De grot van Sky

Een witte draak gleed door de lucht, haar schaduw verduisterde de bergen. Rustige vleugelslagen hielden de reuzachtige draak in de lucht. Ze was op zoek naar een nieuwe grot waar ze kon overnachten. Sky vouwde haar vleugels en dook door een kloof. De wanden aan beide kanten van haar schoten voorbij. Oppeens werd alles vel verlicht en sprijdde Sky haar vleugels. Ze sloeg krachtid met haar vleugels en maakte weer hoogte.

Sky landde voor een gigantishe grot, ze keek even achterom en zuchtte. "Venray waar ben je?" ze liep de grot binnen, er hingen fakkels aan de muur van zeker een paar honderd jaar oud. Sky sloeg met haar vleugels, een krachtige wind blies het stof weg. Sky volgde de gang en kwam uit op een grotere kamer. De gang liep in een bocht, in het plafon was hoog genoeg voor Sky. Wit vuur likte aan de fakkels die vlam vatte en de gang verlichtte. Sky keek de grot rond, het was een goede plek om haar huis te vestigen...

___________________________________

Sky sloeg met haar vleugels toen Venray goed zat en steeg op. Ze vloog naar de nieuwe grot. De velden, de rivier alles werd klein onder hen. Rustig gleed Sky door de lucht, richting de bergen.

Even later landde Sky bij de grot en liet Venray van haar rug af. Ze glimlachte en ging naast hem liggen. Ze keek naar de begen en de ondergaande zon, ze dacht na. Alles was zo mooi: De bergen, de oranje gloed en de schitterende sneeuw op de bergen.

Venray was het zat de hele tijd door zijn moeder te worden voortgedragen, en dus besloot hij halverwege de vlucht zijn vleugels zelf weer uit te slaan.
De storm dreef weg en de zon kwam weer tevoorschijn. De draken waren stil geworden en zeiden niets tegen elkaar.

Zijn moeder Sky ging alvast de grot binnen, en venray treuzelde. Hij bleef hangen in de lucht en keek naar de omgeving. Ze waren ongeveer twee mijlen verwijderd van hun oude tehuis, en de bergen waren een stuk dichterbij.
Hij dook omlaag en kwam met een onhandige landing naast Sky. Hij schudde zijn kop en gromde. Toen zei hij, " Hoe heb je dit gevonden? "
Er hingen fakkels aan de muren die een wit licht gaven op de muren. Het was er lekker warm en knus. Een ideale plek voor een stel draken

'in de jaren dat ik hier al ben heb ik vaak door de bergen gevlogen, ik weet waar ik moet zoeken' een van de fakkels was uitgegaan toen ze binnen kwamen. Sky blies haar witte vuur even over de fakkel die gelijk weer vlam vatte. Sky liep veder tot ze in de grotere kamer aan het einde van de gang kwam. In het midden van de kamer was een kuil met veel hout erin, zeker een hele boom. In het dak zat een klein gat om de rook eruit te laten. Sky liet haar witte vlammen aan het hout proeven, binnen een mum van tijd vrat het vuur aan het hout en verwarmde het de grot 'Vuur is als een levend wezen: Het heeft zuurstof en eten nodig anders sterft het' zei Sky.

" Maar moeder, waarom hebt U dan wit vuur, en geen geel vuur? Zijn er verschillende soorten vuur, net zoals er draken zijn? "
Hij bekeek de vlammen en stak zijn tong er naar uit. De warmte was in ieder geval hetzelfde. Venray rolde zichzelf op naast zijn moeder en wachtte op een antwoord. Hij vroeg zich af of hij ook vuur kon spuwen. Een paar weken geleden kwam er wat rook uit zijn neusgaten, en toen had hij zich serieus afgevraagd of er iets verkeerds met hem aan de hand was

(XD Venray: Een paar weken geleden kwam er wat rook uit zijn neusgaten, en toen had hij zich serieus afgevraagd of er iets verkeerds met hem aan de hand was. Die is goed )

