The war has begun who will win?

De ochtend brak langzaam aan en vogels begonnen hun vrolijke liederen te fluiten. Het geluid wekte de zwarte kristal draak en haar gedwongen leger dat onder invloed van de Dark crystal's stonden. Rage opende haar felle oranje/rode ogen en ze tilde haar kop op. Een voorgevoel vertelde haar dat de oorlog aangebroken was en dat kristallen planten geen nut meer had, maar ruwe spierkracht en draken krachten! Ze gromde naar de dieren en Kliennie die zich een woning in haar grot hadden gevonden en ze koos de gang die naar de dorpen en steden van de mensen leiden. Eenmaal buiten vulde ze haar longen en brulde luid naar de mensen die zich meteen bij haar voegde. Iedereen was gepanstert en hadden wapens bij zich het zij een zwaard, dolk, speer of een tweekantsbijl. ( Een bijl met dubbele snijkanten.) Rage zag ook nog verschillende draken zich bij haar voegen waaronder een groene en een witte draak die ze zelden had zien over vliegen. 'Het slachtveld zal op de zonnige velden zijn volg mij!' riep Rage luid genoeg om door iedereen gehoort te kunnen worden, daarna draaide zij zich om en liep in de richting van de zonnige velden die gelukkig niet al te ver van de dorpen en steden van de mensen lag. Wolken pakten zich samen en de lucht zag zwart van de alle soorten vogels. Op de grond liepen de dieren samen met de mensen voorop en de draken daarachter. Rage liep in de voorste rij draken naast Kliennie Opeens leek haar lichaam het te begeven toen haar kristallen begonnen te gloeien en een gouden fonk weg schoot Rage toen ze de zonnige velden betreden en de gouden vonk vloog weg van het slagveld. Even schudden ze haar kop en ze voelde dat Kliennie keek haar bezorgt aan net als sommige andere draken. Rage gromde en liep stug door. Toen ze halver wegen waren vulde Rage haar longen opnieuw en brulde uitdagend naar Toxic's groep Om haar duidelijk te maken dat ze klaar was voor het gevecht!
De vogels en sommige draken vlogen in een rustige cirkel rond het leger van Rage. Als er ook maar een NW lid te zien zou zijn dan ontdekte zij dat als eerste. Mochten er aanvallen komen dan waren zij ook de eerste die die af zouden slaan. De mensen droegen ieder ook een schild waar een zwart kristal in het midden op zat. mochten er aanvallen op het uit geoefend worden dan zouden de kristallen een beschermend schild over het ijzeren of houeten schild groeien, maar wanneer er een zuur aanval of een bliksem aanval op uit geoefend zou worden dan verschreiden de kristalen zich in kleinere kritallen om een zo lang mogelijke duur te hebben. Dus hoe meer dan 10 zuur en bliksem aanvallen er werden uit geoefend op het kristal op de schilden van de mensen dan zouden de beschermende werking verdwijnen. Als de mensen de schilden tegen elkaar zouden zetten dan groeide de kristallen aan elkaar als een grote koepel met een zwakte punt en dat is de aarde daar onder, want als een van de draken een gat zou graven en zijn kop en dan een stukje door zou steken en een vuurstraal in zou spuwen verteerde de mensenlijke soldaten, want het kristal liet geen hitte door. Rage liet voor ze zekerheid de kristallen op haar rug aan een groeien tot halverwegen de lengte van haar hals en over de bovenkant van haar kop tot het puntje van haar snuit om er voor te zorgen dat een bijtaanval minder inpackt zou hebben. Ze richten haar blik op en bekeek de lucht en wachten.

Toen Snowy zich uit rekte voelde ze iets vreemds en het overspoelde haar zonder omwegen. Even ocht ze er tegen, maar al snel kon ze niets anders zien dan duisternis. Een brul voor een oproep galmde over het veld en ze gaf er gehoor aan en spreiden haar vleugels waarna ze op steeg en richting de zonnige velden vloog. Net voor de velden landen ze en liep naar Rage toe en boog haar kop. 'Ik meld me meester!' zei Snowy en ze nam haar plaatst in naast een bruine draak die haar even aan keek en daarna zijn blik weer op de lucht richten. Snowy volgde zijn voorbeeld en ze bleef naar de bomen kijken of ze een beweging zou zien. Verschillende dieren, mensen en draken hadden zich bij haar aangesloten en kwamen nog steeds naar de zonnige velden toe om zich bij het leger te voegen. De uitdagende brul van Rage tegen de Night warriors was overduidelijk te horen en ze was er van overtuigt van dat de NW het vast zou horen?

Kliennie had nog even nadat Rage was gaan slapen even getraind om te kijken wat voor krachten hij had als draak en hoe strek hij was. Hij had geen krachten maar wel een flinke spierkracht. Langzaam opende hij zijn ogen toen hij een geluid hoorde die van het kristal afkomstige was. Kliennie had een uitgerust gevoel. Toen Rage naar hem gromde en naar de andere dieren gehoorzaamde hij meteen en boog diep voor haar. ‘We zijn er klaar voor meester.’ Kliennie volgde haar richten de dorpen en steden waarna ze een harde brul naar de mensen liet gaan die meteen gehoor gaven aan haar brul. Iedereen was gepantserd en hadden wapens bij zich het zij een zwaard, dolk, speer of een tweekantsbijl. Ook kwamen er nog draken bij. Rage zie dat het gevecht bij de velden zou plaats vinden en meteen draaide kliennie zich om en ging vlak naast Rage voor aan lopen. Langzaam werden de wolken grijs en begon het al zachtjes te regen. Ineens schoot er een gouden vonk uit haar lichaam en met een wat bezorgde blik keek Kliennie naar zijn meester. Rage schudde haar kop en gromde. Ze liep stug door alsof er niks aan de hand was. Kliennie keek haar nog even bezorgd na maar schudde zijn kop en ging er maar niet op in. Alles leek in orde. Toen ze bij hun bestemming aankwamen hield Kliennie goed de bomen en de lucht in de gaten. om eventuele aanvallen te spotten of verkenners van de NW te ontdekken. Rage liet een uitdagende brul los die voor Toxic bestem was, nou was het wachten op Toxic en de NW. Kliennie keek even over het leger van Rage demensen hadden ook een schild met in het midden een zwart kristal. en richten toen zijn aandacht weer op de lucht en de boom toppen, zouden ze haar brul gehoord hebben?

