Finding out a new power

Ledaka liep pissig door het bos heen. Ze wist niet waarom, maar toen ze de ochtend was wakker geworden was ze al boos. En met de tijd werd het alleen maar erger. Haar staart met witte haren zwiepte woest heen en weer. Normaal hoorde ze de stemmen van de bomen. Die had ze aan het begin van de ochtend nog gehoord. Maar nu blokkeerde haar woede hun stemmen. Normaal lette ze er ook op dat ze niet op bloemen ging staan of bomen die nog heel klein waren of doden bomen. Maar nu negeerde ze alles. Ze liep woest alles op haar pad plat. Ondertussen zonder dat ze het wist groeide er langzaam vanaf haar staart planten. Het waren donkere stengels. Uiteindelijk begonnen er knoppen op te groeien. Maar die kwamen nog niet uit. Door haar woede merkte ze niet dat het gebeurde. Ze voelde alleen haar woede steeds meer toe nemen.
Na een tijdje zag ze een hert verder op. De planten om haar staart waren nu al bijna bij haar middel aangekomen en langzaam wikkelde ze zich om haar poten heen en steeds meer knoppen begonnen te ontstaan. Met een duivelse blik keek ze naar het hert dat haar nog niet had opgemerkt. Haar klauwen begonnen groen licht te geven. Ze wachtte één seconde, maar daarna sprintte ze op het hert af en haalde met haar klauw woest uit. Haar klauw ging precies door het midden van het dier. Nijdig keek ze naar het dier dat voor haar op de grond lag. Langzaam groeide er kleine paarse bloemen op de plek waar ze het hert had geraakt. Ze wist dat de bloemen de energie uit het dier zogen. Maar al snel begonnen de planten te verwelken. Dat deden ze altijd als alle energie van het doel leeg was gezogen. Nijdig duwde ze haar klauwen in het vlees en nam een grote hap.
Na gegeten te hebben liep ze verder. De planten die tot haar middel waren , begonnen nu aan haar nek te groeien. Haar voor en achter poten waren ook bijna helemaal ingewikkeld met de planten. En op sommige plaatsen begonnen er al wat knoppen te bloeien. Maar nog steeds had Ledaka het nog niet door. Op één plaats was een knop al helemaal open gebloeid. En die knop kon je duidelijk zien wat voor plant het was, eigenlijk bloem. Het waren zwarte rozen.

Seth was gevraagd om een natuurdraak in de gaten te houden. Het was een vrijwillige daad voor een boer en zijn familie. Ze hadden die ochtend een woedende draak gehoord en waren bang dat er iets met hun zou gebeuren. Seth had aangeboden de draak in de gaten te houden voor de boer en als het niet anders kon de draak bevechten wanneer die richting de boerenfamilie zou gaan. Seth had een schild op zijn rug hangen en een mace bij zich buiten zijn normale uitrusting. Seth zat verstopt in een boom waar hij in was geklomen toen hij een de pootafdrukken van een draak had gezien. Seth ging voorzichtig van boom naar boom maar bleef voorzichtig, bij een natuurdraak kon zelfs een bloem een tegenstander zijn. Seth zag de draak weglopen van een hert, de draak was bedekt met planeten en stengels. Seth ging voorzichtig verder en hield de draak in de gaten. Hij nam een aanloop en sprong op de grond. Hij was niet ver verwijderd van de draak. Seth ging van boom naar boom en baande zich voorzichtig een weg door de planten en struiken. Hij had nu een goed zicht op de draak die nog maar enkele meters van Seth verwijderd was. Seth keek naar de draak en besefte dat een gevecht lastig zou worden als ze echt aggressief zou worden. Dus Seth slikte maar ging verder met wat hij beloofd had, zorgen dat de draak niet in de buurt zou komen van de boerenfamilie.

