Mijn jacht

Een niet zo grote draak vloog behendig tussen de rotsen door, met rustige slagen schoot hij al aardig snel door het luchtruim.Zijn horens zaten omlaag gekrud aan de zijkant van zijn kop, iets wat je niet zo vaak ziet. Aan het einde van zijn staart zat een knots met stekels. Deze leek hem niet te belemmeren in zijn vlucht. Zijn neusgaten waren wijd opengespert, hij snoof. Een gewenste geur drong zijn neus binnen. Een brede grijns speelde om zijn snuit terijl hij lager ging vliegen.
Curse had de geur opgevangen van een ei, een drakenei. Hij landde tussen de rotsen en vauwde zijn vleugels. Onzichtbaar door een grote overhangende rots keek hij naar de grot waar een grote mannetjesdraak uit vloog. Snel als een hagdis midden op de dag schoot Curse over de rotsen naar de grot.
Binnen stond een niet zo grote moederdraak, ze brude een waarschuwing naar haar partner maar die hoorde haar niet. Curse grijnsde opnieuw en liep de grot binnen. De moederdraak bulde wanhopig naar hem 'Maak dat je wegkomt!' riep ze tegen hem. maar Curse negeerde haar gebrul en gejammer. Ze rende op hem af, met een opengesperde bek -klaar om vuur te spuwen- maar ze werd bruut afgebroken: Curse zwiepte et zijn staart en raakte de draak tegen haar ribben met de stekelige knots. Met een aantal gebroken ribben lag ze bewusteloos tegen de rotswand. Achterin de grot lag een ei, het was een bruin geel achtig ei met bauwe tekeningen erop.
Vaderdraak kwam de grot binnen, zijn partner lag bewusteloos tegen de rotswand met een bloedende flank. Hij liet het buitgemaakte schaap op de grond vallen en duuwde zijn neus tegen zijn partner. Deze kwam bij en keek meteen naar de pek waar het ei was. Ze rulde geschrokken want het ei was weg.
Met een bede grijns was Curse al kilometers veder, hij vloog snel en behendig tussen allerlij rotsen door. Hij was ook vlak langs andere drakengrotten gevlogen om de ouders op een dwaalspoor te zetten. In zijn klauwen droeg hij een bruin/geelachtig ei met een blauwe tekening erop. Hij landde verscholen tussen de rotsen en sloeg de harde schaal vn het ei kapot tegen een scherpe rots. Een slijmerige vloeistof in het ei kwam bloot te liggen, Curse liet zijn tong land zijn tanden glijden, snel keek hij om zich heen: Nergens een andere draak te bekennen. Snel at hij alles wat in de eierschaal zat op. De schaal zelf at hij niet, die liet hij gewoon achter: Meestal begraven of in het water. Hier was een klein meertje. In de verte hoorde hij de boze en wanhopige brullen van de ouders. Het gebru van een derde draak klonk, deze was waarschijnlijk boos omdat de twee te dicht bij zijn grot in de buurt kwamen...

Twilight sloeg met haar enorme vleugels. Ze was ontzettend groot, blauwe vlammen speelden om haar neus. Toen ze de draak zag die een ei stal, schoot ze er achterna, ze was stukken groter als de draak. Ze schoot een blauwe steekvlam naar de draak. Haar vleugels sloegen op en neer. Ze streek langs de draak. Ze brulde oorverdovend. Een fel blauw licht speelde in haar mond, ivoren tanden en klauwen blonken als diamanten. "Waarom doe je dat?" Ze vond het laf om eieren te stelen. Ze was enorm sterk voor een draak, fel blauw vuur schoot uit haar mond. Haar tanden blonken feller en haar schubben leken eerder safieren.

Curse snoof, de flammen van de "O zo sterke draak" hadden hem gemist dankzij zijn behendigheid in de lucht, hoe groter de veugels hoe onhandiger de draak voortbeweegt in de lucht. Curse sprijdde zijn vleugels, steeg op en bleef tussen dunne spleten vliegen waar de grotere draak niet tussen paste 'Ik moet ook eten!' riep hij. Hij vond het eigelijk wel grappig dat de draak zo boos werd 'Trouwens, je bent al te laat!' hij gooide de lege eierschaal tegen de rotsen en grijnsde breed. Dit was nog leuker dan het ei stelen! 'Complimenten aan de kok!' Hij schoot een dunne spleet in waar de grotere draak nooit in zou passen. Ondertussen was de lucht donkergrijs gekleurd en braken bliksemflitsen de hemel open. Bliksem zoekt altijd de snelste weg naar de aarde: De hoogste dingen worden het eerst geraakt. Als de blauwe draak te hoog zou gaan vliegen werd deze geroosterd door de bliksem. Het oorverdovende geraas van de donder klonk. Snel en behendig schoot Curse door dunne spleten en grotten waar de grotere draak hem niet zou kunnen volgen: Klein zijn had zo zijn voordelen!

