Jacht

Mudly was inmiddels weer helemaal thuis in het gebied en had de rivier weer gevonden. Hij had de pijlenkoker en boog op zijn rug hangen en liep rustig naar het meer. Hij ging even aan de rand zitten en keek naar het meer. Hij grijnsde. Er was een kleine verhoging en dat zorgde voor de perfecte gelegenheid om de zalm te vissen. De zalm was weer in trek en dus moesten ze springen om bovenop de volgende rivier te komen. En dit was zijn kans om wat heerlijk vis te vangen. Hij greep zijn boog van zijn rug en spande de pees aan terwijl er een pijl op lag. Hij keek over de pijl heen naar het meer. Zijn ogen half dichtgeknepen keek hij naar de eerste vis die voorbij sprong. Die liet hij gaan. Bij de tweede vis greep hij zijn kans. Hij liet de pees los en de pijl schoot recht door de vis naar de overkant. Al snel had Mudly vier keer geschoten waarvan er eentje mis was. Rustig liep Mudly naar een paar rotsen die boven het rivier uit staken en sprong naar de overkant. Hij greep de vissen en haalde de pijlen er uit. Hij legde ze bij de rand en begon met het schoon te maken van de pijlen. Ineens hoorde hij iets ritselen. Hij greep naar zijn zwaard en bleef verstijfd stil staan.

Fry sprong behendig van boom naar boom, soms liet ze zich een stukje vallen, maar dan greep ze een tak met haar handen en sprong ze door naar de volgende tak. Toch maakte ze vrijwel geen geluid en was er enkel wat geritsel hoorbaar. Vlak nadat ze een jongen had gezien liet ze zich, met wat geritsle, in de struiken vallen en ze landde gewoon op haar voeten. Fry trok even een wenkbrauw op toen de jongen zijn zwaard trok en verstijfd stil bleef staan. Langzaam kwam ze uit de de bosjes en ze keek de jongen even onderzoekend aan, zonder ook maar iets te zeggen.

Mudly liet zijn zwaard weer los toen hij merkte dat er een meisje van ongeveer 11 jaar uit de bosjes kwam. Hij ging rustig verder met het wassen van zijn pijlen zonder een woord te zeggen. Op het moment dat de pijlen waren gewassen deed hij ze weer in de koker en maakte hij rustig een vuurtje, terwijl hij nog steeds zweeg. Hij keek na het maken van het vuurtje richting Fry. "Goedendag..." zei hij kalm en keek naar haar met een vriendelijke blik. Hij zei verder niets en reigde de drie vissen aan een stok. Deze prikte hij in de grond en nu hingen de vissen schuin boven het vuur langzaam gaar te worden.

Fry volgde de jongen met haar ogen, nogsteeds zweeg ze. Dat jongen maakte een vuurtje en liet vissen daarboven gaar worden. 'Goedendag..' brak de jongen door de stilte, Fry keek hem nogsteeds aan ,,Uuh... Hoi.." antwoordde ze met een glimlachje en ze zette voorzichtig een stap dichterbij. ,,Dus.. Wie ben je?" vroeg ze daarna nieuwsgierig en ze ging ongeveer een halve meter van de jongen af zitten.

[inspiratie loos]

Mudly keek naar Fry die er, naar zijn gevoel, nogal verlegen uit zag. Hij glimlachte even. Hij hoorde haar vraag en glimlachte. "Ik?" vroeg hij en glimlachte. "Ik heb vele namen gekregen." zuchtte hij kort. "De duivel, de gevreesde, het monster van elvenland. Blablabla..." zei hij. "Maar je kunt me gewoon Mudly noemen..." zei hij kalm. Hij was niet slecht al wezen de namen er niet op. Hij glimlachte even. Hij merkte dat de zilvere vissen langzaam aan goudbruin werden en glimlachte. "Als je wilt mag je er wel een..." zei hij en wees naar een vis.

