Samen met Leona in de zee

Kami keek naar Leona. Ze vloog bijna tegen hem op, maar dat nam hij haar niet kwalijk. Ze was nog jong. Een glimlach kon hij niet onderdrukken toen hij haar gezicht zag bij het zien van de zee. 'Hier is het dan!' Verderop zag hij een grote rots uitsteken, waar hij op landde. 'Mooi he?' zei hij tegen haar, toen zij ook eenmaal geland was. Voorzichtig liet hij zich naar beneden zakken en dook het water in. Kami kon lang onder water blijven, maar op een gegeven moment moest hij wel weer naar boven. Ander zou hij stikken. Zijn vleugels hield hij glad langs zijn lichaam en met zijn achterpoten hield hij zich boven water. Hij snoof de frisse zeelucht op en keek Leona weer lachend aan.

De vreugde in haar hart toen ze het water zag was van heel haar gezicht af te lezen. 'Geweldig, gewoonweg prachtig,' zei ze zuchtend tegen Kami. Toen ze zag dat hij de landing in ging zetten liet ze zich helemaal los gaan. Haar poot deed - door de kou die de lucht met zich mee bracht op die hoge hoogtes - al minder pijn. Ze keerde haar vleugels en dook naar beneden, terwijl ze langs Kami heen scheerde. Toen plakte ze haar vleugels tegen haar lichaam en zette een duikvlucht in. Het laatste stukje liet ze zich recht naar beneden vallen en sneed het wateroppervlakte toen ze de zee in dook. Het water omhelste haar, als een verloren vriend. Ze gleed als een vis door het water, geholpen door de snelheid van haar vrije val. Toen keerde ze weer omhoog en schoot uit het water, haar snelheid was nog steeds alleen gebaseerd op haar duikvlucht. Zodra ze uit het water was opende ze haar vleugels weer en scheerde over het oppervlakte. Ze lachte vol vreugde naar Kami die rond dreef en dook toen weer onder. Ze probeerde zichzelf weer onder controle te krijgen en ging naast Kami zwemmen. Ze glimlachte een beetje beschamend. Ze had zich íets te veel laten gaan. Maar na zo'n lange reis die ze had gemaakt om hier te komen, was een groot bad toch wel iets waar ze naar verlangde. 'Dank je,' zei ze glimlachend en keek toen naar de schittering op het water die de zon met haar stralen veroorzaakte.

Met een brede grijns keek hij toe hoe Leona uit haar dak ging. Hij zag hoe ze onder het water dook en met een een spoor van waterdruppels achter zich aan weer boven kwam. Zelf bleef hij nog even boven water door met zijn poten te trappelen. Leona kwam naar hem toe, 'Dankje.' zei ze. Zijn glimlach werd breder, 'Alsjeblieft.' Waarna hij onder water dook en als een pijl er doorheen schoot. In het water was hij misschien een fractie van een seconde langzamer, maar daar was zijn plezier niet minder om. Hij hield van het water, het was zo'n beetje zijn thuis. Daarom vond hij het heerlijk om in de buurt ervan te zijn. Al keek hij er alleen maar naar. Hij schoot omhoog en sprong verticaal de lucht in. Toen hij zijn hoogtepunt had bereikt, draaide hij, waardoor hij weer recht terug het water in viel. Hij maakte een scherpe bocht en probeerde een beetje af te remmen. Hij kwam weer boven en schudde zijn kop waardoor er een regen van waterdruppeltjes om hem heen ontstond. Glimlachend keek hij naar Leona.

Met een brede grijns keek ze Kami na, benieuwd wat hij ging doen. Alleen met een duik vanuit de lucht zou zij snel kunnen zwemmen, dat had ze al vaak genoeg uitgeprobeerd. Toen ze Kami onder het watteroppervlakte door zag schieten zuchte ze gefrustreerd, zij zou op eigen kracht nooit zo'n snelheid kunnen opbouwen onder water. Haar kop schoot op toen Kami met een noodvaart uit het water sprong. Ze begon ongeremd te lachen - niet wetend waarom, waarschijnlijk uit pure vreugde - en keek naar Kami terwijl hij weer loodrecht het water terug in dook. Ze had haar vleugels iets uitgeklapt op in het water te blijven drijven en keek grijnzend naar Kami die nu boven kwam. 'Als ik dit zie, zou ik toch sterk gaan twijfelen aan de afkomst van draken. Je zou bijna zeggen dat we afstamde van dolfijnen als ik jou zo bezig zie,' zei ze lachend en keek hem met pretoogjes aan. Op de een of andere manier kon ze de glimlach niet van haar gezicht krijgen. Misschien kwam het omdat ze zo ontzettend vrolijk was, misschien omdat ze samen met Kami zo vrolijk kon zijn en dat hij haar naar de zee had gebracht. Even draaide ze haar kop en keek naar het strand, waar ze een heel stuk van verwijderd waren. Toen draaide ze haar kop weer terug, besluitend dat ze nog lang geen zin had om het vaste land weer tegemoed te gaan. Ze stak haar kop onderwater en keek naar de rosten die zich daar hadden gevormt. Een grote schol vissen kwam onder hun door zwemmen. Snel trok ze haar kop weer terug en keek Kami weer aan. 'Zin om visjes te gaan pesten?' lachte ze vrolijk voordat ze hem speels aankeek en met een soepele zwaai onderdook.

