Huntig form fun!

De draak deed iets wat Race nog nooit had meegemaakt. Een grote koepel vormde zich in de water val van Race en nam zo een aantal mensen mee de koepel in, maar het had een neven effect op de aanval van de lung en het begon weg te sijpelen. Race werd woedend had geen van zijn aanvallen dan effect op deze draak? Toen hij de woorden hoorden van de draak en hoe deze zich om de mensen begon te ontvermen schoot Race op hem af en begon hem van alle kanten te krabben en bijten op elke plek die je maar bedenken kon. Zijn lange giftige nagels drongen diep inder de schubben van de paarse draak en hij voelde hoe het bloed rond zijn klauwen en tanden begon te druipen. Race joeg zijn klauwen dieper in de huid van de draak en krabte hem over zijn borst merdere malen. Daar had Race wel een soort van littekens gezien en hij wist niet dat daar juist de kracht van de draak lag? Race beet de draak in zijn snuit en zwiepte hard van links naar rechts met zijn kop. Hij had genoeg van deze flierenfluiter! Zwart vuur kwam tussen zijn tanden door en verbranden de snuit van de draak? Race zetten steeds meer druk op zijn kaken en hoorde iets breken. Hij liet los en beet meteen in een van de voorpoten van de draak waarbij Race zijn lichaam steeds zo draaide dat hij vrij veilig stond voor tegen aanvallen! Hij liet de voorpoot los en greep nu de plek waar het vleugelgewricht zat en rukte en sjorde er met alle geweld aan. Zijn bek zat vol bloed en hij genoot ervan om andere pijn te doen!

Videtur lette even niet op en werd meteen aangevallen. Deze aanvallen waren van het soort wanhopig type, en ondanks dat ze niet zo diep gingen maakte ze wel oppervlakkige plekken open waardoor bloed tot vrijlijk stroomde. De long zette de aanval op zijn borst en de gele barsten in zijn huid begonnen gevaarlijk te pulseren. Opeens krabde de ander een open en er scheen fel licht uit de wonde voor het zich vanzelf weer sloot. Even verwonderde hij zich erover want hij had het nog niet eerder gezien, maar zijn aandacht werd meteen weer aan de groene draak besteed wanneer die zijn snuit pakte en wilt begon te zwieren. Videtur slaagde erin om met zijn achter poot tegen de ander zijn buik te krabben voordat hij een krak hoorde in zijn hoofd en hij bloed in zijn muil proefde. Er was een tand afgebroken die in zijn gehemelte stak. Van de pijn deinde hij achteruit maar de draak spoog vuur die Videtur maar net kon ontwijken alvorens de ander weer de aanval zette aan zijn vleugel gevricht.
"Waar is die verdomde snelheid heen?" Dacht hij kwaad. Zwarte vlekken kwamen voor zijn zicht en hij besefte dat hij weer vergiftigd was. Snel kalmeerde hij zijn hartslag zodat hij meer tijd had voor het gif volledig was rondgepompt en hij trok zich los waarna hij de draak met een kleine hoeveelheid rauwe magie op afstand hield. Snel putte hij nog magie uit zijn kleiner wordende krachtbron en stuurde de genezende vlinders op pad om hem te genezen.
Het vuur van de andere draak had het natte gras in brand gestoken en doordat het nog nat was van de waterzuil rookte het verschrikkelijk. Videtur was bijna niet meer te zien! Een grijns kwam op zijn gezicht en hij bedacht dat hij de andere draak wanhopig kon maken met zijn contstante genezing.
De rook trok op nu het vuur niks meer had om te verteren behalven sneeuw en de vijand werd weer zichtbaar. Videtur maakte zich groot en spande zijn spieren terwijl hij zijn vleugels strekte. Een goude gloed scheen rond hem en Videtur was aantezien in al zijn glorie.
'Ben je nog steets van plan om me te blijven aanvallen!' Hij gromde vervaarlijk en leek wel onoverwinnerlijk maar hijzelf voelde dat zijn magie al voor de helft was opgebruikt. Genezen was heel handig voor het verkrijgen van energie maar maakte het moeilijker om de volgende magische handeling uitte voere die op zijn beurt weer terug energie pakte van het genezen. Achter Videtur stonden de mensen bij elkaar met de zwaarden in hun handen alsof ze dachten dat ze daarmee iets konden uithalen. Ze hadden precies besloten dat de paarse draak voor hun hun hielp en niet wou opeten.
Videtur gromde opnieuw en keek alsof hij zelf een God was in de plaats van zijn bazen.