'Ik?' vroeg de jongen met een glimlach 'De duivel, de gevreesde, het monster van elvenland. Blablabla...' zei hij met ene korte zucht, Fry dacht even na, voor zover zij zag was deze jongen niet gevaarlijk of gemeen, dus die bijnaman begreep ze niet 'Maar je kunt me gewoon Mudly noemen...' vervolgde de jongen, die blijkbaar Mudly heette. Fry glimlachte even en keek naar het vuur 'Als je wil mag je er wel een..' zei Mudly en hij wees naar de vis, Fry keek er even naar en schudde kort haar hoofd ,,Vegetarisch.." was haar antwoord. Fry zat even wat rechter op en keek even om zich heen, waarna ze haar blik weer op Mudly richtte. Natuurlijk had ze door dat Mudly haar naam nog niet had gevraagt, maar ze was ook niet vanplan die te vertellen zolang niemand er naar vroeg. Voorzichtig prutste ze aan een steentje dat naast haar lag en ze keek even zwijgend voor zich uit.

Mudly keek naar Fry die glimlachte. "Ik heb nog wel wat brood en fruit bij als je dat lust..." zei hij met een vriendelijke stem en keek naar Fry. "En wat is jou naam..." zei hij met vriendelijke stem en glimlachte naar haar. Hij zelf keek naar de vis die er naar zijn gevoel goed uit zag. Hij trok hem uit de grond en pakte een dolkje. Hij sneed er een stuk af en stak het in zijn mond. Hij kauwde rustig en keek naar Fry. Hij slikte het door en keek haar aan. "En wat doet een jong meisje als jij hier buiten...?" vroeg hij met een glimlach en sneed al weer het volgende stuk er af.

'Ik heb nog wel wat brood en fruit bij als je dat lust...' zei Mudly met een vriendelijke stem en hij glimlachte naar Fry. Fry dacht even na en knikte na een tijdje ,,Fruit zou lekker zijn.." zei ze met een kleine grijns. 'En wat is jou naam...' vroeg hij na een tijdje, Fry dacht even na en besloot dat deze jongen wel te vertrouwen was. ,,Fry." stelde ze zichzelf voor, waarna haar blik even naar de vis ging, die al snel opgegeten werd. Mudly slikte het door en keek Fry weer aan, dus zij liet haar blik ook maar weer gewoon naar Mudly gaan. 'En wat doet een jong meisje als jij hier buiten...?' die vraag liet Fry altijd grinniken ,,Ik ben niet zo hulpeloos als ik er uit zie.." zei ze met een kleine grijns ,,Ik heb geen ouders nodig, want ik heb ze toch nooit gehad en ik red het alleen prima af.." ze keek de jongen weer even aan ,,Natuurlijk ben ik blij dat ik soms vriendenlijke mensen als jij tegen kom.." ze wist dat dit eigenlijk geen antwoord was op zijn vraag, maar dat boeide haar niet echt.

De glimlach op het gezicht van Mudly stond er nog steeds op. Hij knikte bij haar woorden en haalde een leren zak er uit. Hij knoopte het open en legde het naast Fry neer. "Neem maar zoveel je wilt..." zei hij en glimlachte vriendelijk. Hij hoorde de woorden van Fry en glimlachte. "Ik zeg ook niet dat je hulpeloos bent..." zei hij en glimlaschte. Zijn ogen ging naar de rest van de vis en hij sneed opnieuw een stukje van de vis af en at het op. Een klein briesje ging door zijn haren heen en deden het licht wapperen. Koud was het niet, de zon scheen immers goed fel en dsat zorgde voor een aangename temperatuur.

