Meeting new persons

Vanuit de onderwatergrotten schoot ze het water uit opzoek naar voedsel. Het was een nieuwe plek voor haar en Sani stond erop om met haar mee te gaan. Wat Laisve had gedaan vond hij echt heel erg, maar Riddel nam het nog al droogjes op, want ze had wel vaker gevochten met de andere long's in Japan voor ze naar de tempel moest die voor haar bestemt was. Het was een ware hel geweest voor haar, ze mocht niet langer meer naar buiten dan een uurtje of zo, want steeds kwamen er van heiden en verre mensen naar de tempel om haar te bewondeneren en geschenken aan te bieden zodat ze hen geluk zou schenken op ter mijn. Maar dat was niet meer dan bijgeloof geweest. Riddel was het dood moe geweest o steeds aangegaapt te worden alsof ze een of ander speciaal ding was waar iedereen bij in de buurt wilde zijn. Riddel schudden haar kop en Sani moest zich goed vast houden om niet van haar rug af te vallen. Riddel wilde graag een groep op starten, maar ze had nog niet alle plannen goed geregelt en wilde dus nog even wachten tot alle details op de juiste plek waren geplaatst. Ze kronkelde door de lucht zoals zij zich altijd had voort bewogen en spotten een grote kudde herten bij het rustige meer. Riddel dook naar beneden en gritsten twee herten tussen de groep vandaan. Het ging zo snel dat de dieren er niks van mee kregen. Riddel zweefde nog een tukje bij de kudde vandaan en ging liggen. Haar lange scherpe klauwen harren de schedels van haar prooien doorboord zodat ze meteen gedood waren. Sani klom tussenhaar manen vandaan en sleepte het kleinste hert tussen haar poten vandaan en ontvelde het diertje, waarna hij hout ging halen die Riddel met behulp van het zonlicht aanstak zodat Sani zijn deel zou kunnen gaan braden. Sani theng was een van de vele dienaren die haar in japan gedient had, maar zijn koppigheid had de jonge monnik er toe gedwongen haar te volgen. Sani wilde Riddel eigenlijk mee terug nemen naar Japan, maar Riddel peinste er niet over om terug te gaan naar haar geboorte land ookal miste ze haar broers zusters en haar ouders. Riddel zeten haar tanden in haar buit en begon die naar binnen te werken. Het vlees smaakte mals, niet zoals het vlees dat de mensen voor haar hadden meegenomen dat smaakte taai en oud. Het geluid van vleugelslagen trok haar aandacht en Riddel stak haar kop de lucht in met een nog bebloeden muil. Wie er ook aan kwam ze wilde graag weten wie het was of waren...

[Pff veel te lang weggeweest ]

Videtur had al maanden kleine brandjes van de mensen geblust en vond dat hij nu wel een vakantie verdiende. Zijn gekleurde schubben glanzde in een waterig herfstzonnetje en hij genoot van de warmte. De mensen hadden hem verteld over een vallei waar het heel rustig was. Hij was benieuwd en had besloten eens een vluchtje te maken. Een tijdje keek hij genietend naar de onder vliegende bomen en bedacht dat er toch nog mooie plekken bestonden op DW. De laatste tijd had hij alleen verbranden boerderijen gezien en geweldadige draken weggejaagd. Als beschermer van het mensenras had je niet vaak vakantie dus nam Videtur deze kans met beide poten aan. Het was niet zo vaak rustig in DW.
In de verte zag hij een schittering en vloog er nieuwschierig naartoe. Als het een mens was zou hij zich vervormen, bij draken zou hij er gewoon opaf gaan. Een klein zuchtje van opluchting kwam over zijn smalle tanden vandaan. Toen hij hier in DW was gekomen had hij meer zijn andere gedaante gebruikt dan zijn echte gedaante.
Videtur kwam dichterbij en hij zag dat het een witte draak met regenboog kleuren was. Toen zag hij dat het een long was en zette hij zich scherp. Hij was al eerder met een long in aanvaring gekomen en dat was geen pretje geweest. Die vervloekte NW ook. dacht hij tandenknarsend, zij hadden hem meer last bezorgd dan in heel zijn levensjaren als protector.
Videtur vloog in het zicht van de draak en lande ervoor. Zijn vleugels nog gesprijd als teken van vorzichtigheid.
'Smakelijk,' zei hij vriendelijk.