Toen een blauw/witte draak zich kwam melden knikte Rage alleen maar en daarna richten zij haar blik weer op de omgeving. De gouden vonk van eerder wist Rage heel goed waardoor dat kwam. Nog voor een paar dagen terug had ze ontdekt dat Rainbow helemaal niet door haar gedood was, maar het een hallucinatie geweest. Vrremd genoeg had Rainbow haar om de tuin geleid, maar wat ze had gezegt was waar! Met hallucinatie kon ze elke zintuig van haar slachtoffer bedotten behalve het gevoel, maar Rage was er toen zo op gebrand geweest Rainbow te doden dat ze haar gevoel helemaal vergeten was. Nu had ze een grote onenigheid met Toxic en die was niet zo gemakkelijk om te krijgen al iemand anders? Haar ogen stonden even glazig naar het niets te kijken en in gedachten verzonken dacht ze terug aan wat Rainbow nog meer had gezegt. 'Die droom die je net had kan de waarheid worden Rage, want ik ben niet van plan om samen met jouw gedood te worden door de leden van de NW! En door jouw toe doen kan ik zelf uit ons lichaam weggaan en mijn eigen weg in slaan en mijn lichaam's kleur veranderen en zelfs van geslacht wisselen, maar als ik dat doe blijf ik in dat lichaam voorgoed. Maar ik zal pas vertrekken voor het strijdgewoel met de NW zodat ik jouw eens een lesje kan leren en jij hebt geen macht meer over mijn ziel Rage jij kunt me in die tijd niks meer maken!' Deze herinnering deed Rage inwendig ineen krimpen. Hoewel zij zich nog sterk voelde voor ze de zonnige velden had betreden nog voor die gouden vonk uit haar was op gestegen, maar nu voelde zij zich niet zo zeker meer van haar zaak. Rage wist dat Rainbow zou vertrekken nog voor de oorlog zou beginnen! Ze schudden haar kop om deze gedachten te verwerpen en richten zich weer op de omgeving. In het verleden blijven hangen was niet goed en vooral op dit moment niet. Ze zouden geduldig moeten wachten tot de eerste tekenen van de NW te zien zouden zijn!

Ze wist dat dit moment zou komen , ook wist ze heel goed dat Rage waarschijnlijk allemaal zwakke mensjes en twee of drie draken zou hebben. Toxic besloot dat het tijd werd om de Night Warriors bijeen te roepen en op de strijdbrul te reageren. Dit deed ze in één keer door hard en luid te brullen. Deze brul steeg boven alles uit, boven die van Rage en ieder ander geluid in DW. Het bloedstollende geluid rijkte tot de toendra en het mensengebied. Waar haar Warriors ook zouden zijn, ze zouden haar horen. Het was tijd.
Ze stapte op de donkere grond en begon een reeks vreemde klikkende, ratelende en sissende geluiden te maken. Schaduwen leken te bewegen toen Toxic zich richting de zonnig velden begaf, maar pas toen ze de in het licht trad werd duidelijk wat ze had gedaan: Ze had haar schaduw wezens opgeroepen. Omdat ze dit al in het schaduwrijke Night Warrior gebied had gedaan waren het er heel veel, misschien wel meer dan Rage mensen en dieren had. De vreemde wezens met roodgloeiende ogen verschilden elk, sommige konden vliegen andere hadden lange tentakels of schaarachtige poten. Naasdt hun kleur en ogen was het enige wat hen tot dezelfde soort deed behoren het spoor van verrotting dat ze achterlieten: Bloemen, bomen en andere planten, alles wat groen was liet zijn naalden of bladeren onmiddelijk verschrompelen en gras verdorde. Het was ijzig koud door de intredende winter en de kilheid die het leger uitstraalde.
In tegenstelling tot Rage was Toxic zeker van haar zaak. Ze vertrouwde op de Night Warriors, ieder van hen was krachtig en tot op het bot slecht terwijl Rage's leger enkel een donker jasje hadden dat ze konden afwerpen als ze een beetje pit hadden. Alle 'slechte' wezens die achter Rage stonden waren dus zwak van geest.
Zodra ze de zonnige velden betrad verdorde al het licht bevroren gras tot aan de voorpoten van Rage. Toxic's kop werd in tweeën gespleten door een brede grijns van vermaak. Ze stak af tegen de pikzwarte brei van schaduw wezens dor haar grijze veren en gifgroene tekeningen op haar verendek. Ze stond rechtop met een hoog opgeheven kop en deels gespreidde vleugels. Ze zag er niet alleen angstaanjaend maar ook machtig uit. Niet alleen de demonishe schaduw wezens stonden achter haar maar ook de Night Warriors. De lucht boven het veld kleurde donkergrijs en bliksem spleitte de wolken in tweeën. De zonnige veldenwerden gehuld in de schaduwen van de duistere lucht. De rommelende donder gaf een onheilspellend effect en deed alles en iedereen die de kristallen had kunnen weerstaan afstand nemen. Niemand wilde in de buurt zijn als de Night Warriors op oorlogspad waren!