[inspiratieloos]

'Neem maar zoveel je wilt...' zei Mudly vriendelijk nadat hij een leren zak naast haar had gelegt, waar waarschijnlijk fruit in zat. Fry pakte er een fruitstuk uit en nam er voorzichtig een hap van, haar ogen nogsteeds op de jongen gericht 'Ik denk niet dat je hulpeloos bent..' zei Mudly nog als antwoord op haar woorden van daarnet. Omdat het zo warm was stroopte Fry haar mauwen op, vergetend dat de jongen de tekens dan zou kunnen zien. Er zaten vreemde zwarte tekens over haar beide armen die stopten net boven haar polzen, die tekens zaten eigenlijk in lijnen over haar hele lichaam, maar ze moest het eigenlijk verborgen houden. Haar ogen gingen nu pas naar haar armen en ze wreef even met haar hand over de tekens, waarna ze toch maar haar mauwen weer afstroopten zodat de tekens weer verborgen zouden zijn, hopend dat het de jongen niet was opgevallen.

Mudly keek naar Fry en glimlachte zijn ogen gingen naar de zak toen ze er een fruitstuk uit pakte. Niet veel later keek hij weer naar het vuur. Het was redelijk warm maar door de luchtige en losse kleding die hij had merkte hij er weinig van. Hij keek naar Fry die ineens haar mouwen op stropte. Hij merkte dat er wat tekens over haar armen liepen. Iets wat bij hem wat interresse opwekte. Op het moment dat ze haar mouwen weer gauw naar beneden deed wist hij dat het niet de bedoeling was geweest dat hij die gezien had. "Mag ik vragen waar die tekens voor staan..." zei hij vriendelijk. "Je moet het niet vertellen als je het niet wilt..." voegde hij er aan toe om duidelijk te maken dat ze niet gedwongen was om het te vertellen.

'Mag ik vragen waar die tekens voor staan...' vroeg Mudly vriendelijk, er was veel nieuwsgierigheid te horen in zijn stem. Eerst keek Fry hem even aan en toen keek ze de andere kant op. 'Je moet het niet vertellen als je het niet wilt..' bij die woorden zuchtte ze even opgelucht en ze glimlachte even naar Mudly. ,,Het is een lang verhaal dat ik niet uit kan leggen.." zei ze even met een glimlach, waarna ze nog een hap van het lekkere fruit nam en haar blik even naar de lucht liet gaan.

[Inspiloos!]

Met een glimlach keek Mudly naar Fry. Hij knikte. "Geen probleem, dat hoor ik maar te accepteren." zei hij met een glimlach. "Ik had zo het idee dat je die bijnamen die ik net genoemd had niet van me verwacht..." zei hij. "Misschien wel iets om uit te leggen hoe ik er aan kom.." zei hij met een vriendelijke stem. Hij hield niet van een lange stilte en zo hadden ze ergens over te praten. "Misschien wil je dat verhaal er wel achter horen." zei hij.

[Oeps, late reactie! O_o]

'Geen probleem, dat hoor ik maar te accepteren' zei Mudly met een glimlach, Fry knikte even instemmend en nam de laatste hap van het fruit. 'Ik had zo het idee dat je die bijnamen die ik net genoemd had niet van me verwacht..' begon Mudly opeens, tja, het was waar dat Fry die bijnamen niet ehct begrijpt.. Maar ze had zich voorgenomen er niet over te praten omdat het misschien pijnlijk zou zijn.. 'Misschien wel iets om uit te leggen hoe ik eraan kom..' Fry keek even verbaasd op en dacht even na 'Misschien wil je het verhaal erachter wel horen..' Fry keek hem nu nog verbaasder aan, maar herstelde zich al snel weer ,,Als je zelf wil.." zei Fry rustig ,,Maar ik dwing je niks.."

Mudly keek met een glimlach naar Fry en hoorde haar woorden. Hij schudde zijn hoofd. "Ik stel het niet voor als ik het niet wil vertellen.." zei hij kalm. "Ik zelf ben tijdens de oorlog geboren. De burgeroorlogen in mijn dorp waren hevig en ik werd met mijn moeder meegebracht naar de land van de elven.." begon hij. Zijn ogen gingen naar het vuur. Daarna weer naar Fry. "Daar hadden ze een traditie om een zwaard vast te pakken..." zei hij. Hij bond het zwaard van zijn heup los en legde het voor zich neer. "Dit zwaard brak bij mij in drie stukken. Dit had maar 1 betekkenis...Ik had een duistere kant in me..." zei hij. "Het was een moordlustig monster dat in me opgesloten zat. Ik heb veel te veel moorden gepleegd. En ik heb ze allemaal willen tegenhouden..." zei hij. "Maar hoe hou je als een 7 jarig jongetje een monster dat veel ouder is tegen..." mompelde hij. Hij keek naar Fry. Verder zweeg hij. Het was niet bepaald een verhaal dat je aan ieder jong meisje van 11 jaar verteld.

