The war has begun who will win?

Rake sprong meteen van de rode draak af toen die Toxic losliet en hem tegen een van de kristallen aan wou duwen. Met een wat verbaasde blik keek hij naar de rode draak hoe die het hazenpad koos, maar Rake was het niet van plan hem zomaar te laten gaan. zeker niet na die laffe daad om zomaar een zwaar gewonden lid van de Night warriors aan te vallen. Die ook nog eens de leider en zijn moeder was. Maar voordat hij de draak achterna kon gaan, werd hij tegen gehouden door zijn moeder. Rake grijnsde even toen ze zie dat ze hem later wel te pakken zou nemen. Hoewel hij hem graag nog achterna wou gaan, even keek hij nog na hoe de rode draak tussen de bomen verdween . Waarna hij zijn blik weer op Toxic richten, ze hadden gewonnen een verrader dood en nog een vijand. Rake knikte tevreden en goedkeurend toen ze mededeelde dat Sombra en Laisve Ceroatos zouden worden die twee waren er geschikte voor. Hoewel hij Laisve ook niet echt goed kende maar jij moest hem zeker niet onderschatten en hij had zich vandaag wel bewezen, tegenover de groep. Rake grijnsde tevreden naar Sumu die net zoals hem verantwoordelijk werd voor het jagen voor de groep. Hij wist wel waar alles was hij was vaak ook meer buiten het gebied van de Night warriors dan er in. Rake wist niet precies waarom dat zo was maar hij vond het gewoon leuk om rond te verkennen en hier en daar gewoon wat dood en verderf te zaaien. Curse kreeg ook een nieuwe rang die van Toran. Rake kende hem niet zo goed maar hij leek daar wel geschikte voor. Rake keek even de groep door dit moest gevierd worden en er moest eten komen voor de gewonden. Toen Toxic klaar was met de mededelingen, liep Rake met een brede grijns naar Sumu. ‘Ook oviran? Broer van me.’ Zie rake met een wat spottende stem. ‘Nou laten we gaan zodat ze dalijk niet verhongeren.’

Hij hoorde Toxic aan en grijsde. De nieuwe rang bood vele nieuwe mogelijkheden. Zijn harde werken worp eindelijk vruchten af en hij zou ervan eten ook! In dit geval waren de vuchten de vele dode draken die over het veld verspreid lagen. Terwijl Toxic vertrok liet hij zijn blik van de karkassen naar Toxic glijden. Uiteindelijk besloot hij langer te blijven om zijn maag te vullen. Toxic zou het vast niet heel erg vinden als hij wat later kwam. Hij zou toch niet kunnen eten van de prooien die Rake en Sumu mee zouden brengen. Hij draaide zich om en stortte zich op het dichtsbijzijnde karkas, in dit geval was dat het karkas van Rage. Hij dompelde zichtzelf onder in bloed terwijl hij naar de lekkerste, malste en minst aangetaste stukken vlees zocht. Tot zijn grote plezier had een van de dode draken zelfs twee levers. Hij at tot hij dacht niet meer te kunnen vliegen sloeg geen karkas over. Hij hoefde eindelijk ens niet op botten te kauwen of onbekende ingewanden te eten. Hij kon nu kieskeurig zijn vanwege de grote overvloed aan voedsel. Toen hij zich uitschudde regende het bloed. Vol genot likte hij zijn lippen en wenste dat hij voedsel mee kon nemen. De geur van door, verderf en bloed was nu zo stek dat ook andere dieren op het veld vol vlees afkwamen: Vossen, wolven, beren, kraaien, raven, eksters en grote roofvogels. Door de kou waren er geen insecten en zou het lang duren voor het rottingsproces op gang zou komen. Misschien zelfs pas tegen de tijd dat het lente werd Hij zou hier dus terug kunnen komen als hij honger kreeg. Het leek hem slim om het bloed van zijn schubben te spoelen voor hij naar het Night Warrior gebied terugkeerde. Hij moest namelijk door het drakenkerkhof en hij had geen zin om mistschorpioenen aan te trekken. Er was alleen een klein probleem: Curse kon niet zwemmen. de knots aan zijn staart trok hem naar beneden en was te zwaar om meete kunnen blijven drijven. Hij bedacht dat als hij een kleine omweg via de kust maakte hij zichzelf in de golven kon afspoelen en vervolgens door vliegen naar het Night Warrior gebied. Hij zuchtte dor het overvolle gevoel en vertrok daarna.