(even wat NW leden laten posten voor je aanvalt. Ik wil even het oog-in-oog staan moment uitvoeren en dan "TEN STRIJDE" roepen ofzo)

Hij had niet stilgezeten sinds bekend was dat er een oorlog aankwam. Hij was bijna non-stop aan het trainen. Met behulp van het vlees van de grote draak die Cloud gedood had was hij nu in topvorm: Zijn conditie was ernorm en hij zou onophoudelijk op volle kracht kunnen vechten zolang als een enkele slag zou duren. Zijn huid zou springen als hij nog gespierder zou worden en hij had enkele nieuwe aanvalstechnieken ontwikkeld. Hij wist niet of Toxic bekend was met oorlogen maar hij wist wel dat ze juist handelde. De Night Warriors werden dor niemand anders geleid dan door Toxic! Rainbow was niet degene die de keuzes maakte! Toxic's brul deed hem ontwaken en hij voelde zich sterk en goed uitgerust. Het voelde alsof hij de hele wereld aankon! (al wist hij dat dit niet zo was) De gedachte was er, nu de actie nog. Hij brulde terug maar het rommelene geluid dat door de grotten galmde was niets vergeleken met wat Toxic voortgebracht had. Daar moest hij misschien maar aan gaan werken...
Curse stond op en vloog door de gangen naar buiten waar het bijna even donker was als binnen. Enkel de ongure, kille wind met de geur van oorlog maakte duidelijk dat hij buiten was. Het was gemakkelijk uit te vinden waar de veldslag plaats zou vinden. Hij hoefde enkel het spoor van verotting en verderf te volgen om Toxic te vinden. Hij sloot zich al vliegende aan bij het schaduwleger dat Toxic al volgde. Hij ging vooraan tussen de laag vliegende wezens en de lopende wezens vliegen. Zodra hij merkte dat ze stilstonden zag hij Rainbow's leger(tje). Hij brulde nouwelijks hoorbaar door het vreemde ruis dat Toxic's schaduw wezens voorbrachten. Maar het had wel effect: De zon werd verduisterd oor donkere stapelwolken en hun schaduwen vielen over het veld heen waardoor enkele winterbloemen hun bladeren sloten alsof de avond viel. Al snel arriveerde debliksem gevolgt door de onheilspellende donder. Hij wachtte verder op het teken van Toxic om aan te vallen.

Hij zat niet ver van haar af, hield haar met zijn ogen in de gaten vanaf een afstandje. Elke beweging die ze maakte, was als een geschenk voor hen. Het maakte niet uit wat ze deed, alles was perfect in zijn ogen. Zelfs de scherpe brul, die zijn oren konden laten bloeden klonk als muziek. Zij kon hem niet zien, alleen zijn helder gele ogen konden hem wel eens verraden. Niet kort na haar brul, brulde hij ook. Een brul naar alle leden gericht, dat ze zéker en vast moesten komen. Ze kwam in beweging, en Zu volgde haar. De ratelende, klikkende en sissende geluiden had hij nog nooit eerder bij haar gehoord. Hij vond het fascinerend, totdat hij plots omringd werd door rode ogen. Deed Toxic dit? Cool. Hij achtervolgde haar tot de zonnige velden. Curse voegde zich bij hen twee en de wezens met de rode ogen. Goed, hem konden ze zeker gebruiken. De zon scheen kort in zijn ogen, en hij gromde geirriteerd. Nou zeg, waarom hier? Achja, de donkere wolken die hen leken te achtervolgen stelde hem ietwat gerust. Hij merkte nu pas de zwarte massa's rondom Toxic op. Het waren schaduw-wezens in alle vormen. Eerder had hij alleen hun ogen gezien. Hij ging pal naast Toxic staan. Hij wist niet zeker of ze hem al had opgemerkt. Nouja, je verbergen met zo'n groot postuur is ook niet makkelijk.. 'Wel, is dat het? Moeten we dáár tegen vechten? Een verrader en haar ... tja.. ' Zu hield zijn kop schuin terwijl hij naar het legertje keek. 'huisdiertjes?' Hij begon te lachen, maar vrijwel meteen kwam er een norse streep op zijn gezicht waarna hij zijn kop lager hield zodat zijn bek bij haar oor kwam. 'Wat er ook gebeurd, ik hou van je. Onthoud dat.' fluisterde hij zodat alleen Toxic het kon horen. Hij zou vandaag doen wat hij kon, maar hij wist dat het uitputtend ging zijn. Vele van zijn krachten kostten hem een hoop energie. Hij keek naar Curse, en knikte met een zwakke grijns op zijn snuit naar de kanibaal.