'Ik stel het niet voor als ik het niet wil vertellen..' zei Mudly kalm, Fry knikte gewoon even 'Ik zelf ben tijdens de oorlog geboren. De burgeroorlogen in mijn dorp waren hevig en ik werd met mijn moeder meegebracht naar het land van de elven.' begon Mudly, Fry dacht even na.. Het land van de elven.. 'Daar hadden ze een traditie om een zwaard vast te pakken..' brak Mudly door haar gedachten, Fry's hoofd vulde zich met nieuwe gedachten, maar ook met stemmen uit het verleden.. Stemmen die ze liever niet had willen horen.. Fry schudde even bijna onmerkbaar met haar hoofd en richtte haar gedachten op het zwaard dat nu voor Mudly lag 'Dit zwaard brak bij mij in drie stukken.. Dit had maar 1 betekenis.. Ik had een duistere kant in me.." na die woordne werden Fry's ogen even groot en ze week haar ogen even de andere kant op. 'Het was een moordlustig monster dat in me opgesloten zat. Ik heb veel te veel moorden gepleegd. En ik heb ze allemaal willen tegenhouden...' ging Mudly zijn verhaal verder 'Maar hoe hou je als een 7 jarig jongetje een monster dat veel ouder is tegen...' dat laatste zei Mudly mompellend. Mudly keek naar haar, maar Fry keek de andere kant op. ,,Ik begrijp je.." zei Fry zacht, haar stem klonk duister, maar toch ook breekbaar, alsof een klein zuchtje wind alle woorden al weg zou kunnen blazen ,,Het bloed dat aan je handen kleeft.." Fry keek even naar haar eigen handen ,,Het geschreeuw van mensen die het hebben gezien.." haar hand begon te trillen ,,En toen.." begon ze haar zin, een snik was hoorbaar en ze sloeg haar handen voor haar ogen. ,,Ik wouw het niet doen.." zei ze, bijna onhoorbaar door het huilen.

Mudly keek naar het vuur en zijn blik ging kort naar Fry. Zijn ogen verwijdde zich. De woorden die ze sprak in combinatie met haar houding deden hem even verbazen. Hij stond op en liep naar haar toe. Rustig zette hij zich naast haar neer en legde zijn hand op haar schouder. Hij hoorde half de woorden. Ik wouw het niet doen... wist hij er uit te puzzelen. Hij keek haar aan. "Vertel me eens...wat is er gebeurt..." zei hij en keek haar aan. "Vertrouw me. Ik zal een luisterend oor voor je zijn..." zei hij nog kalmer en met een warme stem. Om haar wat te troosten legde hij zijn arm over haar schouder en wreef over haar bovenarm om haar gerust te stellen.

'Vertel me eens.. Wat is er gebeurt?' weer wouw Mudly haar aankijken, maar Fry keek de andere kant op 'Vertrouw me. Ik zal een luisterend oor voor je zijn..' zei Mudly, nu met een nog kalmere, warme stem. Hij legde haar arm over Fry's schouder en wreef voer haar bovenarm. ,,Ik haat dit.." zei ze en ze veegde geïrriteerd haar ogen weg. Ze had zichzelf beloofd niet meer te huilen.. Geen andere emotie dan vrolijkheid te tonen.. Het was haar zo lang gelukt.. Maar nu moest ze zo nodig weer gaan janken! 'Toon geen emotie..' ging nu een stem door haar hoofd ,,Het is beter als je vergeet wat ik heb gezegt.." zei ze, haar stem was zonder emotie en ze veegde haar tranen snel weer weg ,,Misschien is het zelfs beter als je zelfs vergeet dat je me ooit heb ontmoet.." ze slikte even en zweeg daarna.

