Just thinking.

Rustige liep Iluna in haar panter gedaante door de bossen van dragon world. Ze vond het heerlijk om gewoon lekker door de bossen in haar panter gedaante rond te lopen. Ze had veel geleerd over haar zelf de afgelopen jaren vooral de laatste 5 jaar. ook toen ze voor het eerste ontdekte dat ze een druide was en in een panter kon veranderen dat was toch even wennen voor haar geweest. Maar dankzij dat was ze nou meer bewust van de dieren en planten om haar heen. Ze wist veel van de planten en verschillende bloemen die in dragon world groeiden. Welke bossen eetbaar waren welke je beter kon laten hangen. Iluna liep rustige verder terwijl ze aandachtige naar de bomen en naar de vogels die fluiten luisterde. Rustige snuffelde ze met haar neus over de grond. Ze was vaker in haar panter gedaante dan in haar mensen vorm. Waardoor ze toch wat panter trekjes had ontwikkeld. Ook was haar rook en hoor vermogen wat verbeter ook zelfs als ze in haar mensen gedaante was. Rustige en met een vredige blik liep ze door haar thuis en het bos. Ze vroeg zich af waar Moon was die toen ze nog jong was voor haar had gezorgd. Even stopte ze en keek even rond en probeerd wat tranen te bedwingen. Ze had er nog altijd moeite mee het verlies wat ze had moeten meemaken toen ze nog klein was. Iluna gromde even en schudde haar kop om de tranen terug te dwingen. Waarna ze verder liep richting de watervallen. Met een rustige pas liep ze verder en genoot van de rust die er vandaag in het bos te vinden was. Bij de watervallen aangekomen veranderde ze in haar gewone gedaante en ging ze rustige op een rots zitten en sloot ze haar ogen. Pacco haar fretje kwam al snel zijn boom uitgerend toen hij haar opmerkte en begroete haar vrolijk. Iluna aaide Pacco vrolijke over zijn kopje waarna ze hem op de grond neer zete en haar ogen sloot en rustige nadacht over haar leven en wat ze had meegemaakt. En had geleerd.

Lea was zoals gewoonlijk wat aan het rond vliegen, dat vond ze heerlijk. Al snel viel haar blik op een dier dat ze nog nooit had gezien. Ze moest stoppen om het beter te zien. Ze kon verschrikkelijk ver kijken en ze zag het dier tot in detail. Ze zat ongeveer 600 meter hoog. Ze zag het zwarte dier snuffelen en toen schudde het met zijn kop. Lea was wel geintereseerd in dit dier. Ze sloot haar vleugels en ze richtte haar kop naar beneden, aan een snelheid van wel 160 km per uur storte ze naar benden. Op 50 meter van de grond opende ze haar vleugels. Ze landde soepel op een dikke tak, ze vouwde haar vleugels en ze hing rustig liggen. Ze hoorde een geruis en ze keek in de richting van het geluid. Een waterval dat had ze nog nooit gezien, ze keek vol bewondering naar het water. Opeens zag ze het zwarte dier weer, ze keek even goed en ze zag hoe het langzaam veranderde in een mens. Lea hield haar kop scheef, wat raar, de eerste keer dat ze een mens met krachten had gezien was op de markt. Sani had haar dan gered van soldaten en drakentemmers. Ze werd uit haar gedachten weggehaald toen er een klein bruin wezentje voor haar zat. Ze gromde, maar het deed niets. Het eriteerde Lea en ze sloeg het wezentje uit de boom. Ze zag hoe het naar het meisje liep, het meisje hing gaan liggen en sloot haar ogen. Lea was heel nieuwsgierig en ze sprong geruisloos uit de boom. Ze liep naar het meisje die in de winterzon lag, Lea had het de laatste tijd extra warm gemaakt, ze moest op haar krachten trainen dus daarom deed ze dat. Ze zag een soort van zak liggen en ze trok eraan, ze wist niet of het meisje op keek. Ze trok er een wit lint uit, saai dacht ze. Ze liep naar het meisje, ze snuffelde nieuwsgierig, waardoor ze een schaduw wierp op het meisje. Ze zag het rare bruine wezentje opnieuw, ze gromde er naartoe. Maar ze keek terug naar het meisje, Lea duwde tegen haar aan om te kijken of er nog iets onder haar lag. Opeens voeldde ze dat het meisje haar bewoog, Lea schoot achteruit. Ze gromde naar het meisje, ze bleef alert kijken en ze zou het meisje aanvallen als zij haar zou aanvallen. Lea voeldde zich niet veilig, ze brulde en ze hoopte dat Riddel zou komen, haar blik waas gericht op het meisje.