Cloud was even afwezig geweest maar had alle informatie doorgekregen. Ze had al raar opgekeken toen Rage überhaubt werd aangenomen in de groep omdat ze een goedzakje was en nu had ze iets raars gedaan waardoor ze er meteen uit was gegooid. Het was een beetje wazig maar wat ze wél wist was dat er door heel het dal van DW kristallen verspreid werden met zwarte magie. Cloud wist en had roddels gehoord over een opkomende oorlog. Ze had net een paar gevechten achter de rug en één dode dus was ze moe. Ze had een tijd maar weinig geslapen en daardoor wist ze niet of ze het nu op zou kunnen brengen om in ngo een gevecht mee te doen. Cloud richtte zich op en liep haar grot uit. Het getik van haar nagels op de koude rotsvloer leken wel enorme bonken van stenen die op de grond vielen. Zó stil was het. Cloud zette af en schoot de grot uit. De brullen van Toxic waren altijd zo ondragelijk schel en ondragelijk, en ontzettend angstaanjagend voor het normale gepeupel maar voor een Night Warrior was het het geluid van voldoening. Cloud vloog snel op de plek af waar de schelle toon vandaan kwam en landde direct Ze had wel veel gegeten en aan het koord om haar nek met het amulet hing nu weer een tand. Cloud keek voor zich en zag Toxic, Zu, Rage en nog wat onbekenden staan. De onbekenden waren klein en één van hen was zelfs een mens! Cloud's minachting in Rage was nu nog meer gestegen als wat het eerst was en ze haalde diep adem. Ze deed een stap naar voren en keek Toxic een beetje beschaamd aan. Toxic wist wel wat er gebeurd was dus hoefde ze zich niet echt zorgen te maken maar op een een of andere manier deed ze hed toch. Ze deed weer een stap naarachteren waarna ze Zu ook liet weten dat ze er was. De lucht betrok en het werd grijs. Het begon zachtjes te regenen... Cloud haar haar werd nat en platje aan haar schubbenhuid. Ze keek naar de man die dara zonder vacht in die koude regen stond. Hoe kun je het nu overleven zonder vacht in de winter? Cloud wist het niet echt, De man had dan wel rare lappen om zich heen hangen maar ze verbaasde zich erover of het hem warm hield. Langzaam dwaalde Cloud haar gedachten af naar haar eigen afgesloten wereldje. Het geraas van bliksem deed haar wakker schudden uit haar dagdroom. Cloud grijnsde want ze kon de bliksem die vrijwel zeker uit de lucht zou komen schieten kunnen gebruiken. Ze wist nog niet echt wat er allemaal gebeurd was in de tijd dat ze niet bij de rest had gestaan...
(Yay! Cloud is back :3)

Hij lag nog te slapen toen een oorverdovende snerpende brul hem wekte. Zijn tijd van helen was al een maand voorbij en RAce had in die dagen getraint buiten DW. Nu was het Toxic die hem riep net als de andere leden van de NW om ten strijden te trekken. Zijn vleugelloze lichaam ontkronkelde zich n meteen schoot Race de grot uit en zag de verdorring die kennelijk door Toxic was aangebracht maar hoe? Race kronkelde door de lucht en zag al snel een mega breed pad van vernieling dat tot de zonnige velden liep. Daar zag hij een grote zwarte magga aan wezens die hij nog nooit eerder had gezien. Race dook naar beneden en landen vlak naast Zu, daarna boog hij zijn kop om Zu heen en knikte naar Toxic. Race trok zijn kop weer terug en keek even vanuit zijn ooghoek naar Zu en knikte kort. Zijn blik gleed van Zu naar de verzameling voor hen, Wat moest dat voorstellen? De weinige draken die zich onder Rage bevonden waren niet meer dan een stuk of 5 tot 8. Race grijnsde vals en bleef geamuseert naar het schouwspel kijken. De mensen moesten staan te bibberen en die dieren waren niet meer dan in een flinke vuurstraal buiten werking. Race hoopte op een snelle start anders zou zijn huid gaan rippelen van verveling?

Het duurde niet lang of de snerpende brul van Toxic was duidelijk te horen. Rage schudden haar kop even en bleef in de richting van de brul kijken. Iets donkerder dan de wolken kwamen hun kant op en rode stipjes zaten erin, wat gebruikte Toxic om dat te creëren? De twijfels verdwenen al snel, maar maakte plaatst voor verbazing toen ze de zwarte substantie achter Toxic aan zag komen en ode ogen bevatten. Na een tijdje kon ze schepsels onderscheiden van de zwarte massa waar die zich in rond wervelden. De Tien draken achter haar draaide hun koppen om naar de plek waar Toxic was geland en steeds meer draken kwamen erbij zelfs een lung! Rage grimaste en vernauwde haar ogen. Wat Toxic ook van plan was Rage zou niet snel opgeven!.

Rake lag in een van de grotten van de NW uit te rusten toen hij de luide en oorverdovende brul van zijn moeder hoorde. De brul leek als een ego door de grotten te gaan. Meteen opende Rake zijn ogen en stond meteen op. Met een valse grijns op zijn gezicht, liep Rake door de grotten richting de uitgang om gehoor te geven aan de brul van zijn moeder. Nadat hij had gehoord dat Rage en verrader was had hij veel geoefend en getraind. Hij was er zeker klaar voor en in een goede en uitgerusten staat. Ook had hij een nieuwe kracht ontdekt hij had weken geoefend met die kracht om het gladjes en foutloos te laten verlopen. Hij was er van onder de indruk en hopelijke maakte hij er wat indruk mee. Het was met veel moeite en concentratie en oefening, hem gelukt om deze kracht helemaal te beheersen. Rake Brulde luid naar zijn moeder en steeg met krachtige vleugels slagen op. En vloog meteen richting de zonnige velden waar de strijd zo plaats vinden. Het viel Rake meteen op dat er en spoor van verderf en verschrompel gras was, dat had hij nog niet gezien. Die richting de zonnige velden liep. Langzaam kwamen de velden en zijn moeder, Zu, Curse, Cloud en Race en de zwarte rare wezens met rode ogen in beeld. Rake landen vlak achter zijn moeder en Zu. Rake knikte iedereen even toe en keek vragend naar zijn moeder hoorde die wezens bij haar? Rake vond de wezens wel cool en angstaanjagend die wou je zeker niet in je eentje tegen komen. Rake keek daarna met een geamuseerde blik naar het leger van Rage. Die het een paar draken en mensen en beesten bestaan. Die maakten geen schijn van kans, Rake schraapte wat ongeduldige met zijn klauwen over het verdorde gras en wachten op het start sein.

