De grot van Curse

Bloed lekte in het bijna witte zand terwijl hij richting de golven liep. Een ijzige noordewind stiemde zandkorreld in zijn schubben en toen hij het water tegen zijn poten voelde slaan rilde hij van de kou die het meenam. Toch zette hij door en liep tot in de branding. Al het bloed spoelde van zijn lichaam. Het zeezout prikte in zijn wonden en hij beet zijn tanden op elkaar. Toen hij druipend het water weer uit kwam was de ind nog kouder dan eerst. Als je gaat vliegen word je vanzelf warm dacht hij bij zichtzelf. Hij scudde zich uit en steeg op waardoor het zand opstoof. Terwijl het zachtjes begon te sneeuwen vloog hij tussen de warmte van de gijsers door en later over het drakenkerkhof. Het was donker toen hij bij de grotten aankwam.

Hij stapte de grot binnen en trof Toxic op haar 'troon' aan. Hij knikte met respect naar haar en slofte daarna naar een plekje langs de muur waar hij zich neer liet ploffen. Hij had zich zo vol gegeten dan hij nu echt even bij moest komen. Curse legde zijn kop op de grond en vroeg zich af of hij niet gewoon naar zijn eigen grot moest gaan om daar een uiltje te knappen. Met zijn vurig gele ogen keek hij naar de duisternis achter de grote rots in het midden van de gang. Zijn blik gleed omhoog naar Toxic. Ze zag er zo machtig uit: Hoog en trots op haar 'troon' net terug van een overwinning. Curse ging zitten "Mijn verontschuldigingen, ik heb geen zware verwondingen en zou graag mijn kop onder mijn vleugel steken" hiermee bedoelde hij dat hij gewoon naar zijn grot wilde en niets meer nodig had. Zodra hij toestemming had die hij kreeg met ene kort knikje van Toxic slenterde hij langs de steen naar zijn grot. In de grotopening bleef hij een kort moment staan om zijn optrekje te bekijken. Hopen met botten, schedels en eierschalen bedekten de vloer. Er was enkel een kort pad dat naar een verhoging liep. Hij liep naar de verhoging en schopte onderweg een schedel aan de kant. Hij liet zich op de verhoging ploffen en viel als een blok in slaap op het harde gesteente alsof het een zacht bed was. Waarschijnlijk zou hij pas over twee dagen wakker worden: Hij was moe, had een gevulde maag en voor zover hij wist stonden er geen belangrijke dingen te gebeuren.