return

Solstice was aan de rand van de DW en ze keek naar benden ze zat op een rots die groot genoeg was voor haar lichaam. Het was duizende jaren geleden dat ze in de DW was geweest. Ze werd gehaaten door iedereen. Ze had namelijk een zeer belangerijke draak gedood. Ze grinikte bij de gedachte van de doodde draak. Ze vloog op, voor haar grote kon Solstice snel vliegen en ze was redelijk lenig. Ze hing naar de plek waar ze draak gedood had. De draak dat ze gedood had had voorspelt dat er daar een komeet ging inslaan. Toen de groenne weide's plaats maakte voor zwarte as was Solstice verwonderd, die draak had gelijk! De komeet had wel niet alles verwoest maar toch een stukje van de DW. Ze landde aan de rand van de krater en ze bekeek die eens goed. Ze keek eens rond, ze wou niet dat een draak die daar al lang leefde haar herkende. Solstice was al redelijk oud, maar voor haar soort was ze jong volwassen. Ze kreeg honger en vloog op opzoek naar een prooi. aan de rand van het zwarte landschap zat een mens een vuurtje te maken. Het was een kleine groep mensen van zo'n 20 personen. Een klein hapje dus. Ze veranderde haarzelf in een mens. Ze had een zwart kleed aan en haar haar was ook zwart. Haar ogen konden haar veraden, het leken op slangen ogen die voledig zwart waren. Haar pupil was wit. Ze liep naar de groep mensen die haar vriendelijk begroette. Haar amulet hing slap rond haar hals en het gloeidde fel. Ze liep langs de mensen voorbij, en ze gleed met haar nagels (die leken op zwarte drakenklauwen) langs de mensen. Het gif zorgde ervoor dat de mensen verlamd waren. Ze viellen op de grond als doden. Ze waren niet dood maar ze hadden geen gevoelens meer. Solstice veranderde terug in de zwarte draak dat ze was en ze at alle mansen op. Ze vloog terug naar de krater. Ze keek rond, hier kwammen duidelijk weinig draken. Ze hing gaan liggen, toen ze opeens een draak hoordde naderen. Ze hoopte dat het een draak was die haar niet zou herkennen. De oudde draken hadden vast legende's verteld over een zwarte draak die je emotie's stal.

Falkor had na de verhaal van Sky besloten om eens bij de kater te gaan kijken om zou wat meer van de geschiedins van Dragon world te leren. Hoewel ze niet had gezegd dat ze de draak was die de komeet had tegen gehouden en Dragon world van de ondergang had gered. Wist Falkor toch dat ze het was geweest de tekeningen in haar grot over de twee draken. Die dragon world hadden gered een daarvan leek precies op haar. Met rustige vleugel slagen vloog Falkor richting de kater waar de komeer was in geslagen. Het landschap veranderde langzaam in een dor en kaal zwart landschap. De schadde die de komeet had veroorzaakt was nog steeds te zien op het land. Falkor zette een landing in toen de kater in zicht kwam en vouwde zijn vleugels netjes op. Waarna hij met een opletten en behoedzame blik rond keek. Er zouden hier vast wel draken met slechte bedoeling zijn. Met rustige stappen liep over het zwarte landschap en over de rand van de kater. Hier was het dus gebuert. Hoewel Falkor nog een nieuwkomer was hij al veel van plan. Maar daarvoor had hij eerste leden nodige. Met een rustige pas liep hij verder en bleef even staan toen hij een andere draak zag liggen. Falkor liet rustige zijn blik over de draak gaan. Aan haar guer te ruiken was en een vrouwtje met een soort van zwart tot blauwachtige kleur. Falkor zette een paar stappen dichterbij maar zei niks, met een rustige blik keek hij de nog onbekende draak aan. Hij wist niet wat hij kon verwachten van haar dus mocht ze het eerste woord zeggen. Zodat hij wist af het eentje was met goede of slechte bedoelingen.

Ze keek achter haar en ze zag een rode draak. Ze grijnzde en keek terug voor haar, ze stond op. Ze was veel groter dan de draak voor haar en ze keek naar hem. Haar zwarte ogen glanzden naar de jong draak. Ze krulde haar nek en zei sisend: "Een draak, die zie ik hier niet veel.". Haar amulet gaf een zwarte kleur af. "Perfect!" Zei ze. Haar amulet was al meer dan duizenden jaren niet meer gevuld. Deze draak had kennelijk de perfecte emoties voor haar amulet. Ze liep rond de draak en ze sloot haar ogen. Ze veranderde in een witte draak en ze las de gedachten van ene Falkor. Ze sloot haar ogen en een zwarte wolk vloog rond haar en ze veranderde terug in de zwarte draak. Toen ze achter de draak stond liet ze een paar draken die op haar leken rond de draak verschijnen. "Zo, Falkor." Zei Solstice op een rustige toon terwijl ze met haar nagel over Falkor's harde huid gleed. Het gif zou al snel zijn werk doen en ze wachtte tot de draak ging reageren. Maar ze wist zeker dat de draak het niet gevoeld had.