De stemmen trokken de aandacht van de sneeuwdraak. Ze vertrokken en de kleine groene draak bleef het langste, maar na een tijdje vertrok ook hij. Het zware kristal dat hij op haar vleugels had laten vallen was niet op te tillen met gewoon spierkracht en haar ogen werden melk wit tot sneeuw wit en een hevige wind kwam op zetten. Een zuil van wolken kwam naar beneden en sneed Snowy van de buitenwereld af. Het zware kristal werdt op getilt en draaide met de oorkaan mee de lucht in tot de orkaan het kristal niet langer meer vast kon houden en het weg slingerde. Hellaas had ze hier mee haar laatste krachten bijna gebruikt. Ze krabbelde overeind en sleepte zich naar de bosrand en creeérde een ijskoepel rond zich heen en schraapte de sneeuw bij een om haar verwondingen te verzorgen. De hap uit haar hals was het ergste en ze legde haar kop op de grond tegen de sneeuwhoop aan om het bloeden te stelpen. Ze was te zwak om zich nog ergens anders zorgen over te maken. Ze orkaan verdween en de ijskoepel bleef over. Nu was het wachten tot de wonden geheelt zouden zijn? Maar helaas voor Snowy die haar best deed om wakker te blijven zou de lente de ijskoepel smelten en haar dode lichaam overlaten aan de wilde dieren!

Toxic benoemde haar jongen en Laisve hun rangen. Toen ze vertrokken zei Lasve dat het in orde was, maar de Lung bleef een oogje in het zeil houden op Laisve, mocht hij zich niet lekker meer gaan voelen dan zou hij meteen ingrijpen! Race steeg op zonder moeite vanwegen dat hij geen vleugels had en kronkelde naast Laisve om hem beter in de gaten te houden. 'Weet je zeker dat het wel met je gaat?' vroeg Race met een lichte bezorgde stem en keek Laisve even vanuit zijn ooghoek aan. Hij verwachte geen antwoord en richten zijn blik weer naar voren om Toxic ook in de gaten te blijven houden. Ze had zwaar geleden en over Zu was nog geen woord gesproken hoe was het eigenlijk met hem??

(Sorry dat ik zo laat nog post maar had de laatste paar dagen maar heel weinig tijd om zelfs maar het internet op te starten.)

