze zwiepte met haar staart zonder Cloud te raken en keek Viper aan, wachtend op een reactie.

Deze reactie had hij wel verwacht, maar zijn kille blik met wat respect voor deze draken bleef op beiden gericht. 'Dat hier niet veel te jagen valt begrijp ik, maar niet ver van hier ligt een boeren dorpje die we kunnen terroriseren.' stelde viper voor en luisterde naar de stem die ze nu op zetten met de rest van haar lichaam die duidelijk dreiging uitsprak. Viper hielt zich altijd aan zijn woord en zou nooit en vooral tijdens de jacht er tussen uit knijpen. Viper zou door gaan tot alle draken die meededen genoeg hadden van de jacht. 'Ik blijf daar kun je van op aan!' gromde Viper vastberaden en knikte ter onderstreeping van zijn woorden.

( Sorry flut.)

(Sorry voor de lange wachttijd maar m'n computer was gecrasht en op een iPod een heel bericht schrijven is ook weer zo wat xD)

Cloud was eigenlijk een beetje verbaast over de felle reactie van Sombra, ze had het ergens wel verwacht maar het kwam opeen zo uit het niets na zo gespeeld te hebben met zijn gevoelens. Toen Sombra hem vroeg of hij wel te vertrouwen was werd ze bloed serieus en veranderde de speelse stemming in een kille stemming. Op een een of andere manier begreep ze de verandering in haar stemming niet helemaal maar ging er toch zonder dat ze het door had in mee. Haar haren gingen recht overeind staan vooral die op haar hoofd en staart. De vacht op haar staart was veel langer en dikker dus haar staart leek op de staart van een boze kat. De haren op haar hoofd waren als een kam overeind gaan staan. Zelf had ze niet eens door dat haar vacht overeind was gaan staan. Cloud keek Viper emotieloos aan "Sombra heeft gelijk, ben je te vertrouwen?" vroeg ze terwijl ze Sombra kort aan keek. Toen viper begon over het terroriseren van een mensendorpje veranderde ook haar stemming drastisch. Ze richtte haar blik strak op Viper, hij zou niet kunnen ontkomen aan haar doordringende ijsblauwe ogen. Dit was een blik waarvan iedereen sou sidderen en boorde dwars door de ziel. Het was een blik met irissen nog kouder dan het ultieme minpunt, zo koud. "Viper..." begon Cloud met een rustige toon. "Viper, het terroriseren van een dorp bewaren we voor de oorlog. We moeten gaan aansterken en ik heb bovendien al te lang niet meer getraint" Zei Cloud en pulkte iets onder haar nagels vandaan. Van onder haar wilderige lokken haar keek zij Viper aan. Een schaduw viel over haar gezicht maar haar felblauwe irissen leken wel op te lichten bij dit schaarse licht. Het was al donker geworden en de lucht was leeg van wolken en vol van sterren. De maan scheen door de grillige takken van de dode bomen van het gebied en een uil was in de verte nog te horen.

Cloud begon ook serieus te worden en Viper wist wel dat het aanvallen van een mensen dorp tot het plan van Toxic hoorde, maar hij had honger en geen hertenvlees zou zijn maag beter vullen dan mensenvlees. Viper hoorde ook dat ze lang niet meer getraint had en grijnsde breed op een valse manier die ongetrainde tijd zou hij voor haar kunnen inhalen door samen met haar te sparren als Cloud dat wilde en als Viper nog niet moe zou zijn kon hij dat misschien met Sombra doen na een korte respijt. 'We kunnen ook sparren als je wilt, daar waren Laisve en ik ook eerst meebezig voor we Solstice verdreven.' zei Viper en hij draaide zich half om naar Cloud en sloeg wild met zijn staart door de lucht als een korte uitdaging tegenover Cloud die hem met een strake blik aan bleef kijken, maar Viper was al koud van binnen dat deze geen siddring van haar blik kreeg. Zijn rode ogen hielden die van haar vast en hij gromde uitdagend. 'Alleen spierkracht een tegen een zonder hulp van andere erbij. Later zouden jij en ik nog even kunnen sparren Sombra als we een korte respijt er tussen zullen houden van drie pootstampen voor we samen trainen.' zei Viper en opende zijn vleugels half in een dreigende houding om Cloud nog langer uit te dagen om haar zo te provoseren dat ze ermee instemde. Hij voelde de ogen van beide NW leden op hem gericht zijn, maar hij maakte zich klaar voor en mogelijke uitval van een van de twee.