Mudly keek haar aan en liet zijn arm naast zijn zij hangen. Hij keek haar aan. Even schudde hij zijn hoofd. Hij hoorde de woorden die volgde en keek haar verbaasd aan. "Nee, ik merk aan je dat het je dwars zit..." onderbrak hij bij haar laatste zin. "Het is het beste om er met iemand het over te hebben. Als je het wegstopt en het probeert te negeren gaat het aan je knagen en zal het alleen maar erger worden..." zei hij wat serieuzer. "Ik ga niet vergeten dat ik je heb ontmoet. Vooral niet omdat je iets dwars zit. Ik kan dat moeilijk los laten..." zei hij en probeerde haar aan te kijken. Hij merkte dat ze weg keek. Hij legde twee vingers onder haar kin en draaide haar hoofd naar hem toe, zodat ze gedwongen was hem aan te kijken. "Fry, vertel me alsjeblieft wat er gebeurt is..." zei hij kalm en haalde de twee vingers onder haar kin vandaan.

'Nee, ik merk dat je iets dwars zit..' onderbrak Mudly haar 'Het is het beste om er met iemand het over te hebben. Als je het wegstopt en het probeert te negeren gaat het aan je knagen en zal het alleen maar erger worden...' Fry zuchtte diep, maar weigerde hem nogsteeds aan te kijken 'Ik ga niet vergeten dat ik je heb ontmoet. Vooral niet omdat je iets dwars zit. Ik kan dat moeilijk los laten...' Mudly's woorden verbaasden haar. Opeens voelde ze twee vingers onder haar kin en haar hoofd werd richting die vna Mudly gedraaid 'Fry, vertel me alsjeblieft wat er gebeurt is..' zei hij kalm en hij haalde zijn vingers weg. Fry liet haar hoofd nu gewoon naar beneden hangen zodat haar haar voor haar ogen hing. Ze stroopte haar mauw weer op en liet een paar van de tekens aan Mudly zien. Als je goed keek en wist wat voor tekens het waren kon je ze pas lezen.. Dood, moord, monster.. ,,Ik weet niet hoe ze er kwamen.. Ze waren verschenen nadat ik.." ze zweeg even en ging toen verder met praten ,,Ik.. Ik dode.." maar verder kwam ze echt niet.

Mudly keek naar Fry zonder zijn blik af te wenden. Hij merkte dat haar mouwen werden opgestroopt en hij keek naar de tekens. Rustig keek hij naar de tekens. Ineens verwijdde zijn ogen zich. Zulke tekens stonden ook op het altaar waar dit zwaard op stond. En hij wist maar wat goed wat deze betekende. Zijn ogen ontspandde zich weer en hij keek naar Fry. "Je doodde iemand waaraan je ontzettend gehecht was zonder het zelf te willen?" vulde hij haar aan, eerder in een vraagvorm dan een conclusie. Zijn ogen keken kalm. Hij zelf had het ook meegemaakt maar hij had nooit tekens op zijn arm gekregen. Het enige teken dat zijn duivelse kant naar boven kwam waren de rode ogen en het zwarte haar dat hij kreeg. Zijn blik ging weer naar Fry en hij wachtte op een mogelijke reactie.

