Dragons and hunters

Seth lag op de grond verstopt tussen het gras zijn kruisboog gericht en een pijl klaargelegd. Hij wachtte op zijn prooi, hij zou veel verdienen. Hij jaagde op enkele wolven, ze terroriseerden sommige mensen in de buurt en hij mocht wel oefenen met zijn kruisboog. Hij zou per wolven lichaam betaalt worden, zijn pijlen had hij naast zich liggen en al snel hoorde hij gegrom. Een hert werd achtervolgd door een groep wolven. Seth telde ze en het waren er abnormaal veel. Hij telde er veertien. Waarvan drie nog klein waren, Seth schoot het hert neer om het uit diens lijden te verlossen en de wolven gingen eromheen staan en snoven onrustig. Seth hield zich schuil en had zijn geur verscholen met bloemen en geurige kruiden. Seth lag daar en richtte op de eerste wolf, rustig haalde hij de trekker over en de wolf stierf toen een pijl zich in de nek boorde. De andere wolven draaiden zich in de richting van Seth en schoten weg, zijn pijlen waren echter sneller en troffen drie wolven voordat ze te dichtbij waren. Vier wolven dood, tien over. Seth trok zijn zwaard en gooide zijn kruisboog opzij. De eerste wolf wierp zich op zijn zwaard toen hij het vooruit stak, een volgende probeerde zijn been te grijpen en beet. De wolven probeerde Seth te grijpen maar met zijn mes stak hij de wolf in zijn maag terwijl hij zijn zwaard los trok. De wolven waren geintimideerd doordat het alpha mannetje als eerst stierf. De volgende naderde en Seth sloeg met zijn vuist tegen de kop waardoor het mes aan de armband zich in het gehemelte boorde. Seth pakte zijn kruis boog en klom snel de boom in. Vanuit de boom begon hij te schieten, de wolven kwamen niet snel naar boven want ze vielen snel neer voordat ze er waren. Er waren nog vier wolven over toen de pijlen op waren in zijn koker en hij gleed naar beneden maaide in zijn sprong eentje neer en gleed weg. Twee jonge wolven vluchtte uit angst en het Alpha vrouwtje bleef over, boos en woedend kwam ze dichterbij, Seth lag gewond met een jaap in zijn arm en een beet afdruk op zijn benen op de grond. De wolf kwam aanrennen en Seth kon niet bij zijn zwaard. "Kom dan rotwolf! als je een stuk wilt kom het dan halen!" riep Seth omsingeld door wolven lijken.

Estrela had rustig met een paard dat ze had gekocht rond gereden door de bossen. Ze begon al in de buurt te komen van de velden. In de verte hoorde ze wat gegrom. Ze liet haar paard even halt houden om uit te zoeken waar het gegrom vandaan kwam. Maar al snel zag ze een grote groep wolven achter een hert aan rennen. Ze duwde haar kuiten in de buik van het paar en galoppeerde er rustig achter aan. Als ze snel was kon ze de wolven neerschieten om daarna achter het hert aan te gaan. Maar de wolven waren met veel. Er zaten twee jonkies tussen maar voor de rest waren het allemaal volwassenen.
Opeens werd viel het hert op de grond. Toen ze beter keek zag ze een pijl in het dier zitten. Snel keek ze rond het veld. Toen zag ze in en flits een pijl op één van de wolven schieten. Ze keek in de richting waar de pijl vandaan was gekomen. De wolven schoten er op af. Een paar werden nog neergeschoten, maar uit eindelijk kwam de schutter uit zijn schuilplaats. Hij ging de wolven te lijf met de wapens die hij bij zich had. Er was nog een wolf over gebleven, maar de man had geen wapens meer over. 'Kom dan rotwolf! Als je een stuk wilt kom het dan halen!'riep de man die omsingeld was door wolven lijken. Hij had wel lef, maar dit kon fout aflopen. Estrela spande snel haar boog en richtte op de wolf. Net toen de wolf ten aanval wou gaan liet ze de pees los en de pijl schoot richting de wolf. Met een doffe klap viel de wolf op de grond neer. Ze had een goed gemikt schot gemaakt recht in de nek. Ze spoorde haar paard weer aan en ging in de richting van de man. Toen ze bij hem was steeg ze af en liet haar paard even grazen. 'Je hebt lef, maar dat had je leven kunnen kosten.'zei Estrela met een grijns tegen de man.