kaylen liep rond door de bossen. Samen met zijn oudere broer was hij gekomen naar DW. Ver hier vandaag groeide ze op en leefde ze reletief goed eigelijk. Alleen nu dat ze ouder werden werdt het eens tijd voor hun om weg te gaan. "Stuart!" riep hij naar achter waar hij zijn broer voor het laast zag. Kaylen kon om eerlijk te zijn niet echt zonder hem. Niet nu tenminste in dit nieuwe land. Langzaam liep de draak verder, want hij had gehoord over een meer hier in de buurt. Om nu te gaan drinken en wat te eten was niet zo slecht idee.
Na een stuk te hebben gelopen door de bossen ging de jonge draak zitten. "ben het zat" zeurde hij tegen zich zelf. Hij hoorde water stromen dus het moest ergens zijn. Met zijn kop keek die meerdere kanten op in de hoop wat te kunnen zien, maar nee er was weinig te zien. Tot dat hij de lucht in keek. Een lange mooie Long vloog door de lucht en met verbazing keek hij de draak na tot hij het niet meer kon zien. Deze soort draak kende hij alleen van verhalen en uit nieuwschrigheid stond de rode draak op. Niet eens wetend of zijn broer nog bij hem was rende hij door. Wel wist hij dat er slechte draken hier waren dus al voor dat hij de Long vond was hij verstopt. Wie weet wie er was. Al snel hoorde hij een andere draak aan komen.
Nieuwchrig was kaylen verstopt. Ze waren nog niet zo groot als hun ouders en mensen waren net zo groot als hun nu zijn. Voordat hij omkeek om te kijken wat er verder om hem heen gebuurde kwam er een grote draak met veel kleuren . De houding van de draak gaf aan dat hij voorzichtig bezig was , dus uit voorzorg bleef Kaylen maar zitten en luisterde wat er zou gaan gebeuren en wat zijn broer zou zeggen.


(was weer eens te lui om veel te typen XD)

Een paars gekleurde draak kwam aan gevlogen en landen een eindje van haar vandaan met open vleugels. Sani had haar vertelt dat draken met vleugels op deze manier hun voorzichtigheid uiten. Toen de draak sprak knikte Riddel ter begroeting naar de gevleugelde draak. Het was niet de eerste keer dat ze draken met vleugels zag, maar ook zijn was voorzichtig en legde haar staart wat verder opzij en haar snorharen wiebbelde op een trillende manier die ook als voorzichtigheid gelden. 'Bedankt, dit vlees is echt lekker. Wat brengt jouw hier als ik vragen mag?' sprak Riddel op rustige toon en Sani draaide het stuk vlees dat hij over het vuur had gehangen terwijl hij naar de paarse draak keek. Haar gedachten speelde mee met de lichte wind die door de lucht woei en zo kwam ze achter de naam van de paarse draak. 'Kom er gerust bij Vitedur en jij ook Kaylen. Ik heb geen kwaad in de zin zoals jullie denken.' sprak Riddel op haar gebruikelijke kalme toon die andere vaak geruststelde, maar de onrust bij Videtur was niet ongegrond, want Riddel merkte ook op dat er nog een long in DW was die hem aangevallen had. Zachtjes gromde ze kort in zichzelf, maar liet het niet merken aan de twee andere draken. Een derde draak voelde ze nog niet. Ze zouden vat willen weten hoe ze hun namen wist, maar daar had ze geen moeite mee en at rustig de rest van haar buit op onder de boze blik van Sani die het niet goed vond dat ze haar krachten op deze manier gebruikte, maar dat was ze gewent. Misschien dat beide draken zouden denken dat hij haar temmer was, maar dan vergisten die zich toch. Sani zou nooit een draak willen temmen ookal vloog hij met Riddel mee. Sani was een dienaar van Riddel die haar had gevolgd vanuit japan door de plukken van vacht die ze tijdens de reis naar DW had verloren. Riddel keek even naar de plek waar Kaylen zich verstopt had, maar ze wilde de jonge draak geen angst aanjagen dus blee ze rusti liggen wachten op een reactie van een van de draken.

95, 96, 97, 98, 99, ... wacht, waar was Kaylen heen? Stuart had de bomen die ze tijdens het lopen tegenkwamen uit pure verveling getelt en was blijkbaar zo diep in gedachten verzonken geweest dat hij zijn broer was kwijtgeraakt. Oh ja, dat kon er echt nog bij. Hij en Kaylen waren misschien een tweeling, maar officieel was Stuart iets ouder en hij voelde zich verantwoordelijk. Zeker nu ze in een onbekent gebied waren en ze kleiner en jonger waren dan de meeste draken hier. Met een geïrriteerde zucht zette hij zich af van de grond en zocht naar zijn broer. Na een tijdje vliegen merkte hij twee draken op. Een witte long met regenboog-kleurige manen en een paarse draak. Nieuwschierig vloog Stuart een stukje dichterbij en ving nog net de woorden van de long op. '...bij Vitedur en jij ook Kaylen. Ik heb geen kwaad in de zin zoals jullie denken.' Stuart volgde de blik van de long en vloog op het bosje af, zich er niets van aantrekkend dat ze hem nu zagen of niet. "Boe!" Riep hij nadat hij achter Kaylen gelandt was. Het was altijd wel fijn om zijn broer de stuipen op het lijf te jagen, maar meestal deed hij het bij andere draken en niet bij hem.

