a new life

De bomen waaiden heen en weer door de grote hoeveelheid wind. Een Zwart/paarse draak landde midden op een open plek en liet zijn berijder van zijn rug af glijden. "Ga jagen,Zeno. Ik weet dat je honger hebt." zei Drew toen er een gegrom uit de buik van de draak kwam. "En jou hier achter laten? Geen denken aan." Zeno is redelijk koppig van aard, maar toch geeft Drew het niet op. "Ik denk niet dat iets of iemand me hier gaat aanvallen. Anders klim ik wel in een boom." Zeno zakt een beetje door zijn poten zodat hij zijn temmer recht kan aankijken. "Dat zei je een half jaar geleden ook. Toen mensen je aan een hooivok wilden rijgen." Drew zucht even bij die herinnering. De mensen dachten dat hij een kind van de duivel was omdat hij een heks van de brandstapel redde. "Ik kan er gewoon niet tegen dat ze een onschuldig persoon zoiets aandoen. Dat is een voorbeeld van wat hier nooit zou kunnen gebeuren." Zeno schud zijn kop en geeft zich gewonnen. "Als er iets is, roep je zo luid als je kan. Ik ben nooit ver weg." Met die woorden steeg hij weer op en liet Drew stond te popelen om het gebied te verkennen.


[kai]

In een zwart gewaad liep een schim door de bossen. Enkel een pluk withaar was te zien. De pluk waar kai altijd al last van had. In zijn menselijke vorm. Omhuld door een gewaad en wat kleren liep hij door het bos. Hij was een tijd weg geweest. Dw beviel hem. Maar iedereen moet soms even rusten. Kai dus ook. Voor kai klonken stemmen. Van een mens en een draak. Van onder de cappuchon keek haar naar het mens en de draak. "Dat zei je een half jaar geleden ook. Toen mensen je aan een hooivok wilden rijgen." was de eerste zin die kai kon verstaan. Kai glimlachte bij die woorden. Het zag er altijd grappig uit als iemand de doodstraf kreeg. Niet dat het een pretje was, maar toch. "Ik kan er gewoon niet tegen dat ze een onschuldig persoon zoiets aandoen. Dat is een voorbeeld van wat hier nooit zou kunnen gebeuren" zei het mens. Kai snapte er niets meer van. Het was vast zo'n verhaal met een ver verleden. Kai was in gedachtes gezonken en zag dat de draak weg was weggevlogen. Kai stapte de bosjes uit en keek naar het mens. Hij zag er uit als een echt mens. Een die uit een moeder is geboren en niet uit een ei. Ook het uiterlijk van een en niet zoals kai een bleke huid, klauwen en draken oren. Alles had hij onder zijn gewaad verstopt. Op zijn gezicht na.