De wolf gromde en rende harder, Seth liet zijn verborgen mes weer tevoorschijn komen en wachtte af. De wolf werd getroffen en viel neer, een pijl stak in de nek en moeizaam probeerde Seth overeind te komen en duwde een dode wolf van zijn benen af. Een vrouw kwam aanrijden en steeg van haar paard af. 'Je hebt lef, maar dat had je leven kunnen kosten.'zei ze met een grijns. Seth stond moeizaam op en leunde op zijn andere been. "Ik had hem kunnen hebben, mijn verborgen mes had zijn kop doorboord.... toch bedankt. Ik neem aan dat je jouw deel van de beloning wilt. De beloning voor degene die wolven zou doden." Seth zuchtte en stond op, hij keek naar de vrouw en pakte ondertussen de pijlen uit de wolven lijken en plaatste ze weer in zijn koken. Hij had ze goed gemaakt zodat ze vaker gebruikt konden worden. Hij opende zijn geld buidel greep wat goudstukken en duwde het in haar handen. "Dit is wat ze me betaalden per wolf," Seth ging rustig leunen tegen de boom en wachtte af tot ze zou reageren. Zijn mes trok zich terug in de armbanden op zijn armen verhuld door de mouwen. Zijn capouchon was afgevallen en zijn gezicht was beter zichtbaar.

'Ik had hem kunnen hebben, mijn verborgen mes had zijn kop doorboord... toch bedankt. Ik neem aan dat je jouw deel van de beloning wilt. De beloning voor de'zei de man. Maar nu zijn cap af was zag ze dat hij nog best wel jong was. Niet veel ouder dan haar zelf. Hij pakte ondertussen zijn pijlen en zij pakte de hare uit de wolf die ze had doodgeschoten. Toen ze het bloed er af had gehaald en de pijl weer had op geborgen kreeg ze wat goudstukken in haar hand geduwd. 'Dit is wat ze me betaalden per wolf.' De man leunde ondertussen tegen een boom aan. Ze telde even hoeveel goud stukken het waren en stopte het toen weg in haar buidel. Er zat nu weer wat meer in dan eerst. Maar dat kwam omdat ze een paard had gekocht. 'En wat betaal je voor je leven.'zei ze met een uitdagende blik. Ze gooide haar rugzak van haar af op de grond en graaide er een appel uit. En begon er van te eten.

'En wat betaal je voor je leven.'zei ze met een uitdagende blik. Seth keek haar aan en zei "Niks, mensen betalen mij om bijna te sterven. Waarom zou ik jou betalen omdat jij mij red. Het enige wat ik kan geven is een bedankje en een wederdienst. Als je me geld wilt dan heb je pech." Seth streek over zijn been waar hij gebeten was door de wolf. Hij pakte zijn zwaard en stak het in zijn riem. Zijn kruisboog legde hij op zijn rug en hij leunde even. "Als je me zoekt wanneer je de wederdienst wilt innen vraag dan naar Seth." Seth ging voorzichtig zitten bij de boom, die wolven waren abnormaal vals en gemeen. Seth sloot zijn ogen, "het is dat of je kan me vermoorden en bestelen maar denkl er aan. Kan je niet beter een wederdienst gebruiken waarmee je misschien maar kan verdienen." Seth had zijn hand geheven en wachtte af op haar antwoord. Hij wist uit zijn hoofd dat hij 39 goudstukken had en nog kleine stukjes kristal dat hij voor hoge prijs kon verkopen bij een handelaar. "Ik geef je mijn woord dat ik me hou aan die wederdienst." zei Seth met halfgesloten ogen. Als vermoord zou worden zou hij blijven vechten tot hij niets anders kon dan sterven.