Ledaka liep nog steeds woedend verder. Ze had het hert dood laten liggen. Ze stopte even en keek om zich heen. Ze had het gevoel dat ze bekeken werd. Maar ze zag niks. Toch liet ze een harde woedende brul horen. Als iemand haar bekeek dan wist die dat ze boos was. Daarna liep ze weer verder. Ondertussen bloeide er nog meer knoppen open. Op haar staart zaten nu al een paar rozen die helemaal open waren gebloeid. Maar ze had het nog steeds niet opgemerkt. Ondertussen groeide de planten verder haar nek op.
"Je word gevolgd."fluisterde een boom naast haar. Ze waren een hele tijd stil gebleven, omdat ze wisten dat ze boos was. Maar deze boom wilde haar waarschuwen, toch grauwde ze nijdig naar de boom. Daarna liep ze weer verder. De bomen bleven daarna nog stiller dan eerst. Ze had ze nog horen fluisteren naar andere bomen dat ze er boos aankwam, maar nu deden ze zelfs dat niet meer. Ledaka stond opeens stil. Met een ruk draaide ze zich om en keek snel of ze iets zag. Ze zag iets in de bosjes bewegen en rende er snel op af. Toen ze voor degene stond die haar in de gaten hield brulde ze hard. Daarna keek ze de man met een woedende blik aan. Ze zag dat hij een schild bij zich had. Als hij met haar wilde vechten dan kon hij het heel zwaar gaan krijgen, dacht ze woedend. Ze brulde nog een keer alleen deze keer iets minder hard.

Seth werd gezien waarschijnlijk door een bloem of boom. De draak kwam boos voor hem en brulde. Seth bleef staan en zweeg, niet geintimideerd door de brul enkel bang dat deze draak niet redelijk zou zijn. De draak leek best pissig en Seth boog even, "Mevrouw draak, het spijt me als ik u stoor. Alleen waarom bent u boos?" vroeg hij, als hij de draak kon helpen dan had hij zowel draak als mens geholpen. Dan zou hij beter hebben gedaan dan wanneer hij de draak was blijven volgen. Seth droeg geen wapens in zijn handen, enkel de twee polsmessen die niet zichtbaar waren door zijn lange mouwen. Seth maakte een vredig gebaar en stapte naar achter om niet zo dichtbij de draak te staan. "Ik ben gevraagd door een man en zijn vrouw en kinderen om u uit de buurt te houden. Ze vrezen dat als er een boze draak te dichtbij zou komen dat ze vast zitten in een gevecht tussen de draak, u, en drakenjagers. Wat ik niet ben." Seth bleef staan en maakte oogcontact met de draak om te laten zien dat hij niet bang was. Hij zag de bloemen op de draak die begonnen te bloeien. Het zag er mooi uit maar het bleef een mogelijk gevaar. Seth bleef stilstaan en zweeg, wachtend op antwoord van de draak.

'Mevrouw draak, het spijt me als ik u stoor. Alleen waarom bent u boos?'vroeg de man. Ledaka bleef hem woedend aankijken en grauwde. 'Ik ben gevraagd door een man en zijn vrouw en kinderen om u uit de buurt te houden. Ze vrezen dat als er een boze draak te dichtbij zou komen dat ze vast zitten in een gevecht tussen de draak, u, en drakenjagers. Wat ik niet ben.'zei de man. 'Die mensen krijgen nu juist problemen, ze hadden je niet moeten sturen.'grauwde ze nijdig. Langzaam groeide de planten rond haar hoofd. Ledaka schrok en keek naar de planten. Daarna keek ze naar de rest van haar lichaam en zag de zwarte rozen. Dit waren de "Black roses" waar haar ouders haar over hadden verteld. Dat ze die nu al had. Ze werden door woede aangestuurd. En Ledaka was ook woedend. Ze bekeek de rozen goed. Daarna richtte ze zich weer op de man. 'Ik zou maar weggaan als je je zicht wil behouden.'zei ze boos, maar ook waarschuwend. Ze had haar krachten nog niet onder controle dus ze kon ook niet zorgen dat de man veilig was.

'Die mensen krijgen nu juist problemen, ze hadden je niet moeten sturen.'grauwde de draak nijdig. Seth hield het niet meer. "Luister, ik heb het u gevraagd en u reageert zo met een dreiging. Er zitten daar kinderen, dus als u niet voorzichtiger doet belanden ze tussen een strijd. Als het moet zal ik zelfs vechten om te zorgen dat die onschuldige mensen veilig zijn," snauwde Seth. Uit reflex schoten de twee polsmessen uit zijn mouwen en staken af tegen zijn kledij. De twee glanzende zwaard punten waren langer dan zijn handen en ook een prima aanval voor dichtbij. 'Ik zou maar weggaan als je je zicht wil behouden.'zei ze boos, maar ook waarschuwend. "Dit is dus een bedreiging van een arrogante draak die mensen niet wil helpen. Door uw soort draken worden er ook goede draken vermoord door stomme leeghoofdige mensen!" snauwde Seth en hij liep naar achter. Voor de zekerheid trok hij zijn schild los en trok zijn linker polsmes weer terug met een beweging van zijn arm. Hij stond daar als het uitliep op een gevecht was hij er klaar voor. Hij hield zich aan zijn woord al moest er een draak voor sterven.