Sombra wilde Viper de ls lezen. Natuurlijk zou Toxic het nooit goedkeuren zo vlak voor een grote aanval de halve bevolking van kant te maken. Maar Cloud was haar voor, blijkbaar had haar gedrag Cloud aangestoken want ook zij had een dreigendere houding aangenomen. Ze zag Viper zich terugtrekken en vervolgens een nieuw voorstel doen. Hij wilde gaan sparren. Sombra snoof toen Viper zei dat hij wel eerst met Cloud zou gaan en daarna met haar. De jonge draak werd u boos, ze was niet langer dreigend maar écht boos. Dacht die Viper soms dat hij hen beide wel achter elkaar aankon? Er was eigenlijk geen goede reden om boos te worden, maar ze kon niet tegen de manier waarop Viper orders uitdeelde, alsof hij enkel omdat hij de enige was die 'anders' was in hun groepje van drie of omdat hij het enige mannetje was oppeens de baas was. "Wie zegt dat jij dat bepaald?!" snauwde Sombra tegen Viper bijna nog voor hij klaar was met praten "Sinds wanneer ben jij de baas?" Ze had zin om die brutale indringer aan stukken te scheuren, met zijn bloed de bomen van het Night Warrior gebied te voeden en zijn vlees aan de drakenmuggenlarven te voeren. Maar ze hield zich in. Ze besloot plots dat zij degene zou zijn die eerst met Viper zou sparren. Zonder enige waarschuwing of aanvalshouding schoot ze op Viper af. Ze beukte met haar kop tegen zijn flank zodat hij misschien zijn evenwicht zou vrliezen of wt ribben zou kneuzen. Ze let niet op de rest van haar lichaa wachten en de eerste klap werd al meteen opgevolgd door haar volledige gewicht. Ze klapte met haar vleugels en kwam enkele meters van de grond af. Ze zocht in een fractie van een seconde haar nieuwe aanvalspunt op en dook vervolgens bovenop een van Viper's vleugels. Ze ging erop staan waardoor Viper niet weg zou kunnen en zette haar kaken in zijn nek. Ze beet niet dicht of ver genoeg van zijn kop af om zelf niet op dezelfde plek gebeten te kunnen worden maar de stekels die over haar nek en rug liepen zouden een gelijksoortige aanval erg pijnlijk maken voor de aanvaller. Ze gaf een flinke ruk an zijn nek en probeerde viper op de grond ze werken terwijl ze nog steeds op zijn vleugel stond. Ze had haar nagels zelfs tegen de tere vlieghuid gezet zodat er pijnlijke en onhandige scheuren in zijn vleugel zouden komen als hij hem onder haar vandaan trok.

(Dat had je niet verwacht he? Muhahaha >;D)

(Leuk bedacht, maar Viper is zo snel niet klein te krijgen.)