'Niks, mensen betalen mij om bijna te sterven. Waarom zou ik jou betalen omdat jij mij red. Het enige wat ik kan geven is een bedankje en een wederdienst. Als je me geld wilt dan heb je pech.' De man streek even over zijn been. Voor zo ver Estrela kon zien was het aan het bloeden. 'Als je me zoekt wanneer je de wederdienst wilt innen vraag dan naar Seth.'zei de man. 'Het is dat of je kan me vermoorden en bestelen maar denkl er aan. Kan je niet beter een wederdienst gebruiken waarmee je misschien meer kan verdienen.' Nu Estrela er over nadacht dat was wel weer waar. De man stak zijn hand uit. 'Ik geef je mijn woord dat ik me hou aan die wederdienst.' Ze pakte zijn hand vast. 'Oké, maar ik moet nog een keer je leven redden. Maar dit keer is het niet zo heel levends bedreigend. Ze ging door haar hurken en pakte haar tas erbij. Ze had haar appel ondertussen naar haar paard gegooid die het gulzig op at. Estrela pakte haar dolk uit haar tas wat kruiden planten en wat verband. Ze pakte de man's been vast en stroopte zijn broek op. Ze pakte haar dolk en schraapte met over de wond. 'De wond kan ontsteken als je het niet meteen verzorgd.'zei ze onder tussen dat ze bezig was. 'Het beste is om het nog wat te laten bloeden.' Ze pakte één van de bladeren van een kruiden plant en drukte dat op de wond. Daarna verbond ze het verband erom heen en trok het strak aan. 'De meeste viezigheid is er uit en de plant zorgt ervoor dat het beter geneest. Ze stond op en floot op haar vingers.
Terwijl haar paard haar richting op kwam maakte ze haar dol even schoon. 'Ik gebruik je graag nog een keer voor die wederdienst, Seth.'zei ze. Ze stak haar hand uit om hem omhoog te hijsen.

Ze begon zijn wond vreemd genoeg groter te maken en het schoon te maken. Seth bleef zitten en voelde de dolk over zijn been gaan. 'Het beste is om het nog wat te laten bloeden.'zei ze toen ze bladeren op zijn been deed om het schoon te maken. Haar paard kwam naar haar toe toen ze floot en ze begon haar dolk schoon te maken. 'Ik gebruik je graag nog een keer voor die wederdienst, Seth.'zei ze. Ze stak haar hand uit om hem omhoog te hijsen. Seth nam haar hand aan en keek haar aan. "Denk erom, een Wederdienst is als bondgenoot of hulp. Ik word geen gehoorzaam slaafje!" Hij stond rechtop en ging rustig lopen. Hij was te huur als huurling als het nodig was maar hij was geen zielig of zwak slaafje. Hij was een vechter en een drakentemmer, een wederdienst was voor als mensen hem iets te goed waren. Anders is het dokken voor hun. Seth keek nog naar de lijken van de wolven, dat was voor andere jagers en dieren. Voor draken en beesten, mochten ze branden waar ze ook kwamen na een dag vol lijden en dood. Seth keek naar de vrouw en vroeg "Mijn naam is Seth zoals je al weet, wat is de jouwe? ik wil geen wederdienst doen voor een onbekende"

Seth nam de hand aan en Estrela hielp hem omhoog. 'Denk erom, een Wederdienst is als bondgenoot of hulp. Ik word geen gehoorzaam slaafje!' Ze keek hem met een grijns aan terwijl ze zich op haar paard hees. 'Maak je maar geen zorgen. Slaaaaffjjjeee.'zei ze met een sluwe glimlach. Toen Seth veder liep ging ze met haar paard naast hem lopen. 'Mijn naam is Seth zoals je al weet, wat is de jouwe? Ik wil geen wederdienst doen voor een onbekende.'zei Seth. 'Ik weet je naam al, Slaafje, toch?'vroeg ze pesterig. Ze was misschien al 18 maar dat betekende niet dat ze niet van pesten hield. 'Mijn naam is Estrela aangenaam slaafje.' Ze reed even met haar paar een stuk naar voren om daarna weer terug naar Seth te rijden. Ze draaide haar paard weer om en reed weer rustig naast hem. Hij liep nog best wel goed met zijn been. Of hij houd zich alleen maar groot omdat er een vrouw in de buurt is, dacht ze. Rustig klopte ze op de schouder van haar paard. Het dier hinnikte vrolijk. Voor ze hem had gekocht had ze al een paar keer op hem gereden om problemen op te knappen. Ze vroeg altijd meer geld dan ze eigenlijk hoorde te krijgen.

'Ik weet je naam al, Slaafje, toch?'vroeg ze pesterig. Ze was echt irritant. 'Mijn naam is Estrela aangenaam slaafje.' Ze reed even met haar paar een stuk naar voren om daarna weer terug naar Seth te rijden. Ze draaide haar paard weer om en reed weer rustig naast hem. Seth greep haar arm vast toen ze dichtbij kwam en liet het verborgen mes tevoorschijn komen vlak naast haar zij. Zijn wonden negerend was hij naar voren geschoten geheel onverwacht. "Dat ik een wederdienst moet leveren betekent niet dat ik je niet mag vermoorden," zei Seth rustig voordat hij zijn mes terug trok. "Ik ben geen slaaf, jij bent geen meesteres van mij noch iemand anders. Dus met respect praat ik enkel vanwege jouw 'redding' van daarnet." Hij bleef doorlopen zoals altijd, pijn verbijtend en op 1 tempo. Zijn tempo. Hij ging normaal lopen in plaats van strompelen. Seth zuchtte en keek haar aan en zei "Maar een Wederdienst betekent ook dat ik naar je luister en je niet probeer te vermoorden. Tot mijn spijt," zei hij met een lach. Seth bleef doorlopen en keek naar het paard. Het was een mooie maar hijzelf hield niet van paardrijden. Dan heb je geen voledige controle of je lichaam.