Langzaam opende Iluna haar ogen toen ze het geluid van vogelslagen hoorde. Die niet afkomstige waren van vogels nee het klonk veel groter. Iluna keek nog even naar de waterval die rust uit straalde. Iluna had een kleine glimlach op haar gezicht. Ze wist dat er in de buurt een draak was. ze had haar al gehoord. Iluna wachtte rustige af terwijl ze van de rust genoot. En haar gedachten even de vrije loop liet gaan. Toen ze voetstappen hoorde die haar kant op kwaman draaide ze zich rusitge om en zag al snel de draak aanlopen die ze eerder had gehoord. Het was een forse en gespierde draak. De draak zag er gezond en sterk uit maar ondanks zijn uiterlijk was ze niet bang voor hem. Iluna kon meteen de nieuwsgierigheid van de draak zien toen die van alles begon te onderzoeken. Iluna glimlachte vriendelijke naar de draak. Maar toen die haar opzij probeerde te duwen. Roep ze met een strenge stem. ‘Hou eens op daarmee.’ En sloeg ze met haar hand op zijn neus. Wat waarschijnlijke slecht bij de draak terecht kwam. die ineens begon te grommen naar Pacco en haar. En waarna hij een brul los liet Pacco schoot bang weg en verstopte zich tussen een stel stenen. Iluna bleef wat koppige maar ook rustige staan. ‘OO ik doe je niks hoor. Dus hou op met de gromme. ’ Zei ze met een vriendelijke maar ook wat strenge stem. Iluna deed een paar stappen achter uit. Terwijl ze de draak goed in de gaten bleef houden.

(Lea is een geen man hoor, je zet heel de tijd 'zijn' en dat moet 'haar' zijn, niet beldigend bedoeld hoor)

‘OO ik doe je niks hoor. Dus hou op met de grommen. ’Zei het meisje met een strenge stem, Lea keek met haar paarse ogen naar het meisje. Woedde was in haar ogen te zien, maar toch stopte ze met grommen. Alleen een klein gr'tje kon je horen. Het leek op een kat dat waarschuwde klaar om aan te vallen. Als Riddel haar niet kwam helpen hing ze het zelf wel doen. Ze liep een beetje dichter, en ze vertrouwde op haar woorden als ze bij Sani had gedaan. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en bekeek het meisje nog eens goed. Ze stopte met grommen en kwam nog dichter, ze was groter dan het meisje en ze besnuifelde haar eens. Ze keek om en zag dat bruin ding weer zitten, Lea schoot ernaatoe en ze grijpte het diertje van tussen de stenen. Het diertje was echter sneller en schoot snel weg van tussen haar tanden. Ze liet haat tanden zien en opnieuw schoot ze achter het wezentje aan. Ze hapte ernaartoe maar het was sneller. Lea had het diertje al snel te pakken, en ze stond klaar om hem te verslinden. Hij was tenslotte heel irritant geweest tegenover Lea.

( Sorrys )

Met een strenge maar kalme blik keek Iluna naar de draak. Die woedende terug keek de woeden was in haar ogen te zien. Maar ze trok zich er weinig van aan de draak was naar haar toegekomen niet ze naar haar. Iluna keek met een strenge blik terug de draak deed wat ze vroeg. De draak kwam langzaam dichterbij. Iluna wachtte rustige af maar stond klaar om een aanval van de draak meteen te ontweken. Maar ze ging er van uit dat de draak goede bedoelingen hadt. Toen de draak ineens omkeek en meteen op Pacco afschoot. Was het meteen genoeg voor Iluna. ‘Hou op laat Pacco los en wel nu.’ Roepte ze boos. En rende richting Pacco en de draak. Met een boze blik in haar ogen keek hij naar de draak die Pacco tussen zijn tanden had zitten. Het liefst wilde ze deze draak een lesje leren maar met Pacco tussen haar tanden kon ze dat niet riskeren. Pacco was haar dierbaar en het laatste wat ze nog had. Voordat ze haar huis en ouders was kwijtgeraakt. Diep van binnen was ze nou doodsbang maar ze liet het niet een de draak zien.