Sombra riep iets voor ze aanviel. Hij richten zich op en zag dat ze hem aanviel. Viper voelde haar kop stoot tegen zijn ribben, maar voor hij iets kon doen was ze de lucht in gevlogen en botste weer tegen hem op maar doordat Viper zijn vleugels spreiden kon Sombra op een van zijn vleugels gaan staan. Logies ze was ook een kop of twee groter dan hem. Viper voelde haar tanden in zijn nek en Viper krabte met zijn achterpoot naar Sombra's kop en voelde dat hij ergens overheen ging, maar of het Sombra's kop was wist hij nog niet. Viper voelde wel dat zijn vleugelsvlies begon te scheuren, maar dat deed hem vrij weinig. Viper had voor hetere vuren gestaan en gromde terwijl hij voelde dat zijn nek los gelaten werd en greep Sombra bij haar onderkaak ver genoeg voor de pinnen op de onderkaak van Sombra. Viper beet wat harder en dwong Sombra van hem af te gaan, wat maar voor een deel lukte. Als ze nu met krachten hadden gevochten zou Viper zijn levend ijs in actie laten komen, maar hij moest het nu met zijn spierkracht doen en niet met zijn kracht van ijs. Viper koos ervoor om zijn vleugelvlies dan maar te scheuren die zouden wel weer helen na een tijdje. Hij trok zich iets terug en liet Sombra los om wat te zeggen. 'Of jij gaat eerst.' zei Viper gespeelt teleurgestelt en sprong op zij om Sombra's volgende aanval te ontwijken en dook onder haar vier poten door en sloeg met zijn staart tegen haar voorpoot aan zodat daar een gemene striem door de schubben zou komen. Viper ontwek een volgende aanval en voelde haar klauwen net langs zich heen gaan zonder echt in zijn huid door te boren, maar trok verschillende schubben weg. Viper draaide zich rond en sprong de lucht in om Sombra van een andere plek aan te vallen en dook daarna naar beneden en boorde zijn klauwen diep in de vleugelgewricht van haar rechterkant en beet er hard in net voor het ellebooggewricht van de vleugel. Viper trok zijn klauwen los en krabte over het vleugelvlies met zijn poten zodat Sombra hopelijk ook zulke wonden in het vleugelvlies zou krijgen. Viper sprong van Sombra's rug en won hoogte, maar bleef in de buurt zodat hij liet zien dat hij geen lafaart was.

Cloud barstte in lachen uit toen Sombra haar humeur compleet om sloeg en meteen Viper besprong. Het zag er wel vermakelijk uit hoe Sombra de jonge Viper de grond in liet zakken . Eigenlijk was het een grote vernedering voor een Night Warrior om zo afgetuigd te worden maar Cloud kom bijna niet anders dan lachen. Sombra had natuurlijk wel gelijk, hij was zeer brutaal en dacht een Naran en de dochter van Toxic de les te kunnen lezen terwijl hijzelf nog niet eens toe was gelaten bij de groep. Dus Cloud begreep Sombra wel. Ze begreep alleen niet waarom Sombra vandaag zo snel op de teentjes getrapt was. Ze had wel zin in vechten nu de twee zo bezig waren maar ze wilde Viper niet meteen helemaal platbranden voordat hij überhaubt bij de Night Warriors begon. Cloud was er vrijwel zeker van dan Viper haar niet aan zou kunnen omdat zij vaak gevochten had en ook had gewonnen. Toen zij nog geen twee jaar oud was en nog erg klein had zij een gevecht gehad met haar moeder en had haar behoorlijk afgetuigd. na dat gevecht was haar moeder vertrokken en niet meer terug was gekeerd. Door dat vreselijke gevecht was zij door Toxic persoonlijk mee genomen naar de groep waar zij werd ingewijd en werd opgeleid als Night Warrior. Cloud had in de jaren na dat zware gevecht tegenover haar zeer gevaarlijke en sterke moeder veel en zwaar getraint waardoor ze nu zeer sterk was voor haar leeftijd en grootte. Het was aan haar bijna niet te zien dat onder haar slanke en sierlijke lichaam een enorme massa spieren zat. Alleen als Cloud alles aan zou spannen zou je pas zien hoe gespierd ze eigenlijk was. Maar door haar slanke verschijning zouden de meesten draken denken dat ze zwak was en niet tegen ze op zou kunnen. Maar als een Night Warrior moet je niet allene kunnen vechten maar ook slim zijn en behendig in een gevecht. Strategie, daar ging het om. Cloud vleidde zich neer op de zompige mossige ondergrond en sloeg haar staart om zich heen. Ze zat vol smart te kijken hoe het gevecht verliep en verwachtte van Sombra dat ze een dikke nek als deze wel neer zou krijgen.