Zijn vleugels omhelsde de lucht en hij schoot als een pijl door de lucht zonder zich ergens van aan te trekken en dook zonder op te letten naar beneden en schoot de twee meter hoge draak zonder angst over de twee mensen heen die daar een an liep en de ander op een paard reed. Venmore's bruine schubben glommen in de zon en hij draaide in de lucht met een schroef en vertraagde zijn vaart en dook naar een kudde herten die daar rond liepen. Zijn snelheid was de dank die hij had als verrassings element en door naar een van de herten en greep er eentje tussen de kudde uit en steeg weer met snelle vleugel slagen. Venmore draaide bij en landen op het open veld op een lage heuvel en doden het tegen stribbelde hert. Venmore keek even rond en zag de twee mensen in de verte nog voor hij zijn honger ging stillen. Het geen bijzonder groot hertje of zijn honger was zo groot? Venmore lipte zijn lippen af en bleef rustig zitten kijken om zich heen en hielt zijn omgeving scherp in de gaten. Tot nu toe had hij vriendelijke schepsel tegen gekomen, maar er konden vast nog wel andere aardse wezens rond lopen die kwaadaardig konden zijn?

Toen Estrela weer dichtbij Seth reed werd haar arm vastgepakt. Ze draaide met een ruk haar gezicht om. Ze voelde iets lichtjes bij haar zij prikken, snel keek ze wat het was en zag een mes. Met een glimlach keek ze hem aan. 'Dat ik een wederdienst moet leveren betekent niet dat ik je niet mag vermoorden.'zei Seth. 'Ik ben geen slaaf, jij bent geen meesteres van mij noch iemand anders. Dus met respect praat ik enkel vanwege jouw "redding" van daarnet.' Hij liet haar los en liep weer verder. Seth zuchtte en keek Estrela aan. 'Maar een Wederdienst betekent ook dat ik naar je luister en je niet probeer te vermoorden. Tot mijn spijt.'zei hij met een lach. 'De volgende keer dat je weer een mes naar me uitsteekt alleen maar omdat ik je wat zit te pesten dan kan je een pijl door je been heen verwachten. Ik zal je niet doden, want die wederdienst kan ik altijd nog gaan gebruiken.'zei ze met een zoete stem.
Opeens zag ze een schaduw over hun heen komen. Haar blik schoot de lucht in en ze zag een bruine draak vliegen. Die kwam wat later weer met iets in zijn klauwen langs vliegen. Waarschijnlijk zijn lunch. Ze keek naar Seth en zuchtte. Langzaam begonnen er wat sneeuwvlokken naar beneden te dwarrelen. Dit was al de tweede keer voor vandaag. Maar het kon ook niet anders omdat het winter was. Ze gaf haar paard weer een schop met haar benen en ging weer naast Seth lopen. Ze was gefocust op de omgeving vanwege de draak. Het kon een goede zijn of een slechte. Het maakte haar geen van beide uit. 'Zo en wat ga je nu doen?'vroeg ze aan Seth.

'De volgende keer dat je weer een mes naar me uitsteekt alleen maar omdat ik je wat zit te pesten dan kan je een pijl door je been heen verwachten. Ik zal je niet doden, want die wederdienst kan ik altijd nog gaan gebruiken.'zei ze met een zoete stem. Seth moest toen ook wel lachen. Even later schoot er een draak vanuit de lucht en keerde weer terug met zijn lunch. Seth had zijn amulet in zijn vuist geklemd en keek naar hoe de draak weer wegging. Niks aan de hand, voor de zekerheid besloot hij zijn kruisboog te pakken. 'Zo en wat ga je nu doen?'vroeg Estrela aan hem. "Zo te zien, ga ik een bezoekje brengen aan meneer de draak daar. Estrela, mocht je nog een andere keer een dienst nodig hebben. Vanwege die redding kan ik er ook een vriendenprijsje van maken. Alleen nu ga ik even naar meneer de draak," Seth keek niet om naar Estrela en wist niet of ze wegging of meeging. In ieder geval hij zou proberen te praten met de draak, sommige konden redelijk zijn wanneer ze gegeten hadden. Seth begon zacht te rennen om sneller bij de draak te komen en zette zich af van een heuveltje en deed een koprol, snel kwam hij richting de draak en toen hij er bijna was legde hij zijn Kruis boog weg als teken van vrede. "Draak! Ik zoek geen gevecht op dit moment, ik heb enkel een vraag voor een grote vlieger zoals u,"