Lea keek om het meisje kwam boos op haar afgerend en bulderde ‘Hou op laat Pacco los en wel nu.’. Lea liet het wezentje dat Pacco heette niet meeteen los maar toen het meisje zo dicht was liet ze los. Ze was nog jong en redelijk bang van mensen. Ze vloog hoog en keek nog bozer naar het meisje. Ze brulde en Pacco schoot weg, ze landde vlak voor de waterval en ze blies kristalletjes richting de waterval. De waterval bevroor direct bij aanrakking. Het was haar ice braeth dat alles kon laten bevriezen. Ze liep naar het meisje en ze brulde een tweede keer recht in haar gezicht. Het kleine steentje in haar nek gaf een fel geel licht af en Lea veranderde van kleur. Een gele draak was nu te zien en haar lichaamstemperatuur was zo warm dat het gras wegschroeide. Ze keek boos naar het meisje en een nog feller licht kwam van haar lichaam. Het meisje zou nu blind moeten zijn. Ze had haar sun power gebruikt om het meisje blind te maken.

Iluna keek met een felle blik naar de draak. Die niet meteen deed wat ze vroeg, maar het uiteindelijke toch wel deed. Iluna boosheid werd al een stuk mindere. Wat verbaasd keek ze op toen de draak leek weg te gaan. Hoewel Iluna de boze blik duidelijk had gezien maar zze trok zich er niet ze veel van aan. Ze ging weg en dat vond ze wel fijn ze had niet zoveel zin in een wat boze draak als gezelschap. Maar toen ze de boze brullen hoorde en Pacco bang wegschoot keek ze wat verschrik om zich heen. Ze zag hoe de waterval bevroor waarna de draak weer op haar af kwam. Iluna liet niet snel zien dat ze bang was maar nou keek ze toch wel geschrokken en met bange ogen naar de draak. De draak brulde nog eens woedend in haar gezicht en Iluna hield meteen haar hande voor haar oren. En viel geschrokken op de grond. ‘Hou op.’ Iluna probeerde haar stem kalm en rustige te laten klinken. Maar je kon duidelijk horen de ze bang was. Iluna keek de draak geschrokken aan de draak leek woedend. Iluna deed snel haar handen voor haar gezicht. Toen ze een fel licht begon uit te stralen.

‘Hou op.’ Zei het meisje. Lea keek het meisje aan zonder meedeleide. Een tweede brul liet vogels wegvliegen en diertjes liepen geschrokken weg. 'Hou op, zeg je, jij bent de gene die begon!' Bulderde Lea. Ze was nog nooit zo woedend geweest. Als lea woedend was leek ze geen 1 jaar maar veel ouder. Ze brulde nog eens en ze sloeg het meisje weg met haar staart. Het meisje vloog tegen een boom. Lea sprong op haar af, maar het meisje was al snel genoeg weg. Ze botste tegen de boom die meteen omviel door de kracht. lea opende haar klauwen en ze wierp haar weerstenen in de richting van het meisje. Ze vloog op en een massa wolken vloog in haar richting. Het weer sloeg om en het begon te onweren. Bliksemschiften schoten op Lea die in de massa wolken zat. Lea gebruikte haar ice breath, maar nu werd het een echte ijsstraal die een boom bevroor bij anraking. Het landschap bevroor mee en een sneeuwstorm kwam op. Lea landde en haar lichaam was blauw. Ze brulde naar het meisje, de sneeuwstorm was dik en een gewoon mens kon er niet door kijken. Lea wel haar speciaale ogen zorgden ervoor dat ze het meisje zag. ze rendde op het meisje af en ze greep haar bij haar been. En ze vloog razendsnel omhoog, ze vloog tot boven de wolken waar het stil en rustig was. Ze greep het meisje met beide poten vast aan haar benen en ze dook naar benden. Ze hong razendsnel wel zo'n 400 km/h. Ze brulde nog eens en op 2 meter hoogte smeet ze het meisje in de bevroren waterval. Ze landde vouwde netjes haar vleugels op en kalmeerde. De storm hing gaan liggen en de zon kwam van achter de wolken, het landschap ontdooide en lea hing rustig gaan liggen terwijl ze treug in een witte draak veranderde.

