Hunt

Alles raasde aan haar voorbij, het landschap verdeelde zich in gekleurde strepen. Maar Fireschild lette er niet op. Haar blik fixeerde zich op één punt, op één bewegend doelwit. Dat was jacht. Met hoge snelheid scheerde ze langs het meer, achter een angstig hert aan. Klaar om aan te vallen, als ze maar dichtbij genoeg kon komen.. Voor het dier was ze slechts een steeds dichterbij komende, rode flits. Een grijns kwam op haar drakensnuit. Bijna.. Het hert verstapte zich en ging onderuit. Het gebeurde zo plotseling dat Firechild omhoog moest vliegen om af te remmen. Zodra ze haar snelheid kwijt was keek ze omlaag. Mooi, dat hert kwam niet ver meer, zo. De grijns werd iets breder toen ze naar beneden dook en in de angstogen van het hert keek. De angst leek van het af te golven. Toch kon het niet wegrennen voor de steeds dichterbij komende klauwen van de grote draak. Het laatste wat het hert zag zullen we nooit weten. Dan had het hert dit moeten schrijven.
Met een tevreden glimlach leunde Firechild achteruit, tegen een boom aan, uitkijkend over het meer. Het hert was al weg, met beenderen en al. Het leek niet eens bestaan te hebben. Zich gelukkig voelend sloot Firechild haar ogen. Wat was het eigenlijk een mooie dag! Zon, een geslaagde jacht.. alleen die eenzaamheid dan.. maar dat kon erger, hoopte ze. De eenzaamheid was wel slopend, maar toch. Geconcentreerd staarde Firechild naar het meer. Kon ze alles maar vergeten..

Tussen de bosjes die iets achter het meer groeiden keken twee blauwe ogen door de takjes en bladeren heen. Haar ogen stonden gefixeerd op het hert die bij de drinkplaats was gebogen. In haar hand lag haar aangespannen boog en daarop alvast een pijl. Ze wachtte op het juiste moment om toe te slaan, jagen vereiste geduld en ervaring. Beide had ze, jammer genoeg stond ze lag ze recht voor het hert en moest ze wachten tot het beest zijn nek zou afbuigen. Dan kon ze het dier meteen doden door haar pijl in de slagader te boren in onder het dunne vel bij de nek. Het dier zou pijnloos en snel ten gronden gaan, precies zoals ze wou als ze ging jagen. Ze hield er niet van om beesten hun lijdensweg langer te maken, en als je sneller iets doden hoe sneller je te werk kon gaan en eten. Vanuit haar ooghoeken zag ze in de blauwe lucht een rode flits trekken. Kort en langzaam om niet te veel geluid te maken ging haar gezicht naar de lucht. Daar zag ze nog steeds een rode flits lopen, toen ze weer naar het hert keek stond er een rode draak voor. Zelfs van ver af zou Aiwendil zich al kunnen bedenken wat het beest voelde, dodelijke angst, en misschien wel acceptatie voor haar komende dood. In gedachten vloekte ze, ze had veel moeite moeten doen om dit hert te vinden en nu werd het voor haar neus weggepikt door een draak. Toch kon het haar niet super veel schelen, dan ging ze we verder zoeken. Niet meer bang om geluid te maken liet ze haar boog ontspannen en legde haar pijl terug in haar koker. Ze stond op en liep de bosjes uit. Ze zag de draak geconcentreerd kijken naar het meer en ze volgde onbewust haar blik en zag een stel vissen zwemmen. Haar blik ging weer terug naar de glanzende rode schubben. 'Mooie vangst draak.' Zei ze maar vriendelijk. In haar hoofd begon ze een plan te maken, misschien kon ze voor een snack een vis vangen..