Sky keek naar Venray en glimlachte 'dat heeft te maken met dat ik de godin van de wind ben, denk ik' zei Sky 'sommige draken hebben een andere kleur vuur, soms heeft dat ook met de hitte te maken of wat het kan laten branden: Regenboogvuur kan water laten branden, maar weinig draken kunen dat. Vuurspuwen is iets wat in je zit maar niet iedere draak kan het en niet iedere draak kan het leren' Sky was naast het vuur gaan liggen 'de kleur van de lucht is wit, water is blauw, vuur: rood, aarde: bruin en planten groen. De kleur van het licht is geel, de duisternis: zwart, ijs is lichtblauw en zo zijn er nog veel meer. De kleuren hebben niets te maken met het vuur maar wel met de andere krachten van draken en hun soort' legde Sky aan Venray uit 'het hoort bij het leven als Yin en Yang, het is belangrijk dat al deze kleuren blijven bestaan voor het balans van de draken' misschien moest Sky Venray les gaan geven in deze dingen...

" wow, " zei Venray zachtjes, " wat weet U veel zeg! " Hij knipperde met zijn ogen en sloeg zijn voorpoten over elkaar heen. " Ik wil ooit ook eens zo groot en wijs worden. Maar... als wij Goden zijn hé, waarom zijn mensen dan bang voor ons? "
Venray dacht aan die verhalen die Sky soms vertelde. Hij had nog nooit mensen gezien, of herinnerde zich niet aan hen; van die lompe, tweebenige wezens met stokken en metaal waar ze je mee konden dood maken. " Smaken Mensen lekker? " Mompelde hij erachter aan.

Sky dacht even na 'mensen zijn vreemde wezens, sommige draken zij slecht of verdedigen hun jongen als ze mensen doden, mensen zijn bang voor alles wat een gevaar voor hen is. Als draken mensen doden willen mensen wraak: Wraak is slecht. Maar ze willen altijd wraak. Daarom doden ze soms draken, sommige mensen zijn wijzer en eren draken. Je moet voorzichtig zijn met mensen, niet ieder mens is wijs en goed' Sky keek naar buiten. Ze glimlachte 'Ik heb nooit een mens gegeten maar ik weet dat ze smaken als metaal en ze zijn taai' Sky lachte 'je moet het niet proberen Venray, mensen nemen altijd wraak. Soms doden ze ook draken om hun dapperheid te tonen maar soms doen ze het ook uit angst'

" Metaal?? " vroeg Venray, " Hoe kan iets nou naar metaal smaken terwijl het geen Metaal IS?! " Hij snapte er helemaal niets van en krulde zijn staart nog strakker om zich.
" Ik wil wel eens een mens zien, en kijken hoe hij gaat reageren als hij mij ziet. "
Venray kreeg allemaal weer vreemde beelden voor zich. Hij voelde zich aangetrokken tot het onbekende. Maar zodra hij goed kon vliegen wilde hij de hele wereld rond, en dan oog in oog staan met die wezens waar Sky hem voor waarschuwde.
" En als ze niet luisteren...rooster ik ze! " Hij schaterde het uit van het lachen. " Mam, gaan we morgen weer vliegen? Ik wil ook leren vuur spuwen. EN andere Draken zien! "

'maar Venray ik waarschuw je niet voor niets, mensen zijn echt gevaarlijk: Ze nemen wraak Venray soms doden ze zonder reden uit angst of uit "dapperheid" Waarschuwde ze haar zoon. Buiten werd het al donkerder. Het was een heldere nacht 'is goed Venray, morgen gaan we weer vliegen' ze was blij dat hij weer wou vliegen na zijn laatste val had hij bijna gezworen dat hij nooit meer wou vliegen... Sky krulde zich een beetje om Venay heen en legde haar kop op de grond 'ik snap dat je nieuwschierig bent Venray maar je moet nog veel leren voor je weg kan. Morgen beginnen we, dan zal ik je alles leren wat je moet weten'

Het was een bitter koude ochtend. Venray werd wakker met een diep knorrend geluid; hij had honger. Hij stond op, geeuwde; zijn muil zo ver open dat zijn kin bijna op de grond klapte.
Sky mormelde iets in haar drakenslaap en hij sloeg zijn vleugels uit, nieuwsgierig wat de nieuwe dag zou brengen.
De horizon was rose, wolken lichtgrijs en de zon was nog maar net vanachter de bergen gekropen, haar licht zwak.
Venray was blij warmbloedig te zijn; hij hoefde geen winterslaap te houden.

" MAM! " riep hij luid, " Ik heb hongerrr! "
Hij ging weer liggen en kwispelde met de punt van zijn staart. Hij wachtte op een reactie van zijn moeder, die één oog opendeed...