Sumu was net als zijn broer gewekt door de brul van zijn moeder. Hij zag zijn broer nog uit de grot lopen en opsteigen, op weg naar de verzamelplaats voor de aanstaande oorlog. Sumu staag ook op en volgde zijn broer rustig op een afstand van ongeveer 20 meter, die de hele vlucht niet veel veranderde. Sumu zag toen hij bijna op zijn bestemming was dat er een hle grote massa wezens stond met rood oplichtende ogen. Sumu lande in de groep van NW-leden. Hij knikte vriendelijk naar iedereen, ging naast zijn broer staan en fluisterde zachtjes tegen hem terwijl hij naar het legertje tegenover hen keek: "Is dat het groepje dat we in de pan mogen hakken?" Daarna keek hij vragend naar zijn moeder en wachtte op een inspirerende speech of een kort bevel dat zei dat ze die idioot van een Rage die zijn moeder durfde niet te gehoorzamen en haar fake-slechterikjes mochten afmaken.

Zoals vele anderen werd ook zij gewekt door haar moeder. De onheilspellende geur hing al een tijd in de lucht evenals de kilheid van de winter. Ze stond op. Netals de andere Warriors was ze in topconditie. Bovendien had ze toen ze te horen had gekegen dat er een oorlog zou zijn geoefend met haar krachten zodat ze nu naast goed kon vliegen ook wat krachten kon gebruiken naast haar helende krachten en het vuurspuwen. Ze krulde voor ene kort moment haar staart geamuseerd voor ze zich uitrekte en de grot verliet. De plek waar de brul van haar moeder vandaan was gekomen was leeg maar toen ze haar blik richting de grens richtte zag ze een spoor van verdorring. Ze volgde het met het vooruitzicht naar een goede knokpartij. Ze vroeg zich af of Rhadamanth er al was op het moment dat ze een leger demonishe schaduwen zag. De lucht was donkergrijs en zowel donder als bliksem waren aanwezig. Maar regen ontbrak. De eens groene velden waren tot halverwegen verdord en werden overschaduwd door de donkere wolken. Ze zag een redelijk klein leger in verhouding met het leger van de Night Warriors nu de échte Warriors waren gearriveerd: Zu, Curse, Cloud, Race maar ook Rake en Sumu. Rhadamanth ontbrak. Vooraan stond haar moeder. Sombra bleef net als Curse boven het leger vliegen terwijl ze haar eerste prooi uitzicht voor als de strijd zou beginnen. Ze besloo een an de draken aan te vallen en en luchtgevecht aan te gaan met de vliegende draak die krulhorens had, ongeveer even oud als zij was en nét een stukje groter. Rage zou ze niet aanvallen, die was voorhaar moeder of een van de Narans. Misschien dat Zu Rage wel zou doden...

Terwijl vele Night Warriors - waaronder Zu en drie van haar eigen jongen - verschenen was Toxic aan het beslissen of ze Rage meteen naar de keel zou vliegen of eerst wat van de mensen te vernietigen. Ze zou simpelweg een klein portie zuur in het midden van hun schilden spuwen om de kracht van de edelsteen die daarin zat te laten verdwijnen. Van Curse had ze gehoord dan ook donder de stenen kon vernietigen en er moest meer zijn. Diamant - of wat het ook was - kon misschien tegen vuur maar er waren zekerweten nog vele manieren over om de stenen van hun kracht te ontdoen. Toxic likte langs haar scherpe, witte tanden zonder haar tong te beschadigen en nam ieder individu goed in zich op om zo de sterkste eruit te pikken. Hiermee besloot ze dat ze Rage niet als eerste aan zou vallen maar een van de draken die achter haar stonden. Aan het einde zouden ze met z'n allen tegen één staan en Rage al martelend ombrengen. Eventueel voor de ogen van haar trauwe volgelingetje. Plots hoorde ze Zu's woorden, hij fluisterde haar zachtjes toe dat hij hoe dan ook van haar hield. Even was ze afgeleid en vroeg ze zich af of liefde haar zou verzwakkn in het gevecht. Toen haar blik weer op Rage viel voelde ze zich plots boos, machtig en vooral erg sterk. Hierdor wist ze dat liefde alles deed behalve verzwakken, in haar geval maakte het haar sterker. Ze had meer dan één rede om er helemaal voor te gaan en een record massamoord te zetten. De dieren die Rage verzamelt had waren slecht zwakkere dieren als honden, vogels - geen roofvogels, die hadden een sterke geest - koeien, kleine paarden en kleine roofdieren als wasberen en dassen. Vreemd genoeg geen vossen. Blijkbaar was sluwheid ook een manier om te ontkomen en wolven met hun sterke wil en geest leken de stijd ook gewonnen te hebben aangezien ze niet aanwezig waren. Ze wist - aan hun snelle reactie te zien - dat de Warriors klaar waren voor het gevecht, ieder zagen ze er op hun best uit en Toxic had dan ook behoorlijk hoge verwachtingen. "Ik hou ook van jou, Zu" siste ze naar de grote zwarte draak - Zu - naast haar. Daarna verhief ze haar stem "In sprookjes is goed altijd de winnaar, maar dit is het echte leven! Hier verliest de 'goede' kant vaak. In deze strijd zal slecht overwinnen! De Night Warriors zullen overwinnen! TEN STRIJDE!" bulderde ze met een overweldigend gebrul opende ze de aanval op het leger tegenover hen. Zelf ging ze voorop. Binnen een drie meter had ze topsnelheid berijkt. Terwijl de schaduwwezens zich op de mensen en dieren van Rage wierpen nam Toxic een sprong. Ze zette haar klauwen in Rage's kop en zachte onderkaak en injecteerde haar wat gif om haar te verzwakken. Daarna sprong ze door en viel ze de draak die Rage wilde helpen aan. Deze plukte ze uit de lucht door met haar volle gewicht aan hem te gaan hangen. Ze draaide haar tegenstander naar de grond zodat deze als een soort stootkussen tussen haar en de grond terecht kwam en daarbij zeker één rib brak. Ze merkte een zwakke plek in de keel op en beet hem de stot open. Bloed gutste over de schubben van haar slachtoffer terwijl deze begon met doodbloeden. Meteen draaide ze zich van hem af en stond klaar om de volgende aanval van een andere vijhand te ontwijken.

