Bored, as always..

Een jonge blauwe draak vloog wat traag rond boven de velden, geen enkel briesje liet haar uit koers raken, ookal had ze die niet. Elke dag was zowat hetzelfde, opstaan, drinken bij een beekje of rivier, jagen en dan weer gaan slapen. Het was een soort ritme voor haar geworden en daar werd ze gek van! Nooit gebeurde er écht iets speciaals hier, misschien dat er iemand voorbij vloog maar dat was het dan ook. Zelfs de rond huppelende konijnen om haar heen konden haar niets schelen, al haar aandacht zat nu in haar gedachten. Soms week ze uiteen voor een in de weg staande boom, maar verder zweefde ze echt roekeloos rond. De lucht onder haar vleugels werd naarmate warmer, ze keek verward omlaag en zag dat ze nu boven een kleine rivier vloog, langzaam drukte ze haar vleugels dicht tegen haar lijf en daalde zacht neer op het gras. De geuren van de velden dreven haar neus binnen en ze voelde zich eigenlijk weer thuis. Ookal wilde ze hier liever weg, toch kon ze eigenlijk niet tegen heimwee, hier was ze al zolang als ze kon herinneren en ze wilde al haar oude gedachten niet verliezen. Haar eerste vlucht was van een heuvel die niet echt vreselijk hoog was en in een beschut plekje onder de bomen had ze haar eerste prooi gevangen, maar dat was ze al bijna vergeten. Naarmate de tijd zich verder liet gaan vervaagde al haar vrolijke herinneringen en daardoor begon ze deze plek steeds meer te haten. Ze had ruimte nodig, avontuur en angst, dat kreeg je hier nauwelijks, misschien als je in de rivier zou vallen, maar die was zo ondiep dat je er gemakkelijk weer uit kon klimmen. Maar ze kon dit gebied gewoon niet verlaten, haar maag raakte in een knoop van al die vragen en ze zakte door haar achterpoten. Misschien was ze wel voorbestemd om hier te blijven en niets te beleven, misschien was de buiten wereld wel té gevaarlijk voor haar en zou ze het met geen mogelijkhied overleven..
"Nee!" Zei een stemmetje opeens in haar hoofd, waar kwam het vandaan en wat bedoelde het? Misschien zou ze er maar een nachtje over moeten slapen, ja, dat was altijd wel beter.. Langzaam rekte ze haar nek uit en nam wat slokken water in zich op. Het werkte al meteen verfrissend en haar ogen vielen wat dicht. Was het zo erg dan om een keer buiten te slapen? Vast niet, kon ze er erg ziek van worden? Zou ze worden aangevallen of was ze dan erg onbeschut? Dat was niet erg waarschijnlijk, zonder het ook maar te merken klapten opeens haar ogen dicht en krulde ze haar staart over haar bek. Al snel pakte de slaap haar lichaam en vertraagde ze haar ademhaling, warm onder haar vleugels kon haar niets gebeuren, hopelijk..

Open voor iedereen!

Solo vloog rond, hoog in de lucht. Het was heerlijk weer en in de lucht was hij in zijn element. Hij schoot door de wolken. Hij kon er doorheen kijken, maar voelde de druppels in zijn gezicht. Hij maakte salto's en duikvluchten en brulde vrolijk. Plotseling zag hij een draak in het veld liggen. Hij maakte een duikvlucht en landde in het gras tussen de klavers. Een konijntje stoof ervandoor. Het rook lekker. Solo liep onbezorgd naar de slapende draak, zonder erbij na te denken dat niet alle draken hier aardig waren, zoals hij tot zijn schrik al eerder had gemerkt, maar hij was nu eenmaal gewend dat alle draken goed waren. 'Hallo.' zei hij. Terwijl hij het zei besefte hij dat het niet heel aardig was de draak zomaar akker te maken, maar nu had hij het al gezegd. De draak zou vast niet heel boos worden. Ze had een mooie vacht die er zacht uitzag, en heel even kreeg Solo ineens de neiging om aan de vacht te voelen, maar hij hield zich in. Hij keek even naar de blauwe lucht. Er waren niet veel wolken. Hij keek snel weer naar de grond, want de zon scheen fel in zijn ogen. Hij zag even een vlek op zijn netvlies, vooral als hij met zijn ogen knipperde, maar na een tijdje ging het weer weg. Hij keek naar een vlinder die rondfladderde, en toen naar een vogel die probeerde de vlinder op te eten. Toen keek Solo weer naar de draak. Was ze al wakker?