(spijt me, je mag niet zeggen wat een ander doet )

Een bekende stem deed Sky ontwaken uit haar slaap, ze glimlachte en hief haar kop. Ze knipperde met haar ogen zodat ze weer scherp zag en stond toen op. Ze schudde haar macktige lichaam en rekte haar nek. Haar blik viel op de witte bergen buiten 'Het heeft gesneeuwt' mompelde ze. Sky schudde haar kop 'Eten' ze knikte 'Kom mee Venray dan laat ik je zien hoe je berggeiten vangt' ze liep naar de ingang van de grot en snoof de frisse lucht op. Haar adem kwam in wolkjes uit haar bek. Ze keek even naar de bergen voor ze haar vleugels sprijdde een paar keer ermee sloeg en van het plateau af dook. Een paar seconde later schoot ze vertikaal omhoog. Voor de ingang van de grot blaaf ze hangen en wachtte ze op Venray.

Venray maakte een sprong van geluk; eindelijk een ECHTE jacht!
Hij dook achter Sky aan en klauwde met zijn poten naar de grond onder hem. De wind steek langs zijn schubben, maar door de opwinding had hij het niet koud. Warme stoom kwam uit zijn wijde, open neusgaten.
"Laten we gaan!" Hij nam de leiding en dook naar een lager gelegen gebied.

Edit/ welk gebied nemen we voor de jacht?

Sky lachte en vloog met rustige slagen achter haar zoon aan, hij was dan wel niet haar echte zoon maar dat vergat ze voor het gemak even. De wind streelde haar schubben en speeldeonder haar vleugels. Ze hoefde niet veel moeite te doen om Venray bij te houden. Ze vloog voor hem uit en wenkte hem 'Volg mij maar!' riep ze ze sloeg met haar grote vleugels en vloog naar een goed jachtgebied.

(ik maak de topic wel ergens)

[Onderdeel van deze verhaallijn.]