De woorden die Toxic riep voor ze aanviel deed Rage haar schubben wat op zetten, wat misschien een kleine fout was geweest, Ze kon de aanvallende leider van de NW niet ontwijken en gromde geërgerd en dook weg voor een van de schaduw wezens Die ze met haar staart weg sloeg en zich op een van de andere wezens richten. Kristallen leken totaal geen effect op ze te hebben, want ze waren enkel wat vertraagt, maar toen een van de kristalpunten dik genoeg om iemands kop af te snijden de kop van een schaduw wezens af hakte wist Rage waar ze op moest mikken. De mensen hadden het zwaar net als de dieren die meteen overweldigt waren door de schaduw wezens van Toxic. Rage richten haar gedachten snel op Kliennie, de draken en de mensen en vertelde hen dat ze de schaduw wezens hun kop moesten afhakken om te kunnen overleven! Rage dook nog eens opzij en voelde het gif zijn werk doen en besloot zich tijdens de strijd te helen. Hoewel ze dan geen andere kracht kon gebruiken dan Vuur en spieren bleef ze verder totaal alert. De schaduw wezens begonnen al aardig te verminderen, maar ze had al heel wat van haar leger aan hen verloren, waaronder de dieren. Gelukkig had Rage de meeste nog achter gelaten net als een grote groep mensen en twee andere draken die het sterkste waren. Deze stonden tussen de struiken een paar meter verder achter hen, Ze stonden op veilige afstand zodat niemand van de NW ze zou ruiken. wanneer Rage ze zou roepen zouden ze pas komen! Rage draaide zich om naar Toxic en zag haar een van de andere draken ontwijken. Ze was dus te druk om zich nog om Rage zorgen te maken voorlopig dan? Vlijmscherpe kristallen schoten uit de grond en sommige van hen bloeden doordat ze door de verendek van Toxic waren geschoten. Rage omhulde zich met aanvallende kristallen die de Schaduw wezens op afstand hielden zodat zij zich op het gevecht kon consenteren. Haar ogen zochten constant naar een volgende slachtoffer en ze behield alles in het oog door de weerkaatsing van de kristallen!

De aanval begon en Toen de boodschap van Rage binnen kwam werdt Snowy net lastig gevallen door een schaduw wezens. Ze opende haar muil en schoot een regen aan ijspegels af op het schepsel en de ijzige pegels hakte de koppen van verschillende schaduw wezens binnen berijk af. Snowy zag dat de dieren meteen al gedood waren, maar de mensen voor een drie kwart het overleeft hadden door de boodschap van hun meester. Snowy storten zich op een ander schaduw wezen en spuwde nog meer ijspegels op hem af, maar zo bleef ze als een kanon door gaan. IJspegels produceren was niet zo lastig en haar ogen beonnen melkwit te worden en de donder wolken maakten plaatst voor sneeuw wolken. De lucht begon ijzig koud te worden en sneeuw begon te vallen. Snowy liet de sneeuwstorm nog niet al te hvig worden ondanks dat de winter was ingevallen en er al sneeuw opkomst was. Ze richten haar blik op de andere draken van de NW en begon hen ook met ijspegels te bekogelen. Hoe kouder het werd hoe gemakkelijker het was voor de ijspegels om hen te berijken. Het gevoel van de wind was nu -20 graden en voor draken die het normaal graag warm of heet zouden willen hebben zouden nu slechter kunnen vechten? Snowy hielt haar blik alert op wat komen ging en ontweek de volgende aanval die komen ging!

Toxic stoof door het leger heen. Wat Rage niet wist was dat zij haar schaduwlegr gehalveerd had op haar weg hiernaartoe. Deze hadden nu de rest an Rage's leger gedood zodat een verassingsaanval onmogelijk was geworden (jammer joh) helaas waren bijna alle schaduwwezens hierbij ook omgekomen en hadden slechts een stuk of twintig het overleefd. Rage had ontdekt hoe de schaduw wezens ontmanteld konden worden. Jammer dat ze dit al zo vroeg ontdekt was maar er waren er toch genoeg - voorlopig -. Ondertussen slonk Rage's leger net zo hard al het hare. De Warriors zouden véééél langer stand houden dan de wezens, zij zouden zich niet zo snel laten doden. Toxic schoot omhoog naar de long die aan Rage's kant stond en klauwde haar nagels in diens ogen. Krijsend en brullend van woede haalde deze draak blindelings - letterlijk - naar haar uit maar miste keer op keer. Bloederige tranen stroomden over zijn geschubde wangen naar zijn kaak. Toxic liet hem zo achter omdat hij ook mensen en dieren die aan zijn kant stonden doodde en verwondde. Achter haar schoten Rage haar krstallen omhoog uit de grond dwars door de bijna dode draak die ze na Rage had aangevallen. Bloed kleefde aan de kristallen en Toxic likte het bloed van haar lippen. Mensen die dachten aan te kunnen vallen ontmantelde ze door een goed gemikt schot van zuur recht in het midden van hun schilden.