De paarse drakenborst gaf een felle licht flits en Race gebreep niet waarom, maar toen die weg was bleven er geen wonden achter. Zijn hoofd er niet overbrekend merkte hij dat de draak hem ontweek en terug aanviel door met zijn achterpoot over de buikschubben van Race te krabben. Gelukkig voor hem maakte de draak er alleen, maar ondiepe krassen op. Race beet weer en zag dat de draak zichzelf weer genas. Race gromde geergerd en greep naar een van zijn andere aanvallen. Vanuit de grond verscheen een dikke mist die voor ieder van zijn vijanden ondoordringbaar was zelfs als deze draak een warmte zicht had. Alleen Race kon hier door heen zien en de mist was door Race zelfs zo samen te ballen dat het een dikke soep werd die niet weg gewaait kon worden door drakenvleugels! Race grijnsde vals nog voor hij aan het zicht onttrokken werk en hij zetten zijn stappen niet langer meer op de grond wat zijn positie kon verraden, maar hij kronkelde zich tussen de mist door naar een plek waar de draak hem het minste zou verwachten. De mist kolkte zo'n Tien meter hoog de lucht in en daar tussen kon Race zich geluidloos bewegen, zonder meteen op te vallen, maar de mist kon hem wel verraden door de bewegingen die hij door de lucht zou maken. Race kronkelde omhoog en bleef daar even rond hem heen cirkelen. 'Jij denkt dat je onverslaanbaar bent nestkuiken, maar dat ben je niet! Ik ben alleen beter getraint dan jij dus wees verstandig en vertrek of ik zal je uitputten tot je geen klauw meer kan bewegen!' Sneerde Race en kronkele de andere kant op en zorgde ervoor dat de mist nog dikker werd. Race daalde iest en bleef daarna stilletjes hangen zonder al te veel te bewegen en zorgde dat de mist aan de andere kant dan dat Race was iets te laten kolten.

[Als Slinno niet meer antwoord zal ik dan maar weer iets zeggen...]

Een beetje verschrikt keek hij hoe er witte mist uit de grond kwam. Dit kon voor problemen zorgen! Zijn mensen trok hij bij zich door met zijn staart ze naar hem toe te duwen. Videtur voelde hun angst en hij gromde waarschuwend rond zich. Hij hoorde een stem lijzige stem boven hem en stoote een kleine straal rauwe magie naar de plaats van de stem. Die duidelijk geen doel trof.
Waakzaam keek hij rond op zoek naar een verstooring in de mist. Bliksemsnel haalde hij uit naar een kolking voor hem. Die, in het niets uiteenging.
'Waar zit je smerig rotreptiel! Nu ben ik het echt wel beu.' Siste hij erbij. Hij zei in mensentaal tegen de mannen dat ze stil moesten blijven staan en deed zijn ogen dicht. Goed concentrerent voelde hij naar de trillingen in de wind via zijn barsten op zijn borst. Hij voelde niks voor zich en hij draaide zich rond in de hoop dat hij via een andere richting trillingen voelde. Opeens voelde hij een beweging in de mist. Zijn concentratie was direct weg en boos spoog hij rauwe magie naar de plaats van beweging. Het raakte iets? Vliegensvlug sprong hij ernaar en boorde zijn klauwen in een zacht opprevlakte.