Falkor keek wat verbaast op toen hij allemaal gebrul hoorde. De brullen klonken woedend en boos hoewel hij niet echt zijn problemen op ging zoeken besloot hij toch maar even te gaan kijken. Wie weet wat er aan de hand was. en met die herrie kon hij moeilijke verder slapen. Falkor stond rustige op en schudde even zijn lichaam uit waarna hij de grot uit liep waar hij had geslapen. Falkor strekte zijn vleugels uit waarna hij al snel het luchtruim koos richting het gebrul. Falkor hoefde niet ver te vliegen en zag al snel een draak en een mense meisje. De draak leek woedend om iets. Hoewel hij niet wist wat er aan de hand was hij kon moeilijk het meisje alleen laten bij deze jonge draak. 'Hou op, zeg je, jij bent de gene die begon!' Bulderde de jonge drakin waarna ze het meisje wegsloeg met haar staart. Falkor liet even een zuchte los en maakte daarna een duik naar benende. Falkor zag hoe ze het meisje aanviel maar die kon nog net op tijd wegkomen waardoor de drakin alleen maar de boom met wortel en al de grond uit trok. Hierbij zag Falkor zijn kans en hij lande zonder medelijden meteen boven op de jonge drakin. Met een luide en felle brul maakte hij zijn aanwezige meteen aan haar en het meisje duidelijke. Falkor klauwde met zijn klauwen de drakin goed vast zodat die niet weg kan en keek met een afkuerende blik naar haar en brulde luid. ‘En ik maak het af.’

Kon het niet laten

‘En ik maak het af.’ Zei een draak die zomaar tussen beide kwam. Hij was op Lea geland, zoekte hij ook ruzie? Lea haar huidskleur veranderde direct naar geel, haar lichaamstemperatuur had zo'n 200 graden celcius en ze gebruikte opnieuw haar sun power. De draak zou verblind zijn door de felle lichtstoten maar Lea wist het niet zeker. Ze vrikkelde en probeerde haarzelf los te krijgen. Nu had ze er genoeg van. Ze blies kleine kristalletjes naar de draak: haar ice breat. De draak bevroor direct bij aanraking en Lea kon ontsnappen. Ze brulde zo luid dat het tot aan de grenzen van de DW te horen zou zijn. Waar bleef Riddel toch? Haar adoptiemoeder zou die draak wel afmaken. Lea had nog niet echt controle over haar krachten. De draak vloog opnieuw op haar af, hoe was hij uit het ijs ontsnapt? Lea hield zich klaar en het weer keerde zich opnieuw. Regen viel met bakken uit de hemel en bliksemschften zorgden voor verlichting. Lea vloog op vlak voor de draak haar kon raken en opnieuw hing er een massa wolken om haar heen. De bliksem vloog op haar en hing mee met de wolken. De regen vormde ook een cocon rond Lea. Ze opende haar vleugels en de bliksemschiften vlogen in het rond. Ijspegels bezaaide het landschap en mist overtrok het gebied. De bliksem razde langs gras en verschroeide alles op zijn weg. Lea had genoeg van deze draak en ze zette haar keel open. Een luide brul, erder een hoge pieptoon, zorgde ervoor dat alles dat er naar luisterde doof zou worden. Een bliksemschift vloog op de draak af door het vuur dat ontstond kon Lea moeilijk zien of het raak was. Ze bleef in de lucht daar kon ze het best de draak afschudden als dat nodig was. Hagel viel als stenen uit de lucht en het onweer werd zo erg dat bomen eruit werden getrokken en kleine tornades vormde zich. Het bos stond in brand, het was warm en koud tergelijkertijd. Het leek wel een fenomeen.