[kort, i'm sorry]

[Verwarend die 2 broers, moest 2keer kijken voor ik zag dat het een verschillend account was:p ]

Videtur snoof even verontrust toen de andere draak zijn naam zei. Hij plooide zorgvuldig zijn vleugels op en legde zich wat dichterbij. De andere draak had nog een naam genoemd.
'De rust neem ik aan,' antwoorde hij op de vraag. 'Het is nogal onbeleefd om mijn naam te noemen zonder de jouwe, ook zou ik je willen vragen uit mijn hoofd te blijven. Ik zou niet graag willen hebben dat je geshockt raakt.' Hij zei het vriendelijk maar het klonk duidelijk. Hij had in zijn leven heel wat megemaakt zelf met Goden gesproken, zei hadden hem inners zijn lot uitglegd.
Achter hem hoorde hij opeens 'BOE' en rustig keek hij om, als hij nu goed geteld had waren ze nu met vieren. Videtur krabte een aangekoekt stukje vuil van zijn soepele schubben en legde zijn staartveren goed. Zijn staart was nog een van de laaste dingen die niet voledig volgroed waren, normaal moesten zijn staartveren nog langer en spitser worden.

[Ook nogal een klein tekstje, p.s. Riddel als die Sani echt meespeeld in het spel kun je maar beter een ander account maken want het is nogal verwarend en daarbij dacht ik dat 2 personen in 1 account niet mocht ]

(lol tweeling he)

Kaylen was zo nieuwchririg dat hij niet eens merkte dat Staurt in de buurt was. Of eigelijk de hele tijd er niet was en dat blijkbaar Kaylen gewoon alleen bij de bosjes zat. Toen hij zag dat de grote draak zijn vleugels plooide en rustig deed keek Kaylen weer op. Dit keer met zijn kopveren omhoog omdat de Mooie regenboog Long zijn naam ineens zei. Geschroken keek hij over de bosjes heen. Kaylen was dus al gezien en blijkbaar kende de Long hem al. Niet wetend dat zijn gedachtes gewoon werden gelezen. De grote andere draak begon te spreken en Kaylen luisterde en keek vreemd op. "werdt mijn gedachtes net gelezen" dacht hij verbaast en voordat hij maar iest kon doen hoorde hij achter hem een "BOE" en geschroken keek hij om en met een kleine sprong keek de rode draak om. Daar was zijn broer en kwaad snoofde Kaylen en keek weer om. "Staurt!" riep die kwaad en keek weer om. Hij moest niet vergeten dat er twee grote volwassene draken voor hem zaten. Voorzichtig liep hij door de struik tot dat hij er voor stond en keek Staurt aan. Hij had geen idee wat hij nu moest doen dus ging hij maar liggen om kleiner te lijken en wachte tot zijn broer actie zou onder nemen. Maakte hem niks uit wat maar dit was gewoon raar.

Videtur had wel gelijk en Ridel voelde zich even schuldig over dat ze haar naam niet had genoemt. 'Tuulijk dat is waar, Videtur. Mijn naam is Riddel en dit is Sani die me vanaf Japan gevolgd is.' zei Riddel en legde haar staart richting Sani die weer bezig ging met zijn stuk vlees en voelde dat het eetbaar genoeg voor hem was en liet het eerst even afkoelen voor hij begon te eten. De gedachten van een ander draken jong kwam in haar op en ze keek even richting het draakje dat de struiken in vloog en hard "Boe" riep. De reactie van het draken jong liet haar de moeite niet nemen om ander diens naam te komen. Riddel glimlachte vrolijk en hoorde Videtur weer wat zeggen en richten haar aandacht tot de paarse draak en knikte begrijpend. Het was alleen zo dat ze het nooit laten kon, maar als de ander er op stond dan deed ze het ook niet langer meer. Kaylen kwam de struiken uit en ging niet wetend wat hij moest doen liggen. Riddel keek hem goed keurend aan en ze knikte lichtjes. Het stuk dat Sani nog had laten liggen gebruikte hij toch niet langer en Riddel gritste die weg en scheurde het karkas in drie gelijke stukken en stond zelf op om de stukken voor de draken te laten vallen. De laatste twee liet ze bij Kaylen vallen voor ze weer naar haar plek liep en ging weer liggen. Haar lange lichaam krulde zich normaal op, maar voor andere die het nog nooit gezien hadden zag het er vreemd uit. Riddel legde de botten die nog over waren naast zich neer en wachten tot de laatste draak zich bij hen had neer gelegd.