Saffya vloog over landschap en meertjes tot ze in de verte een grote lading mist zag, met eromheen boerderijtjes, waarvan velen gesloopt waren.
Ze hoorde diepe draken-stemmen tegen elkaar brullen en pijn-kreten van mensen.
Nieuwschierig vloog Saffya er heen.
Overvliegend ademde ze diep in, en gebruikte de Divine Wind op de mist, en de lucht voor zich leek te vervormen terwijl de mist wegdreef.
3 Draken werden zichtbaar, waarvan 1 een groep gewapende mensen aan het opjagen was, en 2 in een hevig gevecht waren verwikkeld.
Nieuwschierig naar de oudere draken kijkend lande ze bij het slachtveld, intussen 2 kippen van de grond plukkend die ze langzaam op at naast een vernietigde boerderij, waar nog niemand haar had opgemerkt.

De paarse draak spuwde een kleine straal in het niets en Racehoorde hem grommen. Een valse grijns speelde over diens lippen, maar toen voelde hij iets dat veel op een van zijn krachten leek waardoor hij andere wezens kon opvoelen zonder echt naast ze te staan en dook iets opzij, waardoor de grotere lading hem et zijn schubben schroeide en de flitsende klauwen kon hij net vastpakken met zijn eigen klauwen. Race gromde diep en omklemde de bek van de kleinere paarse draak en beek er hard in. Race wikkelde zijn mega lange staart rond de achterkant van de drakenkop van zijn tegen stander en de keel en begon opnieuw het leven uit de draak te knijpen, maar deze keer deed Race het sneller en harder dan eerst. Hij was deze draak beu en hij zou nu snel weg moeten wezen of Race zou hem echt vermoorden! Een valse grijns speelde zich af op zijn lippen en Race begon met zijn achterpoten de zachtere plekken te krabben. Zijn lange scherpe klauwen aan de achterpoten kleurde al snel rood van het bloed en Race voelde een lichte schram die de draak op zijn schouder had gemaakt voor hij de klauwen van de paarse draak vast gegrepen had. Het kon niet langer zijn dat deze draak zich nog langer zou kunnen herstellen dat zou niet normaal zijn! Race merkte ook dat de mist op de een of andere manier weg geblazen was, maar hij creéerde al snel weer een flinke dikke mist die niet zo gemakkelijk weg te blazen zou zijn.

Grommend keek Saffya toe hoe de lange groene draak opnieuw mist creëerde.
Na een paar keer snel met haar ogen te hebben geknipperd, gloeiden haar gouden ogen iets feller op, en kon ze de 2 vechtende draken in de mist zien.
Wetend dat ze niet veel aan kon richten bleef ze zitten, toch vechtend tegen haar vechtlust.
Ze keek met groeiende ontsteltenis hoe de lange groene draak zich strak om de ander krulde en hem probeerde te wurgen.
Haar tanden stevig in de 2de kip zettend keek Saffya stuurs toe..

De mist waaide weg en Videtur kon nog net een kleine gedaante naar beneden zien duiken voor de long zich weer rond hem wikkelde. Ook de mist kwam meer terug, dit keer nog dikker. Videtur merkte dat de groene draak er deze keer geen tijd aan wou verspillen en sneller kneep op meer kracht. Videtur spande zijn nek spieren in de hoop dat het minder rap ging gaan en hij snel een plan kon maken. Hij werd afgeleid door de klauwen van de ander die zijn kwetsbare flanken open legde.
Hij wou brullen maar wist dat dat adem zou kosten, in deplaats daarvan klauwde hij terug naar de achterkant van de draak z'n kop. Lucht begon op te raken in zijn grote drakenlongen en hij zag maar een uitweg. Lucht rimpelde rond Videtur en zijn huid leek te breken. Opeens ontplofte hij in een wolk van gele magie die veranderde in blauw en uiteindelijk vervaagde in de mist.
De long had niets meer vast. Videtur, nu in zijn vrouwelijke vorm, stond op de grond en rende naar de groep mensen af. 'Ren zo hard je kunt naar het dorp, help de oudste en de vrouwen. Ik dek jullie!' Eén van de veteranen deed zijn mond open om te protseteren maar Videtur had zich al omgedraaid en hield zijn handen omhoog voor een aanval af te weren met zijn magie. Hij had welliswaar niet zo veel magie tot zijn beschikking in zijn menselijke gedaante maar het kon voldoende zijn om de eerste aanval af te slaan, hij kon pas terug veranderen na 10 minuten en dan was zijn lichaam weer hersteld, zijn energie en magie niet natuurlijk.