(je magniet bepalen of je aanval raakt tenzij degene teenover je geen account is)

Zodra het startsein gegeven was wist Curse wat hem te doen stond: Hij zag een wit/blauwe draak overal ijspegels spuwen. Tijd om die dame eens wat op te warmen dacht hij bij zichzelf. Terwijl de donder naar beneden schoot en trossen mensen en dieren tegelijk electrocuteerde vloog hij recht op de winterdraak af. Hij schoot een vuurbal op haar af die ontplofte. Waarschijnlijk had hij haar of de grond geraakt maar hij was niet van plan te wachten. Hij sloeg wat irritante vogels uit de lucht die hem probeerde te pikken door het te slaan met de stekelige knots aan zijn staart. Ook vuurde hij een lange vuurstraal af op de ijsdraak zodat haar pegels smolten en de schaduw wezens (waarop vuur- bliksem enz aanvallen geen effect hebben) dichterbij konden komen. Op dat moment was hij dicht genoeg genaderd om zijn klauwen in haar schubben te zetten en haar een klap met zijn knots te verkopen. Met zijn krachtige kaken beet hij zich vlak achter de kop van de ijsdraak vast zodat de ijspegels hem niet konden raken en hij eventueel haar kop van positie zou kunnen laten veranderen. Misschien dat hij wel op wat van die irritante mensen kon mikken. Hij sloeg zijn klauwen in de hals van de witte draak voor betere grip en probeerde haar met zijn achterpoten flink open te krabben.

(korte post)

Rage zag wat er gebeurde en brulde naar de achterblijvers, die zich meteen in de strijd storten en de schaduw wezens aanvielen. De mensen en dieren begaven het bijna gelijk, maar de draken bleven over en vochten op volle kracht. Rage voelde zich slapper worden door de energie die ze gebruikte, maar de heeling gaf haar meer kracht en ze spieste nog meer schaduw monstermet haar lange nagels door hun koppen sommige hadden er meer dan het haar lief was, maar Rage zetten door en haar klauwen sneden door hun duisterde vel voor ze door duwde en hun koppen eraf rukte. Haar blik flitste rond en ze zag Curse de blauw/witte draak aanvallen die hem door ruwe kracht met haar staart eraf trok en weg slingerde. Haar blik viel op Toxic en ze wenste dat het over was met haar als winnaar, maar het gevecht was pas net begonnen en de andere draken hadden zich nog niet tussen het gevecht gemengt.

De kleinste draak van de NW beschoot haar met vuur en Snowy sprong weg voor zijn aanvallen, maar hij kreeg grip op de achterkant van haar kop en Snowy brulde van ergernis. De knots van de draak zwiepte door de lucht en miste haar op een paar centimeter na haar schouder. Ze wikkelde haar lange dunne staart rond de hals van de kleine draak en trok er zo hard mogelijk aan, waardoor haar staar strakker om de keel van de kleine draak kwam te zitten. De schaduw wezens kwamen dihterbij en het waren er meer dan ze eerst had gedacht, maar toen die aankwamen kwamen er nog meer draken en mensen bij. De mensen werden meteen gedood, maar de draken bleven over en vochten gelijk met veel kracht mee! Snowy trok met veel geweld de draak van haar kop en diepe strepen van zijn tanden bleven over, maar Snowy schudden haar kop en slingerde de kleine draak van zich weg. Door haar staart hard weg te zwiepen en op het laatste los te laten. Haar ijzige adem liet een ijsstraal ahter de draak aan gaan, mocht die raak zijn zou een van zijn lichaamsdelen voor een halve dag niet te bewegen zijn. Snowy richten zich weer tot de Shaduw wezens en ijspegels spuwend om hen te doden.

Curse voelde hoe een staart om zijnnek gewikkeld werd. Zodra hij dit voelde zette hij allevier zijn poten - klauwen inbegrepen - in de nek van de ijsdraak. Zijn kaken, die met gemak botten konden verbrijzelen klemden zich nog dieper in het vel van de draak voor deze hem vaar achteren trok. Hierbij trok hij de nek en kop eerst mee tot deze op hun maximum naar achteren waren hij hij met stukken vel en bloed in zijn klauwen en bek losgerukt werd. Hij maakte onmiddelijk gebruik van zijn ademhalingssysteem want deze was een tijdje afgesloten geweest. De ijsstraal zag hij nog net op zijn aankomen. De aanval is de beste verdediging! Hij spuuwde een vuurstraal recht tegen de ijsstraal aan waardoor beide geen effect hadden. Als hij nou ergens energie vandaan kon halen dan kon hij zijn knots opladen en verhitten... Hij keek om zich heen en ontdekte dat een van Rage's draken vuur kon spuwen. Dat kwam goed uit! Onmiddeijk viel hij de draak aan en beon hij om hem heen te cirkelen. De daak werd geirriteerd en begon vuur te spuwen. Curse ving het vuur op met de knots aan zijn staart en tapte zo de energie van de draak af tot deze hijgend stopte met vuurspuwen. Curse zwaaide met zijn staart en sloeg de kop van de draak in met de nu gloeiende knots. Tijs om terug naar de ijsdraak te gaan. Terwijl de draak achter hem ten grone ging en uitgeteld bleef liggen gebruikte Curse de gloeiend hete knots aan zijn staart om de ijspegels te smelten en af te ketsen zodat hij dichtbij de ijsdraak kon komen. Toen hij dichtbij genoeg was schoot hij naar voren en zett hij zijn keken zijwaard om de hare zodat boven en onderkaak tegen elkaar geklemd werden. Met zijn ene voorpoot hield hij haar neusgaten dicht en met de andere klauwde hij zich vast in haar nek. Met zijn achterpoten en vleugels hield hij zich in evenwicht en met de gloeiendhete knots begon hij de ijsdraak te verwarmen door deze dichtbij haar kop en belangrijke aderen te brengen.