'Mooie vangst, draak,' verbrak een stem de stilte. Firechild keek op. Het was dat ze zelf rood was, maar ze was klein. Ze viel dus tegelijk wel op en ook weer niet. Voor haar stond een soort elf, een blonde vrouw die duidelijk aan het jagen was geweest. Firechild dacht even na. Had zij haar prooi weggepikt? 'Bedankt,' antwoordde ze maar. Die vrouw was hier ook geweest. Firechild staarde even in het water tot het echt tot haar doordrong. 'O, sorry! Heb ik jouw prooi weggevangen,' verontschuldigde ze zich. 'Dat was niet echt de bedoeling!' Firechild kwam overeind en liep naar de rand van het meer. Als ze nu een grote vis zag.. In de volgende halve minuut zag ze alleen kleinere vissen, totdat.. haar blik op een groter exemplaar viel. Met een snelle haal van haar klauwen viste ze het uit het water en draaide zich weer om naar de vrouw. De blauwe lucht boven haar werd verlicht door een felle zon. Mooi weer. 'Zou je dit als goedmaker willen accepteren,' vroeg Firechild. 'Ik ben Firechild, trouwens,' stelde ze zich toen maar voor.

Onverschillig haalde ze haar schouders op. "Het maakt niet uit hoor." De rode draak leek het niet echt te horen, ze verontschuldigde zich en begon geconcentreerd naar het meer te staren. Nu ze er over nadacht was het geen punt dat de draak haar prooi had afgepakt. Het was zomer dus er waren genoeg kalveren om te schieten, zomers waren hier geweldig. Alles stond volop in de bloei en je zag jonge dieren in de wei of grasvelden dartelen, volop genietend van de warme zon. Nee als ze zou willen vond ze vast snel genoeg een nieuwe kudden waarvan ze een geschikte tussen vond. Dit hert was slechts een gelukstreffer. Al leek de draak niet meer echt op haar te letten. In zichzelf vroeg ze zich af waar de draak aan dacht. Jammer voor haar was ze geen helderziende noch een gedachtenlezer. In de plaats daarvan liet ze haar ogen goed de kost geven en staarde naar de draak. Ze was niet erg groot, vergeleken met de andere draken die ze had ontmoet. Misschien was deze ook jonger, dan kon ze nog groeien en was het niet zo gek dat ze nog niet zo groot was. De zon begon feller te schijnen en de rode schubben weerkaatste het zonlicht. Een splat door de klauw die het water doorkliefden en opeens hoorde ze gespartel. Aiwendil die haar gezicht had verborgen voor haar gezicht om zich tegen het water te beschermen keek tussen haar armen door naar de rode draak. Verwonderd zag ze de grote vis waar ze twee minuten geleden nog naar gekeken had en wat de draak haar nu aanbood als vergoeding. Zachtjes lachte de elf, niet hatelijk of spottend maar heel hartelijk. Haar handen die beschermd werden met witte handschoenen reikten naar de vis en sneed toen de kop door met een snelle haal van haar dolk. "Bedankt Firechild, het had niet gehoeven maar ik ben er blij mee. Mij kun je Aiwendil noemen." Vriendelijk glimlachte ze en verpakte haar gekregen vis in een groot blad en stopte het in haar reistas. Later zou ze hem bakken en opeten. Nu kon ze nog wel even wachten. "Ik heb je nog nooit eerder gezien Firechild. Ben je nieuw hier?" Vroeg ze met een licht nieuwsgierige ondertoon en nam plaats aan de waterrand.

- Oeps, sorry! Ik kreeg geen melding dat er gereageerd was en ik vergat hier te kijken -

