triest of blij bezoek ?

Tussen al de skeleten en botten die op het kerkhof lagen vloog een klein wit draakje. Met snelle slagen vloog ze door de skeleten. Het leek er soepel uit te zien dus kon je wel raden dat Natas hier vaker was geweest. Ze viel met haar witte schubben wel op maar Natas maakte daar zelf geen zorgen over. Ze kon altijd weg duiken in schaduwen. Zo had ze haar eerste jaar overleeft en natuurlijk kwamen er meer. Wat raar was dat Natas glimlachde. Dat zou je niet verwachten als je de reden wist waarom ze hier was. Ze kwam haar moeder begroeten die hier ergens lag. De meeste mensen of draken zouden verdrietig zijn als ze naar een kerkhof gingen maar Natas was blij. Ze was ook te jong om echt te snappen wat ´dood´ betekende. Ze dacht altijd dat dood gewoon een soort heel lange slaap was of zo. Daarom was ze blij dat ze haar moeder weer kon zien. Ook al heeft Natas haar nooit horen praten ze vond het wel fijn om haar weer te zien. Ze maakte een salto tussen botten van plezier. Ze was de enigste hier die nog leefde of tenminste dat dacht ze. Er waren wel spinnen en andere dieren die hun maag vulde met de lijken van draken maar daar maakte Natas zich zorgen over.

Na een paar minuten was ze er eindelijk. Voor haar lag een zilvere grote draak. Het was veel groter dan de draken die om haar lagen maar er waren wel meer van de grote in dit kerkhof. Natas wist dat want ze had deze hele plek al bestudeert. Toen ze daarmee klaar was ging ze gewoon verder naar andere gebieden. Maar nu was ze terug gekomen voor haar moeder. Voor diegene die nu levensloos voor haar lag. Natas sprong het laatste stukje vooruit. De kop van de draak lag naar onder dus vond Natas beter dat ze op oogcontact moest staan. Meteen omhelsde ze het immens grote hoofd van de draak en fluisterde ´´hoi mama´´. Ze had nooit een antwoord gekregen dus verwachte ze dat nu ook niet. Maar ze hoopte wel dat haar moeder ooit wakker werd. In een droomwereld van een jonge draak kon alles gebeuren. Na een paar minuten geknuffelt te hebben liet Natas weer los. Met een brede glimlach liep ze om haar moeder. Ze gooide al de wezens die van haar moeder wouden eten weg of at ze gewoon op. De rest van het kerkhof kon haar niets schelen maar ze moesten wel van haar moeder af blijven. Toen ze een rondje had gemaakt begon Natas haar moeder met haar staart schoon te vegen. Toen Natas daar mee klaar was keek ze trots op. Als een kind die haar moeder een tekening gaf zo keek Natas. Jammer dat ze nooit een beloning ervoor kreeg maar dat zou ze wel krijgen als haar moeder wakker werd dacht Natas. ´´Ik heb nieuwe wezens onmoet´´ zei Natas blij terwijl ze begon aan haar wekelijkse rapport. Ze vertelde alles aan haar moeder , alles wat ze gevonden had , alles wat nieuw was en alles wat ze mee had gemaakt. Natas wou net verder uit leggen wat er gebeurt was maar opeens hoorde ze iets achter zich. Meteen schoot Natas zich beschermend over haar moeder. Wie het ook was ze mochten niet aan haar moeder komen.

Angel was over het kerkhof gevlogen en had gezien dat er iets levends rondliep, het zag eruit als een draak dus streek ze neer op de grond. Angel zag hoe het jonge draakje onder het lijk kroop. Angel keek het kleine draakje met een waterige glimlach aan, zij wist dat de draak dood was. Angel had door gekregen dat de grote draak erg op de kleine levende draak leek "Is dat je moeder?" vroeg ze en een brok verscheen in haar keel. Het was vreselijk om te zien hoe het kleinje het dier omhelsde en waarscheinlijk niet wist dat ze dood was. Het hart verscheurende beeld van een jong draakje dat haar dode moeder omhelsde. Angel ging voor het draakje zitten. "Gaat het?" zei Angel bezorgd, ze wist dat als het kleintje erachter zou komen dat het lijk aan het rotten was zou haar kleine hartje vast breken...

Natas keek naar de grote draak voor haar. Ze slikte kort maar bleef bij haar moeder in verdedigende houding staan. De draak leek aardig maar je wist maar nooit dacht Natas. ´´Is dat je moeder´´ zei de draak. Natas keek de grote draak en knikte uiteindelijk dat het waar was. ´´Dus kom niet aan haar´´ probeerde Natas dapper te zeggen. Maar als een grote draak voor je staat dan komt het er toch bevend uit. Maar dat kon Natas niet veel schelen ze zal haar moeder beschermen hoe dan ook. Toen de draak ging zitten bleef Natas haar aan kijken. Natas lette op elke beweging die de draak deed. Toen de draak vroeg hoe het met haar gaat ging Natas iets minder verdedingend staan. Waarscheinlijk was de draak gewoon bezorgd en wou die dus niet haar moeder aan vallen. Maar Natas wist dat niet zeker dus lette ze nog steeds goed op. ´´Met mij gaat het goed´´ zei Natas terwijl ze weer begon te glimlachen.

Angel zag dat het draakje een beetje bang was "Niet bang zijn, ik doe je nits hoor..." zei ze teder. "Ik kom er niet aan..." zei ze lief en keek het draakje lief glimlachend aan. Angel de voorzichtig een stap naar het draakje toe in de hoop dat ze niet bang weg zou lopen. "Gelukkig dat het goed gaat" zei angel en zag dat het draakje ook begon te glimlachen. "Heb je honger?" vroeg Angel en wilde al klaar gaan staan om iets voor het jong te halen. Haar maag borrelde omdat zij ook honger had. Angel keek nog eens naar het grote draken lijk, ze kreeg er de kriebels van hoe het grote dier de hele tijd vor zich uit lag te staren ook al was het dood...

(ik ga even eten)

Natas hoorde de woorden van angel en schudde meteen van nee. ´´Ik ben niet bang voor jou , ik moet mama beschermen´´ zei ze blij terwijl ze glimlachde. Natuurlijk was Natas wel een beetje bang maar haar moeder kwam voor alles vond ze zelf. Toen de grote draak vroeg of Natas ook iets wou dacht Natas even na. Ze had wel een beetje honger maar ze wou nog wel even bij haar moeder blijven eigenlijk. Onder het denken begon haar maag zelf al een antwoord te geven door te knorren. Natas bloosde er een beetje van en zei uiteindelijk maar ´´ja maar een klein beetje´´. Eigenlijk was dat wel zwak gezegd maar zo was Natas. Ze moest van zich zelf wel een beetje beleefd zijn. Dan kon haar moeder trots zijn als ze wakker werd. Natas keek om naar haar moeder en knuffelde haar ook even. Daarna begon ze ook haar vleugels te klappen om te vliegen. Natas dacht dat de grote draak samen wou jagen.

(eet smakelijk)