Nadat ze geland waren om even te gaan eten kwamen twee draken aan op de plek waar hun zaten. ook al zat er eentje kennelijk verstopt tussen de struiken die later opgeschrokken werd door een andere draak die hard "Boe!" riep. Sani vond het maar niks dat Riddel haar krachten zo gebruikten ookal was het een slimme zet en kon ze zo alles over de schepssels te weten komen zonder het ze te vragen. Sani deed dat nooit bij draken die hadden zo'n diepte gang van gedachten dat je er gemakkelijk in verdwalen zou kunnen. Sani begon van zijn deel te eten toen die afgekoelt genoeg was en bleef de twee draken aankijken die Videtur en Kaylen heten, maar de laatste draak heten Stuart. Die naam werd door Kaylen zelf nog duidelijk en hard genoeg te roepen uit schrik, maar ook uit kwaadheid. Toen Riddel het karkas dat nog over was verdeelt had in drie stukken ging ze weer op haar plekje liggen en keek naar de twee van de drie die erbij waren komen liggen. Sani gooide nog een stuk hout op het vuur om warm te blijven. De winter was misschien nog ver af of dichtbij, maar de herfst solde je niet mee, want voor een mens was het al aardig koud geworden.

Videtur tikte met zijn nagel op de grond in een dromerige melodie die in zijn hoofd speelde. Hij keek Sani geintresseerd aan. Hij zag niet al te vaak draken die één bepaald persoon bij zich had. Maar deze hadden duidelijk een achtergrond. Hij moest toegeven dat hij dit wel leuk vond, zo samen zitten met andere draken. Normaal zag hij alleen draken als hij ze moest wegjagen.
Het was duidelijk dat Riddel ouder was maar omdat Videtur niks van zijn leven voor de Goden wist wist hij dus ook niet hoe oud hij einge;ijk was. Maar zijn staartveren wezen erop dat hij nog niet ouder was dan 500.
'Waar kom je vandaan Riddel? Niet van in de buurt neem ik aan.' Videtur knikte naar Riddels lijf en keek vragend. Hij voelde zich wel ontspannen en liet zijn ineengevouwen vleugels wat naast zich zakken, zijn vleugelsgewrichten strekte zich behagelijk uit. Met een zucht legde hij zijn kop voor zich uit en strekte zijn nek.
'Vergeef me mijn gemakzucht. Ik heb al lang niet onstpant,' zei hij met ogen dicht.

Videtur sprak en Riddel keek hem aan en luisterde naar hem. Deze draak leek door zijn vreemde geele tekens niet ouder dan zijzelf zou zijn, maar juist jonger. Toen hij naar haar lichaam knikte grijnsde Riddel en zwiepte met haar staart van vreugde. 'Ik kom niet uit deze buurt dat staat vast. Ik kom uit japan net als Sani.' sprak Riddel en keek even naar de monnik die uit alle rust rond keek. Riddel verwachten eigenlijk niet veel van Sani en had hem ook niet gevraagd of hij met haar mee zou gaan. Videtur's laatste woorden deden haar niet eens op kijken, maar vond het toch fijn dat hij dat zei. 'En Jij Videtur kom jij hier uit de buurt? Je mag je ontspannen hoor daar heb ik niks op tegen. Draken die zich niet ontspannen kunnen zeer gestrest raken. Daar heb ik veel ervaring mee toen ik nog in Japan woonde. Zoals je ziet ben ik geen gewone lung vanwegen de kleuren die ik draag...' sprak Riddel en haar stem werd steeds duisterder, maar ze schudden haar kop en keek weer naar de andere jonge draak en wachten nog steeds op Stuart. Haar gevoel over deze draken was goed en kreeg geen slechte gedachten of gevoelens over hen door. Ook zei legde haar kop over haar poten heen en likte stiekum aan Sani's hand die het even niet in de gaten had.

Videtur begon een vraag te stellen en Riddel beantwoorden die op een neutrale toon. Even keek hij de grote paarse draak ook even aan, maar bleef wijgen tot hij zijn eten op had. Riddel sprak over dingen die haar ook stress op geleverd hadden en daar kwam hij nu pas achter. Sani vronste even zijn wenkbrauwen voor hij zich weer tot Videtur. Hoe bedoelt u met lang niet meer kunnen ontspannen? vroeg Sani op rustige toon en hij klonk best plechtig, maar dat was hem zo geleerd om op deze manier te spreken. Sani bleef rustig naar Videtur kijken toen Riddel hem plots likte en hij keek haar even vreemd aan. Riddel had hem altijd al als een vriend behandelt en niet als een dienaar, tenzij een van de wijze, andere Lung's of vreemde mensen er waren om haar om een gunst te vragen. Sani keek haar even glimlachend aan voor hij zijn blik weer op de paarse draak vestigde.