Sumu was nadat hij nog wat mannen had afgeslacht gewoon gestpot met vechten en blijven kijken naar de rest van de veldslag. Het geluid klonk afgestopt terwijl hij vol fascinatie naar alles keek. Sumu wist eigenlijk niet waarom hij was gestopt en rustig gaan kijken naar alles, het gebeurde gewoon. Sumu had dus vol trots gekeken hoe de verrader en haar hoofdslaafje werden afgeslacht. Maar Sumu werd weer uit zijn wereldje gehaald toen hij zijn moeder zag vechten aan de andere kant van het slagveld. Het ging er slecht aan toe. Sumu steeg zo snel als hij kon op en repte zich naar de plaats delict. Toen hij nog enkele meters te gaan had zag hij hoe Rake de rode draak wegbeukte waarna die wegvluchte naar het bos. Sumu dacht die draak te kennen, het was die wat hem zoveel pijn had gedaan toen door zijn hoorn door zijn staart te rammen. Sumu wilde zijn wraak hebben op die gebeurtenis en wat die draak nu zijn moeder moeder had aangedaan. Sumu paste zijn koers aan met een paar graden zodat hij nu recht op de bosrand afging, maar zijn moeder riep hem en blijkbaar Rake ook -hij zag nu omdat hij zich omdraaide dat Rake ook bijna onderweg was naar de vluchtende draak. Maar Sumu gehoorzaamde zijn moeder en keerde om waarna hij naast zijn broer lande. Toxic deelde nu plechtig nieuwe rangen uit aan een Laisve,Curse, zijn zus Sombra en aan zijn broer Rake en tot zijn grote verbazing ook aan hem, ookal had hij niet erg veel gedaan. Vanaf nu gingen Sumu en zijn boer samen officieel door het leven als: "Rake en Sumu de oviran van de Night Warriors!" Sumu keek met een big-tandpasta-of-'Vanish'-reclame-smile naar zijn broer die met een spottende stem -ookal snapte Sumu dat spottende deel niet helemaal- zei: 'Ook oviran? Broer van me. Kom laten we gaan zodat ze niet verhongeren.' "Jazeker ben ik er ook één, ben jij mischien deels goudvis omdat je dingen maar voor zeven seconden kunt onthouden?" antwoorde Sumu nog spottender. Sumu steeg op en riep naar zijn broer "Kom je mee dan gaan we bij de groep hun bestelling opnemen!" dit was eerst als grapje bedoeld, maar daarna realiseerde Sumu dat het eigenlijk niet zo'n slecht idee was. Hij beef nog even in de lucht ter plaatse klapperen terwijl hij wachte op zijn broer.

Rake wachten geduldige af op antwoord van zijn broer die erg tevreden leek te zijn. Rake grijnsde wat flauwtjes toen Sumu zijn opmerking over de goudvis maakte waarna hij vervolgens meteen op steeg. Rake merkte dat de halve groep al op weg was naar het gebeid en de grotten van de Night warriors. Alleen Curse was er nog maar die vertrok ook al snel nadat hij zicht tegoed had gedaan aan de dode draken. Curse was een echte kannibaal, Rake keek hem even na hoe die richting de kust vertrok en langzaam in de verte verdween. Rake keek op toen hij zijn broer hoorde roepen. Of hij ook kwam en een opmerking maakte over bestellingen. Het was waarschijnlijke als grapje bedoel maar Rake vond het eigenlijke niet zo slecht idee. Rake sloeg rustige zijn vleugels uit en ging naast Sumu vliegen ‘Weetje Sumu dat is eigenlijke helemaal niet zo slecht idee van je.’ Rake versnelde zijn vleugel slagen en ging alvast richting de grotten en het Night warriors gebied.


(Maken we nog een jacht topice of slaan we dat over?)

Cloud had het gehoord. Kliennie was dood, Rage was dood... het was voorbij. Cloud richtte zich op en bekeek haar lichaam. Onder het bloed en de wonden. Cloud had een zware wond op haar schouder door Rage die haar met haar rug tegen een kristal aan had gegooid. Niet alleen haar schouder, maar ook een groot deel van rug was doorboord door het scherpe kristal. Ze keek om zich heen en het veld was overal bevoelde bloed. Het was een bloedbad geweest maar de "strijd" was gewonnen. Cloud wilde zich afzetten en achter Toxic aan naar het gebied gaan. Toen Cloud dat wilde doen voelde ze een pijnscheut door haar rug gaan. Cloud bromde en ging op haar achterpoten staan. Ze zette zich af en vloog met moeite de lucht in. De pijn was nu ook door getrokken naar haar borstkas en ze legde haar poot erop. Uitgeput vloog ze achter de rest aan die al op weg was naar de grotten, en keek nog eens achter zich naar al het bloed. Ze keek daarna naar haar poten die onder het bloed zaten, het was niet haar bloed... Cloud vloog te laag en kwam tegen een hoge boomtop aan. Ze raakte uit balans en brulde. Door de schok voelde ze de pijn weer. Cloud moest hoger gaan vliegen maar ze was zo toegetakeld dat ze dat amper volhield...