Saffya keek verwonderd toe hoe de draak wist te ontsnappen, en vervolgens magie gebruikte.
De laatste resjes van de kip wegwerkend keek ze toe hoe de lange groene draak gefrustreert keek toen zijn prooi ontsnapte.
Saffya plante haar nagels in de stenen van de muur van de grote boerderij naast zich, en klom handig omhoog.
Met haar grote, niet veel groter dan een flinke paard, wist ze op een stuk van het half afgebroken dak te klimmen.
Ze ging zitten, het gekraak negerend.
Ze keek toe hoe de vreemde 2 benige wezens wegrenden.
Terwijl ze nadacht hoe zo'n grote draak in zo'n klein, 2 benige wezen kon veranderen, begon het dak harder te kraken.
Uit haar gedachten oprukkend spreide ze haar vleugels nog net op tijd uit, waarna de rest van de dak met een luide smak tegen de vlakte sloeg.

Opeens verdween de paarse draak in het niets en Race keek al grommend rond en zag nog net op de plek waar de paarse draak had gestaan een vrouw weg rennen. Race spuwde een grote vuurbal achter haar aan en zag dat deze geen effect scheen te hebben. Race meteen achter de vuurbal aan en voelde verder geen barrieere en zetten een van zijn poten op de vrouw en legde al zijn gewicht op deze poot. 'Als je snel was geweest was je vertrokken! Nu zul je er voor boeten.' Sneerde Race en bleef zo staan als hij stond en hoorde een instortend geluid en keek even om en zag nog een draak. Deze was jong en Race voelde zich nog niet bedreigd door haar aanwezigheid en besloot zich volledig op de vrouw te richten die eigenlijk de paarse draak was. Race richten zijn blik weer op de vrouw en hielt zijn kop hoog genoeg om niet geraakt te kunnen worden mocht deze nog iets kunnen uit richten?

Na er zat van te zijn alleen maar toe te hebben gekeken, vloog Saffya naar de groene draak die de vrouw tegen de grond gedrukt hield.
Saffya bleef met roterende vleugelslagen in de lucht op 1 plek hangen, voor de groene draak haar hoofd.
'Waarom doen jullie dit?' Vroeg Saffya nieuwschierig.
'Wat voor eer valt er te halen om die 2 benige wezens aan te vallen of te doden, die zoveel kleiner zijn dan jou?'

Het geluid van vleugel slagen deed hem op kijken, maar al snel zag hij dat het de jonge draak was die eerder een dak van een boerderij in liet storten. Zijn ogen gingen als weer snel naar de vrouw onder zijn poot en hij zetten er nog meer druk op. 'Je weet niet waar je het over hebt nestkuiken!'Sneerde Race en hij gromde luid tegen de vrouw onder zijn poot, maar er was geen ontkomen aan! Het kleine draakje kwam voor zijn kop te hangen en hij gromde luid naar haar. 'Maak dat je weg komt kleintje. Dit is niet jouw gevecht dus wegwezen!' Grauwde Race bruut zonder zijn ogen van zijn poot te nemen. Het was nu vele malen gemakkelijker dan toen deze een draak was. De mensen durfde niet langer meer hier te blijven en namen de waarschuwing van de vrouw maar al te hartelijk en renden zo vlug als hun benen hun konden dragen naar de stad terug. Race hoopte dat de paarse draak snel zou sterven ook al was deze nu in vrouwen vorm.