Nog steeds grijnsde hij. 'Als ik dit zie, zou ik toch sterk gaan twijfelen aan de afkomst van draken. Je zou bijna zeggen dat we afstamde van dolfijnen als ik jou zo bezig zie,' hoorde hij haar zeggen, 'Niet alle drakenrassen kunnen zwemmen hoor.' antwoordde hij, 'Er zijn er genoeg die alleen kunnen lopen en vliegen, ik ken zelfs die nog niet eens kunnen vliegen. Maar die zijn zeldzaam.' ratelde hij verder. 'En het raarste is nog dat ze wel vleugels hebben.' lachte hij er achteraan. Daarna volgde hij Leona's blik naar de schol vissen. 'Zin om visjes te gaan pesten?'
Kami knikte enthousiast en dook meteen naar ze toe. De beesten zwommen voor hun leven en raakten uit elkaar. Kami was veel snellen en pakte met zijn klauw een vis beet. Het glibberige dier spartelde, om hem niet te verliezen had hij zachtjes zijn nagels in het huidje gezet. Het kon de vis geen pijn doen. Hij dook omhoog en stak zijn poot boven water. Triomfantelijk liet hij de vis, die nog wilder spartelde, aan Leona zien. Toen het dier iets rustiger werd, hield hij hem weer onder water, waar het meteen weer wild begon te doen. Weer hield hij hem boven water, nu net op het water oppervlak, waardoor hij een enorm gespetter veroorzaakte door zijn spartelen. 'Nu jij!' lachte hij naar Leona.

Niet gauw nadat ze onder water was verdwenen zag ze het paarsige gestalte van Kami zich bij haar onder water voegen. Ze bleef onder water hangen en keek - nog steeds grijnzend - naar de bewegingen van Kami. Zijn woordenwaterval had haar op de een of andere manier verbaasd. De informatie die hij had gegeven had ze voor een deel geaccepteerd, hoewel ze het deel van de draken mèt vleugels en die niet konden vliegen niet kon accepteren. Ze snapte het gewoon niet. Draken, dat waren de jagers van de lucht. Hoe kan je dan een draak zijn, zonder te kunnen vliegen? Snel schudde ze de gedachtengang - die ongeveer een seconden had geduurd - van zich af en keek naar Kami die achter een vis aan zwom. Het was zo'n komisch gezicht dat ze hardop onder water begon te lachen. Het was geen gezicht, een grote machtige draak achter een klein iellig visje aan te zien zwemmen. Toen ze hem richting het wateroppvervlakte zag keren kwam zij ook boven. Ze keek vrolijk naar zijn klauw, waar de vis spastisch aan het spartelen was om zijn noodlood misschien uit te kunnen stellen. 'Martel dat dier niet zo,' zei ze grijnzend toen ze hem de vis weer onder water zag duwen en toen weer bij het wateroppervlakte zag houden. 'Hmm, ik ben niet zo goed in jagen onderwater. Geef mij de lucht maar! Maar ik zal het proberen,' zei ze een beetje verlegen en dook toen onder. Haar ogen vielen gelijk op een andere school vissen, maar ongeveer de zelfde afmeting als de school vissen waarvan Kami er eentje van had gevangen. Doordat zij geen goede snelheid kon maken onderwater puur op zwemkracht dook ze omhoog, spreide haar vleugels en maakte hoogte. Toen draaide ze zich om en trok haar vleugels in. Met een noodduik dook ze het water weer in en sneed door de school heen. Met een triomfantelijke hap van haar kaken pakte ze een vis eruit, en gleed naar het wateroppervlakte. Ook haar vis spartelde spastisch om uit haar greep te komen. 'Twog aarwdig gwoed geluwkt,' zei ze, en liet de vis toen los. Het was niet haar lievelings eten, liever een hoefdier.