(Zo, zo sorry voor mijn late reactie.)

Riddel had net een brul geuit naar de rest van DW toen ze door haar brul die van Lea kon bespeuren en steeg op vanaf de plek waar ze gestaan had, maar bezorgdheid was nog niet meteen een deel van haar. Ze krunelde door de lucht en zocht naar Lea die kennelijk ook in Long vally rond hing. Ze wist niet meteen waar en zocht nadat ze verschillende brullen hoorde zowel die van Lea als die van een andere draak. Riddel keerde zich om en ontdekte nadat ze richting de watervallen gevlogen had drie verschillende gedaantes waaronder twee draken die dus tegen elkaar te keer gingen. Ze was gelukkig net buiten gehoorafstand van Lea's aanval en werd boos. Riddel brulde neidig, maar deed geen poning om Lea te hulp te schieten nog niet, ze moest ook eens voor zichzelf zorgen en als het mis zou gaan zou Riddel natuurlijk wel ingrijpen. 'Beheers je woede Lea dan pas kun je goed vechten!' beval Riddel Lea via haar gedachten om geen schorre keel te krijgen van zo'n afstand als ze nog was. 'Probeer je te consentreren en fokus op je tegenstander, anders zul je verliezen.' Haar mentale stem klonk strenger dan ze bedoelt had, maar ze bleef op een goede afstand van de twee vechtende draken af hangen en ver genoeg om niet door Lea doof te worden gemaakt.

Falkor keek met een wat felle blik naar de kleine draak. Die meteen van huidskleur veranderde en nog woederde werd. Falkor merkte niks van het temperatuur verschild hij was tenslotte een draak die goed bestand was tegen vuur en extreme hitte. Met een wat vermakelijke blik keek hij naar de kleine draak. Toen ze zichzelf probeerde te bevrijden. 'dat gaat je niet lukken hoor. Dus kalmeer.' Zei Falkor met een bevelende stem. Falkor was een stuk groter dan haar. En hij was ook een stuk ouder, dus ze zou hem onmogelijke zou kunnen ontsnappen. Toen er een fel licht van haar afkwam sloot Niko zijn ogen en klauwde zijn nagels dieper in de grond en drukte wat harder tegen haar lichaam aan. ‘Doe eens rustige kleintje.’ Zei Falkor wat geïrriteerd. Falkor opende zijn ogen weer en richtte zijn blik weer op de draak. Toen de draak een soort ijsstraal op hem afschoot verwarmde hij zijn lichaam meteen waardoor hij omringd werd door vuur. Het ijs smolt meteen weer maar door daar moest hij haar wel laten gaan. Falkor gromde even waarna hij opsteeg. Het begon ineens te stromen, Falkor gokte dat het door de draak kwam. Falkor bleef op een veilige afstand terwijl hij wachten en wat vuurballen haar kant opschoot. Ze zou snel vermoeide raken als ze zou door ging. Hoewel hij niet snel een gevecht uit de weg ging had hij nou niet zoveel zin. Hij was alleen maar dat ze kalmeerde en vertelde wat er aan de hand was. Falkor ontweek met weinig moeite de bliksem die op hem afkwam. Falkor keek even naar benden dit moest nou stoppen. Dacht hij, Falkor liet zijn lichaam weer omringd worden door vuur waarna hij meteen op de draak afschoot. Falkor greep meteen met zijn klauwen haar lichaam vast en zette zijn klauwen diep in haar vel. Waanra hij vlakboven haar nek beet. Ondertussen zette hij een duikvlucht in en met een flinkevaart schoot hij richting de oppervlakte. Nog geen 2 meter boven de grond liet Falkor haar los en klapte zijn vleugels uit waarna zodat hij zelf niet te pletter zou slaan. Met rustige vleugelslagen maakte falkor weer wat hoogte en wachtte geduldige af om te zien wat voor schade deze zet. Bij de kleine draak had veroorzaakt.