'Het maakt niet uit hoor,' antwoordde de vrouw. Opgelucht haalde Firechild adem. Die boog zag er toch wel gevaarlijk uit. Firechild zat er niet op te wachten een pijl tussen haar ribben te krijgen. De vrouw met de witte handschoenen was er vast erg bedreven in dit wapen te bedienen. Firechild glimlachte naar haar toen ze de vis aannam met de woorden;'Bedankt Firechild, het had niet gehoeven, maar ik ben er blij mee. Mij kun je Aiwendil noemen.' De rode draak knikte. Aiwendil.. een mooie naam. Het deed haar enigszins denken aan de lente, al wist ze niet waarom. Firechild knipperde even met haar ogen tegen het felle zonlicht. Nee.. nu was het zomer, volop zon, prooi en warmte. Misschien zelfs wel geluk. Ze ging wat verzitten, zodat ze rechtop langs de waterkant zat. Aiwendil ging naast Firechild zitten. "Ik heb je nog nooit eerder gezien Firechild. Ben je nieuw hier?" Firechild dacht even diep na. 'Ik woon bij de heetwaterbronnen,' legde Firechild uit. Daar kwamen niet zoveel mensen. 'En ik ben nog maar 12 jaren oud.. de wereld kent mij nog niet zo lang,' glimlachte Firechild opgewekt. 'En jij? Ik heb jou hier ook nog nooit gezien. Niet dat ik hier zo vaak kom..' Nieuwsgierig keek Firechild naar Aiwendil, terwijl ze een beetje met haar klauwen in het water plonsde. Eten genoeg, het maakte niet uit of ze een paar visjes wegjaagde of niet.

[Maakt niet uit Sorry van de late reactie.]

Begrijpelijk knikte ze, vandaar dat ze nog niet zo groot was. Firechild zal vast wel groeien als ze wat ouder was. 12 jaar was niks in drakenjaren, later zou ze vast heel groot worden. Misschien zelfs wel veranderen zoals bij rainbow was gebeurd, of dat kwam omdat ze een temmer had gekregen wist ze niet maar dat maakte haar ook niet zo heel veel uit. Ze zag er nog steeds mooi uit en ze was blij dat Kliennie de temmer is van haar, ze waren een goed team en ze waren beide vrienden van haar. Zelf kende ze nog niet zoveel draken maar ze zocht ook niet intensief naar, ze zag wel wat er gebeurde, ze werd liever gewoon vrienden met de draken. Ze staarde naar Firechild en keek geboeid naar de glanzende rode schubben terwijl haar poot wat in het water plonsden. Veel vissen schrokken zich dood en zwommen snel weg voor de gigantische klauw die ze zag. Die wouden niet uit hun fijne water worden gehaald om opgegeten te worden net zoals de vis die nu in haar reistas zat. Haar blik ging weer naar Firechild. 'Ik ben hier, een tijdje.' Zei ze twijfelend. Ze woonde eigenlijk in de bossen en daar was ze haar hele jeugd niet uitgekomen, waardoor ze best kon zeggen dat ze hier pas een tijdje was. Aangezien ze de rest van Dragon world niet een kenden. 'Ik ken wel een paar gebieden maar nog niet alles.' Ze glimlachte ze mocht Firechild wel, ze was erg vriendelijk.

'Ik ben hier, een tijdje,' vertelde Aiwendil. Firechild knikte. Ze zag er ook wel uit als een reiziger, met haar reistas en gemakkelijke kleding. Firechild wilde zelf ook graag heel Dragon World ontdekken, maar pas als ze wat groter was. Nu was ze een te makkelijke prooi voor dragenjagers en van dat soort mensen.. En later zou ze waarschijnlijk genoeg jaren hebben om de wereld te ontdekken, niet? Voor mensenjaren was ze al bijna in de puberteit, maar in drakenjaren was ze nog maar net uit het ei. 12 jaren. Dat is nog erg jong voor een dier dat met al zijn grootse gratie het luchtruim moet doorklieven. 'Ik ken wel een paar gebieden maar nog niet alles.' glimlachte Aiwendil. Firechild glimlachte terug. 'Dat is dan al meer dan ik! Later wil ik ook de wereld ontdekken,' droomde Firechild hardop. 'Maar ik zal nu nog maar even bij de kraters moeten blijven tot ik groot genoeg ben.' Firechild's blik dwaalde af naar de overkant van het meer. Er waren zoveel te ontdekken grenzen en gebieden dat ze de dromen van heel haar leven er mee zou kunnen vullen.. 'Ga jij nog verder met reizen?' vroeg Firechild. Ze was erg benieuwd of Aiwendil ook van reizen en ontdekken hield.