'Je doodde iemand waaraan je ontzettend gehecht was zonder het zelf te willen?' vulde Mudly haar opeens aan, Fry keek Mudly nu recht aan en zweeg. ,,Ik herinner me er niet veel meer van.." zei ze, nogsteeds met een emotieloze stem ,,Eigenlijk herinner ik me niks meer van voor de tijd dat ik 8 werd.." ze zuchtte diep ,,Mijn herinneringen beginnen pas bij de keer dat ik.. Mijn eigen.." even viel ze stil ,,Mijn broer had vermoord.." een deel van wat ze had verteld was gelogen.. Ze wist in haar hoofd wel hoe ze aan die tekens kwam.. Maar ze zou het niet vertellen. ,,Iedereen zag me als een monster en.. Ik begon mezelf ook als een monster te zien.." ze balde haar vuist even ,,Andere mensen zijn niet eerlijk.." zei Fry hard ,,De enige waar ik nog op kon vertrouwen was mezelf en mijn zwaard.." ze keek even naar de lucht ,,Misschien was dat ook wel goed.. Ik heb er veel van geleerd.." daarna viel ze weer stil, even werd ze overspoeld door haar eigen gedachten.

Mudly keek naar Fry en wendde zijn blik naar voren op het moment dat ze vertelde dat ze haar broer had vermoord. En toen ze vertelde dat iedereen haar als een monster vormde zijn handen tot vuisten. Hij voelde iets van woede naar boven komen. "Ik weet hoe het voelt..." zei hij kalm. "..Maar ik wil niet geloven dat je je broer uit eigen wil doodde. Er moet iets zijn waardoor hij stierf maar niet doordat je het zelf wilde..." zei hij met een kalme stem. Hij zag Fry alles behalve als een monster. Zijn ogen keken kort haar aan. "Daar zit je niet helemaal goed. Er zijn mensen die wel om je geven en eerlijk zijn...." zei hij. "Je hebt ze alleen nog niet ontmoet, of je hebt het zelf niet door..." zei hij kalm. "Opnieuw zit je fout...Ik weet zeker dat je meer zou hebben geleerd als je een vriend had." zei hij. "Of een goede vriendin. Het doet je altijd goed om te weten dat er iemand om je geeft, en dat goede gevoel zet zich om in betere prestaties en je leert sneller..." zei Mudly kalm. "Al denk ik dat je sommige dingen dan niet zou hebben geleerd..." voegde hij er aan toe.

'Ik weet hoe het voelt..' zei Mudly kalm '..Maar ik wil niet geloven dat je je broer uit eigen wil doodde. Er moet iets zijn waardoor hij stierf, maar niet doordat je het zelf wilde..' Fry zuchtte even. Hoe kon Mudly, die ze nog net kende, zo veel in haar vertrouwen? Hoe kon hij zeggen dat hij haar niet in de steek zou laten voor ze hem vertelde wat haar dwars zat, terwijl haar ouders haar al van jongs af aan in de stek hadden gelaten.. Waren er dan toch andere mensen op de wereld? Mensen die niet egoistisch waren? 'Daar zit je helemaal fout..' zei Mudly 'Er zijn mensen die wel om je geven en eerlijk zijn.." Fry had al verwacht dat hij zoiets zou gaan zeggen, ze wouw iets vragen maar net toen ze dat wouw was Mudly al verder gegaan met praten, dus ze hielt haar mond.
Ze luisterde rusitg naar Mudly's verdere woorden, maar erg veel begreep ze er niet van. ,,Waarom ging je niet weg toen ik je eigenlijk een soort van wegstuurde?" ze bedoelde het niet bot, maar vroeg het gewoon puur uit nieuwsgierigheid.

Mudly keek naar Fry en zei verder niets meer. Op het moment dat ze wat vroeg verscheen er een klein glimlachje op zijn gezicht. "Je bent nog jong, problemen zijn moeilijk alleen op te lossen. Zelfs ik heb er problemen mee, geloof me Fry. Het is altijd fijn dat er iemand naar je luistert. Ik vond dat ik die persoon moest zijn. En ik durf er om te wedden dat het van binnen beter voelde." zei hij en terwijl hij de laatste woorden zei legde hij zijn hand op haar borstkas. Daarna legde hij hem weer naast zich neer. "Fry, ik zal niet gauw iemand met problemen alleen laten. Dat voelt voor mij niet goed. Maar eveneens voelt het niet goed voor de persoon zelf. Het geeft een gevoel dat je genegeerd wordt en niemand om je geeft..." zei hij kalm en keek voor zich uit.