'Beheers je woede Lea dan pas kun je goed vechten!'Hoorde Lea in haar gedachten. Ze keek op, ze zag Riddel vliegen. 'Probeer je te consentreren en fokus op je tegenstander, anders zul je verliezen.'Hoorde ze vervolgens. De rode draak vloog op haar af in duikvlucht en hij liet haar los 2 meter boven de grond. Lea sloot haar ogen en de wolken verdwenen. De zon kwam op en nu pas zag Lea wat voor schade haar krachten hadden gemaakt. Ze voeldde dat Riddel in haar gedachten was ze moest zich goed concentreren op het licht en haar krachen. Opeens vlak voor ze de grond raakte kwam er een lichtflits, dezelfde als bij de training met Riddel. En weg was ze, ze verscheen terug met een lichtflits vlak achter de rode draak. ZE gak deze een stamp recht in het gezicht en ze verdween weer met een lichtflits. Ze brulde en kwam terug tevoorschijjn bij Riddel, haar adoptiemoeder. Ze keek naar Riddel, als Riddel haar zou helpen zou ze haar sterkste kracht kunnen oproepen: super nature. 'Riddel als je me helpt, kan ik mijn sterkste kracht opweken. Ik word er wel heel moe van maar als ik winnen moet ik het doen.' Zei ze vastberaden tegn Riddel en ze wachtte op haar antwoord. Maar ze ontweek de aanvallen van de rode draak, want ze was het sterkst in de lucht.

Riddel sloeg de rest van de tijd alles garde van wat er gebeurde en zag hoe Lea haar pa verworven kracht op een goede manier gebruikte. Ook hoorde Riddel dat deze draak eigenlijk niet met haar wilde vechten en ging in Lea's gedachten na wat er gebeurd was en bleef Lea op een rustige manier aankijken. 'Nee Lea het is goed zo je hebt je goed verweert, maar deze draak wilde je laten stoppen en laten weten dat het niet goed is om andere uit angst aan te vallen ookal begon de andere partij.' sprak Riddel met wijsheid en ze keerde zich naar de rode draak en ook haar gedachten. "Het is goed mijn beste, je hebt goed gedaan aan wat je dacht goed te doen. Laten we landen en samen praten." sprak Riddel met haar mentale stem die zeker door het hoofd van de draak zou klinken. Zonder aarzelen landen Riddel op de plek waar Lea en de draak die kenelijk Falkor heten zoals ze had opgevangen in diens gedachten waren begonnen te vechten. Haar kleurijke manen zwiepte heen en weer door de wind en ze landen soepeler dan een draak met leugel ooit zou kunnen en wachten af, als Lea zich zou misdragen moest Riddel zeker in grijpen en dat wilde ze nu even liever niet.

Met een geschrokken blik en bange ogen keek ze naar de kleine draak. Ze had geen idee wat de draak van haar wou of waarom het haar schuld was. Ineens lande er lomp een rode draak op de kleine drakin die brulde dat hij het afzou maken ongeacht wie er was begonnen. Iluna was aan een kant wel blij dat er nou nog een andere draakbij was. Maar voordat ze wat had gezegd barste er een hevig gevecht los tussen de twee. Iluna keek met een wat machteloze en geschrokken blk toe terwijl ze af en toe deking zocht. Toen er nog een draak bij kwam keek ze even met een hoopvolle blik naar haar in de hoop dat zij deze zinloze gevecht kon en ging stoppen.

(Flutje maar had geen zin om alle post door te nemen )

Lea keek Riddel aan en ze stopte met vechten, ze volgde Riddel maar ze hield de rode draak goed in de gaten. Toen ze het meisje zag schoot ze op haar af en Lea tilde haar op Lea haar scherpe tanden kwamen bloot te liggen en ze grijnzde. Ooo, wat hing dat meisje spijt krijgen. Ze vloog 3 meter hoog en ze liet het meisje vallen. Het meisje landde in een boom en Lea hing op dezelfde tak zitten als het meisje. Haar paarse ogen keken doordringend en ze waren gericht op de ogen van het meisje. Lea zuchtte en voor het eerste zei ze iets tegen iemand die nieuw was: "Sssorry...." Zei ze zachtjes. Lea keek met grote ogen naar het meisje en ze snuffelde. Toen keek ze naar Riddel, die er tevreden uitzag.