De kleine draak Vuurde een vuurstraal af en haar aanval had geen effect, maar ze zag hem weg vliegen naar een andere draak en een van de Schaduw wezens viel haar aan die ze met een ijspegel af slachte. Maar de kleine draak was al snel weer terug met een sloeiende knots die heet aan haar hals voelde. Snowy haalde diep in tussen haar tanden door waar nu maar weinig ruimte tussen zat, maar genoeg om een aanval uit te richten. De ijsstraal schoot tussen de weinige ruimte door over de poot van de kleine draak. Haar ogen richten op die van de kleine draak en ze voelde haar verwondingen bloeden, maar ze zetten door en haakte haar poot tussen haar kop en de borst van de groene draak. Met een harde en snelle haal trok ze haar poot met veel kracht duwde ze hem van zich af. Opnieuw scheurde de tanden van de kleine draak haar geschubte huid, maar ze was niet bang voor wonden of vuur, maar ze duwde de groene draak tegen de grond en oefdende druk uit op zijn borstkast. Haar muil ging en ze spuwde een ijsstraal op zijn staart af, als die raakte zou hij die net als zijn poot voorlopig niet kunnen gebruiken?

Cloud wist niet hoe snel ze zich op de tegenstanders moest storten toen Toxic het startsein gaf. Cloud grijnsde en stortte zich op het mens. Dit was een goed moment om haar woede af te reageren op het kleine mens. Waarschijnlijk had ze dit mens met één poot kunnen vernietigen maar Cloud wilde dat er pijn werd gevoeld. Ze zou Rage eens laten zien hoe dom ze was geweest dat ze de oorlog in haar eentje aan zou gaan. Cloud telde de andere twee niet mee want die waren klein en zwak en konden de grote groep zeker niet aan. Ze grijnsde en stootte tegen het mens aan met haar staart. Ze keek hem vals aan en bromde angstaanjagend. Ze zag de ijzeren plaat in de hand van de man en pakte het vast. Ze zette haar poot op de borstkas van de man en zette er wat gewicht op. Een mens was wel het zwakste wat hier in DW rondliep en kon een volleerde Night Warrior zeker niet aan. Ze zette meer gewicht op haar poot. Ze ontblootte haar tanden en de vlijmscherpe tanden werden zicht baar. Ze wist dat de man op een gegeven moment zou bezwijken inder haar gewicht en geen lucht meer zou krijgen zodat deze zou sterven in de ogen van zijn 'leider'. Ze keek even naar Rage die nu vast spijt zou hebben over wat ze had gedaan. Ze zou al haar goedzakjes genaamd 'vrienden' recht voor haar ogen zien sterven.

(omg... ik heb nu echt gewoon GEEN inspiratie)

Toen de ijsdraak haar ijsadem wilde gebruiken gebruikte Curse opnieuw een vuurstraal als tegenaanval waardoor hij waarschijnlijk de snuit van de ijsdraak verbrand had. Zijn poot voelde koud aan maar was nog bruikbaar en niet bevroren. De ijdraak duuwde hem op de grond en probeerde zijn starat te bevriezen. Het enige wat er gebeurde was dat ze zijn knots afkoelde en weer normaal werd. Dat hield niet uit dat hij er nog mee kon slaan, dat deed hij dan ook in de hoop etterende wonden te maken met de stekels die aan de knots zaten. Met zijn voorpoten tegen de borst van de ijsdraak verminderde hij de druk die ze op hem uitoefende. Hij grijnsde "Heey, als je dit overleeft moeten we echt een keer afspreken" Hij spuuwde opnieuw vuur naar haar, dit keer richtte hij op de vleugelgewrichten "Een etentje bij maanlicht misschien?" vervolgde hij terwijl hij haar van zich af trapte met zijn achter- en voorpoten en weer overijnd krabbelde. Hij begon om de ijsdraak heen te cirkelen "Wat is je naam als ik vragen mag?" hij meende niets van wat hij zei. Dit deed hij eigenlijk bij ieder single vrouwtje dat hij tegenkwam. Plots schoot hij een vuurbal op haar poten af, deze zou ontploffenals hij iets zou raken. Dat konden haar poten zijn maar ook de grond. Een mens die van achteren wilde aanvallen sloeg hij weg met zijn staart waardoor deze te zwaar gewond raakte om verder te vechten.


(super grappig gevecht: Ijs VS vuur :p)

En van de andere draken kwam in actie en sprong boven op een van de mensen. Gelukkig had Rage geen band met dat mens en maakte het haar niet uit wat er met ze gebeurde! De schaduw wezens waren nu vernietigt en Rage richten zich op de draak zie zich als laatste bij het gevecht had gevoegd. Een reeks kristallen schoten uit de grond en blokkeerde de lucht, zodat vliegen onmogelijk was geworden. Ze sprong naar Cloud toe en beet in haar lange hals, waardoor de kristallen tanden van Rage zich door de schubben door drongen en vloeibaar kristal naar binnen spoot. Dit soort kristal was giftig genoeg om voor een tijdje uit geschakelt te worden. Haar klauwen krabde over de schubben en bloed welde al snel op die over haar nagels gleed. Zo bleef ze Cloud bewerken en vast houden met haar bek stevig om de hals van de draak geklemd.