(ohh, nu word ik bang hoor :b)

Ze voelde eerst zijn achterpoot langs haar flank gaan, dit maakte een paar kleine schrammen die ze met gemak kon helen als het gevecht voorbij was. De achterpoot werd opgevolgd door zijn tanden in haar onderkaak. Dit was niet echt gvaarlijk voor haar en ze wachtte simpelweg tot Viper losliet. Wat ook gebeurde. Hij was zo stom de tijd te nemen iets te zeggen. Ze sloeg met haar vleugels en schoot op Viper af, deze ontweek haar néy vroeg genoeg waardoor ze haar route aan kon passen. Met een scherpe bocht beukte ze hard tegen zijn flank. Ze wist op tijd haar poot op te trekken waardoor Viper's staartslag miste. Ondanks dat ze haar klauwen in zijn huid had gehaakt wist Viper te ontsnappen. Ze zag hem opstijgen en siste geïrriteerd. Ze probeerde zijn aanval op het laatste moment te ontwijken maar ze was lang niet zo wendbaar op de grond. Ze voelde tanden in haar vleugelgewricht zinken. Nee, nee nee nee! dacht ze bijna in paniek. Ze brulde en stootte haar nek naar achteren. De vlijmscherpe stekels boorden zich een weg in Viper's vlees. Zw vauwde de vleugel die hij niet aan het aanvallen was en haalde naar hem uit met de enorme haak die aan het tweede vleugelgewricht zat. Het kapotte vlies van haar vleugel flapperde in de wind, het zou simpel te genezen zijn en ze was niet van plan Viper te helpe met zijn verwondingen als hun 'spel' ten einde liep. Ze voelde hoe hij zich afzette en draaide zich onmiddelijk om waarna ze meteen achter hem aan vloog. Ze vloog hem voorbij, draaide zich om en liet zich bovenop Viper vallen. Haar gewicht zou teveel voor hem zijn om in de lucht te bijven en ze plette hem tussen haar lichaam en de grond. Ze sprong van hem af en trok zich terug. Zo vond ze het wel genoeg, als hij ook nog met Cloud wilde sparren moest hij niet al te verwond zijn, dat zou zijn dood kunnen worden. Sombra ging zitten, de wonden in haar kaak, vleugel en gewrichten begonnen te gloeien en leken vervolgens te ontvlammen. Het gescheurde vleugelvlies hield op met wapperen en brandde weer aan elkaar vast. Ook de lichte schrammen en bijtwonden brandden dicht alsof de wond simpelweg weggebrand werd. Zo zat ze daar in de schaduwen met een emtieloze blik tot alle wonden verdwenen waren. ,,Jouw beurt, Cloud"

Sombra leek een strijdlustige tegenstander te zijn en Viper deed daarom hielt hij zich ook niet helemaal in. Toen Sombra langs hem heen schoot swenkte Viper voor een groot deel af naar een andere kant, maar de draak had dus genoeg ruimte om van richting te veranderen en boorde zich in zijn flank, maar Viper zetten zijn klauwen diep in de poten van Sombra tot ze de grond raakten. Zijn lucht werd uit zijn longen geperst, wat hem even de tijd zou moeten geven om op adem te komen en Viper kwam wat onhandig omhoog nadat de draakin van hem af was te stapt. Ondertussen had Viper door waarom zijn wonden sneller heelde dan anders en hij had er voor gezorgd dat die niet zo snel meer van hem afgepakt kon worden door het amulet diep onder zijn huid te laten komen door er hard tegen aan te hebben gedrukt. Nu was er niet meer van te zien als je het niet wist. Viper consentreerde zich op zijn amulet en een fel ijsblauw licht scheen uit de wonden die Sombra hem gegeven had en het licht vervaagde toen die weer geheelt en gesloten waren. Nog even met zijn kop schuddend om zijn gedachten weer helder te krijgen stond Viper op en hoorde wat Sombra tegen Cloud zei en hij gromde uitdagend naar de volgende draakin. Hoewel zijn energie voor een kwart was afgenomen kon hij nog prima sparren tegen een tweede draak.