'Oooh!' Gromde Saffya, haar kraag op haar nek verontwaardigd rechtop zettend.
'Ik weet niet wat die 2 benige wezens misdaan hebben, want heb geen ervaring met ze, maar ze kunnen niet veel beginnen tegen jou..
Bovendien meng ik me niet eens in het gevecht..
Maar als je ze nou op zou eten, is het anders wat..
Smaken ze trouwens lekker?'
Saffya keek naar de tegen de grond gedrukte vrouw, die eigenlijk de paarse draak was.
Vervolgens keek ze de groene draak, altijd nog voor haar hangend, weer aan, haar antwoorden afwachtend.

Het draakje ging nog niet weg en Race hoorde haar woorden wel, maar het deed hem weinig. 'Mensne smaken lekker als je het zo wilt weten en laat me nu met rust ik heb er eentje de regels voor te schrijven!' Sneerde Race en er kwamen rook pluimen uit zijn neusgaten van ergernis. 'Een Night Warrior val je niet zo maar aan. Daar had je over na moeten denken!' Bromde hij tegen de vrouw die nogsteeds onder zijn poot lag. Het siere hem niet of deze eigenlijk een draak was, maar wat hij wel wist was dat hij deze op zijn nummer zou zetten!

Met al zijn kracht die tot beschikking was in zijn lichaam hield hij de poot tegen. Dat was niet makkelijk maar opeens voelde hij dat de long even afgeleid was. Direct wou hij in actie komen maar de draak zette weer gewicht op de poot. Met de tanden op elkaar liet hij wat magie uit zijn vingers komen zodat de vijandige poot verbrand geraakt. Videtur keek even voorbij de klauwen toen hij hoorde dat er 2 draken aan het praten was. Met opgetrokken wenkbrauwen hoorde hij hun gesprek aan terwijl hij bedacht dat het de draak was die hij naar beneden had zien duiken.
Een grom kwam over zijn lippen toen de long weer meer kracht zette op hem maar Videtur was even afgeleid door wat de draak zei. "Een NW?' Dacht hij,nu wist hij wie zijn grootste vijanden waren.
Videtur voelde dat hij aan het verzwakken was maar daar tegenover stond dat hij terug kon veranderen. Wat sneller was dan hij had verwacht. 'Hé, groene! Ik zou even uit de weg gaan!' Riep hij naar de long. Natuurlijk verwachte hij niet dat die dat ook zou doen dus veranderde hij maar meteen. Hij leek weer te ontploffen en de poot die hem tot kort nog tegen de grond had gedrukt werd af hem geblazen? Met een uitdagende brul naar de ander zwipte hij blij met zijn geveederde staart. 'Dit is beter.' Met vervaarlijk glanzende ogen keek hij naar de draak tegenover hem.

De woorden van de vrouw onder zijn poot waren bijna niet te verstaan, maar opeens werd zijn poot gelicht en Race zag deat de vrouw haar draken vorm weer had aangenomen. Race gromde dreigend naar de draak tegenover hem en zwiepte gevaarlijk met zijn staart naar de paarse draak en voelde dat hij iets raakte. Meteen besprong hij hem en landen boven op diens rug en beet hem net voor de schouder gewrichten die voor alle draken erg gevaarlijk kon zijn! Zijn tanden zonken weg tussen de schubben en hij proefde bloed op zijn tong. Race krabte de paarse draak waar hij zijn poten zeet had gezet en drukte hem met veel kracht tegen de grond. Zijn gewicht zou hem daar goed mogelijk kunnen houden, maar die vreemde substantie die deze op kon roepen bleef Race verbazen, maar hij bleef wel allert op een mogelijke aanval van zoiets.