Het tweetal leek een gesprek te voeren en Venmore draaide daarom zijn kop de andere kant op, maar na een tijdje hoorde hij voetstappen zijn kant op komen en hij keek met een rustige blik in zijn ogen naar de man die nu een eindje van hem afstond en zijn wapen weg legde. Venmore snoof nog voor hij de woorden van de man hoorden die best vleiend klonken, maar de bruine draak liet zich niet zo gemakkelijk tot dingen verleiden en hij kromde zijn hals zodat zijn groen/gele ogen strak maar het mens keken. 'Wat is je vraag mens?' vroeg Venmore en zijn toon was vriendelijk, maar zijn ogen stonden waarschuwend ookal was het wapen weg gelegd kon het nog altijd zijn dat de man er naar zou grijpen? De lucht betrok en sneeuw begon te vallen en Venmore keek vanuit zijn ooghoek naar de vallende vlokken. Hoewel hij die nog nooit had gezien bleef hij toch rustig zitten in plaatst van een jonge draak die vrolijk achter die dingen aan zou gaan bij de eerste keer bij het zien van die witte dingen! Zijn aandacht ging weer vol uit naar de man die voor hem stond en zijn vleugels hervouwend legde hij ze iets hoger dan normaal.

'Wat is je vraag mens?' vroeg de draak. Seth nam adem en begon "Mijn vraag aan u is of u even de hemel in kan gaan of als u het al weet, waar ik een dorp kan vinden of in ieder geval een plaats waar ik op rust kan komen. Ik doe u niks, ik heb gevochten met wolven met wonden als gevolg. Ik ben de laatste tijd niet in staat om het op te nemen tegen een draak. Als reactie hierop zou u als u dat zou willen mij uitschakelen voordat ik een bedreiging vorm. Als u dat wilt uitvoeren zeg ik even dat u er dan niks mee wint, enkel een dode huurling die vast en zeker gezocht gaat worden voor hulp. Dan zal er een wraak actie kunnen beginnen zonder dat ik zoiets zou willen hebben gehad." Seth glimlachte gewoon, hij kon goed praten en zich meestal uit verstikkende situaties halen danzkij zijn wapens of zijn hoofd. Seth maakte een vriendelijk gebaar door op een steen te gaan zitten en zijn kruisboog en zwaard opzij te leggen. "Om te bewijzen dat ik niks doe, ik draag verder maar 2 wapens en dat zijn messen in mijn mouwen, te klein om grote schade te doen bij u nu ik gewond ben." Seth keek de draak aan, zou er wat gebeuren. De beste voordeel in gevecht is verassing. Die lijken er niet meer te zijn... of toch wel?

De woorden van de man lagen simpel in zijn mond, maar Venmore richten zich weer op en dacht na of hij een dorp of stad in de buurt had gezien? Ondertussen ging de man zitten en legde zijn kruisboog en zwaard opzij en vertelde Venmore dat hij gewond was geraakt tijdens een gevecht met wolven en dat hij nog een paar kleinere messen in zijn mouwen had zitten. De bruine draak had zeker een dorp gezien in het noorden, maar voor een gewonde zou die te evr weg zijn, maar het lag er ook aan hoe gewond de man was? Venmore vertrouwde de man niet, maar een ongewapend mens deed hij niks! Zijn gedachten schoten door zijn kop en vond wat hij zocht. 'In het westen ligt een dorp waar jij vast dingen zult vinden die je zoekt mens. Maar ik betwijfel of je enig bedreiging voor mij vormt of je nu gewond bent of niet!' zei Venmore en zijn lichaam begon ineens te knetteren van de blikzem die over zijn schubben dansten, maar verder niks deden, daarna verdwenen ze en leek alles weer rustig. 'Mocht je ooit iets tegen mij hebben zal ik frituren nog voor jij een van je pijlen kan afvuren!' Deze woorden waren geen bedreiging, maar een loutere waarschuwing die Venmore aan wel meerdere personen had geuit toen ze vertelden dat ze geen bedreiging voor hem vormde of dat later wel zouden kunnen zijn? Zijn blik werdt getrokken op het veld achter de man en zijn ogen gleden over een andere draak die zich nog ver genoeg op afstand bevond. De ogen van Venmore werden hard als staal en in zijn blikveld bleven de man en de vreemde draak. Venmore uiten een dreigend gesis dat als een andere waarschuwing gold, maar de vreemde grotere draak bleef zich op grote afstand houden. Toen die verdween begonnen zijn gelaatstrekken weer rustig te worden en Venmore richten zijn blik weer op de man.