'Dit is dus een bedreiging van een arrogante draak die mensen niet wil helpen. Door uw soort draken worden er ook goede draken vermoord door stomme leeghoofdige mensen!'snauwde de man. De man pakte zijn schild van zijn rug. Bij zijn andere hand schitterde een mes. Ledaka werd nu nog woedender. Ze zwiepte boos met haar staart. Haar klauwen begonnen zachtjes groen te schijnen, al snel begonnen ze feller te schijnen. 'Maak me nog bozer en dan heb je een groot probleem. Denk je echt dat ik zomaar mensen zou aanvallen zonder reden.'zei ze woedend. De man hoefde haar nog maar één keer boos te maken en ze zou hem aanvallen. Het stuifmeel van de zwarte rozen was al rond om haar. Het zou niet lang meer duren of het verspreide zich zo ver dat de man er last van kon hebben. Nijdig bleef ze de man aankijken. Ze was misschien niet zo groot en ze zag er niet zo heel erg sterk uit. Maar ze was wel één jaar lang non-stop getraind door haar familie. Ze had snelle reflexen en was zelf ook heel snel. Haar krachten waren nog niet zo heel sterk, maar dat zou wel komen als ze ouder werd. Voor nu zou dat niet veel uitmaken. Ze had nu met een mens te maken. Hij was misschien vaardig met wapens, maar hij moest het wel tegen een draak opnemen.

'Maak me nog bozer en dan heb je een groot probleem. Denk je echt dat ik zomaar mensen zou aanvallen zonder reden.'zei de draak. Seth dacht dat de draak doof was. "Luister dan eens goed naar wat ik zeg! Door al dat gegrom en gebrul van jou! Komen er waarschijnlijk zometeen drakenjagers aan!! Als die komen zit er een onschuldige familie ertussen en is de kans groot dat er een onschuldig iemand sterft!!!! Je moet naar een ander gedeelte van dit gebied gaan anders gaat misschien wel een van hun kinderen dood!! Als je niet wil helpen! Dan zal ik je moeten dwingen! Als je wilt helpen dan leg ik me wapens neer en bied ik me excuses aan," zei Seth. Hij liet zijn mes weer verdwijnen maar hield het schild in zijn handen. "Ik zweer dat ik niks zal doen als u zal helpen, weigert u en er zal een onschuldig mens daardoor sterven dan zal ik het u betaald zetten," Zei Seth plechtig voordat hij zijn schild ook op zijn rug hing.

(flutpost)

'Luister dan eens goed naar wat ik zeg! Door al dat gegrom en gebrul van jou! Komen er waarschijnlijk zometeen drakenjagers aan!! Als die komen zit er een onschuldige familie ertussen en is de kans groot dat er een onschuldig iemand sterft!!!! Je moet naar een ander gedeelte van dit gebied gaan anders gaat misschien wel een van hun kinderen dood!! Als je niet wil helpen! Dan zal ik je moeten dwingen! Als je wilt helpen dan leg ik me wapens neer en bied ik me excuses aan.'zei de man en stopte het mes weg. Ledaka's klauwen stopte met groen licht geven. 'Ik zweer dat ik niks zal doen als u zal helpen, weigert u en er zal een onschuldig mens daardoor sterven dan zal ik het u betaald zetten.'zei de man plechtig. Ledaka knikte maar. Ze wilde ook niet dat onschuldigen stierven. De man had ondertussen zijn schild weer terug gehangen op zijn rug. Ledaka zelf kalmeerde weer een beetje en een paar planten trokken zich weer een klein stukje terug. Een paar bloemen begonnen ook op te bloeien. Ledaka keek de man nu aan. 'Oké dan ga ik hier weg. Stap je op of kan je me bij houden met rennen.'zei zen ging even liggen. Als de man opstapte kon hij dat doen. Hij zou alleen een beetje last hebben van de planten rond om haar lichaam. Gelukkig zaten er nog geen stekels aan. Die zouden pas komen als ze helemaal bedekt was met de plant.