Kami keek naar Leona die onder het wateroppervlak dook. De blauwe draak was best moeilijk te onderscheiden in het bijna net zo blauwe water. De vlek bewoog zich naar een school, maar daarna kwam ze weer omhoog. Een beetje verbaasd keek hij haar na. Zijn blik volgde haar door de lucht en zag hoe ze als een pijl naar beneden schoot. Dat is nog eens jagen, dacht hij. Heel anders als dat hij een tijd achter zo'n visje aanzwom. Ineens realiseerde hij dat hij de vis nog steeds in zijn klauw had. Even keek hij ernaar. Het beestje spartelde nog steeds, maar minder als eerst. Waarschijnlijk was hij zo goed als uitgeput. Kami stopte hem helemaal onder water en liet hem los. De vis wist niet hoe gauw hij weg moest zijn. Zijn blik ging weer naar Leona, die boven water was gekomen. 'Twog aarwdig gwoed geluwkt.' Kami lachte om hoe ze het zei, door de vis in haar bek kon ze niet goed praten. Inmiddels had ze hem al los gelaten. 'Nou, jij kan er ook wat van hoor.'

Ze grijnsde vrolijk naar hem toen ze zijn compliment hoorde. 'Dank je wel, jij bent er ook goed in,' zei ze met een licht verlegen glimlachje. Ze keek hem even aan, en keek toen snel naar het wateroppervlakte voor haar. De schol vissen waren verdwenen, uit angst voor de twee draken. Terecht, ze waren niets voor niets de meest machtige jagers van elke plek. Onder water bewoog ze haar klauwen, speide ze en sloot ze weer. Een hevige pijnscheut schoot door haar gekneusde poot en haar gezicht verschoot even dan de pijn. 'Hopelijk kan ik hem snel weer normaal gebruiken,' mompelde ze zachtjes, meer voor zichzelf dan voor de buitenwereld en keerde toen haar blik naar Kami. Ze keek hem even aan, en glimlachte weer licht. 'Kom, laten we wat doen,' zei ze zachtjes en kuchte lichtjes om haar stem terug te krijgen. Haar blik veranderde van licht verlegen naar speels en ze opende met een kracht haar vleugels. Ze sloeg ze een keer op en neer en hierdoor kwam haar voorlichaam uit het water. Ze krulde haar nek en grijnsde naar hem voordat ze haar kop naar de hemel boven hun richte. Haar voorpoten rezen uit het water en ze opende haar bek. Vanuit het diepste van haar keel kwam een melodieus, bulderend geluid dat de omgeving in schoot. Na haar enthausiaste brul klapwiekte ze weer met haar vleugels om in de zelfde positie te blijven en krulde haar nek weer zodat ze Kami aan kon kijken. 'Klaar voor actie!' riep ze vrolijk naar hem en met een laatste slag van haar vleugels rees ze uit het water. Met een sierlijke ronding in haar lichaam bewoog ze zich op haar rug door de lucht en maakte een salto voordat ze over Kami heen scheerde en hem een lichte, speelse tik met haar staart gaf. Ze bleef vlak boven hem heen en weer vliegen en daagde hem vrolijk uit.

Kami bleef glimlachen. Hij kon gewoon niet stoppen. Het was ook gewoon zo leuk.
Met zijn vleugels sloeg hij op het water. Zijn blik ging even naar Leona, die haar gezicht vertrok. Ze mompelde wat. Hij schonk er geen aandascht aan. 'Kom, laten we wat doen.' zei ze. Kami lachte en kwam ook het water uit. Met zijn ogen bleef hij Leona volgen die boven hem heen en weer vloog. Ineens schoot hij omhoog en scheerde langs haar heen. 'Kom je nog?!' riep hij naar haar. Toen ze hem weer inhaalde, gaf hij nog wat meer vaart en vloog achter haar aan. Hij bleef om haar heen vliegen en lachte.

[Zullen we dit topic stoppen? Heb er niet zoveel inspi meer voor...]

Ze werd even van haar stuk - en evenwicht - gebracht toen de paarse schaduw als een speer langs haar heen schoot en het duurde een paar tellen voordat ze weer stabiel in de lucht hing. Met een die-krijg-je-nog-wel-eens-terug-grijns keek ze naar hem en beantwoorde zijn vraag met een lichte lach. 'Jajaa, ik kom al,' riep ze hem na en zette haar vleugels aan het werk. Doordat hij om haar heen bleef vliegen kwam ze niet echt snel op tempo, maar ze vond het best. Af en toe lacht ze hardop naar hem terwijl hij weer voorbij scheerde. Toen zag ze een kleine opening in zijn ronde en schoot er met een krachtige slag van haar vleugels door zijn gevangenis. Met een paar slagen kwam ze op snelheid en scheerde zij aan zij met Kami over het water. Even sloot ze haar ogen en tilde haar kop lichtjes naar de hemel. De wind scheerde langs haar heen, en tilde haar lichaam. Het gevoel was beter dan wat dan ook, het gevoel van wilde wind in je vleugels. Ze opende haar ogen en keek even naar het water dat onder hun heen scheerde. Toen richte ze haar blik op Kami, en glimlachte vol vreugde naar hem. Een kleine twinkeling schitterde in haar ogen en haar gilmacht breide uit naar een vreugdevolle lach zonder geluid.


[ Is goed... Hier het zelfde probleem (A) ]