'In het westen ligt een dorp waar jij vast dingen zult vinden die je zoekt mens. Maar ik betwijfel of je enig bedreiging voor mij vormt of je nu gewond bent of niet!' zei Venmore en zijn lichaam begon ineens te knetteren. 'Mocht je ooit iets tegen mij hebben zal ik frituren nog voor jij een van je pijlen kan afvuren!' Seth knikte, "Dat lijkt me redelijk draak, ik schiet niet, jij frituurt niet. Alleen hoe weet jij wat ik zoek? Ik ben namelijk net van dat dorp uit het westen gekomen. Ik ben geen gevaar, ik bied mijn zwaard aan voor geld maar dat is slechts een klein besluit. Iemand kan pas oordelen als hij vanaf elke kant heeft gekeken, ik snap dat het verontrustend kan zijn een zwaarbewapend mens tegen te komen en dat schijn bedriegt, maar ik zweer u dat ik geen kwaad heb in mijn bedoelingen." Hij boog zijn hoofd even met respect voor de draak, Seth was ooit eens betaald door een draak. In goudklompjes die hij gevonden had, de prijs was de dood van enkele drakenjagende bandieten. Seth keek naar de draak en knikte "Mijn woord, mijn wapens, mijn eer en naam zijn vier dingen die ik zal blijven bezitten en veel waard voor mij zijn. Ik geef je mijn woord draak, zolang mijn naam Seth Da Valencio is dat ik geen kwaad in mijn zin heb bij u." Sprak Seth plechtig met zijn vuist tegen zijn borst. Seth zweeg en bleef de draak ankijken in diens grote groen gelige ogen.

Seth had nog wat gezegd voordat hij richting de draak liep die verderop op de heuvel zat. 'Hey, Seth ik zal je nog wel een keer opzoeken als ik je hulp nodig heb.'zei ze en draaide toen haar paard om. Ze reed met een snelle galop over de velden. Ze ging op weg naar de herberg waar ze al een tijdje verbleef. Daarna zou ze nog wel een avond toch maken en dan uitrusten. De wind blies haar haar soms naar achter maar het voelde wel lekker aan. De sneeuwvlokken waren alleen een beetje irritant. Maar al snel kwam ze bij de bosrand aan en de sneeuwvlokken werden een beetje geblokkeerd door de boom takken. Door de bomen zigzaggend verdween Estrella het bos in. Ze zou Seth zeker aan zijn wederdienst houden.

(Estrela is de topic uit)

De man wilde zijn diensten aan Venmore aanbieden? De bruine draak liet niet merken dat hij verbaads was over wat de man zei! Hij trok een van zijn wenkbrauwen op en zag hoe de andere te paard weg reed na iets geroepen te hebben. 'wat jij zoekt weet ik niet. Ik kan geen gedachten lezen, maar je bent altijd welkom al je zo praat mocht ik je ooit nodig hebben. Weet wel dat ik geen aandacht schenk aan goud zoals jij dat noemt of iets anders wat jullie mensen dierbaar is. De wind onder mijn vleugels is me veel dienbaarder dan rond te lopen met die troep. Het geeft toch niets anders dan gerotzooi!' sneerde Venmore en opende zijn vleugels even toen hij het oer de wind had en sloot ze weer daarna. 'Al weet ik wel wat grotten die waar jij vast wat aan zult hebben?' mompelde Venmore en keek even in de richting van de grotten die hij op een an zijn tochten had gevonden voor hij zijn blik weer op de man richten die zich voorstleden als Seth Da Valencio. Venmore haalde zijn schouders op en ging liggen, maar hielt zijn kop hoger dan die van Seth en bleef rustig naar hem kijken.