Twilight sloeg fel met haar vleugels en draaide zich verticaal, met gemak vloog ze tussen de spleet. Twilight was abnormaal behendig, ze zag de draak in kleine spleten en grotten. Ze bleef stilvliegen en brulde oorverdovend. Ze spoot een aantal minuten vuur in de kleine grot waar de draak was in gevlogen, haar safierblauwe vuur vulde de grotten en spleten. Groot zijn had ook zo zijn voordelen! Maar wat de kleine draak niet had geweten was dat haar horens bliksem opvingen. Ze ging na een tijd vuur spuwen hoger vliegen, de bliksem sloeg in op haar horens, ze werd versterkt door de enorme kracht van de bliksem. Een tiental vuurballen vlogen de grotten en spleten in. "Ik ga zometeen geroosterde groene draak eten!"

Edit Sky: Twilight, dit valt onder slowchat: Je komt online, reageert niet -terwijl Curse zodra jij gereageert hebt reageert- en je gaat weer weg. Dit kan erg vervelend voor Curse zijn. Als je -zonder in de afwezigheidstopic een goede reden te plaatsen- zo doorgaat krijg je een waarschuwing. Sorrie maar dit proberen wij te voorkomen, slowchat kan erg vervelend zijn

Curse lachte hardop, hij voelde de hitte van het vuur en grijnsde. Al het vuur dat binnen ee afstand van vijf meter kwam zoog in de knots aan het uiteinde van zijn staart. Hij grijnsde 'Waarom zou je me roosteren! Jij was toch tegen het doden van draken!' riep hij. De hitte werd in de knots omgezet tot enegie en Curse kon er weer even tegenaan. Hij zag hoe de horens als bliksemafleiders werkten maar trok zich er niets van aan. Hij schoot een kleine kronkelende grot in hij sloeg tegen de rand van de ingang, deze stortte in zodat er geen vuur of draak meer doorheen kon. De gang liep naar beneden met vele splitsingen. Hij geen zin in een oneerlijk gevecht -en daarmee bedoelde hij niet dat de andere draak te sterk voor hem was- de gang begon vertikaal te lopen. Curse vauwde zijn vleugels haalde diep adem en dook het water in. Als een slang kronkelde hij door het dunne gangetje, er kwam licht in zicht en hij schoot uit het gat in de wand waar het water naar beneden kletterde. Met een grote grijns op zijn snuit dook hij naar beneden naar het bos waar hij inmiddels was gekomen. Met korte en krachtige vleugelslagen schoot hij tussen de dicht opeen staande bomen. De volgende keer at hij wel een jonge draak in plaats van een ei... Wat kon het die blauwe draak nou weer schelen dat het ei van twee geheel onbekende draken naar zijn maag was gegaan?

Twilight schudde verwoed met haar hoofd. Ze spuuwde lichtblauw vuur. "Nee ik ben er tegen maar jij bent een eierenbreker!" Een fel blauwe vuurbal schoot naar de draak. "En daar houdt ik geen rekening mee!" Haar grote vleugels joegen door de wind, haar horens kregen een stroomstoot, ze begon te vertragen, ze bleef nu stil hangen in de lucht. Het lichtblauwe vuur schoot nog één keer door de lucht. Ze brulde oorverdovend naar de kleine draak. Ze wilde hem niet meer volgen en draaide om. "Ik krijg je de volgende keer nog wel te pakken!" Ze versnelde en schoot weg.

(T'was fijn om met je te posten!)

(mooi)

Curse keek even over zijn schouder, de blauwe draak was gestopt hem te volgen. Hij hoorde haar brullen en grijnsde van hoorn tot hoorn. Met snelle slagen ging hij veder en veder weg. Zoals altijd had hij zijn vijand weer weten af te schudden, maar deze zou hij later wel weer krijgen... Het was blijkbaar een vredestichtertje. Curse snoof en verdween in de schaduwen van het bos.