De draak keek hem aan en werd rustig 'Oké dan ga ik hier weg. Stap je op of kan je me bij houden met rennen.'zei ze en ging even liggen. Seth boog dankbaar en stapte voorzichtig op. "Dankuwel draak voor uw mededogen voor de onschuldigen," Seth ging voorzichtig zitten en zag de draak nu echt goed. De bloemen op haar rug gaven een vreemd soort damp dus hield Seth zijn hand voor zijn mond en neus voor de veiligheid. Hij hield voorzichtig de draak vast. Ze had toch een goed hart, gelukkig want of hij deze draak zou kunnen verslaan was een raadsel. Seth had gelijk een beetje respect gekregen voor deze draak. "Dankuwel nogmaals, Mijn naam is Seth Da Valencio." Hoewel zijn achternaam meer een naam was voor een groepsband, het was zijn familie naam geworden aangezien zijn hele familie er aan was gebonden. Seth zorgde dat zijn wapens de draak niet aan zouden raken dan zou het misschien wel fout kunnen gaan als hij de draak pijn zou doen. Seth hield de draak voorzichtig vast om geen pijn te doen.

De man boog dankbaar en stapte op. 'Dankuwel draak voor uw mededogen voor de onschuldigen.'zei de man. Ledaka stond langzaam op zodat de man er niet af zou vallen. 'Dankuwel nogmaals, Mijn naam is Seth Da Valencio.'zei de man. 'Mooie naam, mijn naam is Ledaka.'zei zeen draaide een richting op waardoor je verder het bos in ging. 'Houd je goed vast.'zei ze. Daarna schoot ze naar voren. Ze sprintte hard door zodat ze snel een stuk verder waren. Ze kon heel hard rennen en ze kon dat heel lang volhouden. Daarom zou ze niet zo snel door draken jagers gepakt worden.
Na een tijdje gerend te hebben liet ze haar snelheid aflopen. Uiteindelijk stond ze stil. Ze ging liggen zodat Seth van haar af kon gaan. Daarna keek ze hem met een glimlach aan. Ze was nu helemaal gekalmeerd en de planten rond haar lichaam hadden zich terug getrokken. De zwarte rozen waren helemaal opgebloeid en de blaadjes waren langzaam in stof veranderd. Dat was wel handig. Zo kon je niet achtervolgt worden als je iets had gedaan. Het enige wat ze konden doen was haar voetstappen volgen, maar dan zou ze als nog kunnen wegvliegen. 'Wat ga je nu doen, Seth?'vroeg ze aan hem.

'Mooie naam, mijn naam is Ledaka.'zei ze en draaide een richting op waardoor je verder het bos in ging. 'Houd je goed vast.'zei ze. Seth antwoorde "Dankje, jij hebt ook een mooie naam. Okey," Seth hield zcih goed vast. Hij voelde hoe Ledaka sneller begon te rennen en sprinten. Ze ging telkens een stukje sneller maar na een tijdje ging ze langzamer tot ze halt hield en ging liggen zodat Seth af kon stappen van haar rug. Seth knikte en ging van haar af. Ledaka glimlachte naar hem, zo leek het tenminste. Ze was vast en zeker kalmer nu er niks aan de hand was. 'Wat ga je nu doen, Seth?'vroeg Ledaka aan hem. Seth zweeg even en dacht na, "Ik weet het niet, ik reis gewoon een beetje rond. Ik help mensen die het nodig heben en soms tegen betaling als ze dat willen. Ik heb een rondtrekkend leven sinds mijn familie gedood is. Ik heb eigenlijk geen doel behalve mensen helpen en rondtrekken. Wat ga jij doen Ledaka? Heb jij nog familie?" Vroeg Seth terwijl hij even naar Ledaka keek. Zoveel verschillende draken en hij heeft al op 2 gereden. Allemaal vriendelijke behalve degene die hij had gezien toen hij in een dorp aan kwam. Als gevolg had hij Sky ontmoet. Dat was best wel stoer, een godin ontmoeten.

'Ik weet het niet, ik reis gewoon een beetje rond. Ik help mensen die het nodig heben en soms tegen betaling als ze dat willen. Ik heb een rondtrekkend leven sinds mijn familie gedood is. Ik heb eigenlijk geen doel behalve mensen helpen en rondtrekken. Wat ga jij doen Ledaka? Heb jij nog familie?'vroeg Seth. Ledaka keek hem een beetje treurig aan. Haar familie, daar wilde ze niks meer mee te maken hebben. De enige die ze mistte waren haar ouders, maar die waren er niet meer. 'Ik blijf hier voorlopig nog. En mijn familie die heb ik niet nodig.'zei ze met een glimlach. Ze hadden haar alleen maar zitten trainen en pijn gedaan. Ze waren geen familie meer voor haar. Haar ouders waren gestorven door ouderdom en hadden haar de smaragd na gelaten. Met dat kon ze de bomen horen praten en tegen ze terug praten. Daardoor werd ze altijd van te voren gewaarschuwd voor gevaar. Ze kwam dan ook nooit draken jagers tegen, maar ze wist wel dat ze bestonden. Ze keek weer naar Seth.