'wat jij zoekt weet ik niet. Ik kan geen gedachten lezen, maar je bent altijd welkom al je zo praat mocht ik je ooit nodig hebben. Weet wel dat ik geen aandacht schenk aan goud zoals jij dat noemt of iets anders wat jullie mensen dierbaar is. De wind onder mijn vleugels is me veel dienbaarder dan rond te lopen met die troep. Het geeft toch niets anders dan gerotzooi!' sneerde de draak. 'Al weet ik wel wat grotten die waar jij vast wat aan zult hebben?' Seth keek naar de draak en gaf antwoord in de goede volgorde. "Goud is waardevol voor andere mensen. Het bezitten geeft macht, dat is niet nodig. Ik zoek enkel waar dat ik kan verkopen of ruilen tegen spullen waarmee ik kan overleven. Ik heb geen behoefte aan een warm groot huis, hele dagen en jaren lang door. Ik word betaalt met goud, met spullen, met hulp of gewoon met een belofte van vrede." Zei Seth terwijl hij zijn wond snel nog even bekeek. Toen keek hij weer naar de draak. "Wat zit er in die grotten? Ze zijn goed om te rusten alleen er zitten hoop ik geen hongerige of vijandige draken of zitten die daar wel?" Seth deed zijn capouchon weer af en keek de draak recht aan. Zijn amulet hing aan zijn nek, het enige wat zijn capouchon buiten zijn gezicht verhulde. De mooie grote steenachtige substantie die schitterde in de zon. Daar ging het alleen niet om, het ging om oogcontact maken. Een draak was immers ook een levend wezen met rechten.

Seth vroeg hem wat er in de grotten aanwezig was en Venmore glimlachte mysterieus. 'Wat daar nog in de rots wand ingebed ligt zijn niet meer dan ruwe edelstenen van alle soorten die ik ooit gezien heb. Deze grotten liggen goed verborgen en ik heb daar geen enkele verse geuren geroken!' zei Venmore met een lichte trilling in zijn stem wat voor een vreemde als een aanwijzing kon duiden, maar in wekelijkheid was het iets waarmee hij de hebberigheid van de ander kon testen. Zijn blik gleed weer over het veld dat nu bedekt lag met sneeuw en zeker al voor ieder mens dik boven kniehoogte lag. 'Je zult het vast wel al koud beginnen te krijgen mens, normaal zou ik geen tweevoetige op mijn rug toe staan, maar vanwegen deze situatie waar jij in zit kun je elke hulp gebruiken. Maar ik draag je wapens buiten die twee messen die je draagt!' zei Venmore met een lichte verveelde toon die hij niet verborgen hielt. Hij had een grote afkeer van vreemde op zijn rug te dragen, maar dit was iets wat geen enkele levendwezen kon afwijzen. Venmore legde zijn rechtervleugel iets weg zodat Seth er gemakkelijk op zou kunnen klimmen?

'Wat daar nog in de rots wand ingebed ligt zijn niet meer dan ruwe edelstenen van alle soorten die ik ooit gezien heb. Deze grotten liggen goed verborgen en ik heb daar geen enkele verse geuren geroken!' zei de draak met een lichte trilling. Seth keek naar de draak en antwoorde "Mij maakt dat niet veel uit, misschien eentje of twee stukjes voor een paard en rantsoen. Ik vertrouw erop dat je de waarheid spreekt," zei Seth rustig. 'Je zult het vast wel al koud beginnen te krijgen mens, normaal zou ik geen tweevoetige op mijn rug toe staan, maar vanwegen deze situatie waar jij in zit kun je elke hulp gebruiken. Maar ik draag je wapens buiten die twee messen die je draagt!' zei de draak weer. Seth knikte nadat hij even had nagedacht. "Is goed, bedankt dat je het voor een keer niet erg vind.... Wat is u naam zodat ik die kan gebruiken voor een bedankje." Seth pakte zijn zwaard en maakte de schede los en stak die uit naar de draak. Seth keek bezorgd naar zijn kruisboog, misschien zou die breken door de klauwen van de draak. Seth pakte hem toch maar en legde die voor de draak. Zijn leven was hem meer waard dan een kruisboog. Zolang zijn amulet en messen maar heel bleven. Seth boog even dankbaar voor de draak en klom voorzichtig op de rug van de draak en verplaatste zich rustig tot hij er goed op zat.