De long maakte er geen woorden aan vuil en besprong hem meteen. Bijtend in zijn schoudergewricht sneed hij overal oppervlakkige waar zijn poten bijkonden. Er goed genoeg van krijgend beet hij de lange draak in de zijkant van zijn nek en trok hem eraf terwijl hij een diepe klauwwonde in die zijn gezicht maakte. Van zijn ogen tot de raar soort snor-tentakels.
Sissend week Videtur naar achter en hief een poot waarschuwend omhoog. Zoals de vorige keren voeld zijn schouder tintelend aan en hij wist dat hij vergiftigd was. Alweer... Hij moest hier snel een eind aan maken want nog veel genezen kon hij niet. Snel zuiverde hij zijn bloed maar liet de wonden voor wat ze waren, daar verspilde hij even geen magie aan. Tijd zijn snelheid nog eens te gebruiken. Al zijn spieren spande zich en hij maakte een snel parcours over de vleugeloze draak voor hij naar voren sprong. Hij wist dat de long door zijn grote net wat trager was dan hij, en alshij zijn extra-boost nog eens gebruikte kon hij veel schade aan richten.
Grond schoot onder hem door terwijl hij op staart van de draak afschoot. Die pakte hij stevig tussen zijn tanden en beet eens goed door tot hij iets hoorde knappen? Met de staart nog tussen zijn tanden schoot hij rond de groene draak zijn nek en trok eens goed zodat de long omwikkeld was met zijn eigen langelichaam. Een grappig zicht vond hij, maar hij had geen tijd om daar mee te lachen. Uiteindelijk liet hij de geschubde staart los en sprong de lucht in. Met de rest van zijn energie wiekte hij hoog genoeg en riep uitdagend naar de draak. 'Niet handige, hé, zo'n langlichaam! Ik hoop dat de NW weet dat ze er nog een vijand bij hebben. Ik moet voor mijn mensen zorgen, dus salu!!'
Snel spurte hij weg in richting van het dorp, hopend dat de draak hem neit ging volgen. En daarbij, als die hemvolgde trommelde hij wel een groepje draken op die een band hadden met de mensen in het dorp. Videtur wist nu dat de grootste vijand bestond uit die NW, hij had alleen geen idee wie ze waren, misschien waren ze wel met duizenden! Dit was een uitdaging die hij nog nooit eerder had gehad.
Zijn goden vervloekend met de opdracht vloog hij over het dorp en brulde even toen er mensen onder hem juichde. De mensen hadden eindelijk door dat deze draak hun zou beschermen en dat was een begin, zo probeerde ze hemteminsten niet te doden.
Hij vloog verder naar het einde van de markte en lande netbuiten de bedrevenheid. Wakend naar nog meer onraad moest die komen, en dankbaar knikkend naar een paar boere die hem een varken brachten.
Uiteindelijk kwam hij tot de conclusie: Dit was nog lang niet voorbij.


[Sorry dat ik het zo bruut afmaak... maar we vertrekken binnenkort op reis en ik zou het nogal vervelend vinden als je moet wachten op mij (PS. als er spassies missen, mijn spassiebalk werkt niet zo goed meer laptop is aan vervaging toe)]

( geeft niet.)

De paarse draak kreeg race toch van zijn lichaam af en hij voelde hoe diens klauwen diepe wonden in zijn kop maakten. Die heelde wel met der tijd. Race voelde dat zijn staart vast gegrepen werd en voor een deel zijn lichaam omwikkeld werd, maar die ontwikkelde hij weer, maar de draak was gevlogen. Grommend draaide Race zich in de richting van het dorp. Die draak wist niet waar hij aan begon!. Zijn lichaam voelde aan alsof hij een super zware training met de rest van de NW leden hadden ondergaan, maar Race voelde dat zijn energie pas half op was. Zijn lichaam kon soms erg handig zijn maar soms zo als nu onhandig. Race tilde zich moeite loos op in de lucht en keek toe hoe die draak zich verkneukelde onder de mensen. Met een snelle spurt schoot Race in de richting van het dorp en kronkelde eroverheen en opende zijn kaken, waarbij zwart en rood vuur uitstroomde en de huizen in brand zetten. Een combinatie was moeilijk tot niet te blussen tenzij je een water draak was! Race draaide zich weer om en dook de wolken in. Hij had er genoeg van voor vandaag, maar hij had het laatste woord gehad.... nou
ja de laatste steekvlam. Al snel was de long uit het zicht verdwenen en was nu al in het NW gebied.

( Topic uit )