Cloud zag hoe Sombra pront stopte en ging zitten. "Jouw beurt Cloud" zei Sombra, Viper keek haar uitdagend aan en Cloud gromde. "Denk je echt dat je na een gevecht met Sombra nog een gevecht met mij aan kunt?" vroeg Cloud vol minachting en liep langzaam om Viper heen. Op het moment dat haar rondje was voltooid en ze weer in het zicht van Viper was sloeg ze krachtig met haar vleugels en schoot de lucht in. Cloud had het voordeel dat ze slank en erg licjt was dús zowel wendbaar op de grond als in de lucht. Cloud grijnsde en keek Viper aan. "Bewijs je maar tegen mij Viper" Riep ze en brulde waarna ze zich van hoog in de lucht liet vallen en zich met het hele gewicht op Viper stortte. Een doffe klap was te horen en zand waaide op. Toen het zand weer op de grond terecht kwam stond Cloud weer recht overeind te grijnzen naar Viper. "Kom maar op schat" zei ze en sprong alweer de lucht in. Nu was ze hooguit drie meter boven de grond maar nu was ze zeer wendbaar en was het makkelijk om nu te landen of verder te vliegen voor een volgende aanval. Cloud bleef waar ze was om te zien wat Viper wel niet allemaal in huis had nadat hij met Sombra had gevochten. natuurlijk waren zij en Sombra heel sterk maar zou het niet zo zwaar worden als de invasie die eraan zat te komen. Een zachte wind waaide door de dode bossen van het Night Warrior gebied. Haar zwarte haar glansde in het licht van de maan die daar zo vol aan de hemel stond. Haar vleugels sloegen langzaam omdat ze voor haar grootte eigenlijk veel te groot waren. Als Cloud haar vleugels helemaal uit zou slaan zou je zien dat alleen één vleugel al groter was dan haar hele lichaam.

Cloud liep een rondje om hem heen, maar Viper bleef rustig staan en opserveerde haar met een oog die hij altijd gebruikte bij een gevecht. Ze was slank dus wentbaarder dan Sombra. Viper was kleiner dan Cloud en ook vrij slank op de stevige bouw van hem na dan. De vleugels van Cloud waren eigenlijk te groot voor haar lichaam, maar die an Viper waren juist goed en zo gecreért dat hij hoge snelheden kon maken in de lucht of snelle wendingen maken kon. Hun vermogen daarom om snel en wentbaar te zijn lag gelijk op dus kwam het nu meer dan bij Sombra op kracht aan. Viper was van zichzelf al goed sterk, maar hij zou zijn tegenstander of het nu sparren was of in een echt gevecht nooit onderschatten. Cloud zei nog iets voor ze wegvloog en begon hem aan te vallen. Viper zag haar aankomen en dook opzij, maar werd nog net een paar passen opzij geduwd door dat haar kop tegen zijn schouder aankwam. Viper zag haar weer wegliegen en hij sprong achter haar aan en klom de lucht in onder haar blikveld zodat ze hem niet meteen zou zien. Viper klom iets hoger en liet zich op Cloud haar rug vallen en beet haar in der nek hard genoeg om zijn aanwezigheid te tonen, maar niet om haar dodelijk te verwonden. Viper zetten zijn klauwen diep in haar met vacht bedekte rug en krabte vlakbij haar vleugelgewricht zodat hij haar wilde drwingen op de grond te gaan. Na even liet hij haar los en dook van haar rug achterwaards naar beneden en landen soepel op het met sneeuw gedekte grond. Viper zetten zijn speciale gevormde klauwen diep in de sneeuw en ijs daaromder om goed houvast te hebben. Hij gromde uitdagend en zag haar aankomen. Viper grijnsde breed, want dit was zijn terrein ijs en sneeuw waren een deel van hem en hierover kon hij zich bewegen zonder bang te hoeven zijn dat hij uit zou glijden zoals Sombra en Cloud zouden kunnen doen. Over de grond scherend met een hoge snelheid zocht Viper naar een opening in Cloud's volgende aanval en ontdekte die zonder enige moeite, maar een stel klauwen brachten hem bijna uit evenwicht. Snel schoot Viper door en voelde zijn poten weer onder zich komen sprong op en klom de lucht weer in en zag Cloud al weer de volgende aanval op hem inzetten.