Wat Seth zei ging zijn ene oor in en het andere uit, maar het gaf Venmore toch iets van voldoening om het te horen. Toen de man zat stond Venmore op en vouwde zijn vleugels tegen zijn lichaam. Het dorp was immers toch niet er weg en dat kon hij rennend ook wel halen zonder zich te vermoeien. 'Mijn naam is Venmore. Houd je goed vast want dit gaat snel!' stelde Venmore zich voor en waarschuwde Seth daarna. Venmore raapte de wapens voorzichtig op en hielt ze zo goed vast mogelijk en zetten zijn eerste stappen rustig neer om van de spekgladde heuvel af te komen. Toen zijn poten op vlakke grond stonden trok Venmore zijn achterpoten veel hoger op en zetten ze krachtig neer. Hij had de bouw van een raptor en zijn voorpoten waren kleiner dan zijn sterke achterpoten. Het besneeuwde landschap was een vage schim die aan Venmore voorbij ging en hij zetten er flink de vaart in en hij zigzagde tussen de bomen door zonder zich er tegen te stoten. Wanneer Venmore zo rende zou Seth volkomen stil zitten, want zijn pas was hetzelfde als die van een ijslander wanneer die in de tolt liep en de berijder bijna niet bewoog zelfs niet wanneer hij een bocht zou maken! Venmore gebruikte zijn snelheid en schoot tussen de bomen door op zo'n 100 kilometer per uur. Hij kon nog sneller rennen, maar hij wilde niet op de sneeuw uitglijden! Het dorp kwam in zicht. Eerst waren er rookpluimen te zien, later de daken van de huizen en later kon je de conturen van de huizen onderscheiden. Op zo'n 500 meter vertraagde Venmore zijn pas en stopte bij de eerste huizen waarvan de bewoners nieuwschierig door het raam naar buiten keken. Venmore schudden zijn kop en legde de wapens op een omgekapte boomstronk en zag dat een van zijn klauwen een ondiepe kras in het hout van de kruisboog had gemaakt. Het was niet echt iets om een nieuw wapen voor te nemen, maar het leek alsof de gebruiker in een gevecht met een draak was geweest en hem met zijn wapen weg had willen slaan. Venmore ging liggen en legde zijn rechtervleugel weer iets verder van zich af om Seth af te laten stappen. 'Dit dorp was het dichtsebij van de dorpen die hier in de omtrek liggen! We zullen elkaar vast nog wel eens tegen komen Seth.' Zei enmore en keek de man na die van zijn rug af kwam?

'Mijn naam is Venmore. Houd je goed vast want dit gaat snel!' stelde Venmore zich voor. Seth hield zich vast aan de draak en voelde hem wegschieten wat een snelheid. Ze schoten langs en door de bomen heen. Na een tijdje vertraagde Venmore langzaam en stopte. Hij legde Seth zijn wapens neer en stopte, hij liet zijn vleugel dalen en Seth sprong ervan af. 'Dit dorp was het dichtsebij van de dorpen die hier in de omtrek liggen! We zullen elkaar vast nog wel eens tegen komen Seth.' Zei venmore. Seth knikte en stak voorzichtig zijn hand uit en greep de klauw van de draak vast. "Dankje, ik zal het onthouden en ik weet het zeker dat we elkaar nog een keer zullen zien." Rustig schudde Seth de klauw van Venmore en pakte toen zijn wapens op. Stopte zijn zwaard terug en hing zijn kruisboog op zijn rug. Seth zwaaide even gedag en ging toen rustig weg. Toen de draak uit het zicht was ging Seth wat sneller, hij wou geen andere beesten tegenkomen nu hij gewond was. Seth sprong naar een boom en klom omhoog. Van tak naar tak was hij aan het springen en ging toen op de grond met een koprol. Hij stond op en ging de stad binnen. Enkele mensen herkenden hem, hier had hij de afspraak voor de wolven gemaakt. Een man kwam naar hem toe en schudde zijn hand en gaf toen dertig goud stukken. Seth schudde zijn hoofd hield er vijf en gaf de rest aan bedelaars en kinderen op straat. Zij hadden het moeilijker.

Seth bedankte Venmore en schudden zijn klauw waar de bruine draak zelf even verbaasd naar keek, maar herstelde zich snel en draaide zich om. Zijn passen waren even snel als toen hij Seth even had toe gestaan om op zijn rug te gaan zitten. Eens en nooit meer als het aan Venmore zou liggen! Zijn passen brachten hem ver weg van het mensen dorp, maar zijn gemoedsrust vertele hem dat het niet lang zou duren voor hij weer een vreemde tegen zou komen of een bekende? De bomen verdwenen en hij was weer op de zonnige vlakte. Zijn kop draaide in een andere richting en Venmore stoof over de sneeuwvlakte zonder uit te glijden en verdween in een wolk van sneeuw die hij weg trapte elke keer als zijn poten de grond verlieten en later weer stevig erop gezet werden.

( Topic uit. )