Rustige keek Falkor naar de draak voor hem. Die naar achter keek en grijnsde, Falkor had er al niet zo goed gevoel bij gehad maar die grijns van haar leek het erger te maken. Falkor liet zijn blik over haar een gaan. ze was misschien ietsjes groter dan hem maar veel verschil was er niet echt in grote. Ze had een amulet om haar nek. De draak krulde haar nek en zei sissende. "Een draak, die zie ik hier niet veel.’ Haar amulet gaf een zwarte kleur af. "Perfect!" Zei ze, waarna ze een rondje om hem heen liep. Falkor keek haar rustige aan maar hij vertrouwde haar nou al niet. Falkor gromde even dreigend. Maar kon een verbaasde blik niet verbergen toen ze een paar keer van gedachte veranderde. Toen ze copie van haar maakte. Gromde Falkor fel en dreigend. "Zo, Falkor.’ Zei ze waarna hij iets over zijn huid voelde gaan. ‘Ja dat is mijn naam. En die van jou?’ Zei hij alleen maar. Aangezien hij nog niks had gezegd en ze nou al zijn naam wist betekende dat ze gedachten kon lezen. ‘dus je kan gedachten lezen moet vast erg handige zijn soms?’ zei Falkor rustige terwijl hij zich wat dreigend opstelde.

‘Ja dat is mijn naam. En die van jou?’Zij Falkor. Solstice sloot haar ogen en zei: 'Solstice.'
‘dus je kan gedachten lezen moet vast erg handige zijn soms?’Zei hij er nog bij. Solstice haar ogen bleven dicht, maar ze antwoorde niet op deze vraag. 'En wat kom jij hier doen, opzoek naar informatie?' Zei ze sisend. Al zou deze draak aanvallen zou hij waarschijnlijk verliezen. niet omdat hij kleiner was maar gewoon, hij was jonger. Hij was nog een jonge draak, nieuwsgierig en soms roekeloos. Ze bleef kijken naar de draak, maar verder zei ze niets. Ze liep weer rond hem en nu stond ze voor hem. Ze wachtte tot Falkor ging reageren.

Falkor knikte alleen maar toen de draak zichzelf voorstelde als Solstice. Ze gaf geen antwoord op zijn vraag. Falkor had er maar een slecht gevoel bij. 'En wat kom jij hier doen, opzoek naar informatie?' Zei ze sisend. Falkor keek wat verbaasd op van deze vraag. Maar schudde meteen zijn kop. ‘Nee ik was gewoon een beetje aan het rondvliegen en wat aan het rondkijken.’ Falkor keek haar rustige aan maar vanbinnen begon hij een beetje onrustige van haar te worden. Dat rondjes om hem lopen vond Falkor maar niks. Toen Solstice voor hem ging staan keek Falkor even omzich heen. maar richtte als snel zijn blik weer op haar. 'En wat doe jij hier?' Vroeg hij rustige.

‘Nee ik was gewoon een beetje aan het rondvliegen en wat aan het rondkijken.’ Zei Falkor. Dit stond Solstice niet aan die draak zou niet naar dit gebied komen om gewoon wat rond te fladderen. 'En wat doe jij hier?' Zei Falkor rustig. Solstice krulde haar nek en zei sisend: 'Duizende jaren geleden was dit mijn thuis.' . Een grote grijns kwam op har snuit en haar horens kwammen overeind. Nu leek ze nog groter en ze leek dominanter te zijn. Langzaam werd ze heel ongeduldig, wanneer zou dat gif zijn werk doen. Ze had misschien weinig gif ingespoten maar nu duurde het wel erg lang. De eerste reactie kwam, zorgde ervoor dat ze minder ongeduldiger werd. Falkor werd rustig en dat was het eerste teken van het gif. het volgende zou slaperigheid zijn en het laatste volledige verlaming.

Zijn antwoord stond de draak niet echt aan. Falkor kon het gewoon meteen zien maar het was de waarheid. Niet dat hij zich er erg druk om ging maken ze mocht denken wat ze wou. Toen hij vroeg wat ze hier deed krulde ze haar nek weer en zei met de sissende stem. Falkor vond het maar een beetje raar maar ging er maar niet op in. 'Duizende jaren geleden was dit mijn thuis.’ Zei ze met een grote grijns op haar gezicht. Falkor dacht meteen even terug aan het verhaal wat Sky hem verteld had. ‘Dus jij woonde hier voor de ramp en de komeet inslag.’ Falkor negeerde het dominante gedrag van haar en de slaperigheid die langzaam in hem opkwam. Maar hij ergerde zich er wel aan alsof ze wou zeggen dat zij beter was. Falkor voelde zich langzamere hand steeds slaperiger worden. Wat hij nogal raar vond, Falkor Schudde een paar keer met zijn kop en probeerde zijn aandacht op de draak en het gesprek te houden om het zou maar te noemen.