Ledaka keek een beetje treurig. 'Ik blijf hier voorlopig nog. En mijn familie die heb ik niet nodig.'zei Ledaka met een glimlach. Seth knikte haar even toe alleen ze leek een beetje afwezig en Seth wachtte even. Ledaka keek hem aan, "Ledaka, ik wil niet onbeleefd zijn, maar zijn ze dood, je familie bedoel ik?" vroeg Seth. Hij keek naar de draak en ging even rustig zitten. Hij wist het gevoel, alleen zijne was vast en zeker minder erg. Seth vond de dood van zijn familie wel duidelijk, zij zijn gestorven met trots en eer door een oorlog met een draken familie. De laatste is nog over en die blijft mensen vermoorden en laten verdwijnen. Seth bleef naar Ledaka kijken, "Waarom was je net nou eigenlijk zo boos? Ik denk niet door een of andere slechte jacht. Het leek alsof je het bos wou neerhalen en de dieren wou vermoorden." Seth keek naar Ledaka en was nu wel echt nieuwsgierig zelfs de mensen op het platteland waren geschrokken van het geluid van de boze draak. Ze hadden iets groters verwacht zeker dan de omvang van Ledaka maar de kracht hebben z ezeker goed gedacht. Een natuurdraak kan erg destructief zijn naar mensen als die boos is.

'Ledaka, ik wil niet onbeleefd zijn, maar zijn ze dood, je familie bedoel ik?'vroeg Seth. Ledaka keek hem rustig aan. 'Mijn ouders zijn gestorven, door dat ze te oud waren. En de rest van mijn familie... Ze wilde me alleen maar trainen voor persoonlijke redenen. Ze hielde niet eens van me. Dus ben ik weg gevlucht. Ze hebben me nog zitten volgen, en ik denk dat ze me nu nog steeds zoeken. Maar voorlopig ben ik veilig.'zei ze. 'Waarom was je net nou eigenlijk zo boos? Ik denk niet door een of andere slechte jacht. Het leek alsof je het bos wou neerhalen en de dieren wou vermoorden.'vroeg Seth. Ledaka glimlachte. Ze was er zelf pas net achtergekomen. 'Je zag toch net de planten om me lichaam. Dat is een aanval die word aangestuurd door woede. De eerste keer dat je deze aanval gebruikt word je zomaar uit het niets boos. En dit was voor mij de eerste keer, maar omdat het in de familie bij mij zit had ik kunnen weten dat dat kon gebeuren. Maar niemand in mijn familie heeft het op deze leeftijd gekregen.'zei Ledaka.

'Mijn ouders zijn gestorven, door dat ze te oud waren. En de rest van mijn familie... Ze wilde me alleen maar trainen voor persoonlijke redenen. Ze hielde niet eens van me. Dus ben ik weg gevlucht. Ze hebben me nog zitten volgen, en ik denk dat ze me nu nog steeds zoeken. Maar voorlopig ben ik veilig.'zei Ledaka als eerste antwoord en ging verder met een glimlach, 'Je zag toch net de planten om me lichaam. Dat is een aanval die word aangestuurd door woede. De eerste keer dat je deze aanval gebruikt word je zomaar uit het niets boos. En dit was voor mij de eerste keer, maar omdat het in de familie bij mij zit had ik kunnen weten dat dat kon gebeuren. Maar niemand in mijn familie heeft het op deze leeftijd gekregen.'zei Ledaka. Seth knikte even en dacht na, net als een woede aanval of een krachtboost als je woedend word. "Over je familie had ik niet mogen vragen Ledaka, sorry. Het tweede antwoord stelt me gerutst, dat betekent dat die mensen bang waren voor niks. Ik ging er ook vanuit dat je een hele gevaarlijke woedende draak was. Ik ben blij dat je een sterke vriendelijke draak blijkt in plaats van een brute moordenaar." Zei Seth met een vriendelijke glimlach en boog eventjes beleefd zoals hij deed bij andere draken. Ze waren allemaal gelijke levensvormen.