_______________________

De avond viel, Sky doorkruisde de lucht hoog boven de bergen richting de toendra. De tijd was daar. De eerste regen was gevallen en had de meeste sneeuw doen verdwijnen en alles bedekt met een dun laagje ijs. Het was niet veel, maar het was een teken: De lente kwam eraan. Die avond zou nieuwe maan zijn. Het was niet zo lang geleden dat Sky met Huong op het strand was. De wolken onder haar trokken op en Sky werd duidelijk waar ze precies was. De bergen werden kleiner en de toendra kwam in zicht. Sky zette een daling in door te stoppen met vliegen en zich rustig op de wind uit te laten glijden.
Ze stond met vier poten in de sneeuw, kijkend naar de horizon. De zon ging van haar zichtpunt onder achter de bergen. Ze ging zitten en voelde de koude sneeuw tegen haar staart en achterpoten. Er stak een frisse bries op, afgekoeld door de bergen waar deze vandaan kwam. Ze zuchtte en keek naar de lucht terwijl de laatste stralen van de zon achter de bergen verdwenen.
Het was alsof de lucht in brand gestoken werd toen de aurora zich een weg door de sterren baande. Ze keek naar het lichtspel van de groene tot blauwe kleuren daar hoog in de hemel en dacht aan Venray, haar pleegzoon die ze nu al een jaar niet meer gezien had.
Middernacht brak aan. Een brul galmde over de toendra. Een brul die tot ver in DW te horen was en misschien zelfs daarbuiten. De reuzachtige witte draak sloot haar ogen en richtte haar kop naar de grond toen er geen antwoord kwam. Het geluid stierf weg. Plots voelde ze de wind om haar heen. Ze opende haar ogen en zag sneeuwvlokken rond haar heen waaien, steeds verder omhoog. Ze volgde ze met haar blik tot ze verdwenen in de nachtelijke lucht. Toen ze haar blik los maakte om naar de horizon te kijken viel haar iets op vanuit haar ooghoek. Ze draaide haar kop om het te bekijken. Voor haar lag een ei. De schaal leek van kleur te veranderen: Groen, blauw en zelfs roze. Het leek eene geschenk van de aurora. Ze boog haar nek en bracht haar neus dicht bij het ei dat daar in de sneeuw lag. Het rook nergens naar. Was het een wees? Waar kwam het vandaan? Ze besloot dat het niet al te lang meer in de sneeuw kon liggen en nam het in haar poten. Voorzichtig hield ze het ei met een poot tegen haar borst om het op die manier warm te houden. Ze ademde er een beetje warme lucht overeen voor exact de goede tempratuur. Wat moest ze nu? Ze richtte haar blik op de aurora. De nacht was snel gegaan en de aurora trok zich terug naar de bergen bij het verschijnen van het eerste licht aan de horizon.
Sky had het ei warm gehouden tot de ochtend. Toen er na al die tijd geen draak was komen opdagen voor het ei besloot ze het mee te nemen. Ze spreidde haar enórme witte vleugels en steeg geruisloos op. Ze keerde haar rug naar de strakke horizon en vloog naar de bergen. De witte kappen glinsterden in het zonlicht van de nieuwe dag. Het duurde even voor ze haar grot berijkt had. Al die tijd had ze het ei tegen zich aan gehouden en het verwarmt zodat het niet zou sterven door de koude lucht tijdens de vlucht. Ze landde geruisloos op het grote hangende plateau voor haar grot. Het was een gigantishe grot, groot genoeg voor zeker drie draken van haar grootte. Ze keek even naar de boom die naast de ingang stond. Deze was al erg oud maar gezond. Hij groeide goed en de lente had gemaakt dat er bloesem aan hing. Een windvlaag deed de bloesem naar beneden waaien, het dal in. Ze glimlachte en hinkte met het ei in één poot naar binnen. Eemaal binnen nam ze het ei voorzichtig tussen haar kaken zodat ze normaal door de lange gang kon lopen. Bij de splitsing nam ze de rechter gang. Even later liep ze een grote ruime in, e zat een gat in het dak voor de rook van de vuurplaats die in het midden van de ronde kamer op een verhoging was. Ze liep naar haar slaapplaats en legde het ei op de zachte materialen. Ze verwarmde het opnieuw zodat ze voor even weg kon blijven om het vuur aan te steken. Ze legde wat blokken hout neer op de zwarte as die de vuurplaats aangaf en blies een witte vlam op het hout. De vlammen likten aan het hout dat zacht knetterend vlam vatte. Ze hield het even in de gaten en legde er nog wat hout bij voor ze bij het ei ging liggen om het warm te houden. Ze verwachtte geen bezoek en toen de avond viel liet ze het ei een momentje alleen om wat fakkels in de gangen aan te steken met haar witte vuur.

[Toestemming aan mij vragen A.U.B.]

Lang geleden dat ik hier postte...
_______________________

Zorgvuldig koos ze de juiste kloof uit waarna ze deze volgde tot de eerste kleine rivier. Hier maakte ze een ruime bocht waarbij ze goed oplette of Falkor zag waar ze heen ging en of hij niet te ver achterop raakte. Ze passeerde meerdere dalen voor ze een dal van gemiddelde grootte met een spiegelglad meer, gras en enkele struikjes. Er stonden wat berggeiten te grazen die opkeken zodra Sky in het zicht kwam. Toen Valkor verscheen gingen de hoefdieren bij elkaar staan en zochten ze de beschutting van een kleine grot bij het meer op. Sky negeerde de dieren en maakte een flauw bochtje. Een grot met een groot plateau ervoor kwam nu in het gezichtsveld, de boom die zijn wortels over het plateau uitspreidde had goudkleurige bladeren die bij iedere windvlaag door het dal dwarrelden. Sky glimlachte bij het zien van haar vertrouwde thuis. Ze landde op het plateau, vauwde haar vleugels en draaide zich om. Ze wachtte tot Falkor was gland voor ze hem welkom heette.
Ze ging als eerste naar binnen en stak de fakkels die om de zoveel meter aan de muur hingen aan. Zodra haar witte vuur met grote preciesie de punt van een van de fakkels raakte ontstak deze en werd er weer een stuk van de gang verlicht. Zodra het licht op de muren viel werden tekeningen die met zwarte kool waren gemaakt zichtbaar. Het waren tekeningen van bepaalde gebeurtenissen in de geschiedenis en tekeningen van de uitvoer van bepaalde spreuken. De gang was rond en ruim en de tekeningen waren zowel op de muren als op het plafond. De gang liep eerst in een bocht en werd daarna breder tot er een ronde kamer verscheen. Deze was werkelijk enorm maar de afbeeldingen van een bepaald tafareel uit de geschiedenis van DW maakte dat de ruimte toch gezellig was ondanks dat dit een niet al te vrolijke gebeurtenis was. In het midden van de ronde ruimte was een vuurplaats. Deze ontstak Sky ook waardoor de ruimte in een mooi licht werd gehuld. Het witte vuur flakkerde zonder te roken. Sky nam plaats aan de andere kant van de 'zaal' en bood Falkor friendelijk een plaats aan bij het vuur.

Falkor keek Sky rustige en knikte bij haar uitleg wat hij goed begreep. Waarna hij Sky rustige voor liet gaan, ze spreidde haar enorme vleugels waar hij zeker wel een paar keer in paste. Falkor spreidde kort daarna zijn vleugels en steeg op om Sky te volgen naar haar grot. Falkor cirkelde een kleine rond om de waterval en het meer heen. Om in de goed richting te komen en liet zich daarna door Sky leidde. Falkor sloeg een paar keer krachtige met zijn vleugels om wat hoogte te winnen en valk achter Sky aan te vliegen. Hij was echt een kleine draak vergelijken met Sky. die nou nog groter leek maar grote was niet altijd fijn Sky, moest beste grote en ruime bochten nemen om te draaien terwijl hij juist scherpe en kleine bochten kon nemen. Rustige keek Falkor naar benden terwijl hij Sky volgde die voorop volg. Af en toe moest hij even wat snelheid er in zetten omdat hij weer te lang naar het landschap keek. Ze vloog richting een koof en volgde die tot een riviertje waar Sky en ruime bocht maakte en waarbij ze een dal inschoot. Falkor vloog haar rustige achterna in het dal stonden wat struiken er was een meertje en er stonden wat berggieten te grazen die toen Sky opkwam evne opkeken en daarna bij elkaar gingen staan. Falkor negeerde de beesten en schoot snel achter Sky heen die een bochtje maakte. Toen hij de bocht maakte zag hij dat Sky geland was op een groot plateau waar een boom met goudkleurige bladeren stond en de wortel waren uitgespreid over het plateau. Falkor lande naast keek en glimlachte vriendelijke naar haar. ‘Leuk tochtje was dat.’ Falkor keek even over het plateau het en bekeek het uitzicht die vooral uit bergen bestond en dalen maar het was een mooi uitzicht. Falkor draaide zich om en richten zijn blik weer op Sky. Sky liep een grot in wat waarschijnlijke haar verblijfplaats was. Falkor bekeek nog even het uitzicht waarna hij Sky achterna liep. Het eerste wat hem opviel waren de fakkels die aan de muren hingen en die Sky met har witte vuur aanstak. De fakels schenen een mooi wit licht die de gang van de grot verlicht en de tekeningen die op de muren stonden onthulden. Met een gefascineerde blik bestudeerde Falkor de tekeningen die niet alleen op de muren waren getekend maar op plafond getekend. Niet echt maar letten op Sky, Falkor probeerde te ontdekken wat de tekening betekende. Sommige leken een verhaal te vertellen en van andere wist hij het niet zeker. En andere leken over de geschiedenis van dit land te gaan. Langzaam en met zijn ogen die op de tekening gericht waren liep hij langzaam verder. Sky was en een stuk verder Falkor richting zijn blik op de gang en liep snel verder. De gang werd langzaam nog breder en Falkor bleef even in de opening van de grote ronde ruimte staan en liet zijn blik over de ruimte gaan. Sky zat aan de andere kant van een groot witte vuur die precies in het midden van de kamer stond. Door het witte vuur was de kamer in een mooi wit licht gehuld. Falkor ging rustig bij het vuur liggen. ‘Bewonderingswaardige en mooie plek.’ Je kon de bewondering in zijn stem horen, Falkor keek Sky met een glimlach aan.

:) ja zag het

Falkor was haar gevolgd zoals ze verwacht had en hij leek haar optrekje erg interesant te vinden; Vol bewondering keek hij naar de grottekeningen. De meese hiervan waren er al toen ze hier introk evenals de fakkels al aan de muren hadden gehangen toen ze hier ging wonen. Het was al jaren onbewoond geweest en het leek haar dat het nu de tijd niet meer te berijken was voor mensen. Sky keek de 'huiskamer' zoals ze de ronde ruimte ook wel noemde rond. Ze glimlachte bij het zien van de vertrouwde tekeningen van een van de meest historishe gebeurtenissen van DW. Haar blik kruisde die van Falkor en bleef daar hangen omdat hij haar blik vasthield. Buiten begon het al donkerder te worden en de wind stak op. De storm zou wel een tijdje duren dus besloot Sky Falkor iets te vertellen over DW. "Je vraagt je vast af welk verhaal deze tekeningen uitbeelden." zei ze, ze noemde Falkor voor het eerst sinds hun ontmoeting 'je' zoals Falkor gevraagd had. Bovendien wist ze dat ze hem kon vertrouwen. En hij vertrouwde haar waarschijnlijk ook. Dat was een van haar eigenschappen; ze kon snel en zonder trucs iemand vertrouwen winnen, zelfs als ze dit niet persé wilde. Ze richtte haar blik op een afbeelding vlak boven de ingang waardoor ze binnen waren gekomen. Het was een afbeelding van een grote bal met een staart van vlammen "Het is niet zo lang geleden gebeurt en je kunt de gevolgen van de gebeurtenis nu nog zien" begon ze. "Dat is een komeet, dezelfde komeet die de gigantishe krater vlak bij het gebied van Toxic en de Night Warriors heeft gemaakt." de volgende afbeelding liet twee draken zien "Me zegt dat de komeet werd voorzien en dat twee goden werden gestuurd om hem tegen te houden: De godin van de wind en de god van de aarde" legde ze uit "Ze bundelden hun krachten en lieten de schokgolf terugkeren naar de komeet. Ze doofden het vuur dat DW een zwart litteken heeft gegeven en lieten wat over was van de komeet verdwijnen" ook dit werd in prachtige afbeeldingen uitgebeeld. De afbeeldingen liepen incirkels rond de kamer tot ze in het middelpunt van het plafond waren. Daar stonden opnieuw de twee draken die Sky eeder al goden had genoemd "Zij overwonnen en voorkwamen de grootste ramp die DW ooit zou kennen." Sky hield stil, ze vertelde niet ieder detail van het verhaal, er waren dingen die ze achterwege had gelaten. Maar dit viel niet echt op...

Falkor keek Sky vriendelijke aan terwijl ze glimlachte waarna hij rustige ging liggen en het zich gemakkelijke maakte. Terwijl het buiten al donker begon te worden. ‘Je vraagt je vast af welk verhaal deze tekeningen uitbeelden.’ Zei Sky, Falkor knikte alleen maar terwijl zijn blik de grot rond ging gaan en de tekeningen bekeek die op de rotswanden getekend waren. ’Het is niet zo lang geleden gebeurt en je kunt de gevolgen van de gebeurtenis nu nog zien’ Begon Sky, waarna Falkor zijn blik op Sky richten en haar blik volgden naar de bepaalde tekeningen die voor elke stukje verhaal getekend waren. ’Dat is een komeet, dezelfde komeet die de gigantische krater vlak bij het gebied van Toxic en de Night Warriors heeft gemaakt.’ Falkors blik bleef even op de afbeelding hangen die een komeet voorstelde. Terwijl hij naar het verhaal van Sky luisterende. De volgende afbeelding liet twee draken zien 'Me zegt dat de komeet werd voorzien en dat twee goden werden gestuurd om hem tegen te houden: De godin van de wind en de god van de aarde' Legde ze uit. 'Ze bundelden hun krachten en lieten de schokgolf terugkeren naar de komeet. Ze doofden het vuur dat DW een zwart litteken heeft gegeven en lieten wat over was van de komeet verdwijnen’ ook dit werd in een mooie en prachtige tekening afgebeeld waarna Falkor knikte en naar Sky keek. Ze had niet alles verteld en een van die dingen was dat ze een van die draken in het verhaal was. ‘Zij overwonnen en voorkwamen de grootste ramp die DW ooit zou kennen.’ Falkor knikte even vrendelijke naar haar en liet zijn blik nog even over de tekeningen gaan en dacht na over het verhaal van Sky. Maar al snel legde falkor zijn kop op zijn poten. 'Welturesten, Sky.' Waarna hij langzaam in slaap veil.